ဖိုးထက္ - ေဆာ္ဒီမင္းသားကို မုန္းတဲ႔ ကိုေသာင္းျမင္႔
(မိုးမခ) ဇူလိုင္ ၃၊ ၂၀၁၅
Reputation ဆိုသည္႔ အဂၤလိပ္စကားလံုးကို တိုက္ရိုက္ဘာသာျပန္ရေသာ္ ဂုဏ္သတင္း။ ဒါကိုမွ “ဒီလူေတြက Reputation ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူးကြ” ဟု အဂၤလိပ္ တစ္၀က္ ျမန္မာတစ္၀က္ တြဲစပ္ေျပာေသာအခါ အဓိပၸါယ္က အီလည္လည္ၾကီး ျဖစ္သြားသည္။ ဂုဏ္သတင္း ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာရေသာ္ အေျပာခံရသူက ဂုဏ္တစ္ခုခုေတာ႔ ရိွေနခဲ႕သလိုလို။ ေကာင္းကြက္ တစ္ခုခုေတာ႔ ရိွေနခဲ႔သလိုလို။
ထို ရက္ျပဴေတးရွင္းဆိုေသာ အဂၤလိပ္စကားအတြက္ လူႏွစ္ေယာက္ (၀ါ) လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ၾကက္ေခါင္းဆိတ္မခံတမ္း စကားမ်ားၾကသည္ဟု ဆိုလွ်င္ ပိုသည္ဟု မထင္ေစလို။ အမွန္ရိွ၏။ အဘယ္လင္မယားရိွရမည္နည္း။ ကိုေသာင္းျမင္႔ ႏွင္႔ မသူဇာတို႔ စံုတြဲတည္း။
လႊတ္ေတာ္အတြင္း အျပတ္ေဆာ္ပေလာ္တင္း ၍ စစ္သား အစိတ္သားက ကန္႔ကြက္ေတာ္ မူေသာေၾကာင္႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ အနာဂတ္လမ္း တိမ္ဖံုးသြားသည္႔အတြက္ အႏီွလင္မယားႏွစ္ေယာက္ အတူတူ ေဒါသထြက္ၾကသည္။ စိတ္ဆိုးၾကသည္။ အပ္နဲ႔ ထြင္းလို႔ရတဲ႔ ကိစၥ အေျမွာက္နဲ႔ ထုရေအာင္ လုပ္ေနတယ္လို႔ စိတ္တူ ကိုယ္တူ ေ၀ဖန္ၾက၏။ ဒီအထိ အေကာင္း။ ဘယ္ႀကေတာ႔ မေကာင္းေတာ႔ဘူးလဲဟု အေမးရိွေသာ္ အထက္က “ဒီလူေတြက Reputation ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူးကြ” ကိုေသာင္းျမင္႔၏ ႏွဳတ္ထြက္စကားေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္။
မသူဇာက အဂၤလိပ္စာမွာ ေခသူမဟုတ္။ အဂၤလိပ္ေဆာင္းပါးမ်ား၊ ၀တၳဳမ်ားကို ခပ္သြက္သြက္ၾကီး မဖတ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ခပ္ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ ဖတ္ႏိုင္သူ ျဖစ္သည္။ “အဂၤလိပ္စာဆိုတာ ေၾကာက္ဖို႔ မဖတ္ေလ ပိုဆိုးေလျဖစ္မွာေတာ႔ ကိုေသာင္းရဲ႕” ဟု