ေလာကပါလ - ေဒၚနယ္႔ စိတ္ဓာတ္ (၁)
(မိုုးမခ) ဇြန္ ၁၉ ၊ ၂၀၁၆
[၁]
၂၀၀၆ ခုႏွစ္ဆီက ေဒၚနယ္ထရန္႔ (Donald Trump) တေယာက္ စေကာ့တလန္ႏိုင္ငံ အက္ဘာဒင္းၿမိဳ႕အနီးရွိ မယ္နီးအိမ္ရာ (Menie Estate) ကိုဝယ္ယူရန္ အစီအစဥ္ေတြေရးဆြဲခဲ့ဖူး၏။ ထိုေနရာရွိ သဲေသာင္ခံုမ်ား ျမက္ခင္းျပင္မ်ားအား ခမ္းနားေသာေဂါက္ရိုက္အပန္းေျဖစခန္းတခုအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲရန္ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ ျဖစ္ ေလသည္။ ေကာ့အင္ဘူး(Cock & Bull) စားေသာက္ဆိုင္မွာ သူႏွင့္အိမ္ရာပိုင္ရွင္ တြမ္ဂရစ္ဖင္ (Tom Griffin) တို႔ အေရာင္းအဝယ္ကိစၥေဆြးေႏြးခဲ့ၾကရာ၌ ထရန္႔သည္အေသးအဖြဲကိစၥကေလးမ်ားကိုပင္ အေလွ်ာ့ေပးရန္ ဝန္ေလးသူတဦးျဖစ္ေၾကာင္း ဂရစ္ဖင္အမွတ္ရေနသည္။
[၁]
၂၀၀၆ ခုႏွစ္ဆီက ေဒၚနယ္ထရန္႔ (Donald Trump) တေယာက္ စေကာ့တလန္ႏိုင္ငံ အက္ဘာဒင္းၿမိဳ႕အနီးရွိ မယ္နီးအိမ္ရာ (Menie Estate) ကိုဝယ္ယူရန္ အစီအစဥ္ေတြေရးဆြဲခဲ့ဖူး၏။ ထိုေနရာရွိ သဲေသာင္ခံုမ်ား ျမက္ခင္းျပင္မ်ားအား ခမ္းနားေသာေဂါက္ရိုက္အပန္းေျဖစခန္းတခုအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲရန္ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ ျဖစ္ ေလသည္။ ေကာ့အင္ဘူး(Cock & Bull) စားေသာက္ဆိုင္မွာ သူႏွင့္အိမ္ရာပိုင္ရွင္ တြမ္ဂရစ္ဖင္ (Tom Griffin) တို႔ အေရာင္းအဝယ္ကိစၥေဆြးေႏြးခဲ့ၾကရာ၌ ထရန္႔သည္အေသးအဖြဲကိစၥကေလးမ်ားကိုပင္ အေလွ်ာ့ေပးရန္ ဝန္ေလးသူတဦးျဖစ္ေၾကာင္း ဂရစ္ဖင္အမွတ္ရေနသည္။
ဂရစ္ဖင္အေနျဖင့္ ထိုညေနအေၾကာင္း ျပက္ျပက္ ထင္ ထင္အရွိဆံုးမွာ ဇာတ္မူဇာတ္ဟန္ေတြျဖစ္သည္ဟု မၾကာေသးမီက “လံုေလာက္သည္မရွိ (Never Enough)” အမည္ျဖင့္ မိုက္ကယ္အန္တိုနီယို (Michael D’Antonio) ျပဳစုခဲ့ေသာ ထရန္႔အတၳဳပတၱိစာအုပ္တြင္ ေရးသား ထားသည္။ စားပြဲတဘက္တြင္ထိုင္ေနေသာ ေရႊေရာင္ဆံပင္ပိုင္ရွင္ကိုၾကည့္ရသည္မွာ လန္ဒန္ဇာတ္ခံုေပၚတြင္ မင္းသားတဦးသရုပ္ေဆာင္ေနသည္ကို ၾကည့္ရသည့္ႏွယ္ ရွိေလ၏။ “ေဒၚနယ္ထရန္႔အျဖစ္ ေဒၚနယ္ထရန္႔က သရုပ္ေဆာင္သည္ေပါ႔ဗ်ာ” ဟု ဂရစ္ဖင္ကဆိုသည္။ ယင္းမွာ အျပည့္အဝသရုပ္မွန္မဟုတ္ေခ်။
နယူးေယာက္သား (The New Yorker) မဂၢဇင္းတြင္ေဖာ္ျပရန္အတြက္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း ထရန္႔၏ကိုယ္ ေရးရာဇဝင္ကိုျပဳစုေပးခဲ့သူ မာ့စင္ဂါ (Mark Singer) သည္လည္း ထိုအေတြးမ်ဳိးျဖင့္ ရႈပ္ေထြးခဲ့ရဖူး၏။ လူထုထဲ ကေဒၚနယ္ထရန္႔အျဖစ္ သရုပ္မေဆာင္သည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္သူ႔စိတ္ထဲ ဘာေတြရွိေနပါလိမ့္ဟု စင္းဂါးက စဥ္းစား သည္။ သူက မနက္တိုင္း ခင္ဗ်ားမုတ္ဆိတ္ရိပ္တဲ့အခ်ိန္ဘာေတြေတြးေလ့ရွိသလဲဟု ေမးၾကည့္ရာ ထရန္႔ တေယာက္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္သြားသည္ဟုေရးသားခဲ့ေလသည္။ သရုပ္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးေအာက္မွ တကယ့္လူအား ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ေရးကိုေမွ်ာ္လင့္လ်က္ စင္းဂါးက ေမးခြန္းကိုေျပာင္းလိုက္သည္။ “ဒီလိုဗ်ာ ကၽြန္ ေတာ္ေမးခ်င္ေနတာက ခင္ဗ်ားကိုယ္ခင္ဗ်ား ခင္ဗ်ားရဲ႕စံျပအေဖာ္လို႔ယူဆသလားလို႔ပါ”။ ‘က်ဳပ္အတြက္ စံျပဳ ေလာက္တဲ့အေဖာ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ တကယ္သိခ်င္တာလား’ ဟု ထရန္႔ကျပန္ေျပာ၏။ ‘လံုးဝေသာက္ေရး မပါ ပါဘူး’။
ကၽြႏ္ုပ္သာဆိုလွ်င္ စင္းဂါး၏ေမးခြန္းကို “တကိုယ္တည္းအထီးက်န္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားဘယ္သူပါလဲ မစၥတာ ထရန္႔’ ဟု ျပန္ျပင္၍ေမးေကာင္းေမးျဖစ္လိမ့္မည္။ အေျဖတစ္စံုတစ္ရာမရသည့္အဆံုး စင္းဂါးအေနႏွင့္ အိမ္ျခံ ေျမကုေဋႂကြယ္တျဖစ္လဲ သရုပ္မွန္ရုပ္သံမင္းသားမွသည္ ဦးေဆာင္အေမရိကန္သမၼတေလာင္းတဦးအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိလာသူအေနျဖင့္ တစံုတရာ မွတ္မွတ္သားသားျဖစ္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ ဟူ၍သာ ေကာက္ခ်က္ ခ်ရေလေတာ့၏။ ေခြးေလးခုန္၍ဖံုထခဲ့ေပၿပီ။
