Quantcast
Channel: MoeMaKa Burmese News
Viewing all articles
Browse latest Browse all 9633

ခြန္းမတ္ရ္ကိုဘန္ - ၁၉၄၇-ခုႏွစ္ ပင္လံုညီလာခံ မွ ၂၁-ရာစုပင္လံုညီလာခံဆီသုိ႔ (အပိုုင္း ၁)

$
0
0
art - than htay maung


ခြန္းမတ္ရ္ကိုဘန္ - ၁၉၄၇-ခုႏွစ္ ပင္လံုညီလာခံ မွ ၂၁-ရာစုပင္လံုညီလာခံဆီသုိ႔ (အပိုုင္း ၁)
(မိုုးမခ မွတ္စုုမွတ္တမ္း) ဇြန္ ၃၊ ၂၀၁၆


(စာေရးသူ ျပဳစုုထားေသာ စာတမ္းကိုု ျပန္လည္တင္ဆက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္)

လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏သမီး ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ၂၁-ရာစုပင္လံုညီလာခံက်င္းပေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ထုတ္ေဖာ္ၫႊန္ၾကားလာသည့္အေပၚ တိုင္းရင္းသားျပည္သူမ်ားက ႀကိဳဆို ၾက မည္ ျဖစ္သည္။

၂၁-ရာစုပင္လံုညီလာခံဟူ၍ခံယူထားသည့္အတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားခ်ဳပ္ဆို ထားေသာပင္လံုစာခ်ဳပ္ႏွင့္၊ ခ်မွတ္ထားသည့္ပဋိညာဥ္အေျခခံမူမ်ား၊ ကတိကဝတ္မ်ားကိုအေျခခံထားၿပီး ညီလာခံႀကီးကို က်င္းပသြားလိမ့္မည္ဟု တိုင္းရင္းသားျပည္သူမ်ားတို႔က ေမွ်ာ္လင့္ယံုၾကည္ၾကမည္ ျဖစ္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားတို႔သည္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုၿပီး ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ အင္အားျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးရရွိလာသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း(၇၀)နီးပါးရွိၿပီး ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာအစိုးရ အဆက္ဆက္သည္ တိုင္းျပည္၏ အသက္ေသြးေၾကာတမွ် အေရးႀကီးသည့္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္၊ ပင္လံု ပဋိညာဥ္အေျခခံမူမ်ား၊ ကတိကဝတ္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ စာအုပ္စာတမ္းမ်ားစနစ္တက်ျပဳစုၿပီးထုတ္ေဝျခင္း၊ အသိပညာေပးျခင္း မရွိခဲ့ပါ။ သို႔ျဖစ္ပါ၍ တိုင္းရင္းသားျပည္သူမ်ား ေလ့လာသိရွိႏိုင္ရန္ႏွင့္ ညီလာခံအတြက္ တေထာင့္တေနရာမွအေထာက္အကူျပဳႏိုင္ရန္ ရည္သန္ လ်က္ ရွင္းလင္းခ်က္အနည္းငယ္ျဖည့္စြက္ၿပီး ပင္လံုစာခ်ဳပ္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ သမိုင္းမွတ္တမ္းဝင္သည့္ စာခ်ဳပ္စာတမ္းမ်ား အပိုင္း(၃)ပိုင္းကုိ မူရင္းစာသားပါအတိုင္း ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။

ပင္လံုစာခ်ဳပ္အျပည့္အစံုမွာ-

အပိုင္း(၁) တၿပိဳင္တည္းလြတ္လပ္ေရးရယူေရးဆိုသည္မွာ - ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္းတိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားတို႔က ၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ (၆)ရက္(၇)ရက္ေန႔ ပင္လံုတြင္ သေဘာတူထားသည့္အခ်က္(၅)ခ်က္ႏွင့္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ (၁၂)ရက္ေန႔ ပင္လံုစာခ်ဳပ္တြင္ ပါရွိေသာအခ်က္(၉)ခ်က္တို႔ ျဖစ္သည္။

