ဂ်ဴနီယာ၀င္း - ဘဘၾကီးဦးခင္ေမာင္လတ္ နွစ္တစ္ရာျပည့္သုိ႕
(မိုးမခ) ဇူလိုင္ ၂၂၊ ၂၀၁၅
(အေတြးအျမင္ေဆာင္းပါး “ဘဘၾကီးကိုုလြမ္းပါသည္“ ။ Junior Win’s ‘Walking Through The Wonderland’ မွ A Letter to My Grandfather’ နွင့္ “How Lucky We Are“ ႏွင့္ တုုိ႕အား ျဖည့္စြက္ကာ ဦးခင္ေမာင္လတ္၏ ၾသဂုုတ္လ ၂၄ တြင္က်ေရာက္မည့္ ႏွစ္တစ္ရာျပည့္ အတြက္ အမွတ္တရ အျဖစ္ ကုိယ္တုိ္င္ ဘာသာျပန္ထားသည္။)
ၾသဂုုတ္လမွာ ႏွစ္တစ္ရာျပည့္မယ့္ ဘဘၾကီး ဦးခင္ေမာင္လတ္ကုုိ အမွတ္တရ ရည္ရြယ္ရင္းက ဘဘၾကီးအျမဲတန္း ေျပာေနၾကစကားေတြကုိ ၾကားေယာင္ေနရင္း သည္စာကုိ ေ၇းျဖစ္သြားပါသည္။ “မင္းတုိ႕ေတြ ကံေကာင္းလုိက္ၾကတာ“ တဲ့။ ဘဘၾကီးက ပစၥည္းအသစ္အဆန္းေတြ ေတြ႕ရတုိုင္း ေျပာေနၾကစကားေပ့ါ။ ဥပမာ ကက္ဆက္ အသစ္တစ္လုံးရရင္၊ ကင္မရာအသစ္ ကိုင္ရရင္၊ ကြန္ျပဴတာေတြ ေပၚလာတဲ့အခါ၊ တယ္လီဗီးရွင္း ၾကည့္ရရင္၊ ေအာက္စက္ေတြ ေပၚလာေတာ့၊ သည္လုိၾကားရတုိင္း ဟုတ္မွာပဲလို႕ ေတြးမိပါရဲ႕။ ဘဘၾကီးတုိ႕ မကုိင္ဖူး မသုံးဖူးတာေတြ သုံးရကို္င္ရတုိင္း ဘဘၾကီးဆီက သည္စကား ၾကားရလြန္းလို႕ ရုိးေတာင္သြားပါသည္။
“ငါတုိ႕ ကံေကာင္းလွေျခလား” လုိ႕ ဟမ္းဖုန္းအသစ္တစ္လုံးကုုိင္ရေတာ့၊ လက္ေတာ့ သုုံးရေတာ့၊ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ကင္မရာကုုိင္မိေတာ့ ဘဘၾကီးကို လြမ္းရင္းက ဘဘၾကီးအသံၾကားမိတာ အံ့ၾသစရာမဟုတ္ဖူးေပါ့။ အခုုဆုုိ တီဗီ လိုုိင္းေတြက မေရတြက္ႏုုိင္ေအာင္ရွိလာေတာ့ ဘဘၾကီးေရ…. အခုသည္ေလာက သည္ကမာၻေပၚမွာ အသစ္အဆန္းေတြက တေန႕ထက္တေန႕ မရုိးေအာင္ ေပၚလာေနတာကတမ်ဴိး၊ သည္ေတာ့ ဘဘၾကီးကိုလဲ အသည္အခါတုိင္း သတိရမိေနေတာ့ တေန႕မွ မေမ့ဖူးလုိ႕ ဆုိရင္ ဘဘၾကီးက ျပဳံးေနဦးမလား။
