အဲလိုထူး - “လူငယ္အမိႈက္ပံု”
(မိုုးမခ) ဧျပီ ၁၊ ၂၀၁၆
ဒီစကားလံုးကို တာဝန္ခံဒုတိယေက်ာင္းအုပ္ဆီက ေတာင္းယူခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္..၊ တိက်ေသသပ္ျပီး ထိမိလြန္းလို႔၊ အႏုပညာတစ္ခုဖန္တီးရာမွာ အျဖစ္အပ်က္အစစ္အမွန္ ဘယ္ႏွရာႏႈန္းေလာက္ ေဖ်ာ္စပ္သင့္ပါသလဲ..၊ခ်ိဳဆိမ့္သြားေအာင္ ..ျပင္းရွထိမိသြားေအာင္.. ရင္ဘတ္ထဲ ..နင့္ကနဲစိုက္ဝင္သြားေအာင္…။
အေၾကာင္းရင္းက… မတ္လ(၂၇)ဆိုတဲ့ေန႔၊ သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုရွိတဲ့ေန႔ ၊ေကာ့မႈးျမိဳ့နယ္ထဲမွာရွိတဲ့ ငွက္ေအာ္စမ္းလူငယ္သင္တန္းေက်ာင္းကို ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပရဟိတပြဲတစ္ခုနဲ႔..၊ ဒီမွာ…ခံစားနားလည္တတ္တဲ့ကေလးအရြယ္တုန္းက…မိဘအုပ္ထိမ္းသူေတြရဲ့ျခိမ္းေျခာက္နည္းတစ္မ်ိဳးရွိတယ္။ သိပ္ဆိုးတဲ့ကေလးဆိုျပီး ငွက္ေအာ္စမ္းပို႔လိုက္ရမလား..ေပါ့၊ ဆိုေတာ့..ငွက္ေအာ္စမ္းက….ကေလးဆိုးေတြ…ဆိုးသြမ္းတဲ့ကေလးလူငယ္ေတြခ်ည္း ထားတဲ့ေနရာလား..။
ေျပာမယ္…၊ ဘယ္ကစေျပာရမလဲဆိုေတာ့…၊ ပရဟိတအဖြဲ႔ရဲ့ဦးေဆာင္ စီစဥ္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လူမႈကြန္ယက္စာမ်က္ႏွာေပၚ တင္လိုက္တဲ့ သတင္းအေရးအသားအသံုး မွားယြင္းပါတယ္လို႔ တစ္ေယာက္ကေထာက္ျပတယ္..။ ငွက္ေအာ္စမ္း လူငယ္ထိန္းသိမ္းေရး သင္တန္းေက်ာင္းလို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္လိုက္မိလို႔ပါပဲ။ လူငယ္ေလးေတြကို ထိန္းသိမ္းထားတာ မဟုတ္ပါဘူး…လို႔ျငင္းဆိုတဲ့သေဘာ သက္ေရာက္ပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့.. ေထာင္လိုလို (ကေလးေထာင္ေပါ့..) စစ္တန္းလွ်ားလိုလို ေတြ႔ရပါတယ္။ ကေလးလူငယ္ေပါင္း (၄၂၀) ေက်ာ္ရွိေနပါတယ္။ အေဆာင္ေတြခြဲထားပံုက စစ္ကိုင္းေဆာင္.. ေရႊဘိုေဆာင္.. စသည္ျဖင့္၊ အျပင္ေထာင္ေတြမွာလည္း ဒီေခါင္းစဥ္မ်ိဳးေတြလား လို႔ ေတြးေတာဆင္ျခင္စိတ္ျဖစ္မိပါရဲ့။ အထဲေရာက္ေတာ့ သံတိုင္နဲ႔ ကာရံထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ တန္းစီး၊ အခန္းလူၾကီးမ်ားနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့နည္းစံနစ္မ်ိဳး၊ စီနီယာ - ဂ်ဴနီယာေတြလည္း ပုဒ္မအလိုက္၊ အသက္အရြယ္အလိုက္ ..ႏွစ္အလိုက္ ခြဲျခားထားပံုရပါတယ္။ ကိုယ့္အိပ္ယာေလးကိုယ္ ေသေသသပ္သပ္၊ ေျခရင္းမွာ လူငယ္ေလးေတြ သတိဆြဲရပ္ျပီး ဧည့္သည္ေတြကိုၾကိဳဆိုၾကတယ္။ ရဲမြန္ေရာက္သြားသလိုလို၊ စစ္သားစုေဆာင္းေရး ေရာက္သြားသလိုလို ခံစားမိပါရဲ့။