အပိုင္း(၂) လြတ္လပ္ေရးရရွိၿပီးပါက တန္းတူရည္တူ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိေသာ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရး ဆိုသည္မွာ - ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ဂ်ဴဗလီခန္းမႀကီး၌ ၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ ေမလ (၂၃-၂၄) ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ေသာ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ ဖဆပလ ပဏာမညီလာခံသဘင္တြင္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒေရးဆြဲရာ၌ လိုအပ္ေသာအေျခခံ ထားရွိရမည့္မူမ်ား၊ ေက်ာရိုးမ်ားခ်မွတ္ႏိုင္ရန္ ခ်မွတ္ထားေသာအေျခခံထားရွိရမည့္မူ (၁၄) ခ်က္မွတ္တမ္းႏွင့္ ၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ(၁၆)ရက္ေန႔ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒေရးဆြဲရာတြင္ ထားရွိရမည့္ အေျခခံမူ (၄) ခ်က္ႏွင့္ လမ္းညႊန္ခ်က ္(၇) ခ်က္ သေဘာတူညီခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ားတို႔ ျဖစ္သည္။

အပိုင္း(၃) ပင္လံုကတိကဝတ္မ်ားဆိုသည္မွာ- ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမိန္႔ခြန္းမ်ားႏွင့္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္တြင္ အေရး ႀကီေသာ ေဆြးေႏြးေျဖၾကားသည့္ သမိုင္းဝင္မွတ္တမ္းမ်ားတို႔ ျဖစ္သည္။

အပိုင္း(၁) တၿပိဳင္တည္းလြတ္လပ္ေရးရယူေရး

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားတို႔သည္ သီးျခားစီတည္ရွိေသာ ဗမာျပည္မ(Burma Prop- er) နယ္ေျမ၊ ရွမ္းျပည္ေထာင္စု (Federated Shan States) နယ္ေျမ၊ ကခ်င္ေတာင္တန္းေဒသ (Kachin Hill Tracts) နယ္ ေျမႏွင့္ ခ်င္းေတာင္တန္းေဒသ (Chin Hill District) နယ္ေျမ(၄)ခုကိုကိုယ္စားျပဳၾကၿပီး အေျမာ္အျမင္ႀကီးမားစြာျဖင့္ တိုင္ပင္ ေဆြးေႏြးအေပးအယူလုပ္ၾကရာမွ-

၁။ သီးျခားစီတည္ရွိေသာ နယ္ေျမမ်ား တၿပိဳင္တည္း လြတ္လပ္ေရးရယူရန္၊

၂။ လြတ္လပ္ေရးရရွိၿပီးပါက အမ်ဳိးသားမ်ားတန္းတူရည္တူ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိေသာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု သမၼတႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္သြားရန္ ျဖစ္သည္။


ပင္လံုစာခ်ဳပ္အေျခခံမူမ်ား
အနာဂတ္ျပည္ေထာင္စုမဖဲြ႔စည္းမီ ၾကားျဖတ္ကာလအတြက္ ဗမာျပည္မႏွင့္ ဘယ္ပံုဘယ္နည္းပူးေပါင္း ဆက္သြယ္ မည္ကို ၁၉၄၇-ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ(၆-၇)ရက္ေန႔ပင္လံုတြင္က်င္းပေသာ ရွမ္းေစာ္ဘြားကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ ရွမ္းလူထု ကိုယ္ စားလွယ္မ်ား၊ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ခ်င္းေခါင္းေဆာင္မ်ားပါဝင္ေသာအစည္းအေဝးက ေအာက္ပါအတိုင္း ဆံုးျဖတ္ၾက သည္။

နယ္စပ္ေဒသေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ အနာဂတ္ျပည္ေထာင္စုဖဲြ႔စည္းေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ သို႔တက္ေရာက္ရန္ တညီတၫႊတ္တည္း သေဘာတူၾကသည္။

ရွမ္းႏွင့္ ကခ်င္ေကာ္မတီအစည္းအေဝးက ဗမာျပည္မႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္းအားျဖင့္ ရွမ္းႏွင့္ ကခ်င္တို႔သည္ လြတ္လပ္ေရးကို ပိုမိုလ်င္ျမန္စြာရရွိမည္ဟု ယံုၾကည္သည့္အေလ်ာက္ အကူးအေျပာင္းကာလတြင္ ဗမာျပည္မအစိုးရအမႈ ေဆာင္ေကာင္စီ၌ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ရန္အတြက္ မိမိတို႔လူမ်ဳိးအသီးသီးကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို ေအာက္ပါအခ်က္အလက္မ်ား အရ ပို႔လႊတ္မည္။

