(မုိးမခ) ဧၿပီ ၆၊ ၂၀၁၆
ျငိမ္းခ်မ္းေရး လေရာင္ခ်စ္သူေတြရဲ႕အနာဂတ္သစ္
စိမ္းလန္း ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ေကာင္းကင္သစ္
သကၠရာဇ္ႏွစ္သစ္ အိမ္မက္ကို ထုဆစ္ေနတယ္..။
လိႈင္းထန္ခဲ့ ေခတ္ပင္လယ္ကို အတူျဖတ္သန္းရ
အျမင္က်ယ္တဲ့ ရဲရင့္ႀကယ္ေတြ ပဲြလယ္တင့္လွ
ရင္ခုန္သံျခင္း ထပ္တူက်လို ့ၿမိဳ႕ျပေတြ ၿပိဳင္တူကတဲ့ ည..။
ၿမိဳသိပ္ထားတဲ့ ဒဏ္ရာေတြ ျပည့္ႏွက္
ညအေမွာင္ကို ထမ္းပိုးထားတဲ့ ေက်းလက္
ဘ၀ပ်က္ ထရံေပါက္က လေရာင္ကို ေခ်ာင္းမၾကည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး..။
ေထာင္နံရံနဲ ့ေတာေတာင္ေတြ ေနာက္ကြယ္မွာ
မေပ်ာက္မကြယ္ ယံုၾကည္ ေပးဆပ္၊ ထာ၀ရ မေဟာင္းတဲ့အျဖစ္အပ်က္
၀မ္းသာလို ့က်တဲ့မ်က္ရည္မို ့လူျမင္ခံရဲတယ္..။
ျမစ္ဆိုတာ ေနာက္ျပန္ မစီးဆင္းဘူး
ခ်စ္ေပမဲ့ အေ၀းက ခိုးႀကည့္ေနရသလိုမ်ဳိးမို ့
မ်ိဳးခ်စ္အေ၀းေရာက္ေနသူေတြ အနီးအနားျပန္ေရာက္
မတ္တပ္ရပ္ေနသူေတြ သိကၡာနဲ ့ထိုင္ၾက
တဘ၀လံုးရံႈးေနသူေတြ ၿပိဳင္တူျပံဳးၾကေတာ့
ငါတို႔အားလံုး မီးေတာင္လို ေပါက္ကဲြခဲ့ဘူးတယ္..။
ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲက ငွက္ျဖစ္ခဲ့ဘူးတယ္..။
မီးပိြဳင့္မွာ မီးနီမိတဲ့ကားလို ရပ္တန္ ့ခဲ့ဘူးတယ္..။
ခုတ္လဲွခံသစ္ပင္လို အိမ္မက္ေတြ အျမစ္က အႏႈတ္ခံခဲ့ဘူးတယ္..။
စိတ္ညစ္စရာေတြ ခဏခဏ မေျပာင္းမလဲျဖစ္ေနလို ့
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေကာင္းကင္ကိုေတာင္ အသစ္လဲခ်င္တဲ့ ေကာင္ေလ..။
ေခတ္အဆက္ဆက္ သူရဲေကာင္း၀ိဥာည္ေတြကို ဂုဏ္ျပဳခ်င္လို ့
အမိေျမ အလံေတာ္ကို အျမင့္ဆံုး လႊင့္လိုက္ပါ
အဖိႏွိပ္ခံ ေတာင္တန္းမ်ား ဦးထုပ္ေတြခြၽတ္ျပီး အေလးျပဳၾကပါ
ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို ႏွလံုးသားနဲ႔ျမစ္မ်ား သံျပိဳင္သီဆိုေနၾကတယ္..။
ေအာင္ခိုင္ျမင့္
၂ ဧျပီလ ၂၀၁၆