ခင္ေလး - ငါသာလွ်င္ ငါ့ဘဝ၏ ဘုရင္မ

မေန႔ညက အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ Skynet ကေန "Queen"ဆိုတဲ့ အိႏိၵယဇာတ္လမ္းေလးကို ၾကည့္လိုက္ရတယ္။ ဇာတ္လမ္း ထဲမွာ မင္းသမီးက အိႏိၵယယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ထံုးစံအရ မင္းသားကို လက္ဖြဲ႔ပစၥည္း ေငြသား အစံုအလင္နဲ႔ တင္ေတာင္းၿပီးကာမွ မင္းသားက လက္မထပ္ဘဲ ပစၥည္းေတြ ေငြေတြယူၿပီး ေကာင္မေလးကို ထားသြားလို႔ အရွက္တကြဲျဖစ္ရခ်ိန္၊ ေကာင္မေလးက သူတို႔လက္ထပ္ၿပီးရင္ ဟန္းနီးမြန္းထြက္ဖို႔ စီစဥ္ထားတဲ့ ျပင္သစ္ကို တေယာက္တည္းထြက္လာတာကေန “ကိုယ့္ဘ၀မွာ ကိုယ္သာလွ်င္ ဘုရင္မ” ဆိုတာကို သိနားလည္လာတဲ့ ဇာတ္လမ္းပါ။ မိန္းမဆိုရင္ နိမ့္က်တယ္ဆိုတဲ့ ေရွးရိုးစြဲအယူ၀ါဒကေန ေဖာက္ထြက္ၿပီး ရိုက္ျပထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းေကာင္းတပုဒ္လို႔ေျပာရမွာပါ။

ဟုတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဘ၀ကို ကိုယ္ပိုင္ပါတယ္။ လူ႔သားတေယာက္ရဲ႕အခြင့္အေရးေတြအားလံုး ကၽြန္မတို႔ မိန္းမတိုင္းမွာရပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မတို႔ မိန္းမသားေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ထက္ျမက္ၾကပါေစ ပင္ကိုယ္သဘာ၀ကိုက မိခင္စိတ္ရွိၾကသူေတြမို႔ ခ်စ္တတ္ၾကင္နာတတ္ၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီလို ခ်စ္တတ္ၾကင္နာတတ္တာေတြနဲ႔ လူမႈပတ္၀န္းက်င္က ဓေလ့ထံုးတမ္းအစဥ္အလာဆိုတာေတြ ေပါင္းစပ္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ခ်စ္သူ ခင္ပြန္းေတြနဲ႔ပတ္သက္လာရင္  မိန္းမေတြကိုယ္တိုင္က ကိုယ့္ရဲ႕လူသားတေယာက္ ရပိုင္ခြင့္ေတြကို အလိုလိုေနရင္း ေက်ေက်နပ္နပ္ အေလွ်ာ့ေပး အဆံုးရံႈးခံတတ္ၾကတာဟာ အေရွ႔တိုင္း အေနာက္တိုင္း ဘယ္ေနရာက မိန္းမမွာမဆို အနည္းနဲ႔အမ်ားရွိေနတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါကိုပဲ အခြင့္ေကာင္းယူ အႏိုင္ယူတတ္ၾကတဲ့ ေယာက်္ားေတြကလည္း လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမွာ ဒုနဲ႔ေဒးပါ။

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ မိန္းမေတြမွာ ကိုယ္ေရႊေယာက်္ားလို႔ သူတို႔ကိုသူတို႔ တင္စားတတ္လြန္းၾကတဲ့ ေယာက်္ားေတြေအာက္ မနိမ့္က်တဲ့ စဥ္းစားေတြးေခၚႏိုင္စြမ္းေတြ၊ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ေတြရွိၾကပါတယ္။ ဆရာမႀကီး ေဒၚၾကည္ေအးရဲ႕စကားနဲ႔ ေျပာရ မယ္ဆိုရင္ျဖင့္ ေယာက်္ားေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ကေလးဆိုးႀကီးေတြပါပဲ။ လူမႈပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ ဓေလ့ထံုးတမ္းအရ သူတို႔ ကိုယ္သူတို႔ မိန္းမေတြအတြက္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ေနတဲ့ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳသူေတြလို႔ ခံယူေနတတ္ၾကတဲ့ ကေလးအေတြးမ်ိဳး သူတို႔မွာ ရွိေနတတ္ၾကပါတယ္။  ဒါကိုကြၽန္မတို႔ မိန္းမေတြက ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး လက္ခံတတ္ၾကျပန္ ပါေသးတယ္။

