ကိုသန္းလြင္ - ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႈတ္ႏွံမႈ
(မိုးမခ) ၾသဂုတ္ ၂၊ ၂၀၁၆
(၁)
ဒီမိုကေရစီေခတ္သစ္ေရာက္လ်င္ ႏိုင္ငံျခားမွရင္းႏွီးျမဳပ္ႏံွမႈမ်ား အလံုးအရင္း ၀င္ေရာက္လာမည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကပါသည္၊ ၂၀၁၅ ဧျပီလေနာက္ပိုင္း FDI ေခၚ ျပင္ငႏိုင္ငံမ်ားမွ ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံမႈမ်ားမွာ လစဥ္ပ်မ္းမွ် သန္း ၅၀၀ ေက်ာ္သည္မရွိပါ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လက္ရွိအေျခအေနမ်ားႏွင့္ ရင္းႏီွးျမွဳပ္ႏွံၾကရန္အတြက္ႏိုင္ငံျခား ကုမၸဏီၾကီး မ်ားစြာကစိတ္၀င္စားၾကသည္ ဟု ကၽြန္ေတာ္မထင္မိပါ၊
(၂)
ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမင္ဖူးေသာ စနစ္မွာ စကၤာပူႏိုင္ငံမွ EDB ေခၚ Economic Development Board ၏ အလုပ္လုပ္ ပံုပင္ ျဖစ္ပါသည္၊ ၁၉၆၅ ခုနစ္ လြတ္လပ္ေရးရျပီး ခ်ိန္တြင္ စကၤာပူႏိုင္ငံက ကုလသမဂၢ UNDP ေအဂ်င္စီသို႔ စီးပြားေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္အၾကံဥာဏ္ေတာင္းခံခဲ့ရာတြင္ ကုလသမဂၢက ဒတ္(ခ်) လူမ်ိဳး ပညာရွင္တဦးကိုေစလႊတ္ေပးခဲ့ပါသည္။
ထိုစဥ္က စင္ကာပူႏိုင္ငံ၏စီးပြားေရးမဟာဗ်ဴဟာမွာ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႈတ္ႏွံမႈမ်ားႏွင့္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းမွ ၀င္ေငြ မ်ားရရွိရန္ ျဖစ္သည္။
ကုလသမဂၢမွ ေစလႊတ္လိုက္ေသာ ထိုပညာရွင္က အၾကံျပဳခဲ့ရာတြင္ ႏိုင္ငံျခားမွ ရင္ႏွီးျမွဳပ္ႏွံရန္လာေရာက္ ၾကမည့္ ကုမၸဏီမ်ားအတြက္ လိုအပ္ သမွ်ကို ၀န္ၾကီးဌာနေပါင္းစံုႏွင့္ ဆက္ဆံရန္မလိုဘဲတေနရာထဲမွာပင္ ေျဖရွင္းေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္မည့္ ရုံးတခုကို ဖြဲ႔စည္းေပးသင့္သည္ဟု အၾကံျပဳခဲ့ပါသည္၊ ဤနည္းျဖင့္ စင္ကာပူ၏ အီး၊ ဒီ၊ဘီ Economic Development Board အဖြဲ႔ေပၚေပါက္ခဲ့ပါသည္၊
အသစ္ဖြဲ႔စည္းေပးလိုက္ေသာအဖြဲ႔ဥကၠဌက ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ရန္ စင္ကာပူတကၠသိုလ္မွ ဘြဲ႔ရလူငယ္မ်ားအျပင္အဂၤလန္၊ အေမရိက၊ ဥေရာပ၊ ၾသစေၾတးလ်၊ နယူးဇီလန္ ႏိုင္ငံေပါင္းစံုမွ ဘြဲ႔ယူလာ ၾကေသာ လူငယ္လူရြယ္မ်ားကို ဖိတ္ေခၚခဲ့ပါသည္၊ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္ေသာ လူငယ္ အမ်ားအျပား သည္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အျပည္႔ရရွိခါ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွ ကုမၸဏီမ်ားကို ဆက္သြယ္ဖိတ္ေခၚခဲ့ၾကပါသည္၊
