ခြန္းမတ္ရ္ကိုဘန္ - ၁၉၄၇-ခုႏွစ္ ပင္လံုညီလာခံ မွ ၂၁-ရာစုပင္လံုညီလာခံဆီသုိ႔ (အပုုိင္း ၂)
(မိုုးမခ) ဇြန္ ၄၊ ၂၀၁၆
အပိုင္း (၂ ) အမ်ဳိးသားမ်ားတန္းတူရည္တူ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရး
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားတို႔သည္ လြတ္လပ္ေရးရရွိၿပီးပါက အမ်ဳိးသားမ်ားတန္းတူ ရည္တူ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိေသာဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္ရန္ လိုအပ္သည့္အေျခခံမူမ်ား၊ အေျခခံ ေက်ာရိုးမ်ားကို ခ်မွတ္ထားခဲ့သည္။
(က) ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒေရးဆြဲရန္ ဖဆပလအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က အေျခခံမူႏွင့္ ေက်ာရိုးမ်ားခ်မွတ္ျခင္း
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္ၿပီး တိုင္းရင္းသားကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါ၀င္တက္ေရာက္သည့္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ ေတာ္ကဲ့သို႔ေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ဂ်ဴဗလီခန္းမႀကီး၌ ၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ ေမလ (၂၃-၂၄) ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပေသာ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ ဖဆပလပဏာမညီလာခံသဘင္တြင္ အဆို(၁၄) ခုတင္သြင္းသည့္အေပၚ ဖဆပလ၏ပဏာမညီလာခံက သေဘာတူလက္ခံ ခ်မွတ္ထားခဲ့သည္။
အခန္း (၁)
ႏိုင္ငံဖဲြ႔စည္းပံု
(၁) ဗမာႏိုင္ငံေတာ္ကို လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္သမၼတႏိုင္ငံ ဟူ၍ ေၾကညာရမည္။
(၂) ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ လြတ္လပ္ၿပီးေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္သမၼတႏိုင္ငံေတာ္တြင္-
(က) (၁) ဗမာျပည္ဝန္ႀကီးအဖဲြ႔က အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ဗမာျပည္မ
(၂) ဟုမၼလင္းခရိုင္ခဲြ
(၃) ဆင္ကလိန္ခႏီၱး
(၄) ေသာင္သြတ္
(၅) ဆြမၼရာနယ္ပယ္
(၆) နာဂေတာင္တန္းမ်ား
(၇) သံလြင္ခရိုင္
(၈) ကန္ပက္လက္ခရိုင္ခဲြ
(၉) ရခိုင္ေတာင္တန္းေဒသ ဟူ၍ ေခၚေဝၚေသာေဒသမ်ား
(ခ) ကိုးခန္းႏွင့္ ေမာင္းပိုင္တို႔ အပါအဝင္ျဖစ္ေသာ ရွမ္းျပည္ေထာင္စု
(ဂ) ကရင္နီျပည္နယ္မ်ား
(ဃ) ကခ်င္ေတာင္တန္းမ်ား
(င ) ကန္ပက္လက္ခရိုင္ခဲြ မပါေသာ ခ်င္းေတာင္တန္းခရိုင္ တို႔ပါဝင္ရမည္။
(၃) ဆိုခဲ့ၿပီးေသာလြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္သမၼတႏိုင္ငံေတာ္သည္ ျပည္ေထာင္စုဗမာႏိုင္ငံေတာ္ဟု ေခၚတြင္ ရမည္။
(က) ေအာက္ပါဂုဏ္အဂၤါမ်ားရွိေသာ ျပည္သူျပည္သားမ်ားအား ျပည္ေထာင္စုျပည္နယ္အဆင့္အတန္းကို ေပးအပ္ရ မည္။
၁။ ပထဝီအေနအထားအရ နယ္နိမိတ္ အထင္အရွားရွိျခင္း၊
၂။ ဗမာစကားႏွင့္မတူေသာ ဘာသာစကားတမ်ဳိးတည္း ရွိျခင္း၊
၃။ ယဥ္ေက်းမႈတမ်ဳိးတည္းရွိျခင္း၊
၄။ ရာဇဝင္အစဥ္အလာ တမ်ိဳးတည္းရွိေသာ လူစုရွိျခင္း၊
၅။ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ အက်ဳိးေက်းဇူးႏွင့္ စီးပြားေရးလံုေလာက္မႈတို႔ရွိေသာ လူစုရွိျခင္း၊
၆။ လူဦးေရ အေတာ္အတန္ရွိျခင္း၊
၇။ သီးျခားျပည္ေထာင္စုေဒသတခုအျဖစ္ျဖင့္ မိမိ၏ကိုယ္ပိုင္ထင္ရွားခ်က္အတိုင္းေနလိုေသာ ဆႏၵရွိျခင္း၊
(ခ) ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ရမည့္နယ္အဆင့္အတန္းကို အထက္ပါဂုဏ္အဂၤါမ်ား၊ နည္းမ်ားမဆိုရွိပါေသာ္လည္း စီးပြားေရး လံုေလာက္မႈခ်ဳိ႕ငဲ့ေနေသာ ျပည္သူျပည္သားမ်ားအား ေပးအပ္ရမည္။
(ဂ) လူမ်ဳိးစုျပည္နယ္အဆင့္အတန္းကို နည္းမ်ားမဆို သီးျခားဘာသာစကားရွိျခင္း၊ ထိုဘာသာစကားကို အေတာ္ အသင့္အားျဖင့္ တစုတေပါင္းတည္းေျပာဆိုေသာေဒသရွိျခင္း၊ မိမိ၏ကိုယ္ပိုင္ထင္ရွားခ်က္အတိုင္းေနလိုေသာ ဆႏၵရွိျခင္းတို႔မွတပါး အထက္ပါအားလံုးေသာဂုဏ္အဂၤါမ်ား၌ ခ်ိဳ႕ငဲ့ေနေသာျပည္သူျပည္သားမ်ားအားေပးအပ္ ရမည္။
(ဃ) တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုအခြင့္အေရးမ်ားကို -
၁။ လူမ်ဳိးအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ဘာသာစကားအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ယဥ္ေက်းမႈအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ရာဇဝင္အစဥ္အလာအားျဖင့္လည္းေကာင္း လူမ်ားစုႏွင့္ကဲြျပားျခားနား၍၊