စင္းဂါး၏သံုးသပ္ခ်က္ျပင္းထန္လြန္းသည္ဆိုလွ်င္ အနည္းဆံုးတေနရာရာမွာေတာ့ မွန္ေကာင္းမွန္ႏိုင္သည္။ ဦးေႏွာက္ရွိသတၱဝါမ်ားျဖစ္ၾကေသာလူသားတို႔သည္ သူတို႔၏စြမ္းေဆာင္မႈႏွင့္လုပ္ရည္ကိုင္ရည္အေပၚတြင္ မွီခို ရပ္တည္ကာ ရွင္သန္မ်ဳိးပြားၾကရေသာ သရုပ္ေဆာင္ဖက္မ်ားအျဖစ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္လာေနၾက၏။ တပါးသူ အထင္ႀကီးမႈကိုခံယူဘို႔အသင့္ျပင္ဆင္လ်က္ ေလာကႀကီးထဲသို႔ ကၽြႏု္ုပ္တို႔ဝင္ေရာက္လာၾကၿပီး လူမႈေရးအစုအဖြဲ႔ မ်ားအတြင္း လူေတာသူေတာဝင္ဆန္႔ေရး လူတကာထက္ သာႏိုင္ေရးတည္းဟူေသာအႏၱိမရည္မွန္းခ်က္မ်ားျဖင့္ ရွင္သန္ႀကီးျပင္းလာၾကသည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔မည္သူမည္ဝါဆိုသည္ကိုလည္း အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုၿပီး ျဖစ္ေလသည္။
[၂]
ေရာ္နယ္ရီဂင္ (Ronald Regan) ထက္ပင္ေဒၚနယ္ထရန္႔ကမ်ားစြာပို၍ ထာဝရသရုပ္ေဆာင္ တေယာက္အျဖစ္ သူ႔ကိုယ္သူ အသိအမွတ္ ျပဳထားသူျဖစ္၏။ သူက သူ႔ကိုေထာာက္ (ေဒါက္) ေထာက္ၾကည့္ေနၾကသည္ဆိုေသာ အသိျဖင့္ အၿမဲတန္းလႈပ္ရွားေနသူျဖစ္သည္။ လူသားတိုင္းသရုပ္ေဆာင္ေတြျဖစ္ၾကသည္ဟုဆိုလွ်င္ ဤအခ်က္ တခုတည္းႏွင့္ပင္ ေဒၚနယ္က စူပါလူသား ျဖစ္္ေလသည္။ သမၼတေလာင္းေရြးခ်ယ္ပြဲကာလတေလွ်ာက္ သူ၏ မ်က္ေမွာက္ေရးရာ ဗဟုသုတ၊ ႏိႈးဆြလံႈ႔ေဆာ္စကားမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးရုန္းရင္းဆံခတ္ျဖစ္ရပ္မ်ား၌ သက္ေသာင့္ သက္သာရွိမႈအတိုင္းအတာ စသည္တို႔အေပၚ ေမးခြန္းမ်ားစြာေပၚထြက္လာခဲ့၏။ ဤေဆာင္းပါးတြင္ ထိုေမးခြန္း အခ်ဳိ႕ကို တို႔ထိသြားမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္မွာလူသားတဦးအျဖစ္ သူ၏စိတၱေဗဒပံုတူပန္းခ်ီ ကားတခ်ပ္ကို ဖန္တီးရန္ျဖစ္ေလသည္။ တကယ့္တကယ္သူဘယ္သူလဲ၊ သူ႔စိတ္ထားကဘယ္လိုလဲ၊ ရံုးမွာ ဆံုး ျဖတ္ခ်က္ေတြကိုသူဘယ္လိုခ်မွာလဲ၊ သမၼတျဖစ္လာဖို႔ေရာရွိရဲ႕လား၊ ျဖစ္ခဲ့ရင္ ဘယ္လိုသမၼတမ်ဳိး ျဖစ္လိမ့္မလဲ စသည္တို႔ပင္ျဖစ္၏။
ထိုသို႔ပံုတူတရပ္ဖန္တီးရာတြင္ကၽြႏ္ုပ္အေနျဖင့္ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးဖြံ႔ၿဖိဳးေရးႏွင့္ လူမႈေရးစိတ္ပညာနယ္ပယ္တို႔ မွ စမ္းသပ္ေအာင္ျမင္ၿပီးသား အယူအဆမ်ားကိုသာ ထုတ္ႏႈတ္အသံုးျပဳသြားမည္ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၁၀ ခုႏွစ္ ဆစ္ ဂမမန္ဖရြိဳက္ (Sygmund Freud) က လီယိုနာဒိုဒါဗင္ခ်ီ (Leonado da Vinci) ၏ ဘဝႏွင့္အႏုပညာကို သရုပ္ခြဲ ျပခဲ့သည္မွစ၍ ပညာရွင္မ်ားသည္ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားသူတို႔၏ဘဝမ်ားကိုေလ႔လာရန္ စိတၱေဗဒမွန္ဘီလူးမ်ား ကို အသံုးျပဳလာၾက၏။ ေစာေစာပိုင္း ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားတြင္ စမ္းသပ္မခံေသာ သိပၸံနည္းမက်ေသာ အေတြးအေခၚ အယူအဆမ်ားကိုအမ်ားအျပားမွီခိုၾကေသာ္လည္း မၾကာေသးမီႏွစ္မ်ားအတြင္း မွတ္သားဘြယ္ရာ ဘဝမ်ားအား မီးေမာင္းထိုးျပရာ၌ စိတ္ပညာရွင္မ်ားသည္ သိပၸံနည္းက်စိတ္ပညာဆိုင္ရာနည္းနာႏွင့္ အယူအဆမ်ားကို တိုး တက္အသံုးျပဳလာၾက၏။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္၌ သမၼတေဂ်ာ့ဘြတ္ကို ေလ႔လာသည့္ စာတအုပ္အတြင္း ကၽြႏ္ုပ္အသံုးျပဳခဲ့ သည့္နည္းတူျဖစ္သည္။
အလွ်င္အျမန္တိုးတက္ေနသည့္သုေတသနလုပ္ငန္းႀကီးတရပ္အလိုအရ စိတ္ဓာတ္အခံ၊ စရိုက္တြန္းအားႏွင့္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ား၊ ပုဂၢလဓိ႒ာန္ယူဆခ်က္မ်ားသည္ လူသားတို႔အား သူတို႔ေရွ႕ေလွ်ာက္ဘာေတြ ခံစားေတြးေခၚ လုပ္ေဆာင္ၾကမည္ကိုခန္႔မွန္းရန္ အစြမ္းထက္ေသာအညႊန္းကိန္းမ်ားျဖစ္သကဲ့သို႔ ဘာေၾကာင့္ထိုသို႔ လုပ္ေဆာင္ ေၾကာင္းရွင္းျပရန္အတြက္ အားေကာင္းသည့္အေထာက္အကူမ်ားလည္း ျဖစ္ေလ၏။ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္တြင္ လြန္ေလၿပီးေသာကာလ အေမရိကန္သမၼတတို႔၏ထူးျခားေသာေခါင္းေဆာင္မႈပုံစံႏွင့္ ၎တို႔၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား အား လူသားတို႔၏ အတၱဘာဝ (Narcissism) ပရဘာဝ(Extroversion) အစရွိသည့္ အေျခခံကိုယ္ရည္ ကိုယ္ေသြးတို႔ကမည္ကဲ့သို႔ပုံေဖာ္သြားၾကသည္ကို စိတ္ပညာရွင္မ်ားျပသခဲ့ၾကသည္မွာ မၾကာေသးေခ်။ ကမာၻ႔ အေရးအခင္းမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္ရပ္မွန္စသည့္အခ်က္အလက္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံ႔ေခါင္းေဆာင္မ်ား ရံုးအလုပ္ လုပ္ ရာတြင္ အဆံုးအျဖတ္ေပးသကဲ့သို႔ ကြဲျပားျခားနားေသာေခါင္းေဆာင္တဦးခ်င္းစီ၏ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးအျဖစ္ လူသားတို႔၏အေျခခံေစ႔ေဆာ္မႈသည္လည္း အပါအဝင္ျဖစ္သည္။
ထရန္႔၏ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးမွာ မည္သည့္စံညႊန္းႏွင့္မဆို ေသခ်ာေပါက္ အစြန္းေရာက္ေန၏။ အထူးသျဖင့္ သမၼတေလာင္းတဦးအေနႏွင့္ ရွားရွားပါးပါး ျဖစ္သည္။ ေစ႔စပ္ညွိႏႈင္းပြဲမ်ား ေတြ႔ဆံုပြဲမ်ား စင္တင္စကားစစ္ထိုး ပြဲမ်ားတြင္ သူႏွင့္ထိပ္တိုက္တိုးသူမ်ားႏွင့္ ရုပ္ျမင္သံၾကားမွတဆင့္ ၾကည့္ရႈသူအမ်ားစုတို႔က သူ႔ကိုနားလည္ရ ခက္သူအျဖစ္ ျမင္ၾကသည္။ ဤေဆာင္းပါး၌ ကၽြႏ္ုပ္သည္ အဓိကက်ေသာ ဟန္ပန္အမူအရာ ၾသဇာ ပုဂၢလဓမၼ အစရွိသည့္ သူ၏စိတ္သေဘာလိမ္းျခယ္မႈအစုစုတို႔ကို ရွာေဖြလွစ္ဟေဖာ္ျပမည္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအတြက္ ေတြ႔ဆံု ေမးျမန္းခြင့္ျပဳရန္ေတာင္းခံျခင္းကို ထရန္႔ကျငင္းဆန္ခဲ့၏။ သို႔ရာတြင္ သူ႔ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းက သူ႔ကိုယ္ပိုင္ စာ အုပ္မ်ား၊ မိန္႔ခြန္းမ်ား၊ ကိုယ္ေရးဇစ္ျမစ္မ်ားႏွင့္ သတင္းမီဒီယာမ်ားထဲ၌ အက်အနမွတ္တမ္းတင္ထားရွိၿပီးျဖစ္ သည္။ ကၽြႏု္ပ္၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ယေန႔ေခတ္သိပၸံနည္းက်စိတ္ပညာသေဘာတရားႏွင့္ သုေတသနမ်ားထဲမွ အေရးအပါဆံုးအခ်ဳိ႕ကိုထုတ္ႏႈတ္ယူငင္ၿပီး သမာသမတ္က်စြာပိုင္းျခားေဝဘန္လ်က္ ထရန္႔၏ရုပ္လံုးေပၚ ပံုရိပ္ တခု ျပဳစုေဖာ္ထုတ္ေပးရန္ပင္ျဖစ္ေလသည္။
[၃]
သူ႔ဟန္ပန္
ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ခန္႔ လက္ေတြ႔အေျချပဳသုေတသန အေတြ႔အၾကံဳအရ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးစိတ္ပညာတြင္ လူ သားတို႔၏ အေျခခံအက်ဆံုးစိတ္သဘာဝ ၅ မ်ဳိးကို သေဘာညီၾက၏။ လူတဦးႏွင့္တဦး ကြဲျပားေအာင္ ခြဲျခား ႏိုင္သည့္ နည္းလမ္းမ်ားစြာရွိၾကေသာ္လည္း စိတၱသိပၸံပညာရွင္တို႔အလိုအားျဖင့္ ႏိႈင္းရလြယ္ကူေသာအမ်ဳိးအစား (၅) မ်ိဳးျဖင့္ခြဲျခားထားသည္။ ႀကီး (၅) ႀကီး ဟုေခၚေသာ ထိုငါးမ်ဳိးမွာ
(က) ပရဘာဝ (Extroversion) - အေဖာ္မင္၊ လူမႈေရးျပင္းျပ၊ စိတ္အားထက္သန္၊ ဆုလာဘ္ေမွ်ာ္ကိုး
(ခ) ဥမတၱက (Neuroticism) - စိုးရိမ္ပူပန္၊ ထိခိုက္လြယ္၊ ဖိစီးလြယ္၊ မေကာင္းျမင္
(ဂ) အကင္းပါး (Concientiousness) - လံု႔လ၊ စည္းကမ္း၊ ဥပေဒေလးစား၊ စုစည္းမႈ
(ဃ) သေဘာညီ (Agreeableness) - ေဖာ္ေရြ၊ ေထာက္ထား၊ ၾကင္နာ၊ ႏွိမ္ခ်
(င) ပြင့္လင္း (Openess) - စူးစမ္း၊ ဆန္းသစ္၊ စိတ္ကူးယဥ္၊ ေခတ္ဆန္
လူမ်ားစုအေနႏွင့္ အထက္ပါငါးမ်ဳိးတြင္ တမ်ဳိးခ်င္းစီ၏အလယ္အလတ္ေနရာ၌ရွိၾကေသာ္လည္း တခ်ိဳ႕မွာ အစြန္းတဘက္ဘက္သို႔ ေရာက္ေနတတ္၏။ သုေတသနမ်ားက အခိုင္အမာျပဆိုသည့္အခ်က္မွာ အထက္တန္း စား ပရဘာဝသမားေတြအဖို႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုပိုမိုခံစားရၿပီး လူမႈဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္ ပိုမိုက်ယ္ဝန္းသည္။ အကင္း ပါးသူမ်ားသည္ ေက်ာင္းႏွင့္လုပ္ငန္းခြင္တို႔၌ ပိုမိုေအာင္ျမင္ၾကၿပီး သေဘာညီတတ္သူမ်ားက ပိုမိုနက္ရိႈင္းေသာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးမ်ိဳး တည္ေဆာက္ျဖစ္ၾက၏။ ျခားနားခ်က္အေနျဖင့္ ဥမၼတၱကသမားေတြမွာ အၿမဲတန္း ညံ့ဖ်င္းေနတတ္ၿပီး စိတ္ဆင္းရဲျခင္း၏လမ္းစမ်ား ဆက္ဆံေရးမေျပျပစ္မႈမ်ားမွသည္ စိတ္ေရာဂါအထိ ျဖစ္ပြားေစ ႏိုင္ေသာ အႏၱရာယ္ရွိေၾကာင္းေတြ႔ရွိရသည္။ အရြယ္ေရာက္ၿပီး လူလတ္ပိုင္းဘဝကို ျဖတ္သန္းသည္မွစ၍ အမ်ား စုမွာပို၍အကင္းပါးလာၿပီး သေဘာပိုညီတတ္ၾကကာ ဥမၼတၱကသဘာဝေလ်ာ့ပါးလာၾက၏။ သို႔ေသာ္ ေျပာင္းလဲမႈ မွာ သာမန္အားျဖင့္အနည္းအက်ဥ္းသာရွိသည္။ ႀကီးငါးႀကီး ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးသည္ လူတဦး၏ဘဝ တေလွ်ာက္ လံုး သိသာစြာစြဲၿမဲတတ္ေသာသေဘာ ရွိေလသည္။
