လွေက်ာ္ေဇာ - ၾကင္စဦးကာလမ်ား
(မုိးမခ) ဇန္န၀ါရီ ၁၃၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) ဇန္န၀ါရီ ၁၃၊ ၂၀၁၆
ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ ေဖေဖ့အေဒၚကေတာ့ ေဖေဖက အမ်ိဳးထဲက အႀကီးအကဲမို႔ မဂၤလာကိစၥ စီစဥ္ေပးဖို႔ေျပာေပမယ့္ ေမေမနဲ႔ သ ေဘာမတူႏိုင္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ဟိုေရႊ႕ ဒီေရႊ႕လုပ္ေနလို႔ ေဖေဖက ဗိုလ္လက်္ာကိုပဲ အားကိုးခဲ့ရတာပါ။ မဂၤလာကိစၥအတြက္ သံုးဖို႔ေငြကိုေတာ့ ေဖေဖ့မွာ ဘီအိုင္ေအေခတ္ကစီးခဲ့တဲ့ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ကိုေရာင္းၿပီး ရတဲ့ေငြ ငါးေသာင္းနဲ႔ စီစဥ္ခဲ့ရတာ ပါ။ ငါးေသာင္းကုန္ မဂၤလာပြဲဆိုၿပီး အထင္ေတာ့ မႀကီးလိုက္ပါနဲ႔။ အဲဒီေခတ္က ဂ်ပန္ေခတ္ဆိုေတာ့ ဖေရာင္းတိုင္တထုပ္ ငါးရာ ေလာက္ေပးေနရတာပါ။
မဂၤလာပြဲကို ေဖေဖတို႔ သာယာဝတီဆက္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး သခင္ျမအိမ္မွာ က်င္းပပါတယ္။ သခင္ျမရဲ႕ဇနီးက ေမေမတို႔ မိဘမ်ားနဲ႔လည္း ရင္းႏွီးၿပီး ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာလို ေနခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ သခင္ျမတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံကဦးစီးၿပီး မဂၤလာပြဲကို က်င္း ပေပးတာပါ။ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းက မဂၤလာၾသဝါဒစကားေျပာၾကားၿပီး၊ အဲဒီတုန္းက ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ဦးႏု တို႔ဇနီးေမာင္ႏွံက လက္ထပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။
သခင္ျမတို႔က သားသမီးရတနာ မထြန္းကားပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူကိုယ္တိုင္ လက္ထပ္မေပးဘဲ သားစံုသမီးစံုရွိတဲ့ ဦးႏုတို႔ကို လက္ထပ္ေပးခိုင္းတာပါ။
ဆရာႀကီးမႈိင္းက ရဲေဘာ္မေသ။ ေသေသာ္ ငရဲမလားဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ကို ဘုရားေဟာ တရားေတြနဲ႔ယွဥ္ၿပီး မဂၤလာစကား ေျပာရာမွာ လြတ္လပ္ေရးအတြက္။ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးအတြက္ လူသတ္တာျဖတ္တာ အကုသိုလ္အလုပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ပဲလုပ္လုပ္ ငရဲမက်ႏိုင္ဘူးလို႔ ၾသဝါဒစကားေျပာခဲ့တယ္လို႔ ေမေမက ျပန္ေျပာျပဖူးပါတယ္။
လက္ထပ္ၿပီး မဂၤလာဘိသိက္ရည္သြန္းေပးေတာ့ ေဖေဖက သူ႔ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက အနားေတာင္သီမထားတဲ့ လက္သုတ္ ပဝါအၾကမ္းႀကီးထုတ္ၿပီး လက္သုပ္သတဲ့၊ ေမေမက ဒါကိုၾကည့္ၿပီး “အမေလး ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ။ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာနဲ႔ နာမည္သာ ႀကီးၿပီး။ သားသားနားနား လက္ကိုင္ပဝါေလးတထည္ေတာင္ မရွိပါလား” လို႔ စိတ္ထဲက စဥ္းစားမိဆိုပဲ။ ေမေမက သူ႔အေဖ ႀကီးက အဂၤလိပ္အေရးပိုင္႐ံုးမွာ ႐ံုးအုပ္စာေရးႀကီးျဖစ္ေလေတာ့ ႐ံုးတက္ရာမွာ သားသားနားနား ခမ္းခမ္းနားနား ဂိုက္နဲ႔စတိုင္ နဲ႔ တက္တာေတြ ေတြ႔လာခဲ့ရေတာ့ ေဖေဖ့ၾကည့္ၿပီး စိတ္ပ်က္မိတယ္ဆိုပဲ။
ေမေမကိုတြဲၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္က ပြဲထုတ္လာတုန္းကလည္း ေဖေဖ့ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း က ေဖေဖ့ရင္ဘတ္ကိုဖိၿပီး “ေက်ာ္ေဇာ ေက်ာ္ေဇာ သတိထားေနာ္ သတိထား” လို႔ ေနာက္ဆိုပဲ။
ေဖေဖက အဲဒီေန႔က ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္အဝတ္အစားနဲ႔ လက္ထပ္တာပါ။ ေခါင္းတံုးႀကီးနဲ႔ မ်က္ႏွာႀကီးက ျပတ္မတတ္ တင္းထားၿပီး ဓားလြယ္ခ်ိတ္ထားတဲ့ ေဖေဖရဲ႕ အဲဒီေန႔က ဓာတ္ပံုကိုၾကည့္ၿပီး ကြၽန္မေအာက္က ညီမ "စန္း"က “ေမေမကလည္း ေဖေဖ ဒီေလာက္အ႐ုပ္ဆိုး ေၾကာက္စရာေကာင္းတာႀကီးကို ယူခဲ့တာလား” လို႔ေမးေတာ့ ေမေမက “အိုေအ ငါႀကိဳက္တုန္းက ဒီ႐ုပ္ မဟုတ္ပါဘူး” လို႔ ျပန္ေျဖပါတယ္။ ေဖေဖနဲ႔ေမေမတို႔ လက္ထပ္ၿပီးေနာက္ ဦးဝိစာရလမ္းက တထပ္တိုက္ေလးတလံုး မွာေန ပါတယ္။ ဂ်ပန္အေျမာက္တပ္ရဲ႕ေဘးမွာျဖစ္ေလေတာ့ တခါတေလ မဟာမိတ္ေလယာဥ္ပ်ံေတြ လာဗံုးၾကဲရင္ ဂ်ပန္ေလယာဥ္ ပစ္အေျမာက္ေတြက အဲဒီအဝိုင္းထဲကေန ျပန္ျပန္ပစ္တာ ညလံုးေပါက္တတ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ေဖေဖက မ်က္ႏွာထားတင္းလြန္းလို႔ အဲဒီကာလက ေဖေဖရဲ႕ရဲေဘာ္ သူငယ္ခ်င္းလူပ်ိဳေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ဗိုလ္ရန္ေအာင္တို႔ ဗိုလ္ရဲထြဋ္တို႔က ေမေမ့ကို မၾကာခဏ လာစတတ္။ ေနာက္တတ္သတဲ့၊ ဗိုလ္ရဲထြဋ္က “ေနစမ္းပါဦး။ ခင္ဗ်ားလူႀကီးက ခင္ ဗ်ားနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း စကားေျပာတဲ့အခါ ျပံဳးေရာျပံဳးတတ္ရဲ႕လား” လို႔ စသတဲ့၊ ေမေမက “အို ျပံဳးတတ္ပါတယ္ေတာ္၊ ရွင္တို႔ကိုသာ ျပံဳးမျပတတ္တာ၊ ကြၽန္မနဲ႔စကားေျပာလို႔ကေတာ့ ရီျပံဳးေနတာပါေတာ္” လို႔ ကက္ကက္လန္ ျပန္ေျပာရင္ သူတို႔ တေတြက တဟားဟားနဲ႔ သေဘာက်ေနတတ္သတဲ့။
