ခင္ေလး - ပန္းပြင့္ေလးရဲ႕ ဥယ်ာဥ္မွဴး
(မိုးမခ) မတ္လ ၁၈၊ ၂၀၁၆
(မိုးမခ) မတ္လ ၁၈၊ ၂၀၁၆
ဒီေန႔ ကြၽန္မစာသင္တဲ့အိမ္ကို ေရာက္ေတာ့ ကြၽန္မတပည့္ေလးက စာသင္ဖို႔ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ထြက္မလာဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္။ တေအာင့္ေလာက္ ေနေတာ့မွ မ်က္လံုးတဖက္ကို သူ႔လက္ေသးေသးနဲ႔ ကြယ္ၿပီး စာသင္ခန္းထဲကို ၀င္လာတယ္။ ကြၽန္မက သမီးဘာျဖစ္လို႔လဲလို႔ေမးေတာ့မွ စကားတခြန္းမွျပန္မေျပာဘဲ ခ်ဳံးပဲြခ်ငိုပါေတာ့တယ္။ ကြၽန္မလည္း ႐ုတ္တရက္ ဘာလုပ္ရ မွန္းမသိေတာ့ဘဲ တပည့္ေလးကိုပဲ ရင္ခြင္ထဲထည့္ၿပီး ဖက္ထားလိုက္ပါေတာ့ တယ္။
သူအငိုတိတ္ေတာ့မွ သူ႔မ်က္ႏွာေလးကို ေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့ ညာဘက္မ်က္လံုးဟာ ကေလးနဲ႔မလိုက္ေအာင္ ေရာင္ကိုင္းလို႔ေနတာကိုေတြ႕လိုက္ပါတယ္။ “ညက ေဖေဖနဲ႔ေမေမ ရန္ျဖစ္တာ ေဖေဖက ေမ့ေမ့ကို႐ိုက္လို႔ သမီးက မ႐ိုက္ပါနဲ႔လို႔ ေဖေဖ့ကိုေျပာတာ ေဖေဖကသမီးကိုပါ ႐ိုက္တယ္၊ သမီးေဖ့ေဖ့ကို သိပ္မုန္းတယ္ ဆရာမ” ဆိုၿပီး ႐ိႈက္ေနရင္းနဲ႔ေျပာျပရွာပါတယ္။ ဒီေန႔အဖို႔ေတာ့ ကြၽန္မ သူ႔ကိုစာသင္လို႔ ဘယ္ရပါေတာ့မလဲ။ အင္မတန္မွ ႏုနယ္ငယ္ရြယ္ေသးတဲ့ ကေလးတေယာက္ ရဲ႕ရင္ထဲမွာ အမုန္းတရားေတြ၊ နာက်င္မႈ ေတြနဲ႔ေလ။
ဟုတ္ပါတယ္၊ မိသားစုဆိုတဲ့ အသိုက္အျမံဳေလးကမွ ေအးခ်မ္းမႈ မေပးႏိုင္ဘူးဆိုရင္၊ မိဘဆိုတဲ့အရိပ္ကမွ လံုၿခံဳမႈမရိွႏိုင္ ဘူးဆိုရင္ ဒီကေလးငယ္ေတြရဲ႕အနာဂတ္ဟာ ဘယ္လိုမ်ားလွပႏိုင္ပါေတာ့မလဲ။ သူတို႔ရဲ႕ ဘ၀တေလွ်ာက္လံုးမွာ သယ္ ေဆာင္သြားရမယ့္ စိတ္ဒဏ္ရာကေရာ ဘယ္ေလာက္မ်ားႀကီးမားလိုက္မလဲ။
ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္မိ်ဳးဟာ ကြၽန္မတို႔ႏိုင္ငံမွာသာမဟုတ္ ကမၻာ့ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ မိသားစုေတြၾကား မွာ ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ အိမ္တြင္း ျပႆနာေတြထဲက တခုပါ။ အဲ့လို မိသားစုေတြအထူးသျဖင့္ ဇနီး ေမာင္ႏံွေတြၾကားက လူမႈ ေရး၊ စီးပြားေရး ျပႆနာမီးပြားဟာ လူမမည္ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ေက်ာင္းပတ္၀န္းက်င္ ဆက္ဆံ ေရးေတြမွာ မ်ားစြာ႐ိုက္ခတ္မႈရိွေနတတ္ပါတယ္။
သုေတသနပညာရွင္ေတြရဲ႕ အဆိုအရ အခုလို အိမ္တြင္းအၾကမ္းဖက္ခံရတဲ့ ကေလးငယ္ေတြဟာ သူတို႔ပတ္၀န္းက်င္ အေပၚမွာထားတဲ့ သူတို႔ရဲ႕စိတ္ေန သေဘာထားဟာ ေျပာင္းလဲသြားတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒီလို သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေျပာင္းလဲမႈရဲ႕အကိ်ဳးဆက္ကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕အနာဂတ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ၊ ကိုယ္က်င့္တရားပိုင္းေတြကိုပါ ထိခိုက္ေစတယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။
ကေလးငယ္ေတြဟာ အၾကမ္းဖက္မႈကေနရလာတဲ့ သူတို႔ရဲ႕စိတ္ခံစားမႈေတြကို သူတို႔ရဲ႕ေက်ာင္းပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ ကစားေဖာ္ ေတြၾကားထဲမွာ ပံုစံမိ်ဳးစံုနဲ႔ ဖြင့္ထုတ္လာတတ္ၾကပါတယ္။ တခိ်ဳ႕ၾကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကားမွာ ရင္းရင္းႏီွးႏီွးမေနေတာ့ဘဲ တကိုယ္တည္း သီးျခားေနထိုင္လာၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ၾကေတာ့ ရြယ္တူသူငယ္ခ်င္း ေတြအခ်င္းခ်င္းကို အႏိုင္အထက္ျပဳ ရန္စျခင္းေတြျပဳလုပ္လာၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းစာေတြမွာပါ ေႏွာင့္ေႏွးမႈေတြ ျဖစ္လာၾကပါေတာ့ တယ္။ ဒါဟာ သူတို႔ရဲ႕ ဘ၀လမ္းေၾကာင္းေတြ မေကာင္းေသာ ေျပာင္းလဲျခင္းနဲ႔ ေျပာင္းလဲမႈရဲ႕ အစပဲျဖစ္ပါတယ္။
တခိဳ်႕ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ေတြမွာဆို မိဘေတြရဲ႕အိမ္တြင္းေရး အဆင္မေျပမႈေတြက တဆင့္ရလာတဲ့ သူတို႔ရဲ႕စိတ္ဒဏ္ ရာေတြေၾကာင့္ မိသားစုေတြကို ဆန္႔က်င္ရန္လုပ္ကာ အရက္ေသာက္ျခင္း၊ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းေတြ လုပ္လာၾကတယ္။ ပညာေရးမွာ အာ႐ံုစူးစိုက္လိုုျခင္းမရိွေတာ့ဘဲ ေက်ာင္းေျပးတတ္လာတယ္။ အိမ္မွာမေနရရင္ၿပီးေရာ ဆိုသည့္ စိတ္ျဖင့္ အိမ္မွ ထြက္ေျပးၾကသူမ်ားရိွသလို၊ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀ေရာက္သြားၾကသူေတြလည္းရိွတယ္။ အဆိုးဆံုးမွာ မူးယစ္ေဆး၀ါးအစ ရိွသည္တို႔ေၾကာင့္ အသက္ေပးလိုက္ ရသူေတြ ဒုနဲ႔ေဒးရိွေနတာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ငယ္ရြယ္ေသာ အျဖဴထည္ဘ၀ေလးမွာ မိဘပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈေၾကာင့္ ရလာေသာ စိတ္ဒဏ္ရာထက္ ပို၍ ႀကီးမား ေသာ ဒဏ္ရာရိွမည္မထင္ပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ မိဘမ်ားအေနႏွင့္ သားငယ္၊ သမီးငယ္ကေလးမ်ား ဘ၀သာယာလွပေရးအတြက္ မိမိတို႔ရဲ႕ ပုဂၢလိက ခံစားခ်က္မ်ားကို သူတို႔ေရွ႕တြင္ မဖြင့္ထုတ္မိရန္မွာ လြန္စြာအေရးႀကီးလွပါတယ္။
