ေမာင္ေမာင္စိုုး - ေတာင္ျပာတန္း၏ အျခားတဖက္မ်က္ႏွာ - အပိုုင္း ၅
(မိုုးမခ) ဇြန္ ၄၊ ၂၀၁၆
( ရွမ္းတိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ား )
MTA အစႏွင့္ အဆံုး
ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ အဓိက ရွမ္းတိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အေနႏွင့္ ရွိေနေသာ SSPP/SSA အျပင္ အျခားရွမ္းလက္နက္ကိုင္မ်ားရွိေနေသးသည္။ ထိုအထဲမွ တဖြဲ႔မွာ MTA ေခၚ Mong Tai Army ဟုေခၚသည့္ ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္ ျဖစ္သည္။ ထိုအဖြဲ႔သည္ အားေကာင္းစဥ္ကာလက အင္အား ၂၀၀၀၀ ခန္႔ ရွိနိုင္သည္ဟု ခန္႔မွန္းၾကသည္။ သုိ႔ ေသာ္ MTA အဖြဲ႔သည္ ရွမ္းျပည္နိုင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို ဦးတည္ေဆာင္ရြက္သည္ထက္ မူးယစ္ေဆးဝါး ( ဘိန္း ) ေမွာင္ခိုလုပ္ငန္းကို အဓိထားလုပ္ကိုင္သည့္အဖြဲ႔ဟူ၍ ျပည္တြင္းကေရာ ျပည္ပကပါ သတ္မွတ္ျခင္းခံရေသာအဖြဲ႔ ျဖစ္သည္။
MTA အဖြဲ႔သည္ မိုးဟိန္းဦးစီး SURA အဖြဲ႔ႏွင့္ ခြန္ဆာဦးစီး လြယ္ေမာ္ကာကြယ္ေရးအဖြဲ႔တို႔ ပူးေပါင္းေပၚေပါက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ မိုးဟိန္းသည္ မူလက CPB ရွမ္းျပည္အလယ္ပိုင္းမွျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ ႏြမ္စစ္ဟန္သုိ႔ေရာက္ရွိသြားသူျဖစ္သည္။ ၁၉၆၀ ဝန္းက်င္ခန္႔သည္ မိုးဟိန္းသည္ USNF United Shan National Front အမည္ျဖင့္ ခြဲထြက္ခ့ဲသည္။ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္တြင္ SSIA ႏွင့္ပူးေပါင္းၿပီး SSA အျဖစ္ပူးေပါင္းခ့ဲေသာ္လည္း မိုးဟိန္း သည္ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္တြင္ SURA Shan United Revolutionary Army ဟူ၍ ထပ္မံခြဲထြက္ခ့ဲ သည္။
ခြန္ဆာကေတာ့ ေနာင္လိုင္ၿမိဳ႕ စား၏ ဒုတိယဇနီးမွေမြးဖြါးသူျဖစ္ၿပီး ၁၉၅၈ တြင္ တရုတ္ျဖဴ မ်ားႏွင့္အတူ တိုင္ဝမ္သုိ႔ လိုက္ပါသြားဖူးသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ၁၉၆၀ ခန္႔တြင္ ျမန္မာျပည္သုိ႔ ျပန္လာၿပီး ေနာင္လိုင္ၿမိဳ႕တြင္ ကာကြယ္ေရးအျဖစ္ စတင္တာဝန္ယူခ့ဲသည္ဟု ဆိုသည္။ စတင္ဖြဲ႔စည္းစဥ္က အင္အား ၄၀ ခန္႔ရွိေသာ ခြန္ဆာ၏ကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ႔သည္ ၁၉၆၈
