ရဲေဘာ္ ဦးတင္ (ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္း ေက်ာ္ေဇာ) – ပန္ေကာ္-ခ်ဴးေရႊ တုိက္ပြဲစဥ္ – အပုိင္း (၆)
ပန္ေကာ္-ခ်ဴးေရႊ တုိက္ပြဲစဥ္ နိဂံုးခ်ဳပ္ သံုးသပ္ခ်က္ (၃၊ ၁၀၊ ၇၇ – ၃၁၊ ၁၀၊ ၇၇)
ေပးပုိ႔သူ – ေအာင္တင္ထြန္း
(မုိးမခ) ဧၿပီ ၇၊ ၂၀၁၆
ပန္ေကာ္-ခ်ဴးေရႊ တုိက္ပြဲစဥ္ နိဂံုးခ်ဳပ္ သံုးသပ္ခ်က္ (၃၊ ၁၀၊ ၇၇ – ၃၁၊ ၁၀၊ ၇၇)
ေပးပုိ႔သူ – ေအာင္တင္ထြန္း
(မုိးမခ) ဧၿပီ ၇၊ ၂၀၁၆
မိမိတုိ႔အေျမာက္တပ္
၉၀။ ဤစစ္ပြဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အေျမာက္တပ္သည္ အေျမာက္အားနည္းေသာ္လည္း ေကာင္းမြန္ခ်က္ ၂ ခုကုိ ျပသခဲ့ၾက သည္။
(က) တခုမွာ ရဲရင့္စြာ ရန္သူ႔အနီးမွ အသင့္ေတာ္ဆံုးေနရာ ေရြးခ်ယ္ပစ္ခတ္သည္။ ပန္ေကာ္တြင္ တုိက္ကြက္ႏွင့္ မီတာ ၁၀၀၀ သာသာမွ်သာေဝး၍ ခ်ဴးေရႊတြင္ မီတာ ၆၀၀ အတြင္းေလာက္ထိ ခ်ဥ္းကပ္ပစ္ခတ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရန္သူ႔လက္ နက္ႀကီးမ်ား လံုးဝေခါင္းမထူရဲဘဲ လုိက္က်င္းထဲကပစ္သည့္ ရန္သူပင္လွ်င္ မ်ားစြာ ထိတ္လန္႔ေျခာက္ျခားေစသည္။ မိမိတုိ႔က ဦးေဆာင္လက္ဦးမႈကုိ ရေအာင္လုပ္ေပးသည့္ အခ်က္အလက္ ေကာင္းတရပ္လည္း ျဖစ္သည္။
(ခ) ဒုတိယအခ်က္မွာ ရဲရင့္ျခင္းႏွင့္ စိတ္တည္ၿငိမ္ၿပီး ဖ်တ္လတ္ျခင္း ရွိေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤမွ်နီးကပ္စြာ ေနရာယူလ်က္ ရန္သူ႔လက္နက္ႀကီးအေပၚ ဖိထားႏုိင္သည္။ အကူအညီေပးႏုိင္သည္။ ရန္သူ႔တပ္ရင္း လက္နက္ႀကီးမ်ားမွာ ဤကတုတ္ ထုိးစစ္တြင္သာမက ယခုစစ္ဆင္ေရးႀကီးအေတာအတြင္း တေလွ်ာက္လံုး မိမိ အေျမာက္လက္လွမ္းအကြာအေဝး မွီႏုိင္သည့္ ရန္သူ႔တပ္ရင္းလက္နက္ႀကီးမ်ားသည္ ေခါင္းမေဖာ္ရဲေပ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အေျမာက္မ်ားက ရန္သူအေျမာက္မ်ားအေပၚ ငယ္ ႏုိင္လုိျဖစ္ေနပံုရသည္။ ရန္သူတို႔က ရြံရွာေလး စားရသည္။
(ဂ) တတိယအခ်က္တြင္ ရန္သူ႔အေပၚတြင္သာမက မိမိတုိ႔ေျခလ်င္တပ္မ်ားက ခ်စ္ခင္အားထားျခင္းခံရသည္။ အေၾကာင္းမွာ ေရွ႕တန္းေျခလ်င္တပ္မ်ားႏွင့္ ရင္ေဘာင္တန္းတုိက္ခုိက္ၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ ေကာက္ႀကီး (ေလယာဥ္ပစ္စက္ႀကီး) သမားမ်ား၏ ေကာက္ႀကီးသံသည္ ရန္သူသတ္ျဖတ္ေရးသာမက မိမိအတြက္ အားတက္ေရးျဖစ္လာေပသည္။
၉၁။ မိမိတုိ႔အေျမာက္တပ္သည္ အားနည္းခ်က္၊ အခ်ိဳ႕ရွိေန၍ ျမွင့္တင္ျပဳျပင္ရန္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ရွိေပသည္။
(က) အေျမာက္အတတ္ပညာ (ခ) ရဲရင့္ၾကေသာ္လည္း ပင္ပန္းခံအပတ္တကုတ္ လံုးပန္းအားထုတ္မႈ အခ်ိဳ႕ အားနည္း ေသးသည္ဟု ယူဆရသည္။ မိမိတို႔ ၇၅မမ အေျမာက္သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးကုိ ႀကီးမားေသာ အခက္အခဲႀကီးဟု ယူဆေန ၾကသည္။ ၎ရဲေဘာ္တုိ႔သည္ ေနာက္ပြင့္အေျမာက္မ်ားမေပၚခင္က ဘီးႏွင့္အေျမာက္ မ်ား၊ သာမန္ေတာင္ေပၚပစ္အေျမာက္မ်ားႏွင့္ ယခုကဲ့သုိ႔ ေတာေတာင္အတြင္း မတုိက္ခဲ့ရဘူးေပ။ ဘီးအေျမာက္ေခတ္က ယခုထက္ပုိ၍ သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရး ခက္ခဲလွေပသည္။ ယခုေနာက္ပြင့္အေျမာက္တခုလံုးမွာ ၁၀၄ ကီလုိဂရမ္ေလးသည္။
အေျမာက္တပ္အေနႏွင့္ တုိက္ပြဲဝင္သည့္အခါ မိမိလက္နက္ကုိ အစြမ္းကုန္အသံုးခ်ႏုိင္၍ မိမိတို႔လုိအပ္သည့္ အတတ္ပညာကုိ အၿမဲတမ္းတုိးျမွင့္ၿပီး မိမိဘက္ထိခုိက္က်ဆံုးမႈနည္းေအာင္ ကူညီမစၾကရမည္။
၉၂။ ေလာေလာဆယ္အားျဖင့္ ကတုတ္ထုိးစစ္တြင္ အလုိဆံုးအရာမွာ အေျမာက္တပ္ႏွင့္ ေျခလ်င္တပ္ ယခု ထက္ပုိ၍ နီးကပ္စြာေပါင္းစပ္ေပးမႈ၊ ယင္းအတြက္ အထိေရာက္ဆံုးနည္းလမ္းတရပ္မွာ ေရွ႕တန္းကတုတ္ထုိးရာမွ ေရွ႕တန္းမွာအခ်က္ အခ်ာအက်ဆံုး တပ္ခြဲမွဴး သုိ႔မဟုတ္ အျခားအခ်က္အခ်ာတာဝန္ခံတုိ႔က တယ္လီဖုန္း ႀကိဳးအရွင္ျဖင့္ အေျမာက္တပ္ႏွင့္ဆက္ သြယ္ၿပီး အခ်က္ျပမီးက်ည္ကုိ ဒုတိယအရံအကူအျဖစ္ အသံုးျပဳေစၿပီး မိမိတုိ႔၏ က်ည္က်အကြက္က်ယ္သည့္ေမာ္တာကုိ အႏၱရာယ္ရွိမည့္အခါ ေရွ႕သုိေက်ာ္ပစ္ေစရန္၊ အျခားသင့္ေတာ္သည့္ေနရာသုိ႔ ေက်ာ္ပစ္ေစရန္၊ ထိခုိက္မႈေကာင္းသည့္ မိမိ တို႔အေျမာက္ကုိ လက္ပစ္ဗံုးတကမ္းစာ ေရာက္သည္အထိ ပစ္ေပးၿပီးမွရပ္ရန္၊ ေကာက္ႀကီးကုိမူ အကြာအေဝးလည္းရ၊ ကတုတ္လည္း ေဖာက္ထြင္းႏုိင္ၿပီး မွားယြင္းပစ္ခတ္မႈ အနည္းဆံုးျဖစ္ႏုိင္သျဖင့္ ေျခလ်င္တပ္အနားကပ္သည့္အခါ ပစ္ခတ္မႈ မလြဲရေအာင္ ေသာ့ခတ္ၿပီး ေျခလ်င္တပ္ကတုတ္ႏႈတ္ခမ္းနား ေရာက္သည္အထိ ပစ္ခတ္ေပးႏုိင္သည္။ သုိ႔ျဖင့္ ရန္သူကုိ ေခါင္းငံု႔ေနေစရန္ မိမိတုိ႔လက္ပစ္ဗံုးမေရာက္မီ ရန္သူ႔လက္နက္ငယ္ စမီေလာက္သည့္ မီတာ ၅၀- ၁၀၀ ေလာက္ ကတည္းက ဘဇူကာမ်ားကုိ မီတာ ၁၀၀ က်ယ္ေသာကုန္းတခုတြင္ အနည္းဆံုး ၃-၄ လက္၊ ေရွ႕တန္းတင္ထား ၍ သံုးသင့္သည္။
သံု႔ပန္းမ်ားထြက္ခ်က္အရ မိမိတုိ႔အေျမာက္မ်ားပစ္ေနစဥ္ ၎တုိ႔ကေခါင္းငံု႔ေနၿပီး ၿခံစည္းရုိးနား ေရာက္ေနသည့္ မိမိတုိ႔တပ္ မ်ားကုိ ပစ္ခတ္ေနႏုိင္သည္မွာ ရန္သူသည္ မိမိတုိ႔ထင္သလုိ ကတုတ္မ်ားထဲက ပစ္ၾကျခင္းမဟုတ္ဘဲ လုိက္က်င္းေခၚ ဆက္သြယ္ေရးက်င္းတေလွ်ာက္ ဆက္သြယ္ေရးက်င္းမ်ားကုိ နက္နက္တူးေစၿပီး ပစ္ကြင္းေကာင္းသည့္ေနရာမ်ားတြင္ ပစ္ခတ္ရန္ ေျမအေနအထားျပဳျပင္ထားၿပီး လုိက္က်င္းထဲက ပစ္ခတ္သည္ကမ်ားသည္။ အမုိးနဲ႔ကတုတ္မွာ မိမိတို႔အေျမာက္ က်မွာႏွင့္ မိမိတို႔ဘဇူကာကိုေၾကာက္၍ သိပ္မသံုးၾက။ အေျမာက္ဒဏ္မ်ားလွ်င္သာ အေျမာက္ပစ္ေနစဥ္ ေခတၱပုန္းခုိရန္ ျဖစ္သည္။ ထုိကတုတ္မ်ားသည္ ဘဇူကာ ဝင္မွာစုိး၍ ေရွ႕ေပါက္မ်ားကုိ ဖြင့္မထားၾကသည္ပင္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သံု႔ပန္းမ်ားေျပာခ်က္အရ အေျမာက္ ကိုေၾကာက္သည္ထက္ ဘဇူကာကုိေၾကာက္ၾကသည္။ လုိက္က်င္းရွိလူမ်ားအဖုိ႔ မိမိတုိ႔၏ ခ်ဳစံု စက္ေသနတ္က်ည္မ်ား ၎တုိ႔ေခါင္းေပၚမွဝဲေနသည္ကုိ ေၾကာက္ၾကသည္။ ဤလိုက္က်င္းႏွင့္ လက္ပစ္ဗံုး တကမ္းစာ ေရာက္လာသျဖင့္ ေရွာင္တိမ္းေရးမရွိေသာေၾကာင့္ ေၾကာက္ၾကသည္။ ေနာက္ဆံုး စိတ္မခုိင္သူမ်ားက ကတုတ္ လႈိဏ္ထဲဝင္ေျပးသည့္ဘက္မွ ေပါက္သြား၍ ထိုမွရဲေဘာ္မ်ားကတက္ခါ ရန္သူမ်ားကုိ မိမိတို႔ေသနတ္ႏွင့္ ခ်ိန္ဖမ္း သျဖင့္သာ အမိခံၾကရသည္။
၉၃။ ကတုတ္ထုိးစစ္တြင္ လုိက္က်င္းတြင္းရွိ ရန္သူမ်ား ေခါင္းငံု႔ဖိႏွိပ္ထားရန္အတြက္ ေကာက္ႀကီးအျပင္ မိမိတုိ႔ စက္ႀကီး မ်ားကုိပါ ေရာ၍သံုးသင့္သည္။ အေၾကာင္းမွာ ေကာက္ႀကီးသည္ မ်ားစြာအက်ိဳးရွိေသာ္လည္း ၎၏ အားနည္းခ်က္မွာ စက္ႀကီးႏွင့္စာလွ်င္ တမိနစ္ပစ္ႏႈန္းနည္းေနသည္။ စက္ႀကီး ၂ လက္ေလာက္ တုိက္ကြင္း တခုတြင္သံုးက၊ လုိက္က်င္းတ ေလွ်ာက္ ဂရုစုိက္၍ပစ္က ရန္သူေခါင္းငံု႔ေနေရးအတြက္ မ်ားစြာထိေရာက္ ေပမည္။
၉၄။ ေနာက္ျပႆနာတရပ္မွာ အတားအဆီးမ်ားေက်ာ္ျဖတ္ရာတြင္ ယခုအထိ ရန္သူ႔မုိင္းကြင္းကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ ေရးမွာ ျပႆနာႀကီးတခုျဖစ္ေနသည္။ ယခု ယမ္းထုပ္မ်ားျဖင့္ ပစ္ေဖာက္-ေဖာက္ျခင္းကုိ ပုိ၍ႏွစ္သက္ၾက သည္။ သံု႔ပန္းမ်ားက ပန္ေကာ္တြင္ မိမိတပ္မ်ား မုိ္င္းမထိျခင္းမွာ မုိးလင္းမွတုိက္၍ မုိင္းကြင္းလည္းရွင္းၿပီးခါစ ျဖစ္၍ ေကာင္းစြာျမင္ရေၾကာင္း ေျပာသည္။ သို႔ရာတြင္ မုိးလင္းသျဖင့္ အေျမာက္သံၾကားလွ်င္ၾကားျခင္း မိမိတုိ႔ တပ္မ်ား အျပင္ၿခံစည္းရုိးနားတြင္ ပတ္ပတ္လည္ေရာက္သည္ကုိ ရွင္းလင္းစြာျမင္ရၿပီး ၎တုိ႔ကလည္း အေတာ္ ေကာင္းမြန္စြာ ျပန္ပစ္ႏုိင္သည္။
ခ်ဴးေရႊထုိးစစ္တြင္ မိမိတုိ႔ဘက္မွ နီးကပ္ေသာအေျမာက္အားျဖင့္ ရန္သူ႔တံခါး ဝင္ထြက္ဂိတ္အေပါက္က တုိက္ဝင္ရာ မုိင္းလြတ္သြားသည္။
၉၅။ (က) ဤကတုတ္ထုိးစစ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အခ်ိဳ႕က အလံုအပိတ္ ေလးဘက္ေလးတန္မွ မထုိးသင့္။ ထြက္ ေျပးလမ္းတခု ဖြင့္ေပးၿပီး တကီလုိ ၂ ကီလုိကြာ လမ္းကေစာင့္၍ အိတ္ေထာင္ႏွင့္ဖမ္းသလုိ ၿခံဳခုိတုိက္ရန္ ယူဆၾကသည္။
(ခ) အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ယခု ပန္ေကာ္ထုိးစစ္ကုိ အဖက္ဖက္ကတက္ထုိးျခင္းျဖင့္ ရန္သူကုိလ်င္ျမန္စြာ ေခ်မႈန္းႏုိင္ ျခင္းႏွင့္ အားနည္းသည့္ေပ်ာ့ကြက္က ေဖာက္ဝင္ႏုိင္သည္။ အခ်ိဳ႕က ကတုတ္ကုိ ဘက္တဘက္ေလာက္ကသာ တုိက္၍ လံုးဝဖြင့္ေပး ထားသလုိ အျခားတဘက္ကမတုိက္ဘဲ ခပ္လွမ္းလွမ္းေျမအေနအထားအရ ဝုိင္းေစာင့္ေန ၿပီး ကတုတ္တေနရာရာကေပါက္မွ ေရွ႕ေျပးၿပီး လက္လွမ္းမီေနရာက၊ ေသနတ္တကမ္းေနရာက အနီးကပ္ဝုိင္း ရန္ျဖစ္သည္။
