လွေက်ာ္ေဇာ ● ေဖေဖ့အမႈကိစၥ
(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၁၄၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၁၄၊ ၂၀၁၆
၁၉၅၆ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလမွာ က်င္းပတဲ့တပ္မွဴးႀကီးမ်ား ညီလာခံအၿပီးမွာ ေဖေဖ့ကို မဂၤလာဒံုမွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ ခ်ထား လိုက္ပါတယ္။ ေတာတြင္းက ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီနဲ႔ ဆက္သြယ္တယ္ဆိုတဲ့အမႈနဲ႔ပါ။ က်န္မိသားစုဝင္ ကြၽန္မတို႔ကေတာ့ ေမၿမိဳ႕မွာပါ။
ေမၿမိဳ႕မွာက်န္ေနစဥ္က အဘြားမ်ားနဲ႔ ေမေမတို႔စကားဝိုင္းက ကြၽန္မတခါမွ မၾကားဖူးတဲ့ စကားလံုးတလံုး ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ အဘြားေဒၚတင့္ (ေဖေဖ့-ေမေမ) က သူ႔ (ေဖေဖကို ဆိုလို) ဇာတာထဲမွာေတာ့ ဥပေစၦဒက ကံထိုက္မယ္လို႔ မပါပါဘူးတဲ့။
 |
| ၁၉၄၉ ဇန္န၀ါရီလ ၄ ရက္ေန႔ (၁) ႏွစ္ျပည့္လြတ္လပ္ေရးေန႔ ေမၿမိဳ႕စစ္ေရးေလ့က်င့္ကြင္းမွာ ေျမာက္ပုိင္းတုိင္းမွဴးအျဖစ္ မိန္းခြန္းေျပာေနသည့္ ေဖေဖ။ (အေနာက္က ေဂၚလခါးဦးထုပ္ႏွင့္သူမွာ ဗုိလ္မွဴးႀကီး လွေမာ္) |
ကြၽန္မ ေနာက္မွစဥ္းစားမိတာကေတာ့၊ ေဖေဖကို အဲသလို မဂၤလာဒံုမွာ၊ အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဖမ္းထားစဥ္မွာ၊ ေကာလဟာလ သတင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးထြက္ေနလို႔ (ႏိုင္ငံေတာ္ သစၥာေဖာက္မႈနဲ႔ ေသဒဏ္ေပးမယ္။ ဖမ္းထားရာက ထြက္ေျပးလို႔ ပစ္သတ္လိုက္ၿပီ ေတာခိုသြားၿပီ စသျဖင့္ေပါ့) ေမေမကို စိတ္ေအးခ်မ္းသာရာ ခ်မ္းသာေၾကာင္း အဘြားက ေျပာဟန္ရွိပါတယ္။
ေဖေဖကလည္း သူကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၲိစာအုပ္မွာ"“က်ေနာ္ဗမာ့တပ္မေတာ္မွ အနားယူပင္စင္ေပးခံရၿပီး ထြက္ခဲ့ရေသာ ကိစၥ” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ အခန္းတခန္းေရးထားပါတယ္။ ေဖေဖအဲဒီစာအုပ္ေရးသားၿပီး ထုတ္ေဝတဲ့ကာလ (၂၀ဝ၃-၂၀ဝ၇) ဟာ နအဖေခတ္ကာလျဖစ္လို႔ တခ်ဳိ႕ကိစၥေတြမွာ ေဖေဖက နာမည္ေတြကိုေရာ၊ တခ်ဳိ႕အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုေရာ အျပည့္အစံု မေရးသားခဲ့ပါဘူး။ ကာယကံရွင္မ်ား ထိခိုက္မွာစိုးလို႔ပါ။ အဲဒီကာလက ျပည္တြင္းမွာ ေဖေဖ့နာမည္ေတာင္ မေဖာ္ျပရဲၾကပါဘူး။ ေဖေဖက အဲဒီကာလက ျပည္တြင္းမွာ အသက္ရွင္ေနထိုင္ေနၾကတဲ့သူေတြကို “သူတို႔တေတြလက္ထဲ၊ ငွက္ကေလး ၾကက္က ေလးေတြလို ေနေနရတာ၊ ေဖေဖေရးလိုက္လို႔ တစံုတရာထိခိုက္သြားရင္ မေကာင္းဘူး” လို႔ဆိုၿပီး အလြန္သတိထားေရးပါ တယ္။ ကြယ္လြန္ၿပီးသူမ်ားကိုသာ နာမည္ေဖာ္ေရးပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အခု ကြၽန္မက ဒီအေၾကာင္းေတြကို ပိုျပည့္စံုေအာင္ နည္းနည္းေလာက္ထပ္ေရးပါရေစ။ ေဖေဖက သူ႔စာအုပ္ထဲမွာ ထည့္မေရးေပမယ့္ ကြၽန္မကိုေတာ့ ဒါက ဘယ္သူ႔ကိုေျပာတာ၊ ဒါက ဘာကိုဆိုလိုတာ စသျဖင့္ ေျပာျပထား တာေတြရွိပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အခုအခ်ိန္မွာ ကာယကံရွင္ အေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ကြယ္လြန္သြားၾကပါၿပီ။
တကယ္ေတာ့ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္မ်ားအလြန္မွာ ဗမာ့တပ္မေတာ္ကို ဆိုရွယ္လစ္မ်ားက အုပ္စီးမိသေလာက္ ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ဒါေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္မေဆာင္းပါးအမွတ္ (၂၅) နဲ႔ (၂၆) တို႔မွာ ဆိုရွယ္လစ္တပ္မွဴးမ်ား ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ျပည့္ျပည့္စံုစံုေရးၿပီးပါၿပီ။ ၁၉၅၃-၅၄ ကာလမ်ားမွာ၊ ရန္ကုန္စစ္ရံုးခ်ဳပ္က အသစ္ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္လိုက္တဲ့ ဌာနႀကီးအားလံုး ေလာက္နီးနီးကို သူတို႔ ကိုင္ထားလိုက္ပါၿပီ။ ၁၉၅၄-၅၆ တ႐ုတ္ျဖဴတိုက္ပြဲမ်ားအၿပီးမွာ၊ ေဖေဖဟာ ျပည္တြင္းမွာသာမက၊ ႏိုင္ ငံျခားမွာပါ နာမည္ႀကီးသြားပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၅၆ တပ္မွဴးႀကီးမ်ားညီလာခံမွာ ေဖေဖ့ကို ‘ဒုကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္’ ေပးေရး အဆိုတင္ဖို႔ တပ္မွဴးအေတာ္မ်ားမ်ားက လႈပ္ရွားလာၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ ဆိုရွယ္လစ္တပ္မွဴးမ်ားေတာင္ ပါလာပါတယ္။ စစ္ရံုး ခ်ဳပ္က ဦးစီးအရာရွိေတြ (ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးအမွဴးျပဳ) က မေပးခ်င္ၾကတာကိုသိလို႔ သူတို႔မေပးခ်င္ရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာလို သူတို႔ စစ္တိုက္ျပပါလားလို႔ေတာင္ တခ်ဳိ႕တပ္မွဴးမ်ားက ဆိုလာၾကပါတယ္။ အဲဒီအုပ္စုကို ဦးစီးသူဟာ ဗိုလ္မွဴးႀကီးလွေမာ္ပါ။ သူက ဆိုရွယ္လစ္တဦးပါ။ သို႔ေပမယ့္ ေဖေဖနဲ႔က ရင္းႏွီးခင္မင္ၿပီး မဂၤလာဒံုမွာေရး၊ ေမၿမိဳ႕မွာေရာ အတူတူေနဖူးပါတယ္။ စစ္ပြဲေတြလည္း အမ်ားႀကီးတြဲတိုက္ဖူးပါတယ္။ သူက အဲဒီတုန္းက ေမၿမိဳ႕က ဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္း (O.T.S) ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ပါ။ ေနာက္ပိုင္း ဆိုရွယ္လစ္တပ္မွဴးမ်ား ဗိုလ္ေနဝင္းက ျဖဳတ္ရာမွာ ပါသြားၿပီး သံအမတ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ (မွတ္ခ်က္။ ။ ထို ေက်ာင္းကို ၁၉၅၇မွာ စစ္တကၠသိုလ္ (D.S.A) လို႔နာမည္ေျပာင္းၿပီး (O.T.S) ကို ဗထူးၿမိဳ႕သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕လိုက္ပါတယ္။)
ဒုကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ရာထူး (ေမေမကေတာ့ အဲဒီရာထူးဟာ နတ္ႀကီးတယ္လို႔ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။) ဟာ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္က (အဲဒီတုန္းက ဒုကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ျဖစ္သူ) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စမစ္ဒြန္းကို ဖယ္ ရွားၿပီး၊ တက္လာၿပီးကတည္းက ဘယ္သူမွမေပးပဲ၊ ထားတဲ့ေနရာပါ။ ေဖေဖတပ္ကပင္စင္ယူရၿပီးေနာက္ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္က်မွ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး အဲဒီရာထူးရပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ေဖေဖသံသယျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥတခုလည္း ရွိေနပါေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ တ႐ုတ္ျဖဴက်ဴးေက်ာ္မႈဆိုတာ တ႐ုတ္ ျပည္မႀကီးကထြက္ေျပးလာတဲ့ ကူမင္တန္စစ္ေျပးတပ္ကိစၥ သက္သက္မဟုတ္ပါဘူး။ အေမရိကန္ဦးစီးတဲ့ ဆီတိုး စစ္အုပ္စု အဖြဲ႕ရဲ႕ ေသနဂၤဗ်ဴဟာေျခလွမ္းတရပ္ပါ။ ကူမင္တန္မ်ားကို ဗမာျပည္နယ္စပ္တေလွ်ာက္ လႈပ္ရွားေစၿပီး အခြင့္အေရးရရင္ တ႐ုတ္ျပည္မႀကီးကို အေနာက္ဘက္က ဝင္တိုက္ဖို႔ ၾကံရြယ္ထားတာပါ။ အေရွ႕ေျမာက္ဖက္မွာလည္း ကိုရီးယားစစ္ပြဲ တိုက္ ေနပါတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္မႀကီးထဲ က်န္ေနရစ္တဲ့ (ဝါ) ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ ကူမင္တန္အႂကြင္းအက်န္မ်ားကို တေန႔ေန႔ေတာ့ သူတို႔ လူေတြျပန္လာမွာပါဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပးထားဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွသာ အဲဒီသူလွ်ိဳေတြက တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ေတြရဲ႕ တိုင္းျပည္တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းေတြကို တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ အဖ်က္အေမွာင့္လုပ္ငန္း (sabotage) ေတြလုပ္မွာ။ ဒါက သူ တို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ပါ။
