 |
| Like King Louis XVI before him, Lavoisier was executed by guillotine along with his father-in-law and 26 other “tax farmers” after the French Revolution. |
သာထက္ေအာင္ – တန္ဖိုးသိတဲ့သူနဲ႔ တန္ဖိုးရွိတဲ့လူ
(မိုးမခ) ေမ ၆၊ ၂၀၁၆
(မိုးမခ) ေမ ၆၊ ၂၀၁၆
အလုပ္ကနားလိုက္ၿပီျဖစ္လို႔ အခ်ိန္ပိုအခ်ိန္အားေလးရလာေတာ့ ေရႊျပည္ႀကီးက ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ မိတ္ေဆြေတြဆီ မၾကာမၾကာဖုန္းဆက္ျဖစ္ပါတယ္။ ခုတေလာ သူတို႔ေတြဆီက ျပန္ၾကားရတဲ့ သံၿပိဳင္ေတး တပုဒ္ကေတာ့ "ပူလို႔ေသေတာ့မယ္"ဆိုတဲ့အသံပါပဲ။ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ေပၚမွာလည္း ေတြ႕ပါတယ္။ ေခ်ာက္၊ ျမင္းၿခံ၊ ပခုကၠဴ၊ စစ္ကိုင္း၊ မိထၳီလာ၊ မႏၱေလးဆိုတဲ့ အရပ္ေတြမွာ အၿမဲတန္း ၄၀ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ ေက်ာ္ေနၿပီး တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ၄၅၊ ၄၆ ေရာက္တယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုေန၊ ဘယ္လိုထိုင္ အပူဒဏ္ကို ဘယ္လိုမ်ား ရင္ဆိုင္ေနၾကသလဲဆိုတာ မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ပါပဲ။
အညာေလနဲ႔ေျပာရရင္ "ပူခ်က္ကေတာ့ ရက္စက္သယ္"ေပါ့။ ပူခ်က္က ရက္စက္ရံုတင္မဟုတ္ေသးဘူး။ သူ႔ရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲျပႆနာက ေရ၊ ေသာက္စရာေရေတာင္ မရွိဘူးဆိုမွေတာ့ ထမင္းဟင္းခ်က္ဖို႔ေရ၊ ခ်ိဳးဖို႔ေရ ဘယ္ကရမလဲ။ ပူျပင္းေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ ရာသီဥတုေအာက္မွာ ေရေလးမိုးေလးမွ မခ်ိဳးရရင္ တကိုယ္ေရ သန္႔ရွင္းေရးကိစၥ စဥ္းစား၀ံ့စရာမရွိဘူး။ ေနေရာင္ရဲရဲေအာက္မွာ ၾကြပ္ရြေနတဲ့သက္ကယ္မိုး ထရံကာအိမ္ေတြဟာ မီးစေလးတစနဲ႔ ထိမိတာနဲ႔ ၾကက္ေမႊးမီးၿမိွဳက္သလို ရွဲခနဲျပာက်သြားႏိုင္တာေပါ့။ တိုက္ခန္းေန ရန္ကုန္လူထုခမ်ာမွာလည္း အခုလို ရွဲခနဲျပာက်သြားတာကို မခံရႏိုင္ေပမယ့္ ျပတင္းေပါက္ရယ္လို႔မရွိတဲ့ တိုက္ခန္းေတြမွာ မီးေနသည္ေခၽြးေအာင္းသလို နံျပားဖို တိုက္ခန္းထဲမွာ မြန္းက်ပ္အိုက္ေလွာင္ေနမယ္ဆိုတာ ကိုယ္ေတြ႔ခံစားဖူးလို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ မီးကမလာျပန္ေတာ့ ရွိတဲ့ပန္ကာတို႔ အဲယားကြန္းတို႔ဆိုတာကလည္း အလွၾကည့္ရံုသက္သက္ေပါ့။ မီးမလာတာမ်ားေတာ့ "ေရႊ"တို႔က ရိုးေနပါၿပီ။
၀မ္းမီးေလး ၿငိမ္းဖို႔အေရး မီးေလာင္ျပင္လို ပူျပင္းလွတဲ့ေဒသမွာ ၾကက္ယက္သလို ရွာေဖြလုပ္ကိုင္စားေနရတဲ့ အေျခခံလူတန္းစားေတြခမ်ာ ဒီ၀ဋ္ဒုကၡကို ခါးစီးခံလာရတာ တေန႔တရက္မဟုတ္ပါဘူး။ ေခတ္အဆက္ဆက္ အုပ္စိုးလာတဲ့ အစိုးရမင္းမ်ားရဲ႕ အေျမာ္အျမင္နည္းမႈ၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ညံ့ဖ်င္းမႈ၊ ကိုယ္က်ိဳးရွာလာဘ္စားမႈ၊ အာဏာရမက္ႀကီးမားမႈေတြေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ႀကီးခၽြတ္ၿခံဳက်၊ လူေတြမြဲျပာက်၊ မီးမရ ေရမရတဲ့ဘ၀နဲ႔ ေလာကငရဲကို အရွင္လတ္လတ္ခံစားခဲ့ၾကရတာ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာၾကာခဲ့ပါၿပီ။
