အဲလိုထူး - “ဆယ္အိမ္ေခါင္း”
(မိုးမခ) ဇန္န၀ါရီ ၁၅၊ ၂၀၁၆
ႏိုင္ငံက….…ေတာင္လိုလို ေျမာက္လိုလို လမ္းေပၚမွာ၊ ကၽြန္ေတာ္ ကလည္း ေတာင္လိုလို ေျမာက္လိုလိုေကာင္။
ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က လမ္းစဥ္လူငယ္ သင္တန္း တက္ခဲ့ဘူးတယ္ဗ်ာ။ ေက်ာင္းမွာ… အသင္းေခါင္းေဆာင္…. ေမာ္နီတာေတြ ဘာေတြလည္း လုပ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။
ေခါင္းေဆာင္မႈပညာလား၊ တပည့္တပန္းေမြးႏိုင္ရင္ ဆရာျဖစ္တာပဲ ဟာကို၊ ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း သူငယ္ခ်င္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆို တပ္ရင္းမႈးေတြ ဘာေတြျဖစ္ေနျပီ၊ အခု အသစ္တက္မယ့္အစိုးရထဲမွာလည္း လႊတ္ေတာ္အမတ္ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ပါတယ္ဗ်ာ၊ ဘယ္.. ဒီေကာင္ေတြက အိမ္သာထဲ ေဆးလိပ္ခိုးေသာက္ရင္.. ကၽြန္ေတာ့္အက်န္ အတိုေလာက္ ဖြာရတဲ့ ေကာင္ေတြ။
ကၽြန္ေတာ္က ဒီေကာင္ေတြလို ဆယ္တန္းသာ မေအာင္တာ... ေက်ာင္သားအေရးအခင္းျဖစ္ေတာ့ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းခဲ့တာ ကၽြန္ေတာ္ပဲ၊ တကယ္ ပစ္ဟယ္ခတ္ဟယ္ ၾကားထဲမွာေနာ္။ သတၲိက... အသက္ခ်င္းလဲပစ္လိုက္မယ္.. ဘာမွတ္လဲ..။ ဒီမွာ.. အေမကိုယ္တိုင္ အင္းစိန္ဂ်ီတီအိုင္ထဲ လိုက္ေတြ႔တာေတာင္ က်ဳပ္က ေျပာဆိုလႊတ္တာ၊ ခံယူခ်က္ကိုလာျပီးေလ မေလွ်ာ့နဲ႔.. မရဘူး မွတ္။ စစ္ဖိနပ္နဲ႔ ရင္ဝေဆာင့္ကန္လည္း ေက်ာင္းသားက တစ္ျပားမွ မေလွ်ာ့ဘူး။
ကဲ... ျဖတ္သန္းမႈခ်င္း တိုင္းမလား.. လာခဲ့ေလ။ ေထာင္ထြက္လက္မွတ္နဲ႔၊ ကဲ.. ဘယ္သူက ထမင္းလာေကၽြးမလဲေျပာ..။ ကိုယ့္ဝမ္းစာ ကိုယ္ရွာစားရတယ္၊ ကိုယ့္တိုးတက္မႈ ကိုယ္ဖမ္းဆုပ္ရတယ္၊ ဘဝေနထိုင္ေရး အဆင္ေျပမွ ကိုယ္လုပ္ခ်င္ရာလုပ္လို႔ရမဲ့ ဘဝေတြ။
ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ေတြးျပီး ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္နဲ႔ လက္တြဲ၊ အဘ ေခၚရေတာ့ေရာ... ေသသြားတာမွ မဟုတ္တာ။ ကၽြန္ေတာ့္အဆင့္နဲ႔ ရပ္ကြက္ကေလးမွာ လူတန္း သူတန္းေစ့တာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ၾကိဳးစားမႈ။
လူ႔ဘဝၾကီးကို.. ဘယ္လိုေလွ်ာက္လွမ္းရမလဲ… ။ တိုတိုကေလးေနာ္..။ လူတန္းေစ့ သူတန္းေစ့ျဖစ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတာ္ေတာ္ အားထုတ္ၾကရပါလိမ္မယ္။ ဒီေနရာမွာ.. ဘယ္ဟာ အေရးၾကီးဆံုးလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ဖို႔ လိုအပ္လာပါျပီ၊
ဒီေကြ႔မွာ ဒီတက္နဲ႔ေလွာ္.. ဟိုေကြ႔မွာ ဟိုတက္နဲ႔ေလွာ္ ဆိုတဲ့ ေလွာ္… ဆိုတဲ့ ဒသနက ေတာ္ေတာ္ကို အေရးပါ အရာေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လို ေငြေၾကးအင္အား အသင့္အတင့္ရွိျပီး ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါေတြအတြက္ အေလွ်ာ္အစား ခင္းႏိုင္သူ တစ္ေယာက္အတြက္ အပိုင္လူၾကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ မခဲယဥ္းလွပါဘူး။
ဧည့္စာရင္းစစ္ျပီး… ရန္ပံုေငြ ရွာေပးခဲ့တယ္။ ရဲမႈေရးရာေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္က အသံုးတည့္ အင္အားတစ္ခုေပါ့။ တာဝန္ရွိသူေတြနဲ႔ ထိစပ္ပတ္သက္ေနျခင္းက ကၽြန္ေတာ့္လုပ္ငန္းအတြက္ ဝင္ေငြတိုးေစတာ အမွန္ပါပဲ။
လူက… … ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ ေဖာက္တဲ့ေနရာမွာ ကိုယ့္တစ္ကိုယ္စာအတြက္ ဦးစားေပးစဥ္းစားျခင္းက အမွန္တရား တစ္ခုပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြက ေနရာပိုက်လာခဲ့ပါတယ္။
ႏိုင္ငံျခားအသံလႊင့္ဌာနတစ္ခုက သံဃာေတာ္ေတြႏွိမ္ႏွင္းေရးနဲ႔ပတ္သက္ျပီး နံမည္တပ္ စြပ္စြဲခ်က္က ကၽြန္ေတာ့္လုပ္ငန္းတာဝန္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အေရာင္တင္ ဂုဏ္ျမင့္ေပးလိုက္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ တကယ့္ေတာ့.. အဲဒီအေရးအခင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္က.. ဝါးရင္းတုတ္ကိုင္တယ္ ဆိုတာ ဟုတ္ပါတယ္။ ကားေပၚမွာ ပါတယ္ ဆိုတာလည္း ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္… ရိုက္တဲ့အထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္မပါဘူး။ အဲဒီေလာက္ ကၽြန္ေတာ္ မလုပ္ရဲပါဘူး။ ဒါေပမယ့္… ကၽြန္ေတာ္ မွိန္းေနလိုက္တယ္။ ဒါ… ကၽြန္ေတာ့္တက္လမ္းအတြက္ ဂုဏ္ထူးေဆာင္လက္မွတ္ တစ္ခု။ အဲဒီစြမ္းေဆာင္ရည္ေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဂုဏ္ျပဳလက္မွတ္တစ္ခု ခ်ီးျမွင့္ျခင္းခံရပါတယ္။
လူက.. တူရာ တူရာ အုပ္စုဖြဲ႔တယ္ ဆိုတာ ပါပဲ..။ ကဲ… အခုထိ ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္အိမ္ေခါင္းျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာသာ ၾကည့္ေတာ့….။