သူတို႔သည္ တိုင္းျပည္၏ကံၾကမၼာမွာ သူတို႔လက္ထဲတြင္ရွိသည္ဟုခံယူၾကသည္၊ တေန႔တေန႔ ေက်ာင္းဆင္းလာ ၾကေသာ ကေလးမ်ားကိုျမင္ေသာ္ သူတို႔တေန႔တြင္ အလုပ္အကိုင္ရရွိေရးမွာ သူ႔တာ၀န္ဟု ခံစားရသည္ဟု အီးဒီဘီ အရာရွိတဦးက ဆိုသည္။
ႏိုင္ငံေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္မွ ကုမၸဏီမ်ားကို ဖံုး၊ ေၾကးနန္း၊ စာတို႔ ျဖင့္ဆက္သြယ္ခဲ့ၾကရာတြင္ တခ်ိဳ႕ကုမၸဏီ မ်ားမွာ စကၤာပူဆိုေသာႏိုင္ငံ ဘယ္ေနရာမွာရွိသည္ ဆိုျခင္းကို မသိသူမ်ားပင္ ရွိခဲ့ၾကပါသည္၊ ရင္းႏွီးျမႈတ္ႏွံမည့္သူ ေမးသမွ်ေမးခြန္းမ်ားကို ေျပလည္းေအာင္ေျဖဆိုၾကရသည္၊ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ကိုျဖည့္ဆည္းေပးရန္မွာ သူတို႔ တာ၀န္ျဖစ္သည္၊
၁၉၆၈ ခုႏွစ္တြင္ Texas Instrument ေရာက္လာခဲ့သည္၊ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုအျပီး ရက္ေပါင္း ၅၀ အတြင္းတြင္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ စတင္ႏိုင္ခဲ့သည္၊ မ်ားမၾကာမွီ National Semiconductor ကုမၸဏီေရာက္လာသည္၊ ဂ်ပန္ တို႔မွာ သူတို႔စက္ရံု လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမွ မျဖည့္ဆည္းႏိုင္ဟု ယူဆခါ ႏိုင္ငံျခားတြင္ စက္ရံု တည္ ေဆာက္ရန္ ၀န္ေလးၾကသည္၊ ဥပမာ သူတို႔စက္မ်ားကို လည္ပါတ္ေစရန္ ဗို႔အားအလြန္တည္ျငိမ္ေသာ လ်ပ္စစ္ ပါ၀ါ ဆပ္ပလိုင္းရွိရန္လိုသည္ ဟုဆိုသည္၊ မည္သို႔ဆိုေစ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္တြင္ ဆီကို နာရီကုမၸဏီ ေရာက္လာသည္၊
၁၉၆၁ ခုႏွစ္က စင္ကာပူတြင္ ႏီုင္ငံျခားသားပိုင္ကုမၸဏီေပါင္း ၁၉ ခုသာရွိခဲ့ရာမွ ၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ကုမၸဏီ ေပါင္း ၃၉၀ ျဖစ္လာခဲ့သည္၊
၁၉၇၀ ခုႏွစ္တြင္ ဧက ၉၀၀၀ ေက်ာ္ရွိေသာ ဂ်ဳေရာင္းေဒသကို စက္မႈဖြံ႔ျဖိဳးေရး ဇုံ အျဖစ္သတ္မွတ္ခါ စက္ရုံ အလုပ္ရုံတို႔အတြက္ လိုအပ္ေသာ အေဆာက္အဦး၊ လမ္းမ်ား၊ ေရဆပ္ပလိုင္းႏွင့္ ေရဆိုးထြက္ေပါက္ မ်ား ကိုစနစ္တက်ျပဳျပင္ေပးခဲ့သည္၊စက္ရံုမ်ားတည္ေဆာက္လည္ပါတ္ႏိုင္ရန္ လိုအပ္သမွ် Infrastructure ကို တည္ေဆာက္ေပးရသည္ဟုဆိုလိုပါသည္၊
HP ဥကၠဌ Mr Hewlett မွာ သူကိုယ္တိုင္လာမၾကည့္မွီတြင္ စင္ကာပူသို႔ အေထာက္ေတာ္ ၅ ေယာက္ခန္႔ ေစလြတ္ျပီးသူတို႔က ေက်နပ္မွ ကိုယ္တိုင္လာျပီးၾကည့္သည္ ဟုဆိုသည္၊ သူေရာက္လာမည့္ရက္တြင္ လွ်ပ္စစ္ပါ၀ါ လိုင္းမွာအဆင္သင့္ မျဖစ္ေသး၍ အီးဒီဘီ အရာရွိက ယာယီ Extension ၾကိဳးျဖင့္လွ်ပ္စစ္ သြယ္တန္းေပးခဲ့ရသည္။
