 |
| ပင္းတယ ေစာ္ဘြားေဟာ္ |
ေမာင္ေမာင္စုိး - ဓႏုတုိ႔၏ ပင္းတယ
(မုိးမခ) ဇန္န၀ါရီ ၁၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) ဇန္န၀ါရီ ၁၊ ၂၀၁၆
ပင္းတယသည္ ေအာင္ပန္း ရပ္ေစာက္ ဟဲဟိုးတုိ႔အၾကားရွိ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းမွကုန္းျမင့္ေျမျပန္႔တခုျဖစ္သည္။ ထိုေဒသ တြင္ အမ်ားစုေနထိုင္ၾကသည္မွာ ဓနုတိုင္းရင္းသားမ်ားျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ ၂၀၀၈ ေျခဥအရ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးတစ္သိန္း ရွိလွ်င္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေဒသရရွိသည္ျဖစ္ရာ ပင္းတယၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ရြာငံၿမိဳ႕နယ္ ၂ ခုအား ဓနုကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေဒသ သတ္မွတ္ထားသည္။
ပင္းတယၿမိဳ႕နယ္တြင္ ရြာေပါင္း ၁၃၀ ရြာငံၿမိဳ႕နယ္တြင္ ရြာေပါင္း ၉၀ ရွိသည္။ ထိုရြာ ၂၂၀ ထဲတြင္ ပေလာင္ ၃ ရြာ ပအုိ့ ၈ ရြာ မွအပ က်န္ရြာအားလုံးမွာ ဓႏုရြာမ်ားျဖစ္သည္ဟုဆိုသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုဓနုရြာမ်ားထဲတြင္ ေတာင္ရိုးမ်ားကိုပါထည့္သြင္းတြက္ခ်က ္ထားသည္။ ေတာင္ရိုးလူဦးေရမွာ တစ္ေသာင္းခန္႔ရွိသည္။ ဓႏုႏွင့္ေတာင္ရိုးသည္ မ်ဳိးႏြယ္တခုထဲဟုဆိုေသာ္လည္း ကြဲလြဲမႈေတာ့ အနည္းငယ္ရွိသည္။ ဓႏုစကားမွာ ျမန္မာစကားႏွင့္တူညီေသာ္လည္း စကားေျပာျမန္၍ စကားဝဲကာ အသုံး အႏႈန္းတခ်ဳိ႕မတူဟု ဆိုသည္။ ဓႏုအခ်င္းခ်င္းစကားေျပာလွ်င္ ျမန္မာစကားႏွင့္တူသည္ဆိုေသာ္လည္း ျမန္မာတုိ႔ နားမ လည္ႏိုင္ေပ။ ေတာင္ရိုးတုိ႔၏ စကားက ဓႏုတုိ႔ထက္ပိုဝဲ၍ ပိုျမန္သည္ဟု ဆိုသည္။ ဝတ္စားဆင္ယဥ္မႈတြင္လည္း ကြဲျပားမႈရွိ သည္။ ဓႏုတုိ႔၏ ဝတ္စားမႈပုံစံက ရွမ္းႏွင့္ ပိုနီးစပ္သည္ဟု ဆိုနိုင္သည္။ ေတာင္ရိုးအမ်ဳိးသမီးမ်ားကေတာ့ ကရင္မ်ားက့ဲ သင္တိုင္းရွည္ဝတ္ဆင္ၾကသည္ဟု ဆိုပါသည္။
