ေမာင္ေမာင္စုိး - ကခ်င္တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္စစ္သည္မ်ား၏ ေကာက္ေၾကာင္း - အပိုင္း (၇)

● KIA ႏွင့္ CPB ပူးတြဲစစ္ဆင္ေရးမ်ား
၁၉၈၀ ေနာက္ပိုင္းတြင္ KIA ႏွင့္ CPB တုိ႔ပူးတြဲ၍ စစ္ဆင္ေရးမ်ားစြာျပဳလုပ္ခ့ဲသည္။ ရွမ္းျပည္ႏွင့္ကခ်င္ျပည္နယ္ရွိ စစ္ေရးလႈပ္ ရွားမႈမ်ားအားပြင့္လင္းရာသီ၌ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည္။ ပြင့္လင္းရာသီဆိုသည္မွာ ႏွစ္စဥ္ေအာက္တိုဘာလမွစ၍ ေနာက္ႏွစ္ ဧျပီလအထိျဖစ္သည္။ ႏွစ္စဥ္ ေမလမွစက္တင္ဘာလထိကေတာ့ မိုးရာသီျဖစ္ရာ စစ္ဆင္ေရးလႈပ္ရွားမႈအၾကီးမ်ားလုပ္ေလ့မရွိၾက။ မိုးရာသီတြင္ လမ္းမ်ားရြံ႕ထူထပ္ျပီး သြားလာရန္ခက္သည္။ ေတာင္တက္ေတာင္ဆင္း မလြယ္ကူလွ။ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ားေရၾကီး၍ ကူးသန္းရန္မလြယ္ကူ။မိုးတိမ္မ်ား ျမဴမ်ားမိုးေရစက္မ်ားေၾကာင့္ ျမင္ကြင္းမရွင္း အထူးသျဖင့္ လက္နက္ၾကီးပစ္ခတ္ရန္ ခက္ခဲသည္။ ထုိ႔ျပင္ မိုးေရစိုစြတ္သည့္ ဒဏ္ကိုေန႔စဥ္ခံရပါက တပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ား အဖ်ားအနာမ်ားျပီး အင္အားက်ဆင္းသည့္အျပင္ ေဆးဝါးကုသရန္လိုသျဖင့္ ကရိကထမ်ားသည္။

သုိ႔ျဖစ္ရာ ေျခာက္ေသြ႕ေသာ ျမင္ကြင္းရွင္း ေသာပြင့္လင္းရာသီတြင္ စစ္ဆင္ေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားအားစုိက္လုပ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ CPB တုိ႔အဖုိ႔၁၉၇၉ ဗဟိုေကာ္မတီအစည္းအေဝးအျပီး စစ္ရွိန္ျမွင့္ရန္ ၾကိဳးပမ္းလာသက့ဲသုိ႔ KIA အဖုိ႔ လက္နက္ခဲယမ္းအသစ္မ်ား တပ္ဆင္ထားသည့္ တပ္သစ္မ်ားဖြဲ႕စည္းလာနိုင္သည့္အားေလ်ာ္စြာ စစ္ရွိန္ျမွင့္လာနိုင္ခ့ဲသည္။ KIA ႏွင့္ CPB တုိ႔၏ ပူးတြဲစစ္ဆင္ေရးမ်ားသည္ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း ကြတ္ခိုင္/မူစယ္ကားလမ္း ေျမာက္ဖက္ျခမ္းႏွင့္ေတာင္ဖက္ ျခမ္းတြင္ အမ်ားစုျဖစ္သည္။ ၁၉၈/၈၅ တၾကိမ္သာကခ်င္ျပည္နယ္ ဗန္းေမာ္ေဒသသုိ႔ ဝင္ေရာက္လႈပ္ရွားခ့ဲသည္။ ကခ်င္ျပည္နယ္ စစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈ အမ်ားစုကို KIA သီးသန္႔သာလႈပ္ရွားသည္ကမ်ားသည္။