ကြန္ျပဴတာ လက္ေတာ့ နဲ႕စာေတြရုိက္ရင္း စာေတြမွားဖ်က္ မွားျဖဴတ္၊ စာေတြ အလုိလုိေပ်ာက္တာေတြ စုိးရိမ္စရာေတြ မ်ားလြန္းလို႕ အပုိပစၥည္းေတြ ဥပမာ စတစ္တုိ႕ဘာတုိ႕ေပါ့ေလ…. ဘဘၾကီးက ဒီစကားလုံးေတြ ၾကားရင္ ဘာေတြလဲ သိမွာမဟုတ္တာ။ သူတုိ႕ကုိ သိမ္းဆည္းထားသုိ….. ထားပါေတာ့ ဘဘၾကီးရယ္…. ဆုိလုိတာကေတာ့ အရင္တုန္းက စာရြက္နဲ႕ ေဘာပင္နဲ႕ အၾကမ္းေရး၊ ျပိးရင္ ဖုိင္ထဲထည့္သိမ္း၊ စာမူကို အသစ္ျပန္ကူး စီစစ္၊ မဂၢဇင္းတုိ္က္ကုိပုိ႕၊ စိတ္မခ်ရင္ မိတၱဴကူးထား (photocopy စက္ေတာင္မွ ဘဘၾကီးတုုိ႕ မွီယုုံေလး ထင္တယ္) …. အဲသည္အဆင့္ေတြမပါေတာ့ပဲ စာမူကုိ တုိက္(Type)ရုိက္ျပီး ကြန္ျပဴတာထဲ သိမ္းတဲ့သေဘါေပါ့ေလ။ ဒါမွမဟုုတ္လဲ လက္ေရးနဲ႕ ေရးထားတာကုုိ စကင္ဖတ္ျပီးသိမ္း (စကင္ဆုုိတဲ့စက္ ဘဘၾကီးလဲသိမွာမဟုုတ္)၊ ဒါမွမဟုုတ္ ဓါတ္ပုုံရုုိက္ထား…. ဒီလိုနဲ႕ ကြန္ျပဴတာက အသိမ္းအဆည္းမေကာင္းရင္၊ ကုိယ့္ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပ်က္သြားရင္ေတာ့ ကိုယ္ေရးထားတာမွန္သမွ် အကုန္ပ်က္ဆီးကုန္တဲ့ အျဖစ္ေတြကုိ စိုးရိမ္ေသာကေတြနဲ႕ တေန႕ထက္တေန႕ သည္လုိနဲ႕ ကုန္လြန္ေပါ့။
ဘဘၾကီးက မင္းတုိ႕ေတြက ကံေကာင္းလုိက္တာကြာ၊ ဘဘၾကီးတုုိ႕ မျမင္ဖူး မကိုုင္ဖူးတာေတြ သုုံးဖူးၾကသကုုိး ဆုိတဲ့စကား ၾကားမိျပန္ေတာ့ အဲသည္လုိ စိုးရိမ္ေသာကၾကားထဲမွာ ကံေကာငး္ လုိက္တာဆုိတဲ့ စကား ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လားလုိ႕ ေစာဒကတက္ခ်င္လုိက္တာ။ ဘဘၾကီးတုိ႕ေခတ္မွာ အဲသည္လို စုိးရိမ္ေသာကေတြနဲ႕ ေနခဲ့ဖူးလို႕လားေနာ္။ တေန႕ထက္တေန႕ ကိုယ္ေရးထာတာေတြ၊ ကိုယ္သိမး္ဆည္းထားတာေတြ၊ ေပ်ာက္သြားမွာစုိးရတာနဲ႕၊ စိတ္တပူပူနဲ႕ တခါတေလ ညအိပ္ရင္းကသတိရျပီး ထျပီး မီးဖြင့္ ကြန္ျပဴတာထဲက မသိမ္းမိတာေတြကုိ ေကာက္သိမ္း၊ စတစ္ပ်က္သြားရင္ဆုိတဲ့ စိတ္ကေပၚလာရင္ စီဒီထဲကူးနဲ႕ ျပီးမွ ျပန္အိပ္ရတဲ့ေန႕ေတြ ကုိေက်ာ္ျဖတ္ေနရတာ။ သည္လုိနဲ႕ တခါတခါ အေဟာင္းနဲ႕ အသစ္ မွားမွားဖ်က္မိလို႕ ဒုကၡေတြ႕ရတာ ခနခန။ တေန႕ကပဲ လက္ေတာ့ ကရုတ္တရက္ေကာက္ပ်က္သြားေတာ့ ေန႕စဥ္နဲ႕အမွ် ထထေကာက္သိမ္းသိမ္းတတ္တဲ့ အက်င့္ေၾကာင့္ ၉၀ ရာခုိင္နွဴန္းေလာက္ သိမး္ျပီးတာ က်န္ရစ္ခဲ့တာေပါ့ေလ။