လူငယ္ေလးရာေက်ာ္မွာ..ႏွစ္ရာေက်ာ္က ျပစ္မႈတစ္စံုတစ္ရာနဲ႔ ျပစ္ဒါဏ္ က်ခံေနတာျဖစ္ပါတယ္လို႔ ဒုေက်ာင္းအုပ္က ေျပာပါတယ္။ က်န္လူငယ္ေလးေတြကေတာ့ စည္ပင္ကသိမ္းလာတဲ့ လမ္းေပၚက အေပအေတအေလအလြင့္ေလးေတြျဖစ္ေၾကာင္း၊ အမိႈက္ေတြျဖစ္ေၾကာင္း၊ အားလံုးေသာလူငယ္ေလးေတြကို အားကစားခန္းမၾကီးထဲထည့္ျပီး ေဟာေျပာရတဲ့စကားဦးမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီလိုလူငယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားျပားေနျပီလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို စိတ္မေကာင္းၾကီးစြာ ညည္းတြားမိခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္လူငယ္က ဒီလိုျဖစ္ခ်င္မွာလဲ၊ ေခတ္က တြန္းပို႔လိုက္လိုု႔လား၊ အေျခအေနေတြက ဖန္ဆင္းလိုက္လို႔လား၊ မသိဘူး။ လူငယ္ အမိႈက္ပံုကိုေတာ့ ကေလးေတြ တဖြဲဖြဲေရာက္လာၾကတယ္။
“သားက အသက္ ဘယ္ေလာက္ရွိျပီလဲ”
“ခုႏွစ္ႏွစ္ပါ”
“အရမ္းငယ္ေသးတာပဲ၊ ဒီေနရာနဲ႔ေတာင္ မလိုက္ဘူး၊ ေက်ာင္းမေနဘူးလား”
“တစ္တန္းပါ”
“ဘယ္လိုကေန ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ ကြ.. သားက လူေခ်ာပဲဟာကို”
“ခိုးလို႔”
သူခိုးတာေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႔မွမျဖစ္ႏိုင္၊ ကေလးငယ္ေလးရဲ့ အဂၤရုပ္က ျဖဴျဖဴစင္စင္ ရိုးရိုးသားသားေလး၊ အရြယ္ကလည္း အရမ္းငယ္ေသးတယ္။ သူဒီေရာက္တာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ျပီဆိုတဲ့အေၾကာင္းတရားနဲ႔ ထည့္ေပါင္းလိုက္ရင္၊ သူ႔အေမက သူမ်ားဆိုင္ေဖာက္လို႔ တဲ့။ ဆက္စပ္ေတြးယူ စုတ္သပ္မိပါတယ္။ အေဖနဲ႔ ေနေပါ့ သားရယ္.. အေဖရွိလား…. ဘာလုပ္လဲဆိုေတာ့.. ေက်ာက္ထုတယ္…တဲ့။ ေဘးနားမွာရွိတဲ့ တစ္ေယာက္က ရဲဘက္စခန္းမွာျဖစ္လိမ့္မယ္ လို႔ ဝင္ေထာက္ေပးေတာ့ ဇာတ္လမ္းက ရွင္းသြားေရာ။ ဒီေနရာက ဒီလိုလူငယ္ေလးေတြ လာေရာက္ စုေဝးရာလား၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလိုေနရာဌာနရွိထားတာ တစ္မ်ိဳးေတာ့ ေကာင္းတယ္ လို႔။
လူငယ္အမိႈက္ေတြ ဒီမွာ လာပံုၾကတယ္။ ဒီမွာ လာပစ္ၾကေတာ့ ဒီမွာလာျပီး စုေဝးေနၾကတယ္။ ၾကာေတာ့အပံုၾကီးျဖစ္လာတယ္။ လူငယ္အမိႈက္ပံု၊ ဒီအတိုင္းထားလို႔ ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ။ သံုးလို႔ရတဲ့ဟာေတြ အရင္ဆံုးေရြးဆယ္ျပီး အသံုးျပဳရမယ္။ စုေပါင္းထားရင္ ပုတ္သိုးေဆြးေျမ့ျပီး ဘဝေတြပ်က္စီးသြားမွာေပါ့။ ရီဆိုက္ကယ္လို ျပဳျပင္ျပီး အသစ္ေမြးဖြားေပးသင့္တာကို ဘဝသစ္ျမွင့္ေပး။
