 |
| art - Than Htay Maung |
သစ္ထူးဆက္ - ဝန္
(မိုးမခ) ဇြန္ ၁၊ ၂၀၁၆
စုံစီနဖာမ်ားစုထည့္ထားေသာ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္အေလးႀကီးကုိသယ္၍ ဥဒဟုိေလွ်ာက္သြားေနေသာ စိတ္ေဝဒနာရွင္ အမ်ဳိးသမီးႀကီးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္မၾကာခဏ လမ္းမွာဆုံမိသည္။ ဆုံမိတုိင္းလည္း ေလးပင္ေသာ သူမ၏ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္အေလးႀကီးကုိၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲ ေလးပင္သြား ေလ့ရွိသည္။ သူမ၏ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ႀကီးထဲတြင္ ပုလင္းခြံမ်ား သစ္သားအပုိင္းအစမ်ား အရုပ္မ်ား ေက်ာက္စရစ္ခဲမ်ားႏွင့္ အလွျပင္ပစၥည္း အေဟာင္းမ်ားရွိသည္။ ထုိအမ်ဳိးသမီးႀကီးႏွင့္ရင္းခ်ာေသာလူတခ်ဳိ႕က ကရုဏာျဖင့္ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ႀကီး လြယ္မသြားဖုိ႔ေျပာတုိင္း သူမကေတာ့ ခါးခါးသီးသီး ျငင္းဆန္ျမဲ။ အိတ္ထဲမွာဘာေတြပါလုိ႔တုန္းဟု ရင္းႏွီးေသာ လူတခ်ဳိ႕ကေမးလွ်င္ တန္ဖုိးရွိတာေတြပါတယ္ဟု တုံးတိတိ ျပန္ေျဖတတ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္သူမ၏ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ႀကီးကုိ တေယာက္ေယာက္လုယူသြားမွာစုိးသည့္အလား သူမ၏ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ႀကီးကုိ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကုိင္ထားေတာ့သည္။ သူမကုိေတြတုိင္း ထုိကၽြတ္ကၽြတ္အေလးႀကီးကုိ လြယ္လ်က္သားခ်ည္းပဲ ျဖစ္သည္။ ေလးလံေသာကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ႀကီးကုိ ဝန္ထုပ္ဝန္ပုိးအျဖစ္ သူမခံစားမိပုံမရ။ ဗုိက္ဆာလွ်င္ တေယာက္ေယာက္ထံ ေတာင္းမည္။ ေရဆာလွ်င္ ေရအုိးစင္မွခပ္ေသာက္မည္။ အိပ္ခ်င္လွ်င္ ၾကဳံရာေနရာလွဲအိပ္လုိက္မည္။ သူမမွာေလးလံေသာဝန္ထုပ္ဝန္ပုိးမ်ားမရွိ။ ေသာကဝန္ မ်ား မႏုိင္ဝန္မ်ားထမ္းထားရျခင္း မရွိေပ။ စိတ္ေဝဒနာရွင္မုိ႔သူမအတြက္ေထြေထြထူးထူး ဝန္ထုပ္ဝန္ပုိးမ်ားမရွိေသာ္လည္း ပုံမွန္အသိစိတ္ႏွင္႔ လူမ်ားကေတာ့ ေလးပင္ေသာဝန္တခုခု ထမ္းၾကရျမဲျဖစ္သည္။ လူသားတေယာက္အေနျဖင္႔ နိစၥဓူဝလုပ္ငန္းတာဝန္မ်ား အိမ္ေထာင့္ တာဝန္မ်ားကုိထမ္းခ်င္သည္ျဖစ္ေစ မထမ္းခ်င္သည္ျဖစ္ေစ ထမ္းပုိးၾကရသည္။ သက္ႀကီးရြယ္အုိမ်ား ေရာဂါေဝဒနာခံစားေနရေသာလူမ်ားပင္လွ်င္ အနည္းဆုံး မိမိခႏၶာဝန္ကိုေတာ့ျဖင့္ မထမ္းထားခ်င္၍မရ။ စီးပြားေရးသမားမ်ား အနုပညာရွင္မ်ား အားကစားသမားမ်ား ေက်ာ္ၾကားသူမ်ားအဖုိ႔ကား ဆုိဖြယိရာမရွိေတာ့။ ေငြေၾကးခ်မ္းသာေလေလ ေသာကဝန္ထုပ္ ပုိႀကီးေလေလ၊ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားေလေလ စိတ္ဖိစီးမႈ ဝန္ေတြပုိပိေလေလ ျဖစ္သည္။ ကမၻာေက်ာ္ညိႇဳ႕မင္းသမီး မာရီလင္မြန္ရုိးတေယာက္ ႏုနယ္ပ်ဳိမ်စ္ဆဲအရြယ္မွာ လူ႔ေလာကကုိေက်ာခုိင္းသြားခဲ့ျခင္းဟာ သူမအေပၚပိေနတဲ့ မႏုိင္ဝန္မ်ား ေသာကဝန္ထုပ္ဝန္ပုိးမ်ားကုိ လႊတ္ခ်ခဲ႔ျခင္းမ်ား ျဖစ္မလား ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားၾကည့္မိသည္။ ဝန္ဆုိလွ်င္ မည္သည့္ဝန္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေလးပင္သည္ကေတာ့ အမွန္ပဲျဖစ္သည္။ လူ႔ဘဝကုိေရာက္ရွိလာျခင္းကုိက ေလးပင္ေသာတာဝန္ဝတၱရားမ်ားထမ္းရြက္ဖုိ႔ျဖစ္သည္။ ဒါမွလည္း လူပီသမည္။
**********
ျမင္႔မားမတ္ေစာက္ေသာေတာင္ကမ္းပါးယံတခုကုိ သားအဖသုးံေယာက္ အတူတကြ တက္ၾက သည္။ သီခ်င္းေလးတေအးေအးစကားေလးတေျပာေျပာ ၾကည္ႏူးမူကုိယ္စီရွိေနၾကစဥ္ ခၽြတ္ေခ်ာ္မူ တခုေၾကာင့္ သားအဖသုးံေယာက္ ဟန္ခ်က္ပ်က္သြားသည္။ တေယာက္ကုိတေယာက္ ခ်ည္ေႏွာင္ ထားေသာေတာင္တက္ႀကိဳးမ်ားေၾကာင့္သာ သားအဖသုးံေယာက္ ေတာင္ေအာက္ကုိ တဟုန္ထုိး က်မသြားျခင္းျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္ တြဲေလာင္းက်ေနေသာ ေတာင္တက္ၾကိဳးမွာ သားအဖသုးံေယာက္၏ အေလးခ်ိန္ကုိ ၾကာရွည္မထိန္းထားႏုိင္ေတာ့သျဖင့္ တအိအိဆင္းလာေနသည္။ ဝန္ႏွင္႔အားက မမွ်သျဖင့္ သိပ္မၾကာခင္ သားအဖသုံးေယာက္စလုံး ေတာင္ေအာက္ကုိက်၍ ေသဆုးံရေတာ့မည့္ အေျခအေနျဖစ္သည္။ သမီးငယ္ အန္နီက အေပၚ၊ သားပီတာက အလယ္၊ အေဖကေတာ့ ေအာက္ဆုးံမွာျဖစ္သည္။ အေဖကအေျခအေနကုိရိပ္စားမိသျဖင့္ သားျဖစ္သူပီတာကုိ ေအာ္ေျပာလုိက္သည္။ ႀကိဳးျဖတ္ခ်လုိက္သား… ပီတာကႀကိဳးကုိမျဖတ္ရက္။ အေပၚဆုးံမွ သမီးငယ္အန္နီကလည္း မ်က္ရည္စက္လက္ႏွင္႔ ေခါင္းခါယမ္းသည္။ ေနာက္ဆုးံ သားႏွင္႔သမီး အသက္ရွင္သန္ေရးအတြက္ အေဖသည္ ဓားတေခ်ာင္းႏွင့္ ႀကိဳးကုိ မိမိကုိယ္တုိင္ ျဖတ္ခ်လုိက္ေတာ့သည္။
