ေမာင္ေမာင္စုိး ● တိုင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးႏွင့္ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္
အပိုင္း (၂)
(မုိးမခ) ဇြန္ ၁၉၊ ၂၀၁၆
အပိုင္း (၂)
(မုိးမခ) ဇြန္ ၁၉၊ ၂၀၁၆
အထက္တြင္ေဖာ္ျပသည့္အခ်က္ ၄ ခ်က္တြင္ ပထမအခ်က္ႏွင့္ စတုတၳအခ်က္ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ အတြက္ သုံးစြဲရမည့္ေငြေၾကးအေျခအေနကို ေဖာ္ျပသည္။ လက္ရွိျမန္မာက်ပ္ေငြတန္ဖိုးအရ လက္ရွိ ေကာက္ခံေနသည့္မီတာခမွာ ထုတ္လုပ္သည့္စားရိတ္ႏွင့္မကာမိေပ။ လက္ရွိ အစိုးရက ထုတ္လုပ္သည့္ေရအားလွ်ပ္စစ္အား ျဖန့္ခ်ိသူမ်ားသုိ့ ျပန္လည္ေရာင္းခ်သည့္ေစ်းမွာ ၂၅/၃၅ က်ပ္ဟုဆိုသည္။ ဤသုိ႔ ေစ်းႏႈန္းသတ္မွတ္နိုင္ျခင္းမွာ ထုတ္လုပ္သည့္ ကုန္က်စားရိတ္ကိုသာတြက္ခ်က္ထားၿပီး အရင္းအႏွီးကို ထည့္တြက္မထား၍ ျဖစ္သည္။ အစိုးရေရအားလွ်ပ္စစ္မွမလုံေလာက္၍ ပုဂၢလိက ထုတ္လုပ္သူမ်ားထံမွ အစိုးရကျပန္လည္ဝယ္ယူျဖန္႔ခ်ိရသည့္ႏႈန္းမွာ ေရအားလ်ပ္စစ္မွဆိုလ်င္၁ ယူနစ္ ၁၀၀ က်ပ္ ေက်ာက္မီးေသြးႏွင့္ဆိုလွ်င္ ၁ ယူနစ္ ၁၅၀ က်ပ္ရွိၿပီး သဘာဝဓာတ္ေငြႏွင့္ဆိုလွ်င္ ၁ ယူနစ္လွ်င္ ၂၀၀ က်ပ္ က်သင့္သည္ဟုဆိုပါသည္။ အစိုးရပိုင္သဘာဝဓာတ္ေငြ႔စက္ရံုမ်ားမွ လွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္ရာတြင္ တယူနစ္ထြက္ရွိရန္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔အတြက္ ကုန္က်ေငြ ၁၀၀ က်ပ္ခန္႔ ရွိသည္ဟု ဆိုပါသည္။
သုိ႔ျဖစ္ရာ လက္ရွိျပည္တြင္း၌ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားခႏွင့္တြက္ခ်က္လွ်င္ အစိုးရအေနႏွင့္ လွ်ပ္စစ္ ဓာတ္အားေပးေရးအတြက္ ဘတ္ဂ်က္မွ စိုက္ထုတ္သုံးစြဲရေငြ မနည္းလွေပ။ လွ်ပ္စစ္ယူနစ္တိုင္း ယူနစ္တိုင္းအတြက္ နိုင္ငံေတာ္ဘတ္ဂ်က္မွ က်ခံေနရသည္။ အစိုးရအေနႏွင့္လ်ပ္စစ္ကို စီးပြား ျဖစ္ထုတ္လုပ္နိုင္ျခင္းမ်ဳိးမရွိဘဲ ဘတ္ဂ်က္မွ စိုက္ထုတ္သုံးစြဲေနရသည္ဟုဆိုရမည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္မွ ဝင္ေငြမရသည့္ျပင္ စိုက္ထုတ္သုံးစြဲေနရသျဖင့္ အက်ဳိးဆက္အေနႏွင့္ စတုတၳအခ်က္ျဖစ္သည့္ လွ်ပ္စစ္ပို႔ေဆာင္သြယ္တန္းသည့္ ႀကိဳးမ်ားေႂကြသီးမ်ားအပါ လွ်ပ္စစ္ျဖန္႔႔ျဖဴးေရး ႏွင့္ ဆက္စပ္ ေနေသာ ပစၥည္းမ်ားအားလုံး အေရအေသြးနိမ့္ျခင္း အသစ္မလဲလွယ္နိုင္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ လွ်ပ္စစ္ဆံုးရွံဳးမႈမ်ား လ်ပ္စစ္ျပတ္ေတာက္မႈမ်ားကို ထိမ္းသိမ္းနိုင္ျခင္းမရွိေပ။