ပေလာင္ရြာ ၃ ရြာကေတာ့ ပင္းတယေျမာက္ဖက္ ျမင့္မားေသာ ေရွ႕ျမင္ေနာက္ျမင္ေတာင္ေၾကာေပၚတြင္ရွိသည္။ ယာစက်ီဆို သည့္ အိမ္ေျခ ၃၀၀ ခန္႔ရွိသည့္ ပေလာင္ရြာၾကီးကေတာ့ ထင္ရွားသည္။ က်ယ္ျပန္႔ေသာ လက္ဘက္ခင္းမ်ား ပိုင္ဆိုင္သည့္ ရြာၾကီးျဖစ္သည္။ ထိုပေလာင္ရြာၾကီးတြင္တင္းၾကပ္ေသာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားရွိ၍ ရြာသားမ်ား အရက္ေသစာေသာက္စားေလ့့ မရွိဟုဆိုသည္။ ထုိ႔ျပင္ အျခားလူမ်ဳိးကြဲနွင့္လက္ထပ္သူမ်ားကို ရြာတြင္ဆက္လက္ေနထိုင္ခြင့္မျပဳဟု ဆိုသည္။ ရွမ္းျပည္ ေတာင္ပိုင္းတြင္ေရာက္ရွိေန၍ လူနည္းစုျဖစ္ေနေသာပေလာင္လူမ်ဳိးတုိ႔၏ မိမိမ်ဳိးရိုးကို ထိမ္းသိမ္းသည့္နည္းလမ္းတခုျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ရိုးရာမပ်က္ထိမ္းသိမ္းေနေသာ ထိုပေလာင္ရြာၾကီးသည္ ယခုအခါ နိုင္ငံျခားခရိးသြား ေျခလ်င္ေတာင္တက္ခရီးသြားေရာက္ ေလ့လာေသာေနရာျဖစ္သည္။ ပင္းတယၿမိဳ႕မွစထြက္လွ်င္ ဆယ္နာရီိခန္႔ လမ္းေလွ်ာက္ရသည္ဟုဆိုပါသည္။
ရန္ကုန္ မႏၲေလးကားလမ္းမၾကီးမွ မိတၳီလာတြင္ အေရွ႕စူစူးဆီသုိ႔ကားလမ္းသည္ ေတာင္ၾကီးသုိ႔လမ္းခြဲျဖစ္သည္။ မိတၳီလာ လမ္းခြဲမွ ယင္းမာပင္ထိေတာ့ လမ္းေျပေသးသည္ဟုဆိုရမည္။ ယင္းမာပင္ ေက်ာ္လွ်င္ေတာ့ ေတာင္တက္ခရီးစျပီ။ ဝက္ျဖဴ
ေရမွ ေရယားအထိ အတက္ၾကမ္းသည္ဟုဆိုရမည္။ ေရယားမွ ကေလာ ေအာင္ပန္းအထိေတာ့ ကားလမ္းေျပသည္။ ေအာင္ပန္း ေတာင္ၾကီးဆီသုိ႔ အေရွ့စူးစူး ခရီးႏွင္ရသည္။ ေအာင္ပန္းမွ ေျမာက္ဖက္လမ္းခြဲအတိုင္း ေထာင္တက္ပါက ေပြးလွ ပင္းတယ ရြာငံ ေရဦးဆိုသည့္ ဓႏုေဒသသုိ႔ေရာက္သည္။
မူလဓနုေဒသအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ ေပြးလွေစာ္ဘြား ပင္းတယ ေစာ္ဘြား ေရဦးေစာ္ဘြားတုိ႔က အုပ္ခ်ဳပ္သည္။ အဂၤလိပ္မ်ား ျမန္ မာျပည္ကိုသိမ္းပိုက္စဥ္ကာလက ပင္းတယေစာ္ဘြားမွာ ေစာစြန္ညိဳျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္းသူ၏သားျဖစ္သူ ေစာဝင္းၾကည္ က ဆက္ခံသည္။ ေစာ္ဘြားမ်ားအုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ကာလက အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတရားစီရင္ေရးႏွင့္ အခြန္အေကာက္မ်ားကို ေစာ္ဘြားက တာဝန္ယူသည္။ ေစာ္ဘြားတြင္ ပုလိပ္အဖြဲ႕ရွိသည္။ ထိုစဥ္က ေစာ္ဘြား၏ပုလိပ္အဖြဲ႕ဟုသာေခၚသည္။ ဓႏုတုိ႔၏ သူ႔လူမ်ဳိး သူ႔ေဒသ သူတုိ႔၏ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္သည့္စနစ္တရပ္ ၾကာျမင့္စြာကပင္ တည္ရွိခ့ဲေၾကာင္းျပသည္။
 |
| ပင္းတယေစာ္ဘြား ေစာစြန္ညိဳမိသားစု |