၉၆။ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆုိရလွ်င္ အခုိင္အမာအေတြ႔အႀကံဳ ရွိသူႏွင့္ သံု႔ပန္းမ်ားမွ ထပ္မံေမးျမန္းသုေတသနလုပ္ၿပီး အခ်ိဳ႕ေျမ အေနအထားတြင္ စမ္းသပ္ၿပီး ခံကတုတ္ထုိးစစ္ကို အက်အဆံုးနည္းစြာျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ႀကိဳးစား တုိက္ခုိက္ၾကရမည္။
လႈပ္ရွားစစ္
၉၇။ ယခု ၿပီးခဲ့ေသာ စစ္ဆင္ေရးတြင္ ဟူစြမ္လႈပ္ရွားစစ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေခ်မႈန္းေရးစစ္သည္ မေျမာက္ဘဲ ရန္သူ လြတ္ေျမာက္ထြက္ေျပး သြားႏုိင္သည္။ ယင္းအေၾကာင္းမွာ ရန္သူ႔ဘက္က ၾကည့္လွ်င္ ခ်ီတက္လာသည့္ ရန္သူတပ္အင္အား မ်ားျပားလွျခင္းျဖစ္သည္။ ၄၀၄၆ တပ္ရင္းက ေနာက္ကပိတ္ရာတြင္ ရန္သူ၏ညာေတာင္ပံ တြင္ ခမရ ၁၀၇ ႏွင့္ ၁၀၉ တုိ႔ ၂ တပ္က ကာထားသျဖင့္ ၎တပ္ရင္းသည္ ၁၀၉ ႏွင့္ တုိက္ပြဲဲျဖစ္ၿပီး ရွမ္း ၁ ေနာက္သုိ႔ မေရာက္ႏုိင္ဘဲ၊ မိမိတုိ႔ညာဝုိ္က္ ၅၀၁ တပ္ရင္းသည္ အလြန္ရဲရင့္စြာ ဟစ္ေအာ္ေၾကြးေၾကာ္ၿပီး ထုိးခ်လုိက္ရာ ရန္သူတုိ႔ ေၾကာက္အားလန္႔အားျဖင့္ ယာယီကတုတ္ မ်ား တူးေနစဥ္ပင္ ကတုတ္တူးကိရိယာမ်ား စြန္႔ပစ္ၿပီး အတင္းထြက္ေျပးၾကသည္တြင္ ကင္းေထာက္ခုိင္းၾကည့္ၿပီး ေနာက္ကမပိတ္ႏုိ္င္ဘဲ မိမိတုိ႔တပ္မ်ား ေနာက္ျပန္ ဆုတ္နားၾကသည္။ သံု႔ပန္းေျပာမွ မိမိတုိ႔ဆက္ထုိးလွ်င္ ရႏုိင္ေသးေၾကာင္း၊ လူနာမ်ား ခဲယမ္းမီးေက်ာက္မ်ား မေရႊ႕ရေသးေၾကာင္း သိရသည္။ သို႔ရာတြင္ ဤပြဲသည္လည္း ေအာင္ပြဲတရပ္ပင္ ျဖစ္ေပ သည္။
၉၈။ သုိ႔ရာတြင္ ဤလႈပ္ရွားစစ္တြင္ ယခုထက္ ကြၽမ္းက်င္ဖ်တ္လတ္မႈ လုိေပမည္။ ေျမအေျခအေနကုိ ယခု ထက္ လ်င္ လ်င္ျမန္ျမန္ အကဲခတ္ဆံုးျဖတ္ရန္လည္း လုိေပမည္။ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ လႈပ္ရွားစစ္တြင္လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ယခုထက္ပုိ၍ ပုိင္ႏုိင္ရန္ ဆက္လက္ေလ့လာသြားရမည္။ ဤကဲ့သုိ႔ အခြင့္ေကာင္းတြင္ထိလုိက္ တာနဲ႔ ရန္သူဟန္ခ်က္ပ်က္သြားတတ္သည့္ ဓမၼတာျဖစ္၍ ပိုမုိလ်င္ျမန္စြာအျမတ္ထုတ္ရဲၾကရေပမည္။
ဆုတ္ခြာေျပာင္းေရႊ႕ခ်ိန္
၉၉။ ယင္းအခ်ိန္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆံုးျဖတ္မႈ ခ်ိဳ႕ယြင္းအားနည္းမႈ ရွိသည္ထင္ပါသည္။ တန္ျပန္ ထုိးစစ္မ်ား မလုပ္ႏုိင္လို႔ ရန္သူတုိက္ေအာင္ေစာင့္ၿပီး ဦးခ်ိဳးရ၍ ၾကာသြားသည့္တုိင္ အနည္းဆံုးအားျဖင့္ ၂၀ ရက္ေန႔ ရန္သူဦးက်ိဳး သြားမႈအေျခအေနကို ေလ့လာနားလည္ၿပီး ယင္း ၁ ရက္၊ ၂၁ ေနာက္အၾကာဆံုး ၂၂ ရက္ေန႔ ဆုတ္ခြာသင့္သည္ ယူဆသည္။ ေခ်မႈန္းေရးေလာဘ ေနာက္လုိခ်င္ဆႏၵအေပၚ စိတ္ဝင္စားၿပီး ေရွ႕တြင္ ေခ်မႈန္းေရးအတြက္ ရန္သူထုိးႏုိင္ဦးေတာ့မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း အေတာ္ပင္ယံုၾကည္ထုိက္ေန၍ ဖ်တ္လတ္စြာ ဆုတ္ခြာ တပ္ေရႊ႕သင့္သည္။ ယခု အနည္းဆံုး ၄-၅ ရက္ ပုိရွည္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတုိ႔၏ ေသနဂၤဗ်ဴဟာ အျမင္ဘက္စံုေအာင္ သတိမထားမိရာက်သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အပိုဒ္ ၈၂ တြင္ ေဖာ္ျပသကဲ့သုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေသနဂၤဗ်ဴဟာအရ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အေတာ္အတန္ ထိခုိက္ႏုိင္သည္။ အနည္းဆံုး ကၽြန္ေတာ္တို႔စစ္ဆင္ေရး ရည္မွန္းခ်က္ အမွန္ကုိမသိသည့္တုိင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိက္စြမ္းရည္ကုိ အနည္းဆံုးအေတာ္ အထင္ ႀကီးသြားႏုိင္သည္။
၁၀၀။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္ ၂၆ ရက္ေန႔က်မွ ဆုတ္ခြာတပ္ဆုတ္ေရး ဆံုးျဖတ္ၾကရာတြင္ -
