 |
| Illustration - Thiha (Sakhan Thit) |
ေဂ်ာ္ဒီး - မိုးမခရြာ ေထြလီကာလီေစ်းေဂဇက္ - ၃
(မိုးမခ) ဇြန္ ၇၊ ၂၀၁၆
မိုးကား..စဲႏိုင္သည္မရွိ..။ ေစြၿပီးရင္း ေစြေနေပရာ..မိုးမခရြာေစ်းအတြင္းလည္း
မိုးေရတက္ေရတေဖြးေဖြး ကြင္းက်ယ္အေ၀းေ၀း ျဖစ္ေနေပသည္။ မိုးေရေအးေအးႏွင္႔အၿပိဳင္
ကြမ္းယာသည္ေလး ဖိုးထက္တေယာက္လည္း ငိုင္တိုင္တိုင္..။ မေန႔က မိုးမခေဂဇက္ သတင္းစာ ထဲမွာ ဖတ္လိုက္ရသည္ ။ ရြာေထာင္စုအစိုးရရဲ ႔ ရက္ ၁၀၀ အစြမ္းျပပြဲထဲမွာ ကြမ္းယာဆိုင္ေတြ ပိတ္ခိုင္းေတာ႔မယ္တဲ႔..။ ဘာတဲ့ မိုးမခရြာလူထုရဲ ႔က်န္းမာေရး..အတြက္ ဆိုလား..။ လူေတြက စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ကြမ္းတံေတြးေတြ ေထြးၾကလို႔ဆိုလား။ ဖိုးထက္တေယာက္ ထံုးေပေနေသာ သူ႔လက္ေခ်ာင္းကေလးေတြကို အဓိပၸာယ္မဲ႔ေငးရင္း အေတြးေတြ ဆက္ေနသည္။
ထံုးဂ်ီး(ေခ်း) ေတြကပ္ေနေသာ သူ႔လက္သန္းကေလးကို ေငးေနတုန္း ျဗဳန္းခနဲ သူ႔ဆိုင္ေရွ ႔လူတေယာက္ လာရပ္သျဖင့္ အလန္႔တၾကား အနားမွ လက္သုတ္ပုဆိုးစုတ္ကို ဆတ္ခနဲယူကာ သူ႔ကြမ္းယာဗန္းကေလးေပၚ ကမန္းကတန္း ဖံုးလိုက္မိသည္။ တဟားဟား ရီသံၾကားမွ ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ေလေဘးထည္ေရာင္းတဲ့ သာဂိကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။
သာဂိ။ ။ ဟား..ဟား..အဲဒီေလာက္ႀကီးလည္း မေၾကာက္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ အမိန္႔စာေတြေတာ့ေရာက္ေနၿပီတဲ့။ ဒါေပသိ ရြာသူႀကီးလည္း မလႈပ္ရွားေလာက္ေသးပါဘူးဗ်ာ။ သူလည္း ကြမ္းႀကိဳက္တယ္ဗ်။ ဘယ္ သေကာင္႔သားမ်ား ေရႊဉာဏ္ေတာ္စူးတယ္ မသိပါဘူးဗ်ာ။ ဘယ္႔ႏွယ္..ကြမ္းစားတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ တို႔ရိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈဗ်.