၁၉၈၀ မွစ၍ CPB ျပိဳကြဲသည့္ ၁၉၈၉ ထိ KIAႏွင့္ CPB တုိ႔ပူးတြဲလႈပ္ရွားခ့ဲသည့္ တိုက္ပြဲမ်ားစြာရွိသည္။KIA အဖုိ႔လည္းအက်ိဳးရွိသည္။ CPB သည္လက္နက္ခဲယမ္းႏွင့္ပတ္သက္လ်င္ တရုတ္၏ေထာက္ပ့ံမႈရေနသည္ျဖစ္ရာ တိုက္ပြဲမွ သိမ္း ဆည္းရသည့္ လက္နက္ခဲယမ္းအမ်ားစုအား KIAမွ ရေလ့ရွိသည္။

အေစာပိုင္းပူးတြဲစစ္ဆင္ေရးမ်ားကို နံမည္ေပးေလ့မရွိေသာ္လည္း ၁၉၈၃/၈၄ စစ္ဆင္ေရးအားCK Awng စီေကေအာင္စစ္ဆင္ေရးဟု၎ ၁၉၈၄/၈၅ စစ္ဆင္ေရးအား Shwi-yar Awng ေရႊရာေအာင္စစ္ဆင္ေရးဟူ၍၎အမည္ေပးခ့ဲ သည္။

ေယဘူယ် အေစာပိုင္းတိုက္ပြဲအမ်ားစုကို ေျပာရလ်င္ပူးတြဲသူပုန္တပ္ဖြဲ႕မ်ားက အသာစီးရသည္မ်ားသည္ဟုဆိုရမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မိမိထက္အင္အားၾကီးေသာ အစိုးရတပ္မ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရ သည့္ KIA/CPB တပ္မ်ားအေနႏွင့္ မိမိနိုင္ေခ်ရွိမွတိုက္ခိုက္ေလ့ရွိျပီး နိုင္ေခ်မရွိလ်င္ ေရွာင္ေနေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အစိုးရတပ္မ်ားအဖုိ႔မူျမိဳ့ျပ ဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းအမ်ားစုကို ထိမ္းသိမ္းကာကြယ္ရသည္ျဖစ္ရာ တိုက္ပြဲအမ်ားစုကိုေရွာင္ရွား၍မရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ထိုတိုက္ပြဲမ်ားထဲမွ တပ္ေပါင္းစုတပ္မ်ား၏ အနိုင္ဆုံးတိုက္ပြဲတစ္ပြဲႏွင့္ အရွံဳးဆုံးတိုက္ပြဲတစ္ပြဲကိုထုတ္ႏွဳတ္ေဖၚျပလိုပါသည္။ ဦးစြာအားျဖင့္ ရွံဳးနိမ့္ခ့ဲသည့္တိုက္ပြဲကိုေဖၚျပလိုပါသည္။

● ေရႊရာေအာင္စစ္ဆင္ေရး
ေရႊရာေအာင္စစ္ဆင္ေရးကို စတင္သည္မွာ ၁၉၈၄ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းပြင့္လင္းရာသီအစျဖစ္သည္KIA မွာ ရင္း2/8/9 တုိ႔မွ ထုတ္ႏႈတ္စစ္ေၾကာင္း ၂ေၾကာင္းပါဝင္သည္။ ဦးစီးသူမ်ားကေတာ့ တပ္မဟာ ၄ မွဴး ဗိုလ္မွဴးဆိုင္ဖုန္း(ကြယ္လြန္) နွင့္ဒုတပ္ဟာမွဴး BM ဗိုလ္မွဴးမထုေနာ္တုိ႔ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္မွဴးဆိုင္ဖုန္းကေတာ့ မုန္းေပၚၾကီးတြင္ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ရာမွ KIA ျဖစ္လာသူျဖစ္သည္။ယခုလည္းစစ္သားပုံသိပ္မထြက္ ခပ္ေအးေအးေနတတ္သည့္ေက်ာင္းဆရာၾကီးတစ္ေယာက္ပုံထြက္ေနသည္။ ဗိုလ္မွဴးမထုေနာ္ကေတာ့ ခပ္ေအးေအး ကုပ္ေခ်ာင္းေနတတ္သူျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ့ KIA ဗိုလ္ေတြလို ဂိုက္ဆိုက္သိပ္မ်ားေပ။

