(မုိးမခ) မတ္ ၁၄၊ ၂၀၁၆
အခုဆိုရင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕မွာ စာအုပ္ငွားဆိုင္ေလးေတ ပေပ်ာက္ၿပီး ၿမိဳ႕ရဲ႕ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ဖုန္းဆိုင္မ်ား၊ စတိုး ဆိုင္ မ်ားႏွင့္ စူပါမားကတ္မိနီမတ္ေတြက စိုးမိုးမိုးထားလိုက္သည္မွာ ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ အရမ္းလည္း ႏွေျမာ မိသည္။ ၀မ္းလည္းနည္းသည္။ မွတ္မိပါေသးသည္။ ကြၽန္ေတာ္ေက်ာင္သားဘ၀တုန္းဆို အိမ္ေတာ္ရာဘုရား ေျမာက္မုဒ္ နားက ေရႊဟသာၤ စာအုပ္ငွားေလးကိုလြမ္းမိသည္။ ထိုစာအုပ္ငွားဆိုင္ေလးက ကြၽန္ေတာ္တို႔ဦးေလးေက်ာင္းဆရာလက္ ထက္ကတည္းရွိသည့္ စာအုပ္ငွားဆိုင္ေလးျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ထိ ထိုစာအုပ္ဆိုင္ေလး ရွိ ေသးသည္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကာတြန္းစာအုပ္အသစ္ဆို သံုးဆယ္၊ ၀တၳဳစာအုပ္ဆို ငါးဆယ္၊ မဂၢဇင္းစာအုပ္ဆို ခုႏွစ္ဆယ္ စသည္ျဖင့္ေပါ့ စာအုပ္နည္းနည္းေဟာင္းသြားရင္ ေစ်းေလ်ာ့လာသည္။ ဘိုဘိုကာတြန္းစာအုပ္၊ ၿမိဳင္ရာဇာတြတ္ပီတို႔၊ ေထြး မြန္ ေလးမြန္တို႔ဆိုတာက အခုလိုေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ လက္မလည္ေအာင္ ငွားရတာေပါ့။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြက အခ်စ္၀တၳဳေတြျဖစ္တဲ့ ရွင္ေနွာင္းတို႔၊ လြန္ထားထား၊ ေမာင္လွမ်ိဳးတို႔ လက္မလည္ဘူးေလ။ ညဆိုရင္ ရပ္ကြပ္ထဲကသူငယ္ ခ်င္း ေတြစုၿပီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ၿပီး အရင္ေန႔ကငွားထားတဲ့စာအုပ္ေတြ သြားအပ္ၾကသည္။ အဲဒီမွာ ဟိုဘက္အရပ္က မိန္းကေလးေတြနဲ႔ စာအုပ္ငွားဆိုင္မွာေတြ႔ ဇာတ္လမ္းေတြျဖစ္ၾကတာေပါ့။ သိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ကာလေလးေတြ ေပါ့။
ထိုအခ်ိန္ေတြကို အမွတ္ရေနမိသည္။ ဟိုတစ္ပတ္ကလည္း အလုပ္ကိစၥနဲ႔ေအာင္ပန္းကို ခရီးထြက္ရတယ္။ ညပိုင္းက် သူ ငယ္ခ်င္းေတြ ထမင္းစားၿပီး ကြမ္းယာေလး၀ါးခ်င္လို႔ ကြမ္း၀င္၀ယ္တယ္။ အဲအခ်ိန္မွာ စာအုပ္ငွားတဲ့အန္တီတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။ ကြမ္းယာဆိုင္ကေကာင္မေလးကို “မိနန္း စာအုပ္အပ္ေတာ့မွာလား ၀တၳဳ စာအုပ္သစ္ပါတယ္” ကြၽန္ေတာ္ ကလည္း ထိုအန္တီကို ၀င္ၿပီးနည္းနည္းအင္တာဗ်ဴးလိုက္သည္။ အန္တီကစာအုပ္ငွားတာလား။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မႏၲေလးမွာဆို အခုလိုစာအုပ္ငွားတဲ့သူေတြမရွိေတာ့ဘူး။ ငွားေရာ ငွားရရဲ႕လားအန္တီ။
"ငွားေတာ့…ငွားရပါတယ္။ နာမည္ႀကီး စာေရးဆရာ ၀တၳဳေတြ ၀ယ္ရတာေစ်းေတာ့ႀကီး တစ္အုပ္ကို တစ္ေထာင့္ရွစ္ရာေလာက္ ေပးရတယ္။ ခ်ဳပ္ခနဲ႔ ဘာနဲ႔ဆို ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာေလာက္ အရင္းၾကတယ္ေလ။ အဆင္ေျပမလားဆိုၿပီး အိမ္မွာေခြေရာင္းေလးဖြင့္ထားေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ဟမ္းဖုန္းေတြေပၚလာေတာ့ အေခြဆိုင္ကပိတ္လိုက္ရၿပီ။ မဂၢဇင္းေတြဆို တစ္လခါထြက္ေတာ့ အကုန္မ၀ယ္ႏိုင္ဘူးေလ။ ၿပီးေတာ့ မဂၢဇင္းက မိန္းကေလးနဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေယာက်္ားေလးေတြဖတ္ေတာ့ နာမည္ရွိတဲ့ မဂၢဇင္းေလးေတြပဲေရြး၀ယ္ရတာေပါ့”
အခုဆိုမႏၲေလးၿမိဳ႕မွာ စာအုပ္ငွားေလးေတြ ေသဆံုးသြားၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လို စာေပခ်စ္သူအတြက္ ထြန္းဦးတို႔၊ နဂါးစာေပတို႔၊ စိတ္ကူးခ်ိဳခ်ိဳတို႔ရွိေနလို႔ေတာ္ေသးသည္ဟု ေျပာရမည္။ အခုေခတ္လူငယ္ေလးေတြ စာမဖတ္ၾကေတာ့ေပ။ ကြၽန္ေတာ္အေနႏွင့္ကေန“မအ” ေအာင္စာဖတ္ၾကပါလို႔ေျပာခ်င္သည္။ ဖုန္းေဘလ္ေတြတစ္ေသာင္းဖိုး မနွေျမာၾကဘူး။ စာအုပ္ တစ္တစ္ေထာင့္ငါးရာ ႏွစ္ေထာင္ေပးရမွာကို နွေျမာေနၾကသည္။
၀ယ္မဖတ္ခ်င္ဘူးရတယ္ထားေတာ့။ စာၾကည့္တိုက္ေတြ ရွိသည္။ ၈၄ လမ္းမွာဆို လူထုစာၾကည့္တိုက္ ၈၆ လမ္း ၂၂×၂၁ ၾကားတြင္လည္း စာၾကည့္တိုက္တစ္ခုရွိသည္။ၿပီးေတာ့ လမ္းေဘးေတြ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာဆိုလည္း စာေပေရခ်မ္း စဥ္ေလးေတြရွိသည္။ လူငယ္ေတြ စာဖတ္ဖို႔လိုၿပီ။ အခုေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ဘူး။ လက္တစ္၀ါးစာေလာက္ အရာ၀တၳဳေလးရယ္ ဆိုရွယ္နက္ေ၀ါ့တစ္ခုျဖစ္သည့္ Facebook ဆိုတဲ့အရာက ဖုံးလႊမ္းသြားေလသည္။
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ခ်မ္းျမ