စိတ္ပညာရွင္ စတီဗင္ရူဘင္ဇာ (Steven J. Rubenzer) ႏွင့္ ေသာမတ္ဖက္ရွင္ဘို (Thomas Fachingbauer) တို႔သည္ သမိုင္းပညာရွင္ ၁၂၀ ခန္႔ႏွင့္ အျခားကၽြမ္းက်င္သူမ်ားပါဝင္တြဲဘက္ကာ ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္မွစ၍ အေမရိ ကန္ သမၼတအားလံုးတို႔၏ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးကို ႀကီးငါးႀကီး စံႏႈန္းျဖင့္တိုင္းတာခဲ့ၾက၏။ ပရဘာဝအထူးျမင့္ မားသေလာက္ ပြင့္လင္းမႈအလြန္တရာနိမ့္က်ေသာသမၼတအျဖစ္ ေဂ်ာ့ဘြတ္(Gorge W. Bush) ေပၚထြက္လာ ရာ စိတ္အားထက္သန္ျပင္းျပစြာ သူတပါးအေရးကိုစိတ္ဝင္စားေသာလူမႈေရးမင္းသားျဖစ္သလို နေမာ္နမဲ့ႏိုင္ၿပီး အသိေခါက္ခက္ အဝင္နက္သူအျဖစ္ကိုလည္း ေတြ႔ရွိရ၏။ ဘရက္အိုဘားမား (Barack Obarma) မွာ ႏိုင္ငံေရး သမားတေယာက္အေနႏွင့္ အတၱဘာဝကဲၿပီး ထူးထူးျခားျခားဥမတၱက နည္းပါးေသာေၾကာင့္ အားနည္းခ်က္ ဟု ျမင္ရေလာက္ေအာင္ပင္ တည္ၿငိမ္ၿပီးခံစားမႈကင္းတတ္ေလသည္။
သူ၏ဘဝတေလွ်ာက္လံုး ေဒၚနယ္ထရန္႔သည္ အေမရိကန္သမၼတတေယာက္တြင္ ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ ကိုယ္ ရည္ကိုယ္ေသြးမ်ိဳးရွိသူ ျဖစ္သည္။ မိုးေလာက္ျမင့္မားေသာပရဘာဝႏွင့္ ေဘာင္မဝင္ေအာင္ပင္နိမ့္က်ေသာ သေဘာညီမႈမ်ိဳးရွိေလသည္။ စင္စစ္ ယင္းမွာ ကၽြႏ္ုပ္၏ကိုယ္ပိုင္အကဲျဖတ္ခ်က္သာျဖစ္ေသာ္လည္း ေဒၚနယ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေလ႔လာသူအမ်ားစုတို႔သေဘာတူၾကလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္သည္။ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးအေၾကာင္း ေျပာရာတြင္ ထူးထူးေထြေထြလွည့္စားသည့္သေဘာမပါဝင္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ဤေနရာ၌ နက္နဲရႈပ္ေထြးသည့္ သတိေမ႔ေမ်ာျခင္းျဖစ္စဥ္ သို႔မဟုတ္ ေဆးပညာျဖင့္ေရာဂါရွာေဖြျခင္းအေၾကာင္း ေျပာဆိုေနၾကျခင္းမဟုတ္။ လူမႈ ဘဝဇာတ္ေကာင္မ်ားအၿဖစ္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သရုပ္ေဆာင္မႈမွန္သမွ် လူတကာျမင္သာၿပီးသား ျဖစ္ေလ၏။
ပရဘာဝသမၼတမ်ားတြင္ ထိပ္ဆံုးရွိ တက္ဒီရုစဗဲ့ (Teddy Roosevelt) အပါအဝင္ ေဂ်ာ့ဘြတ္ႏွင့္ ဘီကလင္တန္ (Bill Clinton) တို႔နည္းတူ ထရန္႔သည္လည္း လူေတာတိုးရန္ဝါသနာထံုေသာ တက္ႄကြ၍လူမႈေရးအရ စိုးမိုး ခ်ယ္လွယ္လိုေသာ ဘဝဇာတ္လမ္းမွာ ပါဝင္အသံုးေတာ္ခံေနဆဲျဖစ္၏။ သူသည္ မၿငိမ္မသက္ အေတာမသတ္ ႏိုင္ေအာင္ေမာင္းထားခံရေသာ ဒိုင္နမိုတလံုး ပမာျဖစ္သည္။ သူသည္အိပ္ေရးပ်က္လည္းခံႏိုင္၏။ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ ထုတ္ရင္ဆိုင္ျခင္းအႏုပညာ (The Art of the Deal) စာအုပ္တြင္သူက နိစၥဓူဝဆိုသလို သူ႔ဘဝမွာ အစည္း အေဝးႏွင့္တယ္လီဖုန္းေခၚဆိုမႈမ်ားႏွင့္သာ ျပည့္ႏွက္ေနေၾကာင္းေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ၾကာ ၿပီးသည့္ တိုင္ လူထုစည္းေဝးပြဲမ်ား၊ ေတြ႔ဆံုပြဲမ်ားႏွင့္ မီဒီယာအဝန္းအဝိုင္းမ်ားမွတဆင့္ တပါးသူမ်ားႏွင့္ ထဲထဲဝင္ဝင္ ဆက္ဆံေနရဆဲလည္းျဖစ္၏။ သမၼတေလာင္းမွန္သမွ်၏ မဲဆြယ္စည္းရံုးေရးခရီးစဥ္ဆိုသည္မွာ အစဥ္တစိုက္ေရြ႔ လ်ားေနေသာ ေလ႔လာမႈအစုျဖစ္၏။ သို႔ရာတြင္ ထရန္႔ေလာက္မည္သူမွ် ထိုအလုပ္တြင္ ႏွစ္ၿခိဳက္ျခင္းမရွိ။ အျခားကိုယ္စားလွယ္ေတြ ထရန္႔ေလာက္ ထိုအလုပ္မွာ ေပ်ာ္စရာမေတြ႔ႏိုင္ၾက။ ဥပမာအားျဖင့္ ဤေဆာင္းပါး ေရးေနစဥ္ ထရန္႔၏တြစ္တာေဖာ္ျပခ်က္အခ်ိဳ႕မွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္ေလသည္။
ဧၿပီ ၁၂ မနက္ ၀၈း၁၃ နာရီ - အားပါး တကယ့္ မဲ။ အသစ္ေတြခ်ည့္ပဲ။ ေက်းဇူးပါ နယူးေယာက္ေရ။
ဧၿပီ ၀၉ မနက္ ၀၄း၂၂ နာရီ - ဘာနီစႏၵားကေျပာတယ္၊ ဟီလာရီကလင္တန္ဟာ သမၼတျဖစ္ဖို႔ အရည္အခ်င္း မရွိဘူးတဲ့။ ဒီအမ်ိဳးသမီးရဲ႕ဆံုးျဖတ္ႏိုင္စြမ္းအရေတာ့ က်ဳပ္လည္းဒီသေဘာထားအတိုင္းပါပဲ။
