ေဇာ္သစ္ - မိေအးေရးတဲ့ ဒုိင္ရာယီ (၀တၳဳတုိ)
(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၁၈၊ ၂၀၁၅
(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၁၈၊ ၂၀၁၅
ကုိရင္ဖုိးခ်ဳပ္ေရ…
ေတာ္ကေတာ့ ဘဝတစ္ပါးေျပာင္းသြားၿပီး၊ ဘယ္ဘဝဘယ္ဆီေရာက္ေနမွန္းမသိေတာ့ အခု မိေအးႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ ေလာကဓံအပူလႈိင္းေတြကုိ ဘယ္သိႏုိင္ေတာ့မလဲေနာ္။ ေတာ့္လုိ လူမွန္သူေတာ္ေကာင္းႀကီးက ဘုရားေဟာအရဆုိရင္ေတာ့ က်ဳပ္ထက္သာတဲ့၊ ေကာင္းတဲ့၊ ျမင့္ျမတ္တဲ့ဘုံဘဝကုိ ေရာက္ေနလိမ့္မယ္ဆုိတာ က်ဳပ္ယုံၾကည္ပါတယ္ေတာ့။
က်ဳပ္မွာေတာ့ အဲလုိမဟုတ္ဘူး ကုိရင္ဖုိးခ်ဳပ္ေရ…။ ေလာကဓံအပူမီးအေပၚ အိမ္ေထာင္ေရးကံဆုိးမႈေတက ထပ္မံအရိပ္မိုးလုိ႔ ကံဆုိးမသြားရာ မုိးလုိက္လုိ႔ရြာဆဲပါပဲ ကုိးရင္ဖုိခ်ဳပ္ရယ္…။ က်ဳပ္ေလ ေတာ္ဆုံးပါးသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္း တစ္အိမ္ေထာင္မ ေကာင္း၊ တစ္အိမ္ေထာင္ေျပာင္းခဲ့တာ။ အခုဆုိ ႏွစ္လင္ကြာ၊ တစ္လင္ တုိ႔လုိ႔တန္းလန္း၊ ေနာက္တစ္လင္မ်က္စပစ္ေနတဲ့ မုဆုိးတစ္ပုိင္း မိန္းမရုိင္းႀကီးကုိ ျဖစ္လုိ႔…။
ေယာက်္ားေတြကုိလည္း အပစ္မဆုိသာပါဘူး။ က်ဳပ္ဆုိတဲ့မိေအးကုိက ေယာက်္ားမရွိရင္ မေနတတ္တဲ့စိတ္က အားနဲခ်က္လုိ ျဖစ္ေနၿပီ။ ေနာက္ၿပီး ေတာ္မႀကိဳက္တဲ့က်ဳပ္ဝသီကလည္း မီးေလာင္ရာေလပင့္ေပါ့ေတာ္။ ေတာ္လည္း သိတဲ့အတုိင္းပဲ။ ေတာ္ရွိတုန္းကတည္းက က်ဳပ္က ေယာက်္ားမေက်နပ္ရင္ လမ္းမေပၚထြက္ တစ္ညလုံး လမ္းေလွ်ာက္တတ္တဲ့စိတ္ေဝဒနာက ေကာင္းေကာင္း မေပ်ာက္ေသးဘူးေလ။
“ဟဲ့ မိေအး လြတ္လပ္သယ္ဆုိၿပီး လမ္းေပၚထြက္ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ရင္ နင္ဖာျဖစ္လိမ့္မယ္” လုိ႔ ကုိရင္ဖုိးခ်ဳပ္ ေျပာခဲ့ဖူးတာ ကုိလည္း က်ဳပ္မေမ့ပါဘူးေတာ္။ “မိေအးနင္ေနာ္ နင့္အခ်ိဳးေတြ မျပင္လုိ႔ကေတာ့ ႏွစ္ခါမက သုံးေလးခါနာလိမ့္မယ္”လုိ႔ ဂရုဏာေဒါေသာ သတိေပးဖူးတာလည္း က်ဳပ္မေမ့ပါဘူးေတာ္။ ဒါေပမယ့္ ခက္တယ္ ကုိရင္ဖုိခ်ဳပ္ေရ…။ အိမ္ေထာင္ဦးစီးေယာက်္ားနဲ႔အဆင္မေျပတုိင္း အခ်ိန္မရွိအခ်ိန္ရွိ ရြာရုိးေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့ က်ဳပ္ေသာက္က်င့္က ျပင္မရေတာ့ဘူးေတာ့။
အခုေနခါ ကုိရင္ဖုိခ်ဳပ္သာ က်ဳပ္ေဘးနားရွိရင္လည္း အေကာင္းသားေပါ့ေတာ္။ က်ဳပ္မလိမ္မာသမွ် စကားၾကမ္းၾကမ္းႀကီးေတြနဲ႔ နားေပါက္ေအာင္ ေျပာတတ္ေတာ့ အထိမ္းေလးေတာ့ ရွိေသးသဟာေပါ့။ ဒါလည္း မရွိကာမွသာ ေျပာရတာပါေလ။ ရွိတုန္းကေတာ့ က်ဳပ္လည္း ေတာ့္ကုိ အေျပာအဆုိမတတ္တဲ့ လူ႔ဂြစာႀကီးလုိ႔ေတာင္ ထင္ခဲ့ေသးသဟာပဲ။ ေတာ္ရွိေနရင္လည္း က်ဳပ္ရဲ႕အေနအထုိင္မတတ္မႈေၾကာင့္ ေတာ္ပါေရာနာမည္ပ်က္ႏုိင္တယ္။ တစ္ခါတစ္ခါၾကေတာ့လည္း ေတာ့ကုိေသေအာင္ ေခ်ာင္းရိုက္လုိက္တဲ့ လူမိုက္လူရမ္းကား ေမာင္ေစာတုိ႔အဖြဲ႕ကုိ က်ဳပ္က ေက်းဇူးေတာင္ တင္မိသလုိလုိ…။ မဟုတ္ရင္ အ မိုက္မမိေအးႏွိပ္စက္သမွ် ကုိရင္ဖုိခ်ဳပ္ ေကာ့ေနေအာင္ ခံရမွာ…။ အခုေတာ့ ေတာ္ပါေသးရဲ႕…။ ေမာင္းမင္းႀကီးသားလူမိုက္ ေမာင္ေစာတုိ႔အဖြဲ႕ ေကာင္းရာမြန္ရာ ေရာက္ၾကပါေစေတာ္…။
