ကလိုမူး (ေတးျပဳ) - ျပန္တမ္းဝင္
(ကိုယ္ေတြ႕ဝတၳဳတို) (မိုးမခ) ဇြန္ ၂၈၊ ၂၀၁၅
“ဒီေန႔ကဒ္ယူသြားေလ..” ဇနီးဆီက အခ်ိဳၿမိန္ဆံုးေသာ စကားလံုးတို႔သည္ ပ်ားရည္ျမစ္ထဲမွ ကတို႔ေလွမ်ားကဲ့သို႔ ရင္ထဲကူးခတ္သြားလာသလို ခံစားမိလိုက္သည္။
ပ်ံ႕လြင့္ေသာ စိတ္အစဥ္ကို ခ်ဳပ္ထိန္းကာ သံုးေနက် မဟုတ္ေသာ အဂၤလိပ္စကားျဖင့္ "Cheryl.. you say something".. ဇနီးျဖစ္သူက စားပြဲေပၚက ပိုက္ဆံအိပ္ကိုေမးေငါ့ ျပရင္း"အိပ္ထဲက ဘဏ္ကပ္ယူလိုက္"။
ဇနီးဆီက Confirmation ရလိုက္ခ်ိန္ နားထဲတြင္ ေဇယ်ဝတီသၾကားစက္ႀကီး ၿပိဳက်လာသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ သူမ၏ ခ်ိၿမိန္ေသာ စကားသံသည္ ၾကံသကာရည္ကို သာမက ေဆးသၾကားရည္ကိုပါ ျဖတ္သန္းသြားသလို ထပ္မံခံစားရသည္။
မယ္မင္းႀကီးမသက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ…။
ဘုရားသခင္ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ (ခရစ္ယာန္လို)..။
တတ္သမွ် မွတ္သမွ် ဆုေတြ သူမကို ေပးလိုက္ပါသည္။ သူမေပးေသာ ဘဏ္ကဒ္ကို လွမ္းယူစဥ္ အဂၤလန္ ရာသီဥတုေၾကာင့္ လားမသိ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ သက္ေတာ္ေစာင့္ (Bodyguard) အလုပ္ရစဥ္ ကိုင္ခဲ့ရသည့္ ၉မမ ပစၥတို ေသနတ္လို ေအးစက္စက္ႏိုင္လွသည္။ ေလးတာနဲ႔ ေပါ့တာပဲကြာမည္။
ကၽႊန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ စိတ္လႈပ္ရွား၍ ျဖစ္မွာပါ။
"Pin.. နံပတ္သိလား..”။
(အစၥေရး ေမာ့ဆက္အဖြဲ႕ကို အားက်ေသာ ကၽႊန္ေတာ္ ဤကဒ္နံပါတ္ကို မသိဘဲ ေနမလာ..။)
သိသိ မသိသိ ေခါင္းခါလိုက္သည္။ သူမစိတ္ေျပာင္းသြားလွ်င္ ကဒ္ျပန္ယူမွာစိုးရသည္။
သို႔ေသာ္ အပူ႐ုပ္ကို ဟန္လုပ္၍ ဤကဒ္ကို စိတ္မဝင္စားသလို ေနျပလိုက္သည္။
"မွတ္သြား.၊ ၁××××"။
“ကဲ.. ျပန္ရြတ္ျပ..”။
ကၽႊန္ေတာ္ ကၽႊမ္းက်င္စြာ ျပန္ရႊတ္ျပလိုက္သည္။ ဇနီး၏ စိတ္ေက်နပ္သည့္ အရိပ္အေယာင္ ေတြ႕သည္ႏွင့္ အာဘြားေပး၍ တခ်ိဳးထဲ လစ္ေတာ့သည္။ ဘူတာ႐ုံ အသြား လူရွင္းသည္ႏွင့္ အိတ္ကပ္ထဲက ကဒ္ျပားကို ယုယစြာ ထုတ္ၾကည့္ပုံမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြဲကြာေသာ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းကို ျပန္ေတြ႕ရသလို။ ကဒ္ေပၚတြင္ ကၽႊန္ေတာ့္ နံမည္ အေသအခ်ာပင္၊ ငယ္ငယ္က အေဖေပးသည့္ ဗတၱိဇံ နံမည္၊ ေက်ာင္းနံမည္၊ အမ်ိဳးသားမွတ္ပံုတင္ထဲက နံမည္ ‘ေစာဗစ္တာကလိုမူး’..။
