၁၃၀ဝ ျပည့္အေရးေတာ္ပံုအတြင္းကပံုရိပ္မ်ား (လြတ္လပ္ေရးေရႊရတု - ေအာင္ေစာဦးစာအုပ္မွ) |
လွေက်ာ္ေဇာ - ၁၃၀ဝ ျပည့္အေရးေတာ္ပံု
(မုိးမခ) မတ္ ၂၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) မတ္ ၂၊ ၂၀၁၆
ကြၽန္မတို႔ စမ္းေခ်ာင္းဆီဆံုလမ္း အိမ္ေလးကို ေဖေဖပင္စင္ယူၿပီးေနာက္ ေျပာင္းလာခဲ့ၾကပါတယ္။ တိုင္းမွဴးၾကီးဘဝက တခမ္းတနားနဲ႔ ကင္းနဲ႔ အလံတိုင္နဲ႔ ေနေနေတာ့ ေတာ္႐ံုတန္႐ံုလူ မလာရဲခဲ့ပါဘူး။ ေဖေဖကလည္း အဲဒီတုန္းက အလုပ္က မ်ားတယ္ေလ။ ပင္စင္ယူၿပီး သာမန္ အရပ္သားဘဝနဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲေရာက္လာေတာ့ မိတ္ေဆြ၊ အေပါင္းအသင္း ေဟာင္းေတြ လာၾက၊ လည္ၾက၊ ပတ္ၾကပါတယ္။
အဲဒီထဲမွာ ႐ုပ္ရွင္ပညာသည္ၾကီးတဦးျဖစ္တဲ့ ဦးသာေဂါင္ၾကီး ပါလာပါတယ္။ သူက ဓာတ္ပံုအေဟာင္းေလးတပံု လာေပးတာ ပါ။ သူက ေဖေဖတို႔ ၁၃၀ဝ ျပည့္အေရးေတာ္ပံု အတြင္းက သပိတ္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးတားေနစဥ္က ရန္ကုန္က သတင္းစာတိုက္ တတိုက္က ဓာတ္ပံုသတင္းေထာက္တဦးတဲ့။ သူကေနေတာ့လည္း ၾကည့္ျမင္တိုင္ရပ္ကြက္ထဲမွာပဲ ေနပါတယ္။
ဦးသာေဂါင္ၾကီး အဲဒီတုန္းက ေျပာျပတာကေတာ့ ၁၃၀ဝ ျပည့္အေရးေတာ္ပံုကာလ အတြင္းတုန္းက သူတေန႔ သပိတ္တား ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားအုပ္ေတြဆီ ကင္မရာတလံုးနဲ႔ သတင္းယူဖို႔ ေရာက္လာသတဲ့။ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသူတခ်ိဳ႕က လမ္းတလမ္းကိုပိတ္၊ တန္းစီထိုင္ေနၿပီး သပိတ္တားေနသတဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မ်က္ႏွာျဖဴ ဒ႐ိုင္ဘာတေယာက္က ေမာင္းၿပီး၊ ေဘးမွာ မ်က္ႏွာျဖဴ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္လည္း ပါလာတဲ့ ေအာ္စတင္ကားနက္ကေလးတစီး အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ အဲဒီလမ္း အတိုင္း ေက်ာင္းသူေတြထိုင္ေနတဲ့ ေနရာတည့္တည့္ဆီ ေမာင္းလာသတဲ့။ တမင္သက္သက္ ရန္စတာပါ။
အစပိုင္းမွာ ေက်ာင္းသူေတြဟာ အိေႁႏၵမပ်က္ထိုင္ေနေပမဲ့ သိပ္နီးလာေတာ့ တခ်ဳိ႕က နည္းနည္းလႈပ္ရွားလာၾကတယ္တဲ့။ ေဘးပရိသတ္ကလည္း လႈပ္လႈပ္ရြရြနဲ႔ ရင္ထိတ္ေနၾကရတယ္။ ကားကလည္း တျဖည္းျဖည္း နီးလာေနၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သပိတ္အဖြဲ႔ထဲက ေက်ာင္းသား တေယာက္ဟာ အဲဒီေက်ာင္းသူမ်ားနဲ႔ ကားအၾကား ဝမ္းလ်ားထိုးလိုက္ၿပီး လမ္းမေပၚ ေမွာက္အိပ္ခ်လိုက္သတဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွပဲ ကားက အရွိန္သတ္ ရပ္သြားေတာ့တယ္တဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္ကာလေလးကို ဦးသာ ေဂါင္ၾကီးက အမိအရ ဓာတ္ပံု႐ိုက္လိုက္ၿပီး၊ ေနာက္ေန႔ သတင္းစာမွာ ဓာတ္ပံုေရာ သတင္းေရာ ထည့္လိုက္ႏိုင္တယ္တဲ့။
အဲဒီ ဝမ္းလ်ားေမွာက္အိပ္လိုက္တဲ့ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားက ေဖေဖပါပဲတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီဓာတ္ပံုကေလးကို အမွတ္ တရအျဖစ္ ဦးသာေဂါင္ၾကီးက ေဖေဖကို လာေပးသြားတာပါပဲ။