ခုႏွစ္္ အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ CPB အင္အားစုမ်ား ဝင္ေရာက္လာခ်ိန္တြင္ CPB ဆန္႔က်င္ေရးအတြက္ အစိုးရ၏ခြင့္ျပဳခ်က္အရ အင္အား ၁၇၀၀ ခန္႔ထိ တိုးပြားလာခ့ဲသည္ဟုဆိုပါသည္။ ထိုအဖြဲ႔တြင္ တရုတ္ေသြးပါသူက အမ်ားစုျဖစ္သည္။
သုိ႔ရာတြင္ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္တြင္ အစိုးရႏွင့္ပဋိပကၡျဖစ္ၿပီး ခြန္ဆာအဖမ္းခံရသည္။ ထိုအခါ ခြန္ဆာ၏ တပည့္ျဖစ္သူ က်န္းဆူးရွင္းေခါင္းေဆာင္ေသာ အင္အား ၁၆၀၀ ခန္႔ရွိ ကာကြယ္ေရးမ်ားသည္ လြယ္ေမာ္ေဒသကို အေျခခံ၍အစိုးရအားျပန္လည္တိုက္ခိုက္ၾကသည္။ ထိုစဥ္လြယ္ေမာ္အဖြဲ႔သည္ မုန္းဟင္မုန္းဟ ေဒသ၌ က်န္းဆူးရွင္း ဦးစီး အင္အား ၃၀၀ ခန္႔ မုန္းမ ေနာင္လိုင္ေဒသတြင္ ဝမ္တင္က်ဳံးဦးစီး အင္အား ၃၀၀ ခန္႔ နားဝါေဒသတြင္ စိုင္းရစ္မိန္းဦးစီး အင္အား ၃၀၀ ခန္႔ ျဖန္႔ခြဲ လႈပ္ရွားခ့ဲၾကသည္ဟု ျမန္မာစစ္ဖက္မွတ္တမ္းမ်ားက ဆိုပါသည္။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ ခြန္ဆာ ျပန္လြတ္ ေျမာက္ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံသုိ႔ေရာက္သြားခ်ိန္မွစ၍ ၎၏တပ္ဖြဲ႔ကိုျပန္လည္ကြပ္ကဲခ့ဲသည္။ ခြန္ဆာ၏ လြယ္ေမာ္ကာကြယ္ေရးအဖြဲ႔သည္ ႏိုင္ငံေရးရည္ရြယ္ခ်က္တခု ဦးတည္လႈပ္ရွားမႈမရွိဘဲ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္္းမွ ဘိန္းမ်ားကို ထိုင္းနယ္စပ္သယ္ေဆာင္သည့္ ဘိန္းကုန္ကူးျခင္းကို အဓိကထား၍ ျပဳလုပ္သည့္ လက္နက္ကိုင္စီးပြားေရးအဖြဲ႔ျဖစ္ခ့ဲသည္။ ေငြေၾကးႏွင့္ အခြင့္အေရးေပးျခင္းအေပၚ သူ၏လက္နက္ကိုင္တပ္ကို တည္ေဆာက္ခ့ဲသည္။
အသြင္မတူ အိမ္သူမျဖစ္ဆိုသည့္အတိုင္း ထိုင္နယ္စပ္ေရႊႀတိဂံနယ္ေျမ၌ ဘိန္းေမွာင္ခို စီးပြားေရး လုပ္ေနေသာ ခြန္ဆာ၏လြယ္ေမာ္ကာကြယ္ေရးႏွင့္ မိုးဟိန္း၏ SURA တို႔သည္ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္တြင္ Mong Tai Army MTA အမည္ျဖင့္ ပူးေပါင္းလိုက္ၾကၿပီး ရွမ္းျပည္လြတ္လပ္ေရးဆိုသည္ကို နိုင္ငံေရးေႂကြးေၾကာ္သံတင္ခ့ဲသည္။ ထို႔ေနာက္ ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္ ဟိုမိန္းတြင္အေျခစိုက္ခ့ဲၿပီး ေရႊႀတိဂံနယ္ေျမတြင္ ႏွစ္စဥ္ေဒၚလာသန္းေပါင္းမ်ားစြာတန္ဖိုးရွိေသာ ဘိန္းအေရာင္းအဝယ္ ျပဳလုပ္ခ့ဲသည္ဟု အကဲခတ္မ်ားကဆိုပါသည္။