တခ်ိန္က ဤနံမည္ေၾကာင့္ အတန္းေဖာ္မ်ား၏ ေလွာင္ေျပာင္ျခင္းကိုခံရသည္။ ေအး.. မိုးေကာင္းတံုး ရႊာထားေပါ့ကြာ...။ အခုေတာ့ကိုယ့္ေခတ္ေရာက္ၿပီ..။ ေခတ္မေကာင္းလို႔ ရႈးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ၊ ဒါေတြထားလိုက္ပါေတာ့..။
ကဒ္ကေလးပါ ကၽႊန္ေတာ့္ နံမည္မွာ ႏိုဘယ္လ္ဆုရွင္ အမည္လည္းမဟုတ္ရပါ။ သို႔ေသာ္ ဇနီးသည္၏ အိတ္ကပ္ ထဲမွာ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ အထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရေသာေၾကာင့္ပင္။
(စကားခ်ပ္ - ႏိုဘယ္လ္ဆုရွင္အမ်ားစုသည္ ထိန္းသိမ္းခံရဖူးသည္။)
ေငြထုတ္ စက္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ အာ႐ုံကို စုစည္းၿပီး အသက္ကို ျဖည္းညင္းစြာ ရႈထုတ္မိသည္။ မွား၍မျဖစ္၊ ဘဝရဲ႕ အခ်ိဳးအဆစ္ အေျပာင္းအလဲမွာ အမွားခံ၍မရ။
စက္ထဲ ကဒ္ဝင္သြားလွ်င္ ဘဝပ်က္မည္။ မိမိလူျပန္ျဖစ္သည္မွာ မိနစ္ပိုင္းမွ်ပင္ရွိေသး၊ အရင္ဘဝကို ျပန္မသြားႏိုင္။ မိမိဆံုးျဖတ္ၿပီးသား၊ ဤကဒ္ကို လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ရရန္ အၿပီးအပိုင္ ဆံုးျဖတ္ၿပီးသား။ ျပန္မရလွ်င္ ဥပေဒေၾကာင္းႏွင့္သြားမည္။ ႏိုင္းဝမ္းဝမ္း ခလုတ္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ၾကည့္မိသည္။
ဟင္း... အသက္ကို ရႈထုတ္လိုက္သည္။ လူႏွင့္ကဒ္ အတူေနရေသာ ေရႊေခတ္မ်ားကို ျပန္လည္ေအာက္ေမ့လ်က္ စက္ေပၚက ခလုတ္တို႔ကို စတင္ကိုင္တြယ္သည္။ အေရးထဲ ေနေရာင္က ေငြထုတ္စက္၏ ဖန္သားျပင္ကို က်ေရာက္ ေနသည္။ အားစိုက္ၾကည့္ကာ ဘဝတြင္ သမိုင္းတြင္မည့္ ႀကိဳးပမ္းမႈတခုကို ေအာင္ျမင္စြာ ျဖတ္သန္းခဲ့သည္။ အျဖစ္အပ်က္တို႔က ျမန္ဆန္လြန္းသည္။ လက္ထဲတြင္ ကမ႓ာေပၚတြင္ အျမင့္ဆံုးေငြေၾကး ‘စတာလင္ေပါင္’ အခ်ိဳ႕ နတ္ေရကန္ထဲ ေရဆင္းခ်ိဳးၿပီးသည့္ အလား../
