ေမာင္ေမာင္စုိး - ျမစ္ဆံုျပႆနာ - အပိုင္း (၃)

● ျမစ္ဆုံစီမံကိန္းႏွင့္ အကာကြယ္မဲ့ေဒသခံမ်ား
ေမချမစ္ေပၚ ခ်ီေဗြၿမိဳ႕အနီး ခ်ီေဗြေရအားလွ်ပ္စစ္တည္ေဆာက္ေရးစီမံကိန္း အတြက္ ေျမသားစမ္းသပ္ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ားကို ၂၀၀၉ ႏွစ္ဆန္းတြင္ျပဳလုပ္သည္ကိုေတြ႕ရသည္။ စမ္းသပ္သည္ေနရာ ေမချမစ္႐ုိးတြင္ ေကာင္းလ ဖလ စသည့္ ရြာ ၄ ရြာခန္႔ ရွိသည္။ ရြာတရြာႏွင့္တရြာၾကားတြင္ ေဒသခံလူထုပိုင္ လိေမၼာ္ျခံမ်ားပါအပါ ျခံမ်ားရွိသည္။ ထိုပိုင္ရွင္ရွိေသာ ျခံမ်ားအား ပိုင္ ရွင္အားလည္း ခြင့္မေတာင္း ေဒသခံအာဏာပိုင္မ်ားက ရြာသားမ်ားအားလည္း အေၾကာင္းၾကားျခင္းမရွိဘဲ ေျမသားစမ္း သပ္ျခင္းမ်ား ဝင္ေရာက္ျပဳလုပ္သည္။ က်င္းႀကီးမ်ားအား ထိုအတိုင္းထားခ့ဲသည္။ ထိုေဒသ၌ ေႏြရာသီတြင္ ကြၽဲ ႏြားမ်ား လႊတ္ေက်ာင္းစနစ္အျဖစ္ထားရာ က်င္းမ်ားအတြင္း ျပဳတ္က်ျပီး ျပန္မတက္နိုင္ဘဲ ေသဆုံးၾကသည္။ ၂၀၀၉ မတ္လထိ ေသ ဆုံးသည့္ ကြၽဲႏြားေကာင္ေရ ၁၀ ေကာင္ခန္႔ရွိျပီး ေလ်ာ္ေၾကးေငြမရၾက။

ထုိ႔ျပင္ ထိုရြာမ်ားတြင္းရွိ အိမ္ ျခံဝင္းအတြင္းသုိ႔ အိမ္ရွင္အား ခြင့္ျပဳခ်က္မေတာင္း ေလ်ာ္ေၾကးမေပး ေဒသခံအာဏာပိုင္မ်ား၏ အေၾကာင္းၾကားျခင္းမရွိဘဲ CPI မွ အလုပ္သမားမ်ားက ဝင္ေရာက္ေျမတူးစမ္းသပ္ၾကသည္ကို ၂၀၀၉ မတ္လ အတြင္း ေကာင္းလ ရြာတြင္ေတြ႕ရသည္။ ေဒသခံ ေလာ္ေဝၚအမ်ိဳးသားမွာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ႏွင့္ ရပ္ၾကည့္ေနရသည္။ CPI သည္ အစိုးရအာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ မည္သုိ႔ပင္ သေဘာတူသည္ျဖစ္ေစ ေဒသခံလူထု၏ပိုင္ဆိုင္မႈကို ေလးစားမႈျပသင့္ေသာ္လည္း မျပခ့ဲဟုဆိုရမည္။ တဖက္ကဆိုရလ်င္ ျမန္မာအာဏာပိုင္သည္ ေဒသခံတိုင္းရင္းသားတုိ႔၏ အခြင့္အေရးကိုရပ္ခံကာကြယ္ေပးျခင္းမရွိေပ။ ဤျဖစ္ရပ္ကား မိမိမ်က္ျမင္ၾကံဳခ့ဲေသာျဖစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ဤသုိ႔ေသာျဖစ္ရပ္ မည္မွ်မ်ားျပားသည္ကို မွန္းဆရန္မလြယ္ေပ။