ဒါ့ျပင္ တ႐ုတ္ျပည္နယ္စပ္တေလွ်ာက္ တိုက္ပြဲေတြျဖစ္ေနရင္ တ႐ုတ္ျပည္မႀကီးမွာ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ေတြက တည္ၿငိမ္ ေအာင္ မထိန္းသိမ္းႏိုင္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ တ႐ုတ္ျပည္မႀကီးကို ကုလသမဂၢထဲ မထည့္ဖို႔လည္း ရည္ရြယ္ပါတယ္။
အဲသလို ရည္ရြယ္ခ်က္ႀကီးႀကီးမားမားနဲ႔ တ႐ုတ္ျဖဴကိစၥကို ဆီတိုး (အေမရိကန္) က လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာပါ။ တ႐ုတ္ျပည္ မႀကီး ကိုေတာင္ ဝင္တိုက္မယ္လို႔ရည္ရြယ္ထားတဲ့ ကူမင္တန္တပ္ကို လြတ္လပ္ေရးရကာစ ဗမာတပ္ကေလးက အျပတ္တိုက္ခ် လိုက္တဲ့အခါ၊ ဆီတိုးရဲ႕စီမံကိန္းတခုလံုး ပ်က္ျပယ္သြားရပါေတာ့တယ္။
ဒါေတြေၾကာင့္ အေမရိကန္ေတြက ေဖေဖကိုမဲၿပီး ဖဆပလ (လက္ယာ-ဆိုရွယ္လစ္) အစိုးရကို ေဖေဖ့ကို တပ္ကထုတ္ပစ္ေရး-ဖိအားေပးဟန္ရွိတယ္လို႔ ေဖေဖက သံသယအမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ပါတယ္။
ေဖေဖ သံသယရွိတာလည္း အလြန္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ က်မတို႔မိသားစု ေဖေဖပင္စင္ယူအၿပီး စမ္းေခ်ာင္း၊ ဆီဆံုလမ္းမွာ ေျပာင္းေနရေတာ့၊ က်မတို႔အိမ္ပတ္ပတ္လည္မွာ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ား အမ်ားအျပားရွိတဲ့အထဲ၊ စီ-အိုင္-ေအ (အေမရိကန္ ေထာက္လွမ္းေရး) လို႔ ထင္ရသူတဦးလည္း ရွိပါတယ္။ ပိုအံ့အားသင့္စရာေကာင္းတာက အဲဒီ စီ-အိုင္-ေအလို႔ထင္ရသူကို ဗိုလ္ေနဝင္းက မဆလေခတ္မွာ (အဲဒီသူနဲ႔လည္း သိပ္မထိုက္တန္လွတဲ့) ရာထူးႀကီးတေနရာေပးၿပီး သူေကာင္းျပဳလိုက္ တာပါပဲ။
ေဖေဖ့အမႈအေၾကာင္းဆက္ရရင္ေတာ့ တကယ္ေတာ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္ဟာ လြတ္လပ္ေရးရဖို႔အတြက္ နယ္ခ်ဲ႕ဟူသမွ် (အဂၤ လိပ္ေရာ၊ ဂ်ပန္ကိုပါ) တိုက္ခဲ့တဲ့ ေတာ္လွန္ေရး တပ္မေတာ္တရပ္အေနနဲ႔ ေပၚေပါက္ခဲ့တာပါ။ အဲဒီေခတ္က မ်ဳိးခ်စ္-ျပည္ ခ်စ္လူငယ္တိုင္းေလာက္နီးနီး တပ္ထဲဝင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလူေတြ ေနာက္ပိုင္းမွာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ရာထူးႀကီးေတြရ လာ၊ ဘဝေတြ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းလာတဲ့အခါ အမ်ားစုႀကီးဟာ မိမိတကိုယ္ရည္လြတ္ေျမာက္ေရးနဲ႔ တိုးတက္ေရးကိုသာ ေရွးရႈခဲ့ၾကပါတယ္။ ျပည္သူေတြဘဝ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဆိုတဲ့စိတ္ ဝင္လာၾကၿပီး ဒီထက္တဆင့္တက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ (ရာထူး အဆင့္ ေနရာမ်ားအတြက္ အၿပိဳင္အဆိုင္ေတြမ်ားလာတဲ့အခါ) ျပည္သူေတြရဲ႕ ဘဝကို္နင္းေခ်ၿပီး၊ မိမိတက္လမ္းကို ရွာလာ ၾကပါေတာ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ တပ္တြင္းဆိုရွယ္လစ္ဂိုဏ္းက ရာထူးႀကီးေတြဖန္တီး ရာထူးေတြျပ၊ ႏိုင္ငံျခားပညာသင္ခရီးေတြလႊတ္၊ မက္လံုး အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ဆြဲေဆာင္ၿပီး လူစုတဲ့အခါ ဓနရွင္ေပါက္စ လူတန္းစားက အမ်ားစုလာၾကတဲ့၊ ထက္ထက္ျမက္ျမက္လည္း ရွိၾကတဲ့၊ လူငယ္စစ္ဗိုလ္ေတာ္ေတာ္မ်ားကို ရရွိလိုက္ပါတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္စစ္ဗိုလ္အမ်ားစုကိုလည္း ေတာထဲေမာင္းထုတ္ထားၿပီးၿပီ ကိုး။
ဒီေတာ့ ေဖေဖတေယာက္တည္းတပ္မွာ မားမားႀကီးက်န္ခဲ့ပါတယ္။ ဆိုရွယ္လစ္အုပ္စုက တပ္ကို အုပ္စီးႏိုင္ဖို႔ဆိုရင္ ေဖေဖ့ကို ေက်ာ္ဖို႔ကိစၥ ေပၚလာပါတယ္။ ဒါကလည္း မလြယ္လွပါဘူး။ ရဲေဘာ္ ၃ က်ိပ္ထဲက ဗိုလ္ေနဝင္းနဲ႔အတူ တပ္ထဲက်န္ေန သူဟာ ေဖေဖတဦးတည္း ရွိပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ ေဖေဖက သူ႔အစြမ္းအစလည္း ျပထားႏိုင္သူျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအမႈ ကိစၥမေပၚ ခင္ကတည္းက ေဖေဖ့ကို တပ္ကကင္းကြာေရးအတြက္ လႈပ္ရွားေနၾကပါၿပီ။
‘ေအာင္မာဃစစ္ဆင္ေရး’ မွာမိတယ္ဆိုတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ေတြရဲ႕ဖိုင္တြဲမွာပါတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္အလက္မ်ားဟာ ေဖေဖ့ကို တရားစြဲဖို႔ေလာက္ထိ မခိုင္မာပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဆိုရွယ္လစ္ေတြရဲ႕ ပထမစီမံကိန္းက ေဖေဖ့ကို ဒီထက္ပိုမိုခိုင္မာတဲ့ သက္ ေသအခ်က္အလက္ေတြရလာသည္အထိ ေစာင့္ဖမ္းၿပီး ျပစ္ဒဏ္ႀကီးႀကီးခ်ၿပီးမွ အရင္က တိုင္းျပည္ကယ္တင္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းမႈ မ်ားကို ေထာက္ထားလို႔ဆိုၿပီး နာမည္ေကာင္းယူကာ လြတ္ၿငိမ္းခြင့္ေပး တပ္ကထုတ္ပစ္ဆိုတာပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ ဒီဒုကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ရာထူးကိစၥေပၚေပါက္လာေတာ့ သူတို႔မေစာင့္ႏိုင္ၾကေတာ့ပဲ ေဖေဖ့ကို ဒီရရာအမႈနဲ႔ ဖမ္း လိုက္ရတာပါ။ ဒီေနရာမွာ ဗိုလ္ေနဝင္းအေၾကာင္းအခ်ဳိ႕ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။ သူက ေဖေဖ့အေပၚ တဖက္ကလည္း သတိ ထား၊ တဖက္ကလည္း အားကိုးအားထား သေဘာထားပံုရပါတယ္။ တိုင္းျပည္မွာ စစ္ေရးစစ္ရာ ကိစၥႀကီးေတြ ေပၚလာတိုင္း ေဖေဖ့ကို ေခၚတာဝန္ေပးေနက်ပါ။ သူ႔ဆိုရွယ္လစ္တပ္မွဴးမ်ားကို သူအားမကိုးရပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ စိတ္ခ်ပံုလည္းမရပါဘူး။ ဒီဆိုရွယ္လစ္ေတြရဲ႕ ေျခလွမ္းကိုလည္း ရိပ္မိလို႔ ေဖေဖ့ကို သူက သတိေပးဖူးတယ္တဲ့။ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာေရ၊ ေတာျပန္ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတာ သတိ္ထားေနာ္၊ တေယာက္မွ စိတ္မခ်ရဘူး။ အကုန္ေတာနဲ႔ျပန္ဆက္ေနၾကတာလို႔ ေျပာဖူးသတဲ့။ ေဖေဖက အိမ္မွာ ဦးေလးကိုႀကီးျမင့္ကိုေခၚထားတာမို႔ သတိေပးဟန္တူပါရဲ႕။
ဆိုရွယ္လစ္တပ္မွဴးမ်ားအုပ္စုထဲမွာလည္း တကိုယ္ရည္ေကာင္းစားေရးအတြက္ အဓိကထားစဥ္းစားသူမ်ားပါသလို၊ တိုင္း ခ်စ္ျပည္ခ်စ္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္း ရွိသင့္သေလာက္ ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္၊ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲမ်ား ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး မ်ား မွာ တစံုတရာပါဝင္ဖူးတဲ့ ရဲေဘာ္ေဟာင္းႀကီးမ်ား၊ လူေဟာင္းႀကီးမ်ားအၾကား ဒီလိုလူမ်ဳိးေတြ ပိုေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ တိုင္း ျပည္ႀကီးအေပၚ ေစတနာရွိသူမ်ားျဖစ္လို႔ ေဖေဖ့အေပၚေလးစားမႈရွိၾကပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ တပ္ထဲမွာ ေနာက္အုပ္စုတစုလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီဝင္လည္း မဟုတ္၊ ကြန္ျမဴနစ္လည္း မႀကိဳက္၊ စစ္သားသက္သက္ မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားပါ။ ဒီအထဲနာမည္ႀကီး ဝါႀကီးတပ္မွဴးႀကီးမ်ားပါပါတယ္။ ဥပမာ ဗို္လ္မွဴးႀကီး ၾကည္ေမာင္ (NLD ဦးၾကည္ေမာင္) ဗိုလ္မွဴးႀကီး တင္ေမာင္ (စာေရးဆရာ ျမတ္ထန္) စသူတို႔ေပါ့။ သူတို႔အုပ္က တိုက္ေရးခိုက္ေရးပဲ ဝါသနာပါ၊ အဓိကထားသူမ်ားျဖစ္လို႔ ေဖေဖ့ကို အေတာ္ေလးစားအားထားၾကပါတယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္းကိုလည္း သူတို႔က အ ထင္မႀကီးၾကဘူး၊ အဲဒီအုပ္နဲ႔ ေဖေဖနဲ႔ေပါင္းမိသြားမွာကိုလည္း ဆိုရွယ္လစ္မ်ားက စိုးရိမ္ၾကပံုရပါတယ္။