(၁) ဗမာတို႔ႏွင့္ အဆင့္အတန္းတူ၊ အခြင့္အေရးတူ၊ ရပိုင္ခြင့္တူ၊ ဒီမိုကေရစီက်က် ခံစားခြင့္ရွိရမည္။

(၂) အမႈေဆာင္ေကာ္မတီတြင္ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ၾကေသာ ရွမ္းကိုယ္စားလွယ္ႏွင့္ ကခ်င္ကိုယ္စားလွယ္တို႔သည္ မိမိတို႔လူမ်ဳိး အသီးသီး၏ျပည္တြင္းေရးရာအားလံုးအတြက္ တာဝန္ယူေဆာင္ရြက္ၾကရမည္။ ထို႔အျပင္ ကာကြယ္ေရး၊ ႏိုင္ငံျခား ေရး၊ မီးရထား၊ အေကာက္ေတာ္ အစရွိေသာ အားလံုးႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ကိစၥမ်ားအတြက္ အားလံုးစုေပါင္း တာဝန္ယူေဆာင္ ရြက္ၾကရမည္။

(၃) ကခ်င္တို႔က သီးျခားကခ်င္ျပည္ အလိုရွိေၾကာင္းေတာင္းဆိုခ်က္ကို ဤေကာ္မတီက ေထာက္ခံသည္။

(၄) ဗမာျပည္အစိုးရႏွင့္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရတို႔၏ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္သေဘာတူညီခ်က္မ်ားသည္ ရွမ္း၊ ကခ်င္တို႔ႏွင့္ ပတ္သက္ျခင္း မရွိေစရ။

(၅) လြတ္လပ္ေရးရၿပီးသည့္ေနာက္ ဗမာ “ျပည္ေထာင္စု” မွ ကြၽႏ္ုပ္တို႔သေဘာက်သည့္အခ်ိန္တြင္ ခဲြထြက္လိုက ခြဲထြက္ ခြင့္ ရွိေစမည္။

(က) ဗဟိုအခြန္ေတာ္ေငြႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ရွမ္းတို႔ခံစားရေသာ အခြင့္အေရးႏွင့္ ရပိုင္ခြင့္အားလံုးတို႔အတိုင္း ခ်င္းႏွင့္ ကခ်င္တို႔ ကလည္း လူဦးေရအလိုက္ ခံစားခြင့္ရွိေစရမည္။

(ခ) ခ်င္းတို႔ေဒသတြင္ ဘ႑ာေရးမလံုေလာက္ရွိခဲ့ေသာ္ ဗမာျပည္အခြန္ေတာ္ဆက္ေငြမ်ားမွ ျဖည့္တင္းသံုးစဲြရမည္။

(ဂ) ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္းကိုယ္စားလွယ္မ်ားပါဝင္ေသာ ေတာင္တန္းသားမ်ား စည္းလံုးညီၫႊတ္ေရးအဖဲြ႔ ဦးစီးအမႈေဆာင္ ေကာင္စီတရပ္ကို ဖဲြ႔စည္းတည္ေထာင္ရမည္။ ၎အမႈေဆာင္ေကာင္စီ၌ ေတာင္တန္းသားမ်ားႏွင့္ ဗမာျပည္ အစိုးရ တို႔အၾကားတြင္ ေပၚေပါက္သမွ်ေသာ ေပၚလစီဆိုင္ရာကိစၥရပ္အားလံုးႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ အဆံုးအျဖတ္ေပးႏိုင္ေသာ အာ အျပည့္အစံု ရွိရမည္။

လက္မွတ္ေရးထိုးၾကသူမ်ား-
ရွမ္းေကာ္မတီ (၁၄) ဦး၊ ကခ်င္ေကာ္မတ ီ(၆) ဦး၊ ခ်င္းေကာ္မတီ (၃) ဦး

အထက္ပါ ၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ(၆)ရက္ေန႔ႏွင့္ (၇)ရက္ေန႔မ်ားတြင္ ဆံုးျဖတ္ျပ႒ာန္းသည့္အတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းေခါင္းေဆာင္ေသာ ဗမာ့ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းရန္ ေအာက္ပါပုဂၢိဳလ္မ်ားပါဝင္ေသာ ဆပ္ေကာ္မ တီသို႔ တာဝန္လႊဲအပ္လိုက္သည္။

(၁) ဦးၾကာပု (ရွမ္း)

