စာေတာ္ျပန္ သာဂိ - ပညာေရးဟာ စီးပြားေရး … လမ္းတိုုင္းကိုု ေငြခင္းရသလား
(မိုုးမခ) ေမ ၅၊ ၂၀၁၆
ျငိမ္းခ်မ္းေအးက ေရးတယ္၊ ဘြဲ႔လက္မွတ္စက္ရုုံ သတိျပဳ ဆိုုပဲ။ ပုုဂၢလိကပညာေရး ေစ်းကြက္ အားေကာင္းလာတယ္။ အေရအတြက္ထက္ အရည္အခ်င္းကိုု မိဘေတြ ေက်ာင္းသားေတြက ဦးစားေပးသင့္တယ္။ အျမင္က်ယ္က်ယ္ ၾကည့္ၾကရမယ္လိုု႔ ဆိုုတယ္။ အစိုုးရေက်ာင္းေတြနဲ႔ အစုုိးရစစ္ ေက်ာင္းထြက္လက္မွတ္ကိုု မိဘေတြက တဘက္က ဦးစားေပးေသာ္လည္း အားကိုုးမရတာေၾကာင့္ ပုုဂၢလိကပညာေရးလုုပ္ငန္းေတြက ဘြဲ႔လက္မွတ္ေတြကိုု ေနာက္ကိုုလည္း တေကာက္ေကာက္လိုုက္ၾကရပါတယ္။ တကယ္တန္းစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ပညာေရးဆိုုတာ စီးပြားေရးလုုပ္ငန္းတခုုပဲဗ်။ စက္ရုုံလုုိဆိုုရင္ နဖူးကေခၽြး ေျခမက်ေအာင္ အလုုပ္လုုပ္မွ အဆင္ေျပၾကမွာ မဟုုတ္လား။ စီးပြားေရးသက္သက္ဆိုုေတာ့ကာ သူမ်ားေတြသာ ပင္ပန္းဆင္းရဲမယ္ ပုုိက္ဆံေပး ပညာရွာတဲ့သူနဲ႔ ပိုုက္ဆံယူျပီး ပညာေပးတဲ့သူေတြက သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိၾကပါတယ္။ ပုုိက္ဆံသာ ရွိရင္ ျပီးေကာ မဟုုတ္လား။
ပိုုက္ဆံရွိဖိုု႔အတြက္ကေတာ့ မိဘေတြ တာ၀န္ျဖစ္ပါတယ္။ ပိုုက္ဆံရွိဖိုု႔အတြက္ လူၾကီးမိဘေတြ ဘယ္လိုုလုုပ္ျပီး ေငြရွာၾကတယ္ မသိဘူး။ သူတိုု႔တေတြ သားသမီး လူငယ္မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြအတြက္ ပညာေရးမွာ ျမဳတ္ႏွံတဲ့ အရင္းအႏွီးက ၾကီးမွ ၾကီးဗ်ာ။ အစုုိးရေက်ာင္းတက္၊ အစိုုးရေက်ာင္းက ဆရာ၊ ဆရာမေတြဆီမွာ က်ဳရွင္ျပန္သင္၊ က်ဳရွင္ဖိုုး ကုုန္၊ ဒါမွ အတန္းေတြ ေအာင္မွာကိုုး။ အစုုိးရစစ္ စာေမးပြဲေအာင္ဖိုု႔ကေတာ့ အျပင္မွာလည္း က်ဳရွင္ေကာင္းေကာင္း ထားရျပန္ပါေသး။ ေမးခြန္းလိုုက္တတ္သူမ်ားကလည္း ေမးခြန္းေတြ ဘာေတြ လိုုက္ၾကရပါေသး။ ေငြကုုန္ေၾကးက်ေတြ အခ်ိန္ေတြ ေန၀င္မိုုးခ်ဳပ္ အကုုန္ခံျပီးမွ ကေလးေတြ အေျခခံပညာေတြေအာင္၊ ေကာလိပ္ တကၠသိုုလ္ေတြ ၀င္ျပီးေတာ့လည္း က်ဳရွင္သင္၊ ေမးခြန္းလိုုက္၊ ဆရာေတြ ကန္ေတာ့နဲ႔ စာေမးေတြ ေအာင္ဖိုု႔ လုုပ္ရ။ ဒါနဲ႔ အစိုုးရေကာလိပ္ တကၠသိုုလ္ေတြကေန ဘြဲ႔ရၾကရွာ။ ျပီးေတာ့ေကာ ေငြကုုန္ေၾကးက်ခံျပီး အသက္ေမြးပညာ သင္တန္းေတြ တက္ရျပန္ေကာဗ်ာ။ ကုုမၼဏီေတြမွာ အလုုပ္ရဖိုု႔၊ ႏိုုင္ငံျခားထြက္ အလုုပ္ရွာဖိုု႔၊ သေဘာၤေပၚ တက္ဖိုု႔။ ဒီထက္ ရည္မွန္းခ်က္ၾကီးသူေတြကေတာ့ ျပည္ပက ေက်ာင္းေတြမွာ ပညာေတြ ထပ္သင္ဖိုု႔ ၾကိဳးစားၾကျပန္တယ္။