ေဖေဖက အဲဒီကာလက အျဖစ္အပ်က္တခုကို ကြၽန္မကို ျပန္ေျပာျပထားတာ ရွိပါတယ္။ ေဖေဖတို႔လက္ထပ္ၿပီး ေနာက္ေန႔မွာ ေဖေဖက ႐ံုးတက္ဖို႔ျပင္ဆင္ေနတုန္း ဖိနပ္စီးဖို႔ ကုလားထိုင္မွာထိုင္လိုက္ေတာ့ ေမေမက ေဖေဖ့ကုလား ထိုင္ေဘးကၾကမ္း ေပၚမွာ ဒူးေလးတုပ္ထိုင္လိုက္သတဲ့။ ေဖေဖက “ဘာလုပ္မလို႔လဲ” ေမးေတာ့။ ေမေမက “ဖိနပ္စီးေပးမလို႔ေလ” လို႔ ေျဖသတဲ့။ သူက သူ႔အေဖႀကီး႐ံုးတက္ရင္ ဘြတ္ဖိနပ္ကို သူစီးေပးေလ့ရွိေတာ့ ေဖေဖ့ကိုလည္း စီးေပးဖို႔လုပ္တာေလလို႔ ေဖေဖက ျပန္ေျပာျပပါတယ္။ ေဖေဖက ေမေမစီးေပးတာမခံဘဲ မလိုပါဘူး၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္စီးမွာပါလို႔ ေျပာရဆိုပဲ။
အဲဒီအိမ္ေလးမွာ ေမေမတို႔လက္ထပ္ၿပီး ၁ လေက်ာ္ေလာက္ပဲ ေနရၿပီး ေဖေဖတို႔ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ျပင္ဆင္ရေတာ့ မွာမို႔ ေမေမ့ကို သံုးဆယ္က မိဘမ်ားအိမ္ျပန္ပို႔ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေဖေဖက ပဲခူးမွာတာဝန္က်ေလေတာ့ အဲဒီကေန စေန၊ တနဂၤေႏြ ႐ံုးပိတ္ရက္ေတြမွာ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ကိုယ္ရံရဲေဘာ္ေလးနဲ႔အတူ သံုးဆယ္ကို ျပန္လာတတ္ပါတယ္။ ဂ်ပန္ ေတာ္လွန္ေရးနီးလာေတာ့ ေဖေဖ့အစီအစဥ္နဲ႔ ေမေမက မိဘမ်ားနဲ႔ခြဲၿပီး တေယာက္တည္း ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္သူေတြမရွိတဲ့ ေဒါဝိရြာေလးမွာ သြားပုန္းေနရပါတယ္။
ေမေမ့မိဘမ်ားက သံုးဆယ္ၿမိဳ႕မ်က္ႏွာဖံုးေတြျဖစ္ၾကေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကသိတဲ့အတြက္ ေဖေဖက ေမေမ့ကို သူ႔မိ ဘမ်ားနဲ႔အတူ မထားတာပါ။ ဂ်ပန္ကိုေတာ္လွန္ရမွာမို႔ ဂ်ပန္အလိုေတာ္ရိေတြက လက္တို႔လိုက္ရင္ တမိသားစုလံုး ဒုကၡ ေရာက္မွာစိုးလို႔ပါ။ ေမေမ့အေဖက ေမေမကို အဲသလို တေယာက္တည္း ခြဲထားရေတာ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါႀကီး လည္ပင္းပတ္ၿပီး “အစကတည္းက ဒီဒုကၡေတြျမင္လို႔ ဒီေကာင့္ကို မယူပါနဲ႔လို႔တားတာ” လို႔ ေျပာ ေျပာ ငိုပါသတဲ့။ ေနာင္ေတာ့ ေမေမဟာ တေယာက္တည္းပုန္းမေနေတာ့ဘဲ ေဖ့ေဖ့မိသားစုနဲ႔အတူသြားေပါင္းၿပီး သံုးဆယ္ပတ္ဝန္းက်င္မွာရွိတဲ့ ဥကၠံ၊ ေဒါဝိ၊ ဖိုးေခါင္ ဆိုတဲ့ ရြာေတြမွာ လွည့္ၿပီးစစ္ေျပးခဲ့ပါတယ္။ ေမေမနဲ႔ေဖေဖ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အဆက္ ျပတ္သြားၿပီး ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးၿပီးမွ သံုးဆယ္က ေမေမတို႔အိမ္မွာ ျပန္ဆံုၾကရပါေတာ့တယ္။
လွေက်ာ္ေဇာ
၁၅-၆-၂၀၁၀
မွတ္ခ်က္။
၁။ ကြၽန္မဆက္၍ေရးျခင္ေသာေဖေဖအေၾကာင္းမ်ား အတြဲ(၁)၊ ၿဖိဳးေမာက္သာစာေပမွ ေဆာင္းပါးအမွတ္ (၁၆) ကို ျပန္လည္ ေဖၚျပပါတယ္။
၂။ ၂၀၁၆-၁-၁၅ ရက္ေန႔မွာက်ေရာက္တဲ့--ေဖေဖနဲ႔ေမေမ မဂၤလာပြဲအႏွစ္ (၇၁) ႏွစ္ေျမာက္ေန႔အမွတ္အရအျဖစ္ ျပန္တင္ တာျဖစ္ပါတယ္။
၃။ ပုံစာ - ၁၉၉၅-၁-၁၅ ရက္ေန႔ မဂၤလာပြဲအႏွစ္ (၅၀) ေျမာက္ေရႊရတုေန႔