ေဆာင္းျဖဴ – အေတြးသစ္ဇာတ္လမ္း
(မိုးမခ မဂၢဇင္း ဝတၳဳတို ေဖေဖာ္ဝါရီလထုတ္)
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၇၊ ၂၀၁၆
ကြၽန္ေတာ့္နာမည္လား ၊ "အေတြးသစ္"ေလဗ်ာ။ ၾကည့္ ခင္ဗ်ားက ရယ္ခ်င္ေနၿပီ။ ဟုတ္ပါတယ္ဗ်။ ကိုေသာ္ထူးဆိုတ့ဲ ကြၽန္ေတာ့္ပိုင္ရွင္ အျမတ္တႏိုးေပးထားတဲ့ နာမည္ပါ။ ေၾသာ္ … သူမ်ားေတြက သမုဒယစာပန္းခင္းတို႔၊ ဧဒင္ဥယ်ာဥ္စာေပတို႔ ေပးေနခ်ိန္မွာ ဒီလို ပုံတုံးအမည္ႀကီးေပးရတယ္လို႔ ဟုတ္လား။ နားေထာင္ပါဦးဗ်၊ ကြၽန္ေတာ္ရွင္းျပပါ့မယ္။ ကိုေသာ္ထူးက ဒီလိုဆိုသဗ်။(မိုးမခ မဂၢဇင္း ဝတၳဳတို ေဖေဖာ္ဝါရီလထုတ္)
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၇၊ ၂၀၁၆
"လူေတြကိုယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ေစတာဟာ စာေပပါ။ လူေတြရဲ႕ ေတြးေခၚမႈကိုျမွင့္တင္ေပးေနတာဟာလည္း စာေပပါပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရပ္ကြက္ကေလးမွာရွိတဲ့ ကေလးလူငယ္ေတြကအစ လူႀကီးေတြအဆုံး စိတ္အဆင့္အတန္းျမင့္ မားေစဖို႔၊ စိတ္အာဟာရျပည့္၀ေစဖို႔အတြက္ ဒီစာအုပ္ဆိုင္ကေလးကိုဖြင့္ရတာပါ၊ စာဖတ္သူေတြ အားသစ္အင္သစ္နဲ႔ အေတြး အျမင္အသစ္ေတြ ရရွိေစဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္ဆိုင္ကေလးကို ‘အေတြးသစ္’ လို႔ သိကၡာရွိရွိအမည္ေပးထားပါတယ္။ ခ်စ္သူမုန္း သူမေရြး ေလ့လာအားေပးႏိုင္ၾကပါတယ္"တ့ဲ။
ကဲ .. ခင္ဗ်ား သေဘာေပါက္ေလာက္ၿပီထင္ပါရဲ႕။ အဲဒါ ဆိုင္ဖြင့္ပဲြေန႔က ပတ္သက္ရာ ပတ္သက္ေၾကာင္း မိတ္ေဆြအေပါင္း အသင္းေတြကိုဖိတ္ၿပီး ေျပာခ့ဲတ့ဲစကားေပါ့။
အဲဒီေန႔ကလား ဟင့္အင္း.. ကိုကာကိုလာလည္းမဟုတ္ဘူး ပက္စီလည္းမဟုတ္ဘူး၊ လက္ဖက္ရည္လည္း မတိုက္ဘူးဗ်၊ ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔ ကိုေသာ္ထူးမိန္းမ လက္စြမ္းျပထားတဲ့ ေကာက္ညွင္းေပါင္းကို ဧည့္ခံသဗ်။ ေနာက္တခုက စာအုပ္ဆိုင္ဖြင့္ပဲြ တက္တ့ဲ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို မဲေဖာက္ၿပီး စာအုပ္လက္ေဆာင္ေပးတယ္။ စာအုပ္မ်ိဳးစုံေပါ့ဗ်ာ။ နႏၵာသိန္းဇံ၊ ေဖျမင့္၊ အရွင္ဆႏၵာဓိက စသျဖင့္ေပါ့ ။
အင္း အင္း ဟုတ္တယ္ဗ်။ ခုေခတ္အုပ္ေဈးေတြကလည္း အင္မတန္ႀကီးျမင့္ေလေတာ့ အရင္းအႏွီး အေတာ္မ်ားတာေပါ့ ။ ဆိုင္ေဆာက္စရိတ္ကုန္က်တာရယ္၊ ကိုေသာ္ထူးက သူ႔စိတ္ႀကိဳက္စာအုပ္ေတြကို ရွာေဖြ၀ယ္ယူတာရယ္၊ ဆိုင္မွာ သူၾကည္ ညိဳတန္ဖိုးထားတဲ့ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပုံကို ပန္းခ်ီအပ္ၿပီး အက်အနခ်ိတ္ဆဲြထားတာရယ္ေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးကုန္သြားတယ္လို႔ သိရတယ္။
