ကိုသန္းလြင္ - စကၤာပူမီးရထား
(မိုးမခ) ဇူလိုင္ ၉၊ ၂၀၁၅
(၁)
ကြ်န္ေတာ့္အဖို႔ စကၤာပူမွ ေျမေအာက္ရထား (MRT) ကိုစတင္စီးဘူးရသည္မွာ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မ်ားဆီမွျဖစ္ပါသည္၊ စကၤာပူတြင္ အေနၾကာျပီး ဂ်င္ျဖစ္ေနၾကေသာ ကၽြန္ေတာ့္ တူမမ်ားကရထားစီးရန္ေခၚသြားၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္၊ ကၽြန္ေတာ္ သည္မီးရထားစီးမည္ဆိုေတာ့ တဂ်ဳန္းဂ်ဳန္းအသံေတြျပဳၿပီးသြားေနေသာ ရထားႀကမ္းႀကီးေတြ ဟုထင္ခဲ့မိသည္။
ဘူတာ႐ံုမွာ ေျမေအာက္မွာရွိရာ ပလက္ေဖါင္းသို႔ေရာက္သြားေသာအခါ ေလေအးစက္မွေလေအးေတြ မႈတ္သြင္း ထားေသာအခန္းက်ယ္ႀကီးတခုထဲ ေရာက္သြား သလိုျဖစ္ေနပါသည္၊ ပလက္ေဖါင္းေပၚတြင္ ရထားေျပးလမ္း ရွိရာဘက္၌ မွန္တံခါး ေတြပိတ္ထားေလရာ ရထား၀င္လာတာကို ႐ုတ္တရက္ဘာမွန္းမသိရ၊ ရိပ္ကနဲဲ ရိပ္ကနဲ ျဖတ္သြား ေနေသာ တြဲေတြကိုသာျမင္ရသည္၊ ရထားလမ္းက ၿငိမ္လြန္း ေသာေၾကာင့္ တြဲထဲမွာလၻက္ရည္ခြက္ ကိုကိုင္၍ ေသာက္လ်င္ရမည္ထင္သည္၊ သို႔ေသာ္ ဘူတာ႐ံု၀င္ကတည္းက အစား၊ အေသာက္ကို ခြင့္မျပဳပါ၊ ဘူတာရံုအတြင္းတြင္အမိႈက္ တပင္မွ မရွိေအာင္ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ေနသည္။
(MRT ေခၚ Mass Repid Transport) ရထားမ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အပါအ၀င္မ်ားစြာေသာ စကၤာပူေန ျပည္သူမ်ား၏ဘ၀ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုျဖစ္ေနေလၿပီ။
(၂)
အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္ ပထမဆံုး ရထား LRT (Light Repid Transport) စံနစ္ကို စတင္ အသံုးျပဳသည္မွာ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံ မနီလာၿမိဳ႕မွာျဖစ္သည္ဟု မွတ္သားရဖူးသည္၊ ယခုမနီလာၿမိဳ႕ ေတာ္က ရထားေတြအေၾကာင္း မၾကားရေတာ့ေပ၊ စကၤာပူတြင္သာ ႏိုင္ငံ၏ ပံုရိပ္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ၿမိဳ႕ေနလူေတြ မျဖစ္မေန အားထား ရေသာ ရထားစံနစ္အေနျဖင့္လည္းေကာင္း ရပ္တည္လာခဲ့သည္။