သုိ႔ျဖစ္ရာ ျမစ္ဆံုစီမံကိန္းအား CPI မွေဆာင္ရြက္ေနစဥ္္အတြင္း ေဒသခံတိုင္းရင္းသားတုိ႔မွာ မိမိတုိ႔၏ဘိုးဘြားပိုင္ဆိုင္မႈ ပုဂၢိလ္ိကအခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အကာကြယ္မဲ့ခ့ဲသည္ဟု ဆိုရပါမည္။ ဤကိစၥတြင္ CPI သာမက မိမိလူထုအား အ ကာကြယ္ေပးရန္ ပ်က္ကြက္သည့္ ျမန္မာအာဏာပိုင္မ်ားတြင္လည္း တာဝန္ရွိေပသည္။ ထုိ႔အတူ CPI သည္လည္း ျမန္မာ ျပည္သူလူထု၏ ပုဂၢလ္ိကအခြင့္အေရးကို ေလးစားအသိမွတ္ျပဳရန္ ပ်က္ကြက္ခ့ဲသည္ဟုဆိုနိုင္ပါသည္။

● ျမစ္ဆုံစီမံကိန္းအား ဆန္႔က်င္ၾကျခင္း
ျမန္မာ နအဖ အစိုးရသည္၎ တ႐ုတ္ CPI သည္၎ ျမစ္ဆုံစီမံကိန္းအား အက်ဳိးစီးပြားမက္လုံးမ်ားကို အဓိကဦးတည္၍ ေဆာင္ရြက္ရန္ အစခ်ီခ့ဲၾကသည္။ ျမစ္ဆုံစီမံကိန္းၿပီးစီးပါက ပထမ ႏွစ္ ၅၀ တြင္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၅၄ ဘီလီလ်ံရရွိမည္ျဖစ္ျပီး ဒုတိယႏွစ္ ၅၀ တြင္ ၁၀၀ ဘီလ်ံရရွိမည္ဟုဆိုသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း CPI ႏွင့္ နအဖတုိ႔ ၂၀၀၆ တြင္ MOU ထိုး၍ ၂၀၀၇တြင္ စီမံကိန္းေရးဆြဲကာ ၂၀၀၈ မွစ၍ ေက်းရြာမ်ားေျပာင္းေရႊ႕ျခင္းကို စတင္ခ့ဲသည္။

သုိ႔ေသာ္ နအဖ အစိုးရေရာ CPI ပါ ၎ႀကီးမားသည့္စီမံကိန္းႀကီးအားလူထုအား ခ်ျပ သေဘာထားခံယူရန္ပ်က္ကြက္ခ့ဲသည္။ နအဖ အစိုးရလက္ထက္သည္ စစ္အစိုးရလက္ထက္ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ လူထုအသံကို နားမေထာင္သည့္အျပင္ လူထု မွာလည္း ေျပာဆိုခြင့္မရွိခ့ဲေသာကာလျဖစ္သည္။ CPI သည္လည္း ျမန္မာလူထုရွင္းလင္းခ်ျပျခင္းမရွိ ျမန္မာ နအဖ အစိုးရႏွင့္ သေဘာတူခ်က္ရရွိေရးသာ အေလးထားခ့ဲ့သည္။ ေကာင္းသည္ ဆိုးသည္အားလုံးသည္ ျမန္မာအစိုးရႏွင့္သာဆိုင္ျပီး တ႐ုတ္ တုိ႔အေနႏွင့္ ျမန္မာအစိုးရသေဘာတူ၍ လုပ္သည္ဆိုသည့္ ဆင္ေျချဖင့္ လုပ္ကိုင္ခ့ဲၾကသည္။

ျမစ္ဆုံစီမံကိန္းကို ဆန္႔က်င္သူမ်ားအေနႏွင့္ ျမစ္ဆုံ၏ အထင္ကရၾသဇာသက္ေရာက္မႈ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ပ်က္စီးဆုံး႐ႈံးမႈ ငလ်င္ေၾကာႏွင့္ နီးကပ္စြာတည္ရွိမႈတုိ႔ကို ေဖၚျပကန္႔ကြက္ခ့ဲ့ၾကသည္။ ထိုအတူ ပညာရွင္အခ်ဳိ႕ကလည္း ဧရာဝတီျမစ္ေၾကာင္း ထိမ္းသိမ္းေရး ရည္ရြယ္ခ်က္မပါဘဲ လွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္ေရးသက္သက္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ကန္႔ကြက္ၾကသည္။ ဤသည္တုိ႔မွာ ေဖၚျပေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။ ထိုျပင္ ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ ျင္ိမ္းခ်မ္းေရးမရေသးျခင္း တိုင္းရင္းသားတန္းတူ ေရးျပႆနာ ဖက္ဒရယ္ျပႆနာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ျပႆနာ သယံဇာတခြဲေဝေရးျပႆနာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ေျဖရွင္း မၿပီးခင္ ျမစ္ဆုံစီမံကိန္းမ်ားကို မလုပ္ကိုင္ေစလိုၾကေပ။ ျပည္နယ္၏နိုင္ငံေရးျပႆနာကို အရင္ေျဖရွင္းေစခ်င္ၾကသည္။