တခ်ိန္တြင္ အီးဒီဘီ အရာရွိမ်ားမွာ အစိုးရ အတြင္း၀န္မ်ား ၊ ကက္ဘိနက္ ၀န္ၾကီးမ်ားျဖစ္လာၾကသည္၊ ေနာင္တြင္ လုပ္ငန္း မ်ားျပားလြန္းေသာေၾကာင့္ DBS – Development Bank Of Singapore ႏွင့္ Jurong Town Council ဟု ကုမၸဏီ ႏွစ္ခု ခြဲေပးလိုက္ရသည္ဟု ၾကားဖူးသည္။
အီးဒီဘီ ရုံးခြဲမ်ားကို ဂ်ပန္၊ ကိုရီးယား ၊ အေမရိကား ကမာၻ႔အႏွံ႔ ႏုိင္ငံေပါင္းစုံဖြင့္လွစ္ျပီး ႏုိင္ငံျခား ကုမၸဏီ မ်ားမွ လိုအပ္သမွ် အခ်က္အလက္ ေဆြးေႏြးညွိႏႈိင္းျခင္း ကိစၥမ်ားကိုႏုိင္ငံျခား ကုမၸဏီမ်ားအေနျဖင့္ စင္ကာပူ သို႔ပင္ သြားရန္မလိုဘဲ အလုပ္လုပ္လာႏုိင္ၾကသည္။
(၂)
ျမန္မာႏုိင္ငံ ရင္းႏီွးျမဳပ္ႏွံမႈေကာ္မရွင္၏ အလုပ္မွာ မိမိထံေရာက္လာသမွ်ကိုသာ စီစစ္လက္ခံျခင္း လုပ္ေနျပီး (Inward Looking) မိမိက အျပင္ထြက္၍လာပါဟု ဖိတ္ေခၚျခင္း (Outward Looking) မရွိဟု ဆိုရပါလိမ့္မည္။
ရင္းႏီွးျမွဳပ္ႏွံလိုသူတဦးသည္ လိုအပ္သည့္ေျမေနရာ ၊ လွ်ပ္စစ္ႏွင့္ ေရလိုအပ္ခ်က္ ၊ ေငြေၾကး အ၀င္အထြက္ ကိစၥရပ္ မ်ား အလုပ္သမားေရးရာ စသည္ျဖင့္ လိုအပ္သမွ်သည္ မိမိတာ၀န္သာျဖစ္သည္။ အစိုးရေကာ္မရွင္က ႏုိင္ငံျခား ကုမၸဏီ၏တင္ျပခ်က္ အေသးအစိတ္ကို စီစစ္ျပီး ခြင့္ျပဳမိန္႔ခ်ေပးရျခင္းသာ ရွိသည္။
သူတို႔သည္ Form ေပါင္းမ်ားစြာ ကိုျဖည့္စြက္ၾကရျပီး ဘဏ္ေငြစာရင္း၊ မိမိလုပ္ငန္း၏ ဆယ္ႏွစ္တာ ခန္႔မွန္း အျမတ္ေငြ၊ အလုပ္သမားလိုအပ္ခ်က္၊ ရံပံုေငြကို ဘယ္က ရသည္ဆိုေသာ အခ်က္အလက္ေတြကို ျဖည့္စြက္ ၾကရမည္၊ တနည္းဆိုေသာ္ စာေမးပြဲ စစ္သလို ေမးသမွ်ေမးခြန္းေတြကို ေျဖျပီး ေက်နပ္ပါမွ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံခြင့္ ရၾကပါသည္။
ထိုစနစ္ကို ၾကိဳးနီစနစ္ဟုမဆိုလ်င္ ဘယ္စနစ္ကို ၾကိဳးနီ စနစ္ဟုေခၚရမည္မသိပါ၊ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံမႈ ကို ဖိတ္ေခၚရမည့္ ရံုးၾကီးမွာ ထိုရင္းႏွီးျမႈတ္ႏွံမႈမ်ားကို တားဆီးပိတ္ပင္သည့္ ဂိတ္ၾကီးသဘြယ္ ျပဳမူေနသည္ဟု ခံစားမိပါသည္၊ အစိုးရ ၏တာ၀န္မွာ ႏိုင္ငံျခား ရင္းႏွီး ျမဳပ္ႏွံမႈမ်ားကို ဖိတ္ေခၚရန္ ႏွင့္ ထို ကုမၸဏီမ်ား၏ လုပ္ငန္း ကိစၥ အ၀၀ ေဆာင္ရြက္ ရာတြင္ အဆင္ေျပေစရန္ စီၤမံေပးဘို႔ျဖစ္သည္၊ သူတို႔၏ ဘဏ္ေငြစာရင္းမွာ ဘယ္ ေလာက္ရွိသည္၊ ဆယ္ႏွစ္ၾကာေသာ္ အျမတ္ဘယ္ေလာက္ မွ်ရမည္ဆိုေသာ အခ်က္မ်ားမွာ အစိုးရက ပူပင္ ေနရန္အေၾကာင္း မရွိပါ၊
