 |
| Refugee Camp in civil-war torn area, Burma |
စံလွၾကီး - တိုင္းရင္းသား အားလံုး ရင္ၾကားေစ႔ဖို႔ အာဃာတေတြ ပယ္ေဖ်ာက္စို႔
(ဒီလိႈင္းဂ်ာနယ္) မိုးမခ၊ ေမ ၂၅၊ ၂၀၁၆
ၿမိဳ႕ကေလးကား အလြန္ပင္ သာေတာင္႔သာယာ ရွိသည္။ ေတာင္ကုန္း ေတာင္တန္းတို႔ၿဖင္႔ ၿခံရံထားၿပီး သေဘာၤဆိပ္လည္း ရွိ၍ စည္ကားလွသည္။ ၿမိဳ႕လူထု၏ စီးပြားေရးမွာလည္း ယြန္းထည္ ေၾကးထည္ အလွအပ ကုန္ပစၥည္းလုပ္ငန္းမ်ားေၾကာင္႔ ေခ်ာင္ေခ်ာင္လည္လည္ ရွိသည္။ အထူးၿခားဆံုးကား ကမၻာမီးေလာင္ သားေကာင္ခ်နင္း ဟူ၍ ဆိုရမည္႔ ေခတ္ကာလၾကီးတြင္ ေအးခ်မ္းစြာ တည္ေနၿခင္းမ်ိဳး ၿဖစ္သည္။ အၿခားေနရာမ်ားတြင္ အၿမဲမၿပတ္ ၾကားေနရသည္႔ ဗံုးသံ ေသနတ္သံမ်ားကို ဤၿမိဳ႕ကေလးတြင္ သိပ္မၾကားရေပ။ သုိ႔ေသာ္ ၿမိဳ႕သူ ၿမိဳ႕သားတို႔ကား သူတို႔အတြက္ ကမၻာပ်က္ခ်ိန္ နီးကပ္လာၿပီ ဆိုသည္ကို သတိမထားမိၾကေပ။
ထို႔ေန႔က ရာသီဥတု ၾကည္လင္ခ်ိန္တြင္ ၾကားေနၾက မဟုတ္သည္႔ ဥၾသဆြဲသံကို ၾကားၾကရသည္။ ရန္သူ ေလယာဥ္ပ်ံမ်ား လာေနၿပီ ၿဖစ္ေၾကာင္း အခ်က္ေပးေသာ ဥၾသသံပင္။ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားကား အဆင္သင္႔ ၿပင္ဆင္ထားေသာ ပုန္းခိုက်င္းမ်ားထဲသို႔ အၿမန္ဝင္ေရာက္ၾကသည္။ ဝင္ေရာက္ၿပီး မၾကာမီမွာပင္ အႏၱရာယ္ကင္းၿပီ ၿဖစ္ေၾကာင္း အခ်က္ေပးေသာ ဥၾသသံကို ၾကားရသၿဖင္႔ က်င္းအေပၚသို႔ ၿပန္တက္ၾကရင္း တစ္ဦးႏွင္႔ တစ္ဦး ေမးၿမန္းၾကသည္။ တစ္ဦးကမူ ရန္သူ ေလယာဥ္ပ်ံက တစ္စင္းတည္းပါဗ်ာ ဗံုးၾကဲဖို႔ လာတာ မဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ကင္းေထာက္ေလယာဥ္ ၿဖစ္မွာပါဟု ဆိုလိုက္သည္။ သူ႕စကား မဆံုးမီမွာပင္ သိမ္႔ကနဲ႔ တုန္သြားသည္ကို ခံစားလိုက္ရၿပီး ဝင္းကနဲ လက္သြားေသာ အလင္းေရာင္ၾကီးကိုလည္း ၿမင္လိုက္ၾကရသည္။ ေနာက္ပိုင္း ဘာဆက္ၿဖစ္သည္ကို ဤၿမိဳ႕သား အမ်ားစု မသိႏိုင္ၾကေတာ႔ေပ။ ဝင္းကနဲ လက္သြားေသာ အလင္းေရာင္ၾကီးကို ၿမင္လိုက္ရသည္ႏွင္႔ သူတို႔ ခႏၶာကိုယ္မ်ား အမွဳန္႔ၿဖစ္သြားေသာေၾကာင္႔ပင္။
