တူေမာင္ညိဳ - ဆန္းျမင့္ေအာင္လို အလုပ္သမားေတြ ျပည္သူေတြ အႏၱရာယ္ကင္းေစဖုိ႔
(မိုုးမခ)၂၄ ဇြန္ ၂၀၁၅
မေတာ္တဆမႈေတြရဲ႕ အဓိကအေၾကာင္းရင္းဟာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေပါ့ဆမႈ၊ မဆင္မျခင္ျပဳမူမႈေတြအေပၚမွာ မ်ားေသာ အားျဖင့္ အေျခခံၿပီးျဖစ္ပြားေလ့ရွိပါတယ္။ တခါတရံ ထုိမေတာ္တဆမႈရဲ႕ လက္သည္ျဖစ္တဲ့ ေပါ့ဆသူ၊ မဆင္မျခင္ျပဳသူဟာ သူ႔ေၾကာင့္ က်ေရာက္လာရတဲ့ ေဘးအႏၱရာယ္ေန လြတ္ေျမာက္သြားေလ့ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါကလည္း သူကုိယ္တုိင္ရဲ႕ကိုယ္လြတ္ရုန္းမႈ၊ အေျခအေန ရဲ႕မ်က္ႏွာသာေပးမႈေတြေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေပ့ါဆမႈ၊ မဆင္မျခင္ျပဳမႈေတြဟာ လူမ်ားစုရဲ႕ စည္းစိမ္ဥစၥာနဲ႔အသက္အႏၱရာယ္ကို ႀကီးႀကီးမားမား ထိခုိက္နစ္နာဆံုးရႈံးမႈေတြ ျဖစ္ပြားေစေတာ့တာပါပဲ။
အခုလည္း ၿပိဳလဲက်သြားတဲ့သံျငမ္းေတြၾကားထဲမွာ ပိမိေနတဲ့ ကိုဆန္းျမင့္ေအာင္ကို အသက္မေသဘဲ ကယ္တင္ႏုိင္ခဲ့ၾကေပ မယ့္၊ ေဆးရံုေရာက္တဲ့အခါ သူ႔႔ရဲ႕ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္စလံုး ျဖတ္ပစ္လိုက္ရပါတယ္။လက္တစ္ဖက္လည္းျဖတ္ပစ္ရမယ္လို႔ၾကားရပါတယ္။
သူဟာ မေကြးတုိင္းေဒသႀကီး၊ စကုၿမိဳ႕နယ္၊ ေက်ာက္ဆစ္ပံုရြာကလုိ႔ သိရပါတယ္။
သူ႔အသက္က ၁၉ ႏွစ္ပဲရွိေသးတယ္။ သူဟာဘယ္ႏွတန္းထိ ပညာသင္ၾကားခဲ့ဖူးသလဲ။ မူလတန္းလား၊ အလယ္တန္းလား၊ အထက္တန္းလား၊ ၾကည့္ရတာ တပုိင္းတစနဲ႔ေက်ာင္းကထြက္ၿပီး လက္သမားဘဝကုိ ေရာက္လာရတာနဲ႔တူပါတယ္။
သူဟာ မႏၱေလးၿမိဳ႕၊ ၇၃လမ္း၊သဇင္လမ္းနဲ႔ငုေရႊဝါလမ္းၾကား၊ မဂၤလာမႏၱေလးစီမံကိန္းေျမာက္ဖက္အျခမ္း (Regal Hospitality) ကုမၸဏီက တာဝန္ယူတည္ေဆာက္ေနတဲ့ (Pullman Hotel) ေဆာက္လုပ္ေရးစီမံကိန္းမွာ လက္သမားအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ေနတာပါ။
သူ႔ လုပ္ခ လစာအေပၚ မီွခိုေနရတဲ့ မိဘညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ ဘယ္ႏွေယာက္ရွိမလဲ။ သူ႔ကုိ မွီခုိေနရတဲ့ သားမယားေရာရွိေန သလား။ ေက်ာက္ဆစ္ပံုရြာက ဒီသတင္းကို ဘယ္ေန႔ကၾကားရသလဲ။ ဘယ္သူေတြ မႏၱေလးကို လုိက္လာၾကသလဲ။ မိဘေတြလား၊ ညီ အစ္ကိုေမာင္ႏွမသားခ်င္းေတြလား။ မိန္းမနဲ႔ကေလးလား။ သူနဲ႔အတူ သံျငမ္းေတြေအာက္ပိမိသြားတာ စုစုေပါင္း ၁၉ ေယာက္ရွိတယ္ လို႔သိရပါတယ္။ သံျငမ္းေတြ ပိေနတဲ့ေအာက္က အရင္ဆံုး ကယ္ထုတ္ႏုိင္တဲ့ ၁၈ ေယာက္ လည္းေဆးရံုတင္ထားရတယ္၊ ေသဆံုးသူ ၂ ေယာက္ရွိတယ္။ သံျငမ္းေတြေအာက္မွာ ေသဆံုးေနတယ္၊ အပုပ္နံ႔ေတြရတယ္လို႔လည္း ဆိုၾကပါတယ္။