။ ေရွးမင္းေတြ လက္ထက္ကတည္းက ကြမ္းစားလာတာ။ ရွင္ဘုရင္ေတြ မူးမတ္ေတြဆို ကြမ္းတံေတြးေထြးတဲ့ ေထြးခံကိုင္ဖို႔ ကြမ္းေရကိုင္ဆိုၿပီးေတာင္ ခန္႔ထားရတာဗ်၊ ..ဖီြ...ဗ်စ္”
သာဂိ က ပါးစပ္က ေျပာလည္းေျပာ..ကြမ္းတံေတြးကိုလည္း ေဘးနားသို႔ ၾကံဳသလို လွည့္ ေထြးလိုက္ရာ ကပ္လ်က္ဆိုင္မွ ေဒၚအာက်ယ့္ေျခေထာက္ေပၚသို႔ ရဲခနဲ စင္သြားေလသည္။ ေဒၚအာက်ယ္မွာ ေစြ႔ေစြ႔ခုန္ရင္း..ခုနစ္သံခ်ီေလသည္။
ေဒၚအာက်ယ္။ ။ ဟဲ႔..ဟဲ႔..ၾကည့္ၾကက္လည္း ေထြးၾက။ မင္းတို႔လို စည္းကမ္းမဲ့ ကြမ္းတံေတြးေထြးသူ ေတြေၾကာင့္..ဒီလိုအမိန္႔ေတြ ထုတ္ရတာဟဲ့။ ၾကည့္စမ္း..ငါ႔ေျခေထာက္ေပၚကြမ္းတံေတြးေတြ စင္ကုန္ ၿပီ။ ဒါေတြကိုသိလို႔ရြာသူႀကီး ဘႀကီးၿဖိဳးက ကြမ္းဆိုင္ေတြပိတ္ဖို႔ အၾကံျပဳလိုက္တာဟဲ႔..”
ေဒၚအာက်ယ္၏ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ ေျပာသံေၾကာင့္ ကြမ္းယာသည္ကေလး ဖိုးထက္၏ မႈိင္ေတြခ်ေနရွာေသာ မ်က္ႏွာႀကီးမွာ တမုဟုတ္ခ်င္း လင္းလက္၀င္းပသြားသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚသူ လက္ႏွစ္ယွက္ကာ..မ်က္စိစံုမွိတ္ၿပီး တီးတိုးဆုေတာင္းရွာေလသည္။
ဖိုးထက္ ။ ။ ေအာ္..ကြမ္းဆိုင္ေတြပိတ္ဖို႔ ဘႀကီးၿဖိဳးအၾကံလား။ ဒါဆို…ေတာ္ပါေသးရဲ ႔။ သူက ဟိုတေလာကလည္းရြာအႏွိပ္သည္ေတြကို လုပ္ငန္းလိုင္စင္ပိတ္ေျပာၿပီး တကယ္မပိတ္ပါဘူး..။
ေအးေလ..ပိတ္လိုက္လို႔ဘယ္ျဖစ္ပါ႔မလဲ သူလည္းေညာင္းတဲ့ညာတဲ့အခါ မာဆတ္ေျပးရ တာပဲေလ။ အခုလည္း..သူကြမ္းႀကိဳက္တယ္ဆိုပဲ။ ဘုရားသခင္ေစာင္႔ေရွာက္ပါေစ..အာမင္။
သာဂိ ။ ။ ကန္ေတာ႔ဗ်ာ..ကန္ေတာ့၊ ေဒၚအာက်ယ္ရာ..မေတာ္လို႔ပါ။ ေရာ့ေရာ့ ဒီမွာ အ၀တ္စုတ္ကေလး..သုတ္လိုက္ပါဦးဗ်ာ..”