ကိုေသာ္ထူးလား..၊ ဟုတ္ပ.. က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႔ ေဆးပင္စင္ယူၿပီး ၀န္ထမ္းေလာကကို ေက်ာခိုင္းခဲ့တဲ့လူေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ေအးေအးေဆးေဆး အလုပ္အကိုင္လည္းျဖစ္တဲ့၊ သူ၀ါသနာပါရာ အလုပ္လည္းျဖစ္တဲ့ ဒီလုပ္ငန္းကို မိန္းမရဲ႕ ေရႊထည္ကေလးေတြေရာင္းၿပီး လုပ္တာတ့ဲဗ်။
ေၾသာ္ ခင္ဗ်ားက အံ့ၾသတယ္လား၊ မအံ့ၾသပါနဲ႔၊ ဒါအကင္းေလာက္ပဲရွိပါေသးတယ္မိတ္ေဆြ။ ကိုေသာ္ထူး စာေပ၀ါသနာႀကီး ပုံမ်ား ေျပာျပရဦးမယ္။ ၀န္ထမ္းဘ၀တုန္းက လခထုတ္ရက္ဆိုရင္ သူ႔မိန္းမက သိပ္လန္႔တာ။ သူ႔အႀကိဳက္စာအုပ္ေတြကို ေလွ်ာက္၀ယ္ေနလို႔ အိမ္ကို လခတ၀က္ ျပန္ပါလာရင္ ကံေကာင္းတယ္မွတ္။ မိန္းမက ေဈးထဲမွာ ကုန္စုံဆိုင္ေရာင္းေနလို႔သာ ထမင္းအိုးမကဲြတာေပါ့။ သူ ဒီလို လုပ္ လုပ္လာတိုင္း မိန္းမက သိပ္ေတာ့ အျပစ္မတင္ပါဘူး။ ငါ့ေယာက်္ားက တခ်ိဳ႕ေတြလို အရက္စဲြ၊ ဖဲစဲြမဟုတ္တဲ့ စာသမားလူေအးပါေလ၊ စာအုပ္အတြက္ေငြကုန္တာ ကိစၥမရွိပါဘူး ဆိုၿပီး စိတ္ေျဖေနရသတဲ့။
ဒါေၾကာင့္ေပါ့ဗ်ာ ၊ ဟိုတုန္းက သူ ဒီလို ဖတ္ဖို႔မွတ္ဖို႔ ၀ယ္စုခဲ့လို႔ "အေတြးသစ္"မွာ စာအုပ္ေကာင္းေတြ စုံေနတာေပါ့။ ခင္ဗ်ား ပဲၾကည့္ေလ၊ ဟိုး ႏွစ္ေပါင္း သုံးေလးဆယ္က စာအုပ္ေကာင္းေတြ၊ ဒီဘက္ေခတ္ စာအုပ္ေကာင္းေတြ ေတြ႕တယ္ မဟုတ္ လား။
ဘယ္လို … အခုေခတ္ နာမည္ႀကီးေနတာေတြ ဟုတ္လား၊ အိုးဟိုး ကြၽန္ေတာ့္ဆရာ ကိုေသာ္ထူးက ဒါမ်ိဳးေတြ မတင္ဘူးခင္ဗ် ။ ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ကိုပဲၾကည့္ေလ။ "အေတြးသစ္"တဲ့။ အဲဒီလို ပ်ံတန္တန္ နန္႔တန္႔တန္႔ ေပၚပင္စာအုပ္ေတြ၊ အေတြး အေခၚကို အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ေစမယ့္ စာအုပ္မ်ိဳးေတြကိုေတာ့ လုံး၀ လုံး၀ပါပဲတ့ဲ။ က်န္တဲ့ ရသစာအုပ္ေတြကိုေတာ့ စုံႏိုင္ သမွ် စုံေအာင္တင္ပါတယ္။
တခ်ိဳ႕က အဲဒီလို ေပၚပင္စာအုပ္ေတြမတင္ဘူးဆိုတာကို မသိၾကဘူးဗ်။ တခါက ေခတ္ဒီဇိုင္းနဲ႔ ေကာင္မကေလးတေယာက္ စာအုပ္လာငွားတာကို ကြၽန္ေတာ္သတိရေနေသးတယ္။ အဲဒီမွာ ကိုေသာ္ထူးနဲ႔ ေတြ႕ေတာ့တာပဲမိတ္ေဆြ ။
"ဦး .. သင္းျမျမေမႊး ရဲ႕ စာအုပ္သစ္ ထြက္ၿပီလားဟင္.."