(က) ေခ်မႈန္းေရးစစ္အျမင္ႏွင့္ ရန္သူကလည္း အရင္ကလို အေသခံထုိးစစ္မဆင္ေတာ့ဘဲ မိမိတုိ႔တပ္မ်ားကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ထား၍ အျခား ေအာင္ေဇယ်အမည္ႏွင့္ စစ္ဆင္ေရးသစ္ဆင္ရန္ စီမံေနျခင္း (ခ) ရန္သူကမထုိးႏုိင္၍ ဇက္ႀကိဳးေနသည္တြင္ မိမိတုိ႔က ေခ်မႈန္းႏုိင္စြမ္းမလုပ္ရဲေပ။ ပင္ပန္းေနသည္ကတေၾကာင္း၊ သိပ္ထိခုိက္က် ဆံုးသြားမွာစုိး၍ တေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေခ်မႈန္းေရးအျမင္ျဖင့္ ဆက္လက္တပ္စြဲထားရန္ မသင့္ဟု ယူဆျခင္း (ဂ) ရန္သူ႔ ေအာင္ေဇယ် ဒုတိယစစ္ဆင္ေရးသစ္မွာ မိမိေနာက္ပုိင္း ဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းကုိ ၿခိမ္းေျခာက္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္လာသျဖင့္တေၾကာင္းျဖစ္သည္ (ဃ) ရန္သူရွမ္း ၁ တပ္ရင္းႏွင့္ ခလရ ၁၀ တုိ႔ အသစ္ ေရာက္လာျခင္းႏွင့္ (င) အထက္ေဖာ္ျပပါေသနဂၤဗ်ဴဟာအရ ေစာေစာဆုတ္သင့္ေၾကာင္းကုိ ေယဘုယ် သိထား ေသာ္လည္း အေလးထားခ်က္အားနည္းခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၂၆ ရက္မွ ဆုတ္ျဖစ္သည္။
တပ္အင္အား စုရံုးမႈ
၁၀၁။ (က) ယခု စစ္ဆင္ေရး မိမိတုိ႔တပ္အင္အားစုရံုးမႈမွာ စစ္ဆင္ေရးအတုိင္းအတာအရ လံုေလာက္ေပ သည္။ သုိ႔မဟုတ္ ဤကဲ့သုိ႔ သံလြင္ျမစ္အေရွ႕ပုိင္းတြင္ ေျမအေျခအေနအရလည္း ကန္႔သတ္မႈရွိေသာေဒသ တြင္ ရန္သူလည္း တပ္မ်ားမ်ားမသံုးႏုိင္။ အေၾကာင္းမွာ သူ႔ၿမိဳ႔ႀကီး၊ လမ္းမႀကီးမ်ားႏွင့္ အေတာ္အလွမ္းကြာ သျဖင့္ ေနာက္ပုိင္းအတုိက္ခံရက သိပ္အေရးမႀကီးသည့္ေနရာတြင္ တပ္ကၽြံေနမွာစုိး၍ျဖစ္သည္။ သံလြင္ျမစ္ အေနာက္ဘက္ဆုိက ေရႊ႕လြယ္ေျပာင္းလြယ္သျဖင့္ ယခုထက္ တပ္အင္အားပုိသံုးႏုိင္စရာရွိသည္။
(ခ) အမွန္အားျဖင့္ တပ္အင္အားမွာ မည္သည့္အခါမွ ေလာက္သည္မရွိႏုိင္။ အကယ္၍ မိမိတုိ႔မွာ တပ္ရင္းသစ္ ၂ ရင္းမွ်သာ ရွိခဲ့လွ်င္ ဇက္က်ိဳးသြားသည့္ရန္သူကုိ ပုိ၍ေခ်မႈန္းႏုိင္ဦးမည္ျဖစ္သည္။ အမွန္မွာ မိမိလက္ရွိအင္ အားႏွင့္ အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ သည့္အတုိင္း ကုိယ့္ဒူးကုိယ္ခၽြန္နည္းအရ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ သင့္သည္။ လက္ရွိအခ်ိန္အခါအေျခ အေနမ်ိဳးတြင္ မိမိတို႔ေသနဂၤဗ်ဴဟာထိုးစစ္ႀကီးဆင္ႏႊဲဖုိ႔ လက္ေတြ႔အလွမ္း ကြာေနသျဖင့္ အားရွိသေလာက္ တပ္မ်ားမစုရံုးသင့္ေသးေပ။ စုရံုးလွ်င္ ရန္သူကလည္း ထုိထက္မ်ားစြာ စုရံုး ဖြဲ႔စည္းလာမည္ျဖစ္ရာ မိမိတုိ႔တြင္ ယခုအခါ ကုိယ့္အင္အားစြမ္းရည္ အကုန္ျပသင့္သည့္အခါလည္း မဟုတ္။ အင္အားဆြဲဆန္႔ျခင္း ၿပိဳင္ၾကလွ်င္ မိမိတို႔က ခဏေလးအတြင္ အျမင့္ဆံုးဒီဂရီေရာက္ၿပီး ေရွ႕မတုိးႏုိင္ဘဲ ရပ္ေန ေပမည္။ ရန္သူကမူ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဆန္႔ထုတ္ႏုိ္င္သည္ထက္ ပိုမိုအင္အားရွိစြာ ဆန္႔ထုတ္လာႏုိင္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စစ္ေဒသလက္သီးမ်ားသည္ ယခုကဲ့သုိ႔ ယခုအခ်ိန္အခါတြင္ တပ္မဟာ ၂ ခုထက္ မပုိသင့္ေသးေပ ဟု ထင္ျမင္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ တစံုတခုထူးျခားေသာအေျခအေနမ်ားတြင္ ပုိ၍ ယခုမွန္းသည္ထက္ သံုးသင့္ သည့္အေျခအေနမ်ိဳး ရွိေကာင္းရွိလာႏိုင္သည္။ ထုိအခါမ်ိဳးမွသာ သံုးရန္ျဖစ္ေပသည္။
ျပည္သူ႔စစ္
၁၀၂။ ယင္းတပ္စုစည္းမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ၿပီးခဲ့သည့္စစ္ဆင္ေရးအတြင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အေတြးအေခၚ အျမင္ သစ္တခု တုိးျမင့္လာသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အေျခခံေဒသတြင္ စနစ္တက်စည္းရံုးထားသည့္ လူထုႏွင့္ေဒသ ခရုိင္တပ္၊ ျပည္သူ႔စစ္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားရွိရာ၊ ျပည္သူ႔စစ္သေဘာတရားအရလည္းေကာင္း၊ လက္နက္ကုိင္အင္ အားႏွင့္ ျပည္သူ႔အင္အား တုိ႔ကုိ ေဒသအလုိက္ အခုထက္မီွခုိပူးေပါင္းသင့္သည္ ထင္ပါသည္။ ျပည္သူ႔စစ္မ်ား အဖုိ႔ တႏွစ္လွ်င္ အလုပ္မ်ားေသာလယ္လုပ္ခ်ိန္ ဇြန္၊ ဇူလုိင္ႏွင့္ ေကာက္စုိက္ခ်ိန္ ႏုိဝင္ဘာလ တလေက်ာ္ေက်ာ္ ေပါင္း ၄ လမွ်သာ အလုပ္မ်ားၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤအခ်ိန္ ႏွင့္ မကုိက္ညီသည့္အခ်ိန္တြင္ ဤအေျခခံေဒသမွ မေဝးသည့္ေနရာမွာ စစ္ဆင္ပါက လက္နက္ကုိင္ျပည္သူ႔စစ္မ်ားကုိ အနိမ့္ဆံုး တပ္ခြဲလုိက္ဖြဲ႔၍ တပ္ရင္းမ်ား အတြင္းေရာစပ္၍လည္းေကာင္း တျခားသင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ တပ္စုတပ္ခြဲေက ဒါမ်ား စစ္ဆင္ေနစဥ္ စစ္ေဒသႏွင့္ အျခားစစ္ခ႐ုိင္ဌာနမ်ားမွ ေခတၱဆြဲယူေခ်းငွား၍ တပ္စုတပ္ခြဲေကဒါ မ်ားအျဖစ္ တပ္ဆင္ၿပီး အသံုး ခ်ႏုိင္မည္ ထင္ပါသည္။