CPB ဖက္ကေတာ့ တပ္မဟာ ၂ မွ ရင္း ၃၀၃၇ႏွင့္ တပ္မ ၄၈ မွ ရင္း ၅၀၁ ႏွင့္အျခားတစ္ရင္း ပါသည္။ စုစုေပါင္း တပ္ရင္း ၃ ရင္းပါသည္။CPB မွတပ္မ်ားကို ဦးစီးသည္က တပ္မဟာ ၂ ဒုနိုင္ငံေရးမွဴး ယန္အင္းေရာင္ ( oversea chinese ကြယ္ လြန ္) ဦးစီးသည္။ ယခင္ႏွစ္မ်ားထက္ ထူးျခားသည္။ ဤအေခါက္စစ္ဆင္ေရးက္ို ကခ်င္ျပည္နယ္ျပဳလုပ္မည္ျဖစ္သည္။

သုိ႔ျဖစ္ရာ မူစယ္အေရွ့ေျမာက္ မုန္းေပၚတဝိုက္တြင္ စုဖြဲ႕ထားေသာ ၎တပ္ဖြဲ႕မ်ားသည္ ကြတ္ခိုင္မူစယ္ကားလမ္းအားျဖတ္ ထုိ႔ေနာက္ နမ့္ခမ္း ေအာက္မွ ေရႊလီျမစ္ကို ျဖတ္ကာ ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္းသုိ႔ဝင္ေရာက္ရမည္ျဖစ္သည္။KIAႏွင့္CPBတပ္မ်ားစုဖြဲ႕လိုက္ေတာ့ အင္အားမနဲလွ။ တိုက္ခိုက္တပ္ရင္း ၅ ရင္းအျပင္ အရန္ ခဲယမ္းမ်ားတင္ေဆာင္ထားသည့္ လားျမင္းမ်ားႏွင့္ ေထာက္ပ့ံေရးအဖြဲ႕ ေဆးအဖြဲ႕ အေျမာက္တပ္ခြဲတုိ႔ျဖင့္ အင္အား၁၀၀၀ နီးပါးခန္႔ လားျမင္း ၁၀၀ ခန္႔ျဖင့္စည္ကားေနေတာ့သည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ပြင့္လင္းရာသီအစ လည္းျဖစ္၍ အာရံုစိုက္ေနရာမွ သူပုန္အင္အားတအုပ္တမ စုစည္းလိုက္ေသာအခါ ကြတ္ခိုင္အေျခစုိက္ ေရွ႕တန္းတပ္မ ၉၉ မွ ခ်က္ခ်င္းလို သ တင္းရသြားေပေတာ့သည္။ အစိုးရကဖြဲ႕စည္းထားေသာ ကြတ္ခိုင္ပသစ တာမိုးညဲပသစ တုိ႔၏ ေထာက္စုံစမ္းေထာက္လွမ္းေပးမႈ အစြမ္းမ်ားေၾကာင့္ သတင္းအျမန္ရသြားပုံလည္းေပၚပါသည္။

