ဖိုုးထက္ - သံေယာဇဥ္ ဆႏၵမဲ
(မိုုးမခ) ႏိုု၀င္ဘာ ၈၊ ၂၀၁၅
“အေမ မဲေပးအံုးေလ။ သားေတာင္ အေ၀းၾကီးက အလုပ္ပ်က္ အကိုင္ပ်က္လာခဲ႔ရေသးတာ။”
“ေအး..ေပးေတာ႔ ေပးခ်င္ပါတယ္ ငါ႔သားရယ္။ ဒါေပမယ္႔ အေမက မႏၱေလးလဲ ျပန္ရအံုးမွာ။ ၿပီးေတာ႔ ငါ႔ေရာဂါက အၾကာၾကီးရပ္ျပဳေနလို႔ ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး။ ဟိုေကာင္မကလဲ ငါပါမွ ရမွာပါဟယ္”
အေမသည္ အသက္ၾကီးေလ သံေယာဇဥ္ၾကီးေလ ျဖစ္လာသည္။ အေမ႔၏ သား၊ သမီး ႏွင္႔ ေျမးေတြ အေပၚ ထားရိွေသာ ႀကီးမားေသာ သံေယာဇဥ္ေတြကို ခင္မင္ရင္းႏွီး ခ်စ္ခင္ရေသာ လူတစ္ေယာက္ကို ေျပာျပေတာ႔ ဒီအသက္အရြယ္နဲ႔ တရားေလး ဘာေလး အားထုတ္ၿပီး ေအးေအးေဆးေဆးေနသင္႔ၿပီဟု အားမလို အားမရ မွတ္ခ်က္ေပးသည္။ သူ႔မွတ္ခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမာင္ႏွမေတြက သေဘာတူပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္႔ အေမအေၾကာင္းကို ကိုယ္သာ အသိဆံုး။ အေမ၏ သား၊သမီးေတြအေပၚ ေကာင္းေစခ်င္သည္႔စိတ္၊ မျပတ္ႏိုင္သည္႔ သံေယာဇဥ္၊ စိတ္မခ်သည္႔ စိတ္ေတြက ေလ်ာ႔ပါးသြားသည္ မရိွ။ နည္းပါး သြားသည္ မရိွ။ ေျမးေတြအတြက္ အသစ္ တိုးပြားလာသည္သာ ရိွသည္။ တစိမ္းတရံေတြအတြက္ အေမသည္ တရားဓမၼႏွင္႔ ေ၀းေသာသူ၊ မေနတတ္မထိုင္တတ္ မိန္းမၾကီးလို႔ ထင္ျမင္ႏိုင္ၾကေသာ္လည္း အေမ႔ဘ၀က အမ်ားၾကီး ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းပါသည္။
အေမသည္ သူတစ္ဖက္သား အေပၚ မဟုတ္မမွန္တာ မလုပ္။ သား၊ သမီးေလးေယာက္ကို ပညာနဲ႔ အသက္ေမြးႏိုင္ဖို႔ တစ္ေယာက္တည္း ရုန္းကန္ခဲ႔ရသည္။ ေဆြမ်ိဳး ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ လံုး၀မရိွေသာ အထက္တန္းျပဆရာမ ဘ၀ႏွင္႔ သား၊ သမီးေတြကို ရင္အုပ္မကြာ ေစာင္႔ေရွာက္ခဲ႔ေသာ ႀကက္သအုပ္မၾကီးႏွင္႔ တူပါသည္။ စာမက်က္မွာ၊ အိမ္စာ မလုပ္မွာ၊ ေနမေကာင္းျဖစ္မွာ၊ မလိမၼာမွာ၊ အေပ်ာ္အပါးမက္မွာ၊ အရမ္းလွခ်င္ ပခ်င္စိတ္ေတြမ်ားမွာ စသည္႔ ဘက္ေပါင္းစံုက ေထာင္႔ေစ႔ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္ခဲ႔ရေသာ သူ႔စိတ္အျပင္အဆင္ေတြက အခုမွေတာ႔ အရာအားလံုးကို ေပယ်လက္ကန္ ျပဳထားလုိက္ဖို႔ ခက္ပါသည္။
“ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူၾကီးျဖစ္ပါၿပီ အေမရယ္။ သားတို႔ ဘ၀ကို သားတို႔ ေက်ာင္းႏိုင္ပါၿပီ။ အေမ မပူပါနဲ႔။ ေနသာသလို ေနပါ” ဟု တိုက္တြန္းေသာ္လည္း အေမက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ကေလးေလးေတြလို႔ ျမင္ဆဲသာ ျဖစ္သည္။ အခုလဲ သူ႔အိမ္ေထာင္စု ဇယားရိွရာ ရန္ကုန္မွာ မဲေပးရမွာ ျဖစ္ေသာ္လည္း မႏၱေလးကို ျပန္ရမည္႔ သူ႔သမီးအငယ္ဆံုးႏွင္႔ သူ႔ေျမးအငယ္ဆံုးကို စိတ္မခ်ႏိုင္ဘဲ မႏၱေလးကို လိုက္ျပန္ဖို႔ ျပင္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ သူ႔မဲတစ္မဲကို အလကား မျဖစ္သြားေစဖို႔ ကၽြန္ေတာ္က မဲေပးဖို႔ တိုက္တြန္းေနရသည္။
ၿပီးေတာ႔ အေမ႔မွာ ဆီးခ်ိဳေရာဂါ ရိွသည္။ ဆီးခ်ိဳထိန္းသိည္႔ အင္ဆူလင္ထိုးေဆးေတြကို အခ်ိန္အတိအက်ႏွင္႔ သူ႔ဘာသာ ေဆးထိုးယူေနရေလာက္ေအာင္ အေမက ဆီးခ်ိဳေရာဂါႏွင္႔ ယဥ္ပါးေနခဲ႔ၿပီ။ သူ႔ေရာဂါေၾကာင္႔ အခ်ိန္ႏွင္႔ အတိအက် အစာ စားရသည္။ အခ်ိန္ႏွင္႔ ေဆးေသာက္၊ ေဆးထိုး လုပ္ရသည္။ ဆီခ်ိဳတိုင္းကိရိယာမွ ေပးေသာ ကိန္းဂဏန္းမ်ားကို မွတ္စုစာအုပ္ေလး တစ္အုပ္ႏွင္႔ ခ်ေရးမွတ္ၿပီး အစား အစာကို လုိ တိုး၊ ပို ေလွ်ာ႔ လုပ္တတ္ေနၿပီ။ ထို႔ေၾကာင္႔လည္း အေမက တန္းစီ ရပ္ေစာင္႔ၿပီး မဲေပးရမွာ ၀န္ေလးသလို သူ႔သမီးနဲ႔ ေျမး ခရီးသြားမွာကို စိတ္မခ်ႏိုင္ ျဖစ္ေနသည္။
“ငါ႔မဲ တစ္မဲတည္းနဲ႔ ဘာမွ မျဖစ္ဘူးလို႔ မထင္ပါနဲ႔ အေမရယ္။ အေမ သားကို ေျပာျပဘူးတဲ႔ ပံုျပင္ရိွတာဘဲ။ ဘုရင္ၾကီးက သူ႔တိုင္းသူျပည္သားေတြကို ညနက္ေမွာင္မည္းမည္းၾကီးမွာ ႏြားႏို႔လာထည္႔ခိုင္းေတာ႔ အားလံုးက ငါတစ္ေယာက္ထဲ ေရေရာလို႔ ဘာမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးဆိုၿပီး လာထည္႔ၾကတာ မနက္ၾကေတာ႔ ေရေတြခ်ည္းျဖစ္ေနတာေလ။ အေမ အဲဒီလို မေတြးပါနဲ႔။ မဲေပးျဖစ္ေအာင္ ေပးပါ။ အေမ႔သမီးက ကေလးတစ္ေယာက္ေတာင္ ေမြးၿပီးမွဘဲ။ ဘာစိတ္မခ်စရာ ရိွသလဲ” ဟု ကၽြန္ေတာ္က ေျပာသည္။