ေဒၚအာက်ယ္က ဆူဆူေစာင့္ေစာင့္ႏွင့္ အ၀တ္စုတ္ကို လွမ္းယူသုတ္ရင္း ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္။
ေဒၚအာက်ယ္ ။ ။ “ဒီေန႔ ကံကို မေကာင္းပါဘူး။ မနက္ကတည္းက အိမ္က အငယ္ေကာင္ကလည္း ေက်ာင္းသြားခါနီး ဂ်ီက်ၿပီး ငိုေနတယ္။ ဗလာစာအုပ္၀ယ္မေပးလို႔တဲ့။ သူ႔အေမ့ ဘိုးေအေတြက ေက်ာင္းဖြင္႔ရင္ ဗလာစာအုပ္ (၆) အုပ္ေပးမယ္ ေၾကညာထားၿပီးေတာ့ မေပးၾကေသးဘူး။ ေပးမယ္ေျပာထားလည္း ေက်ာင္းဖြင္႔အမီေလး စီစဥ္ေပးမွေပါ႔”
ဟင္းရြက္သည္ ေဒၚဆိတ္မကလည္း ဟင္းရြက္အႏြမ္းကေလးမ်ားကို ျပန္လန္းေအာင္ ေရဆြတ္ရင္း
ေဒၚဆိတ္မ ။ ။ “ဟုတ္ပေအ..။ ရက္(၁၀၀)..ရက္(၁၀၀)ဆိုၿပီး.. အစြမ္းေတြျပၾကတာ..။ ရက္(၁၀၀)စီမံခ်က္ေတြထဲမွာ.. ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ကေလးေတြ အခ်ိန္မီထုတ္ေပးဖို႔ စိတ္ကူး မရၾကဘူးလားမသိ”
ေဒၚအာက်ယ္ ။ ။ ထားပါေတာ႔ေအ..။ ကိုယ္အႏွစ္ႏွစ္အလလက ေထာက္ခံခဲ့မဲေပးခဲ႔တဲ့ ရြာေထာင္စု အစိုးရကေလးကို..ေ၀ဖန္ခ်င္ရင္ေတာင္..အရမ္းမေ၀ဖန္ၾကပါနဲ႔..။ သြားေလသူအဘတို႔
၀မ္းသာေနပါမယ္။
သာဂိ ။ ။ အဘတို႔ဆိုလို႔… ဟိုေန႔က အဘတို႔သူခိုးၿပိဳင္ပြဲႀကီးအေၾကာင္း သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲလုပ္တာ ၾကားလိုက္ၾကေသးလား။ ဆင္ေလာက္ခိုးတဲ႔သူနဲ႔ ယုန္ေလာက္ခိုးတဲ႔သူနဲ႔ .. ပုရြတ္ဆိတ္ေလာက္ခိုးတဲ့ သူနဲ႔.. ျဖဳတ္ေလာက္ခိုးတဲ႔သူနဲ႔ၿပိဳင္ၾကတာ.. ေနာက္ဆံုးေတာ႔ အကုန္သူခိုးႀကီးခ်ည့္ပဲဗ်ဳိ ႔..။
ထိုစဥ္…မိုးသည္းသည္းၾကားမွာ ထီးစုတ္ကေလးမလံု႔တလံုႏွင့္ မိုးေရတရႊဲရႊဲ.. ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ဆိုးေနေသာ.. ဂ်ီးေဒၚေရာက္လာသည္။
ဂ်ီးေဒၚ။ ။ ေစ်းေပါင္က်ိဳး ဘာဓာတ္စာကေလးမ်ား ရမလဲလို႔ အဟြတ္..အဟြတ္။
ေဒၚအာက်ယ္ ။ ။ ဂ်ီးေဒၚေနမေကာင္းဘူးလား..အဟြတ္..အမေလး ငါ႔ပါဓါတ္ကူးသြားၿပီ..။
ဂ်ီးေဒၚ ။ ။ ဟုတ္တယ္..။ ေခ်ာင္းေတြဆိုးၿပီး ရင္ေတြၾကပ္ေနလို႔..။ေဆးခန္းလည္း မျပႏိုင္လို႔
