ဖိုးထက္ - တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး အမိွဳက္

 

SAW NGO Cartoon - 2015

ဖိုးထက္  - တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး အမိွဳက္
(မိုးမခ) ဇန္န၀ါရီ ၁၅၊ ၂၀၁၆

ယေန႔ ရံုးပိတ္ရက္ တနဂၤေႏြေန႔ျဖစ္သည္။ မိုးကေလးတဖြဲဖြဲက မနက္လင္းအားၾကီးအခ်ိန္မွစၿပီး မရပ္မစဲ မွန္မွန္ၾကီး ရြာသြန္းေနသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ လမ္းမမ်ားေပၚတြင္ ေရခပ္စပ္စပ္ တင္စျပဳေနၿပီ။ အလုပ္အား၊ ရံုးအားႀကသျဖင္႔ အခ်ိဳ႕လူမ်ားက မနက္စာပင္ အလြတ္ခံၿပီး အိပ္ယာထဲမွာပင္ ဆက္ေကြးေနၾကသည္။ ရွင္ဘုရင္၏ စည္းစိမ္ႏွင္႔ပင္ လဲယူလို႔ မရႏိုင္သည္႔ ၾကီးစြာေသာ စည္းစိမ္ကို ခံယူၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕လူမ်ားမွာကား ဇိမ္မယူႏိုင္။ ရံုးအားရက္ကေလးမ်ားတြင္မွ အတိုးခ် လုပ္ရသည္႔ အလုပ္ၾကီး၊ အကိုင္ၾကီးမ်ားကို လုပ္ရန္အတြက္ မိုးေရတစပ္စပ္၊ ရႊံ႕ေရ တဗြက္ဗြက္ၾကားမွ ျဖတ္ေလွ်ာက္ၿပီး အလိုရိွရာသို႔ ခ်ီတက္ေနၾကသည္။ ထိုသူမ်ားကား…

ခၽြန္ၾကီး၊ ဦးထင္ဖတ္ ႏွင္႔ ကိုေသာင္းျမင္႔တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။

သူတို႔ သံုးဦးစလံုး စတင္ထြက္ခြာလာရာ အိမ္မ်ား မတူၾကေသာ္လည္း ရည္ရြယ္သည္႔ ေနရာကေတာ႔ တူညီသည္။ ထိုေနရာကား ကိုေမာင္တူး၏ လၻက္ရည္ဆိုင္ပင္ ျဖစ္သည္။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ သူ႔နည္းနဲ႔ သူ႔ဟန္၊ ကိုယ္႔ စတိုင္လ္နဲ႔ကိုယ္ ေအာင္ျမင္ ေက်ာ္ၾကား ေအာ္ေၾကာလန္ၾကေသာ အဆိုပါ ပုဂၢိဳလ္သံုးဦးမွာ တနဂၤေႏြ မနက္ခင္းတိုင္း ကိုေမာင္တူးဆိုင္မွာ ဆံုေနၾကျဖစ္သည္။ ဒီလိုေန႔ မနက္ခင္းခပ္ေစာေစာဆိုလွ်င္ ကိုေမာင္တူး ဆိုင္က လူရွင္းသည္။ ဆိုင္ရွင္ကို အားနာစရာ မလို။ ဖင္ ေက်ာက္ခ်ထိုင္ကာ လၻက္ရည္တစ္ခြက္၊ မုန္႔တစ္ခုျဖင္႔ ေလပန္းႏိုင္သည္။ အာရိုက္ႏိုင္သည္။ ျငင္းခုန္ႏိုင္သည္။

ခၽြန္ၾကီး။ လူတကာကို လိုက္ၿပီး အခၽြန္ႏွင္႔ မတတ္ေသာေၾကာင္႔ သူ႔နာမည္ ခၽြန္ၾကီး။

ဦးထင္ဖတ္။ အျငိမ္းစား ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီး။ ႏိုင္ငံေရး စိတ္၀င္စားသူ။ သူ႔စိတ္မ်က္စိျဖင္႔ မတည္႔လွ်င္ လူမဆိုထားႏွင္႔ ဘုန္းၾကီးေသာ္မွ ဘု၊ ေဘာက္ ေျပာသျဖင္႔ ၾကီးစာရင္း၀င္ လူၾကီး။