ဤျပႆနာကိုေျဖရွင္းရန္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈနည္းသည့္နိုင္ငံျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ဘတ္ဂ်က္ကလည္း မျဖည့္နိုင္။ ထိ႔ုျပင္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားအတြက္ အမွန္တကယ္ က်သင့္ေငြအတိုင္း လူထုအား ေကာက္ခံရန္မွာလည္း လူထုဝင္ေငြအရ မထိရဲ မတို႔ရဲ ျဖစ္ေနသည္ဟုဆိုျခင္း ျဖစ္သည္။ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားခတိုးျမႇင့္ပါက လူထုဝင္ေငြအရ မနိုင္နင္းျခင္း အေျခခံစားေသာက္ကုန္မ်ားကုန္ေစ်းတက္၍ လူထုအေထြေထြမေၾကနပ္မႈမ်ားျဖစ္ေပၚၿပီး ဆူပူအုံႂကြမႈမ်ားျဖစ္ျခင္းကို စိုးရိမ္ၾကသည္ဟု ဆိုသည္။
မိမိတဦးခ်င္းအျမင္အရဆိုလွ်င္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားခအား မူအရတိုးေကာက္သင့္သည္။ လက္ရွိျပႆနာကို ေက်ာ္လႊားနိုင္ရန္ အစိုးရေရာ ျပည္သူပါလက္တြဲ၍ ရုန္းကန္ရမည္။ အစိုးရက ရဲရဲတင္းတင္း ဦးေဆာင္၍ လူထုအား အေျခအေနကိုမွန္မွန္ကန္ကန္ ရွင္းျပၿပီး စည္းရံုးေရွ႕ေဆာင္ရန္ လိုသည္။
အစိုးရအေနနဲ႔ ဤျပႆနာကို ယခင္အစိုးရမ်ားက့ဲသုိ႔ အမိန္႔႔ေၾကညာစာတခု ထုတ္ျပန္ၿပီး လုပ္ေဆာင္၍ေတာ့မရေပ။ လူထုအား ခ်ျပရွင္းလင္းေဆြးေႏြးစည္းရံုးရမည္ျဖစ္သည္။ လူထုကိုကိုယ္တိုင္ လက္ရွိအျကပ္အတည္းကို အတူတကြ ရုန္းကန္ေက်ာ္လႊားရန္ စည္းရံုးေရွ႕ေဆာင္ရမည္။ အစိုးရအေနႏွင့္ တိုး၍ရလာသည့္ ေငြေၾကးမ်ားကို လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ က႑တြင္ မွန္မွန္ကန္ကန္ ျပန္လည္ျမႇဳပ္ႏွံရေပမည္။ စာရင္းဇယားမ်ားထုတ္ျပန္၍ လူထုအားအသိေပး၍ လူထုေထာက္ခံမႈရယူရမည္။
ဒီမိုကေရစီအစိုးရဆိုသည္မွာ အခြန္အခမ်ားျဖင့္သာ လည္ပတ္ရသည့္ အစိုးရျဖစ္သည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျမန္မာျပည္တြင္ အခြန္အေကာက္စနစ္မွန္ကန္စြာ ေကာက္ခံလည္ပတ္ခ့ဲျခင္းမရွိဘဲ တိုင္းျပည္သယံဇာတအားလုံးအား နိုင္ငံေတာ္ဟုနံမည္ တပ္ကာ အစိုးရကလက္ဝါးႀကီးအုပ္ လုပ္ကိုင္ခ့ဲ သည္ျဖစ္ရာ အေျပာင္းအလဲသည္ခက္ခဲေပမည္။ သုိ႔ေသာ္ မလြဲမေသြျဖတ္ေက်ာ္ရေပမည္။ NLD အစိုးရသစ္အတြက္ ပို၍ ခက္ခဲမည့္အခ်က္မွာ ဤအခ်က္ကို အေျချပဳ၍ ဆန္႔က်င္သည့္အုပ္စုမ်ားမွ ထိုးႏွက္လာမည္ကို သတိျပဳရမည္ျဖစ္သည္။
လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားတိုး၍ ေကာက္ခံျခင္းသည္ လက္ေတြ႔တြင္လည္း ေကာက္ခံ၍ ရသည္ဟုဆိုရမည္။ လက္ရွိ အလယ္ အလတ္ႏွင့္ ေအာက္လႊာမိသားစုမ်ား၏ မီတာခ ကုန္က်မႈကိုၾကည့္လွ်င္ လွ်ပ္စစ္ျဖင့္ ခ်က္ျပဳတ္ျခင္းမီးထြန္းျခင္း၊ တီဗီၾကည့္ ျခင္း ျပဳလုပ္သည့္အိမ္မ်ားတြင္ ပုံမွန္ မီတာခသည္ ၅၀၀၀ က်ပ္မွ ၁၀၀၀၀ က်ပ္ၾကား ရွိပါသည္။ အလတ္အထက္လႊာႏွင့္ ခ်မ္းသာသူမ်ားကေတာ့ ၎တို႔၏ လွ်ပ္စစ္ ပစၥည္းမ်ား သုံးစြဲမႈ ေလေအးေပးစက္သုံးစြဲမႈတို႔ေၾကာင့္ သုံးလွ်င္ သုံးသေလာက္ ျမင့္မည္သာ ျဖစ္သည္။
သုိ႔ျဖစ္ရာ လက္ရွိလူထုကို ျဖန္႔ျဖဴးေနသည့္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားေစ်းကို ႏွစ္ဆျမႇင့္တင္သည့္တိုင္ အလယ္အလတ္ႏွင့္ ေအာက္ လႊာမိသားစုမ်ားအတြက္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားက်သင့္ေငြမွာ တအိမ္ေထာင္လွ်င္ ၁၀၀၀၀ က်ပ္မွ ၂၀၀၀၀ က်ပ္အထိသာ က်သင့္မည္ျဖစ္ရာ သည္းခံနိုင္သည့္ ပမာဏဟု ဆိုနိုင္သည္။
လက္ရွိ လူတဦးခ်င္း မုိဘိုင္းဖုန္းသုံးစြဲရာတြင္ ဖုန္းတလုံးခ်င္း ဖုန္းသုံးစြဲခက်သင့္ေငြႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ က်ခံနိုင္သည့္ေငြဟု ဆိုနိုင္ပါသည္။
အလတ္အထက္လႊာႏွင့္ ခ်မ္းသားသူမ်ား လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းသုံးစြဲမႈမ်ားသူမ်ားသာ ပို၍ကုန္က်နိုင္မည္။ မိမိအိမ္တစ္လုံးအတြက္ ေလေအးေပးစက္၁၀ လုံးခန္႔ သုံးနိုင္သူမ်ားအတြက္ ကုန္က်သေလာက္ ကုန္က်ခံရမည္သာျဖစ္သည္။ ထိုသူတို႔အတြက္ အားနာသက္ညႇာစရာအေၾကာင္းမရွိေပ။ မီတာခအကုန္မခံႏိုင္လွ်င္ ေလ်ာ့၍သုံးၾကရန္သာရွိသည္။ မိမိတို႔တိုင္းျပည္တြင္ ရွိခ့ဲေသာ သူေဌးေၾကးပ့ံသည့္ ျဖစ္စဥ္တခုအား ျပန္လည္သုံးသပ္ၾကည့္ေစလိုသည္။ လက္ရွိ ဒီဇယ္ ဓာတ္ဆီမ်ားကို လြတ္ လပ္စြာ ေရာင္းဝယ္ခြင့္မျပဳမီကာလက အစိုးရဆီဆိုင္မ်ားမွ ဆီမ်ားအား အျပင္ေပါက္ေစ်းထက္မ်ားနိမ့္သည့္ အစိုးရေစ်းႏွင့္ သတ္မွတ္ေရာင္းခ်ေပးခ့ဲသည္။ နိုင္ငံျခားေပါက္ေစ်းထက္ အရွံဳးခံကာ ေရာင္းေပးျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုအရွံဳးခံသည့္ေငြဆိုသည္မွာ တိုင္းျပည္ဘတ္ဂ်က္မွ စိုက္ထုတ္က် ခံေပးရ ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေငြေျကးခ်မ္းသာ၍ ကိုယ္ပိုင္ကားဝယ္စီးနိုင္သူမ်ားအား ထိုသုိ႔ အမ်ားျပည္သူႏွင့္ ဆိုင္ေသာ တိုင္းျပည္ဘတ္ဂ်က္မွ စိုက္ထုတ္က်ခံေပးရန္ လိုအပ္ပါသေလာ။ ဆင္းရဲေသာနိုင္ငံတနိုင္ငံတြင္ အေျခခံလူတန္းစားမ်ားအား မ်က္ကြယ္ျပဳ၍ သူေဌးေၾကး ေပးခ့ဲၾကသည္ကေတာ့ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ျဖစ္သည္။
ယခုလည္း မိမိ၏ေငြေၾကးခ်မ္းသာမႈေၾကာင့္ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းမ်ားစြာ အသုံးျပဳျခင္း ေလေအးေပးစက္ မ်ားစြာ အသုံးျပဳျခင္း ျပဳႏိုင္သူ အလတ္အထက္လႊာႏွင့္ ေငြေၾကးခ်မ္းသာသူမ်ားသုံးစြဲသည့္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားခအား နိုင္ငံေတာ္ ဘတ္ဂ်က္မွ စိုက္ထုတ္သုံးစြဲစရာမလိုအပ္ေပ။
အေျခခံႏွင့္ အလယ္အလတ္လူတန္းစားမ်ားအတြက္ဆိုလွ်င္ လူ ၄ ဦးရွိေသာ အိမ္ေထာင္တခုလွ်င္ ခ်က္ျပဳတ္ျခင္း၊ မီးထြန္း ျခင္း၊ တီဗီၾကည့္ျခင္းတို႔အတြက္ လက္ရွိမီတာခႏွင့္ဆိုလ်င္ ၅၀၀၀ က်ပ္ခန္႔သာက်ၿပီး အဆိုပါအေျခခံလွ်ပ္စစ္ပစၥည္းအျပင္ ေရခဲေသတၲာ အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ လ်ပ္စစ္မီးပူႏွင့္ မီးဖိုေခ်ာင္သုံး လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းအခ်ဳိ႕သုံးမွ ၁၀၀၀၀ က်ပ္ခန္႔က်သင့္သည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ မီတာခ ၂ ဆတက္ပါက ဝင္ေငြအရ၎၊ ေရရွည္အတြက္၎ ႀကိတ္မွိတ္ခံနိုင္ပါသည္။ အလတ္အထက္လႊာႏွင့္ ခ်မ္းသာသူမ်ား လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းအသုံးမ်ားအတြက္ေတာ့ ပို၍ က်သင့္မည္။ ေလေအးေပးစက္ တေကာင္အားတလုံးအတြက္ လက္ရွိမီတာခႏွင့္ဆိုလွ်င္ ၁၀၀၀၀ က်ပ္ခန္႔ က်သင့္ေပရာ ထိုသူမ်ားအတြက္ မီတာခအေတာ္တက္သြားမည္ ျဖစ္သည္။ ေငြေၾကးတတ္နိုင္၍ ေကာင္းေကာင္းသုံးစြဲလိုသူမ်ား ထိုက္သင့္ေသာေငြေၾကးေပးဆပ္ရျခင္းမွာ တန္ရာတန္ေၾကး ေပးျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ မေပးလိုက ေလွ်ာ့သုံးစြဲရန္သာရွိေပသည္။ ေလေအးေပးစက္ ၅ လုံး သုံးနိုင္သည့္ အိမ္တအိမ္တြင္ ၎ေလေအးေပးစက္မ်ားအတြက္ မီတာခ ၅၀၀၀၀ မွ တစ္သိန္းက်ပ္ ျဖစ္သြားျခင္းသည္ သူ၏သုံးစြဲႏိုင္သည့္ေငြေၾကးႏွင့္သာဆိုင္သည္။ အေျခခံႏွင့္ အလယ္အလတ္လူတန္းစားမ်ားက့ဲသုိ႔ လိုအပ္ခ်က္ ျပႆနာမဟုတ္ပါေခ် ။
တဖန္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအား လက္ရွိေကာက္ခံေနသည့္ မီတာခမွာ ၇၅ က်ပ္မွ ၁၅၀ က်ပ္အထိ ရွိေပရာ ၎တို႔အတြက္ မီတာ ခသည္ ႏွစ္ဆတက္ရန္ လိုအပ္မည္မဟုတ္ေပ။ ရာခိုင္ႏႈန္းအခ်ဳိ႕သာ တက္နိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ အားတိုး၍ ေကာက္ခံမႈအရ ကုန္းေစ်းႏႈန္း ၂ ဆတက္လာ နိုင္မည္မဟုတ္သက့ဲသုိ႔ အေျခခံလူတန္းစာမ်ားလည္း ေတာင့္ခံနိုင္သည့္ အေျခအေနရွိသည္ဟု ဆိုရပါမည္။
