 |
| Photo - facebook # water donation |
တူေမာင္ညိဳ - ဘယ္သူ႔ အကူအညီမွ မလိုတဲ့ဘဝ ျပည္သူေတြ ေရာက္ပါေစ
(မိုးမခ) ေမ ၂၇၊ ၂၀၁၆
ဒီခ်ဳပ္ပါတီအစုိးရ ရဲ႕ “ရက္ေပါင္း ၁၀၀ စီမံခ်က္ေတြ” ကို ဘယ္လိုျမင္သလဲလုိ႔ ေမးတာႀကံဳရပါတယ္။ အဖုိးတန္တဲ့ “အေတြ႔ အႀကံဳနဲ႔သင္ခန္းစာေတြရလိမ့္မယ္” လို႔ ထင္ေၾကာင္းျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။
ဥပမာအားျဖင့္ ရက္ေပါင္း ၁၀၀ အတြင္း လွ်ပ္စစ္မီးမွန္မွန္လာဖို႔ဆုိတာ ပါးစပ္ကေျပာသလို လြယ္လြယ္မျဖစ္ႏုိင္ဘူး မဟုတ္ လား။ ဒီေတာ့ လွ်ပ္စစ္မီး ဘာေၾကာင့္မလာႏုိင္ရသလဲဆုိတဲ့ အေၾကာင္းအခ်က္(လုိအပ္ခ်က္) ကို ဒီခ်ဳပ္ပါတီအစုိးရ ရက္ေပါင္း ၁၀၀ အတြင္း သိသြားႏုိင္တယ္မဟုတ္လား။ ဒါဆိုရင္ လွ်ပ္စစ္မီးမွန္မွန္လာဖုိ႔ဘာလုပ္ရမယ္ ဆိုတာကို တိတိက်က်သိရွိသြားမယ္။ ဒီလို သိသြား ၿပီဆုိရင္ လွ်ပ္စစ္မီးမွန္မွန္လာဖို႔ ထိေရာက္ပီျပင္တဲ့ စီမံခ်က္ေရးဆြဲၿပီး လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေဖာ္လာႏုိင္မယ္ မဟုတ္ပါလား။
ဒီလိုပါပဲ ေသာက္သံုးေရကိစၥ၊ ကားၾကပ္တဲ့ကိစၥ၊ အမိႈက္စြန္႔ပစ္တဲ့ကိစၥ၊ မိုးရြာတဲ့အခါ လမ္းမေပၚေရေတြတင္က်န္ခဲ့တဲ့ကိစၥ၊ ဖားကန္႔မွာေျမစာပံုၿပိဳက်ၿပီး ခဏခဏေသပြဲဝင္ေနရတဲ့ကိစၥ၊ စတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးလည္း စီမံလာႏုိင္မယ္မဟုတ္ပါလား။ ဒါက ၿမိဳ႕ျပ ဆုိင္ရာကိစၥ သက္သက္ကိုသာ ေပၚလြင္ေအာင္ကြက္ၿပီးေျပာျပတာပါ။
ကုန္ေစ်းႏႈန္းက်ဆင္းေရးကိစၥ၊ လက္ပံေတာင္းကိစၥ၊ ျမစ္ဆံုကိစၥေတြကို ရက္ ၁၀၀ စီမံခ်က္ခ်ၿပီး ဘယ္လိုလုပ္ႏုိင္မွာလဲ။
လက္ရွိကာလမွာပဲ ကခ်င္ျပည္နယ္နဲ႔ ရွမ္းျပည္နယ္ထဲမွာ ပစ္ခတ္တိုက္ခုိက္ေနတာေတြကို ရက္ေပါင္း ၁၀၀ အတြင္း ရပ္စဲ သြားေအာင္လုပ္ၾကည့္ပါအံုး၊ မလြယ္ပါဘူး။
ဒါေတြအျပင္ ဒီထက္ပိုမို က်ယ္ဝန္းၿပီး ဒီထက္နက္ရိႈင္းတဲ့ “ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ တရားဥပေဒစုိးမိုးေရး၊ အပစ္ အခတ္ ရပ္စဲေရး၊ ၂၁ရာစုပင္လံုညီလာခံေခၚယူေရး၊ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရး”စတဲ့ ကိစၥႀကီး ေတြကေတာ့ သံသရာမဆံုး ေမွ်ာ္ေပအံုး။