"ေၾသာ္ အဲဒါေတာ့ မရွိဘူးကေလးမ၊ ခင္ႏွင္းယုရဲ႕ ေမႊး ကိုဖတ္ၾကည့္ပါလား"
"ဟင့္အင္း၊ ဒါဆို ခိုးခိုးခစ္ခစ္ (ေဆးတကၠသိုလ္) ေကာ …”
"ဒါလည္းမရွိဘူးကဲြ႕၊ တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ဖတ္ၾကည့္ပါလား တကယ္ေကာင္းတာ”
"ဟင့္အင္း မဖတ္ခ်င္ဘူး၊ မဂၢဇင္းေတြထဲကေကာ၊ ရင္ကဲြပက္လက္မဂၢဇင္းျဖစ္ျဖစ္၊ တေစၦခ်စ္သူမဂၢဇင္းျဖစ္ျဖစ္ ရႏိုင္မလား ဦး "
"စိတ္မရွိနဲ႔ကေလးမေရ၊ ဦးတို႔ဆိုင္မွာ စာေပဂ်ာနယ္ ၊ အေတြးအျမင္ ၊ ေနာက္ … "
ဆရာသမားကိုေသာ္ထူးစကားေတာင္မဆုံးလိုက္ပါဘူးဗ်ာ။ ေကာင္မေလး ေျခေဆာင့္ၿပီး ထြက္သြားတယ္။ ႏႈတ္ကလည္းေျပာသြားေသးတယ္။ ဆိုင္ကလည္း “ တကယ့္ဒိုက္ဆိုင္ပဲ…” တဲ့။ ဒါမ်ိဳးေတြကေတာ့ ခဏခဏပါပဲ။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္ ေလးေတြ ညဘက္ ဆိုင္ေရွ႕ကျဖတ္သြားရင္ ေနာက္သြားတတ္ၾကတယ္။ ေခါင္းအုံးအိပ္စာေပ၊ အေတြးေၾကာင္စာေပ စသျဖင့္ေပါ့ေလ။
ဘယ္သူေတြဘာေျပာေျပာ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကိုေသာ္ထူးႀကီးတေယာက္ကေတာ့ အျပံဳးမပ်က္ပါဘူး။ စာေပျမတ္ႏိုးသူေတြ၊ စာ၀ါသနာႀကီးသူေတြ သူ႔ဆိုင္ေရာက္လာရင္ …
"ဟာ ခင္ဗ်ားဆိုင္ကေတာ့ တကယ့္အဆီအႏွစ္ေတြကိုခ်ည္း စုထားတာပါလား"ဆိုတာမ်ိဳး၊
"ကိုေသာ္ထူးရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကိုေတာ့ ခ်ီးလည္းခ်ီးက်ဴး ေလးလည္းေလးစားတယ္ဗ်ာ၊ ဒီေခတ္အေနအထားမွာ စာအုပ္ဆိုင္ ဆိုတာ လိုကိုလိုအပ္တာဗ် "ဆိုတာမ်ိဳး၊
"ဆိုင္နာမည္နဲ႔ စာအုပ္ေတြကေတာ့ အံ၀င္ခြင္က်ပဲဗ်ိဳ႕၊ စာအုပ္ေတြက အေဟာင္းမ်ားေပမယ့္ အေကာင္းစားေတြကိုးဗ်ာ၊ ကာလၾကာခဲ့ေပမယ့္ အေတြးေတြ အေရးအသားေတြကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ေကာက္ဖတ္ဖတ္ လတ္ဆတ္ေနတုန္းပါပဲဗ်ာ၊ ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္လည္း စာအုပ္ေကာင္းဖတ္ခ်င္သူေတြဆို ဒီဆိုင္ကိုပဲ ညႊန္းလိုက္တယ္"ဆိုတာမ်ိဳး စသျဖင့္ၾကားလိုက္ရရင္ ဘယ္ပီတိနဲ႔မွ မလဲႏိုင္ဘူးဆိုပဲ။
အခက္အခဲလား၊ ရွိပါ့ဗ်ာ ရွိပါ့။ ဘယ္အလုပ္မဆို အခက္အခဲဆိုတာ ရွိစျမဲပဲမဟုတ္လား။ ေသခ်ာတာက အဲဒီအခက္အခဲ ေတြနဲ႔အတူ လူေတြရဲ႕ အက်င့္ေတြ ဗီဇေတြကိုလည္း သိလာခဲ့ရတယ္ဗ်။ အေပၚယံအေနအထိုင္ အျပဳအမူနဲ႔ အတြင္းစရိုက္ ကြာျခားသြားတာေတြကိုေပါ့ဗ်ာ။