၂၀၁၃ ခုႏွစ္တြင္ တြက္ခ်က္မႈမ်ားအရ တစ္ေန႔လွ်င္ ရထားစီးသူဦးေရ သန္း၂.၈၉၉ ရွိသည္၊ ဘတ္(စ္)ကားစီး သူဦးေရက သန္း ၃.၇၁၁ ရွိသည္၊ ရထားသည္ ေန႔စဥ္နံနက္ ၅း၃၀ တြင္ စတင္ထြက္ခြါၿပီး ေနာက္ေန႔နံနက္ ၁ နာရီတြင္မွ အဆံုးသတ္သည္၊ တစ္စီးႏွင့္တစ္စီးေစာင့္ရခ်ိန္ ၁မိနစ္၊ ၂ မိနစ္ႏွင့္အၾကာဆံုး ၆ မိနစ္သာၾကာမည္၊ ဘူတာ႐ံုတိုင္းတြင္ ေနာက္ထပ္ဘယ္အခ်ိန္တြင္ ရထားဆိုက္မည္ဆိုေသာ အီလက္ထေရာနစ္ဆိုင္းဘုတ္မ်ား တပ္ဆင္ထားပါသည္။
ဂ်ပန္ ႏွင့္ တရုတ္ျပည္မွာ စကာၤပူမွ MRT လို ရထားေတြရွိပါသည္၊ လူဦးေရမ်ားျပားၿပီး ရထားစီးရသည္မွာ ၾကပ္တည္း လွပါသည္၊ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႔ေတာ္မွ မီးရထားမွာ အလြန္သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္လွပါသည္၊ သို႔ပါေသာ္လည္း ႏိုင္ငံျခားသား ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖုိ႔ ယိုးဒယားလိုဆိုင္းဘုတ္ေတြကမ်ားလြန္းေသာေၾကာင့္ သြားရလာရတာ အဆင္မေျပလွပါ၊ စကၤာပူကရထား Network ေျမပံုေတြ၊ ဘယ္ဘူတာမွ ဘယ္ဘူတာသို႔ စီးလ်င္ ရထားခ မည္မွ်ေပးရမည္ ဆိုသည္ကို အလြယ္တကူသိႏိုင္သည္၊ တကၽြန္းလံုးအႏွံ႔ရထားေရာက္ေအာင္ ဖန္တီးထားပံုမွာ လည္း စံနစ္က် လွပါသည္။
စကၤာပူကြ်န္းသည္ အေရွ႔ႏွင့္အေနာက္ ကီလိုမီတာ ၅၀ (၃၁မိုင္) ရွိျပီး ေတာင္ႏွင့္ေျမာက္မွာ ကီလိုမီတာ ၂၆ (၁၆မိုင္) သာရွိသည္၊ ဧရိယာစတုရန္းအေနျဖင့္ ရ၁၄ စကြဲယားကီလိုမီတာ (၂၇၅.၈ စကြဲယားမိုင္) ရွိသည္၊
၁၉၆၇ ခုႏွစ္က ပါလီမန္တြင္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးက႑အတြက္ ေဆြးေႏြးၾကရာတြင္ ၁၉၉၂ ဆီအထိ လက္ရွိဘတ္(စ္)ကား Network ႏွင့္ လံုေလာက္မႈရွိမရွိကို အေျခအတင္စဥ္းစားခဲ့ၾကပါသည္၊ ျပတ္သားေသာ အေျဖကိုမရ၊ သူတို႔လူဦးေရႏွင့္ ဘတ္(စ) ကား စံနစ္သည္လံုေလာက္လွပါျပီဟု ဆိုသူကဆိုၾကသည္၊ ဤတြင္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးလီကြမ္းယူက ဘတ္(စ္)ကားေတြႏွင့္ မလံုေလာက္ႏိုင္၊ မီးရထားႏွင့္ ဆက္သြယ္ေရးစံနစ္ကို တည္ေဆာက္ၾကရမည္ဟု အဆံုးအျဖတ္ေပးခဲ့သည္။
၁၉၈၃ ေအာက္တိုဘာ ၂၂တြင္ MRTC Mass Rapid Transit Corporation ကိုစတင္ထူေထာင္ျပီး ဘက္ဂ်က္ ၅ ဘီလီယံ ေဒၚလာခ်ေပးခဲ့သည္၊ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ ရ ရက္ေန႔တြင္ (Yio Chu kang) ႏွင့္ (Toh Payoh) ဘူတာ႐ံု (၅)ခုပါ၀င္သည့္ ၆ကီလိုမီတာေ၀းေသာ လမ္းတေလ်ာက္ LRT ရထားကိုေျပးဆြဲ ႏိုင္ခဲ့သည္၊ ေနာင္တြင္ SMRT Sigapore Mass Transit Coမporation ဟု အမည္ေျပာင္းခဲ့သည္။