ဧၿပီ ၀၈ မနက္ ၀၅း၀၃ နာရီ - နယူးေယာက္ကိုလာရတာ သိပ္ဟန္က်တာပဲ။ အမွီလိုက္စရာေတြ အမ်ားႀကီးမို႔ (က်ဳပ္က ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္လႈပ္ရွားရင္း အဓိကက်တဲ့စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတခုကို လုပ္ကိုင္ေနဆဲဆိုတာလဲ မေမ႔နဲ႔ဦး) ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့အလုပ္ေပါ႔။
ဧၿပီ ၀၅ ေန႔လည္ ၁၂း၂၅ နာရီ - ဟာ ေပၚလစ္တီကို (@Politico) ေတာ့ သြားၿပီ၊ အကုန္လံုးနီးပါး ထြက္ကုန္ ၾကၿပီတဲ့။ သတင္းေကာင္းပဲ၊ ဒီေလာက္ေတာင္ဆိုးၿပီး မရိုးသားတဲ့ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြ။
[ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္]
နယူးေယာက္သား (The New Yorker) မဂၢဇင္းတြင္ေဖာ္ျပရန္အတြက္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း ထရန္႔၏ကိုယ္ ေရးရာဇဝင္ကိုျပဳစုေပးခဲ့သူ မာ့စင္ဂါ (Mark Singer) သည္လည္း ထိုအေတြးမ်ဳိးျဖင့္ ရႈပ္ေထြးခဲ့ရဖူး၏။ လူထုထဲ ကေဒၚနယ္ထရန္႔အျဖစ္ သရုပ္မေဆာင္သည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္သူ႔စိတ္ထဲ ဘာေတြရွိေနပါလိမ့္ဟု စင္းဂါးက စဥ္းစား သည္။ သူက မနက္တိုင္း ခင္ဗ်ားမုတ္ဆိတ္ရိပ္တဲ့အခ်ိန္ဘာေတြေတြးေလ့ရွိသလဲဟု ေမးၾကည့္ရာ ထရန္႔ တေယာက္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္သြားသည္ဟုေရးသားခဲ့ေလသည္။ သရုပ္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးေအာက္မွ တကယ့္လူအား ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ေရးကိုေမွ်ာ္လင့္လ်က္ စင္းဂါးက ေမးခြန္းကိုေျပာင္းလိုက္သည္။ “ဒီလိုဗ်ာ ကၽြန္ ေတာ္ေမးခ်င္ေနတာက ခင္ဗ်ားကိုယ္ခင္ဗ်ား ခင္ဗ်ားရဲ႕စံျပအေဖာ္လို႔ယူဆသလားလို႔ပါ”။ ‘က်ဳပ္အတြက္ စံျပဳ ေလာက္တဲ့အေဖာ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ တကယ္သိခ်င္တာလား’ ဟု ထရန္႔ကျပန္ေျပာ၏။ ‘လံုးဝေသာက္ေရး မပါ ပါဘူး’။
ကၽြႏ္ုပ္သာဆိုလွ်င္ စင္းဂါး၏ေမးခြန္းကို “တကိုယ္တည္းအထီးက်န္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားဘယ္သူပါလဲ မစၥတာ ထရန္႔’ ဟု ျပန္ျပင္၍ေမးေကာင္းေမးျဖစ္လိမ့္မည္။ အေျဖတစ္စံုတစ္ရာမရသည့္အဆံုး စင္းဂါးအေနႏွင့္ အိမ္ျခံ ေျမကုေဋႂကြယ္တျဖစ္လဲ သရုပ္မွန္ရုပ္သံမင္းသားမွသည္ ဦးေဆာင္အေမရိကန္သမၼတေလာင္းတဦးအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိလာသူအေနျဖင့္ တစံုတရာ မွတ္မွတ္သားသားျဖစ္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ ဟူ၍သာ ေကာက္ခ်က္ ခ်ရေလေတာ့၏။ ေခြးေလးခုန္၍ဖံုထခဲ့ေပၿပီ။
စင္းဂါး၏သံုးသပ္ခ်က္ျပင္းထန္လြန္းသည္ဆိုလွ်င္ အနည္းဆံုးတေနရာရာမွာေတာ့ မွန္ေကာင္းမွန္ႏိုင္သည္။ ဦးေႏွာက္ရွိသတၱဝါမ်ားျဖစ္ၾကေသာလူသားတို႔သည္ သူတို႔၏စြမ္းေဆာင္မႈႏွင့္လုပ္ရည္ကိုင္ရည္အေပၚတြင္ မွီခို ရပ္တည္ကာ ရွင္သန္မ်ဳိးပြားၾကရေသာ သရုပ္ေဆာင္ဖက္မ်ားအျဖစ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္လာေနၾက၏။ တပါးသူ အထင္ႀကီးမႈကိုခံယူဘို႔အသင့္ျပင္ဆင္လ်က္ ေလာကႀကီးထဲသို႔ ကၽြႏု္ုပ္တို႔ဝင္ေရာက္လာၾကၿပီး လူမႈေရးအစုအဖြဲ႔ မ်ားအတြင္း လူေတာသူေတာဝင္ဆန္႔ေရး လူတကာထက္ သာႏိုင္ေရးတည္းဟူေသာအႏၱိမရည္မွန္းခ်က္မ်ားျဖင့္ ရွင္သန္ႀကီးျပင္းလာၾကသည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔မည္သူမည္ဝါဆိုသည္ကိုလည္း အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုၿပီး ျဖစ္ေလသည္။
[၂]