၂။ ဗမာတျပည္လံုး၌ျဖစ္ေစ၊ အဖဲြ႔ဝင္ေဒသတခုခု၌ျဖစ္ေစ ရွိေသာလူဦးေရအားလံုးတြင္ အနည္းဆံုး (၁ဝ) ပံု (၁) ပံုမွ် လူဦးေရရွိေသာလူတစုအား ရရွိႏိုင္ေစရန္ ဝန္ခံခ်က္ျပဳရမည္။
အခန္း (၂) မူလအခြင့္အေရးမ်ား
အခန္း (၃) ႏိုင္ငံေတာ္ဝါဒ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္သေဘာတရားမ်ား
အခန္း (၄) ျပည္ေထာင္စုဗမာႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ
အခန္း (၅) ျပည္ေထာင္စုဥပေဒျပဳအဖဲြ႔
အခန္း (၆) ျပည္ေထာင္စုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖဲြ႔
အခန္း (၇) ျပည္ေထာင္စုဥပေဒအဖဲြ႔
အခန္း (၈) ျပည္ေထာင္စုျပည္နယ္
အခန္း (၉) ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ရျပည္နယ္
အခန္း (၁ဝ) လူမ်ဳိးစုျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိ
အခန္း (၁၁) တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုမ်ား
အခန္း (၁၂) ခဲြထြက္ႏိုင္ေသာအခြင့္အေရး
အခန္း (၁၃) ႏိုင္ငံဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ျခင္း
အခန္း (၁၄) စပ္ကူးမတ္ကူးကာလႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ား
မွတ္ခ်က္ ။ ။ အထက္ေဖာ္ျပပါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္ၿပီး တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ကဲ့သို႔ သေဘာတူခ် မွတ္ထားေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ေရးဆဲြရာတြင္ အေျခခံထားရွိရမည့္မူမ်ား၊ ေက်ာရိုး မ်ား အခန္း(၁၄) ခန္းခ်မွတ္ထားခဲ့သည္။ ယင္းအနက္ အခန္း(၂) မွ (၁၄)အထိ ေခါင္းစဥ္မ်ားကုိသာ ေဖာ္ျပထားသည္။ အခန္း(၂) သည္ ျပည္သူျပည္သားမ်ား ဒီမိုကေရစီအေျခခံ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား အတြက္ ျပည့္စံုစြာ ခ်မွတ္ထားသည္။ အဓိကအေရးႀကီးေသာ အေျခခံမူမ်ား၊ အေျခခံေက်ာရိုးမ်ားပါဝင္ သည့္ အခန္း(၁) ႏွင့္ပတ္သက္၍ အခန္းအျပည့္ေဖာ္ျပၿပီး ေအာက္ပါအတိုင္း ရွင္းလင္းေဖာ္ျပပါသည္။
ရွင္းလင္းခ်က္။
အခန္း(၁)ဖဲြ႔စည္းပံု ပုဒ္မ(၁)သည္ ႏိုင္ငံအဆင့္အတန္းကို ေဖာ္ျပထားသည္။ ပုဒ္မ(၂)(က)သည္ လက္ရွိနယ္ေျမ (၅)ခုျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုအဖဲြ႔ဝင္ျပည္နယ္မ်ားကို လ်ာထားသည္။ ပုဒ္မ(၃)(က)သည္ ျပည္ေထာင္စုအဖဲြ႔ဝင္ျပည္နယ္အဆင့္ ေပးအပ္ရမည့္အခ်က္၊ ဂုဏ္အဂၤါရပ္မ်ား(၇) ခ်က္ကို ေဖာ္ျပထားသည္။ အထက္ေဖာ္ျပပါ ဂုဏ္အဂၤါရပ္မ်ား(၇) ခ်က္သည္ ျပည္ေထာင္စုအဖဲြ႔ဝင္ အမ်ဳိးသားျပည္နယ္မ်ားလ်ာထားၿပီးေသာ ကခ်င္၊ ကရင္နီ၊ ခ်င္း၊ ရွမ္းအမ်ဳိးသားမ်ားအတြက္ မဟုတ္ ေၾကာင္း၊ အဆိုပါ ကခ်င္၊ ကရင္နီ၊ ခ်င္း၊ ရွမ္း တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ ျမန္မာစကားႏွင့္ တူမတူေမးစရာမလို၊ ေျဖစရာမလို ေၾကာင္း ရွင္းလင္းေပသည္။ အထက္ေဖာ္ျပပါ ဂုဏ္အဂၤါရပ္မ်ား(၇)ခ်က္အပါအဝင္ ျမန္မာစကားႏွင့္မတူေသာဘာသာတမ်ဳိး တည္းရွိျခင္း၊ ေဖာ္ျပထားသည္မွာ ဗမာျပည္မနယ္ေျမတြင္ အတူတကြေနထိုင္ၾကၿပီး ပင္လုံစာခ်ဳပ္တြင္ ပါဝင္လက္မွတ္ ေရး ထိုးျခင္းမျပဳႏိုင္ေသာ ကရင္၊ မြန္၊ ရခိုင္အမ်ိဳးသားမ်ားအတြက္ ေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားတို႔သည္ လြတ္လပ္ေရးရရွိၿပီးပါက အမ်ဳိးသားမ်ားတန္းတူ ရည္တူ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိေသာဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္ရန္ လိုအပ္သည့္အေျခခံမူမ်ား၊ အေျခခံ ေက်ာရိုးမ်ားကို ခ်မွတ္ထားခဲ့သည္။
(က) ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒေရးဆြဲရန္ ဖဆပလအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က အေျခခံမူႏွင့္ ေက်ာရိုးမ်ားခ်မွတ္ျခင္း
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္ၿပီး တိုင္းရင္းသားကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါ၀င္တက္ေရာက္သည့္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ ေတာ္ကဲ့သို႔ေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ဂ်ဴဗလီခန္းမႀကီး၌ ၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ ေမလ (၂၃-၂၄) ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပေသာ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ ဖဆပလပဏာမညီလာခံသဘင္တြင္ အဆို(၁၄) ခုတင္သြင္းသည့္အေပၚ ဖဆပလ၏ပဏာမညီလာခံက သေဘာတူလက္ခံ ခ်မွတ္ထားခဲ့သည္။