ပထမဆံုးေတာင္ေျမာက္ လိုင္းအျဖစ္ ဘူတာ႐ံု ၁၅ ခုကို ခ်ဲ႕ေပးၿပီး ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၁၁)ရက္ေန႔တြင္ စတင္ေျပးဆြဲခဲ့ၾကသည္၊ MRT စံနစ္ကို စတင္ပါၿပီဟု တရား၀င္ေၾကျငာခဲ့ၾကသည္၊ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ (၆) ရက္တြင္ ဘူတာ႐ံု ၂၁ ခုတိုးေဆာက္ခဲ့ၿပီး အေရွ႕အေနာက္လိုင္းကို ဖြင့္လွစ္ခဲ့ၾကသည္။
၁၉၉၆ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၀)ရက္ေန႔တြင္မူ ေတာင္ေျမာက္လိုင္းကို Woodland ဘူတာအထိ တိုးခ်ဲ႕ေျပးဆြဲႏိုင္ခဲ့ၾကသည္၊ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္တြင္မူ MRT ကို လူေနအိမ္ေျခမ်ားအထိ ေျပးဆြဲၾကရမည္ဟူေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ ဘူဂစ္ပန္ဂ်မ္း LRT ကို စတင္ေျပးဆြဲခဲ့ၾကသည္။ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္တြင္ အေရွ႕ဘက္ျခမ္း ေလဆိပ္အထိ ေရာက္ေအာင္ ရထားလမ္းကို တိုးခ်ဲ႕ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္၊ ထိုရထား ပေရာဂ်က္ႏွင့္အတူ ခရီးသည္တဦးသည္ မိမိ အိမ္မွထြက္သည္ႏွင့္ မိုးလံုေလလံု အမိုးအကာေအာက္မွ ဘူတာရံု အေရာက္ ျဖစ္ေစ ဘတ္(စ) ကားဆိပ္အေရာက္ျဖစ္ေစ လမ္းေလ်ာက္သြားႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးထားေလသည္၊
ယခုအခါ တႏိုင္ငံလံုးရထားေျပးလမ္းအရွည္မွာ ၁၅၂.၉ ကီလိုမီတာရွိၿပီး ဘူတာ႐ံုေပါင္း ၁၁၃ ရွိေနပါၿပီ၊ ရထားလမ္းႏွင့္ဘူတာရံုမ်ားကို အနည္းဆံုး မီတာ ၆၀ ထက္မနည္း နက္ေအာင္တူးၿပီး ေဆာက္လုပ္ ထားျခင္းျဖစ္ရာ ေျမျပင္ေပၚသို႔ ေလယာဥ္မွက်ဲခ်ေသာ ဗံုးဒဏ္ကိုခံႏိုင္ၿပီး ဗံုးခိုက်င္းအဖြယ္ သေဘာထား ႏိုင္ရမည္ဟု မူခ်မွတ္ခဲ့ပါသည္၊ တယ္လီဖုန္းအဆက္အသြယ္အတြက္ Network Coverage ရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပး ထားသျဖင့္ မိမိမုိဘိုင္းဖုန္းကို ရထားေပၚႏွင့္ ဘူတာတိုင္းတြင္ အသံုးျပဳႏိုင္ၾကပါသည္။ အခ်ိဳ႕ဘူတာ႐ံုမ်ားတြင္ အခမဲ့ WiFi ၀ါယာလက္ အဆက္အသြယ္ကို ရေအာင္ စီစဥ္ထားပါသည္။