ကိုေသာင္းျမင္႔။ ေနရာတကာ ဆရာလုပ္ရမွ၊ ေလဖမ္းဒါန္းစီး မွတ္ခ်က္မ်ား ေရွ႕မၾကည္႔ ေနာက္မၾကည္႔ ခ်တတ္ေသာေၾကာင္႔ သူ႔မိန္းမ မသူဇာ၏ အဆူအေငါက္ ခံရသေလာက္ အိမ္တံျမက္မိတ္က ထြက္သည္ႏွင္႔ ကိုေသာင္းျမင္႔သည္ ကိုေသာင္းျမင္႔သာ ျဖစ္သည္။

သူတို႔ သံုးဦး ေရွ႕ဆင္႔ ေနာက္ဆင္႔ ဆိုင္ထဲကို ၀င္လာၾကသျဖင္႔ ဆိုင္ရွင္ ကိုေမာင္တူးက သူ အလုပ္လုပ္ေနသည္႔ ေဖ်ာ္ခံုႏွင္႔ အနီးဆံုး ၀ိုင္းမွာ ေနရာ ခ်ေပးလိုက္သည္။ မၾကာခင္ စကားစစ္ထိုးပြဲၾကီး စေတာ႔မည္ဆိုတာ ေျမၾကီးကို လက္ႏွင္႔ ပုတ္တာမွ လြဲေပအံုးမည္။ ဒီလူသံုးေယာက္ ဆံုလွွ်င္ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု ျငင္းၾက၊ ခုန္ၾက ျဖစ္ၾကမည္က မလြဲမွန္း သူသိသည္။ ေျပာမနာ ဆိုမနာ လူရင္းေတြျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ စကားကို အဆီးအတားမရိွ ေျပာၾကရင္း သူစိတ္၀င္စားႏိုင္သည္႔ အေၾကာင္းအရာမ်ား အလုပ္လုပ္ရင္း နားေထာင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ရင္း ျဖစ္သည္။

လၻက္ရည္ တစ္ခြက္။ ပလာတာ တစ္ခ်ပ္စီ စားၿပီးသည္ အထိ တိုးတိုးတိတ္တိတ္။ သက္သက္သာသာ။ ေရေႏြးၾကမ္း ေသာက္ၾကၿပီ ဆိုကတည္းက သူတို႔ စကား၀ိုင္းက စတင္ စိုေျပလာသည္။ စကား၀ိုင္းကို စတင္ သူက ကိုေသာင္းျမင္႔။

“ဆရာၾကီး (ဦးထင္ဖတ္ကို ရပ္ကြက္က ဆရာၾကီးလို႔ဘဲ ေခၚသည္) ေဒၚစု အမိွဳက္ေကာက္ခိုင္းတာ မလိုဘူးလို႔ မထင္ဘူးလားဗ်ာ။ သက္သက္မယ္႔ ေခတ္လုပ္တာပါဗ်ာ။ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ေရးကိစၥမ်ား စည္ပင္သာယာ အဖြဲ႔ေတြကို ၾကပ္ၾကပ္ကိုင္ရင္ ၿပီးေနတာဘဲ ေနာ္ဗ်ာ”

အေမးခံရသူက ဆရာၾကီး ဦးထင္ဖတ္။ ၀င္ေျပာသူက ခၽြန္ၾကီး။ ထံုးစံအတိုင္း သူ႔၀သီအရ အတို႔ အေထာင္ေလးျဖင္႔

“ကိုေသာင္းကလဲ ဒီလိုကိစၥေလာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေမးပါဗ်ာ။ ဒီသေဘာတစ္ခုထဲေတာ႔ ဘယ္ဟုတ္မလဲဗ်။ ဒီျပင္ ရည္ရြယ္တဲ႔ ကိစၥေတြလဲ ရိွမွာပါ။ ဘာလဲလို႔သာ ကၽြန္ေတာ္က မေျပာတတ္တာ။ သူ႔လို အဆင္႔ၾကီးနဲ႔ အမိွဳက္ကိစၥကို ကိုင္တာ ေနာက္ကြယ္က အေၾကာင္းအရာေတြ ရိွမွာေပါ႔ဗ်ာ။ ဆရာၾကီးကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထက္ ပိုသိမွာေပါ႔”

ေသာက္လက္စ ေရေႏြးခြက္ကို တစ္က်ိဳက္ေကာ႔ေမာ႔ကာ မင္းႏွယ္ကြာ။ တံုးလိုက္ပါဘိေတာ႔ ဆိုသည္႔ အၾကည္႔ျဖင္႔ ကိုေသာင္းျမင္႔ကို တစ္ခ်က္ၾကည္႔သည္။ ခၽြန္ၾကီးကိုေတာ႔ အားရ ေက်နပ္သည္႔ အၾကည္႔ျဖင္႔ မသိမသာ ၾကည္႔သည္။ ၿပီးမွ