***
တစ္ခါတစ္ခါၾကေတာ့လည္း ဘဝဒုကၡအပူေတြက အရူးမီးဝိုင္းသလုိ ဝုိင္းလာတဲ့အခါ၊ မိေအးရဲ႕အားကုိရာေရႊေတာင္ႀကီး ကုိရင္ဖုိးခ်ဳပ္ကုိ က်ဳပ္ အျပင္းအထန္ တမ္းတမိေပသေပါ့…။ အခုလည္း ကုိရင္ဖုိးခ်ဳပ္ကုိ သတိရလုိ႔ က်ဳပ္ေစ်းသြားရင္း ေလး ေၾကာင္းမ်ဥ္း ဗလာစာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ဝယ္…။ ကုိရင္းကို တုိင္တည္ၿပီး စာေလးေတြ ေရးမိေနၿပီ။
ၿမိဳ႕ထဲက က်ဳပ္ေန႔တုိင္း အဝတ္ေလွ်ာ္ေပးရတဲ့အိမ္က သူေဌးသမီး စာေရးဆရာမေလးကေျပာလုိ႔ပါ။ သူက ေျပာတယ္။ “ကုိယ့္စိတ္ထဲမွာ ခံစားခ်က္ေတြ မြန္းၾကပ္လာရင္ သမီးကေတာ့ စာတစ္ပုဒ္ေရးပစ္လုိက္တာပဲ။ အဲဒါဟာ ရင္ထဲမွာ ျပည့္ ၾကပ္ေနတဲ့ခံစားခ်က္ေတြကုိ ေဖာက္ခ်နည္းတစ္မ်ိဳးပဲတဲ့။ အဲသလုိ ေဖာက္ထုတ္လုိက္ရင္ ေပါ့သြားေရာတဲ့။ ဘဝမွာ အဆင္ မေျပမႈေတြမ်ားလြန္းလုိ႔ စိတ္ညစ္ေနတဲ့သူေတြ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းေလး ျဖစ္ျဖစ္။ လက္ရွိကုိယ္ခံစားေနရတာေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေရးသင့္သတဲ့။
က်ဳပ္ေတာ့ သိပ္နားမလည္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူေဌးသမီး ေခတ္ပညာတတ္ကေလးက ေျပာတာဆုိေတာ့ စမ္းလုပ္ၾကည့္ သင့္တယ္လုိ႔ေတာ့ ထင္မိတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒီေန႔က်မွ ထူးထူးခ်ားခ်ား ကုိရင္ဖုိးခ်ဳပ္ကုိ က်ဳပ္ေလ သိပ္သတိရတာပဲေတာ္…။ ဒါေၾကာင္ အဲဒီစာေရးဆရာမေလး ေျပာသလုိ လုပ္ၾကည့္မိတာပါပဲ။
ကုိရင္ဖုိးခ်ဳပ္သာရွိရင္… “မိေအးရယ္ နင္ ဘာအ႐ူးထျပန္တာတုန္း” လုိ႔ က်ဳပ္ကုိ ဆူဦးမွာမဟုတ္လား။ မဆူပါနဲ႔ ကုိရင္ဖုိး ခ်ဳပ္ရယ္…။ အခုေလ က်ဳပ္ရင္ထဲမွာ သိပ္ကုိ မြန္းက်ပ္လြန္းလုိ႔ပါေတာ္…။
***
က်ဳပ္ေလ ကုိရင္ဖုိးခ်ဳပ္ ဆုံးသြားၿပီး သိပ္မၾကာဘူး။ က်ဳပ္တုိ႔ရြာက ကုိရင့္ငယ္သူငယ္ခ်င္း ဘုရားလူႀကီး ကုိရင္ႏုနဲ႔ ညား သေတာ့။ ေတာ္ဆုံးသြားေတာ့ က်ဳပ္မွာ အားကုိးရာကလည္း မရွိ။ ကုိရင္ႏုက ကုိရင့္သူငယ္ခ်င္းလည္းဟုတ္။ ကုိရင္ဖုိခ်ဳပ္ ရွိစဥ္တုန္းက အကုိႀကီးလုိအားကုိးရသူကလည္း ျဖစ္ျပန္။ ဘုးရားသမားတရားသမားဆုိေတာ့က်ဳပ္လည္း ဟန္လိမ့္မယ္ထင္ၿပီး ယူမိသဟာေပါ့ေတာ္။
ယူၿပီးမွ ငါးပါးေမွာက္မွန္း သိရေတာ့တာပါပဲ ကုိရင္ဖိုးခ်ဳပ္ရယ္…။ ဘုရားတတာလုိလုိ၊ တရားရားရတာလုိလုိနဲ႔ ကုိရင္ႏုဟာ အိမ္ေထာင့္တာဝန္ေတြ မေက်ပြန္ဘူးေတာ့။ ဓားျပလာလုိ႔လည္း ေအာ္ရေကာင္းမွန္းမသိ။ သုခုိးကပ္လုိ႔လည္း ေငါက္ရ ေကာင္းမွန္းမသိတဲ့လူစားမ်ိဳးေတာ့…။ အိမ္ေထာင္တစ္ခုကုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မထိမ္းႏုိင္ဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ႔အ ေၾကာင္း သူသိ၊ ေတာထြက္သြားတယ္။ ဆုိးတာက သူေတာမထြက္ခင္ ရြာက မဆလာစက္ပုိင္ရွင္ တရုတ္စပ္ ကုိနင္းေဝ လက္ထဲ က်ဳပ္ကုိ ထုိးအပ္ခဲ့တာပါပဲ။