ပညာေရးနဲ႔ စီးပြားရွာတယ္ဆိုုတာ အေတာ္ အလုုပ္ျဖစ္တာပါ။ မိဘျဖစ္သူတိုုင္းဟာ သားသမီးေတြကိုု မူလတန္းကစျပီး အေကာင္းဆုုံး ပညာသင္ေပးႏိုုင္ဖိုု႔ အိတ္ေထာင္ထဲ လက္ႏႈိက္ျပီး ေမြးၾကတာကိုုး။ အိတ္ေထာင္ထဲ လက္ႏႈိက္ျပီး မေမြးနိုုင္ရင္ ကိုုယ့္ကေလးက သူမ်ားအလုုပ္ေတြမွာ အရြယ္မတုုိင္ခင္ကလည္းက ကေလးလုုပ္သားလုုပ္ၾကရမွာကိုုး။ ပညာေတြသင္ျပီးေတာ့မွပဲ သူမ်ားအလုုပ္ေတြမွာ ငါတိုု႔မိဘေတြလိုု လူၾကီးလုုပ္သားလုုပ္ၾကဖိုု႔ ေငြေတြ ျမဳတ္ျပီး ရင္းႏွီးေပးၾကရမွာကိုုးေလ။
တေလာက ေမျမိဳ့ကိုု ေရာက္ပါသဗ်ာ။ နံမယ္ၾကီး ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား ကိုုယ္ပိုုင္ေက်ာင္းေတြကိုု ေလ့လာဖိုု႔ပါ။ ေဘာ္ဒါေနတဲ့ တရပ္တေက်းက ကေလးေတြဟာ သူတိုု႔အေဆာင္က အေဆာင္မွဴးတိုု႔ လက္ေထာက္ဆရာတိုု႔ကိုု ေၾကာက္လိုုက္ရတာမ်ား တုုန္ေနတာပဲ။ သူတိုု႔ထက္ ၁၀တန္း ေအာင္တာ နည္းနည္းေစာသြားလိုု႔ လက္ေထာက္ျဖစ္ေနတ့ဲ ကေလးၾကီးေတြက ႏိုုင္စားသတဲ့။ သူတိုု႔ေက်ာင္းသားေတြမွာလည္း ပိုုက္ဆံသာ တန္းတူေပးရတယ္၊ ပညာက တန္းတူ မသင္ရဘူးဗ်။ ေအတန္း ဘီတန္း အရည္အခ်င္းစစ္ျပီး ခြဲေသးတာ။ ေအတန္း၀င္မွ ဆရာေကာင္း ပါေမာကၡေကာင္းေတြနဲ႔ ပန္းေကာင္းပန္ၾကရတယ္။ ေနာက္ေဖးတန္းေတြက သူလိုု ကိုုယ္လူ ဆရာေတြနဲ႔ ျပီးၾကရတာ။ သည္ေတာ့ မိဘေတြက ကုုိယ္ပိုုင္ေက်ာင္းပုုိ႔ထားလ်က္နဲ႔ အျပင္မွာ study guide ေတြ ငွား၊ ေဘာ္ဒါေက်ာင္းက ဆရာကိုု အျပင္မွာ က်ဴရွင္ျပန္ငွားျပီး သင္ၾကရသတဲ့။ တယ္ ေငြကုုန္တဲ့ ပညာေရးကိုုး။ တလ တလမ်ား သူတိုု႔ ဆယ္တန္း ေအာင္ဖိုု႔ ေငြက က်ပ္ ၅ သိန္း ၁၀ သိန္း ကုုန္တယ္ ေျပာတယ္။ တလကိုု အေမရိကန္ေဒၚလာ ၅ရာ၊ ၁ ေထာင္ နဲ႔ အေျခခံပညာသင္တယ္ဆိုုေတာ့ ျပည္ပကကေလးေတြမွာ အံ့ၾသကုုန္ႏိုုင္ဖြယ္။ ဒါနဲ႔ ေမျမိဳ့ကအျပန္ ကားဆရာကိုု ေမးတယ္။ ခင္ဗ်ား သမီးကိုု အေ၀းသင္စီးပြားေရးတကၠသိုုလ္ အေရာက္ အေျခခံပညာေရး သင္ေပးလိုုက္ရတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ကုုန္သလဲေပါ့။ သူ႔ခင္ဗ်ာလည္း သမီးအတြက္ ခုုနင္ကလုုိ ကိုုယ္ပိုုင္ေက်ာင္းအပ္၊ အျပင္မွာလည္း က်ဳရွင္ေလး ဘာေလးအပ္ျပီး