 |
| မက္ဆင္ဂ်ာဂ်ာနယ္မွ ဓာတ္ပုံ၊ |
ကိုသန္းလြင္ - ျမန္မာျပည္မွ ခရီးလမ္းပမ္းျပႆနာမ်ား
(မိုးမခ) ဇန္န၀ါရီ ၅၊ ၂၀၁၆
(၁)
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေလယာဥ္သည္ ျပည္လံုးကြ်တ္ အေထြေတြ ေရြးေကာက္ပြဲအျပီး တလတိတိအၾကာ ဒီဇင္ဘာလ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ေလဆိပ္သို႔ ဆိုက္ေရာက္ပါသည္၊ လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးေကာင္တာကို ျဖတ္ရသည္မွာ ေလွ်ာေလွ်ာရူရူ အဆင္ေျပလွပါသည္၊ အေကာက္ခြန္အတြက္ ပစၥည္းေတြစစ္ေဆးရာ ေနရာေရာက္ေတာ့မွ ျပႆနာတက္ေတာ့သည္။
ေလဆိပ္အေကာက္ခြန္ဌာန၏ စည္းကမ္းခ်က္မွာ ခရီးသည္အားလံုး၏ အိတ္ေတြအားလံုးကို အိတ္စေရး (X-Rays) စက္ထဲသို႔ု႔ ျဖတ္ရန္ျဖစ္သည္၊ ခရီးသြားသူသည္ တစ္ဦးတည္းျဖစ္ပါက မိမိအိပ္ကို မိမိဖါသာ စက္ေပၚ တင္ျပီး၊ စက္မွအထြက္တြင္ မိမိဖါသာေကာက္ယူရသည္၊ မိမိအိတ္ကို မိမိ မ မႏိုင္ဘူးဆိုလ်င္ေသာ္၄င္း၊ အေဖၚမပါလ်င္၄င္း ျပႆနာတက္ျပီ။
စက္ကႏွစ္လံုးတည္းသာရွိရာ ေလယာဥ္တစ္စီးလံုးက ခရီးသည္မ်ား စုစုေပါင္းလိုက္ေတာ့ လိမ္ေကာက္ေနေသာ အတန္းႏွစ္တန္းျဖစ္လာသည္၊ ထိုသို႔တန္းစီရန္အတြက္စီစဥ္ေနရာ အရံအတားခ်ထားျခင္းမရွိ၊ မိမိဖါသာဦးသူ ေနရာရ စီခ်င္သလိုစီၾကသည္၊ “ငါတို႔ကမႏၱေလးအထိသြားရမွာေဟ့ ေနရာမေပးႏိုင္ဘူး”ပာု ေအာ္ေနသံၾကားရ သည္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရွ႕ကေက်ာင္းသားေလးႏွစ္ေယာက္မွာ တန္းေရွ႕ထဲသို႔ ၀င္လိုပာန္မတူ၊ သူတို႔ပိတ္ေန ေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ ေနရာကို အတည္တက် မရႏိုင္ျဖစ္ေနသည္။
အိတ္စေရးျဖတ္ျပီးခါမွ ျပႆနာတက္လာျပန္သည္၊ စက္ၾကည့္ေနသူ ၀န္္ထမ္းကထလာျပီး ဒီအိတ္၊ ဒီအိတ္ေတြ စစ္ေဆးရမည္ပာု ကြ်န္ေတာ္တို႔ အိပ္သံုးလံုးကို ဆြဲခ်ပါသည္၊ ဇနီးျဖစ္သူမွာ ပ်ာေလာင္ခတ္စြာျဖင့္ အိတ္သံုးလံုး ကိုဆြဲျပီး ပါသြားသည္၊ ကြ်န္ေတာ္က ဖရုိဖရဲ က်န္ရစ္ေသာ အိတ္ေတြကိုစုျပီး တြန္းလွည္းေပၚမွာတင္ရသည္။
ကြ်န္ေတာ္ဇနီးျဖစ္သူမွာ စူပရာဒင္းေျခာက္ဘူး အိတ္ထဲမွာပါလာသျဖင့္ ေျဖရွင္းေနရေလသည္၊ ဤဗီတာမင္ ေဆးဘူး မ်ားမွာ မွတ္ပံုတင္ထားမွ တင္သြင္းရေသာ ေဆးဘူးမ်ားျဖစ္သည္၊ သည္အတိုင္းတင္သြင္းခြင့္မရွိပာုဆို သည္။