ဧရာ၀တီႏွင့္ အသက္၀မ္းေက်ာင္းျပဳၾကရသူမ်ား (Photo : the rivers network)

သက္ေသျပရန္ အခ်က္အလက္အခိုင္အမာမရွိေသာ္လည္း အဆိုပါျမစ္ဆုံေရအားလွ်ပ္စစ္တည္ေဆာက္ခြင့္ရေရးအတြက္ တာဝန္ရွိ ျမန္မာအာဏာပိုင္မ်ား အဂတိလိုက္စားမႈႀကီးမားစြာရွိခ့ဲသည္ဟု စြပ္စြဲမႈမ်ား အမ်ားအျပားရွိခ့ဲသည္။ အဆိုပါ သံသ ယျဖစ္စရာ အဂတိလိုက္စားမႈရွိသည္ဆိုသည့္အခ်က္သည္လည္း ျမစ္ဆုံစီမံကိန္းအား ျပင္းထန္စြာဆန္႔က်င္ၾကသည့္အ ေ ၾကာင္းအခ်က္တခုျဖစ္ေပသည္။

ထုိ႔ျပင္ ျမစ္ဆုံစီမံကိန္းကို ကန့္ကြက္ၾကျခင္းမွာ ေအာက္ပါ အခ်က္ ၃ ခ်က္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပုံရသည္။ ပထမအခ်က္မွာ တ႐ုတ္အစိုးရ၏ ၿပီးခ့ဲေသာကာလက ရပ္တည္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ၁၉၈၈ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းျပီးေနာက္ ျမန္မာစစ္ အစိုးရကို တ႐ုတ္အစိုးရက နိုင္ငံေရး စစ္ေရးစီးပြားေရးဘက္စုံက ကူညီခ့ဲသည္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရအတြက္ ကုလသမဂၢတြင္ ဗီတိုအာဏာသုံးစြဲေပးခ့ဲသည္။ နိုင္ငံတကာပိတ္ဆို႔မႈမ်ားေၾကာင့္ အၾကပ္အတည္းေတြ႕ေနခ်ိန္တြင္ တ႐ုတ္အစိုးရက ကူညီ ေပးခ့ဲသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ တ႐ုတ္အခ်ဳိ႕က ျမန္မာနိုင္ငံအၾကပ္အတည္း ေတြ႕ေနခ်ိန္တြင္ ကူညီခ့ဲေသာေၾကာင့္ တ႐ုတ္သည္ ျမန္မာ၏ ေက်းဇူးရွင္ဟု ယူဆၾကသည္။ ထိုစဥ္ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕က တ႐ုတ္သည္ ေက်းဇူးရွင္ဟု ယူဆၾကေသာ္ ျမန္မာ ျပည္ လူထုအမ်ားစုက ထိုသုိ႔ မယူဆၾကေပ။ တ႐ုတ္သည္ ျမန္မာတြင္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ သက္ဆိုးရွည္ေအာင္ ကူညီခ့ဲသူ ျမန္မာျပည္လူထုအားေက်ာခိုင္း၍ ျမန္မာလူထုအား ေက်ာခိုင္းသူအျဖစ္ ၾကည့္ျမင္ၾကသည္။ တ႐ုတ္က ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္ေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္မွ လူအခ်ဳိ႕ အက်ဳိးရွိခ့ဲသည္မွာ အမွန္ဟု ယူဆၾကသည္။ ျမန္မာလူထုကမူ တ႐ုတ္၏ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားသည္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ခရိုနီတခ်ဳိ႕သာအက်ိဳးရွိခ့ဲၾကျပီး ျမန္မာလူထုအတြက္ အက်ဳိး မရွိဟုယူဆၾကသည္။

