ဇာဂနာ - ရုုပ္ရွင္မစည္းမရုုံး (ျပီးပါျပီ)
(တူေမာရိုုး ဂ်ာနယ္) မိုုးမခ၊ ဇူလိုုင္ ၁၆၊ ၂၀၁၆
ဆင္ဆာနဲ႔ ႐ုပ္ရွင္ဆိုတာ ေရွးပေ၀သဏီ ကတည္းက ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျပႆနာပါ။ Twilight over Burma လက္ထက္က်မွ ေကာက္ခါငင္ကာ ထျဖစ္တဲ့ ျပႆနာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီျဖစ္စဥ္ကို အေျခတည္ၿပီးေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ဆင္ဆာကိုေရာ၊ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီး ဆရာေဖျမင့္ကိုပါ အႀကီးအက်ယ္ ေ၀ဖန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕ အၿငိဳျငင္ကို မခံရဲတဲ့ အစိုးရ၊ ဆင္ဆာရဲ႕ ေနာက္ကြယ္ကေန တပ္မေတာ္က ၀က္အူက်ပ္တာ ခံထားရတဲ့ အစိုးရအျဖစ္ ေ၀ဖန္ၾက၊ ေရးသားၾကတဲ့အျပင္ ကာတြန္းေတြပါဆြဲၿပီး သေရာ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီေတာ့ ျပႆနာရဲ႕ အျဖစ္မွန္ကို ဘယ္ဘက္မွ မလိုက္ဘဲ အမွန္တရားေပၚက မတ္တတ္ထိုင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေျပာပါ့မယ္။ ကိုမင္းထင္ကိုကိုႀကီးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ညီအစ္ကိုလို ေနသူတစ္ေယာက္ပါ။ သီေပါေစာ္ဘြားကေတာ္ရဲ႕ ဇာတ္ကားကို ဆင္ဆာျပသခြင့္ မျပဳဘူးဆိုတာ လူ႔အခြင့္အေရး ႐ုပ္ရွင္ပြဲေတာ္ ဖြင့္တဲ့ေန႔ကမွ သိတာမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ပတ္ေလာက္ ႀကိဳသိၿပီးသားပါ။ ဒါေပမဲ့ ပြဲေတာ္တာ၀န္ရွိသူေတြက အဲဒီဇာတ္ကားကို ပြဲေတာ္ဖြင့္ပြဲ က်င္းပတဲ့ေန႔မွာ ျပသခြင့္ မရဘူးလို႔ ပရိသတ္ကို ႀကိဳၿပီး မေၾကညာခဲ့ၾကပါဘူး။ ပိုဆိုးတာက သူရဦးတင္ဦးနဲ႔ ဂ်င္မီတို႔ စင္ေပၚတက္ၿပီး အဲဒီဇာတ္ကားအေၾကာင္းကို ေျပာၿပီးဆိုၿပီးမွ ကိုမင္းထင္က သူ ႀကိဳမေျပာမိလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆိုၿပီး သီေပါေစာ္ဘြားကေတာ္ ဇာတ္ကား မျပႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း တက္ေျပာပါတယ္။
ဦးတင္ဦးဟာ သီေပါေစာ္ဘြားကို ဖမ္းတယ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္က ဗိုလ္မွဴးပါ။ သူ တိုင္းမွဴးက ကြယ္လြန္ၿပီးျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေဟာင္း ေမာင္ၾကည္ပါ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး တပ္မေတာ္ အရာရွိႀကီးေတြျဖစ္လို႔ တစ္ခါ အဲဒီျပႆနာ ျဖစ္ေနခ်ိန္တုန္းက သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းမွာ တာ၀န္က်ေနသူေတြျဖစ္လို႔ စိတ္၀င္စားခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ ပြဲေတာ္မွာ ၾကည့္ခြင့္မရေတာ့ မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္သြားရရွာတာေပါ့။ ပြဲေတာ္က်င္းပသူေတြက ႀကိဳသိလ်က္နဲ႔ ဦးတင္ဦးကို ႀကိဳမေျပာခဲ့တာေတာ့ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ ပြဲစီစဥ္သူေတြမွပဲ သိပါေတာ့မယ္။
တစ္ခါ ဒီဇာတ္ကားေၾကာင့္ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ပံုရိပ္ကို ထိခိုက္ေစမယ္ဆိုၿပီး ဆင္ဆာအဖြဲ႕က ျပသခြင့္ မျပဳခဲ့တာလို႔ ဆိုတာကလည္း အတၱေနာမတိပါ။ ကိုယ္ထင္ရာ ကိုယ္ေလွ်ာက္ေျပာေနတာပါ။ NLD အစိုးရကို တပ္မေတာ္ ၾသဇာခံျဖစ္ေအာင္ အပုပ္ခ်ခ်င္သူေတြက ဖန္တီးတာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဆင္ဆာအဖြဲ႕ရဲ႕ မွတ္ခ်က္ဆိုတာ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ပါ။ ဘယ္သူမွ သိစရာမလုိပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ဆင္ဆာအဖြဲ႕ရဲ႕ မူအရ ေထာက္ၫႊန္ခ်က္ပဲျပဳတာပါ။ ဒါေပမဲ့ သီေပါေစာ္ဘြားရဲ႕ ဇာတ္ကားမွာ ရွမ္းတိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း ေသြးကြဲေစႏိုင္တဲ့ အျပဳအမႈ အေျပာအဆိုေတြ အမ်ားႀကီးပါပါတယ္။ အဆိုးဆံုးက ရွမ္းေတာင္ပိုင္းကို ထိခိုက္ေစတဲ့ အေျပာအဆိုေတြ ပါပါတယ္။ မူရင္းစာအုပ္မွာ မပါေပမယ့္ ႐ုပ္ရွင္မွာ ပါခဲ့ပါတယ္။