သုိ႔ျဖစ္ရာ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားထုတ္လုပ္စားရိတ္ႏွင့္ ကာမိသည့္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားခ တိုးျမႇင့္ ေကာက္ခံ ျခင္းသည္ လွ်ပ္စစ္ စြမ္းအင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘတ္ဂ်က္ျပႆနာေျဖရွင္းရန္ႏွင့္ လွ်ပ္စစ္ျဖန္႔ျဖဴးေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ဘတ္ဂ်က္တိုးျမႇင့္သုံးစြဲနိုင္ ရန္ ရဲရဲတင္း တို႔ထိရမည့္ျပႆနာျဖစ္သည္။ အစိုးရကရဲရဲဆုံးျဖတ္ေခါင္းေဆာင္၍ လူထုအားစည္းရံုးလႈံ႔ေဆာ္နိုင္လွ်င္ မလုပ္ နိုင္စရာအေၾကာင္းမရွိဟု ဆိုရပါမည္။ ထို႔ျပင္ ျပည္မထက္မ်ားစြာ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားချမင့္တက္ေနေသာ တနသၤာရီ ရခိုင္ျပည္နယ္တို႔ႏွင့္လည္း ကြာျခားခ်က္ေလ်ာ့က် သြားေပမည္။
● လ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ႏွင့္ တိုင္းျပည္ဘတ္ဂ်က္
အစိုးရအေနႏွင့္လည္း တိုင္းျပည္ဘတ္ဂ်က္ေရးဆြဲရာတြင္ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ထုတ္လုပ္ေရးတြင္ အေလးထားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံရန္လိုသည္။ ကာကြယ္ေရး ပညာေရး က်န္းမာေရး စသည့္ မလႊဲမေရွာင္သာ ကုန္က်ရမည့္ ဘတ္ဂ်က္မ်ားအမွ က်န္သည့္ ဘတ္ဂ်က္မ်ား သုံးစြဲရာတြင္ လ်ွပ္စစ္စြမ္းအင္ ထုတ္လုပ္ေရးတြင္ အေလးထားလုပ္ေဆာင္သင့္သည္။
ဥပမာအားျဖင့္ မၾကာမီက သတင္းတခုေတြ႔ရသည္။ ၎သတင္းအရ ရန္ကုန္ မႏၲေလးရထားလမ္းႀကီး ကို အဆင့္ျမႇင့္တင္ရန္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂ ဘီလီလ်ံေက်ာ္တန္သည့္ တင္ဒါေခၚဆိုသြားမည္ဟု ဆိုသည္။ ဤသုိ႔ ျပင္ဆင္လိုက္ပါက ရန္ကုန္ မႏၲေလး ၈ နာရီခန္႔ႏွင့္ ေရာက္မည္ဟုဆိုသည္။
အမွန္တကယ္ပင္ မီးရထားျဖင့္သြားလာျခင္းသည္ လုံျခံဳစိတ္ခ်ရ၍ လူမ်ားသက္ေတာင့္သက္သာ ရွိသည္အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။ အလားတူ ကုန္စည္ပို႔ေဆာင္ရာတြင္လည္း သက္သာေစသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ႏွင့္ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ မလုပ္မျဖစ္ေတာ့မဟုတ္ေခ်။ ေလာေလာဆယ္ ရန္ကုန္ႏွင့္ မႏၲေလးၾကား မနက္မိုးလင္းမွ ညမိုးခ်ဳပ္ထိ အေဝးေျပးကားလိုင္းမ်ားစြာထြက္ေနရာ မီးရထား၏ လိုအပ္ခ်က္ကိုျဖည့္စြမ္းနိုင္အားရွိသည္။ ျဖည့္စြမ္းနိုင္ျခင္းမရွိသည္မွာ လ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ က႑ျဖစ္ေပရာ အဆိုပါ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂ ဘီလီလ်ံအား လ်ပ္စစ္စြမ္းထုတ္လုပ္ေရးတြင္ ဦးစားေပးသုံးသင့္သည္။
ထို႔ျပင္ျမန္မာမီးရထား၏ျပႆနာသည္ ရန္ကုန္မႏၲေလး မီးရထား သက္သက္မဟုတ္ေပ။ ျမန္မာ တနိုင္ငံလုံးရွိ မီးရထားသြား လာေရးစနစ္ႀကီး တခုလုံးကို ေျပာင္းလဲပစ္ဖို႔ျဖစ္သည္။ သုိ႔အတြက္ ျမန္မာ့ မီးရထားတြင္ အစိုးရကထပ္မံရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံျခင္းထက္ နိုင္ငံျခားကုမၸဏိီတခုဖိတ္ေခၚ၍ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံေစကာ အစိုးရႏွင့္ ဖက္စပ္လုပ္ကိုင္ျခင္းလိုအပ္လ်င္အစိုးရပိုင္ရွယ္ရာမ်ားကိုပင္ အမ်ားျပည္သူသုိ႔ ေရာင္းခ်ျခင္းမ်ဳိးျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ကိစၥ ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ လက္ရွိ မီးရထားစနစ္ကို မြမ္းမံျခင္းထက္ မီးရထားစနစ္တခုလုံးေျပာင္းလဲရန္ လိုအပ္သည္။
သုိ႔ျဖစ္ရာ အစိုးရအေနႏွင့္ တိုင္းျပည္ဘတ္ဂ်က္ေရးဆြဲရာတြင္ အျခားအရာမ်ားထက္ လွ်ပ္စစ္ စြမ္းအင္က႑ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံေရးကို ဦးစားေပးရမည္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ တိုင္းျပည္၏ မူလစီးပြားေရး က႑အခ်ဳိ႕အား ဖာေထးျပဳျပင္ျခင္းထက္ လိုအပ္သည့္ အေျပာင္းအလဲလုပ္ရန္ စဥ္းစားဖို႔ လိုသည္။ အရပ္စကားႏွင့္ေျပာရလွ်င္ ဆင္ဖိုးထက္ ခၽြန္းဖိုးႀကီးေနေသာျပင္မဆုံးသည့္ ကားစုတ္ကိုပစ္၍ ကားအသစ္ကို ဝယ္စီးသည္က မိမိအတြက္ စီးပြားေရးတြက္ေျခကိုက္ေပမည္။
● လူထုအားအေျချပဳ ျခင္း
အထက္တြင္ေဖာ္ျပခ့ဲသည့္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားခမ်ား တက္ရန္လိုအပ္သည့္ကိစၥျဖစ္ေစ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ ထုတ္လုပ္ေရးကိစၥျဖစ္ ေစ ေအာင္ျမင္ေပါက္ေျမာက္နိုင္ေစရန္ လူထုအားအေျချပဳရန္လိုအပ္သည္။ မိမိိတို႔တိုင္းျပည္အစိုးရအေနႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဥပေဒက့ဲသုိ႔ အာဏာတည္ေသာ အမိန္႔မ်ားႏွင့္သာ ယဥ္ပါးခ့ဲသည္။ လူထုကိုမ်က္ႏွာမမူခ့ဲသက့ဲ့သုိ႔ လူထုကိုစည္းရံုး သိမ္းသြင္းျခင္းလည္း မျပဳခ့ဲေပ။