ဒုတိယအခ်က္မွာ ျမန္မာျပည္တြင္ လာေရာက္လုပ္ကိုင္ေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ျမန္မာျပည္မွ လုပ္သားအင္အားစု မ်ား အလုပ္အကိုင္ရရွိမႈျပႆနာျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ျပည္မွလာေရာက္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံေသာ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ျမန္မာျပည္သားမ်ား အလုပ္ကိုင္ရရွိမႈမွာ အလြန္နည္းသည္။ ထမင္းခ်က္မွစ၍ လုပ္သားအမ်ားက္ို တ႐ုတ္ျပည္မွ ေခၚလာ၍ လုပ္ကိုင္ေလ့ရွိရာျမန္ မာျပည္အလုပ္သမားမ်ား အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းနည္းသည္။ အလုပ္ခန္႔ထားရာတြင္လည္း ျမန္မာျပည္သားမ်ားရအ လုပ္အကိုင္မ်ားမွာ ေအာက္အဆင့္ အလုပ္ၾကမ္းသာမ်ားသည္။ အထူးသျဖင့္ လစာေကာင္းေသာ ပညာရွင္ေနရာမ်ားတြင္ အလုပ္ခန္႔ထားမႈနည္းပါးရာ ျမန္မာျပည္ရွိ ပညာတတ္မ်ားသည္ တ႐ုတ္တုိ႔၏ရင္းႏွီးမႈလုပ္ငန္းမ်ားအား မၾကိဳဆိုၾကေခ်။ အလြယ္ဆိုရလွ်င္ အေမရိကန္ ဂ်ပန္တုိ႔၌ တစ္ဦးခ်င္းဝင္ေငြျမင့္မားရာ လစာအေမရိကန္ေဒၚလာ တစ္ေထာင္ ႏွစ္ေထာင္သာ ရေသာလစာႏွင့္ ျမန္မာျပည္လာမလုပ္ၾက။ ျမန္မာျပည္မွ အလုပ္သမားကိုသာ ငွားရမ္းၾကသည္။ တ႐ုတ္တို႔မွာမူ တစ္ဦးခ်င္း ဝင္ေငြ မ်ားစြာျမင့္မားျခင္းမရွိေသးရာ ထိုလစာႏႈန္းမ်ားတြင္ တ႐ုတ္တုိ႔လာေရာက္လုပ္ကိုင္ၾကသည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ျမန္မာျပည္ရွိ ပညာတတ္အလုပ္လက္မဲ့မ်ားအတြက္ တ႐ုတ္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈသည္ လိုလားႏွစ္သက္ ၾကိဳဆိုစရာ မျဖစ္ေပ။

တတိယအခ်က္အေနႏွင့္ တ႐ုတ္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားဝင္ေရာက္လာေသာ္လည္း ထိုေဒသ၌ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာျခင္းမရွိ။ ဥပမာ ေက်ာက္ျဖဴ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း တေကာင္းနီကယ္စက္ရံုက့ဲသုိ႔ တ႐ုတ္အလုပ္သမား ေသာင္းႏွင့္ခ်ီလုပ္ကိုင္ေနေသာ လုပ္ငန္းႀကီး ျဖစ္ထြန္းေနေသာ္လည္း ေဒသခံမ်ားမွာ မည္သည့္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းမႈမရွိသျဖင့္ေဒသခံမ်ား၏ လိုလားမႈကိုမရေပ။ ဤကိစၥမ်ားေဝဖန္မႈမ်ားျမင့္တက္လာ၍ ေနာက္ပိုင္းတြင္ တ႐ုတ္ကုမၸဏီမ်ား ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေခါင္းစဥ္ျဖင့္ အစီအစဥ္တခ်ဳိ႕ ျပဳလုပ္ေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။

သုိ႔ျဖစ္ရာ ျမစ္ဆံုစီမံကိန္းႏွင့္ပတ္သက္၍ လူထုၾကားတြင္လည္းေကာင္း၊ မီဒီယာမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ဆန္႔က်င္ခံခဲ့ရသည္ဟုဆိုရမည္။ အဓိကအားျဖင့္ စီမံကိန္းအက်ိဳးအျပစ္မ်ားအား လူထုအားေကာင္းမြန္စြာခ်မျပျခင္း ေဒသခံ လူထု၏ အက်ိဳးစီးပြားကို မ်က္ေမွာက္မျပဳျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ဆန္႔က်င္ခံရသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ အစိုးရသည္လည္းေကာင္း၊  CPI သည္လည္းေကာင္း၊ ျမန္မာလူထုအားေက်ာခိုင္း၍ ႏွစ္ဖက္သေဘာတူညီလုပ္ကိုင္ေရးသာေရွး႐ႈခ့ဲၾကသည့္ စီးပြားေရး အက်ဳိးအျမတ္သက္သက္သာၾကည့္ခဲ့သည့္ အက်ဳိးဆက္ဟုဆိုရမည္။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္

Mg Mg Soe (ေမာင္ေမာင္စုိး)

မွတ္ခ်က္။ ။ ျမစ္ဆုံျပႆနာေဆာင္းပါးကို Chronicles of Maung Maung Soe page တြင္လည္း ေဖၚျပထားပါမည္။