အေကာက္ခြန္ဌာန၏ တာ၀န္မွာ ႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ မလိုလားအပ္ေသာ ပစၥည္းမ်ား၀င္မလာေအာင္ တားဆီးရန္ႏွင့္ ၀င္လာေသာ ပစၥည္းမ်ားအတြက္ အေကာက္ခြန္ ေငြေကာက္ခံရန္၊ တနည္းဆိုေသာ္ တိုင္ျပည္ဘ႑ာေငြကို မထိခိုက္ေစရန္ ျဖစ္ပါသည္။
ေန႔စဥ္၀င္လာေနၾက ခရီးသည္မ်ားသည္ႏိုင္ငံသို႔ ပမာဏမည္မွ်ရွိေသာ အေကာက္ခြန္ေငြမ်ား ေပးေဆာင္ထိုက္ ေသာပစၥည္းမ်ားကို သယ္ေဆာင္လာၾကသည္ပာု ကြ်န္ေတာ္မသိပါ၊ ဤဌာနတြင္ ခရီးသည္မည္မွ်၌ အေကာက္ ခြန္ မည္မွ် ေကာက္၍ရသည္ဆိုေသာ စာရင္းဇယားမ်ား ရွိေကာင္းရွိပါလိမ့္မည္၊ သို႔ပါေသာ္လည္း ၀င္လာသမွ် ခရီးသည္ အားလံုးအား ဤမွ်ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ေအာင္ မေဆာင္ရြက္သင့္ပာု ကြ်န္ေတာ္ထင္ ပါသည္၊ ပထမ တန္းစီရန္ ေနရာအလံုအေလာက္ၾကိဳးႏွင့္ ရံတားျပီးသားရွိသင့္သည္၊ စက္အေရအတြက္မွာ ႏွစ္လံုးထက္ပိုရွိသင့္ သည္၊ သို႔မပာုတ္ တျခားေလဆိပ္မ်ားကဲ့သို႔ Channel ႏွစ္ခုခြဲျပီး Green Channel မွျဖတ္လာသူမ်ားကို ေရြးေကာက္သာ စစ္ေဆးဘို႔ေကာင္းပါသည္။
(၂)
ကြ်န္ေတာ္သည္ ရန္ကုန္မႏ ၱေလး အျမန္လမ္းမၾကီးအတိုင္း မႏ ၱေလးသို႔တက္ခဲ့သည္၊ လမ္းေၾကးႏွင့္ ျမိဳ႕၀င္ေၾကးဂိတ္ေတြကိုျဖတ္ရသည္၊ ပာိုက္ေ၀းမွာ ဂိတ္ေၾကးေပးရတာကို ကြ်န္ေတာ္နားလည္ပါသည္၊ သို႔ပါေသာ္လည္း ဤခရီးစဥ္တေၾကာင္းထဲအတြက္ ၁၁၅မိုင္မွာ ဂိတ္တခု၊ ေနျပည္ေတာ္မွာဂိတ္တခု၊ မိတၳီိလာမွာဂိတ္တခု၊ ျဖစ္ေနတာကို ကြ်န္ေတာ္နားမလည္ႏိုင္၊ ေတာက္ေလ်ာက္ ခရီးသြားသူကို အေႏွာင့္ အယွက္ကင္းေစရန္ လမ္းမၾကီးကို ေဘးမွ ေဖာက္၀င္သူ ေဖာက္ထြက္သူေတြအတြက္ကိုသာ ဂိတ္ရွိသင့္သည္။
ရန္ကုန္ဂိတ္အ၀င္မွာသြားမည့္ျမိဳ႕ကိုေမး၍ ဂိတ္ေၾကးကိုတခါတည္းသာ ေတာင္းသင့္ပါသည္၊ လမ္းမၾကီးမွ မိတၳီိလာတြင္ထြက္လ်င္ အထြက္ဂိတ္ကသူေပးခဲ့ေသာ လမ္းေၾကးကို စစ္ေဆးႏိုင္ပါသည္၊ ရန္ကုန္မွ မႏၱေလးသို႔ ေမာင္းလာေသာကားကို အ၀င္ႏွင့္အထြက္ ႏွစ္ၾကိမ္ဘဲ ဂိတ္ကို ျဖတ္ခိုင္းသင့္ပါသည္။