ႏုိင္ငံျခားသားေတြဟာ ျမန္မာကို ပံုေဖာ္တဲ့အခါမွာ ႏွိမ့္ခ်ပံု ေဖာ္ေလ့ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ကေတာ့ ဥေရာပတိုက္သားေတြပါပဲ။ The Lady ဇာတ္ကားကို ၾကည့္ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို နဖူးေသနတ္နဲ႔ေတ့ၿပီး လာလုပ္ႀကံသြားတယ္လို႔ ျပသခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ကို စက္ေသနတ္နဲ႔ လာပစ္သြားတာ လူတိုင္းသိပါတယ္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က မ်က္လံုးေလး ေမွးစင္းၿပီး ေသနတ္နဲ႔ အပစ္ခံခဲ့တယ္ ဆိုတာေတာ့ ျပင္သစ္ဒါ႐ိုက္တာ လုဘာဇြန္ရဲ႕ အတင္းကာေရာ လုပ္ခ်က္ပါ။ သမိုင္းကို ပံုမဖ်က္သင့္ေပမယ့္ သူတို႔ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ သမိုင္းကို လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ပစ္ခဲ့ပါတယ္။
အထက္က စကားကို ဆက္ရရင္ မူရင္း၀တၳဳထဲ မပါတဲ့ ရွမ္းေျမာက္ပိုင္းသားေတြကို ထိခိုက္ေစတဲ့ စကားေျပာခဲ့တာေတြကို ဘာေၾကာင့္ ႐ုပ္ရွင္ထဲထည့္ျပခဲ့တာလဲ ဒီဇာတ္ကားဟာ ကမၻာမွာ ေအာင္ျမင္တဲ့ကား မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္က အျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္သာ ျမန္မာပရိသတ္ေတြ စိတ္၀င္စားမွာပဲဆိုၿပီး ျပဖို႔ျဖစ္လာ ပံုရပါတယ္။ ဆင္ဆာအဖြဲ႕ကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ၂၁ရာစု ပင္လံုညီလာခံလုပ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတယ္။ ရွမ္းေျမာက္မွာလည္း ေလာေလာလတ္လတ္ တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီဇာတ္ကားေၾကာင့္ ညီလာခံကိုေရာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုပါ ထိခိုက္သြားမလားရယ္လုိ႔ဆိုၿပီး ေနာင္မွျပဖို႔၊ ခုမျပဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာပါ။ ဒါကိုလည္း ပြဲေတာ္က်င္းပသူေတြကို တင္ႀကိဳအသိေပးၿပီးသားပါ။ ပြဲေတာ္က်င္းပေပးသူေတြကလည္း ျပသခြင့္ျပဳဖို႔ ၀န္ႀကီး ဆရာေဖျမင့္ဆီ စာတင္ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ပါေသးတယ္။ ၀န္ႀကီးကလည္း ဆင္ဆာအဖြဲ႕ကို ထပ္မံ စိစစ္ေပးဖို႔ ေျပာေပမယ့္ ဆင္ဆာအဖြဲ႕ကလည္း ေနာင္မွျပေတာ့လည္း ဒီဇာတ္ကား ပုပ္သြားသိုးသြားတာမွ မဟုတ္တာဆိုၿပီး မူလဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုပဲ မျပင္ခဲ့ပါဘူး။
ျဖစ္စဥ္က ဒါပါပဲ။ မသိတဲ့အခါ လုိရာ ဆြဲေတြး၊ ဆြဲေျပာ၊ ဆြဲေရးၾကေလေတာ့ ဖုစရာ၊ ထစ္စရာေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာပါ။ တစ္ဆက္တည္း ကိုေက်ာ္သူ႔ အေၾကာင္းကို ႐ိုက္ထားတဲ့ မွတ္တမ္းကားနဲ႔ ဆင္ဆာလည္း ျပႆနာ ဆက္တက္ခဲ့ျပန္ေတာ့ လူေတြက ဆင္ဆာကို ေတာ္ေတာ္တိုက္ခိုက္ၾကသလို ဆရာေဖျမင့္ခမ်ာလည္း ၀န္ႀကီးျဖစ္လို႔ ႏွစ္လအၾကာမွာ ျပႆနာႀကီး ႏွစ္ခုနဲ႔ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ အတြယ္ခံေနရရွာပါေတာ့တယ္။
တကယ္ေတာ့ ကိုေက်ာ္သူ ပါ၀င္တဲ့မွတ္တမ္း ဇာတ္ကားဟာ NED ေခၚတဲ့ အေမရိကန္ ၀ါရွင္တန္ အေျခစိုက္ အဖြဲ႕ႀကီးရဲ႕ ပိုက္ဆံနဲ႔ ႐ိုက္တဲ့ကားပါ။ ဘာကားျဖစ္ျဖစ္ ဥပေဒအတိုင္း ဆင္ဆာကို တင္ျပရပါမယ္။ ဆင္ဆာကို မျပခ်င္လည္း ရပါတယ္။ အမ်ားျပည္သူကို မျပ႐ံုေပါ့။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္က လြတ္လပ္ျခင္း အႏုပညာ႐ုပ္ရွင္ပြဲေတာ္မွာ ဆုရခဲ့တဲ့ ဒါ႐ိုက္တာ စိုင္းေက်ာ္ခိုင္ရဲ႕ မွတ္တမ္း႐ုပ္ရွင္ Click in Fair ထက္ေတာ့ ပိုမဆိုးႏိုင္ပါဘူး။ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္းေရးမွာ သံဃာေတာ္ေတြ ႐ိုက္ခတ္ပစ္ရတဲ့ အေၾကာင္း (တကယ့္) ျဖစ္ရပ္မွန္ စစ္စစ္႐ုပ္ရွင္ကားပါ။ ဆင္ဆာကို တင္ခဲ့ပါတယ္။ ျဖတ္လည္း မျဖတ္ပါဘူး။ ျပခြင့္လည္းရပါတယ္။ တစ္ခါ ဆင္ဆာကို ႏွစ္ျပားမွမတန္ေအာင္ ေ၀ဖန္ ႐ိုက္ကူးထားတဲ့ ဒါ႐ိုက္တာ၀ိုင္းရဲ႕ (ဒီအခန္းျဖတ္) ႐ုပ္ရွင္ကိုလည္း ဆင္ဆာကို မျဖတ္ခဲ့သလုိ ျပသခြင့္ ေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဆင္ဆာရဲ႕ ေလ်ာ့ေပါ့ေပးတဲ့မူကိုေတာ့ ေလးစားသင့္သလို ႐ုပ္ရွင္ျပခ်င္ ဆင္ဆာတင္ ရမယ္ဆိုတဲ့ (ဥပေဒ) ကိုေတာ့ ဒီမိုကေရစီ လုိခ်င္သူတိုင္း လိုက္နာၾကဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္ေနာင္ ဆင္ဆာ ဥပေဒေကာင္းေတြ ေပၚထြက္လာဖို႔ ႀကိဳးစားၾကရမယ့္အစား ဆင္ဆာကို နားရြက္ သြားသြား တြံေထြးဆြတ္သင့္မသင့္ စဥ္းစားၾကေစခ်င္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ညႇိႏိုင္တဲ့မူအစား၊ ခုတ္လုိက္မယ္၊ ထစ္လိုက္မယ္မူကို က်င့္သံုးေနၾကမယ္ ဆိုရင္ ဘယ္ေနရာမွေရွ႕ကို ေရာက္ေတာ့မယ္ မထင္ပါဘူး။ အျပစ္တင္ျခင္းထက္ ပိုေကာင္းတဲ့ ေဆြးေႏြးျခင္းကို အစပ်ိဳးၾကရေအာင္ပါ။
