တကၠသုိလ္ေရႊရီဝင္း - ပင္ဒုိးရား၏ေသတၱာ
(မိုုးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၁၄၊ ၂၀၁၅
အခုေျပာမယ့္ပုံျပင္ကဂရိႏုိင္ငံမွာလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကရွိခဲ့တဲ့ပုံျပင္ျဖစ္တယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကဂရိလူမ်ိဳးေတြဟာနတ္ေတြကုိယုံၾကည္ၾကတယ္။နတ္ေတြဟာ တစ္ဦးခ်င္းစီမွာကုိယ္ပုိင္ပုံသ႑ာန္ေတြရွိၾကၿပီးအထူးျခားတဲ့တန္ခုိးေတြကုိယ္စီရွိၾကတယ္။အဲဒီနတ္ေတြဟာကမာၻေပၚကျဖစ္ပ်က္တာေတြနဲ႔ဆက္ႏြယ္ၾကတယ္လုိ႔ယုံၾကည္တယ္။သူတုိ႔ကမုိးေတြကုိရြာသြန္းေစၿပီးသီးႏွံေတြျဖစ္ထြန္းေစတယ္။အဲဒီနတ္ေတြေၾကာင့္မီးေတာင္ေတြေပါက္ကဲြတာ၊ေရႀကီးတာ၊ငလ်င္လႈပ္တာေတြျဖစ္တယ္လုိ႔ယုံၾကည္တယ္။
ဂရိလူမ်ိဳးေတြဟာအဲဒီနတ္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးဇာတ္လမ္းေတြအမ်ားႀကီးေျပာၾကတယ္။သူတုိ႔ကအဲဒီနတ္ေတြဟာအုိလမ္းပတ္ေတာင္ထိပ္မွာေနၾကတယ္လုိ႔ေျပာတယ္။အဲဒီေတာင္ထိပ္မွာေနၾကတဲ့နတ္ေတြအေၾကာင္းေတြကိဂရိရုိးရာပုံျပင္ေတြလုိ႔လူေတြကလက္ခံၾကတယ္။
ပင္ဒုိးရားရဲကေသတၱာဟာဂရိ ရုိးရာပုံျပင္တစ္ပုဒ္ျဖစ္တယ္။အဲဒီပုံျပင္ရဲ႕အစမွာကမာၻႀကီးမွာဟုိးေရွးေရွးတုန္းကအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္မွမရွိဘူးလုိ႔ေျပာတယ္။ဒီေတာ့အုိလမ္းပတ္ေတာင္ထိပ္ကုိအုပ္စုိးတဲ့နတ္မင္းႀကီဒဇီယုကသူ႔ရဲ႕နတ္သားတစ္ပါးကုိရႊံ႕နဲ႔အမ်ိဳးသမီးရုပ္ထုထုေစတယ္။အဲဒီပထမဆုံးမိန္းမကုိထုတဲ့နတ္သားကအဲဒီအရုပ္ကုိပင္ဒုိးရားလုိ႔နာမည္ေပးတယ္။
နတ္ေတြကအဲဒီအရုပ္ေလးကုိလက္ေဆာင္ေတြအသီးသီးေပးၿပီးကမာၻေျမျပင္ကိုလႊတ္လုိက္တယ္။သူ႔ကုိေပးလုိက္တဲ့လက္ေဆာင္ေတြကရုပ္ရည္လွပျခင္း၊ဂီတပညာ၊ခ်ည္ငင္တဲ့အတတ္ပညာ၊အခ်ဳပ္အလုပ္ပညာနဲ႔စပ္စုတဲ့စိတ္စတာေတြျဖစ္တယ္။နတ္မင္းႀကီးဇီးယုကပင္ဒုိးရားကုိေသတၱာတစ္လုံးေပးလုိက္တယ္။သူကသူေပးလုိက္တဲ့ေသတၱာကုိဘယ္ေတာ့မွမဖြင့္နဲ႔လုိ႔မွာလုိက္တယ္။