ျမိဳ႕၀င္ေၾကးဆိုသည္ကိုေတာ့ ဘယ္လိုေကာက္ေနၾကသည္ ကြ်န္ေတာ္မသိ၊ ၀ါးလံုးတန္းထားျပီဆိုသည္ႏွင့္ ကားကိုရပ္ေပးရသည္၊ တခါတရံစြတ္က်ယ္ႏွင့္ တခါတရံအေပၚ အ၀တ္အစားပင္မပါ၊ ထိုကေလးမ်ားကေတာင္း ေသာ ပိုက္ဆံကို ေတာင္းသမွ် ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေပးၾကရသည္၊ တခါတရံ ေကာက္ထားေသာပိုက္ဆံေတြ ကို ေခါက္ခါ လက္ၾကားမွာ ညွပ္ထားတာေတြလည္းျမင္ရဘူးသည္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေပးလိုက္ေသာ ပိုက္ဆံကို ထိုျမိဳ႕ ၾကီး စည္ပင္သာယာ တိုးတက္ေရး၊ ရံပံုေငြထဲသို႔ ဘယ္သို႔ေရာက္ရသည္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔မသိႏိုင္၊ မေရာက္ဖူး ဆိုလ်င္လည္းအံ့ၾသ စရာမရွိပါ၊
ဘုတလင္တြင္ ျမိဳ႕၀င္ေၾကးပာူ၍ ၅၀၀က်ပ္ေပးလိုက္ရသည္၊ တျခားျမိဳ႕ေတြမွာ ၁၅၀၊၂၀၀ ထက္မပိုပါ၊ မံုရြာတြင္ ျမိဳ႕ေရွာင္လမ္းက ေမာင္းခဲ့သည့္တိုင္ ျမိဳ႕၀င္ေၾကးေပးလိုက္ရျမဲပင္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ ထို ထိုေသာဂိတ္မ်ားမွ လူအုပ္စုႏွင့္ ရန္မျဖစ္ရဲပါ၊ အရုိက္ခံရသူေတြ ရုံးေရာက္ ဂါတ္ေရာက္ ျဖစ္ခဲ့ၾကရသည့္ ပံုျပင္မ်ားကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၾကားရဖူးသည္။
ခရီးသြားမ်ားစိတ္ေအးခ်မ္းသာ ခရီးသြားႏိုင္ေရးအတြက္ ပိုက္ဆံေတာင္းေသာ ထိုျမိဳ႔၀င္ဂိတ္မ်ား မရွိသင့္ေတာ့ပါ၊ ျမိဳ႔ဖြံ့ျဖိဳးေရး ရံပံုေငြကို ကားပိုင္ရွင္မ်ားမွ ေတာင္းရန္ အျခားအစီအစဥ္မ်ားကို ခ်မွတ္သင့္ပါသည္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေပး လိုက္ေသာပိုက္ဆံ ကို အမ်ားေကာင္းက်ိဳးအတြက္သာ အသံုးခ်သင့္ပါသည္၊
(၃)
အဆိုးဆံုးမွာ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ရန္ကုန္မွာကားေတြ ဒင္းၾကမ္းျပည့္ေနျခင္းပင္၊ တကၠစီ ဆရာတစ္ေယာက္ ကေျပာသည္၊ “ဆရာရယ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဒီကားၾကပ္တဲ့ ျပႆနာေတြ ေတြ႔ၾကံဳေနရတာ ႏွစ္ႏွစ္ သံုးႏွစ္ ရွိေနျပီ၊ အစိုးရမွာ ေျဖရွင္းဘို႔ Plan ေတြရိွရဲ႕လား ဘယ္ေတာ့မွ ဒီျပႆနာေျပလည္မွာလဲ “ ပာုေမးသည္။
ျမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္သာယာအဖြဲ႔မွာ အႏွစ္၃၀ ျမိဳ႕ေတာ္ Plan ဆိုသည္ကိုၾကားလိုက္ရဘူးသည္၊ သူတို႔မွာ Master Plan ေတြရွိေကာင္းရွိပါလိမ့္မည္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၃ ရက္ညေန ၃:၀၀နာရီမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ အေနာ္ရထာ လမ္းမၾကီးအတိုင္း အေနာက္ဘက္သို႔ ေမာင္းလာၾကသည္၊ လမ္း၄၀မွာကားပိတ္မိေနသည္၊ ေဘးဘီမွာ ကားေတြ ေရွ႕လည္းတိုးမရ၊ ေနာက္ကိုလည္း ဆုတ္မရ၊ ေဘးကိုလည္းမထြက္ႏိုင္ ကားေပၚကဆင္းျပီး ေရွ႕ကို ေလွ်ာက္ ၾကည့္ေတာ့ မီးပိြဳင့္မီးကနီေနသည္၊ နီျမဲနီေနသည္မွာ မိနစ္၄၀ အနည္းဆံုးရွိမည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ ထိုမိနစ္ ၄၀ တေလ်ာက္လံုး စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ၾကီးစြာျဖင့္ကားေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနခဲ့ရပါသည္၊ အေရးတၾကီး ကိစၥရွိ၍ လာမိျပိဆိုလ်င္ ဥပမာ ေလဆိပ္သြားတုန္း ဒီလိုပိတ္မိလ်င္ မခက္ေခ်ျပီေလာ။
စကၤာပူတြင္ ဘယ္မီးပြိဳင့္ကိုမွ ျဖတ္စရာမလိုဘဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ေမာင္းသြားႏို္င္ေသာ ပာိုက္ေ၀းၾကီး ၁၀ခု ရွိပါသည္၊ ျမိဳ႕ကို ေတာင္ႏွင့္ေျမာက္ အေရွ႕ႏွင့္အေနာက္ ဥဒဟိုသြားႏိုင္ၾကပါသည္၊ MRT ေခၚမီးရထားစနစ္ ကလည္း ေန႔စဥ္လူေတြကို သန္းခ်ီ၍ မိမိလိုရာခရီးကို ေရာက္ေအာင္ပို႔ေပးေနသည္၊ အဲယားကြန္း ၊ဘတ္(စ္) ကား ခရီးစဥ္မ်ားမွာလည္း ျမိဳ႕တြင္ေနရာ အႏွံ႔ရွိသည္၊ ထိုအေနအထားေရာက္ေအာင္ အနည္းဆံုး အႏွစ္၂၀ ေတာ့အခ်ိန္ယူရပါသည္၊ လူတို႔၏ ခရီးသြားလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းေပးရန္ အခ်ိန္ယူရပါသည္၊ Master Plan ကို ခ်မွတ္ျပီးမွ ေပၚေပါက္လာေသာ တက္(ခ)ႏိုလိုဂ်ီ ႏွင့္ အလိုက္ ေျပာင္းလဲေနၾကပါသည္၊ ေျမေအာက္မွာ လမ္းေဖာက္ ထားတာရွိသည္၊ ေရစီးေနေသာျမစ္ၾကီးေအာက္မွာ လမ္းေဖာက္ထားတာလည္း ရွိသည္၊ အျမင့္တြင္ တည္ေဆာက္ထားေသာ မိုးပ်ံကားလမ္းေတြလည္းရွိသည္။
ပီကင္းျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးတြင္ ျမိဳ႕တပတ္ အ၀ိုင္းသ႑ာန္ေဖာက္ထားေသာ ျမိဳပါတ္လမ္းအဆင့္ဆင့္ကို ေတြ႔ႏိုင္ပါသည္၊ တန္က်င္ျမိဳ႕တြင္ ျမိဳ႔အ၀င္မွစ၍ ျမိဳ႕ေတာ္အဆံုးထိ ေဖာက္လုပ္ထားေသာ မိုးပ်ံလမ္းကိုေတြ႔ခဲ့ဘူးသည္။