ဒါကVertical limit အမည္ရွိေသာရုပ္ရွင္ကားမွ အဖြင့္ဇာတ္ဝင္ခန္းျဖစ္ပါသည္။ တကယ္လုိ႔ ဖခင္ျဖစ္သူသာ ႀကိဳးကုိမျဖတ္ခ်ခဲ႔လွ်င္ ပီတာႏွင့္ အန္နီအသက္ရွင္စရာအေၾကာင္းမရွိ။ ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္ ေလးလံေသာ ဝန္ထုပ္ဝန္ပုိးမ်ားကို ထမ္းထားရရွာေသာ မိဘမ်ားကုိ ေတြ႔ျမင္ရတုိင္း Vertical Limit ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားထဲမွ ႀကိဳးျဖတ္ခ်ခဲ့ေသာပီတာႏွင့္ အန္နီတုိ႔၏အေဖကုိ ကၽြန္ေတာ္သတိရစျမဲျဖစ္သည္။
ေနာက္ထပ္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပုိးတခုအေၾကာင္းကုိ ထပ္ေျပာျပခ်င္ပါေသးသည္။ ရုပ္ရွင္ကား နာမည္ကုိေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ အသက္အရြယ္အုိမင္းေသာ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးရွိသည္။ အဘြားအုိက လမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္ေတာ့သျဖင့္ လင္ေယာက်ာ္းျဖစ္သူ အဘုိးအုိကသာ ဇနီးသည္၏ ေဝယ်ာဝစၥကုိ ျပဳလုပ္ေပးေနရသည္။ အေဝးမွာရွိေသာသမီးတေယာက္ကလည္း သူ႔အိမ္ေထာင္ႏွင့္ သူျဖစ္၍ တခါတရံမွသာလာႏုိင္သည္။ ဇနီးသည္၏စားေရးေသာက္ေရး အဝတ္အထည္ လဲလွယ္ေပးသည္႔ကိစၥအဆုံး အဘုိးအုိ၏တာဝန္မ်ားသာျဖစ္သည္။ အဘြားအုိက က်န္းမာေရးက လည္းမေကာင္း စိတ္သြားတုိင္း ကုိယ္မပါႏုိင္သည့္ အေျခအေနျဖစ္၍ ေဒါသပဲထြက္ေနသည္။ အဘုိးႀကီးက စိတ္ရွည္ေသာ္လည္း အဘြားႀကီးက အလုိမက်သည္က မ်ားသည္။ အဘြားအုိ၏အေျခအေနက တေန႔ထက္တေန႔ ဆုိးရြားလာသည္။ အစာကုိ ေကာင္းေကာင္း မစားခ်င္ေတာ့။ တခုခုေကၽြးဖုိ႔အေရး အဘုိးအုိေတာ္ေတာ္ အခ်ိန္ယူရသည္။ တရက္ေတာ့ အဘုိးအုိေရတုိက္ေနစဥ္ အဘြားအုိက ေထြးထုတ္ပစ္လုိက္သည္။ အဘုိးအုိ ေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္သြားသည္။ ခံႏုိင္ရည္တံတုိင္း က်ဳိးေပါက္သြားေသာ အဘုိးအုိသည္ အလြန္မုိက္မဲေသာအျပဳအမူတခုကုိ လုပ္မိသည္။ ဇနီးသည္၏ မ်က္ႏွာကုိ ေခါင္းအုးံႏွင့္ အတင္းဖိထားလုိက္သည္။ ၿငိမ္က်သြားေသာဇနီးသည္ကုိၾကည့္ရင္း အဘုိးအုိ ေသြးပ်က္သြားမိသည္။ အသက္မဲ့ေနေသာဇနီးသည္အနားမွ အဘုိးအုိထြက္ခြာလာခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ အခန္းအျပင္ထြက္ကာ ႏွင္းဆီပန္းတစည္း သြားဝယ္လာခဲ့သည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ႏွင္းဆီပန္းမ်ားကုိ အရြက္ေႁခြသည္။ ကပ္ေက်းႏွင့္လွလွပပညႇပ္သည္။ ေမြ႔ယာေပၚရိွ ထာဝရအိပ္စက္သြားၿပီျဖစ္ေသာဇနီးသည္၏ေဘးတြင္ ႏွင္းဆီပန္းမ်ားကုိ လွလွပပျပင္ဆင္သည္။ အေရးထဲ ရပ္ေဝးမွ သမီးေရာက္လာသည္။ အေမႏွင္႔ေတြ႔ခ်င္သည္ဆုိ၍ အဘုိးအုိက အေမေနမေကာင္း၍သမီးကုိလက္ခံစကားေျပာႏုိင္မွာမဟုတ္ေၾကာင္း လိမ္ေျပာခဲ့သည္။ သမီးငယ္က ဖခင္၏စကားကုိ ဘဝင္မက်ေသာ္လည္း ဘာမွျပန္မေျပာပဲျပန္သြားခဲ့သည္။ အဘုိးအုိ အခန္းတြင္းသို႔ျပန္ဝင္လာသည္။ ႏွင္းဆီပန္းမ်ားေဝဆာေနေသာေမြ႔ယာေပၚမွဇနီးသည္ကုိ အဘုိးအုိ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ အဘုိးအုိ၏ မ်က္လုးံအတြင္း၌ကား မ်က္ရည္စမ်ားတြဲခုိလ်က္။ ရုပ္ရွင္က ဤတြင္အဆုးံသတ္ထားသည္။ ရုပ္ရွင္က ေနာက္ဆက္တြဲျပႆနာမ်ား၏အေျဖကုိ လုးံဝမေပးထားပဲ ဇာတ္သိမ္းထားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဘုိးအုိ၏ လုပ္ရပ္ကုိ မွန္သည္မွားသည္ မသုံးသပ္လုိပါ။ နိစၥဓူဝလူပမာဇနီးသည္၏ေဝယ်ာ၀စၥမ်ားကုိလုပ္ကုိင္ေနရေသာ အဘုိးအုိ၏ပခုံးေပၚမွ ေလးလံေသာ ဝန္ထုပ္ဝန္ပုိးတခုကုိ ျမင္ေတြ႔မိသည္။ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးစြာျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပါင္းသင္းလာခဲ့ေသာ ဇနီးသည္ကုိ ဝန္ထုပ္ဝန္ပုိးတခုအျဖစ္ ယူဆခဲ့မိသလား ကၽြန္ေတာ္မေျပာတတ္ပါ။
*********
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္ ဝန္တခုမဟုတ္တခုကုိ ထမ္းပုိးထားရင္း ခရီးဆက္ေနရေသာသံသရာ ခရီးသြား မ်ား ျဖစ္သည္။ ရခဲလွစြာေသာလူ႔ဘဝတြင္ ခႏၶာတခုရရွိခဲ့ၿပီျဖစ္၍ ထုိခႏၶာဝန္ကုိ ရွင္သန္ရန္ ဆက္လက္ႀကိဳးပမ္းေနရဦးမည္္။ ခႏၶာကုိယ္အတြက္ လုံေလာက္ေသာအာဟာရ အရွက္လုံဖုိ႔ အဝတ္အထည္ ရာသီဥတုဒဏ္ ခံႏုိင္ဖုိ႔ ေနစရာေနရာ စသည္တုိ႔အတြက္ လူ႔ဘဝတြင္ ရုန္းကန္ေနၾကရဦးမည္။ ေလာကုတၱရာအျမင္အရ ရုပ္ခႏၶာတခုရရွိလာျခင္းကုိက ဒုကၡမ်ားအစျပဳရာ ျဖစ္ေသာ္လည္း လူပီသေသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကေတာ့ ေလးလံေသာဝန္ထုပ္မ်ားကုိ မၿငီးမျငဴ ထမ္းပုိးေနဦးမည္သာျဖစ္ေလသည္။ ။