အခန္း (၁)
ႏိုင္ငံဖဲြ႔စည္းပံု
(၁) ဗမာႏိုင္ငံေတာ္ကို လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္သမၼတႏိုင္ငံ ဟူ၍ ေၾကညာရမည္။
(၂) ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ လြတ္လပ္ၿပီးေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္သမၼတႏိုင္ငံေတာ္တြင္-
(က) (၁) ဗမာျပည္ဝန္ႀကီးအဖဲြ႔က အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ဗမာျပည္မ
(၂) ဟုမၼလင္းခရိုင္ခဲြ
(၃) ဆင္ကလိန္ခႏီၱး
(၄) ေသာင္သြတ္
(၅) ဆြမၼရာနယ္ပယ္
(၆) နာဂေတာင္တန္းမ်ား
(၇) သံလြင္ခရိုင္
(၈) ကန္ပက္လက္ခရိုင္ခဲြ
(၉) ရခိုင္ေတာင္တန္းေဒသ ဟူ၍ ေခၚေဝၚေသာေဒသမ်ား
(ခ) ကိုးခန္းႏွင့္ ေမာင္းပိုင္တို႔ အပါအဝင္ျဖစ္ေသာ ရွမ္းျပည္ေထာင္စု
(ဂ) ကရင္နီျပည္နယ္မ်ား
(ဃ) ကခ်င္ေတာင္တန္းမ်ား
(င ) ကန္ပက္လက္ခရိုင္ခဲြ မပါေသာ ခ်င္းေတာင္တန္းခရိုင္ တို႔ပါဝင္ရမည္။
(၃) ဆိုခဲ့ၿပီးေသာလြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္သမၼတႏိုင္ငံေတာ္သည္ ျပည္ေထာင္စုဗမာႏိုင္ငံေတာ္ဟု ေခၚတြင္ ရမည္။
(က) ေအာက္ပါဂုဏ္အဂၤါမ်ားရွိေသာ ျပည္သူျပည္သားမ်ားအား ျပည္ေထာင္စုျပည္နယ္အဆင့္အတန္းကို ေပးအပ္ရ မည္။
၁။ ပထဝီအေနအထားအရ နယ္နိမိတ္ အထင္အရွားရွိျခင္း၊
၂။ ဗမာစကားႏွင့္မတူေသာ ဘာသာစကားတမ်ဳိးတည္း ရွိျခင္း၊
၃။ ယဥ္ေက်းမႈတမ်ဳိးတည္းရွိျခင္း၊
၄။ ရာဇဝင္အစဥ္အလာ တမ်ိဳးတည္းရွိေသာ လူစုရွိျခင္း၊
၅။ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ အက်ဳိးေက်းဇူးႏွင့္ စီးပြားေရးလံုေလာက္မႈတို႔ရွိေသာ လူစုရွိျခင္း၊
၆။ လူဦးေရ အေတာ္အတန္ရွိျခင္း၊
၇။ သီးျခားျပည္ေထာင္စုေဒသတခုအျဖစ္ျဖင့္ မိမိ၏ကိုယ္ပိုင္ထင္ရွားခ်က္အတိုင္းေနလိုေသာ ဆႏၵရွိျခင္း၊
(ခ) ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ရမည့္နယ္အဆင့္အတန္းကို အထက္ပါဂုဏ္အဂၤါမ်ား၊ နည္းမ်ားမဆိုရွိပါေသာ္လည္း စီးပြားေရး လံုေလာက္မႈခ်ဳိ႕ငဲ့ေနေသာ ျပည္သူျပည္သားမ်ားအား ေပးအပ္ရမည္။
(ဂ) လူမ်ဳိးစုျပည္နယ္အဆင့္အတန္းကို နည္းမ်ားမဆို သီးျခားဘာသာစကားရွိျခင္း၊ ထိုဘာသာစကားကို အေတာ္ အသင့္အားျဖင့္ တစုတေပါင္းတည္းေျပာဆိုေသာေဒသရွိျခင္း၊ မိမိ၏ကိုယ္ပိုင္ထင္ရွားခ်က္အတိုင္းေနလိုေသာ ဆႏၵရွိျခင္းတို႔မွတပါး အထက္ပါအားလံုးေသာဂုဏ္အဂၤါမ်ား၌ ခ်ိဳ႕ငဲ့ေနေသာျပည္သူျပည္သားမ်ားအားေပးအပ္ ရမည္။
(ဃ) တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုအခြင့္အေရးမ်ားကို -
၁။ လူမ်ဳိးအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ဘာသာစကားအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ယဥ္ေက်းမႈအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ရာဇဝင္အစဥ္အလာအားျဖင့္လည္းေကာင္း လူမ်ားစုႏွင့္ကဲြျပားျခားနား၍၊
၂။ ဗမာတျပည္လံုး၌ျဖစ္ေစ၊ အဖဲြ႔ဝင္ေဒသတခုခု၌ျဖစ္ေစ ရွိေသာလူဦးေရအားလံုးတြင္ အနည္းဆံုး (၁ဝ) ပံု (၁) ပံုမွ် လူဦးေရရွိေသာလူတစုအား ရရွိႏိုင္ေစရန္ ဝန္ခံခ်က္ျပဳရမည္။
အခန္း (၂) မူလအခြင့္အေရးမ်ား
အခန္း (၃) ႏိုင္ငံေတာ္ဝါဒ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္သေဘာတရားမ်ား
အခန္း (၄) ျပည္ေထာင္စုဗမာႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ
အခန္း (၅) ျပည္ေထာင္စုဥပေဒျပဳအဖဲြ႔
အခန္း (၆) ျပည္ေထာင္စုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖဲြ႔
အခန္း (၇) ျပည္ေထာင္စုဥပေဒအဖဲြ႔
အခန္း (၈) ျပည္ေထာင္စုျပည္နယ္
အခန္း (၉) ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ရျပည္နယ္
အခန္း (၁ဝ) လူမ်ဳိးစုျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိ
အခန္း (၁၁) တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုမ်ား
အခန္း (၁၂) ခဲြထြက္ႏိုင္ေသာအခြင့္အေရး
အခန္း (၁၃) ႏိုင္ငံဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ျခင္း