ဒီေဆာင္းပါးကိုေရးလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို မုန္းတဲ့ေနာက္ကြယ္မွာ အတင္းေျပာတဲ့၊ ဆဲတဲ့သူေတြ အားလံုးကို ေမတၱာမပ်က္ပါဘူး။ အမုန္းမထားပါဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ထက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏွိပ္စက္၊ ကၽြန္ေတာ့္ မိသားစုကို တကြဲတျပားျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရကိုေတာင္ အမုန္းမထားခဲ့တဲ့သူပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ ေစတနာက တစ္ခုတည္းပါ။ အားလံုးေျပေျပလည္လည္နဲ႔ ေလာကေကာင္းက်ိဳး သည္ပိုးၾကဖို႔ပါ။
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အဆိုျပဳခ်က္ကေလးေတြကို စဥ္းစားၿပီး ၀ိုင္း၀န္းအေျဖရွာၾကဖို႔ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။ ကိုယ့္ကို ထမင္းေကၽြးခဲ့တဲ့ ထမင္းေကၽြးတဲ့ ေလာကရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးကို သည္ပိုးျခင္းဟာ အျမင့္ျမတ္ဆံုး လုပ္ငန္းတစ္ခုလို႔ ခံယူၿပီး စဥ္းစားေပးၾကေစခ်င္ပါတယ္။
(၁) ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ံုးနဲ႔ ႐ုပ္ရွင္အမ်ားပိုင္ဟာ ပန္းနဲ႔ေခါင္းပါ။ စီးပြားရွာလို႔ မရတဲ့ အစည္းအ႐ံုးနဲ႔ အမ်ားပိုင္ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ လက္တြဲလုပ္ၾကရေအာင္ပါ။ အမ်ားပိုင္က ဒါ႐ိုက္တာ အဖြဲ႕ေတြဟာ ႐ုပ္ရွင္ေလာကသားေတြ ျဖစ္သလို အစည္းအ႐ံုး အမႈေဆာင္ေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ ဘာျဖစ္လို႔ မေျပမလည္ ျဖစ္ေနရမွာလဲ။ မသင့္ျမတ္ဘူးဆိုတာ ဘုရားလည္းမႀကိဳက္၊ လူလည္းမႀကိဳက္ပါဘူး။ သူ႔ဖက္က နည္းနည္းေလွ်ာ့၊ ကိုယ့္ဖက္က နည္းနည္းေလွ်ာ့ၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထုိင္ေဆြးေႏြးၾကဖို႔ အခ်ိန္သင့္ပါၿပီ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ၆၈ႏွစ္ၾကာ တုိက္ခိုက္ခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ အဆံုးသတ္လုိ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကား ေျပာေနၾကပါၿပီ။ ဒါကို နမူနာယူၾကည့္ပါ။ အစည္းအ႐ံံုးမ်ားနဲ႔ အမ်ားပိုင္ဆိုတာ ရန္သူမဟုတ္သလုိ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ေနၾကတဲ့သူေတြလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္တမ္း ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရက အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း ေပးမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း သတ္ေနၾကတာနဲ႔တင္ လက္လြတ္သြားရပါလိမ့္မယ္။ ဆရာေဖျမင့္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီးဌာနကေန ႐ုပ္ရွင္႐ံု ၉၂႐ံု သိမ္းထားတာကို ျပန္လည္လုပ္ကိုင္ခြင့္ျပဳမယ္ဆိုရင္ ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ံုးကို ေပးေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ံုးကို ေပးထားတဲ့ ၀ဇီရာ (၂) ကို အစည္းအ႐ံုးကေန မဂၤလာအုပ္စုဆီ ငွားရမ္းၿပီးသား မဟုတ္ပါလား။ သည္ေတာ့ အမ်ားပိုင္က လုပ္ခြင့္ရရင္ အစည္းအ႐ံုး အတြက္လည္း ၀င္ေငြတိုးတာပဲ မဟုတ္လား။ သည္ေတာ့ အမ်ားပိုင္နဲ႔ အစည္းအ႐ံုး မ်က္လံုးခ်င္း စကား စေျပာၾကရေအာင္ပါ။
(၂) ႐ုပ္ရွင္မျပရလို႔ Video ေပၚတည္ၿပီး ထမင္းရွာစားေနရတဲ့ ကိုယ့္ေလာကကို တစ္ခ်က္ေလာက္ ငဲ့ၾကည့္ၾကပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။ ၃၅လမ္းမွာ ေန၀င္ကာနီးထိ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေစာင့္ၿပီး ေန႔စား လာေခၚမလားရယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္တလင့္လင့္ ေနရရွာတဲ့ သူေတြကို ငဲ့ေစခ်င္ပါတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ဆိုတာ မင္းသား မင္းသမီးနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ကမၻာမဟုတ္ပါဘူး။ ဇာတ္ပို႔ဇာတ္ရံ၊ စက္မႈအေျခခံ စတာေတြ မပါလို႔ မရပါဘူး။ ဒီလုိပဲ အေခြအငွားဆုိင္ေတြကိုလည္း ထည့္စဥ္းစားေပးပါ။ ပရီစနစ္နဲ႔ပဲ ျဖန္႔ျဖန္႔၊ မူပိုင္နဲ႔ပဲျဖန္႔ျဖန္႔ ခိုးကူးေနသမွ် ဘာမွျဖစ္မလာမယ့္ ေလာကအတြက္ အေကာင္းဆံုး အေျဖရွာရေအာင္ပါ။ ၀ကၤဘာလမ္းက အစည္းအ႐ံုး ႐ံုးခန္းထဲကေန ခဏထြက္ၿပီး ၃၅လမ္းမွာ တစ္မနက္ေလာက္ လာထုိင္ၾကည့္ၾကပါ။ သူ႕ေၾကာင့္ ကိုယ့္ေၾကာင့္ လက္ညႇိဳးမထိုးပဲ ၀ိုင္း၀န္းအေျဖရွာၾကရေအာင္ပါ။