ဟမ္းလုိ႔ေခၚတဲ့တမန္ေတာ္ကပင္ဒုိးရားလုိအုိလမ္းပတ္ေတာင္ေပၚကေနကမာၻႀကီးဆီကုိေခၚေဆာင္သြားေပးတယ္။အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကကမာၻႀကီးဟာအလြန္ေပ်ာ္စရာေကာင္းၿပီးဒုကၡေတြဝမ္းနည္းမႈေတြ တစ္ခုမွမရွိတဲ့အရပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ပင္ဒုိးရားရဲ႕ေသတၱာအေၾကာင္းဆက္ေျပာပါေတာ့မယ္။ဟုိးေရွးေရွးတုန္းကကမာၻေပၚမွာအက္ပီမိသိရပ္လုိ႔ေခၚတဲ့လူတစ္ေယာက္ရွိတယ္။သူဟာပင္လယ္ကမ္းစပ္နဲ႔နီးတဲ့တုိင္းျပည္မွာတစ္ေယာက္တည္းေနတယ္။တစ္ေန႔မွာအက္ပီမိသိရပ္ရဲ႕အိမ္ကုိတံခါးလာေခါက္တယ္။သူတံခါးဖြင့္လုိက္ေတာ့တံခါးဝမွာသိပ္ကုိခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရပ္ေနတာေတြ႔ရတယ္။သူေတြ႔ေတာ့ပင္ဒုိးရားပါပဲ။အက္ပီမိသိရပ္ရဲ႕တစ္သက္တာမွာအခုလုိပုံစံမ်ိဳးတစ္ခါမွမေတြ႔ဖူးဘူး။
ဒီအမ်ိဳးသမီးရဲ႕ေခါင္းမွာပန္းေတြပန္ထားတယ္။အလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့အသားနဲ႔ခ်ဳပ္ထားတဲ့အကၤ်ီရွည္ကုိဝတ္ထားတယ္။
သူ႔လက္ထဲမွာေစာင္းေလးနဲ႔ေရႊေရာင္ေသတၱာေလးကုိကုိင္ထားတယ္။
အဲဒီမိန္းကေလးက“ကြ်န္မနာမည္ပင္ဒုိးရားပါ။ကြ်န္မကုိနတ္မင္းႀကီးဇီးယုကရွင့္ရဲ႕ဇနီးအျဖစ္လႊတ္လုိက္တာပါ” လုိ႔ေျပာတယ္။
အက္ပီမိသိရပ္ကသူ႔အကုိပရုိမိသိရပ္ေျပာထားတဲ့စကားကုိသတိရတယ္။သူ႔အစ္ကုိကဇီးယုဆီကဘယ္လုိလက္ေဆာင္မွလက္မခံပါနဲ႔လုိ႔ေျပာထားတယ္။
ဒါေပမယ့္အက္ပီမိသိရပ္ကပင္ဒုိးရားကုိျငင္းဖုိ႔ခက္ေနတယ္။ပင္ဒုိးရားဟာကမာၻေပၚမွာအလွပဆုံးမိန္းကေလးသည္းျဖစ္ေနတယ္။
ဒါေၾကာင့္ပင္ဒုိးရားကုိလက္ခံလုိက္တယ္။ပင္ဒုိးရားလက္ထဲကေရႊေသတၱာကုိအက္ပီမိသိရပ္ကစိတ္ဝင္စားတယ္။ဒါေၾကာင့္အဲဒီေသတၱာထဲမွာဘာပါသလဲလုိ႔ေမးလုိက္တယ္။
ပင္းဒုိးရား“ဘာပါသလဲဆုိတာကြ်န္မလည္းမသိဘူး။နတ္မင္းႀကီးဇီးယုကကြ်န္မကုိေပးလုိက္တာ၊သူကဘယ္ေတာ့မွဒီေသတၱာကုိမဖြင့္ဖုိ႔ေျပာလုိက္တယ္” လုိ႔ရွင္းျပတယ္။
အက္ပီမိသိရပ္က“ဒါဆုိရင္မင္းအဲဒိေသတၱာကုိမဖြင့္သင့္ဘူး” လုိ႔ေျပာတယ္။
ပင္ဒုိးရာကလည္းမဖြင့္ပါဘူးလုိ႔ကတိေပးတယ္။
ဒါနဲ႔ပင္ဒုိးရားနဲ႔အက္ပီမိသိရပ္တုိ႔ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနထုိင္ၾကတယ္။