ခရုိင္တပ္မ်ားလည္းရွိေသးရာ ၎တုိ႔ကုိ အဓိကတပ္ကဲ့သုိ႔ တျဖည္းျဖည္းအသံုးျပဳျခင္းျဖင့္ ရင့္က်က္လာ ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ ႏုိင္ေပသည္။ သုိ႔ျဖင့္ မိမိတုိ႔လက္သီးမ်ားမွာ မ်ားစြာအင္အားႀကီးထြားလာႏုိင္သည္။
၁၀၃။ ယင္းသုိ႔ေၾကာင့္ လက္သီးအေနျဖင့္ စစ္ေဒသလက္သီးသာမက တပ္မဟာတုိင္းကလည္း အထက္ပါ ေဒသတပ္မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းစစ္ဆင္ပါက ဒုတိယတန္းလက္သီးမ်ားျဖစ္လာႏုိင္သည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ တပ္မဟာမ်ား လည္း တုိက္ခုိက္ေရးစိတ္ဓာတ္ႏွင့္ တုိက္ခုိက္ေရးတပ္ လံုးလံုးျဖစ္လာႏုိင္မည္။
ေပါင္းစပ္ေရး
၁၀၄။ ယခုစစ္ဆင္ေရးတြင္ တျခားညီေနာင္တပ္မ်ား ေပါင္းစပ္မႈအေနျဖင့္ ထိေရာက္မႈႏွင့္ ဟန္ခ်က္ညီမႈ အားနည္းေနသည္ဟု ယူဆသည္။ (က) ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စစ္ဆင္ေရးစခါစ ၂၀၂ စစ္ေဒသတြင္ တစံုတရာလႈပ္ရွား ပါက ရန္သူသည္ ထုိေဒသမွ ရွမ္း ၁ ႏွင့္ အျခားတပ္ရင္းတရင္းစာမွ်ကုိ ဆြဲမထုတ္ရဲဘဲ ေနာက္ထပ္၍ အေပၚစီး ရေနသည့္ ၆၈၃ ေဒသမွ ရန္သူ႔တပ္မ်ားကို ပုိဆြဲရေပမည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ၆၈၃ တပ္မွာ သက္သာမႈ ယခုထက္ ပုိေကာင္းႏုိင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ အစီအစဥ္အတုိင္း ထိေရာက္ ေသာလႈပ္ရွားမႈ မလုပ္ႏုိင္ဟု ယူဆရေပသည္။
(ခ) အျခားေပါင္းစပ္ၾကသည့္ သံလြင္အေနာက္ ကာမုန္းေဒသရွိ တပ္မဟာ ၁၂ ၏ ရင္း ၉ ႏွင့္ ပတ္သက္၍ လည္းေကာင္း၊ ကုိးကန္႔၊ ဝေျမာက္ တုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္းေကာင္း၊ အပုိဒ္ ၆၃-၆၄ ႏွင့္ အခ်ိဳ႕ေနရာတုိ႔တြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္အတုိင္း ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ႏွင့္ ေကာင္းမြန္းခ်က္မ်ား ရွိခဲ့ေပသည္။
၁၀၅။ အလားတူ မုန္ဂူမွ တပ္မဟာ ၂ သည္လည္း ကြန္းလံု-သိႏၷီလမ္းဖ်က္ေရး လာေရာက္ေပါင္းစပ္ရာ အေတာ္ ေနာက္က် ေနသျဖင့္ အပုိဒ္ ၆၃ တြင္ ပါသကဲ့သုိ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ အက်ိဳးရွိႏုိင္သေလာက္ မလုပ္ႏုိင္ခဲ့ၾကေပ။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ေပါင္းစပ္ေရးရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ တာဝန္တုိ႔မွာ အေျခခံအားျဖင့္ ၄ ခ်က္ရွိသင့္ေပသည္။
(က) ပထမအားျဖင့္ တုိက္ရုိက္ပါဝင္ေပါင္းစပ္သည့္နည္းလမ္း-ဥပမာအားျဖင့္ ၎သည္ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္ ကြန္လံုတုိက္ပြဲႀကီးအတြင္း တပ္မဟာ ၂ က ကြန္းလံုကားလမ္းကုိျဖတ္ၿပီး ခ်န္ခ်င္းစန္းေတာင္မွေန၍ ရန္သူ တပ္ရင္းအေျမာက္အျမားကုိ ဆြဲငင္ထားသည့္ ပြဲမ်ိဳးျဖစ္သည္။
(ခ) အလွမ္းေဝးေဝးမွ ရန္သူအတြက္ အားအနည္းဆံုး အထိမခံႏုိင္ဆံုးေနရာမ်ားတြင္ လႈပ္ရွားျခင္းျဖင့္ ရန္သူကုိ စစ္ေျမျပင္သုိ႔ တပ္မ်ား မပုိ႔ႏုိင္ေအာင္ တပ္မ်ားကုိ ခ်ဳပ္ငင္ထားႏုိင္သည္။ ဥပမာ-ယခုစစ္ဆင္ေရးတြင္ အထက္ကေျပာလုိက္သလုိ ၂၀၂ စစ္ေဒသကလႈပ္ရွားပါက မ်ားစြာအက်ိဳးရွိေပမည္။
(ဂ) တတိယမွာ ရန္သူ႔အရန္တပ္မ်ား အျခားေဒသ အလုပ္႐ႈပ္ေနတုန္း ထုိရန္သူႏွင့္ဆက္စပ္ေနသည့္ မိမိ တုိ႔တပ္အသီးသီး ကလည္း မိမိတို႔ေဒသဝန္းက်င္အတြင္းမွာပင္ သင့္ေလ်ာ္ေသာတုိက္ကြက္မ်ားကုိ တုိက္ခုိက္ျခင္း၊ မိမိတုိ႔နယ္ တုိးခ်ဲ႕ေရးလႈပ္ ရွားမႈမ်ား လုပ္ကုိင္ျခင္းတုိ႔ျဖင့္ ေခ်မႈန္းေရး (သုိ႔) နယ္တုိးခ်ဲ႕ေရးတုိ႔အေပၚ အျမတ္ထုတ္လုပ္ကို္င္သင့္ေပသည္။ ယင္းသည္ပင္ ထုိေဒသမွ ရန္သူေနာက္ထပ္ မေလွ်ာ့ခ်ရေအာင္ ဆြဲထားဖုိ႔ အေၾကာင္းတရားလည္း ျဖစ္ေပသည္။