“ေမာင္ခၽြန္ၾကီးက အလာသားဘဲကြ။ လူငယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳး ျဖစ္ေနရမွာ။ ဘယ္ကိစၥမဆို ေနာက္ကြယ္က အေၾကာင္းအရာ၊ ဆက္စပ္ ပါတ္သက္တာေတြကို စဥ္းစားေနရမွာ။ ေမာင္ေသာင္းျမင္႔တို႔နဲ႔ အသက္ကြာေပမယ္႔ ေတာ္သေဟ႔”

ရင္ဘတ္ထဲကို တုတ္ၾကီးၾကီး အထိုးထည္႔ခံလိုက္ရသလို ကိုေသာင္းျမင္႔ ေအာင္႔သြားသည္။ သူ႔ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ကို သူ႔ဘာသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေလး ေျပာမိတာႏွင္႔ ဒီလို အေကာင္ ခၽြန္ၾကီးေလာက္မွ သံုးစားမရဘူးလို႔ ဆိုေနၿပီေရာ။ ေတြ႔မယ္။ လာထား။ ခံကို ေျပာအံုးမွာလို႔ မဲတင္းလိုက္သည္။

“ဒါျဖင္႔ ဘာလဲဗ်ာ။ ေနာက္ကြယ္က။ ေျပာျပစမ္းပါအံုး ဆရာၾကီး”

“ဘာျဖစ္ရမလဲကြ။ လူျပိန္းနားလည္ေအာင္ ေျပာရရင္ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးဘဲေပါ႔ကြ”

“မဆိုင္လိုက္တာ ဆရာၾကီးရာ။ အမိွဳက္ေကာက္တာနဲ႔ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး ဘာမ်ား ဆိုင္သတံုး။ ရီစရာ ေကာင္းလိုက္ပါဘိ ဆရာၾကီးရာ”

ငါစာသင္ေပးလို႔။ ဒင္းေက်ာင္းေျပးတိုင္း ေကာ႔ေနေအာင္တြယ္ခဲ႔လို႔ ေက်ာင္းမွန္မွန္တက္ၿပီး ဘြဲ႔ရခဲ႔တဲ႔ အေကာင္က ငါ႔ကိုမ်ား ရီစရာေလး ဘာေလးနဲ႔ ဟု ေတြးမိၿပီး..

“ခက္လိုက္ပါဘိေတာ႔ ေမာင္ေသာင္းျမင္႔ရာ။ ဆိုင္ပါေသာ္ေကာကြာ။ မင္းလို အေကာင္ေတြကေတာ႔ ဘာေတြးတတ္မွာတံုး။ ငါေျပာျပမယ္ ေသခ်ာနားေထာင္။ ငါေမးပါအံုးမယ္။ မင္းေျဖစမ္း။ ေဒၚစု အခုေနာက္ပိုင္း ေတာက္ေလွ်ာက္ေျပာေျပာေနတာ ဘာကိစၥလဲ”

“သမၼတကိစၥ”

“ထြပ္…ဒီဘာမဟုတ္တဲ႔ ရာထူးကို ဘာလုပ္ရမွာတံုးကြ။ သူ႔ဘာသာ သမၼတ မျဖစ္ရဘဲ မယ္သီလရွင္ဘဲ ၀တ္သြား ၀တ္သြား။ သူက အားလံုးရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ဘဲကြ။ သူ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေျပာလာတာ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး ကိစၥကြ။ အခု လမ္းေတြေပၚမွာ ကားေတြစည္းကမ္း ပ်က္ခ်င္တိုင္း ပ်က္ေနတာ မင္းေတြ႔လား”

“ဟုတ္..ဟုတ္…ေတြ႔တယ္ ဆရာၾကီး။ ကိုေသာင္းျမင္႔နဲ႔ ဟိုေန႔က ကားၾကံဳလိုက္သြားရင္း သူ လမ္းေျပာင္းျပန္ ေမာင္းလို႔ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္က သတိေပးလိုက္ရေသးတယ္”

ခၽြန္ၾကီး ဗီဇ ျပေလၿပီ။ ကိုေသာင္းျမင္႔ သူ႔ အေျခအေန မလွတာ သိေသာ္လည္း ဟန္ကုိယ္႔ဖို႔ အားတင္းရင္း