(၂) မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီး (ရွမ္း)

(၃) ဆမားဒူးဝါးဆင္ဝါးေနာင္ (ကခ်င္)

(၄) ဒူးဝါးေဇာ္လြန္း (ကခ်င္)

(၅) ဦးလႊာမႈန္း (ခ်င္း)

(၆) ဦးေသာင္ဇာခပ္ (ခ်င္း)

ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္းတိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားက ဗမာျပည္မႏွင့္တၿပိဳင္တည္း လြတ္ လပ္ေရးရယူရန္ မိမိတို႔သေဘာတူညီခ်က္မ်ားကို ၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ (၇) ရက္ေန႔တြင္ အၿပီးျပင္ဆင္ထားၿပီးျဖစ္၍ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္းေခါင္းေဆာင္မ်ား သေဘာတူညီခ်က္သည္ သမိုင္းဝင္ပင္လံုစာခ်ဳပ္ႀကီး၏ေရွ႕ေျပးအေျခခံအခ်က္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္၏ပဋိညာဥ္အေျခခံအခ်က္မ်ားလည္း ျဖစ္ေပသည္။

၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ(၈)ရက္ေန႔တြင္ ပင္လံုသို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအမွဴးျပဳေသာ ဗမာေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အတူ ၿဗိတိသွ်အစိုးရကိုယ္စားလွယ္ မစၥတာေဘာ္တြမ္ေလတို႔ ေရာက္ရွိလာရာ ဗမာျပည္မႏွင့္ နယ္စပ္ေဒသပူးေပါင္းေရး ျပႆနာမွာ အထူးတလည္ေဆြးေႏြးစရာမလိုေတာ့ဘဲ ၿပီးစီးသေလာက္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။ နယ္စပ္ေဒသကိုယ္စားလွယ္မ်ား ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားကို အေခ်ာကိုင္လိုက္ျခင္းျဖင့္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ႀကီး ေပါက္ဖြားလာေလသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားတို႔သည္ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္းသေဘာတူညီခ်က္ (၅) ခ်က္ အေပၚ အေျမာ္အျမင္ႀကီးမားစြာျဖင့္ ေဖေဖာ္ဝါရီ (၈-၉) ရက္မ်ားတြင္ ႀကိဳတင္ညိႇႏိႈင္းတိုင္ပင္ေဆြးေႏြးၾကရာ သေဘာတူညီ ႏိုင္မည့္အဆင့္သို႔ ေရာက္ရွိသြားခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ (၁ဝ) ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္ေသာ ဗမာျပည္အစိုးရကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ ရွမ္းေစာ္ဘြားႀကီးမ်ား၊ ရွမ္းျပည္လူထုကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ ကခ်င္ဒူးဝါး ႀကီးမ်ား၊ ကခ်င္လူထုကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ခ်င္းေတာင္တန္းေဒသမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ပင္လံုညီလာခံႀကီးကို စတင္ က်င္းပႏိုင္ခဲ့သည္။

၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ (၁ဝ) ရက္ေန႔ ပင္လံုညီလာခံႀကီး စတင္က်င္းပလွ်င္က်င္းပျခင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကမိန္႔ခြန္းေျပာၾကားရာမွာ ေတာင္တန္းနယ္မ်ားအား ၿဗိတိသွ်အုပ္ခ်ဳပ္သည္ကို ဗမာမ်ားက မႀကိဳက္ေၾကာင္း၊ ဗမာမ်ားသည္ ေတာင္တန္းေဒသအတြက္ ေျပာဆိုျခင္းမွာ ဗမာျပည္ႏွင့္တန္းတူအဆင့္အတန္း၊ အခြင့္အေရး ရေစလိုေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ ေၾကာင္း၊ ဗမာလူမ်ိဳးသည္ ၿဗိတိသွ်ကၽြန္မျဖစ္လိုေၾကာင္း၊ ထိုနည္းတူ ေတာင္တန္းလူမ်ဳိးမ်ား ၿဗိတိသွ်ကြၽန္ျဖစ္သည္ကို ဗမာ က မႀကိဳက္ေၾကာင္း၊ ထိုနည္းတူ ေတာင္တန္းလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ဗမာကၽြန္အျဖစ္မျဖစ္ေစရေၾကာင္း ေရွးဦးစြာေျပာၾကားသြား သည္။