အခန္း (၁၄) စပ္ကူးမတ္ကူးကာလႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ား
မွတ္ခ်က္ ။ ။ အထက္ေဖာ္ျပပါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္ၿပီး တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ကဲ့သို႔ သေဘာတူခ် မွတ္ထားေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ေရးဆဲြရာတြင္ အေျခခံထားရွိရမည့္မူမ်ား၊ ေက်ာရိုး မ်ား အခန္း(၁၄) ခန္းခ်မွတ္ထားခဲ့သည္။ ယင္းအနက္ အခန္း(၂) မွ (၁၄)အထိ ေခါင္းစဥ္မ်ားကုိသာ ေဖာ္ျပထားသည္။ အခန္း(၂) သည္ ျပည္သူျပည္သားမ်ား ဒီမိုကေရစီအေျခခံ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား အတြက္ ျပည့္စံုစြာ ခ်မွတ္ထားသည္။ အဓိကအေရးႀကီးေသာ အေျခခံမူမ်ား၊ အေျခခံေက်ာရိုးမ်ားပါဝင္ သည့္ အခန္း(၁) ႏွင့္ပတ္သက္၍ အခန္းအျပည့္ေဖာ္ျပၿပီး ေအာက္ပါအတိုင္း ရွင္းလင္းေဖာ္ျပပါသည္။
ရွင္းလင္းခ်က္။
အခန္း(၁)ဖဲြ႔စည္းပံု ပုဒ္မ(၁)သည္ ႏိုင္ငံအဆင့္အတန္းကို ေဖာ္ျပထားသည္။ ပုဒ္မ(၂)(က)သည္ လက္ရွိနယ္ေျမ (၅)ခုျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုအဖဲြ႔ဝင္ျပည္နယ္မ်ားကို လ်ာထားသည္။ ပုဒ္မ(၃)(က)သည္ ျပည္ေထာင္စုအဖဲြ႔ဝင္ျပည္နယ္အဆင့္ ေပးအပ္ရမည့္အခ်က္၊ ဂုဏ္အဂၤါရပ္မ်ား(၇) ခ်က္ကို ေဖာ္ျပထားသည္။ အထက္ေဖာ္ျပပါ ဂုဏ္အဂၤါရပ္မ်ား(၇) ခ်က္သည္ ျပည္ေထာင္စုအဖဲြ႔ဝင္ အမ်ဳိးသားျပည္နယ္မ်ားလ်ာထားၿပီးေသာ ကခ်င္၊ ကရင္နီ၊ ခ်င္း၊ ရွမ္းအမ်ဳိးသားမ်ားအတြက္ မဟုတ္ ေၾကာင္း၊ အဆိုပါ ကခ်င္၊ ကရင္နီ၊ ခ်င္း၊ ရွမ္း တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ ျမန္မာစကားႏွင့္ တူမတူေမးစရာမလို၊ ေျဖစရာမလို ေၾကာင္း ရွင္းလင္းေပသည္။ အထက္ေဖာ္ျပပါ ဂုဏ္အဂၤါရပ္မ်ား(၇)ခ်က္အပါအဝင္ ျမန္မာစကားႏွင့္မတူေသာဘာသာတမ်ဳိး တည္းရွိျခင္း၊ ေဖာ္ျပထားသည္မွာ ဗမာျပည္မနယ္ေျမတြင္ အတူတကြေနထိုင္ၾကၿပီး ပင္လုံစာခ်ဳပ္တြင္ ပါဝင္လက္မွတ္ ေရး ထိုးျခင္းမျပဳႏိုင္ေသာ ကရင္၊ မြန္၊ ရခိုင္အမ်ိဳးသားမ်ားအတြက္ ေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။
သို႔ျဖစ္ပါ၍ ျပည္ေထာင္စုဖဲ႔ြစည္းပံု ေရးဆြဲရာတြင္ ကရင္၊ မြန္၊ ရခိုင္အမ်ိဳးသားမ်ားအတြက္ တၿပိဳင္တည္း ျပည္ေထာင္စုအဖဲြ႔ဝင္ အမ်ိဳး သားျပည္နယ္မ်ားအျဖစ္ ေဖာ္ထုတ္ေပးရမည္ ျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ ျမန္မာအမ်ိဳးသားမ်ားသည္လည္း ပင္လံုစိတ္ဓာတ္အရ အျခားတိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ အဆင့္အတန္းတူညီသျဖင့္ ျမန္မာအမ်ဳီးသားမ်ားအတြက္ကိုလည္း ျပည္ေထာင္စုအဖဲြ႔ဝင္ အမ်ိဳး သားျပည္နယ္တခုအျဖစ္ တၿပိဳင္တည္းေဖာ္ထုတ္ရမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ပုဒ္မ(၃)ပုဒ္မခဲြ (ခ) (ဂ) (ဃ)တြင္ က်န္ရွိသည့္ အခန္း(၁) ပုဒ္မ(၂) (က)(၂-၃-၄-၅-၆-၇-၈-၉) နယ္ေျမမ်ားတြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ လူမ်ိဳးစုမ်ားအတြက္ကိုလည္း ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရျပည္နယ္မ်ား၊ လူမ်ဳိးစုျပည္နယ္မ်ားအဆင့္အတန္းမ်ား ေပးအပ္ရမည္ဟု ေဖာ္ျပခ်မွတ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုသမၼတႏိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒေရးဆြဲရာတြင္ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ကရင္နီ ခ်င္း၊ မြန္၊ ျမန္မာ၊ ရွမ္း၊ ရခိုင္ စသည့္အမ်ဳိးသားျပည္နယ္(၈) ခုသည္ အမ်ဳိးသားမ်ားတန္းတူရည္တူ ကုိယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိ ေသာ ျပည္ေထာင္စုအဖြဲ႔ဝင္ အမ်ဳိးသားျပည္နယ္မ်ားအျဖစ္ ခ်မွတ္ရမည္ျဖစ္ၿပီး က်န္ရွိေသာတိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုမ်ားကုိ လည္း ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရျပည္နယ္မ်ားေဖာ္ထုတ္ေပးရမည္ဟု အခုိင္အမာခ်မွတ္ထားၿပီး ျဖစ္သည္။
(ခ) ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒေရးဆြဲရန္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္က အေျခခံမူမ်ားခ်မွတ္ျခင္း
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ(၁၆)ရက္ေန႔ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ပထမညီလာခံတြင္ ဖဲြ႔စည္း ပံုအေျခခံဥပေဒေရးဆဲြရာတြင္ ထားရွိရမည့္အေျခခံမူ(၄) ခ်က္ႏွင့္ လမ္းၫႊန္ခ်က္(၇) ခ်က္အဆိုကိုတင္သြင္းၿပီး ညီလာခံက တညီတၫႊတ္တည္းသေဘာတူညီခ်က္ ခ်မွတ္ခဲ့သည္။