ေသဆံုးသူထိခုိက္ ဒဏ္ရာရသူေတြ အမ်ားစုဟာ ကိုဆန္းျမင့္ေအာင္နဲ႔ ဘဝေတြ၊ အသက္ေတြက မတိမ္းမယိမ္း၊ ဘဝတူ အသက္အရြယ္တူေတြပဲျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ယူဆပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ တရြာထဲသားေတြ၊ တနယ္ထဲသားေတြ ဒါမွမဟုတ္ ရြာနီးနားခ်င္း ေတြလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
အစုိးရပုိင္သတင္းစာက ဒီသတင္းေဖာ္ျပတာမွာ ဇြန္လ ၂၁ ရက္ေန႔မွာ (Regal Hospitality) ကုမၸဏီလုိ႔ေဖာ္ျပၿပီး၊ ဇြန္လ ၂၂ ရက္မွာေတာ့ (Region Hospitality) ကုမၸဏီလုိ႔ ေဖာ္ျပျပန္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ျပည္သူေတြဟာ ကုိယ့္အိမ္ကုိယ္ရြာမွာပဲ ေနထုိင္တာျဖစ္ေစ၊ ခရီးသြားလာရာမွာပဲျဖစ္ေစ ေဘးကင္းလံုၿခံဳမႈ လံုးဝ ကင္းမဲ့ေနပါတယ္။ အႏၱရာယ္ေတြဟာဆိုတာ ကိုယ္က မဖိတ္ေခၚရပါပဲ အိမ္တုိင္ရာေရာက္ ေရာက္လာတတ္ပါတယ္။
ငလ်င္လႈပ္၊ ေရႀကီး၊ ေလမုန္တုိင္းစတဲ့ သဘာဝတရားေၾကာင့္ျဖစ္လာရတဲ့ ေဘးအႏၱရာယ္၊ မီးေလာင္၊ သေဘၤာနစ္ျမဳပ္၊ ကားေမွာက္၊ ကားခ်င္းတိုက္၊ ရထားလမ္းေခ်ာ္၊ ေလယာဥ္ေျပးလမ္းေခ်ာ္ စတဲ့ လူ႔ပေယာဂတစ္စံုတစ္ခုေၾကာင့္ျဖစ္လာရတဲ့ ေဘး အႏၱရာယ္ေတြကလည္း ခ်ာလည္ပတ္လည္ဝုိင္းေနတာပါ။ စစ္ပြဲေတြျဖစ္လုိ႔ အစိုးရစစ္တပ္ကပစ္လို႔၊ သူပုန္က ပစ္လုိ႔ ေသေၾကဒဏ္ရာရ ၾကတာေတြကလည္း အနတကၠမပါ။
ေနာက္တစ္ခုက ကပ္ေရာဂါအႏၱရာယ္ပါ။ အခု အိမ္နီးနားခ်င္းထုိင္းႏုိင္ငံမွာ မားစ္(MERS) ေရာဂါ အလည္အပတ္ ခရီးေရာက္ လာေနပါၿပီ။ ဘယ္အခ်ိန္ က်ေနာ္တု႔ိႏုိင္ငံဘက္ ကူးလာမလဲ မသိပါဘူး။ ဒီအတြက္ ျပင္ဆင္မႈေတြ၊ ပညာေပးမႈေတြ၊ ႀကိဳတင္ ကာကြယ္မႈ ေတြ ဘယ္ေလာက္ အတုိင္းအတာအထိျပဳလုပ္ထားၿပီးၿပီလဲ။
လုပ္ငန္းခြင္မေတာ္တဆမႈေတြေၾကာင့္ ကိုဆန္းျမင့္ေအာင္တုိ႔လုိ ႀကံဳရ၊ ျဖစ္ရသူေတြ ျပည္တြင္းမွာေရာ ျပည္ပမွာ ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး ရွိေနတာပါ။ တိရစၦာန္အစားအစာစဥ္းတဲ့စက္ထဲလိမ့္က်လုိ႔၊ ေက်ာက္တြင္း၊ေရႊတြင္းေျမၿပိဳက်လုိ႔၊ ေရနံလက္ယက္တြင္းေပါက္ကြဲ မီးေလာင္ လုိ႔၊ ေျမစာပံုၿပိဳက်လို႔ ၊ ေဆာက္လက္စ အေဆာက္အအံုၿပိဳက်လုိ႔၊ လုပ္ငန္းခြင္အသြားခရီးလမ္းမွာ ယာဥ္ေမာင္းရဲ႕ ေပါ့ဆမႈေၾကာင့္ ကား တုိက္လုိ႔၊ ကားေမွာက္လုိ႔၊ သေဘၤာနစ္ျမဳပ္လုိ႔ စသျဖင့္ မေမွ်ာ္မွန္းႏုိင္တဲ့ မေတာ္တဆမႈမ်ိဳးစံုကို ႀကံဳၾကရတာပါ။ အဆံုးသတ္ကေတာ့ သက္ဆုိင္ရာ အစုိးရ၊ ကုမၸဏီကေပးတဲ့ ေလ်ာ္ေၾကးေငြတစံုတရာ ပမာဏကို လက္ခံၿပီး ဒုကၡတိဘဝကို တစ္သက္တာလံုး ေပြ႔ပုိက္သြား ၾကရတဲ့အျဖစ္ပါ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အသက္ေသဆံုးသြားၾကရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ေသသာေသသြားရတယ္ ထိုက္တန္တဲ့ ေလ်ာ္ေၾကး က်န္ရစ္သူေတြက မရရွာၾကပါဘူး။
လုပ္ငန္းခြင္အႏၱရာယ္ကင္းရွင္းဖုိ႔ သိပ္လိုပါတယ္။ ႀကီးမားတဲ့ လုပ္ငန္းခြင္ႀကီးေတြဆိုရင္ ပုိၿပီး လိုအပ္ပါတယ္။ ျဖစ္လာခဲ့ရင္ ဘယ္လိုအေရးေပၚကယ္တင္မယ္ဆုိတဲ့ အစီအမံေတြရွိကို ရွိထားရပါမယ္။ ဒါ့အျပင္ သက္ဆုိင္ရာလုပ္ငန္းခြင္အလိုက္ စြန္႔စြန္႔စားစား လုပ္ကိုင္ၾကရတဲ့ လုပ္သားေတြအတြက္ လိုအပ္တဲ့ ဦးထုတ္၊ မ်က္ႏွာအေဆာင္းအကာ၊ လက္အိတ္၊ ဖိနပ္၊ ဝတ္စံု၊ ခါးပတ္ စတာေတြ ဝတ္ဆင္ေစရပါ့မယ္။
ျငမ္းပိတဲ့ ကိုဆန္းျမင့္ေအာင္ရဲ႕ ကိုယ္ေပၚမွာ ဘယ္လို လံုၿခံဳမႈ အကာအကြယ္မွ ဝတ္ထား၊ ေဆာင္းထား၊ ကာထားတာ မေတြ႔ ရပါဘူး။ သူလုိငါလုိ အကႌ်လံုခ်ည္ပဲဝတ္ထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ ကယ္တင္တဲ့ လုပ္ငန္းဘက္ကလည္း ကရိယာနဲ႔ကၽြမ္းက်င္သူမရွိတာ လည္းသိပ္ကို ထင္ရွားပါတယ္။ မီးသတ္နဲ႔ၾကက္ေျခနီေတြမွာ ဒီလို လုပ္ငန္းခြင္ဆုိင္ရာ မေတာ္တဆမႈေတြကို ကူညီကယ္ဆယ္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ကၽြမ္းက်င္မႈ၊ နည္းပညာနဲ႔ ကရိယာေတြရွိသလား။ ဂ်ိဳက္နဲ႔ သံျဖတ္လႊပဲ ေတြ႔ရပါတယ္။
ေလ်ာ္ေၾကးဆုိတာမွာလည္း ေငြေၾကးအေရအတြက္ပမာဏတစ္ခုထဲသက္သက္တင္မကဘဲ၊ အခ်ိဳ႕က လံုးခနဲ ခဲခနဲ ေငြပမာဏ ေလ်ာ္ေၾကးေပးၿပီး ၿပီးဆံုးသြားတာမ်ိဳးထက္၊ က်ေနာ့္အျမင္ေတာ့ ေသဆံုးသြားတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ထာဝစဥ္မသန္စြမ္းျဖစ္သြားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူနဲ႔သူမိသားစု ဘဝရပ္တည္ႏုိင္တဲ့အထိ ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္မႈေပးတဲ့ ေလ်ာ္ေၾကးစနစ္မ်ိဳးသာျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း တစ္ဖက္ က ကုမၸဏီမ်ားကလည္း လူသားရဲ႕အသက္နဲ႔ခႏၶာကို ေလးစားတန္ဖုိးထားၿပီး လံုၿခံဳေဘးကင္းမႈကို ဦးစားေပးစဥ္းစားလာမွာပါ။