၁၉၉၀ ခုႏွစ္တြင္ MTA သည္အင္အား ၂၀၀၀၀ ခန္႔အထိ အျမင့္ဆံုးေရာက္ခ့ဲသည္ဟု ဆိုပါသည္။ အေရွ႕ေျမာက္ေဒသ၌ CPB ႏွင့္ အစိုးရတပ္မ်ား ျပင္းထန္စြာတိုက္ခိုက္ေနစဥ္ကာလအတြင္း တဖက္က အစိုးရတပ္အား CPB ၏သတင္းမ်ားေပးရင္း တဖက္က ဘိန္းကုန္ကူးရင္း စီးပြားေရးေတာင့္ တင္းလာသက့ဲသုိ႔ အင္အားလည္းေတာင့္တင္းလာသည္ဟု ဆိုရေပမည္။
အေရွ႕ေျမာက္ CPB ၿပိဳကြဲၿပီးေနာက္ ၁၉၉၃/၁၉၉၅ အတြင္း MTA တပ္ဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ျမန္မာအစိုးရ တပ္မ်ားတိုက္ပြဲႀကီးမ်ားျဖစ္ပြားလာခ့ဲရာ MTA အတြင္းရွိ ရွမ္းေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ တရုတ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားၾကား သေဘာထားကြဲလြဲမႈမ်ား ျပင္းထန္လာသည္။ ရွမ္းအမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ မ်ားက ရွမ္းအမ်ဳိးသားေရးအတြက္ ရွမ္းျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ဦးတည္ေဆာင္ရြက္ လုပ္ကိုင္ ခ်င္သည္။ တရုတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကေတာ့ ဘိန္းစီးပြားေရးကို အားစိုက္ လုပ္ခ်င္ၾကသည္။ ဤသေဘာထားကြဲလြဲမႈမ်ားၾကားတြင္ MTA သုိ႔ေရာက္ရွိလာေသာ SSPP ဥကၠ႒ေဟာင္း စိုင္းလိတ္လည္း လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခံခ့ဲရသည္။
၁၉၉၀ ေနာက္ပိုင္းကာလတြင္ MTA သည္ အစိုးရတပ္မ်ားႏွင့္သာမက နဝတ၏သေဘာတူညီ ခ်က္ႏွင့္ေတာင္ပိုင္းဆင္းလာေသာ UWSA ဝ တပ္ဖြဲ႔မ်ားႏွင့္တိုက္ခိုက္ရေတာ့သည္။ ၁၉၉၆ မတိုင္မီျဖစ္ပြားေသာတိုက္ပြဲမ်ားအတြင္း UWSA တပ္မ်ားသည္ က်ဳိင္းတုံေတာင္ပိုင္း ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္ရွိေဒသအခ်ဳိ႕ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ခြင့္ရသြားေတာ့သည္။