“ဒါေတာ႔ သူမ်ားေတြလဲ ေမာင္းတာဘဲ။ ငါအဲဒီလို ျမန္ျမန္ေမာင္းလို႔လဲ မင္းေကာင္မေလး မင္းကို ေစာင္႔ေနရတာ မၾကာတာေပါ႔ကြ။ ေက်းဇူးမကန္းနဲ႔ ဟေရာင္”

“အဲဒါဘဲ ေမာင္ေသာင္းျမင္႔။ ငါေျပာခ်င္တာလဲ အဲဒါဘဲ။ ငါတို႔ လူေတြ အမ်ားစုဟာ စည္းကမ္းမဲ႔တယ္။ ရွက္ရေကာင္းမွန္း မသိဘူး။ သူမ်ားလဲ လုပ္တာဘဲ။ ငါလုပ္တာ ဘာျဖစ္သလဲ ဆိုတဲ႔ စိတ္ထားမ်ိဳး မင္းလို ပညာတတ္ တစ္ေယာက္ေတာင္ ရိွေနတာ ဘယ္ေလာက္ ရွက္ဖို႔ ေကာင္းသလဲ။ ေနာက္ဥပမာ တစ္ခု ေပးမယ္။ လမ္းေဘး ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ေစ်းဆိုင္ေတြ ခင္းၾကတဲ႔ ကိစၥဆိုပါေတာ႔။ ကိုယ္႔ရပိုင္ခြင္႔လိုကိုျဖစ္လာေတာ႔တာ။ လမ္းေဘး ေစ်းသည္ေတြကို အျပစ္ေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး ေမာင္ေသာင္းျမင္႔။ အစိုးရ လုပ္သူက အဆင္ေျပေအာင္ မဖန္ေပးႏိုင္လို႔ ျဖစ္ၾကတဲ႔ ကိစၥဆိုေပမယ္႔ ေစ်းသည္ေတြကလဲ နည္းနည္းေတာ႔ လြန္တယ္။ ထားပါေတာ႔။ အေျခခံ လူတန္းစား သူတို႔ကို ခဏထားအံုး။ ငါက ဥပမာအေနနဲ႔ဘဲ ေျပာတာ။ မင္း ဆို အခုၾကည္႔စမ္း။ ကားကို လမ္းေျပာင္းျပန္ ေမာင္းတယ္ ဟုတ္လား။”

“ဟုတ္တယ္..ဟုတ္တယ္ ဆရာၾကီး။ ကၽြန္ေတာ္ တားပါေသးတယ္”

“ငါ ထထုလိုက္ရ နာေတာ႔မယ္ ခၽြန္ၾကီး။ မင္းဘဲ ေဘးကေန တပူပူနဲ႔ ကားေတြ ၾကပ္လိုက္တာ။ ေကာင္မေလးကေတာ႔ စိတ္ဆိုးေနေတာ႔မွာနဲ႔ ဆူပူေနၿပီးေတာ႔”

“ဟ..သူ႔ဘာသာ ဏွာဗူးထၿပီး အလ်င္လိုရင္ ေစာေစာထသြားေပါ႔ကြ။ ေဘးကေန သူေျပာတိုင္း လမ္းစည္းကမ္း ေဖာက္ရေအာင္ မင္းမွာ ကိုယ္ပိုင္ စဥ္းစားတတ္တဲ႔ ဦးေဏွာက္မရိွဘူးလား”

ေပါ႔ေစလိုလို႔ ေၾကာင္ရုပ္ထိုး ေဆးအတြက္ေလးရံုသာ မက အဆင္း ေၾကာင္ရုပ္ မထိုးမိသျဖင္႔ အထက္က ျပန္ဆင္းလို႔ မရဆိုသလို ကိုေသာင္းျမင္႔ ဒုကၡေတြ႔ေလၿပီ။

“ေဒၚစု အမိွဳက္ေကာက္ခိုင္းတာ အဲဒါေတြကို ျပင္ခ်င္လို႔ဘဲ ေမာင္ေသာင္းျမင္႔ မင္း မွတ္ထား။ လူတိုင္း လူတိုင္းဟာ အမိွဳက္ကို ျပစ္ခ်င္သလို ျပစ္တယ္။ ကြမ္းေသြးကို ေထြးခ်င္သလို ေထြးတယ္။ တန္းစီေနတာကို ရွက္ရေကာင္းမွန္း မသိ ေက်ာ္တက္တယ္။ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္တယ္။ အေျခခံ လူ႔က်င္႔၀တ္ နီတိေတြ နည္းေနၾကတာကြဲ႕။ ဒါနဲ႔ တရားဥေပေဒ စိုးမိုးေရး ဆိုတာ ဘာလဲ မင္းသိလား ေမာင္ေသာင္းျမင္႔။ ေျပာစမ္း။”