သူကေတာ့ တရားရွင္ႀကီးေပါ့ေလ။ မႏိႈင္းေကာင္း၊ ႏိႈင္းေကာင္း။ ကုိယ့္ဇနီးမယားကုိေတာင္ ၾကည္ျဖဴစြာေပးလွဴႏုိင္တဲ့ အေလာင္းေတာ္ ေဝသႏၲရာႀကီးေပါ့ေလ…။ က်ဳပ္မွာေတာ့ေတာ္ ကုိနင္းေဝ (ကုိႏွင္းေဝဟု ဆုိလုိဟန္ရွိ) လက္ထဲ ပစ္ေတာင္း စကာ သူထုိးအပ္ခဲ့လုိ႔ မခ်စ္ပဲနဲ႔က ေအာင့္နမ္းရေသး။ ကုိနင္းေဝ နင္ပဲငဆလုပ္သမွ် အံက်ိတ္လုိ႔က ခံရေသး။ ေျပာကုိ ေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
“လြတ္လပ္သယ္ဆုိၿပီး လမ္းေပၚတက္ လုပ္ခ်င္ရာ မလုပ္နဲ႔ မိေအး…။ နင္ဖာျဖစ္သြားမယ္” လုိ႔ ကုိဖုိးခ်ဳပ္ ေျပာခဲ့တဲ့စကား က်ဳပ္အၿမဲၾကားေယာင္ၿပီး၊ က်ဳပ္ကုိယ့္က်ဳပ္ ဆင္ျခင္ပါသယ္ေတာ္။ အိမ္ေထာင္မႈကုိလည္း ႏုိင္နင္းေအာင္ ထိမ္းပါသေတာ့။ မထိမ္းလုိ႔လည္းမရဘူးေလ။ မဆလာစက္ပိုင္ရွင္ ကိုနင္းေဝက သူကသာ မိန္းမရႈပ္ခ်င္ ရႈပ္မယ္။ ဖဲရုိက္ခ်င္ရုိက္မယ္။ အရက္ ေသာက္ခ်င္ေသာက္မယ္။ သူ႔ေအာက္လက္ငယ္သား အလုပ္သမားေတြနဲ႔ အိမ္ေထာင္တစ္ခုအေပၚမွာေတာ့ စည္းကမ္းတင္း တင္းက်ပ္က်ပ္နဲ႔ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္သေတာ့။
ဒါေပမယ့္ သိတယ္မဟုတ္လား။ က်ဳပ္ကလည္း လင္မေရြးတဲ့ ရွင္ေအးေလ…။ ၾကာလာေတာ့ ကုိနင္းေဝရဲ႕ ငါလုပ္သလုိမလုပ္နဲ႔ ငါေျပာသလုိလုပ္ဆုိတဲ့စည္းကမ္းေတြ။ သူသာသုံးၿဖဳံးေပ်ာ္ပါးေနၿပီး က်ဳပ္ကုိ လွေအာင္မဆင္၊ ဝေအာင္မေကြၽးတဲ့ဒဏ္ေတြကုိ က်ဳပ္မခံႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ထုံးစံအတုိင္း ညအခ်ိန္မေတာ္ လမ္းေပၚတက္ ရြရုိးေလွ်ာက္ပစ္လုိက္တာေပါ့…။
***
အဲဒီမွာ စစ္ျပန္တပ္ၾကပ္ႀကီးေမာင္စိန္နဲ႔ေတြ႕တာပဲ။ စစ္ျပန္ႀကီးေမာင္စိန္က ငမူးငရူး။ အစကေတာ့ ကုိနင္းေဝ မဆလာ စက္ထဲက တပည့္လူရုံဆုိပါေတာ့။ ဒါေပမယ့္ မူးကလည္း မူးေန။ မိုက္ကလည္း မုိက္။ ညအခ်ိန္မေတာ္ မိန္းမသား တစ္ ေယာက္တည္း လူျပတ္တဲ့ရြာလယ္လမ္းေပၚ တစ္ေယာက္တည္းေတြ႕ေတာ့ စိတ္မထိမ္းႏုိင္ရွာေတာ့ဘူး ထင္ပါရဲ႕…။ က်ဳပ္ကုိ ဇြတ္အတင္းဗလကၠာယ ျပဳေတာ့တာပဲ။ ေမာင္စိန္ကုိ က်ဳပ္လွ်ာ့တြက္မိတာ က်ဳပ္မွားတာပါေတာ္။ ေမာင္စိန္က အသိဉာဏ္ မရွိေတာ့ ငါ့အလုပ္ရွင္၊ ငါ့ေက်းဇူးရွင္ရဲ႕မယားပါလားလုိ႔လည္း မေစာင့္စည္းေတာ့ဘူး…။ ၾကမ္းလုိက္တာမွ လြန္ေရာ…။
က်ဳပ္တစ္သက္နဲ႔တစ္ကုိယ္ ေမာင္စိန္လုိလူမ်ိဳးတစ္ခါမွကုိ မေတြ႕ဖူးဘူး။ တကယ့္နသုိးႀကိဳးျပတ္။ ပထမေတာ့ က်ဳပ္လည္း ရုန္းပါ၊ ေအာ္ပါေသးတယ္။ မိန္းမနဲ႔ေယာက်္ားက ျဖစ္ျပန္။ တစ္ရြာလုံးကလည္း အိပ္ေမာက်။ ကူသူကယ္သူမဲ့တဲ့ဘဝနဲ႔ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေမာင္စိန္႔အလုိလုိက္ရေတာ့တာပါပဲ။
ဒီသတင္း ကုိနင္းေဝသိေတာ့ မသတီဘူးဆုိၿပီး ေမာင္စိန္နဲ႔က်ဳပ္ကုိ ဇြတ္ေပးစားေတာ့တာပဲ။ က်ဳပ္လည္း ေနာက္တစ္ႀကိမ္ မခ်စ္မႏွစ္သက္ေသာသူနဲ႔ ေပါင္းသင္းရျပန္ကေရာ…။ ရီေတာ့ရီရသား..။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ တရားရွင္ႀကီးကုိရင္ႏုက ျပန္လာၿပီး သူသာလွ်င္ လင္ႀကီးပါ လာလုပ္ေသးသေတာ့…။ ေမာင္စိန္က ဘယ္ေပးလိမ့္မတုန္း.. အဟင္း… ဟင္း…။