ဒီစကားလံုးကို တာဝန္ခံဒုတိယေက်ာင္းအုပ္ဆီက ေတာင္းယူခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္..၊ တိက်ေသသပ္ျပီး ထိမိလြန္းလို႔၊ အႏုပညာတစ္ခုဖန္တီးရာမွာ အျဖစ္အပ်က္အစစ္အမွန္ ဘယ္ႏွရာႏႈန္းေလာက္ ေဖ်ာ္စပ္သင့္ပါသလဲ..၊ခ်ိဳဆိမ့္သြားေအာင္ ..ျပင္းရွထိမိသြားေအာင္.. ရင္ဘတ္ထဲ ..နင့္ကနဲစိုက္ဝင္သြားေအာင္…။
အေၾကာင္းရင္းက… မတ္လ(၂၇)ဆိုတဲ့ေန႔၊ သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုရွိတဲ့ေန႔ ၊ေကာ့မႈးျမိဳ့နယ္ထဲမွာရွိတဲ့ ငွက္ေအာ္စမ္းလူငယ္သင္တန္းေက်ာင္းကို ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပရဟိတပြဲတစ္ခုနဲ႔..၊ ဒီမွာ…ခံစားနားလည္တတ္တဲ့ကေလးအရြယ္တုန္းက…မိဘအုပ္ထိမ္းသူေတြရဲ့ျခိမ္းေျခာက္နည္းတစ္မ်ိဳးရွိတယ္။ သိပ္ဆိုးတဲ့ကေလးဆိုျပီး ငွက္ေအာ္စမ္းပို႔လိုက္ရမလား..ေပါ့၊ ဆိုေတာ့..ငွက္ေအာ္စမ္းက….ကေလးဆိုးေတြ…ဆိုးသြမ္းတဲ့ကေလးလူငယ္ေတြခ်ည္း ထားတဲ့ေနရာလား..။
ေျပာမယ္…၊ ဘယ္ကစေျပာရမလဲဆိုေတာ့…၊ ပရဟိတအဖြဲ႔ရဲ့ဦးေဆာင္ စီစဥ္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လူမႈကြန္ယက္စာမ်က္ႏွာေပၚ တင္လိုက္တဲ့ သတင္းအေရးအသားအသံုး မွားယြင္းပါတယ္လို႔ တစ္ေယာက္ကေထာက္ျပတယ္..။ ငွက္ေအာ္စမ္း လူငယ္ထိန္းသိမ္းေရး သင္တန္းေက်ာင္းလို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္လိုက္မိလို႔ပါပဲ။ လူငယ္ေလးေတြကို ထိန္းသိမ္းထားတာ မဟုတ္ပါဘူး…လို႔ျငင္းဆိုတဲ့သေဘာ သက္ေရာက္ပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့.. ေထာင္လိုလို (ကေလးေထာင္ေပါ့..) စစ္တန္းလွ်ားလိုလို ေတြ႔ရပါတယ္။ ကေလးလူငယ္ေပါင္း (၄၂၀) ေက်ာ္ရွိေနပါတယ္။ အေဆာင္ေတြခြဲထားပံုက စစ္ကိုင္းေဆာင္.. ေရႊဘိုေဆာင္.. စသည္ျဖင့္၊ အျပင္ေထာင္ေတြမွာလည္း ဒီေခါင္းစဥ္မ်ိဳးေတြလား လို႔ ေတြးေတာဆင္ျခင္စိတ္ျဖစ္မိပါရဲ့။ အထဲေရာက္ေတာ့ သံတိုင္နဲ႔ ကာရံထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ တန္းစီး၊ အခန္းလူၾကီးမ်ားနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့နည္းစံနစ္မ်ိဳး၊ စီနီယာ - ဂ်ဴနီယာေတြလည္း ပုဒ္မအလိုက္၊ အသက္အရြယ္အလိုက္ ..ႏွစ္အလိုက္ ခြဲျခားထားပံုရပါတယ္။ ကိုယ့္အိပ္ယာေလးကိုယ္ ေသေသသပ္သပ္၊ ေျခရင္းမွာ လူငယ္ေလးေတြ သတိဆြဲရပ္ျပီး ဧည့္သည္ေတြကိုၾကိဳဆိုၾကတယ္။ ရဲမြန္ေရာက္သြားသလိုလို၊ စစ္သားစုေဆာင္းေရး ေရာက္သြားသလိုလို ခံစားမိပါရဲ့။