ေစ်းထိပ္ေဆးဆိုင္က“တစ္ရာဖိုးသံုးထုပ္ စပ္ေဆးေလး..”၀င္၀ယ္တာ..။ ဆိုင္မဖြင္႔ဘူး..အဟြတ္..အဟြတ္..။
သာဂိ ။ ။ ေအာ္..ဟုတ္တယ္..။ ဟုတ္တယ္..။ ေဆးဆိုင္ေတြလည္း ခုရက္ ေဆးအတုေတြ အရည္ အေသြးမမီတဲ့ေဆးေတြ ၀င္စစ္မယ္ၾကားလို႔ ပိတ္တဲ့ဆိုင္ပိတ္..။ မေက်နပ္လို႔ ဆႏၵျပမယ့္သူ ျပမယ္တကဲကဲ ျဖစ္ေနၾကတယ္..။
ေဒၚဆိတ္မ ။ ။ ဟဲ႔ …အစစ္မခံခ်င္ရင္ ေဆးအတုေတြမေရာင္းနဲ႔ေပါ့..။ သူတို႔ကပဲ ဆႏၵျပမယ္ လုပ္ရေသးလား။ ငါတို႔ျပည္သူေတြမွာ ေဆးအတုေတြမိလို႔ အသက္တိုေနရတာၾက ထည့္ မတြက္ၾကဘူး။
ဟိုေန႔ကလည္း အားေဆးေလး သြား၀ယ္ပါတယ္။ ေဆးေပၚမွာ အသားတံဆိပ္ ပါတာယူမလား..။ တံဆိပ္မပါတာယူမလားတဲ့။ အသားတံဆိပ္ပါတာက အစစ္လားဆိုေတာ႔.. အာမမခံႏိုင္ဘူးတဲ႔..။ ဒီလိုပဲ ရာ၀င္ဗူးႀကီးေတြနဲ႔လာတာ.. ျပန္ခြဲေရာင္း ရတာပဲတဲ့..။ ဘယ္ ႏိုင္ငံေတြက ၀င္လာတာေတြမွန္းေတာင္ မသိပါဘူး..ဒီလိုပဲ ေရာင္းေနရတာပဲတဲ႔..။ မရွိဆင္းရဲသားေတြခမ်ာလည္း စစ္လား..တုလား ေတာင္ ခြဲမေနနိုင္ပါဘူးေအ။ ေသကာမွေသေရာ.. တစ္ရာဖိုးသံုးခြက္.ေဆးဆိုင္ေတြက စပ္ဟပ္ေပးေနတဲ႔ ေဆးေလးေတြနဲ႔ပဲ အသက္ဆက္ေနရတာကိုး။
ေဒၚအာက်ယ္ ။ ။ ေဆး၀ါးတင္လားေအ…က်ဳပ္တို႔ လူအမ်ားစု စားေနရတဲ့ဆီကေရာ။ လူနည္းစုကသာ တစ္ပိသာ ၅၀၀၀..၆၀၀၀တန္ ႏွမ္းဆီ ပဲဆီစားႏိုင္တာ။ တေန႔လုပ္မွ တေန႔စား ရတဲ႔သူေတြခမ်ာ.. ေစ်းေပါတဲ့ေစ်းသက္သာတဲ့ စားအံုးဆီပဲ စားႏိုင္တာေအ့။ ဆီဆိုင္ေတြမွာ မီးနဲ႔ႀကိဳမွေပ်ာ္တဲ့ အဲဒီစားအံုးဆီခဲခဲႀကီးေတြပဲ ၀ယ္စားေနရတယ္။ ဗိုက္ထဲက်မွ ေသြးေၾကာေတြ ပိတ္ခဲၿပီး.. လူေတြေရာဂါထူတယ္။ အသက္တိုတယ္။ အခု ဂ်ီးေဒၚေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ဆိုး ေနတာလည္း စားအံုးဆီတန္ခိုးေတြေပါ့။ အဲဒီ စားအံုးဆီေတြဘယ္က ဘယ္လိုမ်ားမ်က္စိလည္လမ္းမွားျပီး..ႏွမ္းေတြ ပဲေတြထြက္တဲ့ တို႔ရြာထဲ ေရာက္လာပါလိမ္႔ေအ..။