(ဃ) တခါတရံ ရန္သူတို႔က မိမိတို႔လက္သီးတပ္ကုိျပန္ဆြဲေခၚရာ တေနရာရာကုိ ထုိးစစ္ (သို႔မဟုတ္) ဟန္ျပလႈပ္ရွားမႈမ်ား လုပ္တတ္ရာ ယင္းအခြင့္အေရးကုိေစာင့္ၿပီး ထိေရာက္စြာအျမတ္ထုတ္ပါက မူလစစ္ဆင္ ေရးႀကီးတုိ႔ေလာက္ပင္လွ်င္ တခါတရံ ေခ်မႈန္းေရးအျမတ္ထြက္ႏုိင္ေသးသည္။ ဥပမာ - ၇၇ ခု ဇြန္လ လြယ္ခ်ိဳ စစ္ဆင္ေရးကုိဆြဲရန္ ပန္မာေကာက္ရဲ႕ လြယ္ဆီးကုိ တပ္မဟာ ၈ ကတုိက္ခုိက္စဥ္ မိမိတုိ႔က မ်ားစြာေခ်မႈန္း လုိက္ႏုိင္ျခင္း။ အလားတူ ယခုႏွစ္ေမလ တပ္မဟာ ၁၂ သံလြင္အေနာက္တုိက္ေနေသာ တပ္မဟာ ၁၂ ကုိ ထုတ္္ဆြဲရန္အတြက္ ပန္လံုမွ ရန္သူ႔တပ္ရင္း ၇ က ေျမာင္စူစန္းရွိတပ္ခြဲကုိ လာေရာက္တုိက္ခုိက္ရာ ထိခုိက္ က်ဆံုးေစခဲ့သည္။ ဤသေဘာမ်ားပင္ ဤကဲ့သို႔လႈပ္လာသည့္ရန္သူကုိ က်န္တပ္မ်ားက ေဒသတပ္မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ ရုိးရုိးကာကြယ္ေသာ တုိက္ပြဲသာမက အထိနာေအာင္ တုိက္ရေပမည္။ ဤနည္းျဖင့္ ရန္သူအား ေခ်မႈန္းရင္း ထိေရာက္စြာပူးေပါင္းေပးရေပမည္။
ထို႔ျပင္ အျခားနည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ရန္သူ႔ဟန္ခ်က္ ယိမ္းယုိင္မတည္ၿငိမ္မႈ ျဖစ္သြားေသာ မိမိတုိ႔၏ လက္သီးအရွိန္ေပၚတြင္ အျမတ္ထုတ္ရန္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဆြဲငင္ခ်ဳပ္ကုိင္ေပးရန္ေသာ္လည္းေကာင္း အျခားသင့္ေလ်ာ္သည့္ အေျခ အေနေပးသည့္ နည္းလမ္းမ်ားလည္း ေပၚေပါက္လာဦးမည္ျဖစ္ရာ ထိထိေရာက္ ေရာက္ အခြင့္အေရးယူသင့္ေပသည္။
ရန္သူ႔အေၾကာင္း
၁၀၆။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္ မိမိထက္ အင္အားအေတာ္သာလြန္သည့္ရန္သူႏွင့္ တုိက္ခုိက္ေနရသျဖင့္ တေၾကာင္း၊ မွန္ကန္စြာ တုိက္ပြဲကိုလမ္းညႊန္ႏုိင္ရန္အတြက္ ရန္သူ႔အေၾကာင္း၊ သူ၏လႈပ္ရွားမႈတရားမ်ားႏွင့္ ေျပာင္းလဲေနသည့္ျဖစ္စဥ္မ်ားကုိ တုိက္ပြဲ တေလွ်ာက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သိရွိနားလည္မႈ မ်က္ေၾကာမျပတ္ရန္ အျမဲ ဂရုျပဳထားရေပမည္။ အခ်ိဳ႕ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔တပ္မွဴးမ်ား သည္ တဖက္အေၾကာင္းလံုးဝနီးပါး မစဥ္းစားဘဲ မိမိ အေျခအေနႏွင့္ မိမိျဖစ္ခ်င္သည့္ ဆႏၵအေပၚမွာသာ အာရံုစူးစုိက္ ထားၾကသျဖင့္ လက္ေတြ႔ဘဝႏွင့္ ကြာလွမ္းၿပီး လက္ဦးမႈမဲ့ျခင္း သုိ႔မဟုတ္ မိမိထိခုိက္နစ္နာရျခင္းတုိ႔ပင္ျဖစ္တတ္ေပသည္။
၁၀၇။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စစ္ဆင္ေရးကို ရန္သူဘက္ေခါင္းေဆာင္သူမွာ တပ္မ ၉၉ မွ မင္းေနာင္ျဖစ္သည္။ သူ႔ အထက္မွ ရမခ တုိင္းမွဴးမွာ လွဦး ျဖစ္သည္။ ၂ ေယာက္စလံုး ၅၀ ခုႏွစ္ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး စစ္ဝန္ထမ္း ဆိုရွယ္လစ္တပ္မွဴးကေလးမ်ားမွ တက္လာသူမ်ားျဖစ္သည္။ ၎တုိ႔လက္တြင္ ျပည္သူ႔ေသြးမ်ား၊ ကြနျ္မဴနစ္ ေသြးမ်ား ေပက်ံ၍လည္းေကာင္း၊ ၎တုိ႔၏ ေနာက္ေၾကာင္းစာရိတၱမွာလည္း ေနဝင္းကဲ့သုိ႔ ညစ္ပတ္ေပေရၾက မည့္သူမ်ားျဖစ္၍ ျဖစ္သည္။ ၎တုိ႔သည္ အထက္တန္း က်ေသာ စစ္ေက်ာင္းမ်ား၊ စစ္အေတြ႔အႀကံဳမ်ား ႏွင့္ စာေပသမားမ်ားလည္း မဟုတ္သျဖင့္ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္စစ္အရည္အခ်င္းျမင့္မားမႈ အားနည္းေပလိမ့္မည္။ ၎တုိ႔သည္ သူတုိ႔၏ ညစ္ပတ္မႈႏွင့္ ျပည္သူ႔ေသြးမ်ားေၾကာင့္ ကြန္ျမဴနစ္ဆိုလွ်င္ ဘာပဲျဖစ္ ျဖစ္ ေၾကာက္လန္႔တၾကား မ်က္စိမွိတ္၍ ထုိးခုတ္သတ္ျဖတ္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယခုစစ္ဆင္ေရးတြင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လုိလား သည့္ မစဥ္းစားမခ်င့္ခ်ိန္ တုိက္ခုိက္ၾကျခင္းျဖစ္၍ မ်ားစြာဟန္က်ေပသည္။