ခင္ဗ်ား လမ္းထိပ္က ဟိုေကာင္မေလးကို သိတယ္မဟုတ္လား။ ကြၽတ္ ..ဘယ္သူလဲဗ်ာ။ အဲ ဟို ႏြယ္သီဆိုတ့ဲ ေကာင္မေလးေပါ့။ ၀တ္တာစားတာအဆင့္ျမင့္ျမင့္၊ ရုပ္ကေလးကလည္း လွလွပပနဲ႔ စာအုပ္ အကိုင္အတြယ္က်ေတာ့ သိပ္ပက္စက္တာဗ်။ စာအုပ္ျပန္လာအပ္ၿပီဆိုရင္ ေရစိုၿပီး စုတ္ၿပဲလာတာနဲ႔၊ စာအုပ္အဖုံးေတြ တြန္႔ေခါက္လာတာနဲ႔ တကယ့္ကို ျဖစ္ကတတ္ဆန္းပါပဲ။ ဟို တေခါက္ကဆို ပိုဆိုးေသး၊ ငွားသြားတဲ့စာအုပ္ ႏြားေသးခြက္ထဲ က်သြားလို႔တဲ့၊ ခုထိ ႏြားေသးနံ႔ လႈိင္ေနတုန္းပဲ။
ေနာက္ရွိပါေသးတယ္။ ဟိုဘက္လမ္းထဲက အၿမဲတမ္း ေၾကာ့ေၾကာ့ေမာ့ေမာ့နဲ႔ ခပ္ထည္ထည္ေနတတ္တ့ဲ သင္းသဒၵါဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီး။ စာအုပ္ငွားသြားၿပီး သူႀကိဳက္တဲ့ စာပုဒ္ ၊ သူသေဘာက်တဲ့ရုပ္ပုံေတြ႕လိုက္လို႔ကေတာ့ တခါတည္း ၿဗိခနဲပဲ ၊ ၿဖဲယူထားလိုက္တယ္။ အစကေတာ့ မသိပါဘူး။ ေနာက္ သူ စာအုပ္လာအပ္တုန္း အမွတ္မထင္ လွန္ေလွာၾကည့္မိလို႔ သိလိုက္တာ။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာသမားကိုေသာ္ထူး ေဒါပြပြနဲ႔ ေတာ္ေတာ့ကို ႀကိမ္းေမာင္းပစ္လိုက္တယ္။ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ ၊ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ စာပုဒ္ေတြ႕လို႔ လက္ေညာင္းခံၿပီး ကူးမယူခ်င္ရင္ေတာင္ မိတၱဴကူးထားလိုက္ေပါ့ ။ ခုေတာ့ စိတ္ကုန္စရာ။ အဲဒီ ႏြယ္သီနဲ႔ သင္းသဒၵါလို လူမ်ိဳးေတြ မ်ားမွမ်ား ။ ကြၽန္ေတာ္က ခင္ဗ်ား သိလြယ္တဲ့သူေတြကို ေရြးၿပီးေျပာျပတာ။
ၿပီးေတာ့ ဟို ကိုအုန္းျမင့္ဆိုတ့ဲလူက်ေတာ့လည္း တမ်ိဳး။ သူက ကိုေသာ္ထူးနဲ႔လည္း ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးတယ္။ ဆိုင္မွာလည္း စာအုပ္အၿမဲငွားတယ္။ သူ႔လုပ္ေပါက္ကလည္း ခပ္သင္းသင္းပဲ။ သူက စာအုပ္တအုပ္ငွားသြားရင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေပၚမလာ ေတာ့ဘူး။ တေန႔တမ်က္ႏွာႏႈန္းနဲ႔ ဖတ္ၿပီး ရက္ႏွစ္ဆယ္ ၊ တလ စသျဖင့္ ၾကာေနတတ္တယ္။ ျပန္အပ္တ့ဲအခါက်ေတာ့လည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မအပ္ဘူး။ ဆိုင္ရွင္အလစ္မွာ စာအုပ္ကို တန္းေပၚျပန္တင္ၿပီး သူ႔ ငွားစာရင္းကို