အပိေယဟိ သမၸေရာေဂါဒုေကၡာက မိေအးဘဝအတြက္ ဆန္းမွမဆန္းေတာ့တာပဲ ကုိဖုိးခ်ဳပ္ရယ္…။ ကုိႏုကုိ မခ်စ္ပဲနဲ႔ ေတာ္ မရွိေတာ့ အားကုိရာလုိ႔ သေဘာထားၿပီး ယူခဲ့တယ္။ ကုိႏုက ေဝသႏၲရာလုပ္ေတာ့ တစ္ခါ မဆလာစက္ပိုင္ရွင္ကုိနင္းေဝကုိ ေအာင့္ကာနမ္းရျပန္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေမာင္စိန္မုဒိမ္းသမားေၾကာင့္ ကုိနင္းေဝက စြန္႔ပစ္။ ေမာင္စိန္႔မယား ျဖစ္ရျပန္ ေရာ…။ က်ဳပ္ဘဝဆုိးလွပါသေတာ္…။
ဘာေျပာေျပာ က်ဳပ္ေလ…။ ပတ္သက္ခဲ့သမွ် ေယာက်္ားေတြထဲ ေတာ့္ကုိေတာ့ အခ်စ္ဆုံးပါေတာ္။ လွ်ာအရုိးမရွိတုိင္း ေျပာ တယ္လုိ႔ေတာ့ မထင္လုိက္ပါနဲ႔။ မိေအးရဲ႕အခ်စ္ဦး၊ အခ်စ္ရူး၊ အခ်စ္စုဗူးႀကီးကုိ ယေန႔အထိ တမ္းတေနဆဲပါပဲ။ ရွိတုန္းကေတာ့ လူကတ္၊ လူ႔ဂြစာ၊ ဆူးလွည္းလုိ႔ ထင္ခဲ့မိသမွ် ေတာ္မရွိမွ ေတာ့္စကားေတြ ေသြးထြက္ေအာင္မွန္မွန္း က်ဳပ္သိလာရၿပီေတာ့။ သြားေလသူက်ဳပ္ေယာက်္ား ကုိရင္ဖုိခ်ဳပ္ဟာ လူရုိးတထစ္ခ်သမား။ အမွန္တရားဘက္ေတာ္သား။ တုန္းဆုိတုိက္၊ က်ားဆုိကုိက္မယ့္ လူသူေတာ္ေကာင္းႀကီးဆုိတာ က်ဳပ္ေလ တျဖည္းျဖည္းနားလည္လာေနၿပီေတာ့…။
***
ေျပာရဦးမယ္ ကုိရင္ဖုိးခ်ဳပ္ေရ…
ကိုနင္းေဝ တစ္ဖက္ေဆာင္းနင္း လုပ္သမွ် ဆုိးလွသယ္မွတ္တာ။ ေမာင္စိန္က ပုိဆုိး။ အလြန္ဆုိး…။ အျပန္တရာဆုိးသေတာ့…။
ေမာင္စိန္ရဲ႕လက္ကုိ ကုိနင္းေဝက ဝါးကြက္အပ္လုိက္ေတာ့ က်ဳပ္လည္း ရြာေတာင္ပုိင္းက ေမာင္စိန္႔အိမ္ ေျပာင္းေနရတာေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေမာင္စိန္က လူပ်ိဳလူလြတ္မဟုတ္ဘူး။ သားႀကီးမယားႀကီး ရွိတယ္။ အမ်ိဳးအသိုက္အဝန္းကလည္း အမ်ား သား…။ ေမာင္စိန္တုိ႔က သူတို႔ အမ်ိဳးေတြစုၿပီး ဝန္းအက်ယ္ႀကီးထဲမွာ အိမ္ကေလးေတြ ေဆာက္ေနၾကတာေလ။ ကုိးရင္ဖုိးခ်ဳပ္ သိတယ္ မဟုတ္လား။ ေတာ္ရွိစဥ္တုန္းက ဆင္းရဲလြန္းလုိ႔ဆုိၿပီး ေကြၽးေမြးေပးကမ္းထားတဲ့ ကဘုိးေတာ္ရဲ႕အဆြယ္အပြား ေတြေလ..။
ေတာ္လည္းရွိ၊ ကဘုိးေတာ္လည္းမေသခင္တုန္းကေတာ့ ေတာ္ေပးကမ္းထားတဲ့ေက်းဇူးေတြကုိ သူတုိ႔က သိၾကသေပါ့ေတာ္။ ေတာ္ကလည္း မရွိ။ ကဘုိးေတာ္ကလည္းဆုံး…။ က်ဳပ္ကလည္း ေမာင္စိန္႔မယားငယ္အျဖစ္နဲ႔ သူတုိ႔ဝန္းႀကီးထဲ ဝင္လာ တာဆုိေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ က်ဳပ္ကုိ ဝိုင္းၿပီးပညာေပးလုိက္ၾကတာ။ ရစရာကုိ မရွိဘူး။
ေမာင့္စိန္မယားက ႏွိပ္စက္။ သားႀကီး၊ သမီးႀကီးေတြက ႏွိပ္စက္။ တစ္ခုခုဆုိ အမ်ိဳးေတြက ဝုိင္းရန္ေထာင္ၾကနဲ႔ က်ဳပ္ျဖင့္ ဖြတ္သပ္ဖတ္သပ္ကုိ လုိက္လုိ႔…။ အရင္လုိ ေယာက်္ားမေၾကနပ္လုိ႔ ရြာရုိးလည္း မေလွ်ာက္ရဲဘူး။ ေမာင္စိန္က ထစ္ခနဲဆုိ က်ဳပ္ေျခေထာက္ကုိ အရင္ရုိက္ခ်ိဳးတာ။ မထႏုိင္ေအာင္ လုပ္တာေပါ့ေတာ္။ “ဟဲ့မိေအး… မဆာလာသယ္ နင္းေဝလက္ထဲ ေနတုန္းကမွ နင္းေဝတစ္ေယာက္တည္းက နွိပ္စက္တာ။ အခုေတာ့ မယားႀကီးေရာ၊ သားေတြသမီးေတြေရာ၊ အမ်ိဳးအေဆြ အဆြယ္အပြားေတြေရာ အကုန္ႏွိပ္စက္တာ ခံရၿပီမဟုတ္လား။ တဆိပ္ရွိ လမ္းေပၚထြက္ခ်င္တဲ့ေကာင္မ။ ခံဟဲ့… ခံဟဲ့” လုိ႕ေတာင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ က်ိန္ဆဲမိပါရဲ႕…။