အေျခခံမူမ်ား (၄)ခ်က္
(၁) လြတ္လပ္ေသာႏိုင္ငံျဖစ္ရမည္။ (Independence)
(၂) အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ရမည္။ (Sovereignty)
(၃) ဒီမိုကေရစီသမၼတႏိုင္ငံျဖစ္မည္။ (Republic)
(၄) ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံျဖစ္ရမည္။ (Union State) ... ဟုခ်မွတ္ထားသည္။
မွတ္ခ်က္။
အထက္ေဖာ္ျပပါအေျခခံမူ (၁)ႏွင့္ (၂)သည္ ကေနဒါ၊ ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံကဲ့သုိ႔ ဒိုမီနီယံအေစာင့္အေရွာက္ခံ ႏိုင္ငံ လက္မခံဘဲ လံုးဝလြတ္လပ္ေရးႏွင့္ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ အျပည့္အဝရွိရမည္ဟု သတ္မွတ္ထားသည္။ အေျခခံမူ (၃) သည္ ျပည္သူလူထု၏ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးေသာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္တရပ္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားျပည္နယ္မ်ား တန္းတူေရးကိုေဖာ္ေဆာင္ေပးေသာ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္တရပ္ထားရွိၿပီး ထပ္တူဥပေဒျပဳအာဏာ သတ္မွတ္ထားသည္။ အေျခခံမူ (၄)သည္ တျပည္ေထာင္မဟုတ္၊ ျပည္မႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ား ဖားတပိုင္းငါးတပိုင္း ျပည္ေထာင္စုမဟုတ္ဘဲ ျပည္ ေထာင္စု စစ္စစ္ႏိုင္ငံကို တည္ေထာင္ရမည္ဟု အတိအလင္းခ်မွတ္ထားခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ပထမညီလာခံတြင္ ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒေရးဆဲြရာ၌ အေျခ ခံရမည့္ အေျခခံမူ (၄) ခ်က္ႏွင့္ လမ္းၫႊန္ခ်က္ (၇) ခ်က္ကို ရွင္းလင္းခ်က္မ်ားႏွင့္တကြ တင္ျပၿပီး ညီလာခံက တခဲနက္ အတည္ ျပဳခ်မွတ္ခဲ့သည္။
လမ္းၫႊန္ခ်က္(၇)ခ်က္
လြတ္လပ္သည့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ဗမာႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ ေရးဆဲြရမည့္ဖဲြ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ လမ္းၫႊန္ျပ႒ာန္းခ်က္(၇)ခ်က္ကိုတင္သြင္းၿပီး အတည္ျပဳခ်က္ရယူခဲ့သည္။
ေတာင္တန္းေဒသမ်ားႏွင့္ ကရင္နီနယ္မ်ားအပါအဝင္ျဖစ္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သူ ႏိုင္ငံေတာ္သားတို႔၏ ကိုယ္စား လွယ္မ်ားသည္ တိုင္းသူျပည္သားတို႔၏အာသီသဆႏၵႏွင့္ေလ်ာ္ညီစြာ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ဖဲြ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကို စီစဥ္ေရး ဆဲြရန္အလို႔ငွာ စုံညီစုေဝးၾကလ်က္ ေအာက္ပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကို ခ်မွတ္ေၾကာင္း။
၁။ ႏိုင္ငံေတာ္ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒသည္ ျမန္မာျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံေတာ္ဟုေခၚတြင္ေစေသာ လြတ္လပ္သည့္အခ်ဳပ္အ ျခာအာဏာပိုင္သမၼတႏိုင္ငံ၏ ဖဲြ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံ ဥပေဒ ျဖစ္ေစရမည္။ ထို႔အျပင္ -
၂။ ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ဖဲြ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒဟု သတ္မွတ္ေဖာ္ျပသည့္ တသီးပုဂၢလျပည္နယ္မ်ားသည္ ဖဲြ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒတြင္ သတ္မွတ္ျပထားသည္ႏွင့္အမွ် ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာ ရရွိေစရမည္။ ထို႔အျပင္ -
၃။ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ လြတ္လပ္ေသာ သမၼတဗမာႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္တကြ အပါအဝင္ျဖစ္သည့္ ျပည္နယ္မ်ားႏွင့္အစိုးရ အဖဲြ႔အစည္းအားလံုးတို႔၏ အခြင့္အာဏာဟူသမွ်တို႔သည္ တိုင္းသူျပည္သားတို႔ထံမွ ဆင္းသက္ေစရမည္။ ထို႔အျပင္-