(၃) တိက်ေသခ်ာတဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံု မရွိဘဲနဲ႔ အစည္းအ႐ံုးဟာ တစ္သက္လံုး မစည္းမ႐ံုး ျဖစ္ေနေတာ့မွာပါ။ သင္းဖြဲ႕စည္းမ်ဥ္းေလး ေလာက္နဲ႔ေတာ့ တက္မလာပါနဲ႔ေတာ့။ ေတာက္ခ်လိုက္႐ံုပဲ ရွိပါမယ္။ အမႈေဆာင္အဖြဲ႕ကို တကယ္အလုပ္လုပ္မယ့္သူေတြနဲ႔ က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ဖြဲ႕ၿပီး သတ္သတ္မွတ္မွတ္ တာ၀န္ေပးယူဖို႔ လုပ္ၾကရေအာင္ပါ။ ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ံုးမွာ အားအနည္းဆံုးက (အလုပ္ မလုပ္တတ္တာပါ)။
အင္စတီက်ဴးရွင္းကို ဘယ္သူတက္တက္ မတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ အတြက္ ႐ံုးအုပ္ႀကီး ဦးခ်စ္ေဆြရဲ႕ လက္ထဲ ၀ကြက္အပ္ၿပီးသာ အပ္ထားေနရတာပါ။ ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံဖို႔ဆိုလည္း အီးေမးလ္ေတာင္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း မေရးတတ္တဲ့ သူေတြနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။ Excel ေတာင္မသိတဲ့ သူေတြ စာရင္းဘယ္လုိလုပ္မလဲ။ စာရင္းဘယ္လိုစစ္မလဲ။ ဒါေသးေသးေလးေတြပဲ ရွိေသးတယ္။ ႐ုပ္ရွင္သမားေတြဆိုတာ အႏုပညာသမားျဖစ္လို႔ ႐ံုးအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို နားမလည္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ နားလည္သူေတြ ဖြဲ႕စည္းဖို႔ လိုပါတယ္။ အလႊာအသီးသီးကို ကိုယ္စားျပဳ ေရြးခ်ယ္ေနတဲ့ စနစ္ႀကီးဟာ (အလုပ္မျဖစ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ လုပ္တတ္ကိုင္တတ္သူေတြ မပါလာဘူး)ဆိုရင္ ေရြးေကာက္ပြဲစနစ္ကို ေျပာင္းၿပီး ေလာကသား အားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳႏိုင္မယ့္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို အမ်ားဆႏၵနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ တင္ေျမႇာက္မလား၊ အေမရိကန္ သမၼတ ေရြးသလို ဥကၠ႒ တစ္ေယာက္ကိုပဲ မဲေပးေရြးခ်ယ္ၿပီး အမႈေဆာင္အဖြဲ႕ကို ဥကၠ႒ကပဲ ဖြဲ႕စည္းလုပ္ကိုင္ေစမလားဆိုတာမ်ိဳး စဥ္းစားၾကဖို႔ ေကာင္းပါၿပီ။ တစ္ခါ (႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးတိုင္းဟာ ကိုယ္ေအာင္ျမင္ဖို႔ ကိုယ့္ကို လူႀကိဳက္ဖို႔ အၿမဲႀကိဳးစားေနတတ္တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဗဟိုျပဳ စဥ္းစားတတ္သူေတြ) ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရ ခက္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထုတ္လုပ္သူ (ဒါမဟုတ္) ဒါ႐ိုက္တာတို႔ကို ဥကၠ႒ အျဖစ္နဲ႔ ေရြးခ်ယ္ေစမလား ဆိုတာမ်ိဳးကလည္း စဥ္းစားသင့္လွပါတယ္။
(၄) ဒါ့အျပင္ ဒီတိုင္းျပည္မွာ ခုခ်ိန္ထိ အူလည္ခ်ာလည္ လိုက္ေနတဲ့ ၪာဏမူပိုင္ခြင့္ကို ခဏေမ့ထားၿပီး ကိုယ့္အႏုပညာ ပစၥည္းေတြကို အကာအကြယ္ေပးႏိုင္မယ့္ ဗီဒီယို အက္ဥပေဒကို ထိေရာက္တိက်စြာ အသံုးခ်ႏုိင္ေစဖို႔ ျပန္ၾကားေရး၊ ျပည္ထဲေရးနဲ႔ ေရွ႕ေနခ်ဳပ္႐ံုးတို႔ ပါ၀င္တဲ့ (အလုပ္ျဖစ္မယ့္ ေဆြးေႏြးပြဲ)ကို လုပ္ၾကရေအာင္ပါ။ မေထာက္မညႇာ ေျပာၾကရေအာင္ပါ။ အျပစ္အနာေတြ မေျပာဘဲ ေလာကေကာင္းက်ိဳး အတြက္ အႀကံေကာင္းေတြ ေပးၾကရေအာင္ပါ။ (ကၽြန္ေတာ့္တုန္းကေတာ့ နာဂစ္မုန္တိုင္းခံ ေဒသေတြအေၾကာင္း ႐ိုက္ကူးထားတဲ့ Video ေလဆာျပား လက္ထဲထားလို႔ဆိုၿပီး ဗီဒီယိုအက္ ဥပေဒနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္ႏွစ္ ခ်ခံရဖူးပါတယ္။ အဲဒီလို အေရးယူမႈမ်ိဳးနဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူရင္ ခိုးကူးကိစၥ ေျပလည္သြားႏိုင္ပါတယ္။
ေဖာ္ျပပါ အခ်က္အလက္ေတြအျပင္ အားလံုးညႇိႏိႈင္းတုိင္ပင္ရင္း ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့ အႀကံေကာင္းၪာဏ္ေကာင္းေတြ ရလာႏိုင္ပါေသးတယ္။ ကိုယ့္အပူ ကိုယ္သိၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နည္းနည္းေလး အပင္ပန္းခံလိုက္ရွာလုိက္႐ံုနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ေျဖာင့္ျဖဴးသြားေတာ့မွာပါ။ ၿပီးခဲ့တာေတြ ကန္႔လန္႔ကာခ်လို႔ ဇာတ္လမ္းအသစ္ကို စၾကပါစို႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနာက္မက်ေသးပါဘူး။