အခုကြၽန္မရဲ႕ တပည္႔ေလးဆိုရင္ ဒီကိစၥျဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ အရင္ကလို ေပါ့ပါးေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးေပ်ာက္သြားတယ္။ သူ႔ရင္ထဲမွာ မိသားစုရဲ႕ႀကီးမားတဲ့ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ႀကီးကို သယ္ေဆာင္ၿပီး ၿမိဳသိပ္ ေနရတဲ့ ဘ၀ေလး ေရာက္သြားတယ္။ အားငယ္စိတ္ သိမ္ငယ္မႈေတြနဲ႕ ညိႇဳးေရာ္ေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြဟာ အရင္က တက္ၾကြရႊင္လန္းေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာေလးမွာ အစားထိုးေနရာယူလာ ၾကတယ္။ အဲ့ဒါေတြအတြက္ ဘယ္သူ႔မွာ တာ၀န္အရိွဆံုးလဲ။
တကယ္ေတာ့ မိဘဆိုတာ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ လက္ဦးဆရာေတြပါ။ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ဘ၀ေလးေတြကို လံုၿခံဳမႈ၊ ေအးခ်မ္း မႈေတြကိုေပးႏိုင္မဲ့ အရိပ္တခုပါ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ႐ုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြ ျပည့္စံုေနပါေစ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာ မိဘေတြ က သူတို႔ရဲ႕ကမၻာပါ။ သူတို႔ကိုလံုျခံဳမႈေပးမဲ့ မဟာတံတိုင္းႀကီးပါ။ သူတို႔ရင္ထဲက ကမၻာေလး၊ သူတို႔ရဲ႕ခိုလံႈရာေလးၿပိဳကဲြသြား ခိ်န္မွာ ဘယ္ေလာက္ခံစားၾကရမလဲ၊ အခုလိုသူတို႔ရဲ႕ အားကိုးရာမိဘေတြ ကိုယ္တိုင္က ေပးတဲ့အၾကမ္းဖက္မႈကို ခံစား လိုက္ရ ခိ်န္မွာေတာ့... ...။
ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ ၂၁ ရာစုမွာ မ႐ိုးႏိုင္ေအာင္ၾကားေနရတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြပါပဲ။ သာမန္ျဖစ္ေနက် မိသားစုအိမ္ တြင္းေရးဆိုေပမဲ့လည္း ဒီလိုအျဖစ္ပ်က္ေတြၾကားထဲက ပ်က္စီးေႂကြလြင့္သြားရတဲ့ လူငယ္ေလးေတြ၊ ဒီထက္ပိုၿပီး က်ယ္ က်ယ္ ျပန္႔ျပန္႔ေတြးရင္ေတာ့ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံက ဆံုး႐ံႈးသြားရတဲ့ လူသားအရင္း အျမစ္ေတြပါပဲ။
ပန္းဆိုတာမ်ဳိးဟာ ဥယ်ာဥ္မွဴးရဲ႕အျပဳစု အယုအယေတြေပၚမူတည္ၿပီး တပြင့္ခ်င္းစီရဲ႕အရည္အေသြးနဲ႔ တန္ဖိုးေတြ ကြာျခား သြားတတ္ၾကတာမ်ိဳးပါ။ ေလာင္းရိပ္ေအာက္မွာမိ ေနၾကတဲ့ ညိႇဳးေရာ္ေနတဲ့ပန္းပြင့္ေလးေတြ မျဖစ္ဖို႔အတြက္ကေတာ့ အနီး ကပ္ျပဳစုေပးတဲ့ ဥယ်ာဥ္မွဴးေတြရဲ႕ ေမတၱာသာ ပဓာနက်မွာပါ။ ပြင့္ေသာပန္းတိုင္းကို တန္ဖိုးျမင့္မားစြာ လွပေစခ်င္တာ ဆရာမတေယာက္အေနနဲ႔ေကာ၊ မိခင္စိတ္အျပည့္ရွိတဲ့ မိန္းမသား တေယာက္အေနနဲ႔ပါ ကြၽန္မရင္ထဲက ဆႏၵတခုလို႔ပဲ ဆိုပါရေစ။။
ခင္ေလး
(Education Digest အပတ္စဥ္ ဂ်ာနယ္တြင္လည္း ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးပါသည္။)