ေရာ္နယ္ရီဂင္ (Ronald Regan) ထက္ပင္ေဒၚနယ္ထရန္႔ကမ်ားစြာပို၍ ထာဝရသရုပ္ေဆာင္ တေယာက္အျဖစ္ သူ႔ကိုယ္သူ အသိအမွတ္ ျပဳထားသူျဖစ္၏။ သူက သူ႔ကိုေထာာက္ (ေဒါက္) ေထာက္ၾကည့္ေနၾကသည္ဆိုေသာ အသိျဖင့္ အၿမဲတန္းလႈပ္ရွားေနသူျဖစ္သည္။ လူသားတိုင္းသရုပ္ေဆာင္ေတြျဖစ္ၾကသည္ဟုဆိုလွ်င္ ဤအခ်က္ တခုတည္းႏွင့္ပင္ ေဒၚနယ္က စူပါလူသား ျဖစ္္ေလသည္။ သမၼတေလာင္းေရြးခ်ယ္ပြဲကာလတေလွ်ာက္ သူ၏ မ်က္ေမွာက္ေရးရာ ဗဟုသုတ၊ ႏိႈးဆြလံႈ႔ေဆာ္စကားမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးရုန္းရင္းဆံခတ္ျဖစ္ရပ္မ်ား၌ သက္ေသာင့္ သက္သာရွိမႈအတိုင္းအတာ စသည္တို႔အေပၚ ေမးခြန္းမ်ားစြာေပၚထြက္လာခဲ့၏။ ဤေဆာင္းပါးတြင္ ထိုေမးခြန္း အခ်ဳိ႕ကို တို႔ထိသြားမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္မွာလူသားတဦးအျဖစ္ သူ၏စိတၱေဗဒပံုတူပန္းခ်ီ ကားတခ်ပ္ကို ဖန္တီးရန္ျဖစ္ေလသည္။ တကယ့္တကယ္သူဘယ္သူလဲ၊ သူ႔စိတ္ထားကဘယ္လိုလဲ၊ ရံုးမွာ ဆံုး ျဖတ္ခ်က္ေတြကိုသူဘယ္လိုခ်မွာလဲ၊ သမၼတျဖစ္လာဖို႔ေရာရွိရဲ႕လား၊ ျဖစ္ခဲ့ရင္ ဘယ္လိုသမၼတမ်ဳိး ျဖစ္လိမ့္မလဲ စသည္တို႔ပင္ျဖစ္၏။
ထိုသို႔ပံုတူတရပ္ဖန္တီးရာတြင္ကၽြႏ္ုပ္အေနျဖင့္ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးဖြံ႔ၿဖိဳးေရးႏွင့္ လူမႈေရးစိတ္ပညာနယ္ပယ္တို႔ မွ စမ္းသပ္ေအာင္ျမင္ၿပီးသား အယူအဆမ်ားကိုသာ ထုတ္ႏႈတ္အသံုးျပဳသြားမည္ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၁၀ ခုႏွစ္ ဆစ္ ဂမမန္ဖရြိဳက္ (Sygmund Freud) က လီယိုနာဒိုဒါဗင္ခ်ီ (Leonado da Vinci) ၏ ဘဝႏွင့္အႏုပညာကို သရုပ္ခြဲ ျပခဲ့သည္မွစ၍ ပညာရွင္မ်ားသည္ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားသူတို႔၏ဘဝမ်ားကိုေလ႔လာရန္ စိတၱေဗဒမွန္ဘီလူးမ်ား ကို အသံုးျပဳလာၾက၏။ ေစာေစာပိုင္း ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားတြင္ စမ္းသပ္မခံေသာ သိပၸံနည္းမက်ေသာ အေတြးအေခၚ အယူအဆမ်ားကိုအမ်ားအျပားမွီခိုၾကေသာ္လည္း မၾကာေသးမီႏွစ္မ်ားအတြင္း မွတ္သားဘြယ္ရာ ဘဝမ်ားအား မီးေမာင္းထိုးျပရာ၌ စိတ္ပညာရွင္မ်ားသည္ သိပၸံနည္းက်စိတ္ပညာဆိုင္ရာနည္းနာႏွင့္ အယူအဆမ်ားကို တိုး တက္အသံုးျပဳလာၾက၏။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္၌ သမၼတေဂ်ာ့ဘြတ္ကို ေလ႔လာသည့္ စာတအုပ္အတြင္း ကၽြႏ္ုပ္အသံုးျပဳခဲ့ သည့္နည္းတူျဖစ္သည္။
အလွ်င္အျမန္တိုးတက္ေနသည့္သုေတသနလုပ္ငန္းႀကီးတရပ္အလိုအရ စိတ္ဓာတ္အခံ၊ စရိုက္တြန္းအားႏွင့္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ား၊ ပုဂၢလဓိ႒ာန္ယူဆခ်က္မ်ားသည္ လူသားတို႔အား သူတို႔ေရွ႕ေလွ်ာက္ဘာေတြ ခံစားေတြးေခၚ လုပ္ေဆာင္ၾကမည္ကိုခန္႔မွန္းရန္ အစြမ္းထက္ေသာအညႊန္းကိန္းမ်ားျဖစ္သကဲ့သို႔ ဘာေၾကာင့္ထိုသို႔ လုပ္ေဆာင္ ေၾကာင္းရွင္းျပရန္အတြက္ အားေကာင္းသည့္အေထာက္အကူမ်ားလည္း ျဖစ္ေလ၏။ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္တြင္ လြန္ေလၿပီးေသာကာလ အေမရိကန္သမၼတတို႔၏ထူးျခားေသာေခါင္းေဆာင္မႈပုံစံႏွင့္ ၎တို႔၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား အား လူသားတို႔၏ အတၱဘာဝ (Narcissism) ပရဘာဝ(Extroversion) အစရွိသည့္ အေျခခံကိုယ္ရည္ ကိုယ္ေသြးတို႔ကမည္ကဲ့သို႔ပုံေဖာ္သြားၾကသည္ကို စိတ္ပညာရွင္မ်ားျပသခဲ့ၾကသည္မွာ မၾကာေသးေခ်။ ကမာၻ႔ အေရးအခင္းမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္ရပ္မွန္စသည့္အခ်က္အလက္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံ႔ေခါင္းေဆာင္မ်ား ရံုးအလုပ္ လုပ္ ရာတြင္ အဆံုးအျဖတ္ေပးသကဲ့သို႔ ကြဲျပားျခားနားေသာေခါင္းေဆာင္တဦးခ်င္းစီ၏ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးအျဖစ္ လူသားတို႔၏အေျခခံေစ႔ေဆာ္မႈသည္လည္း အပါအဝင္ျဖစ္သည္။
ထရန္႔၏ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးမွာ မည္သည့္စံညႊန္းႏွင့္မဆို ေသခ်ာေပါက္ အစြန္းေရာက္ေန၏။ အထူးသျဖင့္ သမၼတေလာင္းတဦးအေနႏွင့္ ရွားရွားပါးပါး ျဖစ္သည္။ ေစ႔စပ္ညွိႏႈင္းပြဲမ်ား ေတြ႔ဆံုပြဲမ်ား စင္တင္စကားစစ္ထိုး ပြဲမ်ားတြင္ သူႏွင့္ထိပ္တိုက္တိုးသူမ်ားႏွင့္ ရုပ္ျမင္သံၾကားမွတဆင့္ ၾကည့္ရႈသူအမ်ားစုတို႔က သူ႔ကိုနားလည္ရ ခက္သူအျဖစ္ ျမင္ၾကသည္။ ဤေဆာင္းပါး၌ ကၽြႏ္ုပ္သည္ အဓိကက်ေသာ ဟန္ပန္အမူအရာ ၾသဇာ ပုဂၢလဓမၼ အစရွိသည့္ သူ၏စိတ္သေဘာလိမ္းျခယ္မႈအစုစုတို႔ကို ရွာေဖြလွစ္ဟေဖာ္ျပမည္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအတြက္ ေတြ႔ဆံု ေမးျမန္းခြင့္ျပဳရန္ေတာင္းခံျခင္းကို ထရန္႔ကျငင္းဆန္ခဲ့၏။ သို႔ရာတြင္ သူ႔ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းက သူ႔ကိုယ္ပိုင္ စာ အုပ္မ်ား၊ မိန္႔ခြန္းမ်ား၊ ကိုယ္ေရးဇစ္ျမစ္မ်ားႏွင့္ သတင္းမီဒီယာမ်ားထဲ၌ အက်အနမွတ္တမ္းတင္ထားရွိၿပီးျဖစ္ သည္။ ကၽြႏု္ပ္၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ယေန႔ေခတ္သိပၸံနည္းက်စိတ္ပညာသေဘာတရားႏွင့္ သုေတသနမ်ားထဲမွ အေရးအပါဆံုးအခ်ဳိ႕ကိုထုတ္ႏႈတ္ယူငင္ၿပီး သမာသမတ္က်စြာပိုင္းျခားေဝဘန္လ်က္ ထရန္႔၏ရုပ္လံုးေပၚ ပံုရိပ္ တခု ျပဳစုေဖာ္ထုတ္ေပးရန္ပင္ျဖစ္ေလသည္။