၁၉၉၅ ဇူလိုင္လအတြင္း MTA အတြင္းမွ မိုးဟိန္းအဖြဲ႔မွ ဗိုလ္ကမ္းရြဲ ဦးစီးအင္အားအခ်ဳိ႕ခြဲထြက္၍ သီေပါေဒသတြင္ အေျခခ်ရန္ႀကံရြယ္ခ့ဲသည္။ စတင္ခြဲထြက္စဥ္က အင္အား ၅၀၀ ခန္႔သာ ရွိေသာ္ လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ MTA မွ အျခားတပ္ဖြဲ႔မ်ားထပ္မံပူးေပါင္းျခင္း လူသစ္စုေဆာင္းျခင္းတို႔
ေျကာင့္ အင္အား ၈၀၀၀ ထိတိုးတက္လာခ့ဲသည္ဟုဆိုသည္။ ဗိုလ္ကမ္းရြဲ အဖြဲ႔သည္ ၎တို႔အဖြဲ႔အား SSNA Shan State National Army ရွမ္းျပည္အမ်ဳိးသားတပ္မေတာ္ဟု အမည္ေပးခ့ဲသည္။
ထိုသုိ႔ MTA အဖြဲ႔မွာ ဗိုလ္ကမ္းရြဲႏွင့္ SSNA အဖြဲ႔ခြဲထြက္ၿပီးေနာက္ ျမန္မာစစ္ဖက္ႏွင့္ ျပင္းထန္စြာ တိုက္ပြဲမ်ားလည္းျဖစ္ပြားၿပီး အက်အဆုံးမ်ားေနခ်ိန္ ခြန္ဆာအားလည္း အေမရိကန္က ဖမ္းဝရမ္း ထုတ္ထားခ်ိန္ ၁၉၉၅ တြင္ ခြန္ဆာႏွင့္တပ္အမ်ားစု လက္နက္ခ်လိုက္ၾကေတာ့သည္။ အစိုးရထံ
လက္နက္ခ်လိုက္ေသာ ခြန္ဆာသည္ ျပစ္ဒဏ္မ်ားမွ ကင္းလြတ္ခြင့္ရခ့ဲ့ၿပီး ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ၎ေသဆုံးခ်ိန္ထိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ေအးခ်မ္းစြာ ေနထိုင္ခြင့္ရခ့ဲသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ခြန္ဆာႏွင့္အတူ လက္နက္ခ်ခ့ဲေသာတပ္မ်ားမွာ အစိုးရ၏ ျပည္သူ႔စစ္ ကာကြယ္ေရး အမည္မ်ားျဖင့္ ဆက္လက္ရပ္တည္ခြင့္ရၾကသည္ဟု ဆိုသည္။
လက္နက္ခ်ၿပီးေသာ ခြန္ဆာအဖြဲ႔ထဲမွ အင္အားအေတာင့္ဆုံးေသာ ဌာေနျပည္သူ႔စစ္အဖြဲ႔မွာ မဟာဂ်ာ ဦးစီး ပသစ အဖြဲ႔ျဖစ္သည္။ ေဒသခံမ်ားကေတာ့ ၎တိ႔ုအဖြဲ႔အား SSS အဖြဲ႔ဟု ေခၚၾက သည္။ South Shan State ပသစ ဟုေခၚဆိုၾကသည္။ ထိုအဖြဲ႔၏ေခါင္းေဆာင္မွာ လြယ္လ ေခၚ ဝ လူမ်ဳိးတဦးျဖစ္သည့္မဟာဂ်ာျဖစ္ၿပီး ယခင္ခြန္ဆာဌာနခ်ဳပ္ရိွရာ သံလြင္ျမစ္အေရွ႕ျခမ္း ရွမ္းျပည္ ေတာင္ပိုင္းရွိ ဟိုမိန္းတြင္ အေျချပဳသည္။ မဟာဂ်ာသည္ ဝ လူမ်ဳိးေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္သည့္ မဟာစန္း၏ညီျဖစ္ၿပီး ေစာစီးစြာကပင္ တရုတ္ျဖဴတို႔ႏွင့္ ပူးေပါင္းခ့ဲၾကေသာအဖြဲ႔မ်ားျဖစ္ၾကသည္။