(ျပီးပါျပီ)
ဇာဂနာ
ဆင္ဆာနဲ႔ ႐ုပ္ရွင္ဆိုတာ ေရွးပေ၀သဏီ ကတည္းက ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျပႆနာပါ။ Twilight over Burma လက္ထက္က်မွ ေကာက္ခါငင္ကာ ထျဖစ္တဲ့ ျပႆနာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီျဖစ္စဥ္ကို အေျခတည္ၿပီးေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ဆင္ဆာကိုေရာ၊ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီး ဆရာေဖျမင့္ကိုပါ အႀကီးအက်ယ္ ေ၀ဖန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕ အၿငိဳျငင္ကို မခံရဲတဲ့ အစိုးရ၊ ဆင္ဆာရဲ႕ ေနာက္ကြယ္ကေန တပ္မေတာ္က ၀က္အူက်ပ္တာ ခံထားရတဲ့ အစိုးရအျဖစ္ ေ၀ဖန္ၾက၊ ေရးသားၾကတဲ့အျပင္ ကာတြန္းေတြပါဆြဲၿပီး သေရာ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီေတာ့ ျပႆနာရဲ႕ အျဖစ္မွန္ကို ဘယ္ဘက္မွ မလိုက္ဘဲ အမွန္တရားေပၚက မတ္တတ္ထိုင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေျပာပါ့မယ္။ ကိုမင္းထင္ကိုကိုႀကီးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ညီအစ္ကိုလို ေနသူတစ္ေယာက္ပါ။ သီေပါေစာ္ဘြားကေတာ္ရဲ႕ ဇာတ္ကားကို ဆင္ဆာျပသခြင့္ မျပဳဘူးဆိုတာ လူ႔အခြင့္အေရး ႐ုပ္ရွင္ပြဲေတာ္ ဖြင့္တဲ့ေန႔ကမွ သိတာမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ပတ္ေလာက္ ႀကိဳသိၿပီးသားပါ။ ဒါေပမဲ့ ပြဲေတာ္တာ၀န္ရွိသူေတြက အဲဒီဇာတ္ကားကို ပြဲေတာ္ဖြင့္ပြဲ က်င္းပတဲ့ေန႔မွာ ျပသခြင့္ မရဘူးလို႔ ပရိသတ္ကို ႀကိဳၿပီး မေၾကညာခဲ့ၾကပါဘူး။ ပိုဆိုးတာက သူရဦးတင္ဦးနဲ႔ ဂ်င္မီတို႔ စင္ေပၚတက္ၿပီး အဲဒီဇာတ္ကားအေၾကာင္းကို ေျပာၿပီးဆိုၿပီးမွ ကိုမင္းထင္က သူ ႀကိဳမေျပာမိလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆိုၿပီး သီေပါေစာ္ဘြားကေတာ္ ဇာတ္ကား မျပႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း တက္ေျပာပါတယ္။
ဦးတင္ဦးဟာ သီေပါေစာ္ဘြားကို ဖမ္းတယ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္က ဗိုလ္မွဴးပါ။ သူ တိုင္းမွဴးက ကြယ္လြန္ၿပီးျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေဟာင္း ေမာင္ၾကည္ပါ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး တပ္မေတာ္ အရာရွိႀကီးေတြျဖစ္လို႔ တစ္ခါ အဲဒီျပႆနာ ျဖစ္ေနခ်ိန္တုန္းက သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းမွာ တာ၀န္က်ေနသူေတြျဖစ္လို႔ စိတ္၀င္စားခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ ပြဲေတာ္မွာ ၾကည့္ခြင့္မရေတာ့ မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္သြားရရွာတာေပါ့။ ပြဲေတာ္က်င္းပသူေတြက ႀကိဳသိလ်က္နဲ႔ ဦးတင္ဦးကို ႀကိဳမေျပာခဲ့တာေတာ့ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ ပြဲစီစဥ္သူေတြမွပဲ သိပါေတာ့မယ္။
တစ္ခါ ဒီဇာတ္ကားေၾကာင့္ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ပံုရိပ္ကို ထိခိုက္ေစမယ္ဆိုၿပီး ဆင္ဆာအဖြဲ႕က ျပသခြင့္ မျပဳခဲ့တာလို႔ ဆိုတာကလည္း အတၱေနာမတိပါ။ ကိုယ္ထင္ရာ ကိုယ္ေလွ်ာက္ေျပာေနတာပါ။ NLD အစိုးရကို တပ္မေတာ္ ၾသဇာခံျဖစ္ေအာင္ အပုပ္ခ်ခ်င္သူေတြက ဖန္တီးတာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဆင္ဆာအဖြဲ႕ရဲ႕ မွတ္ခ်က္ဆိုတာ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ပါ။ ဘယ္သူမွ သိစရာမလုိပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ဆင္ဆာအဖြဲ႕ရဲ႕ မူအရ ေထာက္ၫႊန္ခ်က္ပဲျပဳတာပါ။ ဒါေပမဲ့ သီေပါေစာ္ဘြားရဲ႕ ဇာတ္ကားမွာ ရွမ္းတိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း ေသြးကြဲေစႏိုင္တဲ့ အျပဳအမႈ အေျပာအဆိုေတြ အမ်ားႀကီးပါပါတယ္။ အဆိုးဆံုးက ရွမ္းေတာင္ပိုင္းကို ထိခိုက္ေစတဲ့ အေျပာအဆိုေတြ ပါပါတယ္။ မူရင္းစာအုပ္မွာ မပါေပမယ့္ ႐ုပ္ရွင္မွာ ပါခဲ့ပါတယ္။