ထို႔ေနာက္ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္းေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား၏ သေဘာတူညီဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား (၅)ခ်က္အေပၚ တခ်က္ခ်င္း အလိုက္ ေအာက္ပါအတိုင္း ျပန္လည္ေဆြးေႏြးရွင္းလင္း တင္ျပသြားသည္။

၁။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္(၁)ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဗမာတို႔ႏွင့္အဆင့္အတန္းတူ၊ အခြင့္အလမ္းတူ၊ ရပိုင္ခြင့္တူ၊ ဒီမိုကေရစီက်က်ခံစားခြင့္ ရွိေစရမည္ဆိုသည့္အခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ဗမာႏိုင္ငံတြင္ အဆင့္အ တန္းခဲြျခားျခင္းမရွိေစရန္ႏွင့္ အားလံုးတန္းတူရည္တူခံစားခြင့္ရရွိေစရန္ အစည္းအေဝးႀကီးတြင္ အာမခံခ်က္ေပးေၾကာင္း ေျပာၾကားလိုက္ရာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက တခဲနက္ ၾသဘာေပးၾကသည္။

၂။ ဆံုးျဖတ္ခ်က (၂) ႏွင့္ပတ္သက္၍ မူအားျဖင့္လက္ခံၿပီး အထူးေျပာစရာမရွိေၾကာင္း ေျပာၾကားသည္။ ကိုယ္စားလွယ္အား လံုးကလည္း ထပ္မံေဆြးေႏြးၾကျခင္း မရွိေခ်။

၃။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ (၃) ႏွင့္ပတ္သက္၍ ကခ်င္ေတာင္တန္းေဒသတြင္ အက်ံဳးမဝင္သည့္ ျမစ္ႀကီးနား၊ ဗန္းေမာ္ခရိုင္ႏွင့္ကသာ ေျမျပန္႔ေဒသမ်ားမပါဘဲ ကခ်င္ျပည္ဟု ျပည္နယ္တခုအျဖစ္ရပ္တည္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟုမိမိမယံုၾကည္ေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္ မိမိ အေနျဖင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္မရွိေသာ္လည္း ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ား လိုလားေတာင့္တလ်က္ရွိသည့္ ကခ်င္ျပည္နယ္ ျဖစ္လာေရးကို ေလးစား၍ မူအားျဖင့္ မိမိေထာက္ခံေၾကာင္း၊ ယင္းကိစၥကိုလည္း ရက္သတၱပတ္အနည္းငယ္အတြင္း ရန္ကုန္၌က်င္းပ မည့္ ဖဆပလညီလာခံတြင္ မိမိကိုယ္တိုင္ အဆိုတင္သြင္းမည္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာၾကားရာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက တခဲနက္ ၾသဘာေပးၾကသည္။

၄။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ (၄) ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္ကို လက္ခံျခင္းမျပဳဟူေသာကိစၥမွာ ယခုေဆြးေႏြးေန သည့္ကိစၥႏွင့္ စပ္ဆိုင္ျခင္းမရွိသျဖင့္ ေဝဖန္ေဆြးေႏြးရန္မလိုေၾကာင္း ေျပာၾကားသြားသည္။

၅။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ (၅) ခဲြထြက္ခြင့္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက မူအားျဖင့္လက္ခံၿပီး ဤအစည္းအေဝးက ဆံုးျဖတ္ ႏိုင္မည္မဟုတ္ေၾကာင္း၊ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳတြင္တင္သြင္း၍ ဆံုးျဖတ္ရမည့္ကိစၥျဖစ္ေၾကာင္းတင္ျပရာ အမ်ားကလက္ခံၾက သည္။

ေတာင္တန္းေဒသေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ဘ႑ာေရးေငြခဲြေဝသံုးစဲြေရးကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးေမးျမန္းခ်က္မ်ား ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဦးတင္ထြဋ္တို႔က ဘ႑ာေငြခဲြေဝသံုးစဲြေရးႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ အခ်ိဳးက်ခဲြေဝသံုးစဲြရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၿဗိတိသွ်အစိုးရလက္ေအာက္တြင္ ရရွိစဥ္ကထက္ ပို၍ရရွိေစရမည္၊ အာမခံခ်က္ေပးသည္ဟု ျပန္လည္ရွင္းလင္းသြားသည္။