ဘဘၾကီးေမေမၾကီးတုိ႕ နွစ္တစ္ရာျပည့္ပဲြကုိ ေမလမွာ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ ဘဘၾကီး ေမေမၾကီးတုိ႕ အရိပ္အေငြ႕ေတြ ရွိေနတဲ့သည္ျခံထဲ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဘဘၾကီးလမ္းေလ်ာက္ရင္း ပရိတ္ရြတ္တဲ့ ေနရာမွာေပါ့။ ေမေမၾကီးနဲ႕ ဘဘၾကီးတုိ႕ရဲ႕ အေငြ႕အသက္ေတြ ရွိတဲ့ ေဟာသည္ျခံသည္၀င္းထဲမွာေပါ့။ ဘဘၾကီးတုိ႕ကုိ ခ်စ္ခင္သူမ်ား၊ သံေယာဇဥ္ရွိသူမ်ား၊ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကျပီး ၂၀၁၅မွာ ႏွစ္တစ္ရာျပည့္သူမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ဗုိလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဘဘၾကီးဦးခင္ေမာင္လတ္နဲ႕ ေမေမၾကီးေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္၊ လူထုေဒၚအမာတုိ႕အျပင္ ၂၀၁၆ ေဖေဖာ္၀ါရီမွာ ႏွစ္တစ္ရာျပည့္မယ့္ ဗုိေအာင္ေက်ာ္ကုိလဲ ထည့္သြင္း ျပီးအမွတ္တရ က်င္းပျဖစ္ခဲ့တယ္ေလ။ ေမေမၾကီးနဲ႕ ခင္မင္ခဲ့သူ၊ စာေပဗိမာန္မွာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ျဖစ္တဲ့ စာေရးဆရာမၾကီး ေဒၚရီၾကိန္ကေတာ့ ၂၀၁၅ ဇန္န၀ါရီမွာ ႏွစ္တစ္ရာျပည့္ခဲ့ ေပမယ့္လဲ သတိရမိတာပဲရွိျပီး ထည့္သြင္းမေဖာ္ျပ ျဖစ္ခဲ့တာကုိ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ သုိ႕ေသာ္လဲ ေမလတုန္းက နွစ္တစ္ရာအမွတ္တရ ဟာျဖင့္ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္က်င္းပ နိုင္ခဲ့တယ္။ ဘဘၾကီးတုိ႕ ေခတ္ျပိဳင္စာေရးဆရာေတြ၊ ပုဂၢိုလ္ေတြကုိ လဲစုေပါငး္ ျပီး ျပပဲြတစ္ခုအျဖစ္ က်င္းပျဖစ္ခဲ့တာဟာလဲ ဘဘၾကီးေမေမၾကီးတို႕ကေပးတဲ့ ေမတၱာတရားကို ျ့ပသျခင္းပဲလုိ႕ ခံစားေနမိပါတယ္။