ဗိုလ္ဆြန္ပက္လမ္းေပၚတြင္ အစိုးရပိုင္ ေလးထပ္အေဆာက္အဦးတခုဖ်က္ခ်ေနတာ ကိုေတြ႔ရသည္၊ ပုဂၢလိက သို႔ အႏွစ္၅၀ ငွားရန္း လိုက္သည္ဟုဆိုသည္၊ ေဟာင္းေနေသာ ထိုအေဆာက္အဦးကို ျဖိဳခ်ကာ အမ်ားျပည္သူ အသံုး ျပဳႏိုင္ေသာ Multi Story Carpark တခုအျဖစ္ေျပာင္းလဲလ်င္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔၏ ကားၾကပ္ျခင္း ျပႆနာကို ေျပလည္သက္သာေစပါလိမ့္မည္၊ ေနာက္ေဆာက္သမွ်ေဟာ္တယ္ကဲ့ သို႔ေသာ အေဆာက္အဦးမ်ားတြင္ ေျမေအာက္ ကား ပါတ္ကင္းမ်ား ထည့္သြင္း ေဆာက္လုပ္သင့္ပါသည္၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ေတာ္ၾကီး downtown ဧရိယာ တြင္ လမ္းေဘးမွာ ကားမရပ္ရေအာင္ ကားပါတ္ကင္း အသစ္မ်ားကို ေနရာအႏွံ့ တည္ေဆာက္ေပးရပါမည္၊ ဗိုလ္ဆြန္ပက္လမ္းတြင္ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ခဲ့ရေသာ တိုက္အိုၾကီးေပါင္းမ်ားစြာ ေနရာအႏွံ့မွာရွိသည္ဟုကြ်န္ေတာ္ ယံုၾကည္ပါသည္၊ သို႔ဆိုလ်င္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ေတာ္ downtown ဧရိယာအတြက္ ကားၾကပ္ျခင္းျပႆနာမွ ကင္းေ၀းသြားပါလိမ့္မည္၊
ကြ်န္ေတာ္ျမင္ခဲ့ေသာ လမ္းတကာတြင္ေဘးမွာတဖက္တခ်က္ကား ၂ တန္းစီျပီ ရပ္ထားၾကေသာအခါ ကားႏွစ္စီး ေရွာင္ သာရုံ အလယ္မွာလမ္းကေလး က်န္ပါသည္၊ ရန္ကုန္က ကားအစီးေရ ႏွင့္ဆိုေသာ္ ထိုလမ္းမ်ားသည္ ကား မၾကပ္ဘဲမေနႏိုင္ျပီ၊ ျပဳျပင္ေရး စီစဥ္သူမ်ားသည္ ထိုကားမ်ား အတြက္ ကားရပ္ရန္ ေနရာ ကို အလံုအေလာက္စီစဥ္ေပးရပါမည္၊ ေအာက္က မညီညာ လိႈင္းထေနေသာ ကတၱရာလမ္းမွာ ျမိဳ႔ေတာ္၏ဂုဏ္ အဂၤါကို ထိခိုက္ေစသည္၊
ကမ္းနားလမ္းႏွင့္ သိမ္ျဖဴလမ္းေထာင့္မွာ မီးပိြဳင့္ မရွိ၊ ေမာင္းသူအခ်င္းခ်င္း ကား၏အရိပ္အကဲကို ၾကည့္ခါ တိုးေ၀ွ႔ေမာင္းၾကရသည္၊ မီးပီြဳင့္ တည့္တည့္ျဖတ္ရန္အေရးကို ညာေကြ႔၊ U-turn လွည့္ခါ ညာျပန္ေကြ႔သည့္ တကၠစီကိုလည္းစီးခဲ့ရဘူးသည္၊ ျမိဳ႔ပါတ္လမ္းတေနရာတြင္ ယူနီေဖါင္းအျဖဴ၀တ္ ယဥ္ထိမ္းရဲမ်ား လမ္းဟိုဘက္ သည္ဘက္ကူးခါ လာသမွ်ကုန္ကားႏွင့္ ဘတ္(စ)ကားမ်ားထံမွ ပိုက္ဆံ ေတာင္းေနတာကို ေတြ႔ခဲ့ရသည္၊