၄။ ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံေတာ္၏ တိုင္းသူျပည္သားမွန္သမွ်သည္ လူမႈေရးရာ၌လည္းေကာင္း၊ စီးပြားေရးရာ၌လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံေရးရာ၌လည္းေကာင္း တရားမွ်တမႈရွိေစလ်က္၊ အဆင့္အတန္းအခြင့္အေရးဥပေဒသက္ေရာက္မႈတို႔တြင္ ဆူႀကံဳ နိမ့္ျမင့္မရွိ၊ ပကတိတူညီေစရမည့္အျပင္၊ တရားဥပေဒႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အမ်ားျပည္သူတို႔ေစာင့္စည္းအပ္ ေသာ အက်င့္သိကၡာႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မဆန္႔က်င္သမွ် လြတ္လပ္စြာႀကံစည္ပိုင္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆို ပိုင္ခြင့္၊ ယံုၾကည္ပိုင္ခြင့္၊ ဘာသာတရားကိုးကြယ္ပိုင္ခြင့္၊ ဝတ္ျပဳခြင့္၊ ပရိေယသနရွာမီွးပိုင္ခြင့္၊ စည္းရံုးပိုင္ခြင့္၊ ျပဳမူ ေဆာင္ရြက္ပိုင္ခြင့္တို႔ ရရွိတည္ၿမဲေစရန္အတြက္ ဖဲြ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ အခိုင္အလံုသတ္မွတ္ထားရွိေစ ရမည္။ ထို႔အျပင္ -
၅။ ဤဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ လူနည္းစုမ်ားအဖို႔ လံုေလာက္ေသာကာကြယ္ခ်က္မ်ား ထည့္သြင္းျပ႒ာန္းထားရွိေစရ မည္။ ထို႔အျပင္ -
၆။ လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္သမၼတဗမာႏိုင္ငံ၏နယ္ေျမတို႔ တေပါင္းတစည္းတည္း တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရးကို လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံ၏ ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလတို႔ကို အခ်ဳပ္အျခာစိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ပိုင္ခြင့္ကိုလည္းေကာင္း၊ တရားဓမၼႏွင့္တကြ ျပည္ေထာင္ခ်င္းခ်င္း ဥပေဒအရထိန္းေစာင့္ထားရွိေစရမည္။ ထို႔အျပင္ -
၇။ ရာဇဝင္တြင္ ထင္ရွားခဲ့ေသာ ဤဗမာႏိုင္ငံေတာ္သည္ ကမာၻတြင္ မိမိ၏ ဂုဏ္က်က္သေရႏွင့္ေလ်ာ္စြာ ရသင့္ရထိုက္ေသာ အဆင့္အတန္းသို႔ ေရာက္ရွိေစရမည့္ျပင္၊ လူသတၱဝါတို႔၏တိုးတက္ေရးႏွင့္ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ ျပည့္ဝေရးတို႔ကို တာ ဝန္အေလ်ာက္ ေစတနာျဖင့္ အစြမ္းကုန္ျဖည့္စြက္ထမ္းရြက္ကာ ျပည္ေထာင္ခ်င္းခ်င္းဆိုင္ရာ တရားဓမၼႏွင့္ က်င့္ဝတ္ သိကၡာကိုအေျခခံျပဳ၍ ကမာၻ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေရွ႕႐ွဳလ်က္ ႏိုင္ငံတကာတို႔ႏွင့္ မိတ္ဝတ္မပ်က္ တြဲဖက္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ ကို ခိုင္ၿမဲေသာအဓိ႒ာန္ျဖင့္ ေစာင့္ထိန္းေတာ့အ့ံ။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ အထက္ေဖာ္ျပပါ အပိုင္း(၁)ႏွင့္ အပိုင္း(၂)တြင္ပါရွိသည့္အတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္ေသာ ဖဆပလအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ႏွင့္တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္တို႔သည္ ျပည္သူ၊ ျပည္သားမ်ားဒီမိုကေရစီအေျခခံလူ႔အ ခြင့္အေရးမ်ားရွိေစရမည့္အျပင္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒေရးဆြဲရာတြင္ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ကရင္နီ၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ျမန္မာ၊ ရွမ္း၊ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားမ်ား တန္းတူရည္တူ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိၿပီး၊ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု သမၼတႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္ေရးအတြက္ လိုအပ္ေသာ အေျခခံဥပေဒမူမ်ား၊ ေက်ာရိုးမ်ား၊ လမ္းၫႊန္ခ်က္မ်ားကို အခိုင္အမာခ်မွတ္ထားၿပီး ျဖစ္သည္။
ပင္လုံစာခ်ဳပ္ႏွင့္ ပင္လုံပဋိညာဥ္ စိတ္ဓာတ္ ကို အစဥ္ဂါဝရျပဳပါလ်က္
ျပဳစုတင္ျပသူ
ခြန္းမတ္ရ္ကိုဘန္
(၁၉၉၀ ခု ဖယ္ခံုၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)
၂၀၁၆ ခု ေမလ ၂၇ ရက္
ထို႔ေၾကာင့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုသမၼတႏိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒေရးဆြဲရာတြင္ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ကရင္နီ ခ်င္း၊ မြန္၊ ျမန္မာ၊ ရွမ္း၊ ရခိုင္ စသည့္အမ်ဳိးသားျပည္နယ္(၈) ခုသည္ အမ်ဳိးသားမ်ားတန္းတူရည္တူ ကုိယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိ ေသာ ျပည္ေထာင္စုအဖြဲ႔ဝင္ အမ်ဳိးသားျပည္နယ္မ်ားအျဖစ္ ခ်မွတ္ရမည္ျဖစ္ၿပီး က်န္ရွိေသာတိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုမ်ားကုိ လည္း ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရျပည္နယ္မ်ားေဖာ္ထုတ္ေပးရမည္ဟု အခုိင္အမာခ်မွတ္ထားၿပီး ျဖစ္သည္။