လူငယ္ေလးရာေက်ာ္မွာ..ႏွစ္ရာေက်ာ္က ျပစ္မႈတစ္စံုတစ္ရာနဲ႔ ျပစ္ဒါဏ္ က်ခံေနတာျဖစ္ပါတယ္လို႔ ဒုေက်ာင္းအုပ္က ေျပာပါတယ္။ က်န္လူငယ္ေလးေတြကေတာ့ စည္ပင္ကသိမ္းလာတဲ့ လမ္းေပၚက အေပအေတအေလအလြင့္ေလးေတြျဖစ္ေၾကာင္း၊ အမိႈက္ေတြျဖစ္ေၾကာင္း၊ အားလံုးေသာလူငယ္ေလးေတြကို အားကစားခန္းမၾကီးထဲထည့္ျပီး ေဟာေျပာရတဲ့စကားဦးမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီလိုလူငယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားျပားေနျပီလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို စိတ္မေကာင္းၾကီးစြာ ညည္းတြားမိခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္လူငယ္က ဒီလိုျဖစ္ခ်င္မွာလဲ၊ ေခတ္က တြန္းပို႔လိုက္လိုု႔လား၊ အေျခအေနေတြက ဖန္ဆင္းလိုက္လို႔လား၊ မသိဘူး။ လူငယ္ အမိႈက္ပံုကိုေတာ့ ကေလးေတြ တဖြဲဖြဲေရာက္လာၾကတယ္။
“သားက အသက္ ဘယ္ေလာက္ရွိျပီလဲ”
“ခုႏွစ္ႏွစ္ပါ”
“အရမ္းငယ္ေသးတာပဲ၊ ဒီေနရာနဲ႔ေတာင္ မလိုက္ဘူး၊ ေက်ာင္းမေနဘူးလား”
“တစ္တန္းပါ”
“ဘယ္လိုကေန ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ ကြ.. သားက လူေခ်ာပဲဟာကို”
“ခိုးလို႔”
သူခိုးတာေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႔မွမျဖစ္ႏိုင္၊ ကေလးငယ္ေလးရဲ့ အဂၤရုပ္က ျဖဴျဖဴစင္စင္ ရိုးရိုးသားသားေလး၊ အရြယ္ကလည္း အရမ္းငယ္ေသးတယ္။ သူဒီေရာက္တာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ျပီဆိုတဲ့အေၾကာင္းတရားနဲ႔ ထည့္ေပါင္းလိုက္ရင္၊ သူ႔အေမက သူမ်ားဆိုင္ေဖာက္လို႔ တဲ့။ ဆက္စပ္ေတြးယူ စုတ္သပ္မိပါတယ္။ အေဖနဲ႔ ေနေပါ့ သားရယ္.. အေဖရွိလား…. ဘာလုပ္လဲဆိုေတာ့.. ေက်ာက္ထုတယ္…တဲ့။ ေဘးနားမွာရွိတဲ့ တစ္ေယာက္က ရဲဘက္စခန္းမွာျဖစ္လိမ့္မယ္ လို႔ ဝင္ေထာက္ေပးေတာ့ ဇာတ္လမ္းက ရွင္းသြားေရာ။ ဒီေနရာက ဒီလိုလူငယ္ေလးေတြ လာေရာက္ စုေဝးရာလား၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလိုေနရာဌာနရွိထားတာ တစ္မ်ိဳးေတာ့ ေကာင္းတယ္ လို႔။
လူငယ္အမိႈက္ေတြ ဒီမွာ လာပံုၾကတယ္။ ဒီမွာ လာပစ္ၾကေတာ့ ဒီမွာလာျပီး စုေဝးေနၾကတယ္။ ၾကာေတာ့အပံုၾကီးျဖစ္လာတယ္။ လူငယ္အမိႈက္ပံု၊ ဒီအတိုင္းထားလို႔ ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ။ သံုးလို႔ရတဲ့ဟာေတြ အရင္ဆံုးေရြးဆယ္ျပီး အသံုးျပဳရမယ္။ စုေပါင္းထားရင္ ပုတ္သိုးေဆြးေျမ့ျပီး ဘဝေတြပ်က္စီးသြားမွာေပါ့။ ရီဆိုက္ကယ္လို ျပဳျပင္ျပီး အသစ္ေမြးဖြားေပးသင့္တာကို ဘဝသစ္ျမွင့္ေပး။
လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကိုလည္း စပ္စပ္စုစုနဲ႔ေမးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါလည္း အေျခအေနကို သံုးသပ္ေရြးခ်ယ္ျပီး၊ မိုက္တိမိုက္ကန္းမ်က္ႏွာေပးေတြ ေတြ႔ေနရသလို ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္အၾကည့္ေတြကိုလည္း လွမ္းျမင္မိပါတယ္။ ဆယ့္ေျခာက္ ဆယ့္ခြန္အရြယ္ေလာက္ရွိတဲ့ ဒီလူငယ္ေလးကေတာ့… ရည္ရည္မြန္မြန္။
“မင္းကေတာ့ အမႈနဲ႔ ထင္တယ္”
“ဟုတ္ပါတယ္။ လူသတ္မႈ”
အီ…ဆိုျပီး ေနာက္တြန္႔သြားရတယ္၊ ေၾကာက္တာေပါ့ လို႔။ လူတစ္ေယာက္ကိုသတ္ရဲတဲ့ ေသြးဆိုတာ နည္းနည္းေနာေနာ ေခသူမဟုတ္၊ ရုပ္ၾကည့္ေတာ့ မထင္ရဘူး၊ လူၾကီးလူၾကီးမွန္း သိသိ ေလးေလးစားစား ရိုရိုေသေသ ဆက္ဆံေနျပီးေတာ့။
“ကၽြန္ေတာ္တို႔က ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္။ အစ္ကိုက အင္းစိန္ေထာင္မွာ”
“မူးရူးျပီး ျဖစ္ၾကတာလားကြာ။ မင္းပံုက ဒီေလာက္ရက္စက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး”
“ေဒါသ မထိမ္းႏိုင္လို႔ ေျခလြန္ လက္လြန္ျဖစ္သြားတာပါ၊ ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကိုက ကားေတြဘာေတြ ျပင္တတ္တယ္။ အဲဒါ ရြာမွာ ဆိုင္ကယ္ျပင္တယ္။ ကိုယ့္အိမ္ေရွ႔မွာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္က ကားေနာက္လိုက္ လုပ္ဘူးတယ္။ အဲဒါ.. အစ္ကို႔ကို ဝိုင္းကူလုပ္ေပး ပညာလည္းသင္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အေဖမရွိေတာ့ဘူး၊ အေမနဲ႔ေနၾကတာ။ တစ္ေန႔ဗ်ာ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးကို ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္လုပ္ေနတာ မိုးခ်ဳပ္တဲ့ထိ မျပတ္ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ဓါတ္မီးထိုးျပ၊ အစ္ကိုကျပင္။ အေမက ေတာ္ေတာ့..ထမင္းစားၾကမယ္ေခၚတာ။ တက္စားလိုက္ရင္ ဒီလိုျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး”
“အမူးသမားတစ္ေယာက္ပါ။ ဟိုဘက္ တရြာေက်ာ္က။ ဆဲတာဗ်ာ…. မိုးမႊန္ေအာင္ဆဲတာ။ ရြာက လူေတြကလည္း တစ္ေယာက္မွ ထြက္မလာၾကဘူးဗ်။ လမ္းေဘးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ပဲ ရွိေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို မဲေတာ့တာေပါ့၊ ေရွာင္ထြက္သြားမလို႔ လုပ္တာ မရဘူးဗ်ာ။ အဲဒီမွာ အေမက ထြက္လာျပီး အိမ္ထဲဝင္ဖို႔ေျပာေတာ့မွ အေမနဲ ႔ကိုင္တုတ္ေတာ့တာပဲ။ က်န္တဲ့ဟာနဲ႔ ဆဲဗ်ာ။ က်ိတ္ခံေနလိုက္မယ္။ အေမနဲ႔ေတာ့မဆဲနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္လည္း သတိလက္လြတ္ျဖစ္သြားျပီး ေတြ႔ရာနဲ႔ လုပ္ထည့္လိုက္တာ..”