“ဒီေလာက္ ရွင္းေနတာဘဲ ဆရာၾကီးရာ။ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး ဆိုတာ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးေပါ႔ဗ်ာ”

“ရွင္းပါ႔ဗ်ာ..ဂ်ပန္ေရခ်ိဳးသလိုဘဲ။”

“ဟေကာင္ ခၽြန္ၾကီး မင္း မေထာင္နဲ႔။ မင္းဘာသာ ဂ်ပန္ မကလို႔ အေမရိကန္ၾကီးဘဲ ေရခ်ိဳးခ်ိဳး။ ငါေျပာတာ မွားလို႔လား။”

ရန္အေထာင္ခံရသူက ခၽြန္ၾကီး။ ၾကားမွ ျဖတ္ေျပာသူက ဆရာၾကီး ဦးထင္ဖတ္။

“မွားတယ္။ အဲဒီလို လြယ္လြယ္ေလး ေျပာလို႔ကုိမွားတာ။ တရားဥပေဒဆိုတာ မင္း ေျပာသလို အလြယ္ေျပာရရင္ တရားမွ်တတဲ႔ ဥပေဒ စည္းကမ္းဘဲ။ စိုးမိုးေရးဆိုတာ စိုးမိုးခ်ယ္လွယ္ ပိုင္စိုးတာ။ တရားမွ်တတဲ႔ ဥပေဒ စိုးမိုးေရးကို ေျပာတာဗ်ား။ (ငါေျပာတာနဲ႔ ဘာမ်ား ထူးကြာလို႔လဲဟု ကိုေသာင္းျမင္႔ ဖုသြားသည္။) မင္း ကားကို လမ္းေျပာင္းျပန္ေမာင္းတာ အျခား တန္းစီၿပီး ေစာင္႔ေနတဲ႔ ကားေတြအေပၚ တရားမွ်တတယ္လုိ႔ မင္းထင္သလား။ မင္း မတရားဘူး။ သူတို႔လဲ ေစာင္႔ေနတာ။ မင္းလဲ ေစာင္႔ေပါ႔ကြ။ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးလို႔ ေျပာရင္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ တစ္ဖက္တည္းဘဲ တာ၀န္ရိွတယ္လို႔ မင္းတို႔က ထင္ၾကတယ္။ ဒါ လံုး၀မွားတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူနဲ႔ အအုပ္ခ်ဳပ္ခံရတဲ႔ သူေတြ ႏွစ္ဖက္စလံုးမွာ တာ၀န္ရိွတယ္။ ကားကို လမ္းေျပာင္းျပန္ မေမာင္းရတာ ကေလးက အစသိတယ္။ ေခြးကအစ သိတယ္။ မဟုတ္ဘူးလား ေမာင္ခၽြန္ၾကီးရယ္။ ”

အခုနက ႏွာဗူး။ အခုလဲ ေခြးနဲ႔ ခၽြန္ၾကီး ဘာဆိုင္သနည္း။ သို႔ေသာ္ ငါးအၾကီးၾကီး မိေနမွေတာ႔ လက္ကို အနည္းအက်င္း ငါးျမွားၾကိဳး ရွတာေလာက္ေတာ႔ ခၽြန္ၾကီးတို႔က ပ်င္းေတာင္ ပ်င္းေသး။

“ဟုတ္ကဲ႔ ဆရာၾကီး။ ဟုတ္ပါတယ္။ လူတိုင္း သိ။ ေခြးတုိင္းသိ..အဲ.ဟုတ္ေပါင္ ကေလးတိုင္း သိပါတယ္”

“ေအး..ဒါဘဲ..အစိုးရက ဘယ္ေလာက္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း ဘယ္လိုဘဲ ထုတ္ထုတ္ မင္းတို႔လို စည္းကမ္း မရိွတဲ႔ အေကာင္ေတြက လစ္ရင္ လစ္သလို ေဖာက္ေနတာကို ေဒၚစုက ရည္ရြယ္ၿပီး ျပင္ၾကပါလို႔ တဖက္လွည္႔နဲ႔ ပညာရိွဆန္ဆန္ အမိွဳက္ေကာက္ျပတာဘဲဗ်ား။”