အစိုးရက မိမိခြင့္ျပဳလိုက္ေသာ ေျမေနရာအတြက္ ထိုက္သင့္ေသာတန္ဖိုးကိုႏိုင္ငံေတာ္ကရရွိရန္၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမွ သင့္ေတာ္ ေသာ အေကာက္ခြန္ ရရွိရန္လိုအပ္သည္၊ ထိုကိစၥအတြက္ တျပည္လံုး ျပည္နယ္တိုင္းမ်ား ရွိ စက္ရံုေဆာက္ႏိုင္ ေသာေျမေနရာအားလံုး၏ စာရင္းႏွင့္ေစ်းကို စာရင္းအတိအက် ရွိထားရန္လိုသည္၊ ပါတ္၀န္းက်င္ထိမ္းသိမ္းေရး ႏွင့္ အျခား လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ထားျပီးျဖစ္ရမည္၊ ကုမၸဏီမ်ားက လက္ခံႏိုင္မည့္ နည္းလမ္းဥပေဒ မ်ားကို ႏိုင္ငံတကာစံႏႈန္းမ်ားႏွင့္ ညိွႏိႈင္း၍ျပဌာန္း ေပးရန္သာျဖစ္သည္၊
ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈ မဟာဗ်ဴဟာမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံျခားမွ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈမ်ား ၀င္လာေစေရးမွာ တခုအပါ အ၀င္ျဖစ္ရပါမည္၊
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံတြင္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျပင္ပသို႔ ေရာက္ေနၾကသူမ်ားရွိၾကပါသည္၊ တရုပ္ ႏိုင္ငံနယ္စပ္၊ ယိုးဒယားနယ္စပ္တြင္ တဖက္ႏိုင္ငံ၌ အလုပ္လုပ္ေနရသူမ်ားမွာ ျပည္တြင္းတြင္ အလုပ္အကိုင္ မရႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ေရာက္ရွိေနၾကရသူမ်ားျဖစ္သည္ဟု ေယဘူယ်ယူဆႏိုင္ပါသည္၊ ထိုေဒသမ်ားတြင္ ျပည္ တြင္း၌ စက္ရုံေဆာက္ျပီး အလုပ္လုပ္ႏိုင္သည့္ အေျခအေနမ်ားကို ဖန္တီးေပးႏိုင္ပါလ်င္၊ တိုင္းရင္းသား လုပ္ငန္း ရွင္မ်ားႏွင့္အတူ ႏိုင္ငံျခားမွ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားက စက္ရုံအလုပ္ရုံမ်ား တည္ေဆာက္လာႏိုင္ၾကပါသည္၊ ထိုစက္ရုံ မ်ား ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါလ်င္လုပ္သားမ်ားျပည္ေတာ္ျပန္လာႏိုင္ၾကပါလိမ့္မည္၊
အစိုးရဌာနမ်ား အတြင္းမွ ၾကိဳးနီစနစ္မ်ားကိုဖယ္ရွားေပး ရန္လိုပါသည္၊ လက္ရွိ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈဆိုင္ရာ ဥပေဒ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားကို စီစစ္ျပဳျပင္ရန္ႏွင့္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ ရုံးတခုလံုး၏ အယူအဆ သေဘာ ထားတို႔ကို ေျပာင္းလဲျပစ္ရန္ လိုအပ္ပါသည္၊
ကိုသန္းလြင္
Photo Credit - http://www.mmbiztoday.com/