တျခားေတာ့မသိပါဘူး။ ဟုိဟုိဒီဒီ “ရက္ေပါင္း ၁၀၀ စီမံခ်က္ေတြ” ထက္ ျဖစ္ေစခ်င္တာ တစ္ခုေတာ့ရွိပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ျပည္သူလူထုအေပၚႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာဖိစီးႏွိပ္စက္ေနခဲ့တဲ့ ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုးေတြကို ေျခလွမ္းရွိရွိ စီမံကိန္းရွိရွိ ခ်ေပးေစခ်င္တာပါ။အထူးသျဖင့္ အလုပ္သမား၊လယ္သမားနဲ႔ၿမိဳ႕ေနဆင္းရဲသားမ်ားအေပၚ ဖိစီးေနတဲ့ ဝန္ထုပ္ဝန္ပုိးေတြကို ခ်ေပးေစခ်င္တာပါ။ ဦးဝင္းထိန္ ေျပာ ေျပာေန တဲ့ “ဆိုက္ကားဆရာႀကီးေတြ” အတြက္လည္း ဘယ္လို အစီအမံေတြရွိပါလဲ။
လုပ္္ခ၊လစာနဲ႔ ကုန္ေစ်းႏႈန္းညီမွ်ရဲ႕လား၊ စုိက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္တဲ့သီးႏွံအတြက္ ေျမ၊ ေရ၊ (ဓါတ္ေျမၾသဇာ၊ ပိုးသတ္ေဆး၊ ေပါင္း သတ္ေဆး၊ စက္သံုးဆီ၊ စုိက္ပ်ိဳးစရိတ္ေငြ) မလံုေလာက္မႈကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းေပးမလဲ။ စုိက္ပ်ိဳးထြက္ရွိလာတဲ့သီးႏွံအတြက္ အက်ိဳး အျမတ္တကယ္ရွိတဲ့ ေစ်းကြက္ရွိရဲ႕လား။ လယ္ကြက္နဲ႔ေစ်းကြက္ၾကားမွာ တားဆီးထားတဲ့ ဝန္ထုတ္ဝန္ပုိးေတြ၊ ခလုပ္ကန္းသင္းေတြက ဘာေတြလဲ။ ဒါေတြကိုလက္ေတ႔ြက်က် ကူညီေျဖရွင္းေပးေစခ်င္ပါတယ္။
ကာလေပၚ၊ ခါေတာ္မီွ၊ မဲေမွ်ာ္တဲ့ အကူအညီေပးနည္းေတြေလာက္နဲ႔ မတင္းတိမ္ေစခ်င္ပါဘူး။
ဥပမာ- ေရ ဆုိပါစုိ႔။
ရွားပါးခ်ိန္ျပတ္လပ္ခ်ိန္ေရာက္ရင္ ၿမိဳ႕ေပၚက“ေစတနာရွင္”ကို ေမွ်ာ္ရတဲ့ ဘဝေတြက ေရရွားတဲ့အရပ္က ျပည္သူေတြ လြတ္ ေျမာက္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဒီအတြက္(စုိက္ပိ်ဳးေရးနဲ႔ေသာက္သံုး)ေရကိုဘယ္လိုနည္းနဲ႔ မျပတ္ေအာင္ လုပ္လို႔ရႏုိင္မလဲဆုိတာ ေဒသခံျပည္သူ ေတြနဲ႔ပညာရွင္ေတြ ညွိႏိႈင္းေဆြးေႏြး ႀကံဆၿပီး ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္လုပ္ေစခ်င္တာပါ။ ေဒသခံျပည္သူေတြမွာ သင္ခန္းစာေတြ၊ အေတြ႔အႀကံဳ ေတြမ်ားစြာရွိပါတယ္။ ဒါေတြနဲ႔ ေခတ္မီနည္းပညာေတြေပါင္းစပ္ရမွာပါ။
သယံဇာတေတြ ေပါႂကြယ္ဝတယ္ ဆုိတဲ့ တုိင္းျပည္ႀကီးဟာ အဆက္ဆက္ေသာအုပ္စိုးသူေတြရဲ႕ ဖိႏွိပ္ေသြးစုပ္မႈ၊ တစ္ဖက္ သတ္ကိုယ္က်ိဳးၾကည့္မႈ၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈည့ံဖ်င္းမႈေတြေၾကာင့္ ျပည္သူေတြဟာ ေဖာင္စီးရင္ေရငတ္ေနၾကရပါတယ္။ အက်င့္စာရိတၱပ်က္ျပားမႈ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ဒီလိုဖိႏွိပ္ေသြးစုပ္မႈမ်ိဳးစံုရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ိဳးဆက္သက္ေရာက္မႈပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ရာဇဝတ္က်ဴး