မဟာဂ်ာ၏လက္ေအာက္တြင္ မတ္က်န္းအဖြဲ႔ႏွင့္ နားရိုင္းအဖြဲ႔ဟုေခၚၾကသည့္ ပသစ အဖြဲ႔မ်ားလည္း ရွိေသးသည္။ မတ္က်န္းအဖြဲ႔သည္ နမ့္စမ္ေတာင္ဖက္ မိုင္းဆိတ္အနီးတြင္ အေျချပဳၿပီး မဟာဂ်ာ အဖြဲ႔၏ ဒုတိယေခါင္းေဆာင္ဟုဆိုႏိုင္သည့္ တရုတ္လူမ်ဳိးလီခ်န္း ( ကြယ္လြန္သူ ရလလဖ ဥကၠ႒ ေစာတာကလယ္၏ သားမက္) ဦးစီးသည္။ ေနာက္တဖြဲ႔မွာ ေမာက္မယ္ လင္းေခးနယ္တြင္းရွိ နားရိုင္းအဖြဲ႔ ျဖစ္သည္။ မဟာဂ်ာ၏ ဟိုမိန္းဌာနခ်ဳပ္တြင္ ပသစ အင္အား ၂၀၀၀ ခန့္ရွိျပီး လီခ်န္း၏ မတ္က်န္းအဖြဲ႔မွာ အင္အား ၁၀၀၀ ခန္႔ရွိကာ နားရိုင္းအဖြဲ႔မွာ လက္နက္ကိုင္အင္အား ၆၀၀ ခန္႔ ရွိသည့္ ပသစမ်ားျဖစ္ၾကသည္ဟု ေျမျပင္သတင္းမ်ားက ဆိုပါသည္။
မဟာဂ်ာ၏ ဟိုမိန္းအဖြဲ႔ မတ္က်န္းအဖြဲ႔ႏွင့္ နားရိုင္းအဖြဲ႔ ပသစမ်ားသည္ အဓိက နမ့္စမ္ခိုလမ္ ကားလမ္း၏ေတာင္ဖက္ သံလြင္ျမစ္၏ အေနာက္ဖက္ ပြန္ေခ်ာင္း၏အေရွ႕ဘက္ ဂြင္အတြင္း အဓိကစိုးမိုးလႈပ္ရွားၾကၿပီး ၎တို႔ဌာနခ်ဳပ္ရွိရာ သံလြင္ျမစ္အေရွ႕ဘက္ကမ္းရွိ ဟိုမိန္းသုိ႔ တာဆြတ္တိန္းကူးတို႔ (သံလြင္ကူးတို႔) အားျဖတ္၍ ဆက္သြယ္ၾကသည္ဟုဆိုပါသည္။
ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းသာမက ရွမ္းေျမာက္ လြယ္ေမာ္ တန္႔ယန္းေဒသ၌လည္း ခြန္ဆာ MTA မွ လက္နက္ခ်သည့္ ပသစ တဖြဲ႔ ရွိေသးသည္ဟုဆိုသည္။ ၎အဖြဲ႔မွာ ဘိုမန္ဦးစီး လြယ္ေမာ္ ပသစ အဖြဲ႔ျဖစ္ၿပီး အင္အား ရာဂဏန္းမွ်ရွိသည္ဟု ဆိုပါသည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ MTA သည့္အဖြဲ႔အစည္းအေန ႏွင့္ လက္နက္ခ်လိုက္သည္ဆိုေသာ္လည္း သူ၏လက္နက္ကိုင္အင္အားမ်ားသည္ အစိုးရ လက္ေအာက္ခံ ပသစမ်ားအျဖစ္ ဆက္လက္လႈပ္ေနသည္ဟုဆိုရပါမည္။ ထို႔အတူ တာခ်ီလိတ္ က်ဳိင္းတုံေဒသတြင္လည္း MTA တျဖစ္လဲ အစိုးရ ပသစ အဖြဲ႔ငယ္မ်ားရွိၾကသည္။ တရုတ္အစိုးရက ေသဒဏ္ေပးခ့ဲေသာ စိုင္းေနာ္ခမ္းသည္လည္း MTA တျဖစ္လဲ ပသစေခါင္းေဆာင္ငယ္တဦး
ျဖစ္သည္။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္မွ စတင္ဖြဲ႔စည္းခ့ဲေသာ MTA သည္ ၁၀ ႏွစ္အၾကာ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္တြင္ အဆုံးသတ္သြားခ့ဲေပေတာ့သည္။ MTA အဖြဲ႔သည္ ရွမ္းျပည္ရွိ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔မ်ားအတြင္း မူးယစ္ေဆးဝါးႏွင့္ပတ္သက္၍ နံမည္ေက်ာ္ေဇာဆုံးအဖြဲ႔ျဖစ္ၿပီး ရွမ္းျပည္သူမ်ား အေရးထက္မူးယစ္ေဆးဝါးေရာင္းဝယ္မႈကို ေဇာင္းေပးသည့္အဖြဲ႔ဟု