ကြ်န္ေတာ္သည္ ပုဂံတေခါက္ေရာက္ဖူးသည္ႏွင့္ ျမန္မာ့ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈ အေၾကာင္း ေ၀ဖန္သူလိုျဖစ္ေန သည္၊ ျမေစတီေက်ာင္စာ ေဆာင္းပါးကိုဖတ္ျပီး ျမန္မာစာ၏အစကို ေဆြးေႏြးသူ လိုျဖစ္ေနသည္၊ ရက္သတၱ တပါတ္အတြင္းကြ်န္ေတာ္ျမင္ခဲ့ရေသာ ျပႆနာမ်ားမွာ ေမ်ာေနေသာ ေရခဲတံုးၾကီး၏ ထိပ္ပိုင္း အပိုင္းအစ ကေလး တခုမွ်သာျဖစ္ပါ၏၊ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္သည္ စနစ္တခုကို ေဖၚျပေနျခင္းမဟုတ္၊ စနစ္၏ ယိုယြင္း ပ်က္စီးေနျခင္း ကို သာေျပာလိုျခင္းျဖစ္ပါသည္၊ ျပႆနာရွိသည္ဆိုျခင္း ကိုအာဏာပိုင္မ်ားသိပါမွ အေျဖကို ေရာက္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္၊ ကားေမာင္းသူမ်ား၏ အျမဲၾကံဳ ၾကရေသာ ေန႔တဓူ၀ ဒုကၡကို ကြ်န္ေတာ္ျမင္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္၊
ယေန႔ဒီဇင္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန႔ထုတ္ သတင္းစာမ်ားတြင္ နယူးေဒလီျမိဳ႔ေတာ္ၾကီး၌ ကားမ်ားကို ဇန္န၀ါရီ ၁ ရက္မွ ၁၅ ရက္ေန႔အထိ တနဂၤေႏြေန႔ နံနက္ ဂ ႏာရီမွ ည ဂနာရီမွအပ နံပါတ္၊ စံုတလွည့္ မတလွည့္သာ လမ္းမ်ားေပၚတြင္ေမာင္းခြင့္ေပးမည့္ စမ္းသပ္ အစီအစဥ္ကိုေက်ညာသည္၊ ထိုသို႔ေသာ အစီအစဥ္ကို ပဲရစ္ ကဲ့သိုေသာ ျမိဳ႔ၾကီးမ်ားတြင္စမ္းသပ္ဖူးသည္၊ အိႏၵိယမွ အစီအစဥ္မွာ ခြ်င္းခ်က္မ်ားကို လူေတြက မႏွစ္ျမိဳ႔ၾက၊ သူတို႔က အမ်ိဳးသမီး ဒရိုက္ဘာ၊ ကက္ဘိနက္၀န္ၾကီးမ်ား ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္မ်ားကို ကင္းလြတ္ခြင့္ေပးထား သည္၊
(၄)
အာဏာပိုင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရသည္ ျပည္သူအမ်ားစိတ္ခ်မ္းသာ ခရီးသြားႏိုင္ေရးအတြက္ ေပၚလစီ ႏွင့္အစီအစဥ္မ်ားကို ခ်မွတ္ေပးရန္ လိုအပ္ပါသည္၊ ထိုအစီအစဥ္မ်ားကိုခ်မွတ္ရာတြင္လည္း ျပည္သူတို႔ ၏ လိုအပ္ခ်က္ ႏွင့္ ျပည္သူတို႔၏ အၾကံျပဳခ်က္မ်ားကို နားေထာင္ၾကရပါမည္၊ ထိုစီမံကိန္းမ်ားအတြက္ ရံပံုေငြ ဆိုသည္ ကို အသာထား၍ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ တာ၀န္ရွိသူမ်ားက အစီအစဥ္ေတြခ်မွတ္ေနၾကသည္ ဆိုလ်င္ပင္ ယခုလို အဆံုးမရွိေသာ ျပႆနာတခု အျဖစ္ ျပည္သူလူထု၏ အျမင္သံသယကို ဖယ္ရွားႏိုင္ပါလိမ့္မည္၊
ကိုသန္းလြင္