သုိ႔ႏွင့္ ေရွ႕တန္းတပ္မ ၉၉ သည္ ကြတ္ခိုင္ မူစယ္ ကားလမ္းပိတ္ဆို့ေရးအား၎ ၎ကြပ္ကဲ မႈနယ္ေျမရွိ တပ္စခန္း ျမိဳ့ရြာမ်ားလုံျခံဳေရးအား၎ KIA/CPB တပ္မ်ားထိုးေဖါက္ဝင္ေရာက္လာနိုင္သည့္ ေရႊလီခ်ိဳင့္ဝွမ္းဂြင္တြင္ ရင္း ၄ ရင္းပါ နည္းဗ်ဴ ဟာတစ္ခု ျဖန္႔ခြဲလႈပ္ရွား၍၎ တပ္မ်ားျပင္ဆင္ ကာ စစ္ေရးသတိအျမင့္ဆုံးထား၍ ေစာင့္ၾကပ္ကာပူးတြဲတပ္ဖြဲ႕၏ လႈပ္ရွားမႈသတင္းမ်ားအား မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ ေထာက္လွမ္းေလေတာ့သည္။

ပူးတြဲတပ္မ်ားအဖုိ႔ တပ္မ ၉၉ လက္ေအာက္ခံတပ္စခန္း ျမိဳ့ရြာမ်ားကို တိုက္ခိုက္ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိသျဖင့္ ထိုစခန္းမ်ား လုံျခံဳေရးျမွင့္တင္ျခင္းမွာျပသနာမရွိေပ။ ျပသနာရွိသည့္ ပထမအခ်က္ကကားလမ္းကို ပိတ္ဆို့ထားေသာ အတားအဆီးမ်ားကို ေက်ာ္လႊားနိုင္ေရး ဒုတိယအခ်က္မွာ ကားလမ္းကိုေက်ာ္လ်င္ ေရႊလီခ်ိဳင့္ဝွမ္းဂြင္အတြင္းလႈပ္ရွားေနေသာ အစိုးရတပ္ လႈပ္ရွားစစ္ေၾကာင္းမ်ားကိုေက်ာ္လႊားျပီး ေရႊလီျမစ္အားျဖတ္ကူးနိုင္ေရးျဖစ္သည္။ ထိုအခ်က္ႏွစ္ခုကလည္းခ်ိန္သားကိုက္ရန္လိုသည္။ ခ်ိန္သားမကိုက္ဘဲ လမ္းျဖတ္ကူးရာ၌ပိတ္ဆို႔ေနသည့္တပ္ႏွင့္ တိုက္ပြဲျဖစ္ကာ ၾကန္႔ၾကာေနပါက ေရႊလီခ်ိဳင့္ဝွမ္းဂြင္အတြင္း လႈပ္ရွားေနသည့္ စစ္ေၾကာင္းမ်ား၏ပိတ္ဆို႔မႈခံရကာ တိုက္ပြဲျပင္းထန္စြာျဖစ္ပြါးနိုင္သည္။ပူးတြဲတပ္အင္အားႏွင့္ဆိုလ်င္ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြါးသည္ကို မႈစရာမလိုေသာ္လည္း ရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္ရာ ကခ်င္ျပည္နယ္ တြင္း မေရာက္မွီက်ည္ ခဲယမ္းကုန္သြားပါက ရည္မွန္းခ်က္မ်ားေပါက္ေျမာက္နိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္။ေနာက္တန္းျပန္၍ ခဲယမ္းျပန္သယ္ရေပေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ထုိ႔ေၾကာင့္ ရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္ရာ ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္းမေရာက္မွီ မလြဲမေရွာင္သာ တိုက္ပြဲငယ္အခ်ဳိ႕မွလြဲ၍ တိုက္ပြဲၾကီးမ်ား မျဖစ္ရန္လိုေနသည္။

