တူေမာင္ညိဳ - ၆ ခရုိင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆႏၵျပပြဲ နဲ႔ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္
(မိုးမခ) စက္တင္ဘာ ၂၊ ၂၀၁၆
“၂၁ရာစု ပင္လံု ႀကိဳဆုိေထာက္ခံပြဲ”ေတြ တုိင္းနဲ႔ျပည္နယ္ အႏွံ႔အျပား က်င္းပၾကတာ ျမင္ရပါတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုိလားတဲ့ ဆႏၵအစစ္အမွန္ကို အာဏာပုိင္ေတြထံ ခြင့္ျပဳမိန္႔မယူရဘဲ ထုတ္ေဖာ္ခြင့္ရၾကျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိရင္ျဖင့္ ပိုၿပီး ဝမ္းသာစရာပါ။
ျပည္သူေတြဟာ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆႏၵ” ထုတ္ေဖာ္ႏုိင္သလုိ အျခားေသာ လုိလားခ်က္မွန္သမွ်ကိုလည္း အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာ မေရြး လိုအပ္ရင္ လုိအပ္သလို ျပည္သူ႔ဆႏၵျပ၊ ထုတ္ေဖာ္ျပသႏုိင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
“၂၁ ရာစု ပင္လံုႀကိဳဆုိပြဲ ႃခြင္းခ်က္” ဆုိတာမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္စေကာင္းပါဘူး။
ျပည္သူ႔ဆႏၵအစစ္အမွန္ကို ေဖာ္ထုတ္ျပသတာမွာ အုပ္စိုးသူအစိုးရရဲ႕ တုိက္ရုိက္ (သုိ႔မဟုတ္) သြယ္ဝုိက္ “စပြန္ဆာ” ေတြ၊ (NGOs)ရဲ႕ပရုိပိုဆယ္အရလုပ္ရတဲ့ “ပရုိပိုဆယ္ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ပြဲ” ေတြ၊ ခရုိနီေတြရဲ႕ “ဒန္ေပါက္ထုတ္စပြန္ဆာဆႏၵထုတ္ေဖာ္မႈ” ေတြ နဲ႔ ကင္းရွင္းစည္းျခားဖို႔ေတာ့ လုိအပ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါ့အျပင္ “အေရးေပၚကာလ စီမံခန္႔ခြဲေရးဗဟိုေကာ္မတီ၏ လုပ္ငန္းတာဝန္မ်ား” ဆုိတာ ေတြထဲမွာပါသလို ဆႏၵျပမႈကိုဆႏၵျပမႈနဲ႔လက္ဦးမႈယူထုိးႏွက္တဲ့“တန္ျပန္ဆႏၵျပမႈ” ဆုိတာေတြနဲ႔လည္း ဘယ္လိုမွမပတ္သက္၊ မဆက္ႏႊယ္ ဘဲ ကင္းကင္းရွင္းရွင္းရွိဖို႔ အထူးပဲ လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။ ၁၉၈၈ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုကာလအတြင္းမွာ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ ေထာက္လွမ္းေရး ေတြက ပက္ပက္စက္စက္လုပ္ႀကံခဲ့ၾကတဲ့ “တန္ျပန္သပိတ္ေကာ္မတီ” ရဲ႕လုပ္ရပ္မ်ိဳးေတြကိုလည္းျပည္သူေတြအေနနဲ႔အထူးသတိ မျပတ္ ရွိၾကရမွာပါ။
အုပ္စိုးသူမ်ားဟာ“ျပည္သူ႔ဆႏၵ”ဆုိတာကိုဘက္ႏွစ္ဖက္ကေန အသံုးခ်ေလ့ရွိပါတယ္။ ပထမတစ္ဖက္က သူတုိ႔ရဲ႕ အၾကမ္းဖက္ ဖိႏွိပ္မႈေတြကို ဖံုးကြယ္ဖုိ႔ျဖစ္ၿပီး၊ အျခားတစ္ဖက္ကေတာ့ လိမ္ညာ လွည့္စားဖုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ “ ျပည္သူ႔ဆႏၵ” ဆုိတာကို အၿမဲပဲ ခုတံုးလုပ္အသံုးခ်ေလ့