သူ႔ေယာကၤ်ားကို တိုင္တည္ကာ အဂၤလိပ္၀တၳဳစာအုပ္မ်ားကို ဖတ္တတ္သူ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ကိုေသာင္းျမင္႔ေျပာေသာ ရက္ျပဴေတးရွင္း၊ ဂုဏ္သတင္းဆိုတာကို သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ျမန္မာစစ္တပ္အား ဂုဏ္သတင္း မေကာင္းဘူးလို႔ ေျပာတာကို မခံႏိုင္။ မသူဇာ ဆိုလိုခ်င္တာက ျမန္မာစစ္တပ္သည္ ဂုဏ္သတင္းဆိုသည္႔ စကားလံုးႏွင္႔ မတန္ေတာ႔၊ မဆိုင္ေတာ႔ ဆိုသည္႔ သေဘာျဖင္႔ ကိုေသာင္းျမင္႔ကို ကပ္ဖဲ႔ၿပီး ဖေႏွာင္႔ကို ဖင္ခုထိုင္ကာ ျငင္းေနျခင္း ျဖစ္သည္။
“မင္းကလဲကြာ ျမန္မာစစ္တပ္ၾကီး တစ္ခုလံုး မေကာင္းတာေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ေရာင္စံုသူပုန္ေတြေခတ္က တိုင္းျပည္ကို ျပန္ၿပီး စည္းစည္းလံုးလံုး ျဖစ္ေအာင္ ဒီစစ္တပ္ဘဲ လုပ္ေပးထားတာ မဟုတ္ဘူးလား။ တရုတ္ျဖဴေတြ က်ဴးေက်ာ္ေတာ႔လဲ ဒီစစ္တပ္ဘဲ ကာကြယ္ေပးတာ မဟုတ္ဘူးလား။ ၈၈ အေရး အခင္းၾကီးမွာ တိုင္းျပည္ကို စုတ္ျပတ္မသြားေအာင္ ဒီစစ္တပ္ဘဲ ၀င္ထိန္းေပးခဲ႕တာ မဟုတ္ဘူးလား”
ကိုေသာင္းျမင္႔ကေတာ႔ သူ႔မိန္းမျဖစ္သူက စစ္တပ္ၾကီး တစ္ခုလံုးအား ၀ါးလံုး ငါးပိသုတ္ရမ္းေနတာကို မျဖစ္ေစခ်င္။ မမုန္းေစခ်င္။ စစ္တပ္ ထိပ္ပိုင္း ေခါင္းေဆာင္ေတြေၾကာင္႔ ျမန္မာစစ္တပ္ နာမည္ပ်က္ရတာကို ျမင္ေစခ်င္သည္။ သိေစခ်င္သည္။ အရင္မသူဇာက စစ္တပ္ကို ဒီေလာက္ ခါးခါးသီးသီး ရိွတာ မဟုတ္။ အခု လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ မေအာင္႔ႏိုင္ မအီးႏိုင္ လက္ခုပ္ေတြ ဘာေတြတီး၊ လက္ပမ္းေတြ ဘာေတြ ေပါက္သည္ဟု ၾကားရေတာ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ေနာက္လိုက္ေတြ ခြဲမေနေတာ႔ဘဲ ဂုဏ္သတင္းဆိုသည္႔ စကားနဲ႔ မတူ၊ မတန္သည္႔ စစ္တပ္ဆိုၿပီး အမုန္းၾကီး မုန္းသြားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔လဲ…
“ကိုေသာင္း..ရွင္ေျပာတာေတြ အမွန္ေတြခ်ည္းဘဲ ထားပါေတာ႔။ ဒါေပမယ္႔ ၈၈မွာ စစ္တပ္ ကယ္လို႔ ဆိုတဲ႔ အခ်ိဳးေတာ႔ လာေရာမခ်နဲ႔။ ဟုတ္တယ္။ ၈၈မွာ အာဏာသိမ္းတယ္။ တိုင္းျပည္ဆူေနလို႔ ထားေတာ႔။ ၿပီးရင္ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးေတာ႔ အာဏာလႊဲေလ။ ဒါဆိုရင္ ရွင္ေျပာတဲ႔ ၈၈မွာ စစ္တပ္က ၀င္ကူထိန္းေပးတယ္ဆိုတဲ႔ အေျပာကို ကၽြန္မ လက္ခံတယ္။ အခုေတာ႔ ရွင္႔ ပေထြးေတြက အရင္ကလဲ အာဏာလက္မလႊတ္ဘူး။ အခုလဲ လက္မလႊတ္ဘူး။ ေနာက္လဲ လက္မလႊတ္ဘူးဆိုတဲ႔ ေသာက္ခ်ိဳးနဲ႔ေတာ႔။ ေတာက္…လက္နက္သာ လြယ္လြယ္၀ယ္လုိ႔ရရင္ ရွင္နဲ႔ သမီးကို ရြာပို႔ၿပီး သူေသ ကိုယ္ေသ ဒီေသာက္ေကာင္ေတြနဲ႔ ခ်ျပစ္ခ်င္တယ္”
မသူဇာ အမုန္းၾကီး မုန္းေလၿပီ။ စိတ္အနာၾကီး နာေလၿပီ။ သူ႔ဘာသာ နာတာ သူ႔ကိစၥ။ အခုေတာ႔ ကိုေသာင္းျမင္႔ အေမခမ်ာ ႀကားထဲက မဆီမဆိုင္ ေနာက္ေယာကၤ်ားဘဲ ယူရမလို လို။
“ေတာ္ကြာ…ဒီမိန္းမ။ မင္းဘာသာ ေဒါသထြက္တာ ထြက္။ အေမ႔ကို မထိနဲ႔”
“ေအာ..ကန္ေတာ႔..ကန္ေတာ႔…အန္တီ႔ကို ေစာ္ကားခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူးေတာ္။ ဒီစစ္တပ္ လူ၀ါး၀တာ မခံခ်င္လြန္းလို႔ပါ။ သူတို႔ ေၾကာက္ကန္ ကန္တာ အေရးမၾကီးဘူး။ ဒီႏိုင္ငံက ဘယ္ေတာ႔မွ လူေမႊး လူေရာင္ ေျပာင္ေတာ႔မွာ မဟုတ္ဘူး။ အခု ႏွစ္ေျခာက္ဆယ္အတြင္းေလးကိုဘဲ ၾကည္႔စမ္းပါအံုး။ ဘယ္ေလာက္ ျပတ္က်န္ခဲ႔သလဲ။ ဘယ္ေလာက္ စုတ္ျပတ္သြားသလဲ။ တစ္ခ်ိန္က်ရင္ ရွင္လဲ ေသမွာ။ ကၽြန္မလဲ ေသမွာ။ ဒီ ေသာက္ေကာင္ေတြလဲ မာလကီးယားမွာ။ ရွင္႔သမီးတို႔၊ ကၽြန္မတို႔ ေျမးေတြနဲ႔ သူတို႔ သား၊ သမီး ေျမးေတြဘဲ က်န္ခဲ႔မွာ။ အခုေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ သြားလု႔ိရတဲ႔ ကိစၥမွာ သူတို႔ အာဃာတေတြေၾကာင္႔ ဘာေတြ ျဖစ္ၾကအံုးမယ္ မသိဘူး။ တိုင္းျပည္စုတ္ျပတ္ေနတာကို လက္ခံၿပီး ျပင္သင္႔တာကို ျပင္ကို ျပင္ရမွာ။ ျပည္သူလူထုကို အာဏာျပန္ေပးကိုေပးရမွာ။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အသံုးေတာ္ခံ စစ္တပ္ ျဖစ္ကို ျဖစ္ရမွာ။ အခုေတာ႔ သူတို႔က ျပည္သူလူထု ပုခံုးေပၚမွာ ဆက္ၿပီး ထိုင္ေနခ်င္ေသးတာ။ စီးေနခ်င္ေသးတာ။”