အဆိုပါ ၿမင္ကြင္းကား ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ဟီရိုရွီးမား ၿမိဳ႕ကေလး အႏုၿမဴဗံုးဒဏ္ ခံလိုက္ရသည္႔ ၿမင္ကြင္း စာပန္းခ်ီပင္ ၿဖစ္သည္။
အမ်ားသိၾကသည္႔ အတိုင္းပင္ ဂ်ပန္တို႔ကား ဒုတိယ ကမၻာစစ္ၾကီးတြင္ ပါဝင္တိုက္ခိုက္ခဲ႔သည္။ ဝင္ရိုးတန္းသံုးႏိုင္ငံ ေခၚ ေရာမ၊ဘာလင္ ႏွင္႔ တိုက်ိဳ ဝင္ရိုးတန္း မဟာမိတ္အဖြဲ႕ ကို ဖြဲ႕စည္းၿပီး ၿဗိတိသွ်၊ အေမရိကန္၊ ရုရွစေသာ မဟာမိတ္အဖြဲ႕ႏွင္႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ႔သည္။ ပြဲဦးထြက္တြင္ ေနမ်ိဳးႏြယ္တို႔ ေအာင္ပြဲ အလီလီ ရခဲ႔ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ကား တစ္ပြဲၿပီး တစ္ပြဲ အရံွဳးႏွင္႔ ရင္ဆိုင္ရေတာ႔သည္။ ဥေရာပတြင္ ဂ်ာမနီ အီတလီလို႔ လက္နက္ခ်သြားၾကေသာ္လည္း အာရွတြင္ ေနမ်ိဳးႏြယ္ ဂ်ပန္တို႔ကား မာန္တင္းဆဲပင္။ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ၾကီး၏ အဆံုးသတ္ တိုက္ပြဲမ်ားကား အေမရိကန္ ဦးေဆာင္ေသာ မဟာမိတ္တို႔၏ ၾကီးမားေသာ စစ္အင္အားႏွင္႔ ဂ်ပန္စစ္သည္တို႔၏ အညံ႔မခံလိုေသာ စိတ္ဓာတ္တို႔ ရင္ဆိုင္ၾကသၿဖင္႔ ႏွစ္ဘက္ အက်အဆံုး အလြန္မ်ားၿပားခဲ႔ေပသည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ အေမရိကန္ေလတပ္က ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ဟီရိုရွီးမား ၿမိဳ႕ေပၚသို႔ အႏုၿမဴဗံုး တစ္လံုး ၾကဲခ်လိုက္သည္။ ေနာက္သံုးရက္ အၾကာ နဂါဆာကီ ၿမိဳ႕ေပၚသို႔လည္း အႏုၿမဴဗံုး တစ္လံုး ၾကဲခ်လိုက္ၿပန္သည္။ ဤတြင္ ေနမ်ိဳးႏြယ္တို႔ မာန္မတင္း ႏိုင္ေတာ႔ၿပီ။ ခၽြင္းခ်က္မရွိ လက္နက္ခ်ရေတာ႔သည္။ အႏုၿမဴဗံုးမွာ ၿပင္းထန္လွသၿဖင္႔ ဟီရိုရွီးမားၿမိဳ႕၏ သံုးပံု ႏွစ္ပံုမွာ ၿပာအတိ ၿဖစ္သြားခဲ႔သည္။ ဗံုးက်သည္႔ ေနရာ၏ တစ္မိုင္ပတ္လည္ရွိ အရာဝတၳဳ အေဆာက္အအံုတို႔ အမွဳန္႔ၿဖစ္သြားခဲ႔သည္။ လူဦးေရ ၆၆၀၀၀ ခန္႔မွာ ခ်က္ခ်င္း ေသဆံုးခဲ႔ၿပီး ေနာက္ထပ္ လူေပါင္းမ်ားစြာ အႏုၿမဴဗံုးမွ ရေသာ ဒဏ္ရာတို႔ၿဖင္႔ ေသဆံုးခဲ႔သည္။