“ဖိုးထက္ရယ္..ငါေမြးမွ ၾကီးလာတဲ႔ အေကာင္က။ မိေက်ာင္းမင္း ေရကင္းျပ မလုပ္စမ္းနဲ႔။ ငါသိတယ္။ ငါလဲ မဲေပးခ်င္တာဘဲ။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီ အေကာင္ေတြ လုပ္တဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ ငါမယံုဘူး။ ေအး..နင္တို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ငါ႔မဲတစ္ျပားကို တန္ဖိုးထားေနရင္ ငါ႔ကို ႀကိဳတင္မဲေပးႏိုင္ေအာင္စီစဥ္ေပး။ ဟိုေကာင္မ ေခးေခး (သူ႔ေျမးအငယ္ဆံုးမ) ကိုေတာ႔ သူ႔အေမနဲ႔ ထည္႔မေပးႏိုင္ဘူး။ စိတ္မခ်ဘူး” ဟု ေစာဒက တက္သည္။
သမီးကို အေမအရင္း ျဖစ္သူႏွင္႔ေတာင္ စိတ္မခ်ႏိုင္ေသာ ကၽြန္ေတာ္႔အေမကို လက္ေလွ်ာ႔လိုက္ၿပီး ႀကိဳတင္မဲေပးဖို႔ စီစဥ္ရေတာ႔သည္။ ရပ္ကြက္ ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္ ရံုးကို သြားေမးေတာ႔ ထင္သေလာက္ မလြယ္။ က်န္းမာေရး ေဆးစစ္ဖို႔ မႏၱေလး ျပန္ရမွာပါလို႔ ကၽြန္ေတာ္က လိမ္ေတာ႔ ရန္ကုန္ကေန မႏၱေလး ကို ေဆးစစ္ဖို႔ သြားတယ္ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး ေမာင္ရင္ရယ္လို႔ လိပ္ျပာမလံုသည္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေျပာသည္။ မႏၱေလးမွာ သူ႔သမီးဆရာ၀န္မ ရိွေတာ႔ မႏၱေလးမွာ ေဆးစစ္ခ်င္တဲ႔ သေဘာပါ အန္ကယ္လ္ရယ္ဟု ဆင္ေျခေပးျပန္ေတာ႔ ဒါဆို ကားလက္မွတ္ျပတဲ႔။ ကားလက္မွတ္က တယ္လီဖုန္းဆက္၀ယ္ထားတာ။ မရိွပါဘူးဆိုျပန္ေတာ႔ မရိွရင္ မရဘူးလို႔ တင္းခံျပန္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ မတတ္ႏိုင္ေတာ႔။ လိမ္ရျပန္သည္။ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္၀ယ္ထားေသာ ကားလက္မွတ္ကို နာမည္ေျပာင္း၊ ရက္စြဲေျပာင္းၿပီး မိတၱဴကူးကာ ျပန္ျပျပန္ေတာ႔လည္း အင္တင္တင္။ တိုက္မွဳး လက္မွတ္ ယူပါအံုးတဲ႔။ အတူပါလာသည္႔ အေမက စိတ္မရွည္ေတာ႔။
“ကၽြန္မ အသက္ ၇၀ နားနီးၿပီ။ တစ္သက္လံုး မဟုတ္တာ၊ မမွန္တာ မလုပ္ခဲ႔ဘူး။ လိမ္လဲ မေျပာခ႔ဲဘူး ဘူး။ တကယ္ မႏၱေလးျပန္မွာမို႔ မႏၱေလးျပန္မွာ ေျပာတာ။ ရွင္တို႔ မယံုရင္ မနက္ျဖန္ ကားဂိတ္ဆင္းရင္ လိုက္ခဲ႔။ Taxi ခ အသြားအျပန္ ကၽြန္မေပးလိုက္မယ္။ အခု ရွင္တို႔ လိုခ်င္တဲ႔ ကားလက္မွတ္ အေထာက္အထားလဲ ရၿပီ။ ေရာဂါသည္ ကၽြန္မ လူကိုယ္တိုင္လဲ ရပ္ေစာင္႔ေနရတာ ေခၽြးေတြ ထြက္တာမ်ားလို႔ ေခါင္းေတာင္ မူးေနၿပီ။ ႀကိဳတင္မဲကို လက္ခံမလား၊ လက္မခံဘူးလား ရွင္းရွင္းေျပာ။ ေ၀႔လည္ေၾကာင္ပါတ္မလုပ္နဲ႔။ ဘာတိုက္မွဳး လက္မွတ္မွ မယူေပးႏိုင္ဘူး။ ဒါဘဲ” ဟု အေမက ငယ္မူငယ္ေသြး ႀကြစြာ စြာေတးလန္ေတာ႔သည္။