(စကားခ်ပ္။ ေဖေဖကြယ္လြန္ခ်ိန္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္-ေအာက္တိုဘာလက ဗြီ-အို-ေအကထုတ္လႊင့္ခဲ့တဲ့ ေဖေဖအမွတ္တရ တပ္မွဴး တပ္သားေျပာစကားက႑မွာ ေျပာၾကားခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တင္ဦး ( NLD ဦးတင္ဦး) ရဲ႕ေျပာၾကားခ်က္မ်ားကို ၾကည့္ပါ။ အဲဒီကာ လ (၁၉၅၅- ၅၆) က ေဖေဖအေပၚ တပ္ထဲရွိတပ္မွဴးမ်ားရဲ႕ ယံုၾကည္စိတ္ အားထားစိတ္ေတြ ေပၚလြင္ပါတယ္။) အဲသလို တပ္တြင္းအေျခအနမ်ားေၾကာင့္၊ ဆိုရွယ္လစ္မ်ားဟာ လက္ဦးမႈယူၿပီး၊ (ဖဆပလ ဆိုရွယ္လစ္အစိုးရရဲ႕ ေထာက္ခံမႈနဲ႔)ေဖေဖ့ကို တပ္ကထုတ္လိုက္တာပါပဲ။ ဘာသက္ေသအေထာက္အထားမွ ဆုပ္ဆုပ္ကိုင္ကိုင္မရွိပါဘူး။ အုပ္ခ်ဳပ္မႈအာဏာနဲ႔ မယံုၾကည္ ရလို႔ဆိုၿပီး တပ္ကထုတ္ ပင္စင္ေပးလိုက္တာပါ။
အခုေနာက္ပိုင္းထြက္လာတဲ့ သခင္တင္ျမေဆာင္းပါးတေစာင္ ရွိပါတယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္း အနားယူသြားခ်ိန္မွာ သူတို႔တေတြ (သခင္တင္ျမ၊ ကိုကိုေမာင္ႀကီး စသူတို႔) ဗိုလ္ေနဝင္းဆီ သြားစကားစျမည္ေျပာရင္း ေဖ့ေဖ့အေၾကာင္းပါလာေတာ့၊ ဗိုလ္ေန ဝင္းက ဒီလိုေျပာတယ္တဲ့။ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာက က်ဳပ္အေပၚ အထင္လြဲေနတာဗ်။ သူ႔ကိုတပ္ကထုတ္ေတာ့ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔က အျပတ္ထုတ္ခ်င္တာ။ က်ဳပ္က ဒီလိုေတာ့မလုပ္ၾကပါနဲ႔ကြာ၊ ပင္စင္ေလးဘာေလးေတာ့ ေပးပါလို႔ေျပာၿပီး ပင္စင္ေပးခိုင္းတာ လို႔ေျပာျပဖူးေၾကာင္း ေရးထားပါတယ္။
ကြၽန္မက ေဆာင္းပါးေဖေဖ့ကို ဖတ္ျပပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္းက ဘယ္သူမွအျပတ္လုပ္မပစ္ဘူး။ မ်က္ႏွာ ၂ ဖက္ သိပ္လုပ္တာ။ ေဖေဖတပ္ကထြက္မယ့္ေန႔ သူ႔အခန္း ဝင္ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ သူက က်ဳပ္ကို သူတို႔က (ဆိုရွယ္လစ္မ်းကိုဆိုလို) ခင္ဗ်ားေခၚေခၚခိုင္းလို႔ နာမည္သိပ္ႀကီးသြားလို႔ အခုျဖဳတ္ခ်င္ေတာ့၊ ျဖဳတ္ဖို႔ခက္ေနတယ္ဆိုၿပီး အျပစ္တင္ေနၾကတယ္ဗ်ာ။ ေအးဗ်ာ ကိစၥ ဝိစၥေတြေအးေဆးသြားရင္၊ က်ဳပ္ဆီလာခဲ့ပါဦးဗ်ာ။ ေရွ႕ ေနေရး ထိုင္ေရးေလး စဥ္းစားရေအာင္လို႔ ေျပာဖူးတယ္ လို႔ ကြၽန္မကို ေျပာျပပါတယ္။
သေဘာကေတာ့ ေဖေဖ့ကို တပ္ကထုတ္တဲ့အထဲ သူမပါဘူး၊ ေဖေဖ့ေနာင္ေရးအတြက္လည္း သူကူညီစီစဥ္ေပးႏိုင္ တယ္ ဆိုၿပီး၊ ေဖေဖ့ကို မက္လံုးေပး စည္း႐ံုးတာပါ။ ဗိုလ္ေနဝင္း ဘယ္ေလာက္လည္လည္၊ ေဖေဖ့ကိုေတာ့ မလွည့္စားႏိုင္ခဲ့ဘူး။
လွေက်ာ္ေဇာ
၁၄၊ ၅၊ ၂၀၁၄။
မွတ္ခ်က္။ ကြၽန္မဆက္၍ေရးခ်င္ေသာ ေဖေဖ့အေၾကာင္းမ်ား၊ အတြဲ ၁၊ ၿဖိဳးေမာက္သာစာေပမွ ေဆာင္းပါးအမွတ္ (၃၄) ျဖစ္ပါသည္။