ဂ်ပန္ေတြဘက္က စဥ္းစားလွ်င္ တကယ္႔ကို ရင္နာစရာဟု ဆိုႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ဟီရိုရွီးမားၿမိဳ႕ရွိ အႏုၿမဴဗံုးေၾကာင္႔ ေသဆံုးခဲ႔သူမ်ား အတြက္ ရည္ရြယ္ ေဆာက္လုပ္ထားသည္႔ လြမ္းသူ႕ဗိမာန္တြင္ အတုယူဖြယ္ စာတန္းေလး တစ္ခု ေရးထိုးထားခဲ႔သည္။ အဂၤလိပ္လိုေရာ ဂ်ပန္လိုပါ ေရးထားၿပီး စာသားမွာ "Let all the souls here rest in peace for we shall not repeat the evil"ဟူ၍ ၿဖစ္သည္။ ၿမန္မာလို "ၿငင္သာၿငိမ္သက္ ေလ်ာင္း၍စက္ေတာ႔ ေနာက္ထပ္အမွား ဒို႔မ်ားတစ္ဖန္ မက်ဴးလြန္ေတာ႔"ဟူ၍ စာေရးဆရာ တစ္ဦးက ဘာသာၿပန္ဆိုခဲ႔ဖူးသည္။ (ထိုစာသားကို အလြန္ ႏွစ္သက္ခဲ႔သၿဖင္႔ အလြတ္ ရေနခဲ႔ေသာ္လည္း ဘာသာၿပန္သူ ႏွင္႔ စာအုပ္၏ အမည္ကို စဥ္းစား၍ မရသၿဖင္႔ မေဖာ္ၿပႏိုင္ၿခင္း အတြက္ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။)
ဂ်ပန္ေတြ ေရးထားသည္႔ စာတန္း ကဗ်ာေလးသည္ အဓိပၸါယ္ ေလးနက္ က်ယ္ဝန္းလွသည္။ သင္ခန္းစာယူေသာ သံေဝဂ တရား ပါသည္။ အမုန္းပြားေသာ အာဃာတ စကားသံ မပါ။ ေနာင္ အနာဂတ္တြင္ အလားတူ အၿဖစ္ဆိုးမ်ိဳး မၿဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမည္ ဟူေသာ စိတ္ေကာင္းစိတ္ၿမတ္ လႊမ္းမိုးေနသည္။ လက္စားေခ်ရမည္ ဟူေသာ အကုသိုလ္ ေဒါသသံမ်ိဳး မၾကားရေပ။ အမွန္ေတာ႔ စစ္ႏိုင္သူ အေမရိကန္သည္ ဂ်ပန္ကို အာရွတြင္ စီးပြားေရးအရ အလယ္အလတ္တန္းစား ႏိုင္ငံ အၿဖစ္သာ ထားမည္ ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ၿဖင္႔ လာခဲ႔သူ ၿဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ထိန္းခ်ဳပ္မွဳမ်ားကို ေလ်ာ႔ေပးရံု သာမက ဂ်ပန္၏ စက္မွဳလုပ္ငန္းကိုပါ ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္ ကူညီခဲ႔သည္။ ယေန႔တြင္ေတာ႔ ဂ်ပန္သည္ ထိပ္တန္း ႏိုင္ငံ အဆင္႔ ေရာက္ရံုမက အေမရိကန္ႏွင္႔လည္း ခိုင္ၿမဲေသာ မဟာမိတ္မ်ားပင္ ၿဖစ္ေနေပၿပီ။ ဂ်ပန္ေတြ ကိုယ္႔ေစတနာက ကိုယ္႔ကို ၿပန္အက်ိဳးေပးခဲ႔သည္ဟု ဆိုရမည္။