ေဖေဖာ္ဝါရီလ(၁၂) ရက္ေန႔ ပင္လံုစာခ်ဳပ္

ဗမာျပည္ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ေကာင္စီမွအဖဲြ႔ဝင္အခ်ဳိ႕ႏွင့္ စဝ္ဖမ်ားအားလံုးတို႔အျပင္ ရွမ္းျပည္နယ္မ်ား၊ ကခ်င္ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားႏွင့္ ခ်င္းေတာင္တန္းေဒသတို႔မွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားတက္ေရာက္ၾကေသာ ပင္လံုၿမိဳ႕တြင္က်င္းပသည့္ အစည္းအေဝးႀကီးတရပ္တြင္ …

ၾကားျဖတ္ဗမာအစိုးရႏွင့္ခ်က္ခ်င္းပူးေပါင္းျခင္းအားျဖင့္ ရွမ္း၊ ကခ်င္ႏွင့္ခ်င္းတို႔သည္ လြတ္လပ္ေရးကို ပိုမို၍လ်င္ျမန္ စြာ ရရွိလိမ့္မည္ဟု အစည္းအေဝးတက္ေရာက္သူအဖဲြ႔ဝင္တို႔သည္ ကန္႔ကြက္သူမရွိဘဲ ေအာက္ပါအတိုင္း သေဘာတူညီၾက ေလသည္။

၁။ ေတာင္တန္းသားမ်ား စည္းလံုးညီၫႊတ္ေရးအဖဲြ႔ (တစညဖ)၏ ႀကိဳးကိုင္အဖဲြ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ေထာက္ခံခ်က္အရ ေတာင္တန္းသားမ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္တဦးကိုဘုရင္ခံကေရြးခ်ယ္ၿပီး နယ္စပ္ေဒသမ်ားကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဆာင္ ရြက္ရန္အတြက္ ဘုရင္ခံ၏အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ ခန္႔ထားရမည္။

၂။ ဤအတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ကို ဘုရင္ခံ၏အမႈေဆာင္ေကာင္စီတြင္ ဌာနလက္ကိုင္မရွိ၊ ေကာင္စီဝင္တဦးအျဖစ္ခန္႔ထား၍ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ ျပည္ပကိစၥရပ္မ်ားတြင္ ထံုးနည္းဥပေဒအရ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ၏ အာဏာလက္ေအာက္သို႔ေရာက္ ရွိသည့္နည္းတူ နယ္စပ္ေဒသကိစၥမ်ားကိုလည္း အမႈေဆာင္ေကာင္စီ၏ အာဏာလက္ေအာက္သို႔ ေရာက္ရွိေစရမည္။ ဤနည္းလမ္းမ်ားအတိုင္း နယ္စပ္ေဒသဆိုင္ရာ အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္အား အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္အာဏာကို ေပးအပ္ရမည္။

၃။ အဆိုပါအတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ကို ၎ႏွင့္ လူမ်ဳိးခ်င္းမတူေသာ ဒုတိယအတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦးက ကူညီေစရမည္။ ေရွးဦးစြာ ဒုတိယအတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦးတို႔သည္ ၎တို႔အသီးသီးသက္ဆိုင္သည့္နယ္မ်ား၏ ကိစၥရပ္မ်ားကိုေဆာင္ရြက္ရန္ျဖစ္ ၍ အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္မွာ အျခားနယ္စပ္ေဒသအားလံုးတို႔၏ကိစၥရပ္မ်ားကို ေဆာင္ရြက္ေစရန္ ျဖစ္သည္။

၄။ အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္သည္ အမႈေဆာင္ေကာင္စီတြင္ အဖဲြ႔ဝင္လူႀကီးအေနျဖင့္ နယ္စပ္ေဒသမ်ား၏တဦးတည္းေသာကိုယ္ စားလွယ္အျဖစ္ပါဝင္ရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ဒုတိယအတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ နယ္စပ္ေဒသမ်ားႏွင့္သက္ဆိုင္ရာကိစၥ ရပ္မ်ားကို ေဆြးေႏြးၾကသည့္အခါ အမႈေဆာင္ေကာင္စီတြင္ တက္ေရာက္ႏိုင္ခြင့္ ရွိေစရမည္။