ေဖ်ာ္ခံုမွ ကိုေမာင္တူးတစ္ေယာက္ သူတို႔၀ိုင္းက စကားသံေတြကို မိုးသံ တစ္ေျဖာက္ေျဖာက္ၾကားမွာ အတိုင္းသား ၾကားေနရသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ကုန္သြားသည္႔ ႏို႔စိမ္းဗူးကို ေဖ်ာ္ခံုေဘးသို႔ လွမ္းျပစ္မယ္ လုပ္ၿပီးကာမွ ႏို႔စိမ္းဗူး အခြံကို ဘုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္သလို တရိုတေသျဖင္႔ အမွိဳက္ျခင္းထဲ သြားထည္႔သည္။

“ဘယ္ကိစၥမဆို အေပၚယံ မေတြးနဲ႔ ေမာင္ေသာင္းျမင္႔ရဲ႕။ တဆံုးေတြးရတယ္။ ဟုတ္ပလား။ ေအး…ေအး…မိုးလဲ နည္းနည္းစဲသြားၿပီကြ။ ျပန္အံုးမွ။ စကားေျပာလုိ႔ ေကာင္းပါရဲ႕။ မင္းလို ပညာတတ္တစ္ေယာက္ဟာ ငါဘာေျပာသလဲဆိုတာ ပိုသိမွာေပါ႔။ ေက်ာင္းတံုးကလဲ မင္းဟာ လူေတာ္ တစ္ေယာက္ပါကြာ။ လူေကာင္းေလး ျဖစ္သြားရင္ ဒီထက္ေတာင္ ပိုေအာင္ျမင္ရမယ္႔ အေကာင္။ ေမာင္တူးေရ..ဘယ္ေလာက္က်သလဲေဟ႔ ရွင္းမယ္”

“ဟာ..ေနပါေစ ဆရာၾကီး။ ကၽြန္ေတာ္ ရွင္းလိုက္ပါ႔မယ္”

ကိုေသာင္းျမင္႔က သူ႔ကို ဆရာၾကီးမွ လူေတာ္ဟု ေျပာသျဖင္႔ ေျမာက္သြားသေလာ၊ တကယ္ဘဲ ဆရာၾကီးကို ၾကည္ညိုရင္းစြဲ ရိွၿပီးသားမုိ႔ ျပဳစုသေလာ သူမွဘဲ သိေပလိမ္႔မည္။ ဆရာၾကီး ထုိင္ရာက ထေတာ႔ ခၽြန္ၾကီး တစ္ေကာင္ကပါ ထလိုက္ၿပီး..

“မိုးက စိုတိ စိုဖတ္နဲ႔ ဆရာၾကီးရယ္။ လဲျပဳေနပါ႔မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္အထိ လိုက္ပို႔ပါ႔မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာမယ္ ကိုေသာင္း။ ဒီက ေစာင္႔ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္စားထားတာေတြ မရွင္းနဲ႔…ဟဲ..ဟဲ” ဟု ေျပာကာ ဆရာၾကီးေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္သြားေလသည္။

ကိုေသာင္းျမင္႔ တစ္ေယာက္မွာသာ မိုးသံတေျဖာက္ေျဖာက္ၾကားမွာ ခၽြန္ၾကီး ျပန္အလာကို ေစာင္႔ၿပီးရင္း ေစာင္႔ကာ က်န္ေနခဲ႔သည္။ ကိုေမာင္တူး၏ အေႀကြး မေပး။ ၀ိုင္းထဲက ရွင္းစရာ ရိွတာ ေနာက္ဆံုး က်န္သူ ရွင္းဆိုသည္႔ တရားဥပေဒကို တစ္ဖက္ကလဲ မလြန္ဆန္ရဲ။ ခၽြန္ၾကီးစားထားသည္႔ တစ္ခု တစ္ခြက္ကိုလဲ မသဒၵါ။ ထထြက္သြားျပန္လို႔လဲ မရ။ ထိုဗ်ာ ႏွစ္ဗ်ာ ၾကားထဲ ထိုင္လိုက္ ထလိုက္ ျဖစ္ေနသည္႔ ကိုေသာင္းျမင္႔ကို ေဖ်ာ္ခံုမွ ကိုေမာင္တူးက လွမ္းၾကည္႔ၿပီး ဖင္ တရားဥပေဒ စိုးမိုးမွဳ မရိွရွာတဲ႔ လူပါလားဟု ေတြးကာ ျပံဳးျပံဳးၾကီး ၾကည္႔ေနရွာေတာ႔သည္။


ဖိုးထက္