(ခ) ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒေရးဆြဲရန္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္က အေျခခံမူမ်ားခ်မွတ္ျခင္း
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ(၁၆)ရက္ေန႔ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ပထမညီလာခံတြင္ ဖဲြ႔စည္း ပံုအေျခခံဥပေဒေရးဆဲြရာတြင္ ထားရွိရမည့္အေျခခံမူ(၄) ခ်က္ႏွင့္ လမ္းၫႊန္ခ်က္(၇) ခ်က္အဆိုကိုတင္သြင္းၿပီး ညီလာခံက တညီတၫႊတ္တည္းသေဘာတူညီခ်က္ ခ်မွတ္ခဲ့သည္။
အေျခခံမူမ်ား (၄)ခ်က္
(၁) လြတ္လပ္ေသာႏိုင္ငံျဖစ္ရမည္။ (Independence)
(၂) အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ရမည္။ (Sovereignty)
(၃) ဒီမိုကေရစီသမၼတႏိုင္ငံျဖစ္မည္။ (Republic)
(၄) ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံျဖစ္ရမည္။ (Union State) ... ဟုခ်မွတ္ထားသည္။
မွတ္ခ်က္။
အထက္ေဖာ္ျပပါအေျခခံမူ (၁)ႏွင့္ (၂)သည္ ကေနဒါ၊ ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံကဲ့သုိ႔ ဒိုမီနီယံအေစာင့္အေရွာက္ခံ ႏိုင္ငံ လက္မခံဘဲ လံုးဝလြတ္လပ္ေရးႏွင့္ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ အျပည့္အဝရွိရမည္ဟု သတ္မွတ္ထားသည္။ အေျခခံမူ (၃) သည္ ျပည္သူလူထု၏ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးေသာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္တရပ္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားျပည္နယ္မ်ား တန္းတူေရးကိုေဖာ္ေဆာင္ေပးေသာ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္တရပ္ထားရွိၿပီး ထပ္တူဥပေဒျပဳအာဏာ သတ္မွတ္ထားသည္။ အေျခခံမူ (၄)သည္ တျပည္ေထာင္မဟုတ္၊ ျပည္မႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ား ဖားတပိုင္းငါးတပိုင္း ျပည္ေထာင္စုမဟုတ္ဘဲ ျပည္ ေထာင္စု စစ္စစ္ႏိုင္ငံကို တည္ေထာင္ရမည္ဟု အတိအလင္းခ်မွတ္ထားခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ပထမညီလာခံတြင္ ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒေရးဆဲြရာ၌ အေျခ ခံရမည့္ အေျခခံမူ (၄) ခ်က္ႏွင့္ လမ္းၫႊန္ခ်က္ (၇) ခ်က္ကို ရွင္းလင္းခ်က္မ်ားႏွင့္တကြ တင္ျပၿပီး ညီလာခံက တခဲနက္ အတည္ ျပဳခ်မွတ္ခဲ့သည္။
လမ္းၫႊန္ခ်က္(၇)ခ်က္
လြတ္လပ္သည့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ဗမာႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ ေရးဆဲြရမည့္ဖဲြ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ လမ္းၫႊန္ျပ႒ာန္းခ်က္(၇)ခ်က္ကိုတင္သြင္းၿပီး အတည္ျပဳခ်က္ရယူခဲ့သည္။
ေတာင္တန္းေဒသမ်ားႏွင့္ ကရင္နီနယ္မ်ားအပါအဝင္ျဖစ္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သူ ႏိုင္ငံေတာ္သားတို႔၏ ကိုယ္စား လွယ္မ်ားသည္ တိုင္းသူျပည္သားတို႔၏အာသီသဆႏၵႏွင့္ေလ်ာ္ညီစြာ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ဖဲြ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကို စီစဥ္ေရး ဆဲြရန္အလို႔ငွာ စုံညီစုေဝးၾကလ်က္ ေအာက္ပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကို ခ်မွတ္ေၾကာင္း။
၁။ ႏိုင္ငံေတာ္ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒသည္ ျမန္မာျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံေတာ္ဟုေခၚတြင္ေစေသာ လြတ္လပ္သည့္အခ်ဳပ္အ ျခာအာဏာပိုင္သမၼတႏိုင္ငံ၏ ဖဲြ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံ ဥပေဒ ျဖစ္ေစရမည္။ ထို႔အျပင္ -
၂။ ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ဖဲြ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒဟု သတ္မွတ္ေဖာ္ျပသည့္ တသီးပုဂၢလျပည္နယ္မ်ားသည္ ဖဲြ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒတြင္ သတ္မွတ္ျပထားသည္ႏွင့္အမွ် ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာ ရရွိေစရမည္။ ထို႔အျပင္ -
