သူငယ္ခ်င္း ေမာင္မုိးသူ (ေမာင္မုိးသူ အသက္ ၆၀ ျပည့္ ေမြးေန႔တုန္းက အပယ္ခံကဗ်ာ)
ေမာင္စြမ္းရည္
စက္တင္ဘာ ၂၂၊ ၂၀၁၁ (မိုးမချပန္လည္ဆန္းသစ္ျခင္း)
![]()
သူ႔ေမြးေန႔
၆၀ ျပည့္မွာ
ေတ့ေတ့ဆုိင္ဆုိင္
မေရွာင္ႏုိင္တဲ့ အေျမႇာင္ၾကား
ဘြားကနဲ႔ ေတြ႕ၾကတယ္။
“ဟိတ္ ... သူငယ္ခ်င္း
မင္းရဲ႕ေမြးေန႔ ဒီကေန႔ေလ
မင္းေမ့ေနေရာ့သလား
ဒုိ႔မ်ား ဘာစားရမလဲ” လုိ႔
မုိးသူကုိ ငါကေမးေတာ့
ေမးသူကုိ မုိးသူေျပာပုံက
အေရာတ၀င္ အေရးတယူ
အေလးတမူနဲ႔ ေရွးမူအတုိင္းပါပဲ
လူသာကုိင္းၿပီး “ဘူဒါ” တပုိင္းေပမဲ့
အမူအရာက၊ ပ်ဴပ်ဴငွာငွာ မထုိင္းမမႈိင္း
သူဟာ သူပါပဲ၊ ပ်ဴငွာျမဲ အတုိင္း။
စက္တင္ဘာ ၂၂၊ ၂၀၁၁ (မိုးမချပန္လည္ဆန္းသစ္ျခင္း)
သူ႔ေမြးေန႔
၆၀ ျပည့္မွာ
ေတ့ေတ့ဆုိင္ဆုိင္
မေရွာင္ႏုိင္တဲ့ အေျမႇာင္ၾကား
ဘြားကနဲ႔ ေတြ႕ၾကတယ္။
“ဟိတ္ ... သူငယ္ခ်င္း
မင္းရဲ႕ေမြးေန႔ ဒီကေန႔ေလ
မင္းေမ့ေနေရာ့သလား
ဒုိ႔မ်ား ဘာစားရမလဲ” လုိ႔
မုိးသူကုိ ငါကေမးေတာ့
ေမးသူကုိ မုိးသူေျပာပုံက
အေရာတ၀င္ အေရးတယူ
အေလးတမူနဲ႔ ေရွးမူအတုိင္းပါပဲ
လူသာကုိင္းၿပီး “ဘူဒါ” တပုိင္းေပမဲ့
အမူအရာက၊ ပ်ဴပ်ဴငွာငွာ မထုိင္းမမႈိင္း
သူဟာ သူပါပဲ၊ ပ်ဴငွာျမဲ အတုိင္း။
“ေ၀ ... လကြာ
ေသခ်ာရဲ႕လား၊
ဒီေန႔ ငါ့ေမြးေန႔လား၊ မင္းေမြးေန႔လား
ဘာမ်ားထူးသလဲ
မႏွစ္ကလဲ ဒီလုိပဲ
မေန႔ကလဲ ဒီေန႔လုိပဲ
မေန႔ကနဲ႔ ဒီေန႔
ေန႔ေတြသာေညာင္း လေတြေဟာင္းခဲ့
ႏွစ္ေတြေျပာင္းလုိ႔ ႏွစ္ေျခာက္ဆယ္
အရြယ္အသီသီ ဟုိင္းခဲ့ၿပီေကာ
အဖုိးဘ၀ ဒုလႅဘ
မႏုႆတၱ ဘာေ၀ါ၊ ဒုလႅေဘာ” တဲ့။
“ေအးေပါ့လကြာ
ငါ ေျခာက္ဆယ္ဆုိ မင္း ေျခာက္ဆယ္ေပါ့
ေျခာက္ဆယ္ခ်င္းေပါင္း
တရာေပၚမွာ ႏွစ္ဆယ္ေဆာင္း
အဖုိးႀကီး ႏွစ္ေယာက္ ႂကြေစာင္းေစာင္း