လူဆိုသည္မွာ ေဒါသထြက္စရာရိွလွ်င္ အလြန္အကၽြံ စည္းမရိွ ကမ္းမရိွ ေဒါသကို လႊတ္မထားသင္႔။ သတိေလး တစ္ခ်က္ကပ္ၿပီး ငါ ေဒါသေတြ ထြက္ေနပါလား။ ငါ အကုသိုလ္မ်ားေနပါလားဟု တစ္ခ်က္ စိတ္က ထင္႔လိုက္ေသာ္ ေဒါသ အရိွန္တန္႔သြားသည္။ ရပ္သြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တစ္ဖက္က ေဒါသကို ျပန္ဆြေသာ္ ျပန္ၿပီး ထြက္လာေသာ ေဒါသသည္ ပိုၿပီး အရိွန္အဟုတ္ၾကီးတတ္သည္။ ပမာဏ ပိုၾကီးတတ္သည္။ အခုလဲ မသူဇာက သူေဒါသထြက္ေနတာကို သူ႔ဘာသာ ျပန္ျမင္ၿပီး အရိွန္သတ္လိုက္သည္။ စိတ္ကို ျပန္ထိန္းလိုက္သည္။ ခက္တာက ကိုေသာင္းျမင္႔။ မသူဇာ၏ ေဒါသတာတမံၾကီးကို ဒိုင္းနမိုက္ကပ္ၿပီး ေဖာက္ခြဲသူက ကိုေသာင္းျမင္႔။
“ဟင္း..ဟင္း..မင္းက အိမ္ထဲမွာစြာမေနပါနဲ႔ကြာ။ ဒီလူေတြမွာ ေသနတ္ရိွတယ္ကြ။ အခု မင္း အေမစုေတာင္ မေသခင္ သမၼတျဖစ္ရ ပါအံုးေတာ႔မလား။ ဟဲ ဟဲ။ မင္းစြာေန ေျပာေနလဲ အလကား။ ဒီလူေတြက သူတို႔ ထိုင္ခံုကေန ဘယ္ေတာ႔မွ ထမွာမဟုတ္ဘူး။ သားစဥ္ေျမးဆက္ လက္ဆင္႔ကမ္းၾကမယ္႔ သေဘာကြ။ ဟား …ဟား”
မသူဇာ၏ ေဒါသမ်ားက ေတာင္က် ေခ်ာင္းေရလို ၀ါးလံုးထိုး စီးလာသည္။ ကမ္းပါး ႏွစ္ဖက္ရိွ သစ္ပင္မ်ား၊ အိမ္မ်ား၊ ကမ္းပါးမ်ားကို မာန္ဟုန္အျပည္႔ျဖင္႔ တိုက္စားသလို ကိုေသာင္းျမင္႔ေရွ႕မွာ မားမားၾကီး ရပ္ကာ ေဒါသ စကားလံုးမ်ားျဖင္႔ တိုက္စားေလေတာ႔သည္။ ရင္႔သီးေသာ စကားလံုး ေရလိွဳင္းမ်ားျဖင္႔ ကိုေသာင္းျမင္႔ဆိုေသာ ကမ္းပါးကို တိုက္ခ်ိဳး၊ ၀င္ေဆာင္႔ေလေတာ႔သည္။
“ရွင္တို႔ အဲဒီေသာက္ခ်ိဳးေတြ ျပင္။ ၀ဋ္ဆိုတာ ဘ၀မကူးဘူး။ လည္ကို လည္တယ္။ အဲဒါ မေသမခ်င္း မွတ္ထား ကိုေသာင္းျမင္႔။ အခု ျမန္မာစစ္တပ္ကို အခြင္႔အေရးရမလားလို႔ ၀င္တဲ႔ စစ္ဗိုလ္မဟုတ္ဘဲ ဘယ္သူကမ်ား ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ေခတ္ကလို တိုင္းျပည္ၾကီး ကာကြယ္ခ်င္လို႔ပါဆိုၿပီး စစ္ထဲ ၀င္သူ ရိွသလဲ။ ငါတို႔မွာ ေသနတ္ရိွတယ္ဆိုၿပီး ျပည္သူလူထုအေပၚမွာ ဗုိလ္က်သမွ် သူတို႔ ပေထြး တရုတ္ဆိုရင္ xင္ခံ (ဆင္ဆာ ျဖတ္ပါရေစ) ေနရတယ္ မဟုတ္ဘူးလား။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ စစ္တပ္လုပ္ေနၿပီး ဘယ္မွာ ခပ္တင္းတင္း၊ မွန္မွန္ ဆက္ဆံရဲသလဲ။ ေျပာသမွ် ေခါင္းျငိမ္႔၊ xင္ေပးေပါင္း (ထပ္ၿပီး ဆင္ဆာ ျဖတ္ပါရေစ) ေနရတာ ျပည္သူလူထုေတြ အကုန္လံုး သိတယ္။ အဲဒီလို မျဖစ္ေစခ်င္လို႔။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ မႆထာေရစာ မစားဘဲ ျပည္သူလူထု ေစတနာရိွရိွ ေထာက္ပံ႔တဲ႔ လစာ၊ ရိကၡာနဲ႔ ေနေစခ်င္လုိ႔ လက္ကမ္းေတာ႔လဲ ျပန္ကိုက္တယ္။ အိမ္က ေခြးေတာင္ အဲဒီလို မလုပ္ဘူး။ အခု သူတို႔ လုပ္ပံု ေကာင္းသလား။ ေမစု သမၼတ ျဖစ္တာ မျဖစ္တာက ေနာက္။ ကၽြန္မတို႔က သူ႔အသက္အရြယ္နဲ႔ သူ႔ပညာအရည္အခ်င္းနဲ႔ ႏိုင္ငံတစ္ကာက သိတဲ႔၊ ခ်ီးက်ဴးတဲ႔ သူ႔ကို သမၼတ ျဖစ္ေစခ်င္တာ။ ႏိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ေစခ်င္တာ။ ရွင္ ထမင္းစားတယ္ မုိ႔လား။ ခ်ီးစားတဲ႔ ေခါင္းနဲ႔ မစဥ္းစားနဲ႔။ ရိုင္းရိုင္းေျပာရရင္ အဲဒါ ကၽြန္မတို႔က သူ႔ကို မေသခင္ ခိုင္းစားခ်င္တာ။ ႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ သြားရမယ္႔ခရီးကို ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းနဲ႔ ငါးႏွစ္ေလာက္နဲ႔ အေရာက္သြားခ်င္တာ။ ဒါကို ရွင္သိ။ သူလို ေတာ္တဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေၾကာင္႔ ႏိုင္ငံတိုးတက္လာရင္ ေရျမင္႔ရင္ ၾကာတင္႔သလို ကၽြန္မတို႔လဲ အဆင္ေျပမယ္၊ စစ္တပ္လဲ အဆင္ေျပလာမွာ။ ဒါကို မျမင္ဘဲ အေမစုကို မုန္းတာနဲ႔ဘဲ ဒီမိန္းမၾကီး အသက္ရွင္ေနစဥ္ေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ သမၼတမျဖစ္ေစရဘူးဆိုတဲ႔ ေသာက္က်င္႔ယုတ္ေနတာေတာ႔။ ရွင္သိလား။”
သူ႔မိန္းမ ေဒါသေရခ်ိန္အမွတ္က ဂိတ္ဆံုးေနၿပီဆိုတာ ကိုေသာင္းျမင္႔ ေနာက္က်မွ သေဘာေပါက္လိုက္သည္။ သူ႔စကားက မသူဇာကို ရန္စသလို ျဖစ္သြားသည္ဆိုတာလဲ ေနာင္မွ ေနာင္တရသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ထိပ္တိုက္ မတိုးေတာ႔ဘဲ..