ပင္ဒုိးရာဟာအိမ္မႈကိစၥေတြကုိေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပဲလုပ္တယ္။သူ႔ကုိနတ္မင္းေတြေပးလုိက္တဲ့လက္ေဆာင္ေတြနဲ႔ခ်က္ျပဳတ္တတ္တယ္။ဗုိင္းငင္တတ္တယ္။ေစာင္းတီးတတ္တယ္။ေရကူးတတ္တယ္။ကြင္းျပင္မွာေျပးလႊားတယ္။ကမာၻႀကီးမွာရွိတဲ့အရာေတြအားလုံးကုိစပ္စပ္စုစုေလ့လာတယ္။
သူသိပ္ကုိသိခ်င္စပ္စုခ်င္တာကေတာ့ေရႊေရာင္ေသတၱာထဲမွာဘာရွိသလဲဆုိတာပါပဲ။ဒါေၾကာင့္လည္းခုတင္ေအာက္မွထားတဲ့ေသတၱာကုိမၾကာမၾကာထုတ္ၾကည့္တယ္။
သူအဲဒီလုိၾကည့္တာကုိသူ႔ေယာက်္ားကတားျမစ္တယ္။ဒီေတာ့ပင္ဒုိးရာက“ကြ်န္မဒီေသတၱာရဲ႕အဖုံးေလးကုိနည္းနည္းေလးဖြင့္ၾကည့္လုိ႔ရတယ္မဟုတ္လား” လုိ႔ေမးတယ္။
သူ႔ေယာက်္ားက“မင္းကုိနတ္မင္းႀကီးဇီးယုကမဖြင့္ၾကည့္ရဘူးလုိ႔ေျပာထားတယ္မဟုတ္လား” ဆုိၿပီးတားတယ္။
ဒီေတာ့ပင္ဒုိးရားက“ရွင္ေျပာတာဟုတ္ပါတယ္” ဆုိုၿပီးအဲဒီေသတၱာကုိေျမေအာက္ခန္းမွာသြားၿပီးထားလုိက္တယ္။ဒါေပမမယ့္ပင္ဒုိးရားဟာေျမေအာက္ခန္းေတြကုိအေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွာဆင္းၿပီးေသတၱာေလးကိုကုိင္ၾကည့္တယ္။
သူ႔ေယာက္်ားက“မင္းအဲဒီေသတၱာကုိသြားၾကည့္ျပန္ၿပီလား” လုိ႔ေမးေတာ့သူက“ဟုတ္တယ္။အဲဒီေသတၱာထဲမွာေရႊဒဂါးေတြရွိရင္ရွိမွာ” လုိ႔ျပန္ေျဖတယ္။သူ႔ေယာက္်ားကနတ္မင္းႀကီးဇီးယုရဲ႕စကားကိုိထပ္သတိေပးၿပီးအဲဒီေသတၱာကုိကမ္းစပ္ကေသာင္ျပင္မွာျမွဳပ္လုိက္ဖုိ႔ေျပာတယ္။ဒါေပမယ့္လည္းမရဘူး။ပင္ဒုိးရားရဲ႕စပ္စုတဲ့စိတ္၊စူးစမ္းလုိတဲစိတ္ကတားမရဘူး။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ပင္ဒုိးရားဟာအဲဒီေသတၱာကုိဖန္ဘူးထဲထည့္တယ္။အဲဒီဖန္ဘူးကုိေသတၱာထဲထည့္ၿပီးႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္ၿပီးေရတြင္းေဟာင္းတစ္ခုထဲပစ္ခ်ၿပီးခ်ည္ထားလုိက္တယ္။အဲဒီလုိေရတြင္းပ်က္ထဲေရႊေသတၱာခ်ၿပီးေနာက္ပုိင္းပင္ဒုိးရားဟာနည္းနည္းေတာ့ေသတၱာကုိေမ့သလုိျဖစ္သြားတယ္။
ဒါေပမယ့္ၾကာၾကာမေမ့ႏုိင္ပါဘူး။သူ႔ရဲ႕စပ္စုတဲ့စိတ္ကသူ႔ကုိလႈပ္ႏုိးေနတယ္။
မုိးေတြရြာတဲ့ေန႔တစ္ေန႔မွာသူ႔ေယာက္်ားကအလုပ္ကိစၥနဲ႔အျပင္ထြက္သြားတယ္။အဲဒီအခါမွာပင္ဒုိးရားဟာအိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္းရွိတုန္းေရႊေရာင္ေသတၱာထဲမွာဘာရွိမလဲဆုိၿပီးသိခ်င္တဲ့စိတ္ေတြႏုိးထလာတယ္။သူ႔စိတ္ထဲမွာသူထားထားတဲ့ေရတြင္းပ်က္ႀကီးထဲမွာအဲဒီေရႊေသတၱာရိွေသးရဲ႕လားဆုိတာေတြးတယ္။