ဂ်ပန္ႏွင္႔ အေမရိကန္ တို႔တြင္ ဂ်ပန္ဘက္က စဥ္းစားလွ်င္ အေမရိကန္ေတြ အေတာ္ ရက္စက္သည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ အႏုၿမဴဗံုးက မေတာ္တဆ ေပါက္ကြဲသြားတာမ်ိဳး မဟုတ္။ ကိုလံဘီယာ တကၠသိုလ္တြင္ အီတလီ ရူပေဗဒ ပညာရွင္ ဖားမီး(Fermi) ႏွင္႔ မက္ဟင္တန္ ပေရာဂ်က္(Manhattan project) ဆိုၿပီး စီမံကိန္းႏွင္႔ စမ္းသပ္ခဲ႔တာ ၿဖစ္သည္။ ေနာက္ၿပီး ဗံုးၾကဲဖို႔ အတြက္ အလွပဆံုး အစည္ကားဆံုး ဂ်ပန္ၿမိဳ႕ၾကီးမ်ားကို ဆန္ကာတင္ ေရြးခ်ယ္ထားသည္။ ထိုၿမိဳ႕မ်ားကို သမားရိုးက် ေလေၾကာင္း စစ္ဆင္မွဳမ်ား လံုးဝမလုပ္။ အလွပဆံုး အေၿခအေနမွာ ရွိေနေစသည္။ ဒါမွလည္း အႏုၿမဴဗံုး၏ ၿပင္းထန္ပံုကို လက္ေတြ႕သိႏိုင္မည္ကိုး။ ေနာက္ၿပီး လူအစည္ကားဆံုး ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ကို ေသခ်ာစြာ ၿမင္မွ ၾကဲခ်ရမည္ ဟူ၍ ေလယာဥ္မွဴးကို အမိန္႔ေပးထားခဲ႔သည္။ ဟီရိုရွီးမားကို ဗံုးၾကဲၿပီးေတာ႔ ေနာက္ထပ္ အလွည္႔က်သည္႔ ၿမိဳ႕က နာဂါဆာကီ မဟုတ္။ ေကာ႔ကူးရာၿမိဳ႕ ၿဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ ဗံုးၾကဲဖို႔ ၿမိဳ႕ေပၚ အေရာက္တြင္ ၿမိဳ႕က တိမ္ေတြ ဖံုးေနခဲ႔သည္။ မွန္း၍ ပစ္ခ်ရင္ ရႏိုင္ေလာက္ေသာ္လည္း အမိန္႔က ေသခ်ာစြာ ၿမင္ရမွ ၾကဲရမည္ ဆိုသၿဖင္႔ ဒုတိယ ပစ္မွတ္ ၿဖစ္ေသာ နာဂါဆာကီၿမိဳ႕ ကံဆိုးခဲ႔ရၿခင္း ၿဖစ္သည္။ ကဲ ဒီထက္ပိုၿပီး ေသြးေအးေအးနဲ႔ ရက္စက္တာ ရွိပါဦးမလားဟု ဆိုႏိုင္သည္။
တခါ အေမရိကန္ဘက္က စဥ္းစားၿပန္ေတာ႔ ဂ်ပန္က ပုလဲဆိပ္ကမ္းကို စစ္မေၾကညာပဲ ဗံုးၾကဲတုန္းကေရာ မရက္စက္ဘူးလားဟု ဆိုလိမ္႔မည္။ ဒီဇင္ဘာ ၇ ရက္ေန႔တြင္ ဂ်ပန္က အေမရိကန္ပိုင္ ပုလဲဆိပ္ကမ္းကို စစ္မေၾကညာပဲ အငိုက္ဖမ္း တိုက္ခိုက္ခဲ႔ရာ အေမရိကန္ စစ္သည္ေတြ ခမ်ာ ထုိင္အေသခံရသလို ၿဖစ္သြားခဲ႔သည္။ ရွိသမွ် သေဘာၤေတြ အားလံုးနီးပါး