ထင္ေအာင္ - တိုင္းရင္းေမကိုလည္းဖတ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၈၊ ၂၀၁၅
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၈၊ ၂၀၁၅
ကြၽန္ေတာ္ငယ္စဥ္ကဖတ္ခဲ့ဘူးေသာ ဂ်ာနယ္မဂၢဇင္းေတြအထဲမွာ ထူးျခားေနတဲ့ဂ်ာနယ္က တိုင္းရင္းေမဂ်ာနယ္ျဖစ္ပါတယ္။တိုင္းရင္းသူဂ်ာနယ္-ယုဝတီဂ်ာနယ္ဆိုတာေတြကိုလည္း ဖတ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ အမည္ၾကားလိုက္တာနဲ႔ ဒီဂ်ာနယ္ေတြဟာအမ်ိဳး သမီးေတြအတြက္ဖတ္ရန္ သီးသန္႔ထုတ္ေဝေပးေနတဲ့ အထူးဂ်ာနယ္ဆိုတာကို သိရိွႏိုင္ပါတယ္။ တိုင္းရင္းေမဂ်ာနယ္က တ ျခားဂ်ာနယ္ေတြမဂၢဇင္းေတြနဲ႔မတူေအာက္ တလကို ႏွစ္ႀကိမ္ထုတ္ေဝပါတယ္။ လစဥ္ တရက္ေန႔နဲ႔ ဆယ့္ငါးရက္ေန႔ေတြ မွာျဖန္႔ခ်ိပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္ ရည္ရြယ္တဲ့ဂ်ာနယ္ဆိုေတာ့ မ်က္ႏွာဖံုးကို အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ေရာင္စံုဓာတ္ပံုေတြ ကိုသာ အသံုးျပဳထားတာကို သတိျပဳမိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္မယ္ဘဲြ ့ရသူေတြထူးျခားတဲ့အမ်ိဳးသမီးေတြကို မ်က္ႏွာဖံုးေမအျဖစ္သံုးေလ့ရိွပါတယ္။ အတြင္းထဲမွာလည္း လစဥ္မ်က္ႏွာဖံုးေမဆိုတဲ့က႑ကို ေဖၚျပေပးထားပါတယ္။ အင္းစိန္အထက္ တန္းေက်ာင္းက ဆယ္တန္းေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီး ယခုအခါ အမ်ိဳးသမီးရဲအုပ္အျဖစ္ အမႈထမ္းေနပါတယ္ စတာမ်ိဳးေလးေတြကိုအားက်စရာျဖစ္ေအာင္ တင္ျပထားပါတယ္။
ဂ်ာနယ္ကိုစလွန္လိုက္တာနဲ႔ ပထမဆံုးစာမ်က္ႏွာမွာ တမ်က္ႏွာကဗ်ာစာမ်က္ႏွာျဖစ္ပါတယ္။ ေမာင္ျမင့္ျမတ္-ေမာင္သႏၲာတို႔ အျပင္ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ ေမာင္လြန္းၾကင္ရဲ႕လက္ရာေတြက လစဥ္အလွည့္က်ေနရာယူထားက်တဲ့စာမ်က္ႏွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ က႑ရဲ႕ ေက်ာဘက္ကစာမ်က္ႏွာကေတာ့ မာတိကာစာမ်က္ႏွာပါ။ မာတိကာထိပ္ဆံုးမွာ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္မွာစတင္တည္ေထာင္သည္ဆိုေသာစာသားကို ေဖာ္ျပထားကာ ေအာက္ဆံုးမွာ ျပည္ေထာင္စုသားေကာင္းသမီးေကာင္းမ်ားထြန္းကားလာေစရ မည္ ဆိုေသာ ဂ်ာနယ္ေဆာင္ပုဒ္ကို အၿမဲထည့္ထားေပးပါတယ္။ မာတိကာမွာ သံုးပိုင္းခဲြထားပါတယ္။ ေဆာင္းပါးအခန္း- ဝတၱဳအခန္းနဲ႔ ပ်ိဳေမတို႔အလိုက်ဆိုတဲ့အခန္းေတြျဖစ္ပါတယ္။ အျခားဂ်ာနယ္မဂၢဇင္းေတြနဲ႔မတူတာက တိုင္းရင္းေမမာတိကာ မွာ စာေရးသူအမည္ကိုေဖာ္ျပထားျခင္းမရိွပဲ စာမူအမည္ကိုသာ ေဖာ္ျပေလ့ရိွပါတယ္။
အယ္ဒီတာအာေဘာ္စာမ်က္ႏွာမွာေတာ့ အယ္ဒီတာအဖဲြ႕ဝင္ေတြကိုေဖာ္ျပထားတယ္။ တာဝန္ခံအယ္ဒီတာက ဦးေအးေဖျဖစ္ ပါတယ္။ သူ႔ကုိို တိုင္းရင္းေမဦးေအးေဖလုိ႔ လူသိမ်ားပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာေဒါင္းႏြယ္ေဆြက အဖဲြဲ႕ဝင္အယ္ဒီတာ တာဝန္ ယူထားပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္သတိရမိတဲ့ အယ္ဒီတာအာေဘာ္ကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကေခတ္စားေနတဲ့ လမ္းသူရဲေတြအေၾကာင္း ကိုေရးထားတဲ့အာေဘာ္ပါ။ သရဲမ်ိဳးစံုေရာဂါပိုးမ်ားနဲ႔ ပဲြေတာ္သရဲမ်ားေလာဆိုတဲ့ အာေဘာ္ကိုပါ။ ဘုရားပဲြေတာ္လူမႈေရးပဲြ ေတာ္ေတြမွာ ဆိုးသြမ္းေသာင္းက်န္းေႏွာက္ယွက္ေနက်တဲ့သူေတြကို ေမတၱာတရားနဲ႔ဆိုဆံုးမရန္ အၾကံေပးထားတဲ့ အာ ေဘာ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုစာေတြကိုဖတ္မိေတာ့ ဆိုးသြမ္းေနသူေတြကို ဘယ္လိုဆက္ဆံရ မယ္ဆိုတဲ့အသိပညာရလိုက္ပါတယ္။
ေနာက္လာတဲ့က႑ကေတာ့ကဗ်ာက႑ပါ။ သံုးေၾကာင္းကဗ်ာ ငါးေၾကာင္းကဗ်ာအပါအဝင္ ကဗ်ာဆယ္ပုဒ္ခန္႔ကို လစဥ္ ေဖာ္ျပေပးပါတယ္။ ေနာင္ကဗ်ာဆရာေတြျဖစ္လာမဲ့ ပန္းတေနာ္ဝင္းသိန္း-ေမာင္ေၾကးမံုတို႔ရဲ႕ ကေလာင္သစ္လက္ ေသြးက ဗ်ာေတြနဲ႔အတူ ေနာင္အခါမွာ စာေရးဆရာအီၾကာေကြးျဖစ္လာတဲ့ ဓႏုျဖဴေက်ာ္ထြန္းလက္ရာေတြကိုလည္း ဒီစာမ်က္ႏွာမွာ ဖတ္ခဲ့ရပါတယ္။ သဇင္နဲ႔စပယ္ ရန္စြယ္တင္းတင္းပန္းခ်င္းမာန္ဝင့္.. စတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြျဖစ္ပါတယ္။ ကဗ်ာအမည္က ေနာက္ဆံုးလမ္းလုိ႔ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။ အခ်ဳိ႕လေတြမွာ ဘာသာျပန္ကဗ်ာေတြပါလာတတ္ပါတယ္။ ရိွတ္စပီးယား-ရွယ္လီ- ဆြင္ဘန္း စသူေတြစပ္ဆိုခဲ့တဲ့ကဗ်ာေတြကို ဘာသာျပန္ေပးထားေတာ့ အရသာတမ်ိဳးခံစားရပါတယ္။ တိုင္းရင္းေမ စာေစာင္မွာပါေတာ့ ရွယ္လီဆိုတာ အမ်ိဳးသမီးကဗ်ာဆရာလုိ႔ ထင္မိပါေသးတယ္။ ေနာက္မွ သူမ်ားေတြေျပာျပေတာ့မွ အမ်ိဳးသားဆိုတာသိရပါေတာ့တယ္။ ဆရာတက္တိုးေရးထားတဲ့ ကမ႓ာေက်ာ္ဆိုးေပႀကီးမ်ားစာအုပ္ကိုဖတ္မိေတာ့မွ ရွယ္လီ ဆိုတာ ဆိုးေပႀကီးပါလားလုိ႔ သိရပါေတာ့တယ္။
စာအုပ္အထဲမွာလစဥ္ပါေနက်အခန္းေတြက “ဤသို႔ေမး၍ ဤသို ့ေျဖသည္”-“လွယဥ္ေက်းအယ္ဒီတာေပးသာ” “သားေရး သမီးေရး ေမေမေလး” နဲ႔ “ဉာဏ္ႀကီးရွင္ေျဖစမ္းပါ” စတဲ့အခန္းေတြျဖစ္ပါတယ္။ အေမးအေျဖပံုစံနဲ႔ ေရးထားတဲ့ေဆာင္းပါး ေတြပါ။ ငယ္ငယ္တံုးကေတာ့ ဒီအခန္းေတြက စိတ္မဝင္စားတဲ့အခန္းေတြျဖစ္ေနပါတယ္။ ေက်ာ္ဖတ္တဲ့ေဆာင္းပါးေတြေပါ့။တေလာက ေရာင္းအားအင္မတန္ေကာင္းေနတဲ့ က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ ပညာေပးစာအုပ္အေၾကာင္းကို မိတ္ေဆြတေယာက္က လာေျပာျပပါတယ္။ သူက လူတေယာက္ဟာ အိပ္ေနရာကေနႏိုးလာရင္ အိပ္ရာကေန ခ်က္ခ်င္းမထသင့္ဘူး။ မထခင္ အိပ္ရာထဲမွာ လုပ္ႏိုင္တဲ့ေလ့က်င့္ခန္းေတြကိုေျပာျပပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္အေတြးကေတာ့ တိုင္းရင္းေမထဲက လွသထက္လွေစ မည္အခန္းေလးကို သတိရလိုက္မိပါတယ္။ အိပ္ရာထနည္းလမ္းေကာင္းမ်ားဆိုတာကို ဖတ္ဘူးပါတယ္။ အိပ္ေနရင္းနဲ႔ေျခ က်င္းဝတ္ကိုလွည့္ရတဲ့ေလ့က်င့္ခန္း-လက္သီးကိုဆုတ္ၿပီး လက္ကိုဆန္႔တန္းကာလုပ္ရတဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းေတြကို သတိျပန္ ရမိပါတယ္။ ဒီေလ့က်င့္ခန္းေတြက က်ားမ မေရြးလုပ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ အားလံုးအတြက္အက်ိဳးရိွပါတယ္။ အခ်ဳိ႕လေတြမွာ ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကို လွေစေသာေလ့က်င့္ခန္းဆိုေတာ့ ပုရိသေတြလုပ္လုိ႔မရေတာ့ဘူး ျဖစ္တတ္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္အႀကိဳက္ဆံုးအခန္းကေတာ့ စာအုပ္ရတာနဲ႔လွန္ဖတ္တဲ့ က်န္းမာလို ဓာတ္စာကိုစားအခန္းပါ။ နယုန္လဆန္းေလး ရက္ေန႔မွ လျပည့္ေန႔အထိစားသံုးရန္ပထ ဝီဓာတ္စာမ်ားဆိုကာ ေန႔အလိုက္စားရန္စာရင္းမ်ားကို ေရးေပးထားပါတယ္။ စားရန္အစာမ်ားလုိ႔အမည္တပ္ထားေပမဲ့ ေရွာင္ရမဲ့အစာေတြလည္းပါပါတယ္။ ဤကာလတြင္ အုန္းသီးကို ေကာင္းစြာစားသံုးႏိုင္ပါ သည္။ မည္သည့္ေရာဂါမဆို အုန္းသၾကားကို ေဆးအျဖစ္စားႏိုင္ပါသည္။ ဝက္သားေျပာင္းဖူးေကာက္ညႇင္းအားလံုးသည္ စားသံုးရန္သင့္ပါသည္။ ၾကက္ဟင္းခါး လက္ဘက္ကို တဲြဘက္စားသံုးႏိုင္သည္။ ခ်ိဳခ်ဥ္ဖန္ သည္းေျခစာမ်ားႏွင့္ပူခ်ဥ္စပ္ ေတ ေဇာဓာတ္စာမ်ိဳးစံုကို ေရွာင္ပါ။ ဝမ္းလိုေနသူမ်ား မုန္႔ဟင္းခါးကို ဘဲဥႏွင့္ဝေအာင္စားပါတဲ့။ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဓာတ္စာပါလည္း။ လူမမာမ်ား ဝက္စြတ္ျပဳတ္ကိုေသာက္ပါ။ ဝက္သားမစားသူေတြအတြက္ေတာ့ စားစရာတခုေလ်ာ့သြား တာေပါ့။
ေအးျမေသာရာသီေရာက္လာသျဖင့္ သနပ္ခါးတြင္ နံသာျဖဴအနည္းငယ္စပ္၍ လူးပါ။ ေရေအးခ်ိဳးႏိုင္ပါသည္ စတာမ်ိဳးေတြပါ ပါတယ္။ ယေန႔ထုတ္ေဝေနတဲ့ဂ်ာနယ္ေတြမွာပါတတ္တဲ့ အသားႏူးရန္ ဘာလုပ္ပါတို႔ အပူေလာင္ပါက ဘာလုပ္ပါတို႔ဆို တာေတြက ဟိုအရင္ကထဲက တိုင္းရင္းေမမွာပါၿပီးသားေတြပါ။ မွတ္မိတာတခုကေတာ့ ျငဳတ္သီးကိုင္မိလုိ႔ လက္ေတြပူေနရင္ နႏြင္းမႈန္႔ကိုလူးၿပီး မီးနားမွာ သံုးမိနစ္ကင္လိုက္ပါတဲ့။ ေဝဒနာခ်က္ျခင္းေပ်ာက္သြားမယ္လုိ႔ဆိုပါတယ္။ စာကိုသာ သတိရမိ ေနတာပါ။ လက္ေတြ႕ကေတာ့ တခါမွမလုပ္ဘူးပါဘူး။ အလားတူ ေန႔စဥ္ေစ်းဝယ္ေနရသူေတြအတြက္လည္း ၁၅ ရက္စာ ဟင္းမ်ိဳးစပ္အခန္း ထည့္ေပးထားပါတယ္။
စေနေန႔မွာ ပဲဇင္းငံုကိုႏူးေအာင္ျပဳတ္ၿပီးမွ ဆီသတ္ဟင္းခ်ိဳခ်က္-ၾကက္သားကို စပလင္အုပ္ၿပီး ေရက်န္ဆီက်န္ေလးခ်က္ပါ။ကတက္ခ်ဥ္ကို ၾကက္သြန္ေက်ာ္ -ႏွမ္း- ပုဇြန္ ေခ်ာက္ႏိုင္ႏိုင္နဲ႔သုတ္ၿပီး ငါးေမြးထိုးေခ်ာက္ကေလးကို ႂကြပ္ႂကြပ္ေက်ာ္-အ ေဖ်ာ္သင္းသင္း ငါးပိတခြက္နဲ႔ ဘူးရြက္ျပဳတ္ တို႔ပါတဲ့။ ေန႔စဥ္ဟင္းရာအျဖစ္ ဟင္းခ်ိဳအေရေသာက္တခြက္ အသားဆီျပန္ဟင္း တပဲြ အသုတ္တပန္းကန္နဲ႔ ငါးပိတို႔စရာပါမက်န္ရေအာင္ ဟင္းစပ္ေပးထားပါတယ္။ ဒီေခတ္ေစ်းနဲ႔ေတာ့ ငါးပိတို႔စရာပဲ ရ မယ္ထက္ပါတယ္။ တကယ္ခ်က္တဲ့သူရိွရဲ႕လား ခ်က္ရင္လည္း ဟင္းစပ္တဲ့ပါ့မလားလုိ႔ ေတြးမိေပမဲ့ ေရးတဲ့သူကေတာ့ ေမ့ရဲ႕ လက္ရာကို ႏွစ္သက္ၾကမွာပါလုိ႔ အဆံုးသတ္ထားပါတယ္။