“လူထုတုိက္” ကုိ ရန္ကုန္ေျပာင္းၿပီး
ရန္ကုန္ခါးေစာင္းတင္ရေအာင္” တဲ့
ေၾသာ္ ... ႏွစ္ေျခာက္ဆယ္ဆုိတာ
ရာစု၀က္ေပၚ၊ ဆက္ႏွစ္ေက်ာ္သမုိ႔
ေပ်ာ္တာလဲရွိ၊ မေပ်ာ္တာလဲရွိ။
မေပ်ာ္တ၀က္၊ ေပ်ာ္တ၀က္နဲ႔
အေပ်ာ္ခက္တာနဲ႔ အေပ်ာ္၀ွက္တာလဲရွိ၊
အေဖာ္အဖက္ေတြနဲ႔
ကေတာ္ကတက္ေတြ ေခၚခက္ၿပီး
ေၾကာ္ေၾကာ္ခ်က္ခ်က္၊ အေဖ်ာ္ခြက္ေတြနဲ႔
ေမာ္ရက္ေတြလဲ ရွိခဲ့။
ကသိကေအာက္၊ ကေသာကေမ်ာနဲ႔
သားေကြၽးမႈ မယားေကြၽးမႈ မေခ်ာေမာရင္
ေလာေလာ ေလာေလာနဲ႔
အေမာတေကာလဲ ရွိရဲ႕။
ဒါ႐ုိ္က္တာ ေယာင္ေယာင္၊ အယ္ဒီတာေယာင္ေယာင္
ဘာသာျပန္ေယာင္ေယာင္၊ စာေရးဆရာေယာင္ေယာင္
ပန္းခ်ီဆရာေယာင္ေယာင္၊ ပန္းပုဆရာေယာင္ေယာင္နဲ႔
ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ရြဲတဲတဲ၊
မေျပာင္တေျပာင္ မမြဲတမြဲ၊
ေဆးမေသာက္ ကြမ္းမစား
ေသရည္မ်ားလဲ သူမ်ားေတြေလာက္
မေသာက္မစား မမွီွမ၀ဲ
မေတာက္မႂကြား ကသီျမဲ
သြားေလရာ သူ႔အသံ ဆူညံမစဲ၊
ပူညံ ပူညံနဲ႔ တဟဲဟဲ။
ေျခမေလာက္ သြားေတြ၊ ျပဴးျပဴးျပဲျပဲနဲ႔
ျမဴးျမဲ ေျမာက္ျမဲ၊ ရယ္က်ဲက်ဲ
ထစ္ကနဲ႔ဆုိ သူပါျမဲ။
သုံးတာစြဲမွာ ေခြၽတာတယ္မရွိ
ႏႈတ္ဖ်ားလက္ဖြာ ေဟာင္ဖြာဖြာနဲ႔
က်က္သူလာလဲ သူေကြၽး၊ စိမ္းသူလာလဲ သူေပး
ေကြၽးမိေကြၽးရာ ေပးမိေပးရာေပါ့
ေခြးလာလာ ခုိလာလာ
ႂကြက္လာလာ ေၾကာင္ဆြဲဆြဲ
မခ်မ္းသာလဲ ဒင္းမမြဲ
မင္းဟာ မင္းလုိပါပဲ (ငါလဲ ငါလုိ႔ပါပဲ)
ပညာေတြ တုိးသလုိလုိနဲ႔ မတုိးတာက ဥစၥာ
ဥစၥာရင္လုိ ဥစၥာရင္မခဲ
ပညာနဲ႔ ရင္းမိေတာ့၊ ရင္းလုိက္တုိင္းလြဲ။
ရင္းမိတဲ႔ပညာ၊ ဘယ္ခါမေလ်ာ့၊
ေလ်ာ့မိဥစၥာ၊ ဘယ္ခါမွ မတုိး
တုိးလာတဲ့ ဆံျဖဴျဖဴလဲ၊ ျဖဴရာက ျပန္မမဲ။
ဆံျဖဴကဲတဲ့ “ဘႀကီးမုိး” တဲ့