ေယာက်္ား မိန္းမ ဘယ္လိုလိင္အဂၤါမ်ိဳးနဲ႔ပဲ ေမြးဖြားလာပါေစ လူဟာလူပါပဲ။ လူသားတေယာက္မွာရွိရမယ့္ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ ေသြး ဉာဏ္ရည္ဉာဏ္ေသြးေတြနဲ႔ ေမြးဖြားလာၾကသူေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဘယ္သူကမွ ဘယ္သူ႕ကို ဦးေဆာင္ႏိုင္တယ္ဆိုတာမ်ိဳး၊ ဦးေဆာင္လမ္းျပမႈကို ခံယူထိုက္တယ္ဆိုတာမ်ိဳးမရွိပါဘူး။ ဘယ္သူကမွ ဘယ္သူ႕ကို အထင္ေသးႏွိမ္ခ်ဆက္ဆံတာမ်ိဳး၊ တဆင့္ႏွိမ့္ဆက္ဆံတာမ်ိဳး မရွိသင့္ပါဘူး။ ကိုယ္ပိုင္အသိ ဉာဏ္၊ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ ေတြးေခၚဆံုးျဖတ္ထားတာကို အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္းတာမ်ိဳးေတြ၊ အျပန္အလွန္ မွီခိုေနထိုင္ၾကတယ္ဆိုတာထက္ပိုတဲ့ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္လိုမႈေတြကို ဘယ္ေယာက်္ားတေယာက္ဆီကမွ ကြၽန္မတို႔လက္ခံယူစရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။  ကိုယ့္ပိုင္ဘ၀လံုၿခံဳမႈနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ပိုင္းႀကံ႕ ခိုင္လာဖို႔ဆိုတာဟာ ကိုယ္ပိုင္အေတြးအေခၚနဲ႔ ကိုယ့္ဘ၀အေတြ႔အႀကံဳေတြကေန တည္ေဆာက္ယူၾကရတာပါ။ ဘယ္ေယာ က်္ားဆီကမွ ေတာင္းယူလို႔မရႏိုင္ပါဘူး။

ႏွစ္ေယာက္ေပါင္း တဘ၀ဆိုတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးနယ္ပယ္မွာေတာင္ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေဖးမကူညီၿပီး ဘ၀ခရီးကိုအတူ ေလွ်ာက္တဲ့ လက္တြဲေဖာ္ဆိုတာမ်ိဳးထက္ပိုတဲ့ ေယာက်္ားေတြရဲ႕အႏိုင္ယူ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္လိုမႈေတြကို ကၽြန္မတို႔မိန္းမေတြဟာ ပါးနပ္စြာနဲ႔ဆန္႕က်င္တတ္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔မွာ ကိုယ္ပိုင္ဘ၀ဆိုတာရွိရပါမယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ကိုယ္က်င့္သိကၡာကို မထိ ခိုက္ႏိုင္တဲ့ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္မ်ိဳးနဲ႔ လူမႈေရးနယ္ပယ္မွာ ၀င္ဆံ႔ႏိုင္တဲ့ မိန္းမမ်ိဳးျဖစ္ရပါမယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕အိမ္ေထာင္ဖက္ ဘ၀ကို ျမႇင့္တင္ႏိုင္တဲ့အစြမ္းနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ဘ၀ကိုပါစိမံခန္႔ခြဲနိုင္တဲ့အစြမ္းမ်ိဳး မိန္းမတိုင္းမွာရွိဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။

ကိုယ္ဘ၀ကို ကိုယ္ပိုင္အသိဉာဏ္နဲ႔ စီမံခန္႔ခြဲႏိုင္တဲ့ ဘုရင္မရာထူး ကြၽန္မတို႔မိန္းမသားတိုင္းမွာ ရွိတာမို႔ကိုယ္ပိုင္ တေယာက္တည္းဘ၀မွာေနထိုင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းတဘ၀ဆိုတာကို ေရြးခ်ယ္သည္ျဖစ္ေစ ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စနဲ႔ ကိုယ္ရည္ ကိုယ္ေသြးျမင့္မားၿပီး ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားျမင့္မားစြာ ေတြးေခၚႏိုင္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြျဖစ္ဖို႔ ကၽြန္မတို႔မိန္မသားေတြရဲ႕စိတ္ထားေတြကို ကိုယ္တိုင္ေျပာင္းလဲ ျမႇင့္တင္ၾကပါစို႔လို႔ တိုက္တြန္းေရးသားလိုက္ရပါတယ္။

ခင္ေလး
03-03-2016 (10:21 AM)

(မိုးမခ အတြဲ ၃၊ အမွတ္ ၃၊ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ မတ္လထုတ္တြင္ ပံုႏွိပ္ခဲ့သည္။)