၁၉၆၀ ေနာက္ပိုင္း ရွမ္းျပည္ေစာ္ဘြားမ်ား ျမန္မာစစ္ဖက္၏ အဖမ္းခံရသည္။ ပင္းတယေစာ္ဘြား ေရဦးေစာ္ဘြားတုိ႔ အဖမ္းဆီး ခံရသည္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာပင္ ၅ ႏွစ္အၾကာတြင္ျပန္ လြတ္သည္။သီေပါေစာ္ဘြားက့ဲသုိ႔ လက္စလက္န အေဖ်ာက္မခံ လိုက္ရဟု ဆိုရမည္။ ေပြးလွေစာ္ဘြားကေတာ့ ျမန္မာစစ္ဖက္ႏွင့္ ပလဲနံပသင့္၍ အဖမ္းမခံခဲ့ရဟု ဆိုသည္။ ျမန္မာစစ္ဖက္အရာရွိေဟာင္းတစ္ဦးလည္းျဖစ္ လက္ရွိရွမ္းျပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္လည္းျဖစ္သူ စဝ္ေအာင္ျမတ္မွာ ေပြးလွေစာ္ဘြား၏ေျမးျဖစ္ သည္ဟု ဆိုပါသည္။
လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ပင္းတယေစာ္ဘြားေဟာ္သည္ ပင္းတယ ၿမိဳ႕လယ္တြင္ရွိေနဆဲျဖစ္ျပီး ေစာ္ဘြား၏ အဆက္အႏြယ္မ်ား ေနထိုင္ၾကဆဲျဖစ္သည္။ ပင္းတယေစာ္ဘြားေဟာ္သည္ ယခင္ပုံစံအတိုင္းရွိေသးသည္။ ျပဳျပင္ထိမ္းသိမ္းနိုင္မႈနည္းသျဖင့္ အိုမင္းေဟာင္းႏြမ္းျခင္းကိုေတာ့ ေဖၚျပေနေပျပီ။ သုိ႔ေသာ္ သမိုင္း၏ပုံရိပ္မ်ားကိုေတာ့ ေဖၚျပေနဆဲျဖစ္သည္။ ဓႏုတိုင္းရင္းသား တုိ႔၏ အစဥ္အလာ မိမိလူမ်ဳိးမိမိအုပ္ခ်ဳပ္ခ့ဲသည့္ လြမ္းေမာဘြယ္အခ်ိန္မ်ားကိုေတာ့ ေဖၚျပေနဆဲျဖစ္သည္။
ယခုေတာ့ ၂၀၁၁ မွစ၍ ထိုေဒသသည္ ပင္းတယ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေဒသျဖစ္ခ့ဲသည္။ ပင္းတယၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ရြာငံၿမိဳ႕နယ္ ၂ ခုပါဝင္သည္။ ေပြးလွကေတာ့ပင္းတယၿမိဳ႕နယ္တြင္းမွ တိုက္နယ္ ္ၿမိဳ႕ကေလးျဖစ္သြားသည္။ ထုိ႔အတူ ယခင္ေရဦးေစာ္ဘြား လက္ေအာက္ခံ ရြာငံက ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ျဖစ္သြားသည္။ မႏၲေလး ရြာငံ ေတာင္ၾကီး ကားလမ္းသစ္က ရြာငံက ပိုစည္ကား သြားသည္။ ေရဦးကေတာ့ ရြာငံၿမိဳ႕နယ္ထဲမွ တိုက္နယ္အဆင့္ျဖစ္သြားသည္။ ပင္းတယကေတာ့ မေျပာင္းမလဲရပ္တည္ေန ဆဲျဖစ္သည္ဟု ဆိုရပါမည္။
ပင္းတယနယ္၏ အဓိကအသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမွာ စိုက္ပ်ဳိးေရးျဖစ္သည္။ ကုန္စိမ္းဟုဆိုရမည့္ ပန္းေဂၚဖီ ပန္းမုန္လာ မုန္ညႇင္း ခရမ္းခ်ဥ္ ၾကက္သြန္ ပန္းႏွမ္း ဂ်ဳံ အာလူး ဖရံုသီး အစရွိသည့္ ရာသီပင္မ်ားကို အဆက္မျပတ္ စိုက္ပ်ိဳးၾကသည္။ ထုိ႔ အတူ ႏွစ္ရွည္ပင္ဟုဆိုရမည္ လက္ဘက္ လိေမၼာ္ ေကာ္ဖီ စသည္တုိ႔လည္း စိုက္ပ်ိဳးၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ စိန္တလုံး သရက္ နဂါးေမာက္ပင္တုိ႔လည္းတိုးခ်ဲ႕စိုက္ပ်ိဳးၾကသည္။ ရာသီမျပတ္ ကုန္းစိမ္းထြက္ေန ေသာေဒသျဖစ္သည္။ ကုန္စိမ္း၏ သေဘာ သဘာဝအတိုင္း အျမတ္အစြန္းမ်ားသည့္ႏွစ္မ်ားရွိသက့ဲသုိ႔ ႐ႈံးသည့္ႏွစ္မ်ားလည္းရွိသည္။ ကုန္စိမ္းဒိုင္အမ်ားစု ကေတာ့ ပင္းတယတြင္မရွိ။ လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရးအေနအထားအရ ေအာင္ပန္း၌ရွိသည္။ ယခုေတာ့ ပင္းတယ ေဒသ လမ္းပမ္း ဆက္သြယ္ေရးေကာင္းမြန္လာ၍ ပင္းတယတြင္ ကုန္စိမ္းဒိုင္အခ်ဳိ႕ စတင္ေပၚလာျပီဟုဆိုပါသည္။
ဓနုေဒသတြင္ ကုန္းစိမ္းမ်ားမျပတ္ထြက္ေနေသာ္လည္း လယ္ကြင္းနည္းပါးသည္။ ေဒသတြင္းဆန္မဖူလုံေပ။ ျပည္မမွ ဆန္ တင္သြင္းရသည္။ ပင္းတယသုိ႔ တပတ္လွ်င္ ၁၂ ဘိီးကား ဆယ္စီးခန္႔ ဆန္တန္ခ်ိန္ ၁၅၀၀ မွ ၂၀၀၀ ၾကား ဝင္ေရာက္ ေလ့ရွိသည္ဟုဆိုသည္။ စပါးစိုက္ရန္ အဓိကျပႆနာမွာ လယ္ေရသြင္းရန္ ျဖစ္ပုံရသည္။ ကုန္စိမ္းစိုက္သည့္အခင္းမ်ား က ေတာ့ ေရမ်ားစြာမလို။ ရွမ္းကုန္းျပင္ျမင့္တြင္ရြာသည့္မိုးႏွင့္ အဆင္ေျပပုံရသည္။
ဓနုေဒသသည္ စိုက္ပ်ိဳးေရးေဒသသက္သက္ျဖစ္သည္။ တြင္းထြက္သတၱဳရတနာ ထြက္သည္ကိုမေတြ႕ခ့ဲရ။ လာေရာက္တူး ေဖၚသူမ်ားအားလည္း ပင္းတယေဒခံမ်ား ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန္႔ကြက္ၾကသည္ဟုဆိုသည္။ လက္ရွိဓႏုေဒသ ရြာငံႏွင့္ ဟန္ျမင့္မိုၾကားတြင္ သံသတၱဳအစမ္းတြင္း ဆယ္ေနရာခန္႔ စမ္းသပ္တူးေဖၚေနျပီး တူးေဖၚရသည္မ်ားကို ကားၾကီးမ်ားျဖင့္ သယ္ေဆာင္ေန၍ ရြာငံေဒသခံမ်ား ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန္႔ကြက္ေနၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ပင္းတယေဒသသည္ သယံဇာတက်ိန္စာမွ ကင္းလြတ္ေနပုံရသည္။ ဤသုိ႔ သယံဇာတတူးေဖၚသည့္လုပ္ငန္းမ်ားမရွိ၍ ျပင္ပမွလူမ်ားလာေရာက္ အေျခခ် လုပ္ကိုင္ျခင္းနည္းပါးသည္။ ပင္းတယၿမိဳ႕ေပၚတြင္ တရုတ္အိမ္ ၂ အိမ္ခန္႔ ကုလားမိသားစု ၅ အိမ္ခန္႔သာ ရွိသည္ဟုဆိုသည္။ ဝန္ထမ္းအျဖစ္လာေရာက္သည့္ ျမန္မာတခ်ဳိ႕ ပင္စင္ယူျပီးေနာက္ အေျခခ်ေနထိုင္ၾကသည့္ အိမ္ေထာင္ စုတခ်ဳိ႕ရွိသည္မွအပ အမ်ားစုၾကီးမွာ ေဒသခံမ်ားသာျဖစ္ၾကသည္ဟုဆိုသည္။ ထို႔ျပင္ေဒသခံမ်ားထဲမွ ပညာတတ္အခ်ဳိ႕ ျပည္မ သုိ႔မဟုတ္ နိုင္ငံရပ္ျခားသုိ႔ သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ကိုင္သည္မ်ားရွိေသာ္လည္း ေဒသခံလူငယ္မ်ား ထိုင္း မေလးရွားစသည္တို့သုိ႔ အလုပ္သြားလုပ္သည္မွာ နဲပါးသည္ဟုဆိုသည္။ ေဒသခံလူငယ္မ်ားသည္ ရိုးစင္းေသာဘဝကိုျဖတ္ သန္းေနၾက၍ အရက္ ဘီယာ ေသာက္သုံးျခင္းမ်ားရွိေသာ္လည္း မူးယစ္ေဆးဝါးျပႆနာၾကီးၾကီးမားမား မရွိဟုဆိုၾကပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ဓႏုေဒသတြင္း သူခိုးသုူဝွက္မရွိသေလာက္ နည္းသည္ဟုဆိုၾကသည္။ ၿမိဳ႕ရြာႏွင့္ အတန္ငယ္လွမ္းေသာ စိုက္ခင္းမ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္သူအားလုံး လယ္ယာသုံးပစၥည္းမ်ားအား ညေနအလုပ္သိမ္းခ်ိန္တြင္ အေစာင့္မထားဘဲ စိုက္ ခင္းမ်ားတြင္ထားခ့ဲေသာ္လည္း အေပ်ာက္အရွမရွိဟု ဆိုပါသည္။
ရာသီမျပတ္ ကုန္စိမ္းလုပ္ကိုင္ေနၾကရာ အလုပ္အကိုင္မရွားဟုုဆိုသည္။ ေျမပိုင္မရွိသူအခ်ဳိ႕အတြက္လည္း စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ ငန္းမ်ားတြင္ အလုပ္မျပတ္၍ အလုပ္အကိုင္မရွားဟုဆိုနိုင္သည္။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မရွား၍ ဟင္းစားမရွားဟု ဆိုၾကသည္။ ပင္းတယေဒသ၌ စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္သားတေယာက္၏ တေန႔လုပ္ခမွာ ၃၀၀၀ က်ပ္ျဖစ္သည္။ သိပ္အျမင့္ၾကီးေတာ့မဟုတ္။ အေျခခံလူမႈစားရိတ္ေလာက္သာ ေျဖရွင္းနိုင္ပုံရသည္။
မည္သုိ႔ဆိုေစ သဘာဝစိုက္ပ်ိဳးေရးသာထြန္းကားေသာ ပင္းတယေဒသသည္ တကယ့္ကိုသဘာဝအတိုင္းရွိေနသည့္ အပ်ိဳ စင္ေဒသဟု ေခၚဆိုေလာက္ေပသည္။ သယံဇာက်ိန္စာမိျပီး ေလာဘသားမ်ား၏ ဖ်က္ဆီးျခင္းမခံရေစရန္ မည္သည့္သယံဇာ တမွ မထြက္ပါေစႏွင့္ဆုေတာင္းရမည့္ပုံေပၚသည္။
သုိ႔ေသာ္ ေဒသတြင္းလူထု၏ လူေနမႈဘဝတိုးတက္ရန္ စိုက္ပ်ိဳးေရးနည္းပညာသစ္မ်ားပ့ံပိုးေပးျခင္း စီးပြားျဖစ္သီးႏွံမ်ဳိး စိတ္သစ္မ်ားပ့ံပိုးေပးျခင္းေဒသႏွင့္ကိုက္ညီေသာ သီႏွံမ်ဳိးစိတ္မ်ား ထြက္ေပၚရန္ရည္ရြယ္၍ စိုက္ပ်ိဳးေရးသုေတသနျခံမ်ားတည္ ေဆာက္ေပးျခင္း စိုက္ပ်ိဳးေရးေခ်းေငြမ်ားထုတ္ေပးျခင္း လက္ဘက္္ စသည္က့ဲသုိ႔ ေဒသထြက္သီးႏွံမ်ားအား တန္ဖိုးျမင့္ အေခ်ာထည္ ထုတိလုပ္ရန္အားေပးျခင္းတို႔ျဖင့္ ေဒသ၏ လူမႈစီးပြားဘဝ တိုးတက္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ေပးရန္လိုအပ္ေပမည္။