မေသမခ်င္းသတ္မႈနဲ႔ အစ္ကိုက (၁၀) ႏွစ္၊ ညီကေတာ့ အသက္မျပည့္ေသးလို႔ ငွက္ေအာ္စမ္း ေရာက္ခဲ့ရ။ ဘဝေတြ၊ ကိုယ္ပိုင္ဟန္အတိုင္းမွ မဟုတ္ခဲ့ၾကရတာ။ ဒီေတာ့ ... လူငယ္အမိႈက္ပံုၾကီးမွာ လာစုေနၾကျပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တႏိုင္တပိုင္ ကူညီေျဖရွင္းေပးၾကရပါမယ္။ အဲဒီလို လူငယ္အမိႈက္ပံုၾကီးေတြ ျမန္မာျပည္တနံတလွ်ား အေရအတြက္အားျဖင့္ ဘယ္ေလာက္မ်ားျပားေနျပီလဲလို႔ …
အဲ လို ထူး
“မင္းကေတာ့ အမႈနဲ႔ ထင္တယ္”
“ဟုတ္ပါတယ္။ လူသတ္မႈ”
အီ…ဆိုျပီး ေနာက္တြန္႔သြားရတယ္၊ ေၾကာက္တာေပါ့ လို႔။ လူတစ္ေယာက္ကိုသတ္ရဲတဲ့ ေသြးဆိုတာ နည္းနည္းေနာေနာ ေခသူမဟုတ္၊ ရုပ္ၾကည့္ေတာ့ မထင္ရဘူး၊ လူၾကီးလူၾကီးမွန္း သိသိ ေလးေလးစားစား ရိုရိုေသေသ ဆက္ဆံေနျပီးေတာ့။
“ကၽြန္ေတာ္တို႔က ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္။ အစ္ကိုက အင္းစိန္ေထာင္မွာ”
“မူးရူးျပီး ျဖစ္ၾကတာလားကြာ။ မင္းပံုက ဒီေလာက္ရက္စက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး”
“ေဒါသ မထိမ္းႏိုင္လို႔ ေျခလြန္ လက္လြန္ျဖစ္သြားတာပါ၊ ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကိုက ကားေတြဘာေတြ ျပင္တတ္တယ္။ အဲဒါ ရြာမွာ ဆိုင္ကယ္ျပင္တယ္။ ကိုယ့္အိမ္ေရွ႔မွာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္က ကားေနာက္လိုက္ လုပ္ဘူးတယ္။ အဲဒါ.. အစ္ကို႔ကို ဝိုင္းကူလုပ္ေပး ပညာလည္းသင္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အေဖမရွိေတာ့ဘူး၊ အေမနဲ႔ေနၾကတာ။ တစ္ေန႔ဗ်ာ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးကို ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္လုပ္ေနတာ မိုးခ်ဳပ္တဲ့ထိ မျပတ္ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ဓါတ္မီးထိုးျပ၊ အစ္ကိုကျပင္။ အေမက ေတာ္ေတာ့..ထမင္းစားၾကမယ္ေခၚတာ။ တက္စားလိုက္ရင္ ဒီလိုျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး”
“အမူးသမားတစ္ေယာက္ပါ။ ဟိုဘက္ တရြာေက်ာ္က။ ဆဲတာဗ်ာ…. မိုးမႊန္ေအာင္ဆဲတာ။ ရြာက လူေတြကလည္း တစ္ေယာက္မွ ထြက္မလာၾကဘူးဗ်။ လမ္းေဘးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ပဲ ရွိေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို မဲေတာ့တာေပါ့၊ ေရွာင္ထြက္သြားမလို႔ လုပ္တာ မရဘူးဗ်ာ။ အဲဒီမွာ အေမက ထြက္လာျပီး အိမ္ထဲဝင္ဖို႔ေျပာေတာ့မွ အေမနဲ ႔ကိုင္တုတ္ေတာ့တာပဲ။ က်န္တဲ့ဟာနဲ႔ ဆဲဗ်ာ။ က်ိတ္ခံေနလိုက္မယ္။ အေမနဲ႔ေတာ့မဆဲနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္လည္း သတိလက္လြတ္ျဖစ္သြားျပီး ေတြ႔ရာနဲ႔ လုပ္ထည့္လိုက္တာ..”
မေသမခ်င္းသတ္မႈနဲ႔ အစ္ကိုက (၁၀) ႏွစ္၊ ညီကေတာ့ အသက္မျပည့္ေသးလို႔ ငွက္ေအာ္စမ္း ေရာက္ခဲ့ရ။ ဘဝေတြ၊ ကိုယ္ပိုင္ဟန္အတိုင္းမွ မဟုတ္ခဲ့ၾကရတာ။ ဒီေတာ့ ... လူငယ္အမိႈက္ပံုၾကီးမွာ လာစုေနၾကျပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တႏိုင္တပိုင္ ကူညီေျဖရွင္းေပးၾကရပါမယ္။ အဲဒီလို လူငယ္အမိႈက္ပံုၾကီးေတြ ျမန္မာျပည္တနံတလွ်ား အေရအတြက္အားျဖင့္ ဘယ္ေလာက္မ်ားျပားေနျပီလဲလို႔ …
အဲ လို ထူး