အဲဒီကာလတုန္းက ေဖေဖရဲ႔ အမ်ိဳးသမီးသူငယ္ခ်င္းေတြဟာ ကြၽန္မတို႔ စမ္းေခ်ာင္းအိမ္ေရာက္ေတာ့ မၾကာခဏအုပ္လိုက္ လာလည္တတ္ပါေသးတယ္။ ျပည္သူ႔ဆႏၵေသြးေဆးက ေဒၚၾကင္ၿမိဳင္တို႔၊ စမ္းေခ်ာင္းအလက ဆရာမ ေဒၚျမညြန္႔၊ ဆရာၾကီး (ဦး) သာဓုဇနီး ေဒၚခင္ညိဳ (ကြၽန္မက ညိဳဆိုတဲ့ တလံုးတည္းမွတ္မိပါတယ္။ ေဖေဖက ေဒၚခင္ညိဳလို႔ ေျပာပါတယ္။ ႏွစ္ေတြ ၾကာခဲ့ၿပီမို႔ မွားယြင္းခြင့္လႊတ္ပါ။) တို႔ ပါၾကပါတယ္။ ေဖေဖကလည္း အဲဒီသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ရင္ ေျပာလိုက္ဆိုလိုက္ ရယ္လိုက္ေမာလိုက္နဲ႔ ငယ္မူေတြျပန္ေနၾကပါတယ္။ ေဖေဖ့ကို သူတို႔က ‘ကိုေရႊ-ကိုေရႊ’ လို႔ ေခၚၾကတာကိုး။
ေဖေဖတို႔ အဲဒီပုဇြန္ေတာင္ ဆရာျဖစ္သင္တက္တုန္းက ေနာင္နာမည္ေက်ာ္ ဟာသစာေရးဆရာၾကီးျဖစ္လာခဲ့တဲ့ ေသာ္ တာေဆြလည္း ရွိပါသတဲ့။ သူက ႐ုပ္ရည္ကေခ်ာလို႔ အလြန္ျမာစြံတယ္လို႔ ေဖေဖကေျပာပါတယ္။ သူက ေဖေဖတို႔ကို ေတာ သားေလးေတြ ၿမိဳ႕တက္ၿပီး မအူမလည္ မေတာက္တေခါက္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနတာဆိုၿပီး ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္တတ္တယ္။ ဘယ္ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈမွလည္း မပါဝင္ဘူး။ စည္း႐ံုးလို႔မရဘူးလို႔ ေဖေဖက ေျပာျပဖူးပါတယ္။
ေဖေဖက ‘ကိုလိုနီပုလိပ္ၾကီး’ လို႔ နာမည္ေပးၿပီး ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံခဲ့တဲ့ ပုလိပ္အရာရွိေဟာင္းၾကီးတဦးလည္း ကြၽန္မတို႔ စမ္းေခ်ာင္းအိမ္ကို လာလည္တတ္ပါေသးတယ္။ ေဖေဖတို႔ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို လိုက္သတင္းယူရင္း ေဖေဖတို႔နဲ႔ ခင္ေနတာပါ။ ေဖေဖတို႔က သူ႔ဆီက သတင္းပလင္းေလး ႏိႈက္တတ္ပါတယ္။ သူက ေဟ့ေကာင္ေလးေတြ ထူးထူးျခားျခားမ်ား ရွိရင္ ေျပာေနာ္။ ေတာ္ၾကာ ငါက ထမင္းအိုးကြဲမွာလို႔ ေျပာတတ္သတဲ့။ ေဖေဖတို႔ ၃-၄ ေယာက္ စု႐ံုးစု႐ံုး လုပ္လာရင္ သူက မေယာင္မလည္ေရာက္လာတတ္ၿပီး ေမးေတာ့ျမန္းေတာ့တာပဲတဲ့။ ေဖေဖတို႔က သူ႔ကို လွည့္ပတ္ေျပာလိုက္လို႔ ေနာင္ေပၚ သြားရင္ ‘မင္းတို႔ေနာက္တခါ ဒီလိုမလုပ္ပါနဲ႔ကြာ။ သတင္းမွားေပးလို႔ဆိုၿပီး ငါက အၾကိမ္းအေမာင္းခံရတယ္ကြ’ လို႔ မ်က္ႏွာ ငယ္နဲ႔ ေျပာတတ္သတဲ့။ ၿပီးေတာ့လည္း သူက ‘ေနစမ္းပါဦး မင္းတို႔က အဂၤလိပ္အစိုးရကို တိုက္ဖို႔ ဘာရွိ လို႔တုန္း။ အုတ္နံရံကို ေခါင္းနဲ႔တိုက္သလို ေနမွာေပါ့’ လို႔ ေျပာတတ္သတဲ့ေလ။ ဒါေတြကေတာ့ ေဖေဖရဲ႕ ၁၃၀ဝ ျပည့္အ ေရးေတာ္ပံုကာလအတြင္းက ရင္းႏွီးခင္မင္ဖူးသူမ်ားအေၾကာင္းျဖစ္ပါတယ္။
ေဒၚမမေက်ာင္းမွာ တက္ေနတုန္းက ခင္ခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္း ကိုစံသူဆိုသူကိုေတာ့ ကြၽန္မတို႔ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴ နစ္ပါတီဆီေရာက္ေတာ့မွ အရံဗဟိုေကာ္မတီဝင္ ေထာက္ပံ့ေရးမွဴးႀကီးအျဖစ္ ျပန္ဆံုျဖစ္ၾကပါေတာ့တယ္။
၁၀-၉-၂၀ဝ၉။
မွတ္ခ်က္။
၁။ ကြၽန္မဆက္၍ေရးျခင္ေသာ ေဖေဖအေၾကာင္းမ်ား - အတြဲ(၁)။ ၿဖိဳးေမာက္သာစာေပ။
ေဆာင္းပါးအမွတ္ (၂) ကို ၁၃၀ဝျပည့္အေရးေတာ္ပံုရဲ႕အာဇာနည္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ ႏွစ္ (၁၀ဝ) ျပည့္ကို အေလးျပဳေသာ အားျဖင့္ တင္ဆက္လိုက္ပါတယ္။
လွေက်ာ္ေဇာ (၂၇-၁-၂၀၁၆)