ဤေအာင္ျမင္မႈသည္ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ရခဲ့သည္ မဟုတ္။ ဇနီးသည္၏ ယံုၾကည္မႈ ရေအာင္ အနစ္နာခံ ေပးဆပ္ တည္ေဆာက္ခဲ့ရသည္။ (အမေလး.. ႏိုင္ငံတည္ေထာင္တာက်ေနတာပဲ။)
ရထားစီးရင္း ဒီဇိုင္နာ ေၾကာ္ျငာေတြကို ဟန္ပါပါၾကည့္ေနမိသည္။ ႐ုပ္ကိုက တေစ်းလံုးကို ဝယ္မည့္႐ုပ္။ သို႔ေသာ္ ေစ်းမသြားျဖစ္ အလုပ္ဝင္ရဦးမည္။ အလုပ္ေရာက္ေတာ့ သပ္ယပ္ ေသသပ္စြာဝပ္ဆင္ထားသည့္ လံုျခဳေရးက မိမိကိုမနႈတ္ဆက္။
ေဒါသေထာင္းခနဲ..။ မိမိ ဤအျဖစ္မ်ိဳးျဖစ္ေလ့မရွိ၊ ဧကႏၱ သူႀကီး ေသနတ္ထဲမွာက်ည္အျပည့္ရွိလို႔ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ဪ ေငြ ေငြ ယခင္က ေသနတ္သာရွိသည္၊ က်ည္မရွိ။ တနည္းဆိုေသာ္ အာဏာသာရွိ၊ ေငြမရွိ၊ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ဆရာသမားက အဂၤလိပ္ ျဖစ္ေနသည္။ မိမိဇာတိေသြးဇာတိမာန္တို႔ တဖြားဖြားေပၚလာသည္။ အမိ ျမန္မာႏိုင္ငံကိ ုကၽြန္ျပဳအုပ္ခ်ဳပ္ပံုကို တေရးေရး ျမင္လာသည္။ တဆက္တည္းပင္ ဘံုေဘဘားမား၊ စတီးဘရားသား၊ ဘီအိုစီ... အားပါးပါး ငါတို႔ႏိုင္ငံက မတရားေခါင္းပံုျဖတ္ ေသြးစုပ္သြားခဲ့ပါလား။
ဆရာဗိုလ္ကေလးတင့္ေအာင္၏ ျပဇာတ္ထဲကလို အကယ္ဒမီ ၫႊန္႔ဝင္း၏ ေႂကြးေၾကာ္သံအတိုင္း “သူ႔ကၽြန္မခံၿပီ.... သူ႔ကၽြန္မခံၿပီ..”။
ကဲ အလွည့္က် မႏြဲ႕စတမ္း၊ လသာတုန္း ဗိုင္းငင္၊ အခ်ိန္ရွိခိုက္ လံုးလ စိုက္၊ ဗ.. ဗလ အင္အားျပ၊ အခ်ိန္ႏွင့္ဒီေရသည္လူကိုမေစာင့္..။ ဘာမသိ ဘာမဆိုင္ ပထမတန္းဖတ္စာက အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ အစီအရီဝင္ေရာက္လာသည္။
တကယ္ေတာ့ မိမိသည္ ဤဌာန၏ ျပန္တမ္းဝင္ အရာရွိတေယာက္။ သင္း.. ဒါကိုသိလ်က္ႏွင့္ ဖုန္းေျပာေနသည္။ ေလာေလာဆယ္ ကိုယ္ေရႊ အဂၤလိပ္ ျပစ္မႈႏွစ္ခုက်ဴးလြန္ေနၿပီ။ တခုက အထက္အရာရွိကို မေလးစားမႈ၊ နံနက္တိုင္း နႈတ္ဆက္ေလ့ရွိေသာ အဂၤလိပ္ ထံုးတမ္းစဥ္လာကို ေဖာက္ဖ်က္မႈ။ ထိုျပစ္မႈႏွစ္ခုထဲႏွင့္ ျပႆနာ ရွာရန္ လံုေလာက္ၿပီ။ မေခ်မငံျပန္ေျပာလွ်င္ Human Resource ကိုတိုင္မည္။ ဟိုက အေရးမယူလွ်င္ "လူတန္းစားခြဲျခားမႈပုဒ္မ"နဲ႔ တရားစြဲမည္။ လူ႔အခြင့္အေရး ေရွ႕ေနဦးေရာဘတ္စန္းေအာင္လို ပုဒ္မ တသီႀကီးနဲ႔အလုပ္ရႈပ္သြားသည္။