၅။ အထက္တြင္သေဘာတူညီသည့္အတိုင္း ဘုရင္ခံ၏အမႈေဆာင္ေကာင္စီကိုတိုးခ်ဲ႕မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ နယ္စပ္ေဒသမ်ား ၏ နယ္တြင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ ယခုခံစားေနရေသာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို မည္သည့္နည္းႏွင့္မဆို တစံုတရာ လက္ လႊတ္ေစရန္ အဆိုပါေကာင္စီက ျပဳလုပ္ျခင္းမရွိေစရ။ နယ္စပ္ေဒသမ်ားအတြက္ နယ္တြင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ရာခိုင္ႏႈန္းအျပည့္ရွိေစရမည္ဟူေသာမူကို သေဘာတူညီၾကသည္။

၆။ ပူးေပါင္းထားၿပီးေသာဗမာျပည္အတြင္း သီးသန္႔ကခ်င္ျပည္နယ္တခုနယ္နိမိတ္သတ္မွတ္၍ တည္ေထာင္ရန္ ျပႆနာမွာ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္က ဆံုးျဖတ္ရန္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဤကဲ့သို႔ သီးျခားျပည္နယ္တခု ထားရွိသင့္ေၾကာင္းကို သေဘာတူညီၾကသည္။ ဤရည္ရြယ္ခ်က္ အထေျမာက္ေစရန္အလို႔ငွာ ပထမေျခလွမ္းအေနျဖင့္ ၁၉၃၅-ခုႏွစ္၊ ဗမာ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရအက္ဥပေဒအရ၊ ေနာက္ဆက္တဲြစာရင္းပါအပိုင္း(၂)ေဒသမ်ားကဲ့သို႔ ျမစ္ႀကီးနားႏွင့္ ဗန္းေမာ္ခရိုင္တို႔ ၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ နယ္စပ္ေဒသအတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ ဒုတိယအတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္တို႔အား ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ရမည္။

၇။ နယ္စပ္ေဒသမ်ား၏ နယ္သူနယ္သားတို႔သည္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အေျခခံမ်ားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳထားၿပီးေသာ အခြင့္အေရးမ်ားတို႔ကို ခံစားပိုင္ခြင့္ ရွိေစရမည္။

၈။ ဤစာခ်ဳပ္တြင္ သေဘာတူညီၾကသည့္အစီအစဥ္မွာ ပေဒသရာဇ္ရွမ္းျပည္နယ္စုတြင္ ယခုအပ္ႏွင္းထားၿပီးေသာ ဘ႑ာ ေရးႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ထိခိုက္ျခင္းမရွိေစရန္။

၉။ ဤစာခ်ဳပ္တြင္ သေဘာတူညီၾကသည့္အစီအစဥ္တုိ႔မွာ ျမန္မာျပည္အခြန္ေတာ္ေငြမ်ား ကခ်င္ေတာင္တန္းနယ္မ်ားႏွင့္ ခ်င္းေတာင္တန္းနယ္မ်ားက ရသင့္ရထုိက္ေသာ ဘ႑ာေရးအကူအညီကုိ ထိခုိက္ျခင္းမရိွေစရ။ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ရွမ္း ျပည္ နယ္ေျမစု၏ ဘ႑ာေရးအစီအစဥ္မ်ားကဲ့သုိ႔ ကခ်င္ေတာင္တန္းႏွင့္ ခ်င္းေတာင္တန္းမ်ားတုို႔အတြက္ အလားတူ အစီအစဥ္မ်ားကို ထားရိွက်င့္သုံးရန္ ျဖစ္ႏုိင္မည္မျဖစ္ႏုိင္မည္ကုိ ဘုရင္ခံ၏အမႈေဆာင္ေကာင္စီက နယ္စပ္ေဒသမ်ား ၏ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ ဒုတိယအတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္တုိ႔ႏွင့္အတူ စစ္ေဆးၾကည့္ရႈရမည္။


လက္မွတ္ေရးထိုးၾကသူမ်ား-

ရွမ္းေကာ္မတီ (၁၄) ဦး၊ ကခ်င္ေကာ္မတီ (၆) ဦး၊ ခ်င္းေကာ္မတီ (၃) ဦး၊ ဗမာႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရ (၁)ဦး