“ေအးပါကြာ..ထားပါေတာ႔…ငါ လမ္းထိပ္ သြားလိုက္အံုးမယ္” ဟု ထအရပ္ မသူဇာက သူ႔ေရွ႕မွ လာပိတ္ရပ္သည္။ “ေနအံုး ကၽြန္မေျပာတာ မၿပီးေသးဘူး။ ရွင္ဆံုးေအာင္နားေထာင္ရမယ္” ဟု ဆိုလာ၏။ ကိုေသာင္းျမင္႔ ထုိင္ခံုေပၚသို႔ သက္ျပင္းခ်ၿပီး ျပန္အထိုင္ကို မေစာင္႔ေတာ႔ဘဲ မသူဇာ စကားဆက္သည္။
“သူတို႔ အခု ရေနတဲ႔ ေငြေၾကး၊ လုပ္ပိုင္ခြင္႔၊ စီးပြားေရးေတြ မရေတာ႔မွာ စိုးလို႔။ သူတို႔ စည္းစိမ္ေတြ ျပန္သိမ္းမွာ ေၾကာက္လို႔ ဆုိရင္လဲ ျပည္သူလူထု မ်က္ႏွာကို ၾကည္႔ပါအံုးလား။ ေနာက္ၿပီး ဆက္ခိုးလို႔ရလို႔ ခိုးေနတယ္ဘဲ ထားပါေတာ႔။ သူတို႔ ပိုက္ဆံေတြ ဘယ္မွာမ်ား သိကၡာရိွရိွ သံုးရလို႔လဲ။ ကိုယ္႔မွာ ရိွလို႔ ကိုယ္၀တ္ရင္ေတာင္ ခိုးထား၊ ၀ွက္ထားတယ္လို႔ အထင္ခံေနၾကရတဲ႔ ဘ၀။ ႏိုင္ငံျခားထြက္ၿပီး ကိုယ္႔ဘာသာ ပညာေတာ္လို႔ ေက်ာင္းသြားတက္ရရင္ေတာင္ ခိုးထား၊ ၀ွက္ထားတဲ႔ ပိုက္ဆံေတြနဲ႔ သြားတာပါလို႔ အေျပာခံရ။ စကၤာပူမွာ တိုက္ခန္းေတြ ၀ယ္ထားတာေတာင္ လူသိမွာ ေၾကာက္ရနဲ႔။ ဘယ္မွာလဲ သိကၡာရိွတဲ႔ စည္းစိမ္ဥစၥာ။ ဒါကို နားမလည္ဘူး။ ျပည္သူလူထုက ပဲျပဳတ္စားေနခ်ိန္မွာ ဒင္းတို႔က ၀က္သားဖတ္ၾကီး သြားဖံုးျမဳပ္ေအာင္ စားခ်င္ေနမွေတာ႔ ကၽြန္မက စစ္တပ္နဲ႔ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ခြဲျခားၿပီး မမုန္းခ်င္ေတာ႔ဘူး။ အကုန္လံုးကို မုန္းခ်င္လာၿပီ။ ကၽြန္မသိတယ္။ ေအာက္ေျခစစ္သားေလးေတြ ဘယ္လိုေနရတယ္။ ဘယ္လိုမ်ိဳး ဘ၀ေတြကို ရုန္းကန္ရတယ္ဆိုတာ။ ကၽြန္မလို အရပ္သူေတာင္ သိေသးတာဘဲ။ သူတို႔ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက ပိုေတာင္သိအံုးမယ္။ အခုေတာ႔ ဇာတ္တူသားလဲ စားတာဘဲ။ တကယ္ေျပာတာ ကိုေသာင္းျမင္႔။ ကၽြန္မကိုသာ ဟို ေဆာ္ဒီမင္းသားက ႀကိဳက္လို႔ ယူမယ္ဆုိရင္ သူ႔ပိုက္ဆံ ေဒၚလာ ၃၁ ဘီလွ်ံလဲ ေပးမယ္ဆိုရင္ ရွင္နဲ႔ သမီးကို ထားျပစ္ခဲ႔တယ္။ အဲဒီပိုက္ဆံေတြနဲ႔ အဲဒီ ျမန္မာစစ္တပ္ကို ပံုေပးၿပီး ေတာ္ၾကပါေတာ႔ရွင္၊ ရပ္ၾကပါေတာ႔လို႔ကို ကၽြန္မက ေတာင္းပန္ျပစ္ခ်င္တာ”