ထိုင္ရာမထ၊ အီးေလးစြဲ အလုပ္လုပ္ေနသည္႔ ေရြးေကာ္ ေကာ္မရွင္ဆိုသည္႔ လူၾကီးသည္ အေမ႔ကို တစ္ခ်က္မွ လွည္႔မၾကည္႔ေတာ႔ဘဲ “ကိုင္း..ကိုင္း..ဒါဆိုလဲ လုပ္ပါ။ လုပ္ပါ အမၾကီး” ဟု ခြင္႔ျပဳလိုက္သည္။ အေမ႔ကို မဲတံဆိပ္ မထုခင္မွာ လက္မွတ္ေပၚမွာ သက္ဆိုင္ရာ ေရြးေကာ္ လက္မွတ္ ပါ၊ မပါ စစ္ဖို႔။ NLD အလံကို တယ္လီဖုန္းထဲက ျပၿပီး ဆင္တူရိုးမွား တံဆိပ္ေတြကို သတိထားဖို႔။ တံဆိပ္တံုး ထုရင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ထုဖို႔။ စာရြက္ကို ေခါက္ရင္ မွင္မစြန္းေအာင္ ေလနဲ႔ မွဳတ္ေပးၿပီး အေျခာက္ခံဖို႔။ သက္ဆိုင္ရာ မဲလက္မွတ္ကို သက္ဆိုင္ရာ စာအိတ္ထဲ ထည္႔ဖို႔။ မဲပံုးမွားမထည္႔ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေဘးမွ တတြတ္တြတ္မွာေနသည္ကို အေမက “နင္ငယ္ငယ္က သခ်ာၤေျဖခါနီး ငါမွာေနသလိုပါဘဲလားဟဲ႔ ဖိုးထက္ရဲ႕..ငါက နင္႔လို မဟုတ္ဘူး။ ဒီေလာက္မွာလိုက္တာေတာင္ အမွားေတြ ေျဖခဲ႔မယ္႔ နင္႔လိုမ်ား ထင္ေနသလား။ ငါသိၿပီ။” ဟု နားညည္းရွာသည္။
မဲေပးၿပီး အေမထြက္လာေတာ႔ “ေအးဟဲ႔..နင္ေျပာတာ ဟုတ္သားဘဲ။ ဆင္တူရိုးမွား တံဆိပ္ေတြ မ်ားလိုက္တာ။ ဒါ သက္သက္မဲ႔ လုပ္ထားတာ ေနမွာ။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ပါတီဘဲ မဲေပးခဲ႔ပါသေတာ္။ (အေမ႔အသက္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင္႔ ရြယ္တူေလာက္ ျဖစ္ပါသည္။) ငါက ဘြဲ႔ရ ပညာတတ္ အျငိမ္းစားမို႔ ေတာ္ေသးတယ္။ ေတာသူ ေတာင္သားေတြဆို အမ်ားၾကီးမွားႏိုင္တာေပါ႔။ ကလိမ္ကက်စ္နဲ႔ ဘယ္လိုလူေတြလဲ မသိပါဘူး ငါ႔သားရယ္။ စိတ္ပ်က္စရာၾကီးပါလား။ လူေတြကျဖင္႔ ေသခါနီး တြင္းတစ္ျခမ္းဆင္းေနၿပီ။ အခုထိ ညစ္ခ်င္၊ ကပ္ခ်င္တံုး” ဟု သူ႔ကို ေပကတ္ကတ္လုပ္ခဲ႔သည္႔ မဲရံုမွဳးၾကားေလာက္ေအာင္ ရိသဲ႔သဲ႔ ေျပာၿပီး ရင္ေကာ႔ ေခါင္းေမာ႔ ထြက္လာသည္။
တိုက္ခန္းေပၚ ျပန္ေရာက္ေတာ႔ အေမ႔ခမ်ာ ဖတ္ဖတ္ေမာေနၿပီ။ ဆီးခ်ိဳေတြလဲ အရမ္းက်ေနသည္ထင္တယ္ဟု သူ႔ဘာသာ ထင္ၿပီး တိုင္းၾကည္႔ေတာ႔ ဟုတ္သည္။ ဆီးခ်ိဳေတြ က်ေနသည္။ အခ်ိဳတစ္ခုခု ငါ႔လုပ္ေပးစမ္းဟု သူ႔ေျမးမၾကီးကိုခိုင္းၿပီး စားကာ အိပ္ရာေပၚမွာ မိွန္းေနရွာသည္။ အိပ္ေနရာက အေမထလာေတာ႔..