ပင္တိုင္အခန္းမဟုတ္ေပမဲ့တခါတရံမွာ ပါတတ္တဲ့ေဆာင္းပါးေလးေတြရိွပါေသးတယ္။ ေမာင္ညီမေလးေတြအပ်င္းေျပဆို တဲ့အခန္းေလးမွာပါတဲ့ေဆာင္းပါးေလးေတြပါ။ ဒီအခန္းမွာ ဉာဏ္စမ္းပုစၧာေလးေတြ ပန္းခ်ီဆဲြခိုင္းတာမ်ိဳးေတြ ပါတတ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ကိန္းဂဏန္း (4) ကို ေျခာက္လံုးသံုးၿပီး စက္ဝိုင္းသဏၭာန္ ၾကယ္ပြင့္ျဖစ္ေအာင္ဆဲြပါဆိုတာမ်ိဳး- (1)ကေန(9)အထိ ရယ္နဲ႔ အေပါင္းအႏုတ္အေျမႇာက္အစား လကၡဏာေလးခုကိုသံုးကာ ေမ်ာက္ရုပ္ကေလးျဖစ္ေအာင္ ဆဲြခိုင္းမ်ိဳးေတြပါ။ အျဖ က စာအုပ္ရဲ႕တေနရာမွာပါ ပါတယ္။ အေျဖၾကည့္လုိ႔ပဲ ဆဲြတတ္တတ္ ဘယ္နည္းနဲ႔ပဲဆဲြတတ္တတ္ ပညာတခုေတာ့ တတ္ သြားမွာပါ။
ခရီးသြားေဆာင္းပါးတပုဒ္လည္းလစဥ္ပါတတ္ပါတယ္။ စာဖတ္သူေတြမေရာက္ဘူးတဲ့ေဒသက ဓေလ့စရိုက္ေတြ ရိုးရာယဥ္ ေက်းမႈေတြ တန္ခိုးႀကီးဘုရားေတြအေၾကာင္းကိုဖတ္ရေတာ့ ဖတ္ရသူေတြမွာ ဗဟုသုတတိုးပြါးရပါတယ္။ အားကစားဝါသ နာပါသူမ်ားနဲ႔ ကိုယ္ခံပညာကိုစိတ္ဝင္စားသူေတြအတြက္ သိုင္းပညာနဲ႔ ဗန္တိုပညာေဆာင္းပါးေတြလည္း ပါတတ္ပါေသး တယ္။ အမ်ိဳးသမီးစာေရးဝါသနာပါသူေတြအတြက္ကေတာ့ ဝတၱဳတိုက႑ကို ထည့္ေပးထားပါတယ္။ ဝတၱဳတို ေလးပုဒ္ ေလာက္ ပါပါတယ္။ စာမူပို႔ထားၿပီး အေရြးမခံရတဲ့စာမူရွင္ေတြကိုလည္း စာေရးနည္းသဝဏ္လႊာအခန္းကေန လိုအပ္တာေတြ ကို သင္ေပးပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းမယ္မယ္ရရမရိွပဲ စကားေျပာတာေတြမ်ားေနတယ္-ဇာတ္လမ္းက ယုတၱိမရိွပါဘူးႀကိဳးစားရန္ လိုပါေသးတယ္ စတာမ်ိဳးေတြပါ။
သတိရမိတဲ့ေနာက္တခန္းက အပတ္စဥ္ပါေနက် တိုင္းရင္းေမ (၁၅) ေဗဒင္က႑ျဖစ္ပါတယ္။ စာမ်က္ႏွာတမ်က္ႏွာထဲမွာ ခုႏွစ္ရက္သားသမီးေတြအတြက္ေဟာစာတမ္း ေရးေပးထားတာပါ။ စေနသမီးေတြအတြက္ဆို နဂါးရုပ္ကေလးနဲ႔ သရုပ္ေဖၚျပ သ ထားပါတယ္။ ေန႔တေန႔အတြက္ သံုးေၾကာင္းေလာက္သာ ေဟာထားပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ခ်စ္သူေတြ႕မယ္-ဒါေပမဲ့ မတတ္သာ ခပ္ခြာခြာေနရလိမ့္မယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတြသာ ပါပါတယ္။ ထူးျခားတာက တျခားေဗဒင္ေဟာ စာတမ္းေတြမွာ လိုယ ၾတာေခ်ရန္နည္းလမ္းေတြ မပါတာပါ။ ေဟာစတမ္းရွင္က ဆရာမာက်ဴရီလုိ႔ အမွတ္ရေနပါေသးတယ္။