ေအာ္ဒါနဲ႔ ေျပာရဦးမယ္..။ အခု က်ဳပ္တုိ႔ရြာက အရင္လုိ ရြာေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ၿမိဳ႕ျဖစ္သြားၿပီေတာ့။ မႏၲေလးၿမိဳ႕ႀကီးက တျဖည္းျဖည္းခ်ဲ႕လာလုိက္တာ အခုဆုိ က်ဳပ္တုိ႔ရြာေလးဟာ ျပည္ႀကီးတံခြန္ၿမိဳ႕နယ္ထဲပါၿပီး၊ ရပ္ကြက္ေတာင္ ျဖစ္ေနေပါ့။ ေမာင္စိန္ကလည္း အခုဆုိ ရုိးရုိးစစ္ျပန္တပ္ၾကပ္ႀကီး မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ရပ္ကြက္လူႀကီး ျဖစ္ေနၿပီေတာ့။
ေမာင္စိန္က ရပ္ကြက္လူႀကီး ျဖစ္သြားေတာ့ အရင္လုိေတာ့ က်ဳပ္ကုိ သိပ္မႏွိပ္စက္ေတာ့ပါဘူး။ ေမာင္စိန္႔မယားေတြ၊ သားသမီးေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးအဆြယ္အပြားေတြလည္း နဲနဲေတာ့ ကုိယ္ရွိန္သတ္သြားတယ္။ ႏွိပ္စက္ခ်င္ရင္ေတာင္မွ ပညာသားပါပါ ေလးနဲ႔ ႏွိပ္စက္တာေပါ့..။ အရပ္က ဝိုင္းေျပာၾကလြန္းလုိ႔ ထင္ပါရဲ႕။ ရပ္ကြက္လူႀကီး ျဖစ္သြားေတာ့ အေနအထုိင္ဆင္ျခင္ ကုန္တဲ့သေဘာ…။
“ဒါဆုိ မိေအး နင္ ေအးပလားဟဲ့”လုိ႔ ေတာ္ကေမးရင္ေတာ့ “မေအးေသးေပါင္ေတာ္” လုိ႔ပဲ က်ဳပ္က ေျဖရမွာပါပဲ။ “အစကရုိးရုိး ေနာက္ေတာ့တစ္မ်ိဳးတုိးလုိ႔ ဆုိးျပန္ဆုိပဲ…. ဆုိပဲ…” လုိ႔ သီခ်င္းေလးနဲ႔ေတာင္ ေျပာစမ္းခ်င္ပါရဲ႕…။
က်ဳပ္တုိ႔ရြာလည္း ၿမိဳ႕စာရင္းေပါက္။ ရပ္ကြက္လည္း ျဖစ္ၿပီးဆုိေရာ မႏၲေလးၿမိဳ႕ေျမေစ်းေတြက တရိပ္ရိပ္တက္လာတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ တရုတ္ေတြသာ အဝယ္မ်ားတာေပါ့ ကုိဖုိးခ်ဳပ္ရယ္…။ ေျမေစ်းေတြကတက္။ ေျမအေရာင္းအဝယ္ေတြက ေနတုိင္းေလာက္ျဖစ္ဆုိေတာ့ စာခ်ဳပ္စာတမ္းကိစၥေတြပါ ပါလာေရာ…။ အဲဒီေတာ့ အသိသက္ေသလုိလုိ၊ ပြဲစားလုိလုိနဲ႔ ေမာင္စိန္တုိ႔ တန္ခုိးထြားလာတာေပါ့။ အေရာင္းအဝယ္တင္လားဆုိေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အေပါင္အႏွံေတြပါပါလာတယ္။
***
မ်ားေသာအားျဖင့္ကေတာ့ ေငြေၾကးတတ္ႏုိင္တဲ့တရုတ္ေတြပါပဲ…။ ေမာင္စိန္ကလည္း ကုိယ့္လူမ်ိဳးျခင္းသာ မ်က္ႏွာသာ မေပးတယ္။ တရုတ္ဆုိလုိကေတာ့ အေသခင္။ အေသေၾကာက္..။ “တရုတ္လူမ်ိဳးက ငါ့ေက်းဇူးရွင္ကြ” လုိ႔ေတာင္ လူပုံအ လယ္ ထုတ္ေျပာသယ္ဆုိပဲ။
သူနဲ႔အတြဲဆုံးကေတာ့ တရုတ္သူေဌးေလာင္စီေကြးပဲ။ အဲဒီေလာင္စီေကြးက ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေျမကြက္ေတြအမ်ားႀကီး ပိုင္တယ္။ ဝယ္လည္းဝယ္တယ္။ အေပါင္လည္း ခံထားတယ္။ ဝယ္တယ္ဆုိတာလည္း တန္ရာတန္ေၾကးေပး ဝယ္တာ ကနဲနဲရယ္…။ ေမာင္စိန္ကုိ ပြဲခေကာင္းေကာင္းေပးၿပီး ဗုိက္နာတဲ့အိမ္ေတြကုိ ေအာက္ေၾကးနဲ႔ဝယ္တာ။ တစ္ခ်ိဳ႕ျပန္မေရြးႏုိင္တဲ့အိမ္ေတြကုိလည္း ေမာင္စိန္႔ပါဝါသုံး၊ သိမ္းလားသိမ္းရဲ႕။
သူတုိ႔ဟာသူတုိ႔ ေယာက်္ားသားခ်င္းစီးပြားလုပ္ၾကတာ က်ဳပ္နဲ႔မဆုိင္ပါဘူးေတာ္။ က်ဳပ္နဲ႔ဆုိင္တာက အဲဒီတရုတ္သူေဌးေလာင္ စီေကြးရဲ႕ တဏွာ႐ူးလုပ္ရပ္ပါ။ ေလာင္စီေကြးက ေမာင္စိန္႔အိမ္ကုိ အလုပ္ကိစၥနဲ႔လာတုိင္း က်ဳပ္ကုိ အဆီျပန္ေနတဲ့မ်က္ႏွာ ေပၚက ရမၼက္ခုိးေဝေနတဲ့မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ၾကည့္တတ္သေတာ့…။ က်ဳပ္ျဖင့္ ရြံလြန္းလုိ႔…။