တၿမိဳ႕လံုး ဘူတာ႐ံု ရာေက်ာ္ရွိရာတြင္ ဘူတာ႐ံုမွထြက္သည္ႏွင့္ လူစည္ကားရာရပ္ကြက္ထဲသို႔ ေရာက္သြား ေအာင္ တည္ေဆာက္ထားသည္၊ ဘူတာ႐ံုမွ တက္သည္ႏွင့္ Shopping Mall ထဲေရာက္သြားတာလည္းရွိသည္၊ ဘဏ္ေတြ၊ စာတိုက္ေတြ၊ Orchard ဘူတာ႐ံုတြင္မူ စာၾကည့္တုိက္ကို ဘူတာရံုအေဆာက္အဦးအေပၚတြင္ တည္ေဆာက္ ထားသည္။
စကၤာပူ မီးရထားႏွင့္ပါတ္သက္၍ စည္းကမ္းက်နေသာ အခ်က္အမ်ားတြင္ ၀န္ထမ္းမ်ား၏ ၀န္ေဆာင္မႈစိတ္ဓါတ္၊ (Service attitude, Service Quality) ကို ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္ျခင္းမ်ားလည္းပါ၀င္ပါသည္၊ ရထားမ်ား အခ်ိန္မွန္ ေအာင္ အင္ဂ်င္နီယာေတြက စီမံခန္႔ခြဲေနပံုမ်ားကို ျပင္ပမွ ကၽြန္ေတာ္တို႔မျမင္ၾကရပါ၊ သို႔ပါေသာ္လည္း ဘူတာရံုတုိင္းရွိ Contron Station မ်ားတြင္ အၿမဲတေစ ၀န္ထမ္းမ်ား ရွိေနၿပီး၊ ခရီးသြားျပည္သူမ်ား၏ အခက္အခဲျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းေပးပံုမ်ားမွာအတု ယူ ေလာက္ပါေပသည္။
ရထားမ်ား လူၾကပ္ခ်ိန္တြင္ ဘူတာရံု ပလက္ေဖာင္းတိုင္း၌ ယူနီေဖာင္းအျပည့္အစံုျဖင့္ ေစာင့္ၾကည့္ အကူအညီ ေပးေနေသာ ၀န္ထမ္းမ်ားကို ေတြ႕ႏိုင္ၾကသည္။
တြဲထဲရွိရထား ထိုင္ခံုတိုင္းတြင္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္မ်ား၊ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ား၊ ကေလးသူငယ္မ်ားအတြက္ သတ္မွတ္ထားေသာ ထိုင္ခံုေတြရွိပါသည္။ အကယ္၍ သက္ႀကီးရြယ္အိုတစ္ေယာက္ ရထားေပၚတက္လာၿပီဆုိ လ်င္ ေနရာမွထေပးသူေတြကို အၿမဲေတြ႕ေနရတတ္သည္၊ စစ္တပ္ယူနီေဖာင္း၀တ္ၿပီး ရထားစီးၾကသူေတြ ကိုေတြ႕ ရသည္၊ National Service ေခၚ စစ္မႈမထမ္းမေနရ ဥပေဒအရ ယူနီေဖာင္း၀တ္လူငယ္မ်ားကို ရထားေပၚတြင္ အၿမဲေတြ႕ၾက ရပါသည္။ သူတို႔သည္ ယူနီေဖာင္းျဖင့္ ရထားစီးပါက တိုင္ခံုေပၚတြင္ ထိုင္ခြင့္မရွိပါ၊