ၾကြေရာက္လာသူ အေပါင္းကို ဘဘၾကီးက ထမနဲပဲြမွာ ထမနဲ လက္ေဆာင္ေပးသလုိ A Memory of My Grandparents စာအုပ္လက္ေဆာင္ေပးျဖစ္ ခဲ့တယ္။ အခုထိလဲ စာအုပ္ မရေသးတဲ့ ဘဘၾကီးေမေမၾကီးတုိ႕ရဲ႕ မိတ္ေဆြေဟာင္းေတြဆီ ပို႕ေပး ေနရဆဲပါပဲ။ ဘဘၾကီးေက်နပ္ေနလိမ့္မယ္လုိ႕ ယုံၾကည္မိပါတယ္။ ဘဘၾကီးေမေမၾကီးတုိ႕ရဲ႕ အမွတ္တရလက္ေဆာင္လုိ႕ သေဘာထားျပီး ေပးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ပုိျပီး ေက်နပ္အားရမိပါရဲ႕။
သည္စာအုုပ္ကုုိ အဂၤလိပ္လုုိ ေရးျဖစ္ခဲ့တာဟာ ဘဘၾကီးေမေမၾကီးတုုိ႕သင္ေပးခဲ့တဲ့ အဂၤလိပ္စာအေမြေၾကာင့္ပါပဲ ဆုုိတာကုုိ ေဟာသည္ ခပ္တုုံးတုုံးေျမးက မဏၰပ္တုုိင္တက္ ျပလုုိျခင္း၊ အဂၤလိပ္လုုိေရးရတဲ့ လြတ္လပ္ျခင္းအရသာကုုိ ခံစားမိျခင္း၊ ေတြေၾကာင့္ရယ္ ဆုုိပါေတာ့။ သုုိ႕ေသာ္လဲ အဂၤလိပ္လုုိ စာအုုပ္ကုုိ ျမန္မာလုုိမဟုုတ္လုုိ႕ ျမန္မာျပည္က စာဖတ္ပရိတ္သတ္ၾကားမွာ အားေပးခံရပုုံ တမ်ဴိးေတာ့ျဖစ္သြားတယ္။ သည္စာအုုပ္ ျမန္မာလုုိ မရွိဘူးလား။ ျမန္မာလုုိ ထြက္ရင္ ေျပာပါ၊ အဲသည္ေတာ့မွပဲ ၀ယ္မယ္။ ျမန္မာလုုိ မွတ္လုုိ႕ လာ၀ယ္တာ ဆုုိတဲ့ ပရိသတ္ကုုိ ေတြ႔လုုိက္ရတယ္။ ျမန္မာလုုိေအးေအးေဆးေဆး ေနေတာ့မွျပန္မယ္လိုု႕စိတ္ကူး၊ ျပန္ခ်င္မွလဲ ျပန္ျဖစ္မယ္။ အင္း… ျပန္ေတာ့ျပန္မယ္ေပါ့… သုုိ႕ေသာ္ အခုုေတာ့ အဂၤလိပ္လုုိပဲ ေပးမယ္ လုုိ႕ စိတ္ကူးက ျမန္မာလုုိ ျပန္ေတာ့လုုိ႕ တြန္းအားတစ္ခုု ရလုုိက္သလိုုျဖစ္သြားတာေပါ့ ဘဘၾကီးေရ။
ဘဘၾကီးလဲ Everyday Expressions in English ကုုိပထမအၾကိမ္ ထုုတ္တုုန္းက ျမန္မာလုုိ ေတာင္းဆုုိၾကလိုု႕ ျမန္မာ ဘာသာျပန္ကုုိ ေနာက္ပုုိင္းေတာ့ ျမန္မာလုုိ ကီးေ၀့ါေတြနဲ႕ ပဲထုုတ္ျဖစ္ခဲ့သြား တာကုုိ သတိရမိတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဘဘၾကီးရဲ႕ Current Essay ကိုုလည္း စာဖတ္သူမ်ားရဲ႕ ေတာင္းဆုုိမူေၾကာင့္ မီးနင္းေတြကုုိေနာက္ပုုိင္း ျမန္မာလုုိ ထည့္ေပးခဲ့ရတယ္။ သည္ေတာ့ အခုုလည္း အျဖစ္က ဘဘၾကီးျဖစ္ပုုံနဲ႕ မ်ား တူေနသလားလုုိ႕…. ။ ကိုု္ယ္ၾကိဳက္တာပဲကိုုယ္ေရးမယ္ ဆုုိတဲ့ အခ်က္ကုုိ လက္ကိုုင္ထားတဲ့ သည္ေျမးအတြက္ တခါတေလ စာဖတ္သူေတြ ကိုုလုုိက္ေလ်ာရမွာလား ဆုုိတဲ့ အခ်က္ကုုိ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရတဲ့အခါ ဘဘၾကီး အျဖစ္ေတြကုုိ ျပန္ေအာက္ေမ့မိတယ္။ ဒါဟာ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထုုိက္တဲ့ အေျခအေနတစ္ခုု ျဖစ္တယ္လုုိ႕ လက္ခံမိပါတယ္။
ဘဘၾကီးတုုိ႕ ႏွစ္တစ္ရာျပည့္ကုုိ က်င္းပျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေမလဆုိတဲ့ကာလဟာ ေနကပူပူ ကားကၾကပ္ၾကပ္နဲ႕ သည္လုိဒုကၡေတြၾကားထဲကေန ဘဘၾကီးေမေမၾကီး ႏွစ္တရာျပည့္ကုိ ၾကြလာၾကသူအေပါင္းကုိလဲ အားနာနာနဲ႕ ေက်းဇူးတင္ေနမိပါတယ္။ ကားကၾကပ္ေတာ့ သည္နား ဟုိနားေတာင္ နာရီနဲ႕ခ်ီျပီးၾကာေနၾကတာကိုး။
ဘဘၾကီးေရ… ကုုိယ္ပိုုင္ကားမရွိေပမယ့္လဲ အလြယ္တကူ တက္စီငွားလုုိ႕ရတဲ့ အေျခအေနနဲ႕ အခုုေတာ့သည္ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ကားေတြက ေပါလာလုုိက္တာ လုုိ႕ ၾကားရင္ဒါကို ဘဘၾကီးက ကံေကာင္းလုိက္တာလုိ႕ ေျပာဦးမွာလား။ ေဟာဒီ ကမာၻေလာကၾကီးမွာ…. ဘဘၾကီးတုုိ႕ ရွိေနတုုန္းကထက္ လုုံး၀မတူျခားနားေနတဲ့ သည္ေခတ္သည္အခါမွာျဖင့္ ဘဘၾကီးေရ…. ျဖစ္သမွ် အေၾကာင္း မေကာင္းေလေတာ၊့ ”ျဖစ္သမွ် အေၾကာင္းအေကာင္းပါပဲ” ‘Blessing in disguise’ ဆုုိတဲ့ ဘဘၾကီးရဲ႕ ဆုုံးမစကားလဲ မကယ္ႏုုိင္၊ ကားေတြၾကပ္ လမ္းေတြပိတ္တာကုိ မၾကဳံဖူး မျမင္ဖူးလုိက္တဲ့ ဘဘၾကီးကုိ၊ ေခတ္မွီတဲ့ပစၥည္းေတြကိုုင္ရေပမယ့္ စိတ္တပူပူနဲ႕ စိုုးရိမ္ေနတဲ့စိတ္ေတြနဲ႕ အလုုပ္ေတြသိပ္မ်ားေနရတဲ့ သည္ေျမးက၊ မုုိးေကာင္းကင္ေအာက္…. လျပည့္ညတစ္ညမွာ ေပ်ာက္ေနတဲ့ လကုုိ လုုိက္ရွာရင္းနဲ႕…..ဘဘၾကီးနွစ္တစ္ရာျပည့္ စကားတစ္ခြန္း လက္ေဆာင္ပါးခ်င္ပါတယ္…. ဘဘၾကီးတုိ႕က ေျမးတုိ႕ေတြထက္ ပုိကံေကာင္းပါတယ္… ဆုုိတဲ့စကား ၾကားရင္ ဘဘၾကီး ဘယ္လုုိမ်ား ျပန္ေျပာေလမလဲ။