သာဂိ ။ ။ ဘယ္ကမွ မ်က္စိမလည္ဘူးဗ်ဳိ ႔။ အဲဒါ အဘတို႔ လမ္းျပခဲ႔တာ။ ဒင္းတို႔ေပးခဲ့တဲ့ဆိုးေမြေတြ ေပါ့ဗ်ာ။ တကယ္ေတာ့ ဒီလိုစံမမီတဲ့ ေဆး၀ါးေတြ စားသံုးဖို႔ မသင့္တဲ့ဆီေတြအစားအေသာက္ လူသံုးကုန္ေတြ..ရြာတြင္းကို တင္သြင္းတာေတြမွန္သမွ် မစစ္မစီခြင့္ ျပဳခဲ့တယ္။ ၀ိသမ ေလာဘ သမားေတြနဲ႔ တႀကိတ္တည္းတဉာဏ္တည္း ပုလင္းတူဗူးဆို႔ လုပ္ၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ က်ဳပ္တို႔ရြာဂံေတာ္ပဲ ခၽြတ္ျခံဳက်..ရြာသူရြာသားေတြ ဆင္းရဲမြဲေတ အသက္တိုၾကေတာ့တာပဲဗ်။ ဒီကိစၥေတြဟာရြာဂံေတာ္အစိုးရေဟာင္းအဆက္ဆက္က လုပ္ခဲ႔ဖ်က္ခဲ႔တဲ႔ အမႈိက္ေတြပဲဗ်။
ဒီအမႈိက္ေတြကို အခုရြာဂံေတာ္ အစိုးရသစ္ကလည္း အဂတိတရားကင္းကင္း တာ၀န္ယူေျဖရွင္း ရမွာေပါ႔ဗ်ာ။
ေဒၚအာက်ယ္ ။ ။ ေဟ့ …တို႔အစိုးရက အဂတိလိုက္စားမႈကင္းတယ္ေဟ့..။ အဂတိ ကင္းစင္ေအာင္ တိုက္ဖ်က္မယ္လို႔ အေစာႀကီးကတည္းက ေႂကြးေၾကာ္လာတာ..သိလား။
သာဂိ ။ ။ အဂတိကင္းတယ္ဆိုရာမွာ.. ဘယာဂတိလည္း လည္း ပါတယ္ေနာ္..။ အဘတို႔ လုပ္ခဲ့တဲ့ မတရားမႈ အဂတိလိုက္စားမႈေတြကိုရြာလူထုရဲ ႔အက်ဳိးကိုေထာက္ၿပီး ျပတ္ျပတ္သားသား အေရးယူ ရမွာဗ်..။ ရက္(၁၀၀) စတန္႔အတြင္း..ကြမ္းယာဆိုင္ေသးေသးေလးေတြနဲ႔ တသက္လံုးကြမ္းစိုက္လာတဲ႔ ကြမ္းစိုက္ေတာင္သူေတြရဲ႕ထမင္းအိုးကို ရိုက္ခြဲမယ့္ ကြမ္းကင္းစင္ေရးမ်ဳိးလုပ္မယ္႔အစားျပည္ပက တရားမ၀င္သြင္းလာတဲ့ စားသံုးသူကို အႏၱရာယ္ေပးတဲ႔ကြမ္းစားေဆးေတြ၊ လူသံုးကုန္အတုေတြ၊ ေဆး၀ါးအတုေတြ၊ အရည္အေသြးညံ့ဖ်င္းတဲ့စားအံုးဆီေတြသြင္းေနတာေတြ အရင္ ကင္းစင္ရမယ္..။ အဲလို တရားမ၀င္တင္သြင္းေနတဲ့ခရိုနီႀကီးေတြနဲ႔ အဂတိလိုက္စားၿပီး ခြင့္ျပဳခဲ႔တဲ့ တာ၀န္ရွိသူေတြ ကင္းစင္ဖို႔သူတို႔ကိုအေရးယူဖို႔ စီစဥ္ႏိုင္ရင္ နတ္လူသာဓုေခၚ မွာပါဗ်ာ။
ဆင္ဖမ္းမယ္က်ားဖမ္းမယ္ေတြ ေလွ်ာက္ေအာ္မေနပါနဲ႔ဗ်ာ.။
ေဒၚအာက်ယ္ ။ ။ သူမ်ား မ်က္ေခ်းပဲမျမင္နဲ႔..။ ေမာင္ရင္တို႔လည္း..ကြမ္းတံေတြးကို စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ေထြးဖို႔ ေလ႔က်င္႔ရမယ္..။
သာဂိစကားကို နားေထာင္ျပီးေနာက္ ဖိုးထက္တေယာက္ ၀မ္းသာရႊင္လန္းစြာ ၀င္ေရာက္ေဆြးေႏြး ေလသည္။
“ဟုတ္တယ္၊ ဟုတ္တယ္.၊ ကြမ္းက ကိုယ္႔ေရြးခ်ယ္မႈနဲ႔ကိုယ္ မစားဘဲေနလို႔ရတယ္ဗ်။ စားအံုးဆီေတြ..