ဘာလို႔ ဒီလိုေျပာရသလဲဆုိေတာ့ လူ႔အခြင့္အေရးရဲ႕ပထမဆံုးနဲ႔အေျခခံအက်ဆံုးအခ်က္ဟာ အသက္ရွင္ေနထိုင္ေရးနဲ႔ အလုပ္ လုပ္ႏုိင္ခြင့္ရွိေရးျဖစ္လို႔ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ မိမိရဲ႕လုပ္ငန္းခြင္မွာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အလုပ္လုပ္ရင္း အသက္ သို႔မဟုတ္ ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခု ဆံုးရံႈးသြားသူေတြအတြက္ အဖက္ဖက္ကေနစဥ္းစားၿပီး ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဆာင္ရြက္ေပးဖုိ႔ သက္ဆုိင္သူေတြ မွာ တာဝန္ေတြႀကီးမားစြာရွိေနပါတယ္။
ဒီလို ေစာင့္ေရွာက္ကူညီတဲ့အစီအစဥ္ကို သက္ဆုိင္ရာကုမၸဏီ၊ အလုပ္သမားဝန္ႀကီးဌာန၊ လူမႈဝန္ထမ္း၊ ကယ္ဆယ္ေရးနဲ႔ျပန္ လည္ေနရာခ်ထားေရးတုိ႔က သီးျခားျဖစ္ေစ၊ ပူးေပါင္း၍ျဖစ္ေစ ေဆာင္ရြက္ေပးရမယ္။ ဒီအထဲမွာ က်န္ရစ္သူရဲ႕မိသားစုကေလးေတြ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ေနေရးထုိင္ေရး၊ ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းဆံုးရႈံးရသူေတြအတြက္ သက္ဆုိင္တဲ့ ေထာက္အကူမ်ားစသျဖင့္ပါဝင္ ဖုိ႔လိုအပ္ပါတယ္။
ဒါဟာ ကိုဆန္းျမင့္ေအာင္ တစ္ေယာက္ထဲအတြက္သာ ကြက္ၿပီးေျပာဆုိေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ မေတာ္တဆမႈ ေဘးအႏၱရာယ္ ေပါင္းစံုနဲ႔ ႀကံဳၾကရတဲ့ က်ား/မ မေရြး လုပ္သားျပည္သူအားလံုးအတြက္ ရည္ရြယ္စဥ္းစားတာပါ။
ကုမၸဏီတာဝန္ရွိသူတစ္ဦးရဲ႕ အေျပာကေတာ့ ေခ်ာေနတာပါပဲ။ “ အလြန္စိတ္ထိခုိက္ရပါတယ္၊ သူတို႔ေတြ ေက်နပ္တဲ့အထိ အစစအရာရာေဆာင္ရြက္ေပးမွာပါ” တဲ့။ သူတုိ႔ေဆာင္ရြက္ေပးမႈကိုေစာင့္ၾကည့္ရဦးမယ္။
ဒါ့အျပင္ ဒီျဖစ္ရပ္မွာ အုပ္စုိးသူအစိုးရ ဘက္ကေရာ ဘယ္လိုတာဝန္ယူေဆာင္ရြက္ေပးမလဲ။ ဒီလို မေတာ္တဆမႈေတြ အျဖစ္ နည္းေအာင္ ဘယ္လိုအစီအမံေတြ ဘယ္လိုစံေတြ၊ စည္းေတြ၊ စနစ္ေတြနဲ႔ထိန္းခ်ဳပ္ေဆာင္ရြက္မလဲ။ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာ ဆုိတဲ့ ထံုး ႏွလံုးမူၿပီး နာဂစ္မုန္တုိင္းႀကီးက်ေနတုန္းမွာ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ”ကို ေျချမန္လက္ျမန္ အဓမၼအတည္ျပဳခဲ့ၾကတဲ့ တဘုိ႔ထဲ သမားေတြရဲ႕ ကိုယ္က်ိဳးအတၱ မွတပါးအျခားမရွိတဲ့၊ အျခားသူေတြကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ငဲ့မၾကည့္တတ္တဲ့၊ ယုတ္မာေကာက္က်စ္လွတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ၊ အေတြးအေခၚေတြ၊ လုပ္ရပ္ေတြကုိ ျပည္သူေတြက ေနာေက်ေအာင္သိေနၾကပါၿပီ၊ သေဘာေပါက္ေနၾကပါၿပီ။