ဒီအေၾကာင္း ေမာင္စိန္႔ကုိ ေျပာျပေတာ့ ေမာင္စိန္က က်ဳပ္ကုိ ဘာျပန္ေျပာတယ္မွတ္လဲ။ “ဟဲ့ မိေအး သူက ငါတုိ႔ ေက်းဇူး ရွင္ဟ။ သူ႔ကုိလည္း ငါက ေၾကာက္ရတယ္”တဲ့။ စဥ္းစားၾကည့္စမ္းပါ့ဦးေတာ္။ ဒါ အိမ္ေထာင္ဦးစီး ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ေျပာရမယ့္စကားလားလုိ႔။ အဲဒီတရုတ္သူေဌးအေပၚ တစ္ခုခု အဆက္အဆံ မွားယြင္းတာနဲ႔ က်ဳပ္ေတာ့ နာၿပီပဲ။ ေမာင္စိန္႔ မယားေတြ၊ သားသမီးေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးေတြကပါ က်ဳပ္ကုိ အႏုနည္းနဲ႔ ႏွိပ္စက္ၾကတယ္။ မေၾကနပ္လုိ႔ ကုိယ့္ေယာက်္ားကုိယ္ ေတာ့္တုန္းကလုိ ဆႏၵျပမယ္မႀကံနဲ႔။ ေမာင္စိန္က က်ဳပ္ကုိ ေျခေထာက္ရိုက္ ခ်ိဳးတာေတာ့…။
ၾကာလာေတာ့ မိေအးဆုိတဲကံမြဲမကုိ အိမ္ေထာင္ဦးစီးေယာက်္ားလုပ္သူကပါ ကာကြယ္မေပးဘူး ဆုိတာေတြကုိ ေလာင္စိ ေကြးက သိလာတယ္။ ပုိပုိၿပီးအတင့္ရဲလာတယ္။ အၾကည့္တင္မကေတာ့ပဲ။ စကားနဲ႔ ထိကပါးရိကပါးေပါ့…။ ေမာင္စိန္ကုိ တုိင္ေတာ့ ေမာင္စိန္က “အဲဒါ နင္ အေနအထုိင္မတတ္လုိ႔ ျဖစ္တာ” ဆုိၿပီး က်ဳပ္ကုိပဲ လိမ့္ရုိက္ျပန္ေရာ…။
ေနာက္ေတာ့ စကားတင္မက လက္ပါပါလာတယ္။ က်ဳပ္ျဖင့္ ေျပာရတာ ရွက္လည္း ရွက္ပါရဲ႕။ ရွက္လည္း ရွက္ေတာ့ပါဘူး။ က်ဳပ္ကေတာသူဆုိေတာ့ ဗြင္းဗြင္းပဲ ေျပာတတ္တယ္။ နားနဲ႔မနား ဖဝါးနဲ႔တာနာပါေတာ့ ကုိဖုိးခ်ဳပ္ရယ္…။ ေလာင္စီေကြးကေလ လစ္ရင္လစ္သလုိ က်ဳပ္ကုိ ႏုိ႔ကုိင္တာ။ ဖင္ႏႈိက္တာေတြပါ လုပ္လာတယ္ေတာ္။
တစ္ခါသားဟာမ်ားဆုိ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲမွာ က်ဳပ္ကုိ လူလစ္ၿပီအထင္နဲ႔ အတင္းဖက္နမ္းတာ။ ၿဗံဳးဆုိ ကုိေမာင္စိန္ေရာက္လာတယ္။ အမယ္ ကုိေမာင္စိန္က မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မပ်က္ဘူးေတာ့…။ အမေလး က်ဳပ္ျဖင့္ အံ့ၾသကုိယူတယ္ ကုိဖုိးခ်ဳပ္ရယ္…။
***
အိမ္ေထာင္ဦးစီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ဒီတရုတ္ကုိ ဒီေလာက္ေၾကာက္ရသလားဆုိၿပီး က်ဳပ္လည္း အိမ္ေပၚက တစ္ခါတည္း ဆင္းလာခဲ့လုိက္တာပဲ။ က်ဳပ္ကုိ “အျဖစ္မရွိတဲ့မိေအး… မတရားတာ ေခါင္းငုံ႔ခံေနတယ္”လုိ႔ အျပစ္တင္မေစာလုိက္ပါနဲ႔ ကုိရင္ဖုိးခ်ဳပ္ရယ္…။
အခုဆို ေမာင္စိန္႔ကုိ သက္ဆုိင္ရာကေန ဥပေဒအတုိင္းကြာရွင္းခြင့္ရဖုိ႔ က်ဳပ္က ေတာင္းဆုိထားၿပီေတာ့။ သူလာေခၚလည္း က်ဳပ္က မလုိက္ေတာ့ဘူး။ ဟုိတေလာကေတာ့ ေမာင္စိန္က က်ဳပ္ကုိ သူမ်ားအိမ္မွာ အဝတ္ေလွ်ာ္ထမင္းခ်က္လုပ္။ ပင္ပင္ပန္းပန္း ရွာစားေနရသာ မၾကည္႕ရက္လုိ႔ဆုိၿပီး၊ ဆန္းကေလး၊ ဆီကေလး လာေပးေသးတယ္။ ေပးမွာေပါ့ လာမယ့္ ႏုိဝင္ဘာလဆုိ သူနဲ႔က်ဳပ္ရဲ႕လင္မယားခန္းကုိ ရုံးေတာ္က အမိန္႔ခ်ေတာ့မေလ…။ က်ဳပ္လည္း မရွိအားျပဳၿပီး သူေပးတာ ေလးေတာ့ ယူမိတာေပါ့ေတာ္။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္စိန္လုိ လူညစ္ကုိ ဒီတစ္သက္ျပန္ေပါင္းဖုိ႔ေတာ့ စိတ္မကဴးေတာ့ပါဘူး။
လင္ေျပးရင္ ရင္မေအးတဲ့ေတာ္ႀကီးရဲ႕မိေအးကလည္း မေခပါဘူး။ အခုဆုိ ကုိယ္နဲ႔သင့္ေတာ္မယ့္သူကုိ လင္စံေရြးၿပီး မ်က္စပစ္ထားၿပီ။ ဒီတစ္ေယာက္နဲ႔ျဖင့္ ကုိယ့္အတြက္လည္း ဘဝေနာင္ေရး စိတ္ေအးရၿပီလို႔ေတာ့ ထင္မိတာပဲ။ သူ႔နာမည္က ေမာင္ေဒါင္းတဲ့။ က်ဳပ္ထက္ေတာ့ အသက္နဲနဲငယ္တယ္။ “မမမိေအးကုိ ကြၽန္ေတာ္က လူပ်ိဳေပါက္ကတည္းက ေမတၱာမွန္နဲ႔တစ္ဖက္သတ္ခ်စ္ေနရတာပါ” လုိ႔ေတာ့ ေျပာတာပဲ။