ဪ.. ခဏခဏ ျပႆနာရွာတာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ..။ ဘယ္လို စ ရွာရပါ့မလဲ..။ မိမိ အဂၤလိပ္စာ အေျခအေန မိမိသာ သိသည္။ အလုပ္ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ေျပာတတ္သည္။ အမႈအခင္း ျဖစ္ရန္ေလာက္ေတာ့ မိမိအဂၤလိပ္စာကို မကၽြမ္းက်င္။ ဒီအခ်ိန္က်မွ ဇနီးျဖစ္သူကို ဖုန္းဆက္လွမ္းေမးရင္ ကိုယ့္ရႈးကိုယ္ပတ္မည္။ ျပႆနာ ျပန္ရွာခံရတာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ျပန္ျဖစ္မည္။ ေခါင္းထဲတြင္ ျပႆနာ ရွာရန္ စာေၾကာင္းရလိုက္ၿပီ။ က်ိန္းေသေအာင္ စိတ္ထဲတြင္ ျပန္ေရရြတ္မိသည္။
You Are Rude!
ဟုတ္ၿပီ.. က်ိန္းေသၿပီ..။
(စာဖတ္သူမ်ားခင္ဗ်ာ.. ဤအျဖစ္အပ်က္သည္ စာအရ ရွည္လ်ားေသာလည္း တကယ္တမ္း စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ ျဖစ္ပါသည္၊ သိပၸံပညာရွင္မ်ား၏ အဆိုအရ လူ႔စိတ္သည္ အလင္းတန္းကဲ့သို႔ပင္ ျမန္ဆန္သည္။)
ကဲ.. မိမိ ျပႆနာရွာရန္ ေမာင္းတင္လိုက္ၿပီ..၊ က်ည္ဆန္လည္းရွိၿပီ (အသျပာ)၊ က်ည္မီးကူးရန္ ယမ္းအား (You are rude စကားလံုး) လည္း အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီ..။ ဘာလိုဦးမည္နည္း..။
ထိုအခိုက္ အဖိုးျဖစ္သူကို ႐ုတ္ျခည္း သတိရလိုက္သည္။ ေျပာရန္ စကားမ်ား တြန္႔သြားသည္။ တကယ္ေတာ့ အဖိုးျဖစ္သူ ေစာပန္းတုတ္မွာလည္း မိမိလို အဂၤလိပ္ျဗဴ႐ိုကေရစီ ယႏၲရား၏ ျပန္တမ္းဝင္အရာရွိတဦးပင္။ အဂၤလိပ္ေခတ္ေဟာင္းႏွင့္ ေခတ္သစ္သာကြာသည္။ သိပ္ေတာ့မကြာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေလာက္။
ကိုလိုနီေခတ္ ဂ်ပ္ဆင္ေကာလိပ္ဘြဲ႕ရ ေစာပန္းတုတ္သည္ ၿမိဳ႕ပိုင္ တေယာက္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ သူႏွင့္ေက်ာင္းအတူၿပီးေသာ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားမွာ ေဒါက္တာခ်စ္ေမာင္၊ ဦးေပၚသစ္တို႔ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕ပိုင္ေလး ေစာပန္းတုတ္သည္ ေညာင္ဦးၿမိဳ႕တြင္ တာဝန္က်ခိုက္ ေရွ႕ေနႀကီး၏သမီး ကၽြန္ေတာ့္အဖြား ေညာင္ဦးသူ ေဒၚၾကည္ၾကည္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်သည္။ ေဒၚၾကည္ၾကည္၏ေမာင္ႏွမမ်ားမွာ ယခင္ ႐ုပ္ရွင္ေကာင္စီ ဥကၠဌ ဒါ႐ိုက္တာ ဦးခ်င္းစိန္(ေရႊညာေမာင္)၊ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီေခတ္ ပ.လ.က က ဗိုလ္မႈးထင္ေပၚ၊ ေဒၚတင္တင္၊ ေဒၚမမေလး၊ အျခားသူမ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ္မမွတ္မိေတာ့။
ေဆာ္ရီးဗ်ာ..။ ကၽြန္ေတာ္သမိုင္းဘက္ ႏြယ္သြားတယ္။ (သမိုင္းဘက္လည္း ႏြယ္မွာေပါ့၊ အင္းစိန္မွာေနခဲ့တာကိုး။)
ျပန္ဆက္မယ္ေနာ္..။ ယခင္ အဂၤလိပ္ေခတ္အရာရွိမ်ားမွာ ေသနတ္ တရားဝင္ကိုင္ခြင့္ရ၏။ တကယ့္ေသနတ္၊ ကၽြန္ေတာ့္လို ပါးစပ္ေသနတ္မဟုတ္။
တေန႔ ေညာင္ဦးၿမိဳ႕ပိုင္ ဦးပန္းတုတ္ တပည့္တပန္းမ်ားႏွင့္ အမဲလိုက္ခိုက္ တပည့္ တေယာက္ကို သားေကာင္ႏွင့္ လူမွားပစ္မိရာ ထိုသူမွာ ေနရာတြင္ပင္ ပြဲခ်င္းၿပီးေသဆံုးသြားသည္။ ဘာသာေရးအလြန္ကိုင္း ရႈိင္းေသာ ဦးပန္းတုတ္မွာ အလြန္ယူက်ံဳးမရျဖစ္ၿပီး မိမိ အလြန္ႏွစ္သက္ေသာ အဂၤလိပ္ ျပန္တမ္းဝင္အရာရွိ ဘဝကို စြန္႔လြတ္ကာ ခရစ္ယန္ သာသနာ့ေဘာင္ ထဲသို႔ဝင္ကာ ေတာင္ငူ ပကူးေက်ာင္းအုပ္/ႏွစ္ျခင္း သင္းအုပ္ဆရာဘဝျဖင့္ ေသသည္အထိ အ႐ိုးထုတ္သြားသည္။ (ထိုအျဖစ္မွန္ကို၂၀၁၃ခုႏွစ္ ဆန္ဖရန္စၥကို
ေရာက္မွ ေရွ႕မီေနာက္မီ ဦးနပိုလီယံေကြး ေျပာျပ၍ သိရသည္။ မိဘမ်ားကမေျပာျပ။ ဦးနပိုအား ဤစာစုကေန ေက်းဇူးတင္အပ္ပါသည္။)
အဖိုး အေၾကာင္းျပန္စဥ္းစားခိုက္ ပစ္အံ့ဆဲဆဲ မိမိပါးစပ္ေသနတ္က က်ည္တို႔သည္ ‘အ’ ကုန္၏။ အဖိုးကဲ့သို႔ မွားပစ္မိရင္ ဒုကၡ။ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြး အေတြးေတြ ထပ္ကုန္သည္။ အလုပ္ခ်ိန္မွာ ဖုန္းေျပာသူ အဂၤလိပ္မွာ ေခသူမဟုတ္ႏိုင္။ နယူးေယာက္ဌာနခ်ဳပ္ႏွင့္ အလုပ္အေၾကာင္း ဖုန္းေျပာတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။
လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္က အလုပ္က ေဟာ္တယ္ပိုင္ရွင္ ကာတာေစာ္ဘြားရွိတ္ႏွင့္ ဒီလံုျခံဳေရး အဂၤလိပ္ တရင္းတႏွီး ဖက္လဲတကင္း စကားေျပာတာ ျပန္အမွတ္ရလာသည္။ မွားၿပီ၊ မိမိမုဆိုးဘဝကေန သားေကာင္ ျပန္ျဖစ္သလို ခံစားမိလိုက္သည္။
အလိုလို ေဇာ္ေခၽြးမ်ားပင္ ျပန္လာသည္။ သားေကာင္ မွားပစ္ေတာ့မလို႔။ ခက္တာက မိမိ၏ သိကၡာ၊ အျပင္ ပန္းအေနျဖင့္ ၾကည့္လွ်င္ သူက လံုျခံဳေရး၊ ကိုယ္က ဒီေဟာ္တယ္၏ ဌာနတခုမွာ ဒုတိယ အေရးပါဆံုး ပုဂၢိဳလ္။ ဒီက ဝန္ထမ္းတိုင္း သိသည္။ ေတြ႕ရင္ ႏႈတ္ဆက္သည္။ မိမိကို မသိႏိုင္စရာ အၾကာင္းမရွိ။ မိမိ၏ ေၾကာ္ျငာ ပိုစတာက ေဟာ္တယ္မ်က္ႏွာစာမွာ တကမ႓ာလံုးကိုႀကည့္ ျပံဳးျပေနတယ္။
ဒီတိုက္ပြဲက မိမိ၏ သိကၡာ ထိန္းသိမ္းပြဲ၊ အခန္႔မသင့္လွ်င္ အလုပ္ပါ ျပဳတ္ႏိုင္သည္။ စက္ထဲကဒ္ဝင္သြားတာက ရွင္း၍ ရသည္။ အလုပ္မရွိေတာ့ဘူးဆိုလွ်င္ အေတြးကဝင္လာေတာ့.. ပညာဆံုးခန္း မေရာက္ေသးသည့္ သမီးေလးမ်က္ႏွာ၊ နာမက်န္း ျဖစ္ေနတဲ့ မိခင္ႀကီးရဲ႕မ်က္ႏွာ၊ လခထုတ္တိုင္း ဟင္းေကာင္း ခ်က္ေကၽြးတတ္သည့္ ေယာကၡမမ်က္ႏွာ။
တဖက္မွာလည္း တခ်ိန္တုန္းက ေအာင္ျမင္ခဲ့သည့္ ေတးေရးဆရာတေယာက္၏ အႏုပညာမာန။ လန္ဒန္ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး၏ ပ်ိဳတိုင္း ႀကိဳက္သည့္ စာဖိုမႈးဘဝ။ (မည္သည့္ အပ်ိဳမွ မိမိကိုမႀကိဳက္ပါ၊ တင္စားျခင္းသာ။)၊ ႏွစ္ဖက္မိဘပိုင္ ျခံေျမမ်ား စသည့္ အေတြးမ်ားလြန္ဆြဲလို႔ေနသည္။
မိမိ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္မဟုတ္ေတာ့၊ ပိုးဖလံမ်ိဳးမို႔ မီးကိုတိုး ေျပာလွ်င္ ေျပာပါေစေတာ့။ မိမိ ပါးစပ္ ေသနတ္ကို ထိုလုံျခံဳေရး ရင္ဝႏွလံုးသားကို ပစ္ခ်လိုက္သည္။ စစ္မေရာက္ခင္က ျမားကုန္ခ်င္ေနေသာ မိမိ၏ စကားလံုး က်ည္ဆံသည္ လိုရင္းကိုမေရာက္။
“Hello...” တဖက္က လံုျခံဳေရး ျပဴးျပဴးျပာျပာ ျဖစ္သြားသည္။ သူ၏မ်က္ႏွာသည္ တမုဟုတ္ခ်င္း ေျပာင္းသြားသည္။ စစ္၏ သေဘာ သဘာဝအရ ထိုးစစ္ကို ပီျပင္ေအာင္ မတိုက္ႏိုင္လွ်င္ တန္ျပန္ထိုးစစ္သည္ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွသည္။ တနည္းဆိုေသာ္ က်ားနာကို မွန္ေအာင္ မပစ္ႏိုင္လွ်င္ က်ားနာ၏ ခုန္အုပ္ျခင္းကိုခံရမည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ မဆီမဆိုင္ ဘဏ္ကပ္ေပးလိုက္ေသာ ဇနီးကို အျပစ္တင္မိသည္။ ဒီဘဏ္ကဒ္ ေၾကာင့္ မကိုင္ဖူးသည့္ ေငြေတြကိုင္၊ ပုန္းကြယ္ေနသည့္ မာနေတြ ေသြးနားထင္ေရာက္၊ အခုေတာ့မျဖစ္ သင့္တာေတြ ျဖစ္ေတာ့မည္။ မိမိ မ်က္ေစ့ေတြ ေဝဝါးလာသည္။