၃။ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ လြတ္လပ္ေသာ သမၼတဗမာႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္တကြ အပါအဝင္ျဖစ္သည့္ ျပည္နယ္မ်ားႏွင့္အစိုးရ အဖဲြ႔အစည္းအားလံုးတို႔၏ အခြင့္အာဏာဟူသမွ်တို႔သည္ တိုင္းသူျပည္သားတို႔ထံမွ ဆင္းသက္ေစရမည္။ ထို႔အျပင္-
၄။ ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံေတာ္၏ တိုင္းသူျပည္သားမွန္သမွ်သည္ လူမႈေရးရာ၌လည္းေကာင္း၊ စီးပြားေရးရာ၌လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံေရးရာ၌လည္းေကာင္း တရားမွ်တမႈရွိေစလ်က္၊ အဆင့္အတန္းအခြင့္အေရးဥပေဒသက္ေရာက္မႈတို႔တြင္ ဆူႀကံဳ နိမ့္ျမင့္မရွိ၊ ပကတိတူညီေစရမည့္အျပင္၊ တရားဥပေဒႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အမ်ားျပည္သူတို႔ေစာင့္စည္းအပ္ ေသာ အက်င့္သိကၡာႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မဆန္႔က်င္သမွ် လြတ္လပ္စြာႀကံစည္ပိုင္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆို ပိုင္ခြင့္၊ ယံုၾကည္ပိုင္ခြင့္၊ ဘာသာတရားကိုးကြယ္ပိုင္ခြင့္၊ ဝတ္ျပဳခြင့္၊ ပရိေယသနရွာမီွးပိုင္ခြင့္၊ စည္းရံုးပိုင္ခြင့္၊ ျပဳမူ ေဆာင္ရြက္ပိုင္ခြင့္တို႔ ရရွိတည္ၿမဲေစရန္အတြက္ ဖဲြ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ အခိုင္အလံုသတ္မွတ္ထားရွိေစ ရမည္။ ထို႔အျပင္ -
၅။ ဤဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ လူနည္းစုမ်ားအဖို႔ လံုေလာက္ေသာကာကြယ္ခ်က္မ်ား ထည့္သြင္းျပ႒ာန္းထားရွိေစရ မည္။ ထို႔အျပင္ -
၆။ လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္သမၼတဗမာႏိုင္ငံ၏နယ္ေျမတို႔ တေပါင္းတစည္းတည္း တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရးကို လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံ၏ ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလတို႔ကို အခ်ဳပ္အျခာစိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ပိုင္ခြင့္ကိုလည္းေကာင္း၊ တရားဓမၼႏွင့္တကြ ျပည္ေထာင္ခ်င္းခ်င္း ဥပေဒအရထိန္းေစာင့္ထားရွိေစရမည္။ ထို႔အျပင္ -
၇။ ရာဇဝင္တြင္ ထင္ရွားခဲ့ေသာ ဤဗမာႏိုင္ငံေတာ္သည္ ကမာၻတြင္ မိမိ၏ ဂုဏ္က်က္သေရႏွင့္ေလ်ာ္စြာ ရသင့္ရထိုက္ေသာ အဆင့္အတန္းသို႔ ေရာက္ရွိေစရမည့္ျပင္၊ လူသတၱဝါတို႔၏တိုးတက္ေရးႏွင့္ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ ျပည့္ဝေရးတို႔ကို တာ ဝန္အေလ်ာက္ ေစတနာျဖင့္ အစြမ္းကုန္ျဖည့္စြက္ထမ္းရြက္ကာ ျပည္ေထာင္ခ်င္းခ်င္းဆိုင္ရာ တရားဓမၼႏွင့္ က်င့္ဝတ္ သိကၡာကိုအေျခခံျပဳ၍ ကမာၻ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေရွ႕႐ွဳလ်က္ ႏိုင္ငံတကာတို႔ႏွင့္ မိတ္ဝတ္မပ်က္ တြဲဖက္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ ကို ခိုင္ၿမဲေသာအဓိ႒ာန္ျဖင့္ ေစာင့္ထိန္းေတာ့အ့ံ။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ အထက္ေဖာ္ျပပါ အပိုင္း(၁)ႏွင့္ အပိုင္း(၂)တြင္ပါရွိသည့္အတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္ေသာ ဖဆပလအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ႏွင့္တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္တို႔သည္ ျပည္သူ၊ ျပည္သားမ်ားဒီမိုကေရစီအေျခခံလူ႔အ ခြင့္အေရးမ်ားရွိေစရမည့္အျပင္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒေရးဆြဲရာတြင္ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ကရင္နီ၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ျမန္မာ၊ ရွမ္း၊ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားမ်ား တန္းတူရည္တူ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိၿပီး၊ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု သမၼတႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္ေရးအတြက္ လိုအပ္ေသာ အေျခခံဥပေဒမူမ်ား၊ ေက်ာရိုးမ်ား၊ လမ္းၫႊန္ခ်က္မ်ားကို အခိုင္အမာခ်မွတ္ထားၿပီး ျဖစ္သည္။
ပင္လုံစာခ်ဳပ္ႏွင့္ ပင္လုံပဋိညာဥ္ စိတ္ဓာတ္ ကို အစဥ္ဂါဝရျပဳပါလ်က္
ျပဳစုတင္ျပသူ
ခြန္းမတ္ရ္ကိုဘန္
(၁၉၉၀ ခု ဖယ္ခံုၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)
၂၀၁၆ ခု ေမလ ၂၇ ရက္
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)