ႏုိင္ငံျခားသားေတြဟာ ျမန္မာကို ပံုေဖာ္တဲ့အခါမွာ ႏွိမ့္ခ်ပံု ေဖာ္ေလ့ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ကေတာ့ ဥေရာပတိုက္သားေတြပါပဲ။ The Lady ဇာတ္ကားကို ၾကည့္ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို နဖူးေသနတ္နဲ႔ေတ့ၿပီး လာလုပ္ႀကံသြားတယ္လို႔ ျပသခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ကို စက္ေသနတ္နဲ႔ လာပစ္သြားတာ လူတိုင္းသိပါတယ္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က မ်က္လံုးေလး ေမွးစင္းၿပီး ေသနတ္နဲ႔ အပစ္ခံခဲ့တယ္ ဆိုတာေတာ့ ျပင္သစ္ဒါ႐ိုက္တာ လုဘာဇြန္ရဲ႕ အတင္းကာေရာ လုပ္ခ်က္ပါ။ သမိုင္းကို ပံုမဖ်က္သင့္ေပမယ့္ သူတို႔ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ သမိုင္းကို လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ပစ္ခဲ့ပါတယ္။
အထက္က စကားကို ဆက္ရရင္ မူရင္း၀တၳဳထဲ မပါတဲ့ ရွမ္းေျမာက္ပိုင္းသားေတြကို ထိခိုက္ေစတဲ့ စကားေျပာခဲ့တာေတြကို ဘာေၾကာင့္ ႐ုပ္ရွင္ထဲထည့္ျပခဲ့တာလဲ ဒီဇာတ္ကားဟာ ကမၻာမွာ ေအာင္ျမင္တဲ့ကား မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္က အျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္သာ ျမန္မာပရိသတ္ေတြ စိတ္၀င္စားမွာပဲဆိုၿပီး ျပဖို႔ျဖစ္လာ ပံုရပါတယ္။ ဆင္ဆာအဖြဲ႕ကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ၂၁ရာစု ပင္လံုညီလာခံလုပ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတယ္။ ရွမ္းေျမာက္မွာလည္း ေလာေလာလတ္လတ္ တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီဇာတ္ကားေၾကာင့္ ညီလာခံကိုေရာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုပါ ထိခိုက္သြားမလားရယ္လုိ႔ဆိုၿပီး ေနာင္မွျပဖို႔၊ ခုမျပဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာပါ။ ဒါကိုလည္း ပြဲေတာ္က်င္းပသူေတြကို တင္ႀကိဳအသိေပးၿပီးသားပါ။ ပြဲေတာ္က်င္းပေပးသူေတြကလည္း ျပသခြင့္ျပဳဖို႔ ၀န္ႀကီး ဆရာေဖျမင့္ဆီ စာတင္ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ပါေသးတယ္။ ၀န္ႀကီးကလည္း ဆင္ဆာအဖြဲ႕ကို ထပ္မံ စိစစ္ေပးဖို႔ ေျပာေပမယ့္ ဆင္ဆာအဖြဲ႕ကလည္း ေနာင္မွျပေတာ့လည္း ဒီဇာတ္ကား ပုပ္သြားသိုးသြားတာမွ မဟုတ္တာဆိုၿပီး မူလဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုပဲ မျပင္ခဲ့ပါဘူး။
ျဖစ္စဥ္က ဒါပါပဲ။ မသိတဲ့အခါ လုိရာ ဆြဲေတြး၊ ဆြဲေျပာ၊ ဆြဲေရးၾကေလေတာ့ ဖုစရာ၊ ထစ္စရာေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာပါ။ တစ္ဆက္တည္း ကိုေက်ာ္သူ႔ အေၾကာင္းကို ႐ိုက္ထားတဲ့ မွတ္တမ္းကားနဲ႔ ဆင္ဆာလည္း ျပႆနာ ဆက္တက္ခဲ့ျပန္ေတာ့ လူေတြက ဆင္ဆာကို ေတာ္ေတာ္တိုက္ခိုက္ၾကသလို ဆရာေဖျမင့္ခမ်ာလည္း ၀န္ႀကီးျဖစ္လို႔ ႏွစ္လအၾကာမွာ ျပႆနာႀကီး ႏွစ္ခုနဲ႔ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ အတြယ္ခံေနရရွာပါေတာ့တယ္။
တကယ္ေတာ့ ကိုေက်ာ္သူ ပါ၀င္တဲ့မွတ္တမ္း ဇာတ္ကားဟာ NED ေခၚတဲ့ အေမရိကန္ ၀ါရွင္တန္ အေျခစိုက္ အဖြဲ႕ႀကီးရဲ႕ ပိုက္ဆံနဲ႔ ႐ိုက္တဲ့ကားပါ။ ဘာကားျဖစ္ျဖစ္ ဥပေဒအတိုင္း ဆင္ဆာကို တင္ျပရပါမယ္။ ဆင္ဆာကို မျပခ်င္လည္း ရပါတယ္။ အမ်ားျပည္သူကို မျပ႐ံုေပါ့။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္က လြတ္လပ္ျခင္း အႏုပညာ႐ုပ္ရွင္ပြဲေတာ္မွာ ဆုရခဲ့တဲ့ ဒါ႐ိုက္တာ စိုင္းေက်ာ္ခိုင္ရဲ႕ မွတ္တမ္း႐ုပ္ရွင္ Click in Fair ထက္ေတာ့ ပိုမဆိုးႏိုင္ပါဘူး။ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္းေရးမွာ သံဃာေတာ္ေတြ ႐ိုက္ခတ္ပစ္ရတဲ့ အေၾကာင္း (တကယ့္) ျဖစ္ရပ္မွန္ စစ္စစ္႐ုပ္ရွင္ကားပါ။ ဆင္ဆာကို တင္ခဲ့ပါတယ္။ ျဖတ္လည္း မျဖတ္ပါဘူး။ ျပခြင့္လည္းရပါတယ္။ တစ္ခါ ဆင္ဆာကို ႏွစ္ျပားမွမတန္ေအာင္ ေ၀ဖန္ ႐ိုက္ကူးထားတဲ့ ဒါ႐ိုက္တာ၀ိုင္းရဲ႕ (ဒီအခန္းျဖတ္) ႐ုပ္ရွင္ကိုလည္း ဆင္ဆာကို မျဖတ္ခဲ့သလုိ ျပသခြင့္ ေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဆင္ဆာရဲ႕ ေလ်ာ့ေပါ့ေပးတဲ့မူကိုေတာ့ ေလးစားသင့္သလို ႐ုပ္ရွင္ျပခ်င္ ဆင္ဆာတင္ ရမယ္ဆိုတဲ့ (ဥပေဒ) ကိုေတာ့ ဒီမိုကေရစီ လုိခ်င္သူတိုင္း လိုက္နာၾကဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္ေနာင္ ဆင္ဆာ ဥပေဒေကာင္းေတြ ေပၚထြက္လာဖို႔ ႀကိဳးစားၾကရမယ့္အစား ဆင္ဆာကို နားရြက္ သြားသြား တြံေထြးဆြတ္သင့္မသင့္ စဥ္းစားၾကေစခ်င္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ညႇိႏိုင္တဲ့မူအစား၊ ခုတ္လုိက္မယ္၊ ထစ္လိုက္မယ္မူကို က်င့္သံုးေနၾကမယ္ ဆိုရင္ ဘယ္ေနရာမွေရွ႕ကို ေရာက္ေတာ့မယ္ မထင္ပါဘူး။ အျပစ္တင္ျခင္းထက္ ပိုေကာင္းတဲ့ ေဆြးေႏြးျခင္းကို အစပ်ိဳးၾကရေအာင္ပါ။
ဒီေဆာင္းပါးကိုေရးလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို မုန္းတဲ့ေနာက္ကြယ္မွာ အတင္းေျပာတဲ့၊ ဆဲတဲ့သူေတြ အားလံုးကို ေမတၱာမပ်က္ပါဘူး။ အမုန္းမထားပါဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ထက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏွိပ္စက္၊ ကၽြန္ေတာ့္ မိသားစုကို တကြဲတျပားျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရကိုေတာင္ အမုန္းမထားခဲ့တဲ့သူပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ ေစတနာက တစ္ခုတည္းပါ။ အားလံုးေျပေျပလည္လည္နဲ႔ ေလာကေကာင္းက်ိဳး သည္ပိုးၾကဖို႔ပါ။
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အဆိုျပဳခ်က္ကေလးေတြကို စဥ္းစားၿပီး ၀ိုင္း၀န္းအေျဖရွာၾကဖို႔ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။ ကိုယ့္ကို ထမင္းေကၽြးခဲ့တဲ့ ထမင္းေကၽြးတဲ့ ေလာကရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးကို သည္ပိုးျခင္းဟာ အျမင့္ျမတ္ဆံုး လုပ္ငန္းတစ္ခုလို႔ ခံယူၿပီး စဥ္းစားေပးၾကေစခ်င္ပါတယ္။
(၁) ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ံုးနဲ႔ ႐ုပ္ရွင္အမ်ားပိုင္ဟာ ပန္းနဲ႔ေခါင္းပါ။ စီးပြားရွာလို႔ မရတဲ့ အစည္းအ႐ံုးနဲ႔ အမ်ားပိုင္ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ လက္တြဲလုပ္ၾကရေအာင္ပါ။ အမ်ားပိုင္က ဒါ႐ိုက္တာ အဖြဲ႕ေတြဟာ ႐ုပ္ရွင္ေလာကသားေတြ ျဖစ္သလို အစည္းအ႐ံုး အမႈေဆာင္ေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ ဘာျဖစ္လို႔ မေျပမလည္ ျဖစ္ေနရမွာလဲ။ မသင့္ျမတ္ဘူးဆိုတာ ဘုရားလည္းမႀကိဳက္၊ လူလည္းမႀကိဳက္ပါဘူး။ သူ႔ဖက္က နည္းနည္းေလွ်ာ့၊ ကိုယ့္ဖက္က နည္းနည္းေလွ်ာ့ၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထုိင္ေဆြးေႏြးၾကဖို႔ အခ်ိန္သင့္ပါၿပီ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ၆၈ႏွစ္ၾကာ တုိက္ခိုက္ခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ အဆံုးသတ္လုိ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကား ေျပာေနၾကပါၿပီ။ ဒါကို နမူနာယူၾကည့္ပါ။ အစည္းအ႐ံံုးမ်ားနဲ႔ အမ်ားပိုင္ဆိုတာ ရန္သူမဟုတ္သလုိ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ေနၾကတဲ့သူေတြလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္တမ္း ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရက အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း ေပးမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း သတ္ေနၾကတာနဲ႔တင္ လက္လြတ္သြားရပါလိမ့္မယ္။ ဆရာေဖျမင့္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီးဌာနကေန ႐ုပ္ရွင္႐ံု ၉၂႐ံု သိမ္းထားတာကို ျပန္လည္လုပ္ကိုင္ခြင့္ျပဳမယ္ဆိုရင္ ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ံုးကို ေပးေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ံုးကို ေပးထားတဲ့ ၀ဇီရာ (၂) ကို အစည္းအ႐ံုးကေန မဂၤလာအုပ္စုဆီ ငွားရမ္းၿပီးသား မဟုတ္ပါလား။ သည္ေတာ့ အမ်ားပိုင္က လုပ္ခြင့္ရရင္ အစည္းအ႐ံုး အတြက္လည္း ၀င္ေငြတိုးတာပဲ မဟုတ္လား။ သည္ေတာ့ အမ်ားပိုင္နဲ႔ အစည္းအ႐ံုး မ်က္လံုးခ်င္း စကား စေျပာၾကရေအာင္ပါ။
(၂) ႐ုပ္ရွင္မျပရလို႔ Video ေပၚတည္ၿပီး ထမင္းရွာစားေနရတဲ့ ကိုယ့္ေလာကကို တစ္ခ်က္ေလာက္ ငဲ့ၾကည့္ၾကပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။ ၃၅လမ္းမွာ ေန၀င္ကာနီးထိ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေစာင့္ၿပီး ေန႔စား လာေခၚမလားရယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္တလင့္လင့္ ေနရရွာတဲ့ သူေတြကို ငဲ့ေစခ်င္ပါတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ဆိုတာ မင္းသား မင္းသမီးနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ကမၻာမဟုတ္ပါဘူး။ ဇာတ္ပို႔ဇာတ္ရံ၊ စက္မႈအေျခခံ စတာေတြ မပါလို႔ မရပါဘူး။ ဒီလုိပဲ အေခြအငွားဆုိင္ေတြကိုလည္း ထည့္စဥ္းစားေပးပါ။ ပရီစနစ္နဲ႔ပဲ ျဖန္႔ျဖန္႔၊ မူပိုင္နဲ႔ပဲျဖန္႔ျဖန္႔ ခိုးကူးေနသမွ် ဘာမွျဖစ္မလာမယ့္ ေလာကအတြက္ အေကာင္းဆံုး အေျဖရွာရေအာင္ပါ။ ၀ကၤဘာလမ္းက အစည္းအ႐ံုး ႐ံုးခန္းထဲကေန ခဏထြက္ၿပီး ၃၅လမ္းမွာ တစ္မနက္ေလာက္ လာထုိင္ၾကည့္ၾကပါ။ သူ႕ေၾကာင့္ ကိုယ့္ေၾကာင့္ လက္ညႇိဳးမထိုးပဲ ၀ိုင္း၀န္းအေျဖရွာၾကရေအာင္ပါ။