တခ်ိန္တည္းတြင္ အင္အား ၁၀၀ သုိ႔မဟုတ္၂၀၀ ခန္႔ဆိုလ်င္ တပ္ေဖ်ာက္သြားလ်င္လြယ္ကူေသာ္လည္း လူအင္အား ၁၀၀၀ ခန္႔ လားျမင္းရာဂဏန္းခန္႔ျဖင့္ တပ္ေဖ်ာက္ရန္ မလြယ္ကူေပ။သုိ႔ျဖစ္ရာ အစိုးရတပ္မ်ား၏ အလစ္အငိုက္ရယူရန္သာ ေမ်ွာ္လင့္ရေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုင္ေစာင့္ရင္း အလစ္အငိုက္မရနိုက္သျဖင့္ လႈပ္ရွားရင္း အစိုးရတပ္၏ အလစ္အငိုက္ကို ရရွိရန္ၾကိဳးစားရေတာ့သည္။ဤသုိ႔ျဖင့္ ေရႊရာေအာင္ ပူးတြဲ တပ္ဖြဲ႕ၾကီးသည္ နန္႔ဖတ္ကာ ကြတ္ခိုင္ တာမိုးညဲသိႏီၷ ေျမာက္ဖက္ျခမ္းတြင္ လွည့္ပတ္ရင္း တလည္လည္ျဖစ္ေနျဖစ္ေနေတာ့သည္။ တပ္ဖြဲ႕ကိုဦးစီးသူမ်ား ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား မခ်နိုင္ျခင္းေၾကာင့္လည္း ျဖစ္သည္ဟုဆိုရမည္။

ဤသုိ႔ျဖင့္ ရက္အခ်ိဳ့သာၾကာသြားျပီး မူစယ္ကြတ္ခိုင္ ကားလမ္းအားမျဖတ္ကူးနိုင္ခ့ဲေပ။ထိုအခ်ိန္၌ သိႏၷီႏွင့္ ကြတ္ခိုင္ၾကားမွ ျဖတ္ကူးနိုင္ေရးၾကိဳးစားၾကည့္ရန္ တာမိုးညဲ သိႏီၷ ကြတ္ခိုင္ၾကားဂြင္ထဲသုိ႔ဝင္ကာ လမ္းေၾကာင္းရွာသည္။ မျဖတ္နိုင္ ထိုအခ်ိန္ ကြတ္ခိုင္ႏွင့္သိႏီၷၾကား မန္ပင္းတြင္ ေဖါင္းဆိုင္ သကဆဖ အဖြဲ႕ရွိသည္။ တိုက္ခိုက္၍ ထိုးေဖါက္ထြက္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကမျပတ္။ ထိုစ ခန္းငယ္မ်ားကို တိုက္ရသည္ကမခက္လွေပ။ သုိ႔ ေသာ္ တိုက္ပြဲျပီး၍ ေရႊလီခ်ိဳင့္ဝွမ္းဂြင္အတြင္း ေတြ႕ရမည့္ အစိုးရစစ္ေၾကာင္းမ်ားကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ ္လႊားရန္ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက မဝံ့မရဲျဖစ္ေနသည္။

ထိုမွ နန္႔ဆလပ္အေပၚပိုင္းဘက္သြားလိုက္ကြတ္ခိုင္ လြယ္ဆမ္ဆစ္ေတာင္ေၾကာေပၚလွည့္လိုက္ႏွင့္ ပူးတြဲတပ္ၾကီးလည္း ရွင္ေလာင္းလွည့္ သလိုျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ၾကာလာေတာ့ ေအာက္ေျခတပ္မွဴးတပ္သားမ်ားလည္း စိတ္မရွည္ခ်င္ၾက ေတာ့ေပ။လူအင္အားကလည္းမ်ားေတာ့ တပြဲတလမ္းကႏႊဲခ်င္ေနေပျပီ။ ေအာက္ေျခအဖုိ႔ အထက္၏ စစ္ေရးရည္မွန္းခ်က္ ကိုမသိသျဖင့္ ဘယ္နားတိုက္တိုက္ သူတုိ႔အတြက္ အတူတူျဖစ္ေနရာ အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမ်ွ စိတ္မရွည္နိုင္ေအာင္ျဖစ္လာေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ပူးတြဲတပ္ဖြဲ႕ၾကီးကားရည္မွန္းခ်က္လည္း မေရာက္နိုင္ေသးဘဲတဝဲဝဲလည္လို႔ေနေပေတာ့သည္။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္

photo credit Mungdungla Wawhkyung