[၃]
သူ႔ဟန္ပန္
ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ခန္႔ လက္ေတြ႔အေျချပဳသုေတသန အေတြ႔အၾကံဳအရ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးစိတ္ပညာတြင္ လူ သားတို႔၏ အေျခခံအက်ဆံုးစိတ္သဘာဝ ၅ မ်ဳိးကို သေဘာညီၾက၏။ လူတဦးႏွင့္တဦး ကြဲျပားေအာင္ ခြဲျခား ႏိုင္သည့္ နည္းလမ္းမ်ားစြာရွိၾကေသာ္လည္း စိတၱသိပၸံပညာရွင္တို႔အလိုအားျဖင့္ ႏိႈင္းရလြယ္ကူေသာအမ်ဳိးအစား (၅) မ်ိဳးျဖင့္ခြဲျခားထားသည္။ ႀကီး (၅) ႀကီး ဟုေခၚေသာ ထိုငါးမ်ဳိးမွာ
(က) ပရဘာဝ (Extroversion) - အေဖာ္မင္၊ လူမႈေရးျပင္းျပ၊ စိတ္အားထက္သန္၊ ဆုလာဘ္ေမွ်ာ္ကိုး
(ခ) ဥမတၱက (Neuroticism) - စိုးရိမ္ပူပန္၊ ထိခိုက္လြယ္၊ ဖိစီးလြယ္၊ မေကာင္းျမင္
(ဂ) အကင္းပါး (Concientiousness) - လံု႔လ၊ စည္းကမ္း၊ ဥပေဒေလးစား၊ စုစည္းမႈ
(ဃ) သေဘာညီ (Agreeableness) - ေဖာ္ေရြ၊ ေထာက္ထား၊ ၾကင္နာ၊ ႏွိမ္ခ်
(င) ပြင့္လင္း (Openess) - စူးစမ္း၊ ဆန္းသစ္၊ စိတ္ကူးယဥ္၊ ေခတ္ဆန္
လူမ်ားစုအေနႏွင့္ အထက္ပါငါးမ်ဳိးတြင္ တမ်ဳိးခ်င္းစီ၏အလယ္အလတ္ေနရာ၌ရွိၾကေသာ္လည္း တခ်ိဳ႕မွာ အစြန္းတဘက္ဘက္သို႔ ေရာက္ေနတတ္၏။ သုေတသနမ်ားက အခိုင္အမာျပဆိုသည့္အခ်က္မွာ အထက္တန္း စား ပရဘာဝသမားေတြအဖို႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုပိုမိုခံစားရၿပီး လူမႈဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္ ပိုမိုက်ယ္ဝန္းသည္။ အကင္း ပါးသူမ်ားသည္ ေက်ာင္းႏွင့္လုပ္ငန္းခြင္တို႔၌ ပိုမိုေအာင္ျမင္ၾကၿပီး သေဘာညီတတ္သူမ်ားက ပိုမိုနက္ရိႈင္းေသာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးမ်ိဳး တည္ေဆာက္ျဖစ္ၾက၏။ ျခားနားခ်က္အေနျဖင့္ ဥမၼတၱကသမားေတြမွာ အၿမဲတန္း ညံ့ဖ်င္းေနတတ္ၿပီး စိတ္ဆင္းရဲျခင္း၏လမ္းစမ်ား ဆက္ဆံေရးမေျပျပစ္မႈမ်ားမွသည္ စိတ္ေရာဂါအထိ ျဖစ္ပြားေစ ႏိုင္ေသာ အႏၱရာယ္ရွိေၾကာင္းေတြ႔ရွိရသည္။ အရြယ္ေရာက္ၿပီး လူလတ္ပိုင္းဘဝကို ျဖတ္သန္းသည္မွစ၍ အမ်ား စုမွာပို၍အကင္းပါးလာၿပီး သေဘာပိုညီတတ္ၾကကာ ဥမၼတၱကသဘာဝေလ်ာ့ပါးလာၾက၏။ သို႔ေသာ္ ေျပာင္းလဲမႈ မွာ သာမန္အားျဖင့္အနည္းအက်ဥ္းသာရွိသည္။ ႀကီးငါးႀကီး ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးသည္ လူတဦး၏ဘဝ တေလွ်ာက္ လံုး သိသာစြာစြဲၿမဲတတ္ေသာသေဘာ ရွိေလသည္။
စိတ္ပညာရွင္ စတီဗင္ရူဘင္ဇာ (Steven J. Rubenzer) ႏွင့္ ေသာမတ္ဖက္ရွင္ဘို (Thomas Fachingbauer) တို႔သည္ သမိုင္းပညာရွင္ ၁၂၀ ခန္႔ႏွင့္ အျခားကၽြမ္းက်င္သူမ်ားပါဝင္တြဲဘက္ကာ ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္မွစ၍ အေမရိ ကန္ သမၼတအားလံုးတို႔၏ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးကို ႀကီးငါးႀကီး စံႏႈန္းျဖင့္တိုင္းတာခဲ့ၾက၏။ ပရဘာဝအထူးျမင့္ မားသေလာက္ ပြင့္လင္းမႈအလြန္တရာနိမ့္က်ေသာသမၼတအျဖစ္ ေဂ်ာ့ဘြတ္(Gorge W. Bush) ေပၚထြက္လာ ရာ စိတ္အားထက္သန္ျပင္းျပစြာ သူတပါးအေရးကိုစိတ္ဝင္စားေသာလူမႈေရးမင္းသားျဖစ္သလို နေမာ္နမဲ့ႏိုင္ၿပီး အသိေခါက္ခက္ အဝင္နက္သူအျဖစ္ကိုလည္း ေတြ႔ရွိရ၏။ ဘရက္အိုဘားမား (Barack Obarma) မွာ ႏိုင္ငံေရး သမားတေယာက္အေနႏွင့္ အတၱဘာဝကဲၿပီး ထူးထူးျခားျခားဥမတၱက နည္းပါးေသာေၾကာင့္ အားနည္းခ်က္ ဟု ျမင္ရေလာက္ေအာင္ပင္ တည္ၿငိမ္ၿပီးခံစားမႈကင္းတတ္ေလသည္။