လြန္တယ္ဆိုတဲ့ျပစ္မႈနဲ႔ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ခံရျပန္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ “ ဖိႏွိပ္ေသြးစုပ္မႈ -ဆင္းရဲမြဲေတမႈ - ပညာမဲ့မႈ - ရာဇဝတ္မႈက်ဴးလြန္ မႈ” ဆုိတဲ့ သံသရာ စက္ဝုိင္းဟာ ကရြတ္ကင္းေလွ်ာက္သလို မရပ္မနားလည္ပတ္ေနေတာ့တာပါပဲ။ ဒီသံသရာေဘးဆိုးက လြတ္ျမတ္ဖုိ႔ ေသာ့ခ်က္က ဖိႏွိပ္ေသြးစုပ္မႈကို အကုန္အစင္ဖယ္ရွားရွင္းလင္းပစ္ဖုိ႔နဲ႔ ဖိႏွိပ္ေသြးစုပ္ခံဘဝကေန အျမန္ဆံုးလြတ္ေျမာက္ေစဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသံသရာကေန ျပည္သူေတြကို နာက်င္မႈအနည္းဆံုးနည္းနဲ႔ လြတ္ေျမာက္ေအာင္လုပ္မယ္ဆိုရင္လည္း လုပ္ေပးပါ။
ၿမိဳ႕ေပၚက “ေစတနာရွင္” ဆုိတာကလည္း ႏုိင္ငံတကာ(INGOs) သခင္ထံ ပရိုပုိဆယ္ တင္ၿပီးမွ သူ႔ခမ်ာလာကူရတဲ့ ေစတနာ ရွင္မဟုတ္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ျပည္တြင္းျဖစ္ခရုိနီသခင္ရဲ႕ေစတနာ စပြန္ဆာနဲ႔လာရတာမဟုတ္လား၊ သူတို႔ကလည္း ျပည္သူေတြကို ႏွစ္စဥ္ ႏွစ္တုိင္းကူညီခ်င္ပံုရတယ္။ ဒါမွလည္း သူတို႔အဖို႔ “ကူညီတဲ့အလုပ္” ရွိမွာမဟုတ္လား။ ျပည္သူေတြမွာ အကူအညီမလိုေတာ့ရင္ အကူ အညီ ဘယ္လိုေပးလို႔ရေတာ့မွာလဲ။
ျပည္သူေတြဟာ ျပင္ပအကူအညီ၊ ၿမိဳ႕ျပေစတနာရွင္အကူအညီ၊ ခရိုနီအကူအညီကို (ရာသီကာလ ေရာက္လာရင္) ထာဝစဥ္ ေမွ်ာ္ေနရတဲ့ဘဝကေန အၿပီးအပုိင္လြတ္ေျမာက္သြားေစတဲ့ နည္းမ်ိဳးနဲ႔ ကူညီၾကေစခ်င္တာပါ။
က်ေနာ့္သေဘာကေတာ့ ျပည္သူေတြဟာ အကူအညီေတြကို ႏွစ္စဥ္ေမွ်ာ္လင့္မေနရတဲ့ ဘဝမ်ိဳးေရာက္သြားေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ငင္း ရလာတဲ့အကူအညီနဲ႔ လက္ရွိ လုိအပ္ခ်က္ေရာ ေရရွည္လုိအပ္ခ်က္ကိုပါ ေျဖရွင္းသြားႏုိင္ေစခ်င္တာပါ၊ ဒီလို ေျဖရွင္း နည္းမ်ိဳးကို ေရွ႕ရႈဖို႔ပါ။
ရင့္သီးရုိင္းျပသြားရင္ေတာင္းပန္ပါတယ္။
ေစတနာေပါက္ၿပီး ဒန္ေပါက္ထမင္းတစ္နပ္ အလွဴေပးတာမ်ိဳးထက္ ေန႔စဥ္ပံုမွန္ ထမင္းစားရမယ့္ အလုပ္အကုိင္မ်ိဳး ဖန္တီး ေပးဖုိ႔ပါ။ (ဒန္ေပါက္ေကၽြးတ့ဲအတြက္လည္း သာဓုပါ)
က်ေနာ္တို႔ျပည္သူေတြဟာ လူပ်င္းေတြ လူဖ်င္းေတြ၊ အႀကံတုန္းဉာဏ္တုန္းေတြ လံုးဝမဟုတ္ပါဘူး။ စုိက္ဘဏ္ကေခ်းေငြ ထုတ္ၿပီးမူးယစ္ေသာက္စားေလာင္းကစားလုပ္တဲ့သူေတြမဟုတ္ပါဘူး၊ တခ်ိဳ႕တေလရွိေကာင္းရွိပါလိမ့္မယ္။ တခ်ိဳ႕ကိုၾကည့္ၿပီး၊တစိတ္ပုိင္း ကိုၾကည့္ၿပီးတစ္ခုလံုးကို အျပစ္ေျပာတာ၊ကဲ့ရဲ႕စကားတင္းဆုိတယ္ဆုိတာ မိုက္မဲည့ံဖ်င္းတဲ့သူေတြရဲ႕အေျပာဆိုနဲ႔ အလုပ္သာျဖစ္ပါတယ္။