ယင္းေၾကာင့္ ၉၉၁ ဗ်ဴဟာႏွစ္ႀကိမ္ အလဲခံရသည္။ ၎တုိ႔အား စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ရန္ ျပန္ေျပာ၍မရေပ။ ဤလုိ လူမ်ိဳးကုိ ေနဝင္းက မ်ားစြာ ကုိယ္နဲ႔ထပ္တူအားထားေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤမွ်မ်ားျပားစြာ အက်ခံထုိးေသာ မင္းေနာင္အား တပ္အတြင္း တုိင္းမွဴးအျဖစ္ ရာထူးတုိးေပးခဲ့သည္။ ၎တုိ႔ႏွင့္ သမရုိးက်စစ္မႈထမ္းမ်ား ပဋိပကၡ ျဖစ္ၾကရမည္မွာ ဓမၼတာပင္ျဖစ္သည္။
၁၀၈။ ၎တုိ႔သည္ မိမိႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေနရသည့္ ရန္သူသည္ ဘာတပ္လဲ၊ ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲ၊ ဘယ္လုိလူမ်ိဳး ေတြ ေခါင္းေဆာင္သလဲ၊ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္လဲ၊ ဘာလုပ္လိမ့္မည္ထင္သလဲတုိ႔ကုိ ေလ့လာဆန္းစစ္သူမ်ား မဟုတ္ဘဲ ခ်ဴးေရႊကုိ သာ မဲေနသည္။ ခဲပစ္သည့္လူကုိ မၾကည့္။ ခဲကုိသာမဲလုိက္သည့္ ေခြးလိုျဖစ္ေနသည္။ ၎တို႔စိတ္ထဲတြင္ ဟုိပန္သာက်သြား လွ်င္ ငါ့ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ ငါ့အေပၚ ထင္ျမင္ခ်က္ရွိလာၿပီး အနာဂတ္တုိးတက္ ေရး ထိခုိက္ႏုိင္တယ္။ တံခါးတခုျဖစ္တဲ့ ခ်ဴးေရႊကုိ မရမေနမဲၾကသည္။
၎တုိ႔စိတ္တြင္ မုိးမိတ္တုိက္ပြဲက ေျခာက္ေနပံုရသည္။ ဤကဲ့သုိ႔ ၿမိဳ႕တုိက္ခုိက္သိမ္းပုိက္ခံရသျဖင့္ ေနဝင္း-စန္းယုတုိ႔ အျပစ္တင္ႀကိမ္းေမာင္းမွာ မိမိဂုဏ္သိကၡာထိခုိက္ၿပီး ေနာင္တက္လမ္းကုိ ပိတ္ေနမွာကုိ ေတြးပူေနပံုရသည္။ သူတြင္မဟုတ္၊ သူ႔ေနာက္က လွဦး၊ ေအးကုိ၊ ေနဝင္း၊ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဆုိသူ ေက်ာ္ထင္တုိ႔ျဖစ္သည္။
ဤသုိ႔ ဦးေဆာင္မႈညံ့ဖ်င္းရျခင္းသည္ အထက္ေဖာ္ျပပါတုိ႔အျပင္ ေနဝင္းက အလြန္အားနည္းသူျဖစ္၍ အရည္အခ်င္း အသင့္အတင့္ရွိၿပီး နာမည္ထြက္လာသူမွန္သမွ်ကုိ ႀကိဳတင္ဖယ္ရွားခဲ့၍ ျဖစ္သည္။
၁၀၉။ ၎တို႔တပ္အခ်င္းခ်င္းပူးေပါင္းမႈမွာ အလြန္အားနည္းေပသည္။ ဥပမာ-ရပခ က ၆၆၃ ဗ်ဴဟာႏွင့္ ၈၀ ႏွင့္ ၈၁ တပ္ရင္းမ်ား ေပးပုိ႔ရာ ထုိတပ္ရင္းမ်ားသည္ စစ္ပြဲအေတြ႔အႀကံဳရွိေသာ တပ္မ်ားမဟုတ္၊ မိမိေဒသကုိ ဦးထား သျဖင့္ တပ္ညံ့မ်ားကုိ ေပးပို႔သည္။ သံုးသူကလည္း ထုိဧည့္သည္တပ္ကုိ မိမိမူရင္းတပ္မ်ားထက္ ႏွိမ္ခ်ၿပီး ဂရု မစုိက္လြယ္သလုိ ၎တို႔ထိခုိက္က်ဆံုးမႈႏွင့္ လက္ေတြ႔အေျခအေနမ်ားကုိ မေထာက္မထားသံုးစြဲၾကသည္။ ဤနည္းျဖင့္ မိမိတုိ႔ပုဂၢလိကအေရးကုိ ေရွ႕႐ွဴၾကျခင္းျဖစ္သည္။
၁၁၀။ အထက္တေနရာတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတုိင္း ရန္သူ႔ေျခလ်င္တပ္ႏွင့္ အေျမာက္တပ္ေပါင္းစပ္ေရး အလြန္ ညံ့ဖ်င္း အားနည္းသည္။
(ခ) မီးအားကုိ စုစည္း၍ မသံုးတတ္၊ တပ္ရင္းေနာက္ပြင့္ႏွင့္ လက္နက္ႀကီးမ်ားကလည္း မိမိအေျမာက္ပစ္ႏုိင္ ေသာ အကြာ အေဝးတြင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ေၾကာက္၍ မပစ္ဘဲေနတာမ်ားသည္။ အေျမာက္ပစ္ပံုမွာ မုန္တုိင္း ဆင္မည့္ ပစ္ပံုမ်ိဳးမဟုတ္။ သာမန္ လုိ၍ေခၚသည့္အခါ လာ၍ကူေပးနည္းမ်ိဳးသာျဖစ္သည္။
(ဂ) သူတုိ႔ေလယာဥ္သည္လည္း အထက္တေနရာတြင္ ေဖာ္ျပထားသကဲ့သုိ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ မေပါင္းစပ္ ႏုိင္။
ေလယာဥ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လက္နက္ႀကီးအေျမာက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တခ်ိန္တည္း ထိထိ ေရာက္ေရာက္ပစ္သည္ မဟုတ္၊ အႀကိမ္ႀကိမ္ အလီလီ လဲလွယ္ပစ္ေနတတ္သည္။ ေလယာဥ္မွဴးမ်ားလည္း မိမိတုိ႔ေကာက္ႀကီးမ်ားကုိ ေၾကာက္၍လည္းေကာင္း၊ ေတာင္ထြတ္မ်ားကုိ ေၾကာက္၍လည္းေကာင္း၊ နိမ့္နိမ့္ မဆင္းရဲ။
၁၁၁။ (က) ရန္သူ႔ေျခလ်င္တပ္၊ ၎တပ္မ်ားသည္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ျပည္တြင္းစစ္တုိက္ပြဲေၾကာင့္ အေတြ႔ အႀကံဳအခ်ိဳ႕ရွိၿပီး ဆင္းရဲပင္ပန္းလည္း အေတာ္ခံႏုိင္သည္။
(ခ) ၎တုိ႔အက်အဆံုးခံၿပီး ခဏခဏ တက္ထုိးႏုိင္ျခင္း၊ ရာႏႈန္း ၂၀ မွ ၄၀ ထိ က်ဆံုးသြားသည့္တုိင္ အခ်ိဳ႕တပ္ တုိက္ခုိက္ေရးစည္းကမ္း အေတာ္အသင့္ထိန္းသိမ္း၍ ဆက္၍အလုပ္လုပ္ေနႏုိင္သည္။ ေနာက္ပုိင္းက်မွ အက် အဆံုးမ်ားလာမွ ဦးက်ိဳးၿပီး ဝတ္ေက်တန္းေက်လုပ္ လာေတာ့သည္။ လူထုစည္းကမ္း မေကာင္းေသာ္လည္း ၎တုိ႔တပ္မ်ား ထိခို္က္ႏုိင္သည့္ စည္းကမ္းမ်ား အေတာ္အသင့္ေကာင္းပံုရသည္။