ကိုေသာင္းျမင္႔ ျပဴးရေလၿပီ။ မ်က္လံုး။ ေဆာ္ဒီမင္းသားကို ယူမွာေတြလဲ ပါ၏။ သူတို႔ သားအဖကို ထားျပစ္ခဲ႔မွာေတြလဲ ပါ၏။ ဒီေလာက္ စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာတဲ႔ မိန္းမက မ်က္ရည္ေတြ ၀ဲလာတာကိုလဲ အံ႔ႀသ၏။
“ကိုင္း..ကိုင္း…ေတာ္ပါကြာ။ ငါတို႔ ဒီမိုကေရစီတုိက္ပြဲက မၿပီးေသးဘူးလုိ႔ဘဲမွတ္ပါ။ သမီးလဲ ေက်ာင္းက ျပန္လာေတာ႔မယ္။ မင္း ေဒါသထြက္ေနတာ ရပ္ပါေတာ႔ေနာ္။ ငါလဲ လမ္းထိပ္မွာ လၻက္ရည္ သြားေသာက္အံုးမယ္” ဟု ေျပာလဲ ေျပာ၊ ေျပးလဲ ေျပး ထြက္လာခဲ႔ရသည္။ မသူဇာကေတာ႔ ငူငူေငါင္ေငါင္ၾကီး က်န္ေနခဲ႔သည္။
ကိုေသာင္းျမင္႔တစ္ေယာက္ လမ္းထိပ္ လၻက္ရည္ဆိုင္ေရာက္ေတာ႔ သူ႔လို ႏိုင္ငံေရးလိုလို၊ ဘာလိုလုိ၊ ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ အကုန္ပါခ်င္သည္႔ သူ႔အသိေတြ ၀ိုင္းမွာ ၀င္ထိုင္သည္။ လၻက္ရည္မွ မမွာရေသးခင္ တစ္ေယာက္က “ကိုေသာင္းၾကီး သိၿပီးၿပီလား။ ေဆာ္ဒီမင္းသား သူ႔ပိုက္ဆံေတြ အကုန္လွဴမယ္ဆိုတာ။ သူ႔ပိုက္ဆံေတြက က်ဳပ္တို႔ ႏိုင္ငံ အေႀကြးေတြ အကုန္ဆပ္လို႔ရတယ္ဗ်။ ခ်မ္းသာလိုက္တာဗ်ာ။”
ထိုလူ၏ စကားမွ မဆံုးခင္ ကိုေသာင္းျမင္႔တစ္ေယာက္ ဆတ္ခနဲ႔ ထရပ္သည္။ ဆြဲဘဲ ထိုးေတာ႔မည္႔ ပံုစံျဖင္႔ ထိုလူကို ၾကည္႔သည္။ ၿပီးေတာ႔ ေတာက္တစ္ခ်က္ ေခါက္ကာ ခ်ာခနဲ႔ လွည္႔ထြက္လာသည္။ ထို၀ုိုင္းမွာ က်န္ခဲ႔တဲ႔ လူေတြကေတာ႔ ဒီလူ ဘာျဖစ္သြားတာပါလိမ္႔လို႔ ေတြးလို႔ကို မရ။ ဒီေလာက္ သေဘာေကာင္း၊ ဆရာၾကီး လုပ္ေရလွ်င္ ေက်နပ္ေနသည္႔ လူက ဒီ ေဆာ္ဒီ မင္းသား အေၾကာင္း ေျပာကာမွ ဘာေၾကာင္႔ ဒီေလာက္ စိတ္ဆိုးသြားရသနည္း။ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာျဖင္႔ က်န္ေနခဲ႔သည္႔ သူတို႔ကို ေက်ာခိုင္းထြက္သြားသည္႔ ကိုေသာင္းျမင္႔၏ ေက်ာျပင္ၾကီးကို ပါးစပ္ အေဟာင္းသားျဖင္႔ ေငးေနမိၾကေတာ႔ သတည္း။
ဖိုးထက္
related news - https://www.facebook.com/bbcburmese/photos/a.266174993438393.67270.166580710064489/859847290737824/?type=1&theater