အဲဒီအေတြးနဲ႔စပ္စုလုိတဲ့ပင္ဒုိးရားဟာမုိးသဲႀကီးမဲႀကီးရြာၿပီးလွ်ပ္စီးေတြလက္၊မုိးၿခိမ္းေနတာကုိဂရုမစုိက္ဘဲေရတြင္းဆီကုိသြားၿပီးတြင္းထဲကေသတၱာကုိအေပၚတင္လုိက္တယ္။ၿပီးေတာ့ေသတၱာကုိဒရြတ္တုိက္ဆဲြၿပီးမုိးလြတ္ရာကုိယူခဲ့တယ္။ၿပီးေတာ့မွေသတၱာကုိဖြင့္ဖန္ဘူးကုိထုတ္၊ဖန္ဘူးထဲကေရႊေသတၱာကုိယူလုိက္တယ္။မုိးဟာပုိၿပီးေတာ့ေတာင္သည္းလာတယ္။ပင္ဒုိးရားရဲ႕လက္ထဲကေရႊေသတၱာဟာလည္းေၾကာက္စရာေလမုန္တုိင္းရဲ႕အလင္းနဲ႔အေရာင္ေတာက္ပေနတယ္။ပင္ဒုိးရားရဲ႕စိတ္ထဲမွာေရႊေသတၱာကသူ႔ကုိဖြင့္ဖုိ႔ေျပာေနတယ္လုိ႔ထင္ေနတယ္။
“ငါဒီေသတၱာကုိဖြင့္လုိ႔မျဖစ္ဘူး။နတ္မင္းႀကီးဇီးယုကမဖြင့္ဖုိ႔ေသခ်ာမွာလုိက္တာ။ဒါေပမယ့္လည္းေသတၱာအဖုံးေလးကုိနည္းနည္းေလးမၿပီးေခ်ာင္းၾကည့္ရင္ရႏုိင္တာပဲ။အထဲမွာဘာရွိသလဲဆုိတာငါသိခ်င္လွၿပီ”
အဲဒီလုိေတြးၿပီးေသတၱာရဲ႕အဖုံးကုိနည္းနည္းေလးမလုိက္တာနဲ႔အင္မတန္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့သတၱဝါတစ္ေကာင္ဟာေတာင္ပံခတ္ၿပီးထြက္လာတယ္။ပင္ဒုိးရားဟာေၾကာက္လန္႔ၿ႔ပီးေသတၱာကုိလႊတ္ခ်လုိက္တာေသတၱာထဲကေနာက္ထပ္ရုပ္ဆုိးဆုိးနဲ႔သတၱဝါေတြထြက္လာတယ္။သူတုိ႔ပါးစပ္ကစူးစူးရွရွေအာ္ၿပီးေတာင္ပံေတြခတ္ၿပီးပင္ဒုိးရားရဲ႕ေခါင္းေပၚမွာပ်ံဝဲေနၾကတယ္။သူတုိ႔ပါစပ္ကသူတုိ႔နာမည္ေတြကုိေျပာေနတာျဖစ္တယ္။သူတုိ႔ကေတာ့မနာလုိစိတ္၊ေမာဟစိတ္၊ဝန္တုိစိတ္၊ရုိင္းစုိင္းေသာစိတ္၊မုန္းတီးစိတ္၊အာဃာတစိတ္တုိ႔ျဖစ္ၾကတယ္။
ပင္ဒုိးရားဟာသူ႔ရဲ႕ေခါင္းကုိလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ကာထားေပမယ့္ေစာေစာသတၱဝါေတြကေတာ့သူ႔ေခါင္းကုိအေတာင္ပံေတြနဲ႔ခတ္ၿပီးအားရေတာ့မွကမာၻႀကီးဆီကုိပ်ံသြားၾကတယ္။
ပင္ဒုိးရာဟာသူ႔ရဲ႕အျပစ္အတြက္ငုိေၾကြးေနတယ္။အဲဒီအခါမွာအသံေသးေသးတသံက“ ကြ်န္မကုိၾကည့္ပါဦး” လုိ႔ေျပာတယ္။ပင္ဒုိးရားကအံံ့ၾသၿပီးေရႊေသတၱာေလးကုိမၿပီးၾကည့္လုိက္တယ္။ေရႊေသတၱာထဲမွာသတၱဝါေလးတစ္ေကာင္က်န္ေနတာေတြ႔ရတယ္။ဒီသတၱဝါကရုပ္မဆုိးဘူး။လွပတဲ့မ်က္နွာေလးနဲ႔သူ႔ကုိယ္မွာေရႊေရာင္အလင္းေတြလႊမ္းၿခံဳထားတယ္။