(၃) တိက်ေသခ်ာတဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံု မရွိဘဲနဲ႔ အစည္းအ႐ံုးဟာ တစ္သက္လံုး မစည္းမ႐ံုး ျဖစ္ေနေတာ့မွာပါ။ သင္းဖြဲ႕စည္းမ်ဥ္းေလး ေလာက္နဲ႔ေတာ့ တက္မလာပါနဲ႔ေတာ့။ ေတာက္ခ်လိုက္႐ံုပဲ ရွိပါမယ္။ အမႈေဆာင္အဖြဲ႕ကို တကယ္အလုပ္လုပ္မယ့္သူေတြနဲ႔ က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ဖြဲ႕ၿပီး သတ္သတ္မွတ္မွတ္ တာ၀န္ေပးယူဖို႔ လုပ္ၾကရေအာင္ပါ။ ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ံုးမွာ အားအနည္းဆံုးက (အလုပ္ မလုပ္တတ္တာပါ)။
အင္စတီက်ဴးရွင္းကို ဘယ္သူတက္တက္ မတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ အတြက္ ႐ံုးအုပ္ႀကီး ဦးခ်စ္ေဆြရဲ႕ လက္ထဲ ၀ကြက္အပ္ၿပီးသာ အပ္ထားေနရတာပါ။ ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံဖို႔ဆိုလည္း အီးေမးလ္ေတာင္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း မေရးတတ္တဲ့ သူေတြနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။ Excel ေတာင္မသိတဲ့ သူေတြ စာရင္းဘယ္လုိလုပ္မလဲ။ စာရင္းဘယ္လိုစစ္မလဲ။ ဒါေသးေသးေလးေတြပဲ ရွိေသးတယ္။ ႐ုပ္ရွင္သမားေတြဆိုတာ အႏုပညာသမားျဖစ္လို႔ ႐ံုးအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို နားမလည္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ နားလည္သူေတြ ဖြဲ႕စည္းဖို႔ လိုပါတယ္။ အလႊာအသီးသီးကို ကိုယ္စားျပဳ ေရြးခ်ယ္ေနတဲ့ စနစ္ႀကီးဟာ (အလုပ္မျဖစ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ လုပ္တတ္ကိုင္တတ္သူေတြ မပါလာဘူး)ဆိုရင္ ေရြးေကာက္ပြဲစနစ္ကို ေျပာင္းၿပီး ေလာကသား အားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳႏိုင္မယ့္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို အမ်ားဆႏၵနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ တင္ေျမႇာက္မလား၊ အေမရိကန္ သမၼတ ေရြးသလို ဥကၠ႒ တစ္ေယာက္ကိုပဲ မဲေပးေရြးခ်ယ္ၿပီး အမႈေဆာင္အဖြဲ႕ကို ဥကၠ႒ကပဲ ဖြဲ႕စည္းလုပ္ကိုင္ေစမလားဆိုတာမ်ိဳး စဥ္းစားၾကဖို႔ ေကာင္းပါၿပီ။ တစ္ခါ (႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးတိုင္းဟာ ကိုယ္ေအာင္ျမင္ဖို႔ ကိုယ့္ကို လူႀကိဳက္ဖို႔ အၿမဲႀကိဳးစားေနတတ္တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဗဟိုျပဳ စဥ္းစားတတ္သူေတြ) ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရ ခက္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထုတ္လုပ္သူ (ဒါမဟုတ္) ဒါ႐ိုက္တာတို႔ကို ဥကၠ႒ အျဖစ္နဲ႔ ေရြးခ်ယ္ေစမလား ဆိုတာမ်ိဳးကလည္း စဥ္းစားသင့္လွပါတယ္။
(၄) ဒါ့အျပင္ ဒီတိုင္းျပည္မွာ ခုခ်ိန္ထိ အူလည္ခ်ာလည္ လိုက္ေနတဲ့ ၪာဏမူပိုင္ခြင့္ကို ခဏေမ့ထားၿပီး ကိုယ့္အႏုပညာ ပစၥည္းေတြကို အကာအကြယ္ေပးႏိုင္မယ့္ ဗီဒီယို အက္ဥပေဒကို ထိေရာက္တိက်စြာ အသံုးခ်ႏုိင္ေစဖို႔ ျပန္ၾကားေရး၊ ျပည္ထဲေရးနဲ႔ ေရွ႕ေနခ်ဳပ္႐ံုးတို႔ ပါ၀င္တဲ့ (အလုပ္ျဖစ္မယ့္ ေဆြးေႏြးပြဲ)ကို လုပ္ၾကရေအာင္ပါ။ မေထာက္မညႇာ ေျပာၾကရေအာင္ပါ။ အျပစ္အနာေတြ မေျပာဘဲ ေလာကေကာင္းက်ိဳး အတြက္ အႀကံေကာင္းေတြ ေပးၾကရေအာင္ပါ။ (ကၽြန္ေတာ့္တုန္းကေတာ့ နာဂစ္မုန္တိုင္းခံ ေဒသေတြအေၾကာင္း ႐ိုက္ကူးထားတဲ့ Video ေလဆာျပား လက္ထဲထားလို႔ဆိုၿပီး ဗီဒီယိုအက္ ဥပေဒနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္ႏွစ္ ခ်ခံရဖူးပါတယ္။ အဲဒီလို အေရးယူမႈမ်ိဳးနဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူရင္ ခိုးကူးကိစၥ ေျပလည္သြားႏိုင္ပါတယ္။
ေဖာ္ျပပါ အခ်က္အလက္ေတြအျပင္ အားလံုးညႇိႏိႈင္းတုိင္ပင္ရင္း ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့ အႀကံေကာင္းၪာဏ္ေကာင္းေတြ ရလာႏိုင္ပါေသးတယ္။ ကိုယ့္အပူ ကိုယ္သိၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နည္းနည္းေလး အပင္ပန္းခံလိုက္ရွာလုိက္႐ံုနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ေျဖာင့္ျဖဴးသြားေတာ့မွာပါ။ ၿပီးခဲ့တာေတြ ကန္႔လန္႔ကာခ်လို႔ ဇာတ္လမ္းအသစ္ကို စၾကပါစို႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနာက္မက်ေသးပါဘူး။
(ျပီးပါျပီ)
ဇာဂနာ