အမ်ားက သတ္မွတ္ျခင္း ခံရသည့္အဖြဲ႔ ျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္ ဆက္ရန္ရွိေသးသည္ကား ခြန္ဆာအဖြဲ႔လက္နက္ခ်ရာတြင္ က်န္ရစ္ေသာ အဖြဲ႔တခု ရွိေသး ျခင္းျဖစ္သည္။ ၎အဖြဲ႔မွာ အစုိးရထံလက္နက္ခ်ရန္ ျငင္းဆန္ခ့ဲသည့္ရြက္ဆစ္ႏွင့္ အင္အား ၈၀၀ ခန္႔ ျဖစ္ေပသည္။ ထိ့ုျပင္ MTA မွ ခြဲထြက္သြားေသာ ဗိုလ္ကမ္းရြဲဦးစီး SSNA အင္အားစုမ်ား မွာ MTA မွ က်န္ေနေသာအင္အားစုဟု ဆိုရေပမည္။
RCSS/SSA စဝ္ရြက္ဆစ္အဖြဲ႔
ခြန္ဆာလက္နက္ခ်ေသာအခါ မူလ SURA မွ စဝ္ရြက္ဆစ္ဦးစီး အင္အား ၈၀၀ ခန္႔သည္ လက္နက္ ခ်ရန္ ျပင္းပယ္ခ့ဲၾကၿပီး ၁၉၉၆ ဇန္နဝါရီလ ၂၆ ရက္တြင္ SSA-S ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္ ေတာင္ပိုင္း အားဖြဲ႔အား ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းခ့ဲၾကၿပီး ရွမ္းျပည္အလယ္ပိုင္းသုိ႔ ထိုးေဖာက္စည္းရံုးၿပီး အစိုးရအား ဆက္လက္တိုက္ခိုက္ခ့ဲကာ အင္အားေထာင္ဂဏန္းထိ စည္းရံုးႏိုင္ခ့ဲသည္။ ထို႔ေနာက္ စဝ္ရြက္ဆစ္သည္ SSA-S ဌာနခ်ဳပ္အား ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းရွိ လြယ္တိုင္းလ်ံတြင္အေျချပဳခ့ဲသည္။
၂၀၀၀ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၇ ရက္တြင္ SSA-S သည္ သူ၏ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ေသာ RCSS Restoration Council of Shan State ရွမ္းျပည္ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးေကာင္စီအား စဝ္ရြက္ဆစ္ကေခါင္းေဆာင္၍ ဖြဲ႔စည္းခ့ဲသည္။ အဆိုပါေကာင္စီတြင္ အလုပ္အမႈေကာ္မတီဝင္ ၁၁ ဦးရွိၿပီး စဝ္ရြက္ဆစ္က ဥကၠ႒အျဖစ္ တာဝန္ယူပါသည္။
၂၀၀၅ ေမလ ၂၁ ရက္ေန့တြင္ RCSS အဖြဲ႔ႏွင့္ စိုင္းရီဦးစီးေသာ SSNA အင္အားစုမ်ားသည္ ရွမ္းျပည္လြတ္လပ္ေရးဆိုသည့္ႏိုင္ငံေရး ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ ပူးေပါင္းခ့ဲၾကသည္။ SSNA ေခၚ Shan State National Army သည္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၇ ရက္ေန႔က MTA မွ ျပန္ခြဲထြက္ခ့ဲသည့္ ယခင္ SURA မိုးဟိန္းေခါင္းေဆာင္သည့္အဖြဲ႔မွ ျဖစ္သည္။ MTA မွထြက္ခြာစဥ္ ဗိုလ္ကမ္းရြဲမွ ဦးေဆာင္သည္။ မူးယစ္ေဆးဝါးကို ေဇာင္းေပးလုပ္ေနေသာ MTA တပ္ဖြဲ႔တြင္းမွ ရွမ္းျပည္နယ္ ကိုယ္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေရး ႏိုင္ငံေရးရည္ရြယ္ခ်က္ကို အေကာင္ထည္ေဖာ္ရန္ ခြဲထြက္ခ့ဲၾကသည္ဟု ဆိုသည္။ စ၍ ခြဲထြက္စဥ္က အင္အား ၅၀၀ ခန္႔သာရွိေသာ္လည္း ၁၉၉၅ စက္တင္ဘာခန္႔တြင္ ေနာက္ထပ္အင္အား ၂၀၀၀ ခန္႔ပါ ပူးေပါင္းလိုက္ပါခ့ဲၾကသည္။ SSNA တပ္ဖြဲ႔သည္ ဟမုန္းတြင္ ဌာနခ်ဳပ္အေျခစိုက္ၿပီး သီေပါနယ္တြင္ အေျခခ်ရန္ႀကိဳးပမ္းခ့ဲၾကသည္။ MTA လက္နက္ခ်ၿပီးေနာက္ ၁၉၉၅ ႏွစ္ကုန္တြင္ အစိုးရႏွင့္ အပစ္ရပ္လက္မွတ္ထိုးခ့ဲသည္ဟုဆိုသည္။
SSNA သည္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ဧၿပီလအတြင္း ျမန္မာစစ္ဖက္၏ထိုးစစ္ကိုခံခဲ့ရၿပီး ဧၿပီလႏွင့္ ေမလ အတြင္း SSNA ေခါင္းေဆာင္အမ်ားအျပား အဖမ္းခံခ့ဲရၿပီး SSNA တပ္မဟာ ၂ ခုသည္လည္း ၿပိဳကြဲ၍ လက္နက္ခ် ျခင္း လက္နက္ျဖဳတ္သိမ္းျခင္းတို႔ခံခဲ့ရသည္ဟု ဆိုသည္။ ၎စစ္ဆင္ေရး ၿပီးေနာက္ SSNA တပ္မွဴးစိုင္းရီ ဦးစီး အင္အား ေထာင္ဂဏန္းခန္႔သည္ စဝ္ရြက္ဆစ္ဦးစီး RCSS/SSA-S ႏွင့္ ပူးေပါင္းလိုက္ၾကၿပီး ၁၉၉၅ မွ ၂၀၀၅ ထိ ၁၀ ႏွစ္ခန္႔ရပ္တည္ခ့ဲေသာ SSNA တခန္းရပ္သြားသည္ဟု ဆိုရမည္။
ရွမ္းျပည္လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားတြင္ မိုးဟိန္းဦးစီးခ့ဲသည္အဖြဲ႔သည္ အကူးအေျပာင္း အမ်ားဆုံး ျဖစ္သည္ဟု ဆိုရမည္။ ပထမ ႏြမ္စစ္ဟန္ ေနာက္၁၉၆၀ခန္႔တြင္ USNF အျဖစ္ ျပန္ခြဲထြက္သည္။ တဖန္ ၁၉၆၄ တြင္ SSIA ႏွင့္ေပါင္း၍ SSA အျဖစ္ ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းသည္။ တဖန္ ၁၉၆၉ တြင္ SURA အျဖစ္ ျပန္လည္ခြဲထြက္သည္။ ၁၉၈၅ တြင္ လြယ္ေမာ္ ခြန္ဆာႏွင့္ေပါင္း၍ MTA အျဖစ္ ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းသည္။ ၁၉၉၅ တြင္ MTA မွ SSNA ႏွင့္ SSA-S ဟု ၂ ဖြဲ႔ ျပန္ကြဲထြက္သည္။ ၂၀၀၅ တြင္ ထို ၂ ဖြဲ႔ ျပန္ေပါင္း၍ RCSS/SSA -S အျဖစ္ ျပန္လည္ရပ္တည္သည္။
လက္ရွိ RCSS/SSA ၏ ေခါင္းေဆာင္မႈမွာ ဥကၠ႒ စဝ္ရြက္ဆစ္၊ ဒုဥကၠ႒ စဝ္စိုင္းရီ၊ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ စဝ္ေခးငင္းတို႔ျဖစ္ၾကၿပီး အင္အား ၆၀၀၀ မွ ၇၀၀၀ ၾကားရွိမည္ဟု ခန္႔မွန္းၾကပါသည္။