အဲဒီသတၱဝါေလးက“မငုိပါနဲ႔ေတာ့။ကြ်န္မကရွင္နဲ႔တျခားလူေတြကုိကူညီမွာပါ။ရွင္ကကြ်န္မကုိတျခားသတၱဝါေတြမႏွိပ္စက္ႏုိ္္င္ေအာင္ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါ” လုိ႔ေျပာတယ္။
ပင္ဒုိးရားဟာအငုိတိတ္သြားၿပီး အဲဒီသတၱဝါေလးကုိေရႊေသတၱာထဲကထုတ္ယူလုိက္ၿပီးအဲဒီသတၱဝါရဲ႕နာမည္ကုိေမးတယ္။သူ႔နာမည္က“ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္တယ္” လုိ႔ေျဖတယ္။ပင္ဒုိးရာဟာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးကုိသူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာေထြးေပြ႔လုိက္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီးကမာၻႀကီးဟာေျပာင္းလဲသြားတယ္။ကမာၻေပၚကလူေတြဟာအၿမဲတန္းေပ်ာ္ရႊင္ေနၿပီး၊အပူပင္မရွိေနခဲ့ၾကတာေတြကုိဆုံးရႈံးသြားၾကတယ္။ယခုအခါမွာ သူတုိ႔ဟာမေကာင္းတဲ့ခံစားမႈေတြခံစားၾကတတယ္။အဲဒါကလည္းပင္ဒုိးရားရဲ႕ေရႊေသတၱာရုပ္ဆုိးတဲ့သတၱဝါေတြေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ဒါေပမယ့္တစ္ဖက္ကလည္းေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆုိတဲ့သတၱဝါေလးကလူေတြကုိမေကာင္းတဲ့ဒုကၡေတြ၊အႏၱရယ္ေတြကလြတ္ကင္းေအာင္ကူညီလ်က္ရွိတယ္။အဲဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆုိတဲ့သတၱဝါကလည္းပင္ဒုိးရားရဲ႕ေရႊေသတၱထဲကထြက္လာတာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ပုံျပင္ေလးကေတာ့ဒါပါပဲ။
ဒီပုံျပင္ထဲမွာပရုိမိသိရပ္ဆုိတဲ့နာမည္ပါတယ္။သူကပင္ဒုိးရားရဲ႕ေယာက္်ားအက္ပိီမိသိရပ္ရဲ႕အစ္ကုိျဖစ္တယ္။ပရုိမိသိရပ္ဟာအုိလမ္းပတ္ေတာင္ကနတ္မင္းႀကီးေတြထက္တန္ခုိးရွိတဲ့နတ္ဘီလူးျဖစ္တယ္။အဲဒီနတ္သားပရုိမိသိရပ္ဟာလူေတြနဲ႔မိတ္ေဆြျဖစ္တယ္။သူဟာနတ္မင္းႀကီးဇီးယုဆီကမီးကုိခုိးၿပီးလူေတြကိုေပးလုိ႔နတ္မင္းႀကီးဇီးယုကသူ႔ကုိအရမ္းစိတ္ဆုိးတယ္။ဒါေၾကာင့္ေစာေစာကပုံျပင္ထဲမွာဇီးယုကပင္ဒုိးရားေသတၱာကုိကမာၻကုိပုိ႔လုိက္တာဟာလူေတြကုိပရုိမိသိရပ္ဆီကမီးကုိလက္ခံလုိ႔ဒဏ္ခပ္တာျဖစ္တယ္လုိ႔ဆုိတယ္။
တကၠသုိလ္ေရႊရီဝင္း