အစားအေသာက္စားခြင့္မရွိျခင္းမွာ အနံ႔အသက္ႏွင့္အမိႈက္သရိုက္ကာကြယ္ရန္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္၊ ခ်ိဳခ်င္ျမံဳထားသူ တေယာက္မွာ ေဒၚလာ ၃၀ ဒဏ္ေငြ ေပးလိုက္ရဖူးသည္၊ ေခါင္းမူးတတ္လို႔ပါဟု ထုေခ်ေသာ္လည္းမရပါ၊ ဒူးရင္းသီး ကိုရထားေပၚသို႔ သယ္ေဆာင္ခြင့္မရွိ၊ ခရီးသြားခရီးေဆာင္အိပ္ကိုမူ တႏိုင္သယ္ယူခြင့္ရွိသည္၊ ထိုခရီးေဆာင္ အိပ္မ်ားကို သယ္ေဆာင္ရန္ ဘူတာ ပလက္ေဖါင္း တံခါး၀င္ေပါက္ကို က်ယ္က်ယ္ဖြင့္ေပး ထား သည္။
၂၀၀၂ မွစတင္ျပီး ခ်န္ဂီေလဆိပ္သို႔ ရထားစတင္ေျပးဆြဲခဲ့သည္၊ ေလဆိပ္မွ ၿမိဳ႕ထဲသို႔သြားရန္လည္းေကာင္း၊ ၿမိဳ႕ထဲမွေလဆိပ္သို႔သြားရန္လည္းေကာင္း၊ ေစ်းၾကီးေပးရေသာ တကၠစီကား ငွားစီးရန္ မလိုေတာ့ေပ၊
မနက္ပိုင္း႐ံုးတက္ခ်ိန္ (Peak Hour) မ်ားတြင္ ေနာက္ထပ္ရထားသည္ ၁ မိနစ္အတြင္းေရာက္လာသည့္တိုင္ လူၾကပ္တတ္ေသာေၾကာင့္ မလိုက္ႏိုင္တာေတြရွိတတ္သည္၊ ထုိျပႆနာကို ေျပလည္ေစရန္ မနက္ပိုင္း (၇း၄၅)ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ၿမိဳ႕လယ္ဘူတာမ်ားမွာ ရထားဆင္းပါလ်င္ ရထားခကိုေပးစရာမလိုေတာ့ေပ၊ ရံုးဖြင့္ခ်ိန္တြင္ ရထားစီးခရီးသည္ ဦးေရကို ေလွ်ာ့ခ်လိုေသာၾကာင့္ျဖစ္သည္၊
ရထားခေပးရန္မွာ ခရီးစဥ္အလိုက္ရထားစီးကဒ္ကို၀ယ္ႏိုင္သလို ေဒၚလာ ၅၀/၁၀၀ ထည့္ထားသည့္ ေငြျဖည့္ကဒ္ကိုလည္း ကိုင္ေဆာင္ထားႏိုင္သည္၊ ရထားကဒ္ကို တံခါးေကာင္တာေပၚတြင္ တင္ေပးလုိက္ သည္ႏွင့္ အ၀င္တံခါးသည္ပြင့္သြားမည္၊ ထြက္လ်င္လည္း မိမိကဒ္ကို တံခါးေပါက္က Sensor ေပၚတြင္ တင္ေပးလိုက္႐ံုသာ၊ ဤနည္းျဖင့္မိမိ၏ရထားစီးခသည္ သက္ဆိုင္ရာဘဏ္အေကာင့္ကဲ့သို႔ တန္းၿပီး ၀င္သြား ပါလိမ့္မည္၊ ရထားစီးသူမ်ားက ေငြေပး ေငြယူလုပ္စရာမလိုသလို အေၾကြ အႏုပ္မ်ားလည္း ကိုင္စရာမလိုပါ၊
ကၽြန္ေတာ္သည္ စကၤာပူေရာက္စက ျမိဳ႔အအေနာက္ဖက္ ဂ်ဴေရာင္းမွ အေရွ႕ဖ်ားး၌ရွိေသာ ပါစီရစ္သို႔ ေန႔စဥ္အသြား အျပန္ရထားစီးခဲ့ရဘူးသည္၊ ရထားေပၚတြင္ ၄၅ မိနစ္ၾကာသည္၊ အလုပ္ပ်က္ရေလာက္ေအာင္ ရထား ေၾကာင့္ေႏွာင့္ေနးရသည္ဟု မႀကံဳဘူးပါ၊ ကၽြန္ေတာ္သားမွာဂ်ဴေရာင္း၌ ေက်ာင္းတက္ရေပရာ ေက်ာင္းက (၇း၂၀) မွာ ေရာက္ရမည္ဆိုေသာေၾကာင့္ ရထားေပၚသို႔ (၅း၄၅)တြင္ ေရာက္ေအာင္သြားရသည္၊ MRT ရထားမ်ားသည္ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး၏လုပ္ငန္းမ်ား အခ်ိန္မွန္လည္ပတ္ရန္အတြက္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္ ေနပါၿပီ။ အေၾကာင္းတစံုတရာ စက္ေၾကာင့္ လူေၾကာင့္ ရထားေႏွာင့္ ေႏွးလ်င္ ရထားေကာ္ပိုေရးရွင္းက ဒဏ္ ေၾကးေပးရေလသည္၊