“နင္တို႔ ဇြတ္မဲသြားေပးခိုင္းလို႔သာ ေပးရတာပါဟယ္။ လုပ္ပံု ကိုင္ပံု အလုပ္လုပ္တာကလဲ စည္းစနစ္မက်။ ပ်င္းက ပ်င္းေသး။ ဖ်င္းက ဖ်င္းေသး။ ဒါနဲ႔မ်ား ႏိုင္ငံကို ဆက္အုပ္ခ်ဳပ္ခ်င္ေသးတယ္။ ေအးေလ..ခိုးလို႔မ၀ေသးလို႔ ေနမွာေပါ႔။ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ႔ ငါနဲ႔က ဘ၀မွာ ရုန္းရ ကန္ရတာ ဘ၀တူေတြဟဲ႕။ အဲဒီ အစိုးရနဲ႔ နင္တို႔ အေဖနဲ႔ အတူတူဘဲ။ ေသာက္သံုးက တစ္စက္မွ မက်ဘူး။ လူရာ၀င္ခ်င္တာလဲ သူတို႔အျပင္မရိွဘူး။ ဟား…ဟား…” ဟု မေက်မခ်မ္းႏိုင္ ေျပာျပန္သည္။
“ကိုင္းပါ..အေမရယ္ နားပါေတာ႔။ မနက္ျဖန္လဲ ခရီးသြားရအံုးမယ္မို႔လား။ ဒီေန႔ နားထားေနာ္။ သား ေအာက္ဆင္းၿပီး လၻက္ရည္ သြားေသာက္အံုးမယ္” ဟု ဆင္းေျပးခဲ႔ရသည္။
“ဟိုေကာင္..ဘီယာ၊ အရက္ေတြ ေသာက္မလာနဲ႔အံုး။ နင္႔အစာအိမ္က ေကာင္းတာလဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ အသက္ဥာဏ္ေစာင္႔တဲ႔။ လၻက္ရည္ဆို လၻက္ရည္ဘဲေသာက္။ မိုးလဲ ခ်ဳပ္မေနနဲ႔။ ညေနစာ ဒီမွာစား။ နင္ႀကိဳက္တဲ႔ ႀကက္ဥ အခ်ဥ္ဟင္း ခ်က္ေပးထားမယ္…..” ဟု စသည္႔ မွာတမ္းေခၽြစကားမ်ားကို ျပန္ေျပာမေနေတာ႔ဘဲ အျမန္ဆင္းေျပးခဲ႔ရသည္။
ကၽြန္ေတာ္႔ အေမသည္ ကၽြန္ေတာ္႔ အေမသာ ျဖစ္သည္။ အေမ႔ကို တရားေလး ဘာေလး အားထုတ္ပါေတာ႔။ အပူေတြ ေလွ်ာ႔ပါေတာ႔လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ႔မွ ေျပာျဖစ္မည္ မဟုတ္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ အေမသည္ ႏိုင္ငံသားေကာင္း တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္သာ မက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ အလြန္တာ၀န္ေက်ခဲ႔သည္႔ မိခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္၏ ဂုဏ္က်က္သေရကို ေလးစားသင္႔သည္ မဟုတ္ပါလား။
ဖိုးထက္