ေျခက်ဳိးေတာ့လဲ က်ဳိးတာကုိ ဂုဏ္ယူ
“ေရႊဥေဒါင္း” နဲ႔ တူ ဆုိပဲ၊
“ကံတူ အက်ဳိးမေပး ေျမးအဖုိး” ဆုိကဘဲ။
အင္း .. မင္းလဲ တုိ႔လုိပဲ၊ တုိ႔လဲ မင္းလုိပဲ
ဟုိလဲ မေရာက္ ဒီလဲ မေရာက္
ေအာက္လဲ မက်၊ အထက္လဲ မႂကြ
ဘ၀ရဲ႕ ကံၾကမၼာပဲ
သံသရာ၀ဋ္ထဲ ဇြတ္ကဲလုိ႔ တေပေပ
ကံဆုိးေလသလား၊ ကံေကာင္းေလသလား
ဒုိ႔မ်ား မမႈ၊ လူ႔ဘ၀က ဒုလႅဘတဲ့
ရခဲတာကုိ ရထားတဲ့လူ
သူက “လူသား” တဲ့ ..
လူသားတာ၀န္ ေက်ပြန္ပါစ
ဘယ္သူကမွ မေမး၊ မေမးဘဲ အေျဖရွာရင္း
အယ္ဒီတာလဲလုပ္၊ ဒါ႐ုိက္တာလဲလုပ္
စာေရးဆရာလဲလုပ္၊ ဘာသာျပန္ဆရာလဲလုပ္
ထုတ္ေ၀သူလဲလုပ္၊ ျဖန္႔ခ်ိသူလဲလုပ္
ကဗ်ာေရးလုိ႔ေရး၊ ၀တၳဳေရးလုိေရးနဲ႔
ႏုိင္ငံေရးမွာလဲ ေယာင္ေတာင္ေပါင္းေတာင္
အက်ဥ္းေထာင္ေတြ မ်က္စပစ္ၿပီး
လစ္ရင္လစ္သလုိ ၀င္းၿပီးခုိလုိက္ေသး
ေျမးထီးေျမးမ ရသည္ထိ
သူက မေငးေပမဲ့၊ ငါက ေမးလုိက္မိ။
“ေဟ့ ... သူငယ္ခ်င္း
မင္းေျပာတဲ့ ငါ့ေမြးေန႔
မင္းမေမ့ရင္၊ ငါမေမ့ပါဘူး
ေမ့လဲ ေမ့တယ္ပဲထား
ကဲ .. မင္းဘာစားမလဲ
ငါ ဘာစားမလဲ
ဘာပဲစားစား၊ ေနာက္မွ ေရာက္ရား
အေႂကြးစားၾကစုိ႔
လူသားမုိ႔ အေႂကြးတင္
ရွင္ဘုရင္ဆပ္လိမ့္မယ္
ရွင္ဘုရင္မဆပ္လဲ မင္းဆပ္ေပါ့ကြာ
လာ ..သြားၾကစုိ႔ .. လာ ... စားၾကစုိ႔” တဲ့။
ဒုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ဆုိင္ကထြက္ေတာ့
အသက္ ၆၀ ျပည့္သြားၿပီ၊
အေႂကြး ၆၀ ေစ့သြားၿပီ။
ေၾသာ္ ... ဒီကဗ်ာကုိ ျပန္လည္ေတြ႕ေတာ့
ေမ့ေနတာေတြ ျပန္လွန္ေတြး
မင္းလဲ ၇၄၊ ငါလဲ ၇၄၊ မေ၀းေတာ့ဘူး နတ္တုိ႔ျပည္
ဒီမုိကေရစီလဲ နီးပါၿပီ။
(၂၀၀၂ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၇) က ေရးၿပီး မသုံးလုိက္ရတဲ့ကဗ်ာ)
ေကာက္ေၾကာင္းပန္းခ်ီ - မင္းေက်ာ္ခုိင္