စကၤာပူသည္ သူတို႔ရထားစံနစ္ကို ဂုဏ္ယူသကဲ့သို႔ Service Quality တိုးျမွင့္ေရး ေ႐ွ႕လုပ္ငန္း စဥ္မ်ားကို စကၠဴျဖဴစာတမ္း၊ ေ႐ွ႕တိုးျမွင့္ရမည္ စီမံကိန္း (Development Plan) စသည္တို႔ျဖင့္ စာေစာင္အမ်ိဳးမ်ိဳးထုတ္ကာ မၾကာခဏ ေက်ျငာ ေနၾကပါသည္။
ျမန္မာျပည္မွ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား စကၤာပူသို႔ ေရာက္လာစဥ္ကလည္း ၿမိဳ႕ခံေတြက MRT ရထား ေျပးလႊား ေနပံုကို လက္ေတြ႕ျပသၾကပါသည္၊ ထိုေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားသည္ ရထားေပၚမွာ အေနာက္မွ အေ႐ွ႕ ခရီး တေလွ်ာက္ လံုး ၾကည့္႐ႈ႕ေလ့လာသြားၾကပါသည္။
တခါက ရထားႏွင့္ ဘူတာပလက္ေဖါင္းအၾကား ေျခေထာက္ညပ္မိ၍ ယိုးဒယားမေလးတေယာက္ ေျခေထာက္ ျဖတ္လိုက္ရဘူးသည္၊ သူမက ရထားေကာ္ပိုေရးရွင္းကို တရားစြဲေလရာ သူမေက်နပ္ေအာင္ေရာ္ေၾကး ေပးရသည္ဟု ၾကားလိုက္ရဘူးသည္၊
(၄)
မၾကာေသးမွီက ရွန္ဟုိင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလာႀကိဳသူက ေလဆိပ္မွအထြက္ Maglev (မက္ဂလက္) ရထားကို ၿပ၍ အေ၀းမွ ျမင္လိုက္ရပါသည္၊ Maglev ဆိုသည္မွာ Magnetic Levitation ေခၚသံလိုက္တြန္းကန္အားကို သံုး၍ရထားကိုသံလမ္းႏွင့္မထိေစဘဲ ေျပးေစေသာစံနစ္ဟုဆိုႏိုင္ပါသည္၊ အသံကိုမၾကားရသလို ေျပးေနပံု မွာအလြန္ ညက္ေညာပါသည္၊ တနာရီကို ကီလိုမီတာ ၄၃၀ေက်ာ္ေမာင္းျပီး ရွန္ဟိုင္းေလဆိပ္ႏွင့္ ၿမိဳ႕ ၃၀.၅ ကီလိုမီတာခရီးကို ရွစ္မိနစ္ႏွင့္ေျပးသည္။
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက ( Bullet Train) ေခၚ က်ည္ဆံကဲ့သို႔ေျပးေသာ ရထားစီးရဘူးသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိေနပါ သည္၊ သူတို႔ဆီက ရထားစံနစ္ကို Shinkansen ဟုေခၚသည္၊ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္စြဲေနေအာင္ မွတ္မိေန သည္မွာ သတ္မွတ္ခ်ိန္တြင္ ရထားဘီးစလွိမ့္ၿပီး သတ္မွတ္ထားေသာအခ်ိန္ေရာက္ရမည့္ ဘူတာသို႔ ဆိုက္ေရာက္သြားျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္၊ တကမၻာလံုး သံုးစြဲ ရေအာင္ ကားေတြထုတ္လုပ္ေသာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ကားအတြက္ ဟိုက္ေ၀းလမ္းမႀကီးေတြမ႐ွိပါ၊ ရထားလမ္း ကိုသာ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရးအတြက္ အားထား ၾကရသည္၊ ၁၉၆၄ခုႏွစ္တြင္ ၅၁၅.၄ ကီလိုမီတာမွ်သာ ႐ွိခဲ့ေသာ ရထား လမ္းမ်ားမွာ ယခုအခါ ၂၆၁၅ ကီလိုမီတာ အထိ႐ွိေနပါၿပီ။ တႏိုင္ငံလံုးကၽြန္းေတြအႏွံ႔ ရထားလမ္းေတြကို ေနရာအႏွံ႔ ေဖါက္ထားပါသည္။
ရထားမ်ားႏွင့္ပတ္သတ္၍ အျခားထင္႐ွားေသာႏိုင္ငံတခုမွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံျဖစ္ပါသည္၊ ဆင္းရဲၿပီး လူဦးေရ မ်ားျပား လွေသာ အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ရထားလမ္းအရွည္ ၁၁၅,၀၀၀ ကီလိုမီတာ႐ွိပါသည္၊ ဘူတာ႐ံုေပါင္း ၇၁၇၂ ႐ံုမွ် ႐ွိၿပီး ရထားစီးခရီးသည္မွာ ၂၀၁၄ တႏွစ္ထဲတြင္ ၃၉ရ ဘီလီယံရွိပါသည္၊ တေန႔ တစ္ေန႔တြင္ ခရီးသည္ ၂၃မီလီယံ မွ် ရထားစီးေနၾကပါသည္၊ မီးရထားက႑မွ ၀င္ေသာ၀င္ေငြမွာ ၂၆ မီလီယံ ရွိပါသည္၊ ၀န္ထမ္းေပါင္း သန္း၁.၃၀၇ ရွိပါသည္။
မၾကာေသးမွီက သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္တခုတြင္ စကၤာပူႏွင့္ မေလးရွားႏိုင္ငံျမိဳ႔ေတာ္ ကြာလာလမ္ပူ တို႔ အျမန္ရထားလမ္းေဆာက္လုပ္ေရး စီမံခ်က္အေၾကာင္းပင္ျဖစ္သည္၊ ျမိဳ႔ေတာ္ ႏွစ္ခုသည္ ၃၀၀ ကီလိုမီတာ ေ၀းျပီး အျမန္ရထားသည္ မိနစ္ ၉၀ ႏွင့္ေရာက္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္၊ အခ်ိဳ႔ ေစ်းေပါေသာ ေလေၾကာင္းလိုင္းမွ ေလယာဥ္မ်ားထက္ပို၍ျမန္ေနပါသည္၊ တင္ဒါတင္ရန္ တစ္ႏွစ္ၾကာမည္ ဒီဇိုင္းဆြဲဘို႔ တစ္ႏွစ္ ေဆာက္လုပ္ရန္ ၅ ႏွစ္ေပါင္းေသာ္ ၂၀၂၀ မတိုင္မီ ျပီးစီးမည္မဟုတ္ေပ၊ အဓိကျပိဳင္ဘက္ ႏွစ္ဦးမွာ တရုတ္ ႏွင့္ ဂ်ပန္ ႏွစ္ဦးသာရွိျပီး တရုတ္ ရထားက ေစ်းႏႈံး တ၀က္ မွ်သာရွိသည္၊ ဂ်ပန္ကလည္းေစ်းေလွ်ာ့ ရန္မရွိ၊ တရုပ္တို႔မွာ မၾကာေသးမွီ က မကၠစီ ကို အစိုးရက မရိုးသားမႈမ်ားရွိေနသည္ဆိုကာ ကန္ထရိုက္ကို ဖ်က္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ဤ ပေရာဂ်က္ ကို ရလိုၾကသည္၊
(၅)
