 |
| Ko Aung Way & Son - in the past |
THE WHITE RAINBOW
ေအာင္ေ၀း - ကို ေ ရႊ ေ အ ာ င္ ေ ၀ း တို ့ မ ႏၱ ေ လ း မွ ာ ႏွဲ မွ ဳ တ္ ခဲ့ ၾက စ ဥ္ က
(မိုုးမခ) ၾသဂုုတ္ ၂၄၊ ၂၀၁၆
ေခတ္ကလည္း မေကာင္းဟန္၊ စနစ္ကလည္း ေညာင္းျပန္၊ အျဖစ္ကလည္း ေဟာင္းတန္သေလာက္ ေတာ့ ေဟာင္းေနပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့၊ မေမ့ႏိုင္ေသးပါ။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ(၃၁)ရက္။
မႏၱေလးၿမိဳ့၊ အိုရီယင္တယ္ေဟာက္စ္ခန္းမ။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို့ေတြ ႏွဲမွဳတ္ခဲ့ၾကတဲ့ အေၾကာင္းေလးပါ။
အိတ္ခ်္၊ အိုင္၊ ဗီြ ကူးစက္ခံ မိဘမဲ့ကေလးငယ္မ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးရန္ပုံေငြ၊ အျဖဴေရာင္ သက္တံကဗ်ာရြတ္ဆိုပြဲ။
ရန္ကုန္မွာ က်ေနာ္တို့ ပထမဆုံးပြဲကို ၂၀၀၆၊ ေမလ(၆)ရက္၊ ဆရာစံလမ္း၊ မစၥတာဂစ္တာ ကေဖးမွာ က်င္းပခဲ့။ ဒီ ပထမဆုံးပြဲမွာ ရန္ပုံေငြ (၆၇)သိန္းေက်ာ္ အလွဴခံရရွိခဲ့။
ဒီတုန္းက ေဒါက္တာခင္ေမစုတို့၊ ဆရာမစုထားတို့၊ ဆရာမသန္းျမင့္ေအာင္တို့ “သုခရိပ္ၿမံဳ” မွာ လက္ခံျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ထားတဲ့ အိတ္ခ်္၊ အိုင္၊ ဗြီ ကူးစက္ခံ မိဘမဲ့ကေလးငယ္ေတြက စုစုေပါင္း (၁၃)ေယာက္ပဲရွိေသး။ (ယခု ၁၃၀ မွ်မကေက်ာ္ၿပီ။ မႏၱေလးသုခရိပ္ၿမံဳဆိုတာလည္းတိုးလာသည္)
ဒီေတာ့၊ မႏၱေလးပြဲမွာရြတ္ဖို့ က်ေနာ္က ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ အေသအခ်ာျပင္ဆင္ေရးဖြဲ့ထားလိုက္သည္။ ေအာက္ပါအတိုင္း။
က ေ လ း တ စ္ ဒါ ဇ င္ နဲ ့ တ စ္ ေ ယ ာ က္
အို- မႏၱေလး
ကေလး တစ္ဒါဇင္နဲ့တစ္ေယာက္ရွိတယ္။
လူေတြက ဂလိုဘယ္ေတာ့ဆန္ခ်င္တယ္
ကြန္ဒုံးေတာ့ မသုံးခ်င္ဘူး။
အို- မႏၱေလး
ကေလး တစ္ဒါဇင္နဲ့တစ္ေယာက္ရွိတယ္။
လူေတြက မုန့္လုံးေတာ့ စကၠဴကပ္ခ်င္တယ္
ကြန္ဒုံးေတာ့ မသုံးခ်င္ဘူး။
အို- မႏၱေလး
ကေလး တစ္ဒါဇင္နဲ့တစ္ေယာက္ရွိတယ္။
လူေတြက ဂ်င္ဆန္းမီနဲ့ေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တယ္
ကြန္ဒုံးေတာ့ မသုံးခ်င္ဘူး။
“Rainbows are multi-colored.
Our performance is not divided by colors,
But all white and pure.