မဂၢဇင္းေတြဂ်ာနယ္ေတြရဲ ့သဘာဝအတိုင္းတိုင္းရင္းေမကလည္း ေၾကာ္ျငာနဲ႔ကင္းလုိ႔မရပါဘူး။ မ်က္ႏွာဖံုးအတြင္းဘက္ ရယ္ ေနာက္ေက်ာဖံုးအတြင္းဘက္ႏွစ္ဘက္မွာ ေရာင္စံုေၾကာ္ျငာထည့္ေပးပါတယ္။ အဲဒီေခတ္တံုးကေခတ္စားေနတဲ့ ကပ္ပီ တန္တံဆိပ္ စီးကရက္ေၾကာ္ျငာ-လပ္ဂိတ္ဆပ္ျပာေမြးေၾကာ္ျငာ-ကိုယ္လိမ္းေပါင္ဒါ-ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္စတဲ့ ေၾကာ္ျငာေတြက ေနရာယူထားက်ပါတယ္။ စာအုပ္အတြင္းဘက္က အျဖဴအမဲေၾကာ္ျငာေတြမွာေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ဆိုင္တဲ့ပစၥည္းေတြကိုသာေတြ႕ ရပါတယ္။ မိခင္တိုင္း မေမ့ မေလ်ာ့ေဆာင္ထားရမဲ့ ဆရာေျပာင္ေဆးတို႔ပတ္ႀကီး- အပ်ိဳအအိုမေရြး အသားလွေစ တဲ့စ ကီႏိုပလပ္စ္ အသားလွဆီ-ပ်ိဳတိုင္းႀကိဳက္တဲ့ ၾကက္ဆင္ဖဲထီးဆိုတာမ်ိဳးေတြပါပါတယ္။ ဆရာေအာင္ရိွန္လက္ရာ ကာ တြန္းနဲ႔ ဘီေအစႏိုးကေတာ့ အပတ္စဥ္ပါေနတဲ့ေၾကာ္ျငာျဖစ္ပါတယ္။
တုိင္းရင္းေမကုိ ဒီေလာက္ေတာင္သတိရရသလားလုိ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ အထင္ႀကီးေနပါဦးမယ္။ တေလာက မိတ္ေဆြတေယာက္ ဆီသြားလည္ရင္း စာအုပ္စင္ေပၚမွာ တုိင္းရင္ေမဂ်ာနယ္ေလးေတြကို ေတြ႕လုိက္မိပါတယ္။ ပုိင္ရွင္အေဒၚႀကီးက စာကုိလည္း ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္ၿပီး စည္းစနစ္တက် သိမ္းဆည္းထားတတ္သူျဖစ္ေနလုိ႔သာ ဒီစာေစာင္ေတြကုိ ျပန္မွီျငမ္းခြင့္ရလုိက္တာပါ။ တုိင္းရင္ေမထဲက ဓာတ္စာအတုိင္း ေန႔စဥ္စားေနလုိ႔လား၊ ေလ့က်င့္ခန္းေတြကုိ ပုံမွန္ေလ့က်င့္ေနလုိ႔လားမသိပါဘူး။ အေဒၚႀကီးက ခုထိ မ်က္ႏွာဖုံးမယ္အျဖစ္ ဓာတ္ပုံ႐ုိက္ပုိ႔လုိက္ရင္ အယ္ဒီတာေတြက ေသခ်ာေပါက္ေရြးၾကမွာပါ။ ပုိ႔မယ္လုိ႔သာ ေရးေနရပါတယ္။ တုိင္းရင္းေမဂ်ာနယ္က ရပ္ဆုိင္းသြားတာ ၾကာလွပါၿပီ။ ဒီလုိ အစဥ္အလာေကာင္းနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးေတြကုိ ပညာေပးေနတဲ့ဂ်ာနယ္ကုိ ျပန္လည္အသက္သြင္းထုတ္ေ၀ခဲ့ရင္ အားေပးမဲ့ ေခတ္တုိင္းရင္းေမေလးေတြေရာ ရွိႏုိင္ပါဦးမလား လုိ႔ ေတြးေတာရင္း တုိင္းရင္ေမအေဟာင္းေတြကုိ ေငးၾကည့္ေနမိပါေတာ့တယ္။
ထင္ေအာင္
ဇူလုိင္ ၄၊ ၂၀၁၅