တခ်ိဳကကေတာ့ သက္သက္ညွာညွာစဥ္းစားၿပီး ဒီႏွစ္က အယ္လ္နီညိဳေၾကာင့္ပါတဲ့။ အယ္လ္နီညိဳက ေရႊျပည္ႀကီးတခုတည္းကြက္ၿပီး ေမတၱာထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ထက္ ၁၁ ဆ ခြဲႀကီးတဲ့ ၾသစေၾတးလ်၊ ေရႊျပည္ႀကီးထက္ ၁၄ ဆ ေလာက္ပိုႀကီးတဲ့ အေမရိကတို႔၊ တရုတ္ျပည္ႀကီးတို႔မွာလည္း အပူဒဏ္ ေလဒဏ္ဆိုတာ အဆင္မသင့္ရင္ ခံၾကရစၿမဲမို႔ မလာပါနဲ႔လို႔ လက္၀ါးနဲ႔ ကာလို႔ရတာမဟုတ္ေတာ့ ျဖစ္လာရင္ ဘယ္လို သက္ေတာင့္သက္သာရွိေအာင္ လုပ္မလဲ၊ မျဖစ္ခင္ ဘာေတြႀကိဳတင္စီမံမလဲဆိုတာ ဦးေႏွာက္ႀကီးတဲ့ ပညာရွင္မ်ားမွ သိတာပါ။
ဆိုပါေတာ့ ေႏြေရာက္ရင္ မီးမၾကာမၾကာပ်က္တယ္။ ပ်က္မွာေပါ့ တႏိုင္ငံလံုးရဲ႕ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ထုတ္လုပ္မႈမွာ အားထားေနရတာက ေရအားလွ်ပ္စစ္၊ ေႏြမွာ ျမစ္ေတြ၊ ေခ်ာင္းေတြ၊ ကန္ေတြ ေရခန္း၊ ရာသီကျပင္း လွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္မႈမွာ နဂိုကမွ လိုအပ္သမွ်ထုတ္မေပးႏိုင္ျဖစ္ေနတဲ့အထဲ စက္အားအျပည့္မလည္ရတဲ့အခါမွာ ေႏြမွာ မီးျပတ္ေတာ့တာေပါ့။ ျပႆနာအားလံုးမွာ သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳး ကြက္တိရွိေနၿပီးသားပါ။ ဒါကို သိသိႀကီးနဲ႔ ကိုယ့္ရွိတဲ့ ဓာတ္ေငြ႔ေတြကိုေတာ့ ႏိုင္ငံျခားေရာင္းစား၊ ရတဲ့ေဒၚလာေတြနဲ႔ လက္ႏွက္ေတြ၀ယ္။ ၿပီးေတာ့ ေျပာလိုက္ေသးတယ္ "တပ္မေတာ္ရွိမွ တိုင္းျပည္အင္အားရွိမယ္"တဲ့။ လက္ေတြမွာေတာ့ တပ္မေတာ္အင္အားရွိေတာ့ တိုင္းျပည္မြဲျပာက်၊ လူေတြဒုကၡေရာက္ေတာ့တာေပါ့
ၾသစႀတီးလ်မွာ အာဏာရအစိုးရက တႏွစ္တခါ ဘတ္ဂ်က္ထုတ္ျပန္ၿပီး ျပည္သူေတြကို အသိေပးရပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ကာကြယ္ေရး အသံုးစရိတ္က ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးရဲ႕ ေနာက္မွာပါ။ အမ်ားဆံုးသံုးတာက Social Security လို႔ေခၚတဲ့ လူမႈဖူလံုေရးမွာ ပင္စင္နာေတြကို ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ဖို႔၊ အလုပ္မရွိသူေတြ၊ လင္ကြဲ မယားကြဲေတြ၊ ဒုကၡိတေတြ၊ အိုမင္းမစြမ္းေတြ ဒါေတြအတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္ဘတ္ဂ်က္မွာ ထိပ္ဆံုးက ထားတယ္။ ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္က ရလာတဲ့ေငြကို ျပည္သူေတြအတြက္သံုးတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာပဲ။ အသံုးမ၀င္ေတာ့လို႔ စြန္႔ပစ္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံျခားက ေလယာဥ္၊ ရဟတ္ယာဥ္ေတြကို လက္ပူတိုက္ ျပင္၊ ထူ ပိန္း မိုက္မဲတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက အိပ္ထဲေရာက္လာမယ့္ ေဒၚလာမ်က္ႏွာၾကည့္ၿပီး တင္သြင္းတာပါ။ တကယ္တမ္း ထပ်ံၾကည့္ေတာ့ ဟိုနားပ်က္က် ဒီနားပ်က္က်ဆိုတာ ျမန္မာျပည္မွာ မဆန္းေတာ့တဲ့ ကိစၥပါ။