မွတ္ခ်က္

၁။ ၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ(၆-၇)ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ေသာ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း အစည္းအေဝးဆုံးျဖတ္ခ်က္ (၅) ခ်က္သည္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္၏ အေျခခံမူျဖစ္ၿပီး ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၂) ရက္ေန႔တြင္ ခ်ဳပ္ဆုိထားေသာစာခ်ဳပ္သည္ အေကာင္ ထည္ေဖာ္ရန္လုပ္ငန္းစဥ္ ျဖစ္သည္။

၂။ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ႏွင့္ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ပဋိညာဥ္မ်ားသည္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားအတြက္ စစ္မွန္ေသာျပည္ေထာင္စုစိတ္ ဓာတ္ကုိ တည္ေဆာက္ေပးႏုိင္သျဖင့္ ဗမာျပည္ႏွင့္ ရွမ္းျပည္၊ ကခ်င္ျပည္၊ ခ်င္းျပည္ စသည့္ ေတာင္တန္း၊ ေျမျပန္႔ နယ္ေျမမ်ား တၿပိဳင္တည္းလြတ္လပ္ေရးကုိ အမိအရဆြတ္ခူးေပးႏိုင္ခဲ့သည္။

၃။ ပင္လုံစာခ်ဳပ္သည္ လူမ်ဳိးကိုယ္စားျပဳစာခ်ဳပ္ မဟုတ္ပါ။ နယ္ေျမကိုယ္စားျပဳ စာခ်ဳပ္ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္ပါ၍ ဗမာျပည္မ (Burma proper)နယ္ေျမတြင္ အတူတကြေနထိုင္ၾကေသာ ကရင္၊ မြန္၊ ျမန္မာ၊ ရခိုင္တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးကိုယ္စား ျပဳအဖြဲ႔အစည္းမ်ားသည္ ဖဆပလအဖြဲ႔ခ်ဳပ္တြင္ပါဝင္သည့္ျပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္ေသာအစိုးရတြင္ အား လုံး ပါဝင္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ အားလုံးကုိယ္စားျပဳ လက္မွတ္ထိုးထားျခင္း ျဖစ္သည္။

၄။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားတို႔သည္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္၊ ပင္လံုပဋိညာဥ္မ်ား၊ ပင္လံုကတိက ဝတ္မ်ားခ်မွတ္ၿပီး ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္အင္အားျဖင့္ သီးျခားစီရွိေသာ နယ္ေျမ (၄) ခု လြတ္လပ္ေရးကုိ တၿပိဳင္ တည္း အမိအရ ဆြတ္ခူးေပးႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။

ပင္လုံစာခ်ဳပ္ႏွင့္ ပင္လုံပဋိညာဥ္ စိတ္ဓာတ္ ကို အစဥ္ဂါဝရျပဳပါလ်က္

ျပဳစုတင္ျပသူ

ခြန္းမတ္ရ္ကိုဘန္

(၁၉၉၀ ခု ဖယ္ခံုၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)

၂၀၁၆ ခု ေမလ ၂၇ ရက္

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)

Viewing all articles
Browse latest Browse all 9633

Trending Articles


အစ္စရေး တိုက်နေတဲ့စစ်ပွဲတွေက နိုင်ငံ့ စီးပွားရေးအပေါ် ဘယ်လောက်အထိနာစေလဲ


TTA Oreo Gapp Installer


အခ်ိန္ကုန္သက္သာေစမယ့္ အုတ္ခင္းစက္


ဘာျဖစ္လို႕ စစ္သားေတြ အေလးျပဳၾကသလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းအတြက္ပါ


မယ္ႏု ႏွင့္ ေမာင္အို အုပ္စု တန္ခုိးထြားျခင္း


“ေတြးမိတိုင္း အ႐ိုးနာသည္ အမ်ဳိးပါ ဆဲခ်င္ေပါ့ေလး”


သားသမီး ရင္ေသြးရတနာအတြက္ ပူပင္ေသာက မ်ားေနတယ္ဆိုရင္


♪ ေလးျဖဴ -BOB - ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ MP3 Album ♫


ပူေဇာ္ျခင္းႏွစ္မ်ိဳး


ေထာင္ထဲမွာ ေတြ႕ခဲ့ရေသာ ဆင္ဖမ္းမယ္ က်ားဖမ္းမယ္ဆုိတဲ့ ဗုိလ္မွဴး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြ -...



<script src="https://jsc.adskeeper.com/r/s/rssing.com.1596347.js" async> </script>