ပင္းတယေဒသရွိ အမ်ားစုျဖစ္သည့္ ဓႏုမ်ားသည္လည္းေကာင္း က်န္ ေတာင္ရိုး ပအို႔ ပေလာင္မ်ားသည္လည္းေကာင္း ဗုဒၶ ဘာသာဝင္မ်ားျဖစ္ၾကျပီး ဘာသာေရးကိုင္း႐ႈိင္းၾကသည္။ ပင္းတယၿမိဳ႕နယ္ ထယ္သြန္းရြာအနီးရွိ ကုန္လုံဆရာေတာ္ၾကီး သည္ ေက်ာ္ေဇာသည္။ ဆရာေတာ္ ပ်ံလြန္သြားျပီျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုရားဖူးမ်ားသြားလာေနဆဲျဖစ္သည္။
ျပည္တြင္း ျပည္ပ ဘုရားဖူးမ်ား အမ်ားဆံုးလာေရာက္သည့္ ေနရာကေတာ့ ပင္းတယၿမိဳ႕အေနာက္ဖက္ေတာင္ေပၚရွိ ေရႊဥမင္ လိုဏ္ဂူျဖစ္သည္။ ဂူဆီသုိ႔တက္ရန္ ေစာင္းတန္းႏွင့္ ဓါတ္ေလွခါး ၂ စီးတည္ေဆာက္ထား၍ ဂူေပါက္ဝကို အေဝးက မျမင္နိုင္ ေတာ့။ လိုဏ္ဂူအတြင္း ေအာက္ေျခတြင္ ေႂကြျပားအျပည့္ခင္းထားသည္။ တေနရာႏွင့္တေနရာကူးရန္ စတီးလက္ရမ္းႏွင့္ တံတားမ်ား ဆင္ထားသည္။ လိုဏ္ဂူနံရံအျပည့္ ဘုရားအဆူဆူ အရြယ္အစားမ်ဳိးစုံတည္ထားသည္။ ၾကမ္းျပင္ကြက္လပ္ မ်ားတြင္လည္း ေစတီ ပုထိုး အရြယ္စုံတည္ထားသည္။ လိုဏ္ဂူအမိုးမွကို ေမာ့ၾကည့္လ်င္သာ ေက်ာက္ဆြဲ ေက်ာက္ခက္မ်ားႏွင့္ သဘာဝ လ္ိုဏ္ဂူျဖစ္ေၾကာင္းသိသာေတာ့သည္။ ၾကည္ညိဳ သဒၵါတရား ထက္သန္မႈႏွင့္ သဘာဝတရားသည္ သဟာ ဇာတ ျဖစ္ပုံမရေခ်။ ေရႊဥမင္လိုဏ္ဂူရွိရာေတာင္ေပၚမွ အေရွ႕ဖက္ဆီေမွ်ာ္ၾကည့္လွ်င္ ပင္းတယၿမိဳ႕ႏွင့္ေတာေတာင္ သဘာဝအလွကို ရွဳမျငီးဘြယ္ ျမင္ေတြ႕ခံစားနိုင္ပါသည္။
၂၀၁၅ ဒီဇင္ဘာ ၁၃ ရက္ည ၈ နာရီေလာက္က ပင္းတယသုိ႔ေရာက္သည္။ တၿမိဳ႕လုံးသန္႔ရွင္းေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ပင္းတယ ၿမိဳ႕မွ NLD အင္အားစု ၈၀၀ ခန္႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လႈံ႔ေဆာ္မႈႏွင့္အတူ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ထားသည္ဟု ဆိုသည္။ ပင္းတယ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသတြင္ ပင္းတယႏွင့္ ရြာငံၿမိဳ႕နယ္ ၂ ခုပါျပီး အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္အမတ္ ၁ ေနရာ ျပည္သူလႊတ္ေတာ္အမတ္ ၂ ေနရာ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္အမတ္ ၄ ေနရာ စုစုေပါင္း အမတ္ ၇ ေနရာ ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ရသည္။ ၂၀၁၀ တုန္းကေတာ့ ၾက့ံခိုင္ေရးကအနိုင္ရခ့ဲသည္။၂၀၁၅ မွာေတာ့ ပင္းတယမွ ျပည္နယ္အမတ္ ၁ ေနရာ ရြာငံမွ ျပည္နယ္အမတ္ ၁ ေနရာ ေပါင္း ၂ ေနရာမွအပ က်န္အမတ္ ၅ ေနရာကို NLD မွအနိုင္ရခ့ဲသည္။ ဓႏုတုိ႔သည္ အေျပာင္းလဲကို NLD ႏွင့္အတူေျပာင္းမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ခ့ဲၾကသည္ဟုဆိုသည္။
ၾက့ံခိုင္ေရးမွ အမတ္ ၁ ေနရာ အနိုင္ရသူမွာ ေပြးလွေစာ္ဘြား၏ေျမးျဖစ္သူ စဝ္ေအာင္ျမတ္ျဖစ္သည္။ သူသည္ ၂၀၁၀ တုန္းက လည္း ယင္းနယ္မွပင္အနိုင္ရခ့ဲ့ျပီး လက္ရွိရွမ္းျပည္နယ္ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ျဖစ္သည္။
ဓနုတုိ႔တြင္ အစိုးရအားပုန္ကန္တိုက္ခိုက္သည့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မရွိခ့ဲဟုဆိုသည္။ လက္ရွိပါတီစုံေခတ္တြင္ ဓႏုအမ်ဳိးသားဒီမိုကရက္ တစ္ပါတီႏွင့္ ဓႏုတိုင္းရင္းသား စည္းလုံးညီညြတ္ေရးပါတီဟူ၍ ဓႏုပါတီ ၂ ခုေပၚခ့ဲေသာ္လည္း လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ NLD ႏွင့္အတူေျပာင္းလဲရန္ ဓႏုတိုင္းရင္းသားအမ်ားစုက ဆုံးျဖတ္ခ့ဲၾကသည္ဟုဆိုသည္။ အလားတူ ပေလာင္ ပအို႔တုိ႔ကလည္း ဆုံးျဖတ္ခ့ဲၾကသည္ဟုဆိုသည္။ ဓႏု NLD အဖြဲ႕ဝင္မ်ားအေနႏွင့္ လာမည့္ ၂၀၁၆ တြင္ ဓႏုကိုယ္ ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအား NLD ပါတီဝင္ ဓႏုမ်ားကိုယ္တိုင္စီမံခြင့္ရရန္ ေမွ်ာ္လင့္အားထားေနၾကသည္။
NLD အားဝိုင္းရံ၍ NLD ႏွင့္အတူေျပာင္းလဲရန္ၾကိဳးစားခ့ဲၾကသည့္ ဓႏုမိတ္ေဆြမ်ား၏ အဆိုအရ NLD အေနျဖင့္ဘဲေရ ရွည္ဆက္သြား မည္ေလာသုိ႔မဟုတ္ ဓႏုတိုင္းရင္းသားပါတီအျဖစ္ေျပာင္းလဲရပ္တည္မည္ေလာဆိုသည္ကို ၂၀၂၀ က်မွဆုံး ျဖတ္မည္ဟုဆိုသည္။ NLD ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကိုေစာင့္ၾကည့္မည္ဟူသည့္ သေဘာပါပုံရသည္။ ေလာေလာဆယ္မေတာ့ ဓနုကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေဒသတြင္ NLD အသာစီးရေနသည္ဟု ဆိုရမည္။
ဒီဇင္ဘာ ၁၃ ရက္ည ပင္းတယေရာက္၍ ၁၅ ရက္မနက္တြင္ ပင္းတယမွ ျပန္လည္ထြက္ခြာခ့ဲသည္။ ခ်မ္းေအးသည့္ ပင္းတယ၏ ၂ ညတာအတြင္း ဓႏုမိတ္ေဆြသစ္မ်ားႏွင့္ လက္ဆုံက်ခ့ဲသမွ် ျပန္လည္မွ်ေဝလိုက္ပါသည္။