That’s why we called it ‘white rainbow’.” [ * ]
အို- မႏၱေလး
ကေလး တစ္ဒါဇင္နဲ့တစ္ေယာက္ရွိတယ္။
အဲဒီကေလးေတြဟာ
မိဘေမတၱာ ငတ္ေနတဲ့ကေလးေတြေပါ ့။
အို- မႏၱေလး
ကေလး တစ္ဒါဇင္နဲ့တစ္ေယာက္ရွိတယ္။
အဲဒီကေလးေတြဟာ
အၾကင္နာ ကရုဏာလိုအပ္ေနတဲ့ကေလးေတြေပါ ့။
အို- မႏၱေလး
ကေလး တစ္ဒါဇင္နဲ့တစ္ေယာက္ရွိတယ္။
အဲဒီကေလးေတြဟာ
အျပစ္မဲ့တဲ့ ဓားစာခံကေလးေတြေပါ ့။
[ * ]
အို- မႏၱေလး
ကေလး တစ္ဒါဇင္နဲ့တစ္ေယာက္ရွိတယ္။
ကမၻာႀကီးက လမ္းျပေျမပုံအတိုင္းသြားဖို့ေျပာေနတယ္
ကေလးေတြခမ်ာ ပန္းတိုင္ေပ်ာက္ေနရၿပီ။
အို- မႏၱေလး
ကေလး တစ္ဒါဇင္နဲ့တစ္ေယာက္ရွိတယ္။
ကမၻာႀကီးက ေအ၊ အိုင္၊ ဒီ၊ အက္စ္ တိုက္ဖ်က္ေရးေဆြးေႏြးေနတယ္
ကေလးေတြခမ်ာ အိတ္ခ်္၊ အိုင္၊ ဗြီ ပိုး ကူးစက္ခံေနရၿပီ။
[ * ]
အို- မႏၱေလး
ကေလး တစ္ဒါဇင္နဲ့တစ္ေယာက္ရွိတယ္။
သူတို့ေလးေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့သြားဖို့
က်ေနာ္တို့ရဲ့ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို မွ်ေ၀ရမယ္။
အို- မႏၱေလး
ကေလး တစ္ဒါဇင္နဲ့တစ္ေယာက္ရွိတယ္။
သူတို့ေလးေတြ အိပ္ေရးမပ်က္ေစဖို့
က်ေနာ္တို့ရဲ့ညေတြကို လုံၿခံဳေပးရမယ္။
အို- မႏၱေလး
ကေလး တစ္ဒါဇင္နဲ့တစ္ေယာက္ရွိတယ္ေလ။ ။
(၂၀၀၆)
သို့ေသာ္ … ။ မႏၱေလးမွာ စစ္ပေဒသရာဇ္ႀကီးရဲ့တစ္ခ်က္လႊတ္အမိန့္နဲ့၊ ပြဲမွာ သီခ်င္းပဲ ဆိုခြင့္ရ။ ကဗ်ာရြတ္ဆိုခြင့္မရ၊ လုံး၀ မရခဲ့။
သို့ေသာ္ … ။ က်ေနာ္တို့ ဒီမႏၱေလးပြဲမွာ ရန္ပုံေငြ (၁၀၂)သိန္း အလွဴခံရေအာင္၊ ပြဲကို စီစဥ္ တင္ဆက္ႏိုင္ခဲ့။
မႏၱေလးတိုင္း ေထြ/အုပ္ က တာ၀န္ႀကီးႀကီးရွိသူကိုယ္တိုင္ ခန္းမထဲက ေရွ့ဆုံးခုံတန္းမွာ အက်အနထိုင္ၿပီး ပြဲကို လာေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ လာေထာက္လွမ္းေနသည္။
ဘယ္ရမလဲ။ သူ့မ်က္စိေရွ့ေမွာက္မွာ က်ေနာ္တို့ကဗ်ာေတြ တြင္တြင္ရြတ္ခဲ့ၾကသည္။ ကဗ်ာျမစ္ေရ သြင္သြင္စီးခဲ့လွၿပီ။ က်ေနာ္တို့ကဗ်ာရြတ္ေနတာကို အႏွီပုဂၢိဳလ္မသိ။
ပြဲအဖြင့္မွာ၊ ဖေယာင္းတိုင္မီးထြန္းပါေဖာမန့္ႏွင့္အတူ ဆန္းထြဋ္ႏွင့္ေခ်ာအိသိမ္းတို့၊ ေဇာ္သက္ေထြး ေရးေပးထားတဲ့ကဗ်ာကိုရြတ္ၿပီး စင္ေပၚတက္လာသည္။ သီခ်င္းပဲ ဆိုခြင့္ျပဳထားတဲ့စင္ေပၚမွာ၊ လူတိုင္းက ကဗ်ာေတြ တက္တက္ရြတ္ေနၾကသည္။