သူ႔ဘာသာ ဖ်က္သြား တတ္တယ္။ အစပိုင္းမွာေတာ့ ကိုေသာ္ထူးလည္းမရိပ္မိဘူး။ ဆိုင္မွာက ကိုေသာ္ထူးရယ္ ၊ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး အားလပ္ ေနတ့ဲ သူ႔သားရယ္တလွည့္စီထိုင္ၾကေတာ့ အေဖဆီမွာမအပ္ရင္ သားဆီမွာ ၊ သားဆီမွာမအပ္ရင္ အေဖဆီမွာ အပ္တယ္ ထင္ေနၾကတာကိုး။ ေနာက္သိသြားေတာ့မွ ဒီလိုမလုပ္ဖို႔၊ ပိုက္ဆံျပတ္ေနလို႔ ဖတ္ခ်င္တဲ့စာအုပ္ရွိေနတယ္ဆိုရင္ ပြင့္ပြင့္လင္း လင္းေျပာၿပီး အလကားယူဖတ္ဖို႔၊ ေနာက္ထပ္ဖတ္ခ်င္သူေတြ ရွိေနေသးတ့ဲအတြက္ စာအုပ္ကို ျမန္ျမန္ဖတ္ဖို႔ စသျဖင့္ ကိုေသာ္ထူးကေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီကတည္းက ကိုအုန္းျမင့္လည္း ဆိုင္နားသိပ္မကပ္ေတာ့ဘူး။ ရွက္သြားတယ္ထင္ပါရဲ႕။
အဲ… ေက်ာ္ခ်စ္လိုေကာင္က်ေတာ့ ဂ်င္ေပၚကထုံးဗ်။ ၾကည့္ေလ၊ ဟိုတုန္းက စာအုပ္ေကာင္းႀကီးတအုပ္ကို ငွားသြးတယ္ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ ဆိုင္မွာလာေျပာတယ္။ ေပ်ာက္သြားလို႔ အစ္ကိုရယ္၊ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ ဖတ္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ေပးဖတ္လိုက္တာ၊ အခု ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘူး။ အဲဒါ စာအုပ္ဖိုးလာေလ်ာ္တာပါ ဆိုၿပီး ေငြႏွစ္ေထာင္လာေလ်ာ္သြားတယ္။ စာအုပ္ကလည္း ရွားပါးစာအုပ္ေကာင္းဆိုေတာ့ ကိုေသာ္ထူးခမ်ာ ႏွေျမာေတာ့တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ ၊ ကံတရားေပါ့ လို႔ စိတ္ေျဖေနလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အဖိုးတန္စာအုပ္ဆုံးရႈံးသြားလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေပမယ့္ ေက်ာ္ခ်စ္ရဲ႕ အသိစိတ္ဓာတ္ကိုေတာ့ ခ်ီးက်ဴးသင့္တယ္၊ တခ်ိဳ႕ဆီကမ်ား အေလ်ာ္ေတာင္မရဘူး ဘာညာနဲ႔ သူ႔မိန္းမကို ေျပာျပေန ေသးတယ္။
မၾကာပါဘူး ။ ဟိုတုန္းက ေက်ာ္ခ်စ္နဲ႔ အလြမ္းသင့္တ့ဲလူတေယာက္ ေနာက္ပိုင္းမွာ အခန္႔မသင့္ေတာ့လို႔ သူသိထားတဲ့ ေက်ာ္ခ်စ္လုပ္ရပ္ကို လာၿပီးေဖာ္ေကာင္လုပ္တယ္။ ေက်ာ္ခ်စ္ငွားသြားတဲ့စာအုပ္မ်ိဳးဟာ အေဟာင္းေဈးမွာ ရွစ္ေထာင္ေက်ာ္ အထိ ေဈးရွိေၾကာင္း၊ ေက်ာ္ခ်စ္ရဲ႕အသိတေယာက္က အေဟာင္းေဈးကစာအုပ္ကို ေဈးမ်ားေနလို႔ လိုခ်င္လ်က္နဲ႔ မ၀ယ္ႏိုင္ျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ ဒါကိုေက်ာ္ခ်စ္သိေတာ့ ကိုေသာ္ထူးဆိုင္ကစာအုပ္ကိုငွားၿပီး ဟိုလူကို ငါးေထာင္နဲ႔ေရာင္းၿပီး ႏွစ္ေထာင္ကိုေတာ့ စာအုပ္ေပ်ာက္လို႔ ရိုးရိုးသားသားလာေလ်ာ္ေပးသလို လုပ္ခဲ့ေၾကာင္း အစရွိသေရြ႕ေျပာျပေတာ့ ကိုေသာ္ ထူးေဒါပြတာကို ခင္ဗ်ားျမင္ေစခ်င္တယ္။ ေက်ာ္ခ်စ္ကို ခုပဲလိုက္ရွာၿပီး တခုခုလုပ္ေတာ့မလို ႀကိမ္း၀ါးေနလိုက္တာ။ စာသမားေဒါသဆိုေတာ့လည္း ခဏပါပဲ၊ ကိုေသာ္ထူးက သူ႔စိတ္သူ့ျပန္ေလွ်ာ့သြားေပမယ့္ အျပစ္လုပ္ထားတ့ဲေက်ာ္ခ်စ္ ကေတာ့ သူ႔လိပ္ျပာသူမလုံျဖစ္ၿပီး ဆိုင္ေရွ႕လမ္းကေတာင္ ျဖတ္မေလွ်ာက္ရဲေတာ့ဘူး။
ေနာက္ထပ္ အခက္အခဲေတြဆိုတာလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲဗ်ာ။ လူသစ္ေတြကိုအားနာၿပီး စေပၚေငြမေတာင္းမိလို႔ စာအုပ္ေတြ လိမ္ခံရတာနဲ႔၊ ဆိုင္ထဲမွာ လူရႈပ္ေနတုန္း စာအုပ္ေျဖာင္သြားတာနဲ႔၊ ငွားထားတာရက္ၾကာလာေတာ့ အပ္ၿပီးၿပီဆိုၿပီး ေျဗာင္လိမ္သြားတာနဲ႔၊ ရက္အၾကာႀကီးထားၿပီး ျပန္အပ္တဲ့အခါ တျပားမွ ပါမလာသူေတြနဲ႔ စုံလို႔ပါပဲ။ ကိုေသာ္ထူးရဲ႕သားလည္း စာအုပ္ျပန္မအပ္တ့ဲသူေတြဆီကိုလိုက္ေတာင္းရလြန္းလို႔ ေျခတို စိတ္တုိျဖစ္ေနၿပီ။
အခုေတာ့ သင္ပုန္းႀကီးတခ်ပ္ကို ဆိုင္ေရွ႕ေထာင္ၿပီး စာအုပ္ျပန္မအပ္တ့ဲလူေတြ၊ လိမ္သြားတဲ့လူေတြ၊ ေၾကြးက်န္တ့ဲလူေတြရဲ႕အမည္ေတြကိုေရးထားတာ ခင္ဗ်ားအျမင္ပဲေလ။ ဒီနည္းက သိပ္ေကာင္းတယ္ရယ္လို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုေရး ထားလိုက္ေတာ့မွ ရွက္ၿပီးစာအုပ္ျပန္အပ္တာေတြ၊ အေၾကြးျပန္ဆပ္တာေတြ နည္းနည္းပါးပါးရွိေပမယ့္ တခ်ိဳ႕က မလိုတမာ အၿငိဳးထားၿပီး ညဘက္ ခဲနဲ႔ထုသြားေသးတယ္ေလ။
ဘယ္လို … ငွားရတ့ဲအေရအတြက္နဲ႔ လစဥ္၀င္ေငြ ဟုတ္လား။ ရွဴး … တိုးတိုးဗ် တိုးတိုး။ တျခားသူေတြ ၾကားသြားဦးမယ္။ ခင္ဗ်ားသိတ့ဲအတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ဆရာတင္တ့ဲစာေပမ်ိဳးက သီးသန္႔အထူးလိုင္းဆိုေတာ့ အငွားထိုင္းတယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ ဒီေခတ္လူငယ္ေတြကလည္း ဂိမ္းေတြ ၊ တျခားေဖ်ာ္ေျဖေရးဘက္ေတြဆီ အာရုံက်ၿပီး စာအုပ္ဘက္ စိတ္ သိပ္မေရာက္ ေတာ့ဘူး။ ဟိုတုန္းက