သင္ေပးရရွာတာ တႏွစ္ကိုု ေငြ သိန္း ၄၀၊ ၅၀ ေတာ့ ကုုန္ခဲ့တာပဲတဲ့။ တႏွစ္စာ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၄ ေထာင္ေလာက္ေတာ့ ကုုန္သတဲ့။ ဒါက ပညာေရး သင္တန္းဖိုုးေတြေနာ္။ စားေရး ေသာက္ေရး သြားလာေရး ေတြ မပါေသးဘူး ဆိုုရမယ္။ ပညာသင္ျပီး ေကာလိပ္တန္း တက္မလား၊ ႏိုုင္ငံျခားပိုု႔ ေက်ာင္းထားမလား၊ အလုုပ္ပြဲစား မိတ္ေဆြမ်ား အဆက္အသြယ္နဲ႔ ႏိုုင္ငံရပ္ျခား အလုုပ္ရွာရမလား၊ ျမိဳ့ၾကီးျပၾကီးေတြမွာ အလုုပ္ရွာဖိုု႔ လႊတ္ရမလား မိဘေတြမွာ ေခါင္းခဲစရာ၊ ေငြေတြ ထပ္ကုုန္စရာခ်ည္းပဲေပါ့ေနာ္။ ေက်ာင္းသားေတြဟာ မိဘေတြနဲ႔ ေနတယ္သာ ဆိုုတယ္၊ ေက်ာင္းနဲ႔ အိမ္နဲ႔ က်ဳရွင္နဲ႔ ၂၄ နာရီပတ္လုုံး အခ်ိန္ကုုန္ၾကရွာတယ္။
သည္ေတာ့ ပညာေရးဆိုုတာက ကေလးလူငယ္ေတြအတြက္ ေလာကပင္လယ္ျပင္ၾကီးထဲ ကူးခတ္ခရီးမထြက္ခင္ ဗလ၅တန္ ဆိုုလား ျပည့္စုုံဖိုု႔၊ အျမင္က်ယ္ဖိုု႔၊ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု ယုုံၾကည္မႈ ရိွဖိုု႔၊ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ ကြန္ယက္ခ်ဲ႔ဖိုု႔၊ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး တတ္ဖိုု႔၊ မသိမကၽြမ္းေသးေသာ နယ္ပယ္မ်ားကိုု ျမည္းစမ္းဖိုု႔၊ စြန္႔စားဖိုု႔ ကစားဖိုု႔ ေပ်ာ္ရႊင္ဖုုိ စတာေတြနဲ႔ ပညာေရးက ျပင္ဆင္ေပးလိုုက္တယ္ရယ္လိုု႔မွ မဟုုတ္တာပဲဗ်ာ။ ျငိမ္းခ်မ္းေအးေျပာသလိုု ဘြဲ႔လက္မွတ္စက္ရုုံ ဘယ္ရုုံက ထုုတ္ထုုတ္ ေငြကုုန္ခံ အခ်ိန္ကုုန္ခံျပီး လက္သင့္ခံ ရယူဖိုု႔နဲ႔ ရုုန္းကန္ ၾကိဳးပမ္းၾကရတာကိုုး။
ဆိုုေတာ့ ပညာေရးဟာ စီးပြားေရးလုုပ္ငန္း တခုုပါ။ ျမန္မာျပည္မွာ အဲသလိုုကိုု ျဖစ္ေနပါျပီ။ အစုုိးရေက်ာင္းေတြကေန က်ဴရွင္၊ ကုုိယ္ပိုုင္ေက်ာင္း၊ ေဘာ္ဒါေဆာင္၊ အနီးကပ္စာျပဆရာ၊ စုုံလိုု႔ စုုံလိုု႔။ အဲသည္ပုုံစံခြက္မွာက အစိုုးရျပဌာန္းစာအုုပ္ေတြနဲ႔ အစုုိးရေမးခြန္း၊ အစုုိးရေအာင္လက္မွတ္ဆိုုတာပဲ ညီမွ်ျခင္းထဲမွာ ေဖာ္ျမဴလာထဲမွာ ပါပါတယ္။ အခုုေနာက္ပိုုင္း ပုုဂၢလိကပညာေရးစနစ္မွာေတာ့ ႏိုုင္ငံစုုံက ျပဌာန္းစာအုုပ္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ေမးခြန္းစာေမးပြဲ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေအာင္လက္မွတ္ေပါင္းစုုံ အမ်ဳိးမ်ဳိးတိုု႔ဟာ ေစ်းကြက္ထဲကိုု အေျမာက္အမ်ား ၀င္ေရာက္လာၾကတာေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ကဲ .. ဘယ္လမ္းေရြးမလဲ ေမာင္ေရခဲ ကုုန္ျပီးရင္း ကုုန္ပဲ။ ကုုန္ျပီးေတာ့ ေလာကၾကီးထဲမွာ လူရာ၀င္မွာလား၊ လူပါး၀ႏိုုင္ျပီလား၊ လုုပ္ငန္းခြင္ေတြက ၀ိုုင္း၀ိုုင္းလည္ ဆြဲေဆာင္ ေခၚယူၾကမွာလား။ ဒါကေတာ့ ေျဖရခက္တဲ့ ေမးခြန္းပါ။
အခုုခ်ိန္မွာေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ပုုဂၢလိကပညာေရးဆိုုတဲ့ စီးပြားေရးလုုပ္ငန္း စတင္ အေျခခ် ၀င္ဆန္႔ေနပါျပီ။ အစုုိးရကေနျပီးေတာ့ မိမိတိုု႔ အစုုိးရပညာေရး ေပၚလစီႏွင့္ လမ္းညႊန္ခ်က္ ၊ ပုုဂၢလိကပညာေရးအတြက္ ေပၚလစီနဲ႔ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကိုု ခ်မွတ္ ထုုတ္ျပန္ထားျခင္း မရိွေသးဘူးလိုု႔ ဆိုုရမယ္။ အေျခခံပညာအထက္တန္းအထိ အခမဲ့ ပညာေရး ရမည္ေလာ။ အထက္တန္းလြန္ပညာေရးအတြက္ မျပည္စုုံသူ လူငယ္မ်ားအားလုုံးကိုု ပညာေရးစာရိတ္ ေထာက္ပံ့မည္ေလာ။ ေက်ာင္းသားေတြအားလုုံး ဒီမိုုကေရစီနည္းက် လြတ္လပ္စြာ လႈပ္ရွားခြင့္ သင္းဖြဲ႔ခြင့္ ေလ့က်င့္ႏိုုင္ၾကမည္ေလာ။ အေျခခံပညာေရးတြင္ သခ်ာၤ၊ ဘာသာစကား၊ အေရးအသား၊ သိပၺံတိုု႔ကိုု မည္သည့္ အဆင့္အထိ သင္ၾကား တတ္ေျမာက္ေစမည္နည္း။ မည္သိုု႔ေသာ နည္းစနစ္မ်ားနဲ႔ တန္ဖိုုးျဖတ္ တိုုင္းတာမွာလဲ။ ေမးခြန္းေတြ အမ်ားၾကီးပါဗ်ာ။ ဒါေတြကိုု မိဘေတြ ေက်ာင္းသားေတြ သေဘာေပါက္ နားလည္ႏိုုင္ခြင့္ မရွိေသးႏိုုင္သမွ်ေတာ့ က်ေနာ္တိုု႔ေတြဟာ ပညာေရးကိုု ေငြနဲ႔ တိုုင္းတာျပီး စီးပြားေရးဆန္ဆန္ ျမင္ေန လက္ခံေနၾကဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔ပဲ ေမျမိဳ့က ကိုုယ္ပိုုင္ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားရဲ့ မိဘကိုု ေမးတယ္။ ဘာမွ မေရရာတဲ့ ပညာေရးအတြက္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ျမဳတ္ႏွံထားျပီးျပီလဲ လိုု႔။
ကေလး ၈ တန္းေလာက္ကတည္းက အတန္းတိုုင္းကိုု ေငြခင္းထားခဲ့ရတာ သိန္းဂဏန္းက ဆယ္ခ်ီ ရာခ်ီ ဆိုုပဲတဲ့ဗ်ာ။ ကဲ ကေလးက လူလားေျမာက္ျပီးေနာက္ လူ႔ေလာကၾကီးထဲ သူဖာသာသူ ေလ်ာက္လွမ္းေတာ့မယ္ ဆိုုတဲ့ အခ်ိန္္အခါအတြက္ေကာ ဘယ္လိုု ျပင္ဆင္ထားသလဲဆိုုျပီး ေမးေတာ့ … အဲသည္အတြက္လည္း အဲသည္လိုုပဲ ဆက္ၾကရမွာေပါ့တဲ့ေလ။
ကဲ … ။ ။