ဒီမနက္မွာပဲ ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚမွာ "ကုန္ပါၿပီဗ်ာ"ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ တရုတ္ျပည္ မန္စီဘက္မွာ ကၽြန္းလံုးေတြ အျပည့္တင္ထားတဲ့ ထရပ္ကားပံုေတြ ရိုက္ျပထားတာျမင္လိုက္ရပါတယ္။ ရာသီဥတုဆိုး၀ါးလို႔ ညည္းညဴ ရတာကေတာ့ ျပည္သူေတြေပါ့။ ရာသီဥတုနဲ႔ တိုက္ရိုက္သက္ဆိုင္ေနတဲ့ သစ္ပင္သစ္ေတာေတြ ခုတ္ထြင္ျဖတ္ေတာက္ၿပီး ႀကီးပြားသြားတဲ့ အထဲမွာေတာ့ ျပည္သူေတြမပါ ပါဘူး။ တႏွစ္ တႏွစ္ ဂိတ္ေပါင္းမ်ားစြာကို ေပးကမ္း အဆင့္ဆင့္ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ေမွာင္ခိုထြက္သြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံက အဖိုးတန္သစ္ေတာေတြရဲ႕ တန္ခ်ိန္ တန္ဖိုး၊ တေန႔တေန႔ ျပည္တြင္းမွာ သံုးစြဲဖို႔ ခုတ္ထြင္ ျဖတ္ေတာက္တဲ့ သစ္ပင္၊ ၀ါးပင္၊ ထင္းအျဖစ္ မီးေသြးအျဖစ္ သံုးစြဲဖို႔ ခုတ္တဲ့ သစ္ပင္ေတြရဲ႕ တန္ခ်ိန္တန္ဖိုး ဘယ္သူမွတိတိက်က် တြက္ ခ်က္မျပႏိုင္ဘူးထင္ပါတယ္။ တိတိက်က်ေျပာႏိုင္တာကေတာ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ သဘာ၀ ေဂဟစနစ္ ပ်က္ယြင္းသြားၿပီး ဆိုးရြားတဲ့ရာသီဥတု ေဖာက္ျပန္မႈဒဏ္ တတိုင္းျပည္လံုးခံၾကရတာပါပဲ။
အလ်ဥ္းသင့္လို႔ ၾသစႀကီးလ်မွာ သစ္ပင္တပင္ ခုတ္ခ်င္ရင္ ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲလဲ ဆိုတာေလးေရးျပခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ့္၀င္းကိုယ့္ၿခံထဲမွာ စိုက္ထားတဲ့ သစ္ပင္ပန္းပင္ (ႏွင္းဆီပင္၊ မာလကာပင္၊ သရက္ပင္ေတြ) ကို ခုတ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ဘယ္သူ႔ခြင့္ျပဳခ်က္မွမလိုဘဲ ခုတ္လို႔ရေပမယ့္ သစ္ပင္ႀကီးမ်ိဳးေတြျဖစ္တဲ့ ေဒသခံအပင္ေတြကို ခုတ္လို႔လံုး၀မရပါဘူး။ ခုတ္ခ်င္ရင္ သက္ဆိုင္ရာနယ္ေျမပိုင္ ေကာင္စီ Council ကိုခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းခံရပါတယ္။ ခုတ္ခ်င္ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကို ခိုင္လံုေအာင္ျပရပါတယ္။ သစ္ပင္ႀကီးက ပိုးထိုးေနမယ္၊ ေဆြးေနမယ္ ေလမိုးႀကီးရင္ ၿပိဳက်ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနရွိေနတယ္ဆိုရင္ သူတို႔ေကာင္ဆယ္က လူႀကီးေတြ၊ ကၽြမ္းက်င္သူေတြက ျဖတ္သင့္တယ္၊ ခုတ္သင့္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔ဌာနဆိုင္ရာ ယႏၱရားႀကီးေတြနဲ႔ အခမဲ့ လာျဖတ္ေပးပါတယ္။
ကိုယ့္အိမ္နဲ႔ ဂိုေထာင္နဲ႔ မလြတ္လို႔၊ သစ္ရြက္ေတြေၾကြလို႔၊ အမိုးပ်က္စီးလို႔ ဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔လာစစ္ေဆးၿပီး ခြင့္ျပဳရင္ ကိုယ့္စရိတ္နဲ႔ ကိုယ္ ခုတ္ေပေတာ့။ အဲ့ဒီမွာ သူတို႔ သက္မွတ္ေပးတာထက္ ပိုျဖတ္၊ ပိုခုတ္လို႔ မရပါဘူး။ သစ္ပင္ရဲ႕ ၁၀ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ ျဖတ္ပါ။ ဒီကေန ဒီအထိပဲ ျဖတ္ပါလို႔ သူတို႔ ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း ျဖတ္ရေတာက္ရတဲ့အတြက္ သူတို႔သေဘာထားမွာ သစ္ပင္တပင္ခုတ္ျဖတ္ရမွာ ဘယ္ေလာက္ တြန္႔တိုတယ္ ႏွေျမာတယ္ တန္ဖိုးထားတယ္ဆိုတာ သိသာပါတယ္။ သစ္ပင္တပင္ဘယ္ေလာက္ႀကီးႀကီး ခုေနခါ ေခတ္မီယႏၱရားႀကီးေတြနဲ႔ ခုတ္ျဖတ္ရင္ နာရီပိုင္းပဲ ၾကာပါတယ္။
အဲ့သစ္ပင္တပင္ျပန္ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာကေတာ့ အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီးေပးရေလေတာ့ အသိဉာဏ္ ပညာႀကီးတဲ့ အစိုးရမင္းမ်ား အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ သစ္ပင္ေတြကို ပရမ္းပတာ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ခုတ္ေနတာ ဘယ္ေတာ့မွ မေတြ႔ရပါဘူး။ သစ္ပင္တပင္ခုတ္ရင္ ေထာင္(၃)လ ဆိုတဲ့ ပိုစတာေတြကိုေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၄-၅ ႏွစ္ေလာက္က အညာဘက္ခရီးသြားရင္း ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ သစ္တပင္ခုတ္လို႔ ေထာင္ ၃လ က်သြားတဲ့လူ မေတြ႔ဖူးေပမယ့္ သစ္လံုးႀကီးေတြအျပည့္တင္ထားတဲ့ ထရပ္ကားႀကီးေတြ တရုတ္ျပည္ဘက္ တလိမ့္လိမ့္ ထြက္သြားတာေတာ့ အင္တာနက္ေပၚမွာေတြ႔ဖူးပါတယ္။ သစ္ခိုးထုတ္တဲ့ တရုတ္ေတြလည္း ႏိုင္ငံေတာ္စရိတ္နဲ႔ ေထာင္ထဲ တပတ္ေလာက္ အလည္သြားၾကတယ္ဆိုတာေတာ့ သတင္းထဲမွာ ဖတ္ဖူးပါတယ္။
အစိုးရသစ္လက္ထက္မွာ ဘာေတြေျပာင္းလဲၿပီး ဘယ္ေလာက္တိုးတက္လာမယ္ဆိုတာ အခ်ိန္ကေစာေသးေတာ့ ဘာမွ ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းလို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ေက်ာ္အတြင္းမွာေတာ့ အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ အေမွာင္ေခတ္ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရလို႔ သဘာ၀အရင္းအျမစ္ျဖစ္တဲ့ အဖိုးတန္ကၽြန္းသစ္ေတြ ေျမေပၚေျမေအာက္သယံဇာတေတြ ဆံုးရံႈးခဲ့ရသလို လူသားအရင္းအျမစ္ျဖစ္တဲ့ လူခၽြန္ လူေတာ္ေတြလည္း ဆံုးရံႈးခဲ့ရပါတယ္။
အျပဳနဲ႔အဖ်က္မွာ အဖ်က္လုပ္ရတာလြယ္သေလာက္၊ အျပဳလုပ္ရတာ ခက္ခဲပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လုပ္ႀကံခံရတာ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀နီးပါးရွိပါၿပီ။ ခုထိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လိုထူးခၽြန္ထက္ျမက္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျပန္မရေသးဘူး။ ေဒၚစုကိုပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျခရာနင္းႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေနရတာပါ။ စာေရးဆရာ ေမာင္ေသာ္က ေထာင္ထဲမွာ က်ဆံုးသြားတာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ေက်ာ္ပါၿပီ။ အခုထိ သူ႔လိုသေရာ္စာအေရးေကာင္းတဲ့လူ မေပၚေသးပါဘူး။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေစာင့္ေပမယ့္ အိႏၵိယမွာ ဂႏၶီလိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး ျပန္မရေသးပါဘူး။
သကၠရာဇ္ ၁၇၄၅ မွာေမြးၿပီး ၁၇၉၄မွာ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ ျပင္သစ္သိပၸံဓာတုပညာရွင္ႀကိီး (Intoine Laurent Lavoisier) အင္တိြဳင္းေလာရင့္လဗိြဳင္ဆာ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးအေၾကာင္း စပ္မိလို႔ နည္းနည္းေရးျပ ပါရေစ။ ေခတ္သစ္ ဓာတုေဗဒဖခင္ႀကီးလို႔ ကမၻာေက်ာ္ေလာက္ေအာင္ သူ႔ရဲ႕ သီအိုရီေတြ၊ သူ႔ရဲ႕နည္းစနစ္ေတြ ကိုးကားရတုန္းဆိုေတာ့ သူဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေတာ္တယ္ဆိုတာ ခန္႔မွန္းလို႔ရႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ၁၇၈၉ ျပင္သစ္သူပုန္အၿပီး တက္လာတဲ့ အစိုးရက သူ႔ကို အျမင္မၾကည္တာနဲ႔ ဖမ္းဆီးအေရးယူၿပီး သူနဲ႔ သူ႔အဖြဲ႕ ၂၇ ေယာက္လံုးကို ရံုးတင္စစ္ေဆး အျပစ္ေပးပါတယ္၊ ၂၈ေယာက္စလံုး ေခါင္းျဖတ္သတ္ေစ။ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္တဲ့ ပါရမီရွင္ ဦးေႏွာက္နဲ႔ လူကို ဦးေႏွာက္မဲ့သူက သတ္မိန္႔ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးကမၻာ့သမိုင္းမွာေရာ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာပါ "လူကို ေခြးသတ္"ဆိုတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးေတြက သိပ္ေတာ့ မဆန္းပါဘူး။ မၾကာေသးတဲ့ကာလတခုကို ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ရင္ေတာင္ သူယုတ္မာေတြက သူေတာ္စင္ေတြကို စီရင္ခ်က္ခ်တာ ေရႊျပည္ေခတ္ႀကီးမွာ ၾကံဳခဲ့ရလွပါၿပီ။
သိပၸံပညာရွင္ႀကီး လဗိြဳင္ဆာ ေခါင္းျဖတ္အသတ္ခံရတာ သူနဲ႔ သူ႔တိုင္းျပည္အတြက္သာ ဆံုးရံႈးတာမဟုတ္ဘဲ တကမၻာလံုး ဆံုးရႈံးမႈဆိုတာ သူ႕ရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ သခ်ၤာပညာရွင္ႀကီး လာဂရမ္ (Lagrange) ရဲ႕မွတ္ခ်က္က ေဖာ္ျပေနပါတယ္။
လာဂရမ္က လဗိြဳင္ဆာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး "အဲ့ဒီေခါင္းကို ျဖတ္ပစ္ဖို႔ တခဏပဲၾကာမယ္ ဒါေပမယ့္ ေနာင္ ႏွစ္တရာၾကာေတာင္ ဒီေခါင္းမ်ိဳး ေနာက္တလံုးမရႏိုင္ဘူး"တဲ့။
သစ္ပင္တပင၊္ သစ္ေတာတအုပ္၊ လူေတာ္တေယာက္၊ ပညာရွင္တေယာက္၊ ပါရမီရွင္တေယာက္ရဖို႔ဆိုတာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေစာင့္ရတဲ့အေၾကာင္း အခုေခတ္မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္ေတြသိေစခ်င္လို႔ ဒီစာကိုေရးလိုက္တာပါ။
သာထက္ေအာင္
ေမ ၄၊ ၂၀၁၆