RCSS/SSA သည္ ၂၀၁၂ ဇန္နဝါရီလ ၁၆ ရက္တြင္ အစိုးရႏွင့္အခ်က္ ၁၂ ခ်က္ပါ အပစ္ရပ္ သေဘာတူညီခ်က္တရပ္ ရရွိသည္ဟုဆိုပါသည္။ အဓိကသေဘာတူညီခ်က္မ်ားမွာ
- RCSS/SSA ဌာနခ်ဳပ္ႏွင့္တပ္မ်ား အိမ္ေထာင္သည္မိသားစုမ်ားအား ဟိုမိန္းၿမိဳ႕နယ္ခြဲႏွင့္ မုန္းဟ ( မုန္းထ) ၿမိဳ႕နယ္ခြဲအတြင္း အေျချပဳရန္။
- တဖက္နယ္ေျမမွ အျခားတဖက္နယ္ေျမသုိ႔ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္သြားပါက အျပန္အလွန္အေၾကာင္းၾကားရန္။
- RCSS ဆက္သြယ္ေရးရံုးမ်ားကို က်ဳိင္းတုံ၊ ခိုလန္၊ မိုင္းဆတ္၊ တာခ်ီလိတ္၊
ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕မ်ားတြင္ ဖြင့္ခြင့္ျပဳရန္။ စီးပြားကုန္သြယ္ေရးရံုးမ်ားကို မူစယ္ႏွင့္ နမ့္ခမ္းတြင္ ဖြင့္လွစ္ခြင့္ျပဳရန္။
- အစိုးရဝန္ႀကီးမ်ားမွ RCSS ၏စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားအား အကူအညီေပးရန္ႏွင့္ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳး ေရးလုပ္ေဆာင္ေပးရန္။
- ေဒသတြင္း မူးယစ္ေဆးဝါးတိုက္ဖ်က္ေရးကို ပူးတြဲလုပ္ေဆာင္ရန္တို႔ျဖစ္ၾကသည္။
ထိုသုိ့ အစိုးရႏွင့္ အပစ္ရပ္လက္မွတ္ထိုးစဥ္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္က RCSS /SSA ၏ စိုးမိုးႏိုင္သည့္ ဧရိယာမ်ားမွာ ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္၌ရွိေသာ အဓိက ၅ ေနရာခန္႔သာျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ ၎ေနရာတို႔မွာ
၁။ အဓိက ဌာနခ်ဳပ္ လြယ္တိုင္းလ်ံ
၂။ လြယ္မုန္းမန္ မဲေဟာင္ေဆာင္အနီး
၃။ လြယ္လန္း ခ်င္းမိုင္ ေဝယန္ဟင္ ခရိုင္အနီးနယ္စပ္
၄။ လြယ္ဆမ္ဆစ္ ခ်င္းမိုင္ ဖန္ခရိုင္ နယ္စပ္
၅။ လြယ္ေဂၚဝမ္ ခ်င္းရိုင္ မယ္ဖါလုံခရိုင္ နယ္စပ္တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။
သုိ႔ျဖစ္ရာ RCSS/SSA ၏ အဓိကလႈပ္ရွားနယ္ေျမမွာ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္တြင္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုရပါမည္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္
Mg Mg Soe ( ေမာင္ေမာင္စိုး )