အရြယ္ကလည္းငယ္၊ ရုပ္ကေလးကလည္းရွိ။ အလုပ္ကေတာ့ ကဗ်ာဆရာဆုိလား။ ကဗ်ာဆရာဆုိေတာ့ အေျပာကလည္း ေကာင္းမွေကာင္း။ ဒါနဲ႔က်ဳပ္လည္း သူ႔အေျပာမွာက်ၿပီး တစ္သက္တာအိမ္ေထာင္ဘက္အျဖစ္ ေရြးမိေတာ့တာပဲ။ ေတာ္ မသိလုိ႔ပါ။ ေမာင္ေဒါင္းက ေတာ္နဲ႔ေတာင္ စပ္ရင္ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္ဦမယ္။ ေအးေလ…. ကုိရင္ဖုိးခ်ဳပ္က ဘယ္သိမလဲ။ ေတာ္ရွိတုန္းက ေမာင္ေဒါင္းက ေမြးမွ မေမြးေသးတာ…။
***
ေမာင္ေဒါင္းက ရုပ္ရည္ေခ်ာတာကတစ္ေၾကာင္း။ အေျပာေကာင္းတာကတစ္ေၾကာင္း။ က်ဳပ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့လင္ႀကီးကုိဖုိးခ်ဳပ္နဲ႔ ေဆြမ်ိဳးမကင္းတာကတစ္ေၾကာင္း က်ဳပ္ျဖင့္ သူ႔ကုိ သိပ္ခ်စ္တာပဲ။ ခ်စ္ဆုိ က်ဳပ္နဲ႔သူနဲ႔ရဲ႕ခ်စ္ခရီးလမ္းကလည္း လြယ္လြယ္ ကူကူ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာမွ မဟုတ္တာ။
ေမာင္ေဒါင္းကုိ က်ဳပ္က သိပ္ခ်စ္မွန္းသိေတာ့ ေမာင္စိန္က ခ်က္ခ်င္းကြာမေပးပဲ အခ်ိန္ဆြဲထားတယ္။ ရုံးေတာ္က တရား သူႀကီးေတြကုိလည္း ရုံးခ်ိန္းေတြ ခြာခ်ိန္းေအာင္ လာဘ္ထုိးထားတယ္ဆုိလား။ အခုဆု္ က်ဳပ္တုိ႔အမႈက ငါးႏွစ္ပါးေတာင္ နီး ေပါ့။ က်ဳပ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္က သိပ္ခ်စ္ေတာ့ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ဘာမွမဘာရပဲ အၾကာႀကီး မေန ႏိုင္ၾကဘူးေလ…။ ဒီေတာ့ ေမာင္စိန္နဲ႔သူ႔လူေတြ မသိေအာင္ ခုိးေပါင္းေနၾကရတာေပါ့…။
ဒါကုိသိတဲ့ ေမာင္စိန္႔တပည့္ ကုိဝမ္းထင္ကလည္း က်ဳပ္လက္ရွိေနေနတဲ့ က်ဴးတဲေလးကုိ လာလာၿပီး ေငြညႇစ္တတ္တယ္။ ရဟန္းလူထြက္ ေမာင္ဘေသာင္းကလည္း ရပ္ကြက္ထဲကလူမ်ိဳးျခားေတြကုိ အေၾကာင္းျပ။ သူ႔ဆရာ မယားငယ္ကုိ လူမ်ိဳး ျခားရန္က ကာကြယ္မယ္ဆုိၿပီး မဆီမဆုိင္ က်ဳပ္က်ဴးတဲေလးေရွ႕ ဓားတစ္ကုိင္ကုိင္ ဟန္ေရးျပတာက ရွိေသး။ ေမာင္ဘ ေသာင္းက ဆရာအေပၚသစၥာရွိသေယာင္နဲ႔ က်ဳပ္ကုိ အေခ်ာင္ႏႈိက္ခ်င္တာလည္း က်ဳပ္က သိပါတယ္။ လင္အဆက္ဆက္ အရွင္ထြက္ခဲ့ဖူးတဲ့မိေအးပဲ။ ဒီေလာက္ေတာ့ ဘယ္ညံ႕မတုန္း။ အိမ္ေထာင္ဘက္ဆုိရင္လည္း ဘုရားသမား၊ တရားသမားဆုိ ေတာ့္အကုိႀကီး ကုိရင္ႏုနဲ႔တင္ ဒုိးဆလံ၊ တင္းဆလံ၊ ႏွစ္ထပ္ဆလံပါပဲ…။ အတြင္းအဇၩတၱစိတ္ရိုင္းဝင္ေနတဲ့ ရွင္လိင္ပ်ံ ေမာင္ဘေသာင္းေတာ့ ေဝးကေရာ…။
ဒီၾကားထဲ က်ဳပ္အေပၚအႏုိင္က်င့္ ယုတ္မာေနတာေတြကုိ မခံႏုိင္လုိ႔ဆုိၿပီး က်ဳပ္ကုိတစ္ဖက္သတ္ ႀကိဳက္ေနတဲ့ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသားကေလး ဇာနည္က ေမာင္စိန္႔ကုိ သြားသြား ရန္စေနေသးတယ္။ ဇာ့နည္ခမ်ာလည္း က်ဳပ္အတြက္နဲ႔ ေမာင္စိန္က တုိင္လုိ႔ အခ်ဳပ္ထဲ ဝင္ရတာက ခနခန…။ ဇာနည္ေလးကုိ သနားလုိ႔ သူအခ်ဳပ္က်တဲ့အခါ သြားေတာ့ေတြ႕ခ်င္သားေတာ္။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္စိန္က သိတယ္မဟုတ္လား။ လူယုတ္မာေလ…။