သို႔ေပမဲ့ တဖက္က မေမွ်ာ္လင့္ေသာ တုန္႔ျပန္သံေၾကာင့္ ေဝဝါးေသာ မ်က္လံုးမ်ား ၾကည္လင္လာသည္။
Good Morning, CHEF! (မဂၤလာနံနက္ခင္းပါ.. စာဖိုမႈး)..။
ျပံဳးရႊင္ႏွစ္လိုဖြယ္ မ်က္ႏွာျဖင့္ လံုျခံဳေရး၏ တံု႔ျပန္သံ၊ မိမိက အျပံဳးရဲ႕ရဲ႕ျဖင့္ လက္ျပ အသိအမွတ္ျပဳလိုက္သည္။ တိုက္ပြဲတခု ၿပီးသြားၿပီ။ ေသခ်ာတာက မိမိထိုတိုက္ပြဲကို မႏိုင္ခ်င္ေတာ့ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္း လူေရာ စိတ္ေရာ ပင္ပန္းလွၿပီ။
တဆက္တည္း ဓာတ္ေလွကားေပၚ တက္ၿပီး သက္ျပင္းအရွည္ႀကီး တခုကို ခ်ရင္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခုကို ပီျပင္စြာခ်လိုက္သည္။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ေနာက္တေန႔နံနက္
ေနရာ.... လန္ဒန္ဆင္ေျခဖံုး
အခ်ိန္.... ဂရင္းနစ္စံေတာ္ခ်ိန္ ၇:၄၅
အိပ္ေမာက်ေနေသာ ဇနီးသည္ကို တလွည့္၊ လက္ထဲက ဘဏ္ကဒ္ကို တလွည့္ၾကည့္ရင္း အတန္ၾကာ ေငးငိုင္ေနသည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ နယူးေယာက္စေတာ့ေစ်းကြက္၊ ေခတ္မီ ဖက္ရွင္ျပကြက္မ်ား၊ ငယ္ငယ္က ႐ိုဒီးရွား အသားအေရာင္ တိုက္ဖ်က္ေရး ဆန္႔က်င္ပြဲ၊ ဗီယမ္နမ္စစ္ပြဲ၊ လူ႔အခြင့္အေရးေၾကညာာစာတမ္း… …။
“အလုပ္သြားေတာ့မလား..” ။
ဇနီးသည္၏ အသံေၾကာင့္ အေတြး ကမ႓ာထဲက ႐ုတ္ျခည္း လန္႔ႏိုးလာသည္။ တခ်က္ျပံဳးျပရင္း လက္နက္ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လဲလွယ္ေသာ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္တို႔၏ မ်က္ႏွာျဖင့္ “ကဒ္.. စားပြဲေပၚတင္ထားခဲ့တယ္.."။
ဇနီးသည္၏ အျပံဳးကို မၾကည့္ဘဲႏွင့္ သိႏိုင္သည္။ သူမအျပံဳးက "တပ္မေတာ္၏ သေဘာထား အမွန္ကို ထင္ဟပ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးလို ေအာင္ႏိုင္သူအျပံဳး.."။
ကလိုမူး (ေတးျပဳ)