၁၁၂။ သုိ႔ရာတြင္ ရန္သူ တစံုတရာအတုိင္းအတာထိ ဦးက်ိဳးသြားမိလွ်င္ ေတာ္ေတာ္ေလ်ာ့ရဲၿပီး လံုးဝၿပိဳကြဲ မေလာက္ စိတ္ဓာတ္က်ဆင္းသြားတတ္သည္။ ။
ပန္ေကာ္-ခ်ဴးေရႊတုိက္ပြဲတြင္ မိမိဘက္မွ ထိခုိက္က်ဆံုးတဲ့စာရင္း
(၁၉၇၇-၁၀-၃ ရက္ေန႔မွ ၁၉၇၇-၁၁-၃ ရက္ေန႔အထိ)
ရက္စြဲ | ၇၇-၁၀-၃၇က္ ပန္ေကာ္-ခ်ဴးေရႊ | ၄ရက္မွ၂၅ရက္ ပန္ေကာ္-ခ်ဴးေရႊ | ၂၉ရက္မွ၃၁ရက္ ဟူစြမ္တုိက္ပြဲ | စုစုေပါင္း | ||||
ထိနာ | က် | ဒဏ္ | က် | ဒဏ္ | က် | ဒဏ္ | က် | ဒဏ္ |
တပ္ရင္း၅၀၁ | ၇ | ၇၅ | ၉ | ၉၈ | ၂ | ၁၆ | ၁၈ | ၁၄၉ |
တပ္ရင္း၄၀၄၆ | ၁ | ၃ | ၅ | ၂၆ | - - | ၆ | ၆ | ၃၅ |
တပ္ရင္း၁၈ | ၁ | ၃ | ၃ | ၁၁ | - | ၄ | ၁၄ | |
တပ္ရင္း၀၄၂ | ၁၀ | ၃၆ | ၂ | - | ၁ | ၁၀ | ၃၉ | |
စစ္ေဒသအေျမာက္ တပ္ရင္း | ၉ | - | ၂ | ၂ | ၉ | |||
တပ္မဟာ၁၂ | - | ၈ | ၃၇ | |||||
တပ္ရင္း၁၈မွဖ်ားလုိ႔၁ေယာက္က်ဆံုး | ၁ | |||||||
စုစုေပါင္း | ၄၉ | ၂၈၃ | ||||||
(စစ္အစိုးရထုတ္ျပန္ခ်က္အရ ဗကပ ၆၆၄ ဦးက်ဆံုး၊ ၄၀၈ ဦးဒဏ္ရာရ။)
ပန္ေကာ္-ခ်ဴးေရႊတုိက္ပြဲ ရန္သူအင္အားျပဇယား
စဥ္ | တပ္ | ရင္း | စက | ခြဲ | ေသ | ဒဏ္ | သံု႔ပန္း | ေပါင္း | ရာခုိင္ႏႈန္း |
၁ | ကခ်င္-၃ | ၁ | ၁/၂ | ၄ | ၂၀ | ၁၆ | ၂၂ | ၅၈ | ၁၃ |
၂ | ခမ၇၁၀၃ | - | - | ၁ | ၄ | ၁၃ | - | ၁၇ | ၁၇ |
၃ | ခလရ-၃ | - | - | ၁ | ၂ | ၂၃ | - | ၂၅ | ၂၅ |
၄ | ခလရ-၇ | ၁ | - | ၅ | ၃၀ | ၁၄၅ | - | ၁၇၅ | ၃၅ |
၅ | ခလရ-၁၀ | ၁ | - | ၅ | ၁ | ၁၈ | - | ၁၉ | ၄ |
၆ | ခလရ-၁၂ | - | ၁ | ၂ | ၆ | ၁၂ | - | ၁၈ | ၇ |
၇ | ခလရ-၁၃ | ၁ | - | ၅ | ၁၉ | ၁၀၆ | - | ၁၂၅ | ၂၅ |
၈ | ခလရ-၃၆ | ၁ | - | ၅ | ၂ | ၂ | - | ၄ | စာရင္းမရ |
၉ | ခလရ-၈၀ | ၁ | - | ၅ | ၈ | ၄၉ | - | ၅၇ | ၁၂ |
၁၀ | ခလရ-၈၁ | - | - | ၅ | ၂၃ | ၁၁၀ | ၁ | ၁၃၄ | ၂၇ |
၁၁ | ခမ၇-၁၀၇ | - | ၁ | ၃ | ၅ | ၅၆ | - | ၆၁ | ၂၄ |
၁၂ | ခမရ-၁၀၉ | ၁ | - | ၅ | ၃၆ | ၁၃၇ | - | ၁၇၃ | ၃၀ |
၁၃ | အေျမာက္တပ္ | - | - | - | ၁ | ၃ | - | ၄ | -- |
၁၄ | တပ္မ-၉၉ | - | - | - | - | ၂ | - | ၂ | -- |
၁၅ | ဝရဲ (မသိ) | - | - | - | - | - | ၁ | ၁ | -- |
၁၆ | ရွမ္း-၁ | ၁ | - | ၅ | ၄၇ | ၄၅ | ၃ | ၉၅ | ၁၉ |
၁၇ | တိုက္ေလယာဥ္မႉး | ၁ | ၁ | ||||||
၉ရင္းစစ္ေၾကာင္း၂ ခု၅ခြဲ | |||||||||
စုစုေပါင္းထိခိုက္မႈ | ၂၀၅ | ၇၃၇ | ၂၇ | ၉၆၉ | |||||
စစ္အစိုးရ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ ၎တို႔စစ္သည္ ၁၀၀ ေက်ာ္က်၊ ၂၀၀ ေက်ာ္ဒဏ္ရာရ၊ ၇ ဦးေပ်ာက္ဆံုး။
အထိနာေသာ တပ္မ်ားမွာ ကခ်င္ ၃၊ ခလရ-၇၊ ခလရ -၁၃၊ ခလရ ၈၀၊ ခလရ ၈၁၊ ခမရ ၁၀၇၊ ခမရ ၁၀၉၊ ရွမ္း ၁-စုစုေပါင္း ၈ ရင္းျဖစ္သည္။ ရန္သူ႔ေလယာဥ္တစင္းကုိလည္း ပစ္ခ်ခဲ့။
ပန္ေကာ္-ခ်ဴးေရႊတုိက္ပြဲစဥ္၊ ရန္သူ႔ထံမွ သိမ္းပုိက္ရမိေသာ လက္နက္ခဲယမ္းပစၥည္းစာရင္း
(၇၇-၁၀-၃ ရက္မွ ၇၇-၁၁-၃ ရက္ေန႔ထိ)
ဦးေရ ၎က်ည္ဆန္
၁။ ဂ်ီ-၂၊ ဂ်ီ-၃ႏွင့္ ဂ်ီ-၄ ၄၆ လက္ ၁၀၀၅၀၀ ေက်ာ္
၂။ ကာဘုိင္ ၁၅ ၂၀၀၀၀
၃။ အဂၤလိပ္ရုိင္ဖယ္ ၁၂ ၁၁၀၄
၄။ ေခါက္စိန္ေျပာင္းေခၚ ဗံုးေသနတ္ ၄ ၂၁၀
၅။ ၇၅မမ ေနာက္ပြင့္အေျမာက္ ၂ ၂၅၀
၆။ ၈၁မမ ေမာ္တာ ၂ ၅၄၄
၇။ ၃.၅လက္မ ေလာင္ခ်ာ(၉၀မမ ေလာင္ခ်ာ) ၂ ၁၇
၈။၂လက္မ ေမာ္တာ ၃ ၁၉၃
၉။ ပစၥတုိ ၅
၁၀။ ေနဝင္းစတင္း ၂
၁၁။ လက္ပစ္ဗံုး ၄၀
၁၂။ ဆြဲမုိင္းႏွင့္ နင္းမုိင္း ၁၃၂
၁၃။ မွန္ေျပာင္း ၂
၁၄။ ကြန္ပါ ၃
၁၅။ ယမ္းေခ်ာင္း ၃
၁၆။ေၾကးနန္းစက္ ၂ လံုး
၁၇။ ေၾကးနန္းဓာတ္အားသြင္းစက္ ၁ လံုး
၁၈။ အခ်က္ျပေသနတ္ ၄ လက္
၁၉။ ေက်ာပုိးအိတ္ ၁၀၀ ေက်ာ္
၂၀။ ေဂၚျပား၊ ေပါက္ခၽြန္း၊ ဓား အေတာ္မ်ားမ်ား
၂၁။ ဆန္ ၄၅ အိတ္
၂၂။ ကုလားပဲ ၄ အိတ္
၂၃။ ႏုိ႔ဆီ ၁၀ ေသတၱာ
၂၄။ သၾကား ၅ အိတ္
၂၅။ လား ၃ ေကာင္
၂၆။ တယ္လီဖုန္း ၂ လံုး
၂၇။ ေျမပံုႏွင့္ အေရးႀကီးစာရြက္စာတမ္းမ်ား
မွတ္ခ်က္-မျပည့္စံုေသးေသာ စာရင္းျဖစ္သည္။
(စစ္အစိုးရထုတ္ျပန္ခ်က္အရ ခမရ ၁၀၉ မွ လက္နက္ငယ္ ၆၅ လက္ ဆံုး႐ႈံး၊ ဗင္ပါယာေလယာဥ္တစီး ပစ္ခ်ခံရ)
ၿပီးပါၿပီ။