ေတာ္ၾကာ က်ဳပ္ကုိပါပတ္ရမ္းလုိ႔ ေမာင္ေဒါင္းနဲ႔က်ဳပ္ ရာသက္ပန္ေပါင္းရဖုိ႔ အစီအဆင္ေတြ ပ်က္ကုန္မွ ဒုကၡ။ ဒါ့ေၾကာင့္ မိေအးခမ်ာ ေတာ္ရုံကိစၥေလာက္ကုိ ေမတၱာနဲတဲ့မိန္းမရဲႀကီးလုိ ဘာသိဘာသာ ေနေနရတာေပါ့။
ေမာင္ေဒါင္းက ေတာ္ရွာပါတယ္ေတာ္။ “မမမိေအး ဘာမွပူနဲ႔…။ မမိနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ တရားဝင္ေပါင္းရဖုိ႔သာ မမိဘက္က ႀကိဳး စား။ တရားဝင္လင္မယားျဖစ္သြားရင္ မမိေရွ႕ ကြၽန္ေတာ္မားမားမတ္မတ္ ရပ္ေပးမယ္” တဲ့။ အဲေတာ့လည္း ဟုတ္တာ မဟုတ္တာ အပထား။ သူ႔စကားခ်ိဳခ်ိဳေလးနားဝင္ၿပီး မိန္းမသားတန္မဲ့ ဟုိရုံးက လာပါ့ဦးဆုိ ေျပးလုိက္ရ…။ ဒီစခန္းကလာ ပါဦးဆုိ လႊားလုိက္ရေပါ့ေတာ္။ ထမီစြန္ေတာင္ဆြဲ မနားတမ္းသြားေနရေပမယ့္ ေမာတယ္လည္း ေအာင့္ေမ့ပါဘူး။ ကုိယ္က ခ်စ္တာကုိးလုိ႔…။
ေမာင္ေဒါင္းနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ အားမရတာေလး တစ္ခုပဲရွိတယ္။ က်ဳပ္နဲ႔သူက ခုိးေပါင္းေနရတာဆုိေတာ့ ကုိယ္ေလးလက္ဝန္ ရွိလုိ႔က မျဖစ္ဘူးေလ။ က်ဳပ္က ေဆးထုိး ဒါမွမဟုတ္ ေဆးစားမယ္ဆုိေတာ့လည္း သူကလက္မခံဘူး။ “မမမိေအးရယ္ သဘာဝအတုိင္းပဲ ေကာင္းပါတယ္။ သဘာဝကုိလြန္ဆန္ၿပီး ထိမ္းခ်ဳပ္တဲ့ အဲဒီေဆးေတြက တစ္ခ်ိန္က်ရင္ ဒုကၡေပးမွာ…။ မမမိေအးကုိ ေမာင္ေလးက ေမာင္ေလးအတြက္နဲ႔ ဒုကၡျဖစ္တာ မခံႏုိင္ေပါင္။ ပုတ္သင္ညိဳပဲ သုံးၾကတာေပါ့…” တဲ့…။ က်ဳပ္ကုိ ဒီေကာင္ေလးက အေသးအမႊားေလးကမစ ဂ႐ုစုိက္ၿပီး အဲသေလာက္ခ်စ္ရွာတာ။
ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္တန္ သူ႔ဝမ္းပူဆာရွာေတာ့ သူေျပာတဲ့ပုတ္သင္ညိဳက အဆင္သင့္ပါမလာဘူး။ သြားျပန္ယူဆုိေတာ့လည္း “ကြၽန္ေတာ္က တရားဝင္မဟုတ္ေသးဘူးေလ မမိရဲ႕…။ မမိရဲ႕က်ဴးတဲေလးထဲ ခနခန ဝင္လုိက္ထြက္လုိက္ လုပ္လုိ႔ မေကာင္းဘူး။ ေတာ္ၾကာ ေမာင္စိန္တုိ႔ သိသြားရင္ ဘယ္လုိလုပ္မတုန္း…။ ေမာင္ေလးကုိ နားလည္ေပးပါ မမမိေအးရယ္။ လမ္းထိပ္က ေဆးဆုိင္မွာ မမိပဲ သြားဝယ္လုိက္ပါေနာ္”တဲ့။ သူေျပာတာ ဟုတ္သလုိလုိေတာ့ ရွိသား။ အဲဒီေတာ့ လင္မရွိရင္ မေနႏိုင္တဲ့ကၽြန္မမိေအးကပဲ ပဋိသေႏၲမခရေအာင္ ထမီအသာမလုိ႔ လူမသိသူမသိ ပုတ္သင္ညိဳအဖမ္း ထြက္ရျပန္တာေပါ့….။ တကယ္ေတာ့လည္း အခ်စ္စစ္ရင္၊ အျပစ္ျပစ္ေတြ မျမင္ၾကဘူးဆုိတာ ဟုတ္သားေနာ္။
အခုဆုိ ရပ္ထဲ၊ ရြာထဲမွာ လင္အေတာ္စုံခဲ့တဲ့မိေအး လင္ေရြးစရာလည္း မရွိေတာ့ပါဘူးေတာ္…။ ေကာင္းေကာင္း၊ မေကာင္း ေကာင္း ေမာင္ေဒါင္းနဲ႔သာ တစ္သက္လုံးေပါင္းရေတာ့မွာေပါ့…။ ေမာင္ေဒါင္းကလြဲရင္ ေနာက္ထပ္ ဘယ္သူနဲ႔မွ ဇန္တာ ဘယာမ်ားဖုိ႔လည္း စိတ္မကူးေတာ့ပါဘူး။ က်ဳပ္က သူ႔ကုိ တကယ္ခ်စ္တာကုိးလုိ႔….။ က်ဳပ္အေၾကာင္း က်ဳပ္အျဖစ္ကေတာ့ ေလာေလာဆယ္ ဒါပါပဲ ကုိရင္ဖုိးခ်ဳပ္ရယ္…။
နတ္ျပည္မွာ နတ္သမီးေလးေတြ တစ္ဖက္ေလးငါးရာၾကားက အပူသယ္ခ်စ္ဇနီးေဟာင္း မိေအးရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကုိ စိတ္ ရွည္လက္ရွည္နားေထာင္ေပးတဲ့ ခ်စ္လင္သူေတာ္ေကာင္းႀကီး ကုိရင္ဖုိးခ်ဳပ္ကုိ ေက်းဇူးလည္းတင္ပါရဲ႕….။
ေတာ္ေသၿပီ
မိေအး