စာကို တေန႔တအုပ္ဖတ္ၿပီးမွ အိပ္ေပ်ာ္တယ္ဆိုတဲ့ စာသမားတခ်ိဳ႕ေတာင္ ၀မ္းေရးေတြနဲ႔ေထြျပားၿပီး စာဘက္မလွည့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ လစဥ္၀င္ေငြဆိုတာေတာ့မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ဆိုင္အတြက္ လစဥ္ စာအုပ္ျပန္၀ယ္ တ့ဲအခါမွာေတာင္ မေလာက္တာမ်ားလို႔ သူ႔မိန္းမကုန္စုံဆိုင္ကေငြကို ခဏခဏ ယူသုံးရေသးသဗ်။ ဒါဆို ခင္ဗ်ား သေဘာ ေပါက္ပါတယ္ေနာ္။
အခုလက္ရွိ ဆိုင္ရဲ႕က်န္းမာေရးလား၊ အင္း ကြၽန္ေတာ့္ဆရာကိုေသာ္ထူးလိုေပါ့ဗ်ာ။ ခပ္ယ့ဲယဲ့ေလးေပါ့။ ျပဳတ္ေတာ့ မျပဳတ္ေသးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ျပန္ဆပ္မယ္ဆိုတ့ဲကတိနဲ႔ ကုန္စုံဆိုင္ကေခ်းထားတ့ဲအေၾကြးေတြကေတာ့ မ်ားလာၿပီေပါ့ဗ်ာ။ (တကယ္ဆပ္မွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး..။)
အဲ .. အေၾကြးဆိုလို႔ အေၾကြးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ခင္ဗ်ားကိုေျပာျပရဦးမယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ တန္ေဆာင္တိုင္ က်ီးမႏိုးပဲြညတုန္းက နာမည္ေျပာင္းသြားေသးတယ္ဗ်၊ သိလား။ ဒီလိုေလ …
အဲဒီညက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ "အေတြးသစ္ "ဆိုတ့ဲနာမည္ေပၚမွာ ကတ္ထူျပားကေလးတခ်ပ္ တိတ္တိတ္ေလးလာခ်ိတ္သြားတယ္။ ကတ္ထူျပားေပၚမွာ ေဆာ့ပင္နဲ႔ ေရးထားတယ္ေလ။
"အေၾကြးသစ္ စာေပ "တဲ့ ။
ဒါကို မိုးလင္းဆိုင္ဖြင့္ေတာ့မွ ကိုေသာ္ထူးေတြ႕သြားတယ္ ။ ဆရာသမားလည္း ခပ္ရွက္ရွက္နဲ႔ ကတ္ထူျပားကို ခပ္ျမန္ျမန္ျပန္ျဖဳတ္ၿပီး ဘယ္သူေတြမ်ားျမင္သြားေသးလဲလို႔ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကို ျပဴးျပဴးျပာျပာၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။ မနက္ေစာေစာမို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ညက က်ီးမႏိုးပဲြမွာ ဘယ္ေကာင္လက္ကျမင္းသြားတာလဲမသိဘူးဆိုၿပီး ေရးထားတဲ့ လက္ေရးကို အေသအခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ တရားခံေပၚေတာ့တယ္။
ေၾသာ္ ခင္ဗ်ားႏွယ္ … ဘယ္သူရွိရမွာလဲ ။ ဒီဆိုင္အေၾကာင္းကို အတြင္းသိ ၊ အစင္းသိ ၊ အကုန္သိတဲ့ ကိုေသာ္ထူးမိန္းမေပါ့ဗ်ာ ။
ေဆာင္းျဖဴ