သူ၏ဘဝတေလွ်ာက္လံုး ေဒၚနယ္ထရန္႔သည္ အေမရိကန္သမၼတတေယာက္တြင္ ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ ကိုယ္ ရည္ကိုယ္ေသြးမ်ိဳးရွိသူ ျဖစ္သည္။ မိုးေလာက္ျမင့္မားေသာပရဘာဝႏွင့္ ေဘာင္မဝင္ေအာင္ပင္နိမ့္က်ေသာ သေဘာညီမႈမ်ိဳးရွိေလသည္။ စင္စစ္ ယင္းမွာ ကၽြႏ္ုပ္၏ကိုယ္ပိုင္အကဲျဖတ္ခ်က္သာျဖစ္ေသာ္လည္း ေဒၚနယ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေလ႔လာသူအမ်ားစုတို႔သေဘာတူၾကလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္သည္။ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးအေၾကာင္း ေျပာရာတြင္ ထူးထူးေထြေထြလွည့္စားသည့္သေဘာမပါဝင္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ဤေနရာ၌ နက္နဲရႈပ္ေထြးသည့္ သတိေမ႔ေမ်ာျခင္းျဖစ္စဥ္ သို႔မဟုတ္ ေဆးပညာျဖင့္ေရာဂါရွာေဖြျခင္းအေၾကာင္း ေျပာဆိုေနၾကျခင္းမဟုတ္။ လူမႈ ဘဝဇာတ္ေကာင္မ်ားအၿဖစ္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သရုပ္ေဆာင္မႈမွန္သမွ် လူတကာျမင္သာၿပီးသား ျဖစ္ေလ၏။
ပရဘာဝသမၼတမ်ားတြင္ ထိပ္ဆံုးရွိ တက္ဒီရုစဗဲ့ (Teddy Roosevelt) အပါအဝင္ ေဂ်ာ့ဘြတ္ႏွင့္ ဘီကလင္တန္ (Bill Clinton) တို႔နည္းတူ ထရန္႔သည္လည္း လူေတာတိုးရန္ဝါသနာထံုေသာ တက္ႄကြ၍လူမႈေရးအရ စိုးမိုး ခ်ယ္လွယ္လိုေသာ ဘဝဇာတ္လမ္းမွာ ပါဝင္အသံုးေတာ္ခံေနဆဲျဖစ္၏။ သူသည္ မၿငိမ္မသက္ အေတာမသတ္ ႏိုင္ေအာင္ေမာင္းထားခံရေသာ ဒိုင္နမိုတလံုး ပမာျဖစ္သည္။ သူသည္အိပ္ေရးပ်က္လည္းခံႏိုင္၏။ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ ထုတ္ရင္ဆိုင္ျခင္းအႏုပညာ (The Art of the Deal) စာအုပ္တြင္သူက နိစၥဓူဝဆိုသလို သူ႔ဘဝမွာ အစည္း အေဝးႏွင့္တယ္လီဖုန္းေခၚဆိုမႈမ်ားႏွင့္သာ ျပည့္ႏွက္ေနေၾကာင္းေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ၾကာ ၿပီးသည့္ တိုင္ လူထုစည္းေဝးပြဲမ်ား၊ ေတြ႔ဆံုပြဲမ်ားႏွင့္ မီဒီယာအဝန္းအဝိုင္းမ်ားမွတဆင့္ တပါးသူမ်ားႏွင့္ ထဲထဲဝင္ဝင္ ဆက္ဆံေနရဆဲလည္းျဖစ္၏။ သမၼတေလာင္းမွန္သမွ်၏ မဲဆြယ္စည္းရံုးေရးခရီးစဥ္ဆိုသည္မွာ အစဥ္တစိုက္ေရြ႔ လ်ားေနေသာ ေလ႔လာမႈအစုျဖစ္၏။ သို႔ရာတြင္ ထရန္႔ေလာက္မည္သူမွ် ထိုအလုပ္တြင္ ႏွစ္ၿခိဳက္ျခင္းမရွိ။ အျခားကိုယ္စားလွယ္ေတြ ထရန္႔ေလာက္ ထိုအလုပ္မွာ ေပ်ာ္စရာမေတြ႔ႏိုင္ၾက။ ဥပမာအားျဖင့္ ဤေဆာင္းပါး ေရးေနစဥ္ ထရန္႔၏တြစ္တာေဖာ္ျပခ်က္အခ်ိဳ႕မွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္ေလသည္။
ဧၿပီ ၁၂ မနက္ ၀၈း၁၃ နာရီ - အားပါး တကယ့္ မဲ။ အသစ္ေတြခ်ည့္ပဲ။ ေက်းဇူးပါ နယူးေယာက္ေရ။
ဧၿပီ ၀၉ မနက္ ၀၄း၂၂ နာရီ - ဘာနီစႏၵားကေျပာတယ္၊ ဟီလာရီကလင္တန္ဟာ သမၼတျဖစ္ဖို႔ အရည္အခ်င္း မရွိဘူးတဲ့။ ဒီအမ်ိဳးသမီးရဲ႕ဆံုးျဖတ္ႏိုင္စြမ္းအရေတာ့ က်ဳပ္လည္းဒီသေဘာထားအတိုင္းပါပဲ။
ဧၿပီ ၀၈ မနက္ ၀၅း၀၃ နာရီ - နယူးေယာက္ကိုလာရတာ သိပ္ဟန္က်တာပဲ။ အမွီလိုက္စရာေတြ အမ်ားႀကီးမို႔ (က်ဳပ္က ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္လႈပ္ရွားရင္း အဓိကက်တဲ့စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတခုကို လုပ္ကိုင္ေနဆဲဆိုတာလဲ မေမ႔နဲ႔ဦး) ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့အလုပ္ေပါ႔။
ဧၿပီ ၀၅ ေန႔လည္ ၁၂း၂၅ နာရီ - ဟာ ေပၚလစ္တီကို (@Politico) ေတာ့ သြားၿပီ၊ အကုန္လံုးနီးပါး ထြက္ကုန္ ၾကၿပီတဲ့။ သတင္းေကာင္းပဲ၊ ဒီေလာက္ေတာင္ဆိုးၿပီး မရိုးသားတဲ့ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြ။
[ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္]
Dan P. MacAdams သည္ စိတ္ပညာပါေမာကၡတဦးျဖစ္ၿပီး The Foley Center for the Study of Lives at Northwestern University ၏ ညႊန္ၾကားေရးမႉးျဖစ္ပါသည္။ Gorge W. Bush and the Redemptive Dream: A Psychological Portrait ႏွင့္The Art and Science of Presonality Development စာအုပ္မ်ားကို ေရးသား ခဲ့သူျဖစ္သည္။
ဝန္ခံခ်က္။ 2016 June လထုတ္ The Atlantic Magazine မွ Dan P. McAdams ၏ The Mind of Donald Trump ေဆာင္းပါးကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ျပန္ဆိုပါသည္။