လက္ရွိကမၻာတြင္ တိုးတက္ေနေသာ နည္းပညာႏွင့္ လူ႔အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားအေနျဖင့္ ၾကည့္ ေသာ္ ျမန္မာျပည္၏ ရထားပို႔ေဆာင္ေရးအေျခအေနမွာ ျပဳျပင္စရာေတြအမ်ားႀကီး႐ွိေနပါသည္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သည္ မက္ဂလက္ရထားႀကီးေတြ၊ စကၤာပူက MRT စနစ္ေတြေရာက္လာရမည္ဟု မဆိုလိုပါ၊ သို႔ပါေသာ္လည္း တိုးတက္လာေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လူဦးေရႏွင့္ၾကည့္ေသာ္ လက္ရွိၿမိဳ႕ပါတ္ရထားစံနစ္ကို အမ်ားႀကီး ျပဳျပင္ေပးၾကရ မည္ျဖစ္ပါသည္။ ေနပူပူ မွာ ဘတ္(စ) ကားဂိတ္မ်ားတြင္ ၾကပ္သိပ္ေနေအာင္ တိုးတက္ရေသာ အေျခအေနမွာ မျဖစ္သင့္ေတာ့ပါ၊ မီးရထားစံနစ္ေကာင္းသြားလ်င္ လူေနမႈဘ၀ လည္းတိုးတက္လာပါလိမ့္မည္၊
ရထားလမ္းအသစ္၊ ရထားအသစ္မ်ား ရွိရန္လိုအပ္ေနသလို ၀န္ထမ္းမ်ားႏွင့္၀န္ေဆာင္မႈ Service ေပးမႈ အေျခအေနကိုလည္း ျမွင့္တင္ေပးၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာျပည္မွ ျပည္သူလူထုအတြက္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ႀကံဳေတြ႕ေနၾကရေသာ လူေနမႈဒုကၡမ်ားကို ေလ်ာ့ပါး သက္သာေစရန္ လက္ရွိစံနစ္ကိုျပဳျပင္ရန္လိုအပ္ပါသည္။
ရန္ကုန္ႏွင့္ မႏၱေလးျမိဳ႔ကို ေလးငါးနာရီျဖင့္ အေရာက္သြားေသာရထားမ်ားရွိရန္လိုသလို၊ မႏၱေလး ျမစ္ၾကီးနား၊ ပုသိမ္မွ သံတြဲ၊ ခ်င္းျပည္ကိုျဖတ္သန္းခါ၊ ျမစ္ၾကီးနား၊ ဗန္းေမာ္ ေတာင္ၾကီး၊ လားရႈိး၊ေမာ္လျမိဳင၊္ ေရး၊ ထား၀ယ္၊ ေကာ့ေသာင္စသည္ျဖင့္ နယ္စပ္မ်ဥ္းတေလ်ာက္ ဥဒဟိုေမာင္းႏွင္ေနေသာ ရထားၾကီးေတြ ရွိရန္လိုအပ္ေနပါျပီ၊ အာရွဟိုက္ေ၀းေခၚ ကားလမ္းမၾကီးမ်ား ပေရာဂ်က္ မ်ားကိုျမင္ေနရျပီျဖစ္ရာ ကုန္စည္ေခ်ာေမြ႔စြာစီဆင္းေရး ခရီးသြားျပည္သူမ်ား စိတ္ခ်မ္းေျမ႔ေစေရးအတြက္ ရထားလမ္းၾကီးမ်ားကိုလည္း တည္ေဆာက္သင့္ေပျပီ၊
(ျဖည့္စာ - စကၤာပူကကၽြန္းႏိုင္ငံဟာ 275 square miles၊ မဟာရန္ကုန္ဧရိယာဟာ 231 square miles ရွိပါတယ္။ ဧရိယာ မတိမ္းမယိမ္းပါ။ စင္ကာပူက လူဦးေရ ၅.၃ သန္း ရွိျပီး မဟာရန္ကုန္ကလည္း ၅.၂ သန္း ရွိပါတယ္။ အတူတူေလာက္ပါပဲ။ ဂဏန္းမ်ားအရ မကြာပါ။ ေအာက္ပါ ပုံကေတာ့ ရန္ကုန္ဆပ္ေ၀း ေဆာက္ခ်င္တဲ့ စီမံကိန္း ေျမပုံပါ)