ပ်က္စီးၿပီး ေလယာဥ္အစင္း ၁၇၇ စင္းလံုး ပ်က္စီးသြားခဲ႔သည္။ အေမရိကန္ စစ္သည္ ၃၀၀၀ ေက်ာ္ခန္႔ က်ဆံုး ဒဏ္ရာရခဲ႔ၾကသည္။ ရုပ္ရွင္ေတြထဲတြင္ ပို၍ပင္ ပီၿပင္ေသးသည္။ အားလပ္ရက္မို႔ အေမရိကန္ စစ္သည္ေတြ ငါးမွ်ားသူမွ်ား၊ အိပ္သူအိပ္၊ အၿပင္ထြက္သူထြက္ ၿဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ ေလယာဥ္အုပ္ၾကီး ေရာက္လာၿပီး ဗံုးေတြ သြန္ခ်သည္ ၿဖစ္ရာ အက်အဆံုးမ်ားသည္မွာ မဆန္းေပ။ သေဘာၤနစ္သြားလို႔ ေရၿပင္ေပၚမွာ ကူးေနတဲ႔ အေမရိကန္ စစ္သည္ေတြကို အဲဒီေခတ္တုန္းက ေခတ္အမီဆံုးလို႔ ဆိုႏိုင္ေသာ ဂ်ပန္ ဇီးရိုး တိုက္ေလယာဥ္ေတြက နိမ္႔နိမ္႔ေလး ရွပ္ပ်ံၿပီး စက္ေသနတ္ေတြနဲ႔ စိမ္ေၿပနေၿပ ပစ္ခဲ႔ၾကသည္။ ဒီဇင္ဘာ ၇ ရက္ ႏွင္႔ ၈ ရက္ေန႔ မနက္ပိုင္းမ်ားတြင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ တိုက်ိဳၿမိဳ႕ၾကီးရွိ တယ္လီဖုန္းေတြမွာ မအားမလပ္ေလာက္ေအာင္ အလုပ္မ်ားေနခဲ႔သည္။ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးတိုင္းလိုလိုသည္ ဂ်ပန္ဘုရင္႔ ေလတပ္မေတာ္ၾကီးက အေမရိကန္ပိုင္ ပုလဲဆိပ္ကမ္းကို ေအာင္ၿမင္စြာ တုိက္ခုိက္ႏိုင္ခဲ႔ၿပီ ၿဖစ္ေၾကာင္း သတင္းကို မိတ္ေဆြအခ်င္းခ်င္း ဖုန္းဆက္ သတင္းေပးေနၾကေသာေၾကာင္႔ ၿဖစ္သည္။ သူတို႔ေတြ အဲဒီလို ဂ်ပန္ဘုရင္႔ ေလတပ္မေတာ္ၾကီး၏ အစြမ္းကို ခ်ီးက်ဴးကာ "ဒို႔ဘုရင္ေရႊဘုန္း ေနတႏွဳန္းသာပ"ဆိုၿပီး ဝင္႔ၾကြားေနခ်ိန္တြင္ သားေသ လင္ဆံုး ၿဖစ္ရရွာေသာ အေမရိကန္ အမ်ိဳးသမီးေတြ၏ မ်က္ရည္ေတြသည္ ေခ်ာင္းစီးေနေပလိမ္႔မည္။
အေမရိကန္-ဂ်ပန္ ႏိုင္ငံသား မဟုတ္သူ တစ္ေယာက္ အေနႏွင္႔ ဆိုေသာ္ ဘယ္သူ ပိုလြန္တယ္လို႔ ေၿပာလို႔ မရေတာ႔ၿပီ။ ဒီအၿဖစ္ကို ၾကည္႔ၿပီး သမိုင္းတြင္ မည္သူမွ် အမွားမကင္း ဆိုေသာ သင္ခန္းစာကိုပါ ရလိုက္သည္။ ဒီေတာ႔ "ၿငင္သာၿငိမ္သက္ ေလ်ာင္း၍စက္ေတာ႔ ေနာက္ထပ္အမွား ဒို႔မ်ားတစ္ဖန္ မက်ဴးလြန္ေတာ႔"ဆိုတဲ႔ စာသားေလးရဲ႕ အဓိပၸါယ္က ပိုေပၚလာသည္။ ဂ်ပန္မွားတယ္ အေမရိကန္မွားတယ္ သူတို႔ေတြ မၿငင္းေတာ႔ၿပီ။ ၿငင္းလို႔လည္း အေၿဖ မထြက္ႏိုင္ေတာ႔ၿပီ။ ဒီေတာ႔ ခြင္႔လႊတ္ၿပီး ေရွ႕ဆက္သြားဖို႔ ဆံုးၿဖတ္လိုက္ၾကသည္။ တကယ္လည္း ေရွ႕ကို ၿပန္ေရာက္သြားတာပါပဲ။