လက္ရွိ တိုင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ရန္အတြက္ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္လိုအပ္သည့္ ျပႆနာ၊ ေရအားလွ်ပ္စစ္ စက္ရံုေဆာက္လုပ္ရန္လိုအပ္သည့္ျပႆနာ၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ဆိုင္ရာျပႆနာ၊ ေဒသခံလူထု အက်ဳိးစီးပြားျပႆနာ၊ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားလုပ္ရာ တြင္ ကုန္က်သည့္စားရိတ္ႏွင့္ ဓာတ္အားခ အမွန္တကယ္တိုးေကာက္ရန္လိုအပ္သည့္ျပႆနာမ်ားကို နိုင္ငံေရးပါတီအဖြဲ႔ အစည္းမ်ား အရပ္ဖက္အဖြဲ႔ အစည္းမ်ား ေဒသခံလူထုအဖြဲ႔အစည္းမ်ား အားအေျချပဳ၍ အလုပ္ရံုေဆြးေႏြးပြဲမ်ား လူထုေဆြး ေႏြးပြဲမ်ား အစည္းအေဝးမ်ားကို ေအာက္ေျခလူထုအထိ ေရာက္ေအာင္ျပဳ လုပ္၍ လူထုကိုယ္တိုင္ နားလည္သေဘာေပါက္ ေအာင္ ႀကိဳးစားစြမ္းေဆာင္သင့္သည္။ တိုင္းျပည္အခက္အခဲရွိခ်ိန္ ရည္မွန္းခ်က္တခု ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ရန္ တိုင္းသူ ျပည္သားအားလုံး ခါးစီး၍ လုံးပမ္းအားထုတ္ဖို႔ဆိုသည္မွာ လူထုကိုယ္တိုင္ သေဘာေပါက္ပါဝင္ၾကဖို႔လိုပါသည္။ လူထုအ ေျချပဳ အစိုးရတရပ္အေနႏွင့္ လူထုအားစည္းရံုးေရွ႕ေဆာင္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။ လူထုအားစည္းရံုးေရွ႕ေဆာင္နိုင္လွ်င္ လြယ္ ကူစြာ ေပါက္ေျမာက္ ေအာင္ျမင္နိုင္ပါလိမ့္မည္။
ထိုသုိ႔လူထုအား ခ်ျပေဆြးေႏြးရွင္းလင္း စည္းရံုးျခင္းသည္ အေရးႀကီးသည္။ ျမန္မာျပည္၏ လက္ရွိ နိုင္ငံေရးအစဥ္အလာအရ စစ္အစိုးရ ဘာလုပ္လုပ္ ဆန္႔က်င္ၾကသည့္ ေခတ္ကာလတခုရွိခ့ဲသလို ယခုအခ်ိန္တြင္လည္း NLD အစိုးရ ဘာလုပ္လုပ္ ဆန္႔႔က်င္မည့္ အင္အားစုအခ်ဳိ႕ရွိေနေပရာ လူထုအမ်ားစု၏ ေထာက္ခံရရန္ အေရးႀကီးပါသည္။ အစိုးရႏွင့္ လူထုကင္းကြာ ခ့ဲေသာေခတ္၏ သင္ခန္းစာမ်ားအရ အစိုးရႏွင့္လူထု တသားထဲရွိပါမွ ေအာင္ျမင္နိုင္မည္ကို အေလးထားဖို႔လိုပါသည္။
● နိဂံုး
ျမန္မာျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ ႀကီးမားေသာစြမ္းအင္လိုအပ္ခ်က္သည္ အလြန္အေရးႀကီးသည္ကို အစိုးရေရာ လူထုပါ သေဘာေပါက္စြာျဖင့္ ဝိုင္းဝန္းၾကံေဆာင္ၾကဖို႔ လိုပါသည္။ မီးပ်က္၍ စိတ္ပ်က္ေနရံုႏွင့္မၿပီးေပ။
အစိုးရေရာ လူထုပါ ဝိုင္းဝန္းအေျဖရွာဖို႔ လိုပါသည္။ မတူေသာအျမင္မ်ား ကြဲလြဲမႈအျမင္မ်ား ရွိနိုင္ပါသည္။ လူထုအမ်ားစု လက္ခံႏိုင္သည့္ အေျဖတခု ရွာဖို႔႔ေတာ့ လိုပါသည္။
ၿပီးပါၿပီ