အခမ္းအနားမွဴး (မ)တင္မိုးလြင္ကအစ၊ မႏၱေလးကပြဲစီစဥ္သူေတြအလယ္၊ ရန္ကုန္ကလိုက္လာၾကတဲ့ သွ်ီ၊ သင္ဇာ၀င့္ေက်ာ္၊ ေငြစင္သြန္း စတဲ့ကေလးေတြအဆုံး၊ အားလုံးဟာ ကဗ်ာျဖစ္ေနၾကေတာ့သည္။
တင္မိုးလြင္ဖိတ္ေခၚလိုက္ေတာ့ ကိုေစာေ၀ စင္ေပၚတက္လာသည္။ သူက ဘာကဗ်ာမွ မရြတ္ပါ။ သူ့့ကိုယ္လုံး၀၀ႀကီးကိုယ္ႏွဳိက္က ကဗ်ာတုံးကဗ်ာခဲႀကီးျဖစ္လို့ေနသည္။
ပြဲၿပီးခါနီးလာေတာ့၊ ကဗ်ာဆရာေတြ စင္ေပၚကို တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာသည္။ က်ေနာ္က က်ေနာ္၏ ကေလးတစ္ဒါဇင္နဲ့တစ္ေယာက္ကဗ်ာထဲက-
“Rainbows are multi-colored.
Our performance is not divided by colors,
But all white and pure.
That’s why we called it ‘white rainbow’.”
အဂၤလိပ္စာပိုဒ္ကို အက်ယ္ေလာင္ဆုံး ေအာ္ဟစ္ရြတ္ဆိုပစ္လိုက္သည္။
ပြဲၿပီးေတာ့၊ က်ေနာ္တို့အားလုံး စုေပါင္းဓာတ္ပုံရိုက္ ေအာင္ပြဲခံၾကသည္။ ပြဲၿပီးၿပီးခ်င္း၊ မႏၱေလးတိုင္း စစ္ပေဒသရာဇ္ႀကီးရဲ့အထူးေစာင့္ၾကည့္ ေထြ/အုပ္ပုဂၢိဳလ္ခမ်ာ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ပ်က္ ႏွင့္ ထိုင္ရာက ထျပန္သြားတာေတြ့လိုက္ရသည္။
က်ေနာ္တို့ ပြဲတစ္ေလွ်ာက္လုံး ႏွဲၿမိဳင္ၿမိဳင္မွဳတ္ေနတာကို ဘာမွန္းမသိထိုင္ၾကည့္ရင္း၊ ပြဲၿပီးေတာ့မွ ထိုပုဂၢိဳလ္ သတိထားမိသြားပုံရပါသည္။
ဟုတ္တယ္ေလ။ သူတို့က ဒီအခန္းထဲမွာ တေယာမထိုးရလို့ တားျမစ္အမိန့္ထုတ္ထားတယ္။
က်ေနာ္တို့ကလည္း သူတို့တားျမစ္ထားသလို တေယာမထိုးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့၊ က်ေနာ္တို့အားလုံး ႏွဲေတြ
ၿပိဳင္တူ မွဳတ္ခဲ့ၾကတယ္။ အားရစရာပါပဲ။ ၾကည္နူးစရာပါပဲ။ လြမ္းလြမ္းနဲ့မွဳတ္လိုက္ၾကတဲ့ ႏွဲသံေတြကလည္း ေခ်ာလိုက္ပါဘိသနဲ့။
“ႏွဲေခ်ာေတာ့ တေယာ” လို့ ဆိုၾကတယ္ မဟုတ္လား။
ဟုတ္ကဲ့ပါ။ တေယာ မထိုးရ ဆိုတဲ့ မႏၱေလးမွာ ကိုေရႊေအာင္ေ၀းတို့လူသိုက္ ႏွဲမွဳတ္ခဲ့ၾကတဲ့ သမိုင္း၀င္ျဖစ္ရပ္မွန္ေလးပါ။
အားလုံးကို လြမ္းပါတယ္။ ။
ေ အ ာ င္ ေ ၀ း
ၾသဂုတ္ ၂၃- ၂၀၁၆။