ေဆးအတုေတြက ေရြးစရာမရွိလို႔သံုးေနရတာ။ ဒါေတြကိုမ်က္စိမွိတ္..အဂတိလိုက္စားၿပီး ခြင္႔ျပဳထား ရင္ အားလံုးမာလကီးယားမွာဗ်။ ဒီေတာ႔ဗ်ာ…ကြမ္းကင္းစင္ေရးလုပ္မယ္အစား.. အဂတိကင္းစင္ ေရး ခရိုနီကင္းစင္ေရးအရင္ လုပ္ၾကပါဗ်ာ”
ေဒၚဆိတ္မက..ဟိုဟိုဒီဒီ ၾကည့္ရင္း အသံတိုးတိုးျဖင့္္…
“ဟဲ့…ခရိုနီကင္းစင္ေရးက ကြမ္းကင္းစင္ေရးေလာက္ လြယ္ပါ႔မလားဟဲ့ ”
ဂ်ီးေဒၚ ။ ။ အခုေလာေလာဆည္ေတာ႔ ငါ႔ေခ်ာင္းဆိုးကင္းစင္ဖို႔ နင္႔ဆီကကြမ္းရြက္ကေလးတရြက္ ေလာက္ ေပးပါဟယ္။ ကြမ္းရြက္ဆိုတာ ေဆးဘက္၀င္တဲ့ မိရိုးဖလာ ေခ်ာင္းဆိုးေပ်ာက္ေဆးဟဲ႔..။
ဖိုးထက္ ။ ။ စိတ္ေတာ႔မေကာင္းပါဘူး.. ဂ်ီးေဒၚရယ္။ ခါတိုင္းလို ကြမ္းရြက္အလကား မေပးႏိုင္ေတာ့ ဘူးဗ်..။
အခုေလာေလာဆည္ေတာ႔ကြမ္းက ဘိန္းလိုမူးယစ္ေဆးလိုတရားမ၀င္ပစၥည္းျဖစ္ေနၿပီ။
ေမွာင္ခိုေရာင္းရ၀ယ္ရတာဆိုေတာ႔.. တရြက္ကို ၁၀၀ ေတာ့ေပးဗ်ာ။ အခ်င္းခ်င္း ေငြစကား ေၾကးစကား ေျပာတယ္ေတာ႔ မထင္ပါနဲ႔ဗ်ာ..။ က်ေနာ္တို႔မွာလည္း ေျပာင္းလည္းခ်ိန္ ရက္ ၁၀၀ ေက်းဇူးနဲ႔လမ္း ေၾကာင္းေတြ..လိုင္းေၾကးေတြ လာေတာ့မွာ..။ မေတာ္အဖမ္းခံရရင္လည္း ပိုင္ရွင္မဲ့ကြမ္းဆို ၿပီး လူလြတ္ရုန္းရဦးမယ္မဟုတ္လား..။
ဂ်ီးေဒၚ။ ။ ေအာ္..ဒုကၡ....အဟြတ္..ရက္ ၁၀၀..အဟြတ္..ဒုကၡ..။
(ျပီး)