သမၼာက်မ္းစာထဲမွ အၿဖစ္အပ်က္ ကေလး တစ္ခုကို သတိရမိသည္။ တစ္ခါက ေယရွဳ ခရစ္ေတာ္ထံသို႔ ၿပည္႔တန္ဆာမ တစ္ဦးကို ေခၚေဆာင္လာသည္။ ထို ၿပည္႔တန္ဆာမတြင္ အၿပစ္ေတြရွိလို႔ ခဲနဲ႔ ေပါက္သတ္မယ္လို႔ လူေတြက ေၿပာေတာ႔ ခရစ္ေတာ္က သင္တို႔ထဲမွာ အၿပစ္လံုးဝ မရွိသူေတြ ဒီမိန္းမကို ခဲနဲ႔ ေပါက္ႏိုင္တယ္ဟု မိန္႔ၾကားသည္။ လူအားလံုး ေတြသြားၿပီး လူတစ္ေယာက္က ခဲလံုးကို ေအာက္သို႔ ပစ္ခ်လိုက္သည္။ သူကိုယ္တိုင္လည္း အၿပစ္မကင္း ဆိုတာ စဥ္းစားမိေသာေၾကာင္႔ပင္။ ေနာက္ေတာ႔ လူတိုင္း ခဲလံုးေတြ ပစ္ခ်သြားၾကၿပီး ဘယ္သူမွ ခဲနဲ႔ မေပါက္ႏိုင္ေတာ႔ဟု ဆိုသည္။ လူတိုင္း အမွားမကင္း ဆိုေသာ သင္ခန္းစာပင္။ ငယ္စဥ္က ဖတ္ဖူးရာ ႏွစ္သက္သၿဖင္႔ မွတ္မိေနၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္။ ခရစ္ယာန္ ဘာသာဝင္မ်ားကေတာ႔ ပို၍ သိမွတ္ေနပါလိမ္႔မည္။
ယေန႔ အမိ ၿမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တြင္လည္း အမ်ိဳးသား ရင္ၾကားေစ႔ေရး ႏွင္႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ၿပန္လည္ ေဖာ္ေဆာင္မည္ဟု တာဝန္ရွိသူမ်ားက ဆံုးၿဖတ္ထားသည္။ ရင္ၾကားေစ႔ေရးကို ေၿပာရသည္ ဆိုကတည္းက မုန္းတီးမွဳေတြ နာက်ည္းမွဳေတြ အာဃာတေတြ ရွိေနၾကလို႔ပဲ ၿဖစ္သည္။ ဘယ္ေလာက္ပင္ နာက်ည္းစရာေတြ ရွိရွိ အႏုၿမဴဗံုးၾကီး အၾကဲခံခဲ႔ရေသာ ဂ်ပန္ေလာက္ေတာ႔ အၿဖစ္ မဆိုးႏိုင္ၿပီ။ ဂ်ပန္ႏွင္႔ အေမရိကန္တို႔ပင္ ေက်ေအး ႏိုင္ေသးသည္ ဆိုပါက တစ္ႏိုင္ငံတည္းသားခ်င္း ပို၍ပင္ ေက်ေအးရန္ ၿဖစ္ႏိုင္ရပါမည္။
တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးခ်င္း နာက်ည္းမွဳေတြ ရွိသည္ ဆိုလွ်င္လည္း ၿဖစ္ရၿခင္း အေၾကာင္းကို ရွာေသာ္ အနီး အေၾကာင္းရင္း ႏွင္႔ အေဝး အေၾကာင္းရင္း ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးသာ ၿဖစ္ႏိုင္သည္။ လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ အတြင္းမွာ ၿဖစ္ခဲ႔သည္ ဆိုေသာ အနီး အေၾကာင္းရင္းမ်ားကို ၾကည္႔လွ်င္ လူမ်ိဳး တစ္မ်ိဳးႏွင္႔ တစ္မ်ိဳး ႏွိပ္စက္တယ္ ဆိုတာ မၿဖစ္ႏိုင္ေပ။ တစ္ႏိုင္ငံလံုး စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ေအာက္တြင္ ေနၾကရသည္ ၿဖစ္ရာ မည္သည္႔ လူမ်ိဳးၿဖစ္ေစ ဤစနစ္ကို ဆန္႕က်င္ပါက ဒုကၡေတြ႕မည္သာ ၿဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ႔ ထိုအစိုးရ အားလံုးတို႔သည္ ဘယ္သူကမွ် မဲဆႏၵၿဖင္႔ လုပ္ပိုင္ခြင္႔ ေပးထားသည္႔ အစိုးရမ်ားမဟုတ္ ဆိုတာ လူတိုင္းအသိ ၿဖစ္ေနသည္။
ေရွးပေဝသဏီက ရာဇဝင္တြင္ ၿဖစ္ခဲ႔ေသာ အေဝး အေၾကာင္းရင္းမ်ားကို အေၿခခံ၍ မုန္းတီးၾကသည္ ဆိုလွ်င္ ပို၍ပင္ မသင္႔ေလ်ာ္။ သမၼာက်မ္းစာပါ ေယရွဳ ခရစ္ေတာ္ မိန္႔ၾကားခဲ႔သည္ ဆိုေသာ မည္သူ အမွားကင္းသလဲ ဆိုသည္႔ ၿဖစ္ရပ္လိုပင္ မည္သူမွ် အမွားမကင္းေသာေၾကာင္႔ ၿဖစ္သည္။ ၿပည္နဲ႔ ေတာင္ငူလည္း ဗုဒၶဘာသာ ၿမန္မာခ်င္းေပမယ္႔ တိုက္ခိုက္ခဲ႔တာေတြ ရွိသည္။ ပို၍ သိသာရန္ သမိုင္းၿဖစ္ရပ္ အခ်ိဳ႕ကို ၿပန္ၾကည္႔ႏိုင္သည္။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္တြင္ ဘိုးေတာ္ဘုရားသည္ ရခုိင္ၿပည္ ေၿမာက္ဦးၿမိဳ႕ကို တိုက္ခိုက္ခဲ႔ၿပီး ေၿမာက္ဦးနန္းေတာ္ကို မီးတင္ရိွဳ႕ခဲ႔သည္။ ဒါကေတာ႔ ေရွးဘုရင္စနစ္၏ ထံုးစံအတိုင္းသာ ၿဖစ္သည္။ ကိုယ္က အင္အားၾကီးလွ်င္ တိုက္ခိုက္မည္။ သူက အင္အားၾကီးလွ်င္လည္း သူက လာတိုက္မည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ပင္ ရခိုင္ဘုရင္ မင္းရာဇာၾကီးသည္ ခရစ္ သကၠရာဇ္ ၁၆၀၀ ဘုရင္႔ေနာင္ နတ္ရြာစံ၍ ႏိုင္ငံၿပိဳကြဲခ်ိန္တြင္ ဟံသာဝတီ ပဲခူးသို႔ ခ်ီတက္လာၿပီး နန္းေတာ္ၾကီးႏွင္႔ တကြ ပဲခူးၿမိဳ႕ၾကီးကိုပါ မီးတင္ရိွဳ႕ခဲ႔သည္။ ပဲခူး ေရႊေမာ္ေဓာ ေစတီေတာ္ၾကီးပါ မီးခုိးမ်ား စြဲၿပီး အိုးမည္းသုတ္ထားသကဲ႔သို႔ ၿဖစ္သြားခဲ႔သည္ဟု ဆိုသည္။ ေႏွာင္းေခတ္လူမ်ား မည္သူက မည္သူ႕ကို အၿပစ္တင္ၾကပါမည္နည္း။ ဟံသာဝတီ နန္းေတာ္ၾကီး မီးေလာင္သြားတာက ၁၆၀၀ ၿပည္႔ႏွစ္ ေၿမာက္ဦးနန္းေတာ္ မီးေလာင္တာက ၁၇၈၄ ခုႏွစ္ ၿဖစ္သည္။ သမိုင္းတြင္ မည္သူမွ် အမွားမကင္း ကိုယ္က သူ႕ကို လက္ညိွဳးထိုးရင္ သူကလည္း ၿပန္၍ လက္ညိွဳးထိုးစရာ ရွိေနသည္သာ ၿဖစ္သည္။ သမိုင္းကို ဖတ္ၾကည္႔လွ်င္ သင္ခန္းစာ ယူစရာ ႏွင္႔ အတုယူစရာ အၿဖစ္သာ ၿမင္ရေလသည္။ ရန္ၿငိဳးထားစရာ အၿဖစ္ ၿမင္လွ်င္ ကိုယ္တိုင္ေရာ အၿပစ္ကင္းၿပီလား ဟူေသာ အေမးသို႔ ၿပန္ေရာက္လာသည္။
ယေန႔လို တာဝန္ရွိသူမ်ားက ၂၁ ရာစု ပင္လံုညီလာခံ လုပ္မည္ဟု စိုင္းၿပင္းေနခ်ိန္တြင္ အတိတ္က ၿဖစ္ရပ္ေတြကို ခြင္႔လႊတ္တတ္ဖို႔ လိုသည္။ တစ္ဖက္ႏွင္႔ တစ္ဖက္ အၿပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးရတာေတြ ရွိလာလိမ္႔မည္။ ထိုအခါ တစ္ဖက္ဖက္မွ ၿဖစ္ေစ ႏွစ္ဖက္စလံုးမွ ၿဖစ္ေစ အတိတ္က ကိုယ္ခံခဲ႔ရတယ္လို႔ ထင္တာေတြကို စိတ္ထဲ ထည္႔ထားရင္ ေဆြးေႏြး အေၿဖရွာေရး ေအာင္ၿမင္ဖို႔ ခက္လိမ္႔မည္။ ဒီေတာ႔ အမိ ၿမန္မာႏိုင္ငံမွ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳး အသီးသီးတို႔ အေနၿဖင္႔ ေယရွဳ ခရစ္ေတာ္၏ ဆံုးမစကားကို မွတ္သားကာ ဂ်ပန္ေတြ ေရးထုိးခဲ႔ေသာ စာသားအတုိင္း ေနာက္ထပ္အမွား ဒို႔မ်ား တစ္ဖန္ မက်ဴးလြန္ေတာ႔ ဟူေသာ စိတ္ထားကို ေမြးၿမဴၾကၿပီး အမ်ိဳးသား ရင္ၾကားေစ႔ေရး အတြက္ အမ်က္ ေဒါသ အာဃာတေတြ ပယ္ေဖ်ာက္လွ်က္ အၿပန္အလွန္ ခြင္႔လႊတ္ႏိုင္ေသာ ေမတၱာစိတ္ထားဖို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ရပါေၾကာင္း။
မွီၿငမ္း
ပညာရဲ႕သေဘာ(တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္)
ၿမန္မာ႔စြယ္စံုက်မ္း
(ေမ ၂၃ ရက္ေန႔ ၂၀၁၆ ထုတ္ ဒီလိွဳင္းဂ်ာနယ္ အတြဲ (၅) အမွတ္ (၁၉) မွာ ပံုႏွိပ္ ေဖာ္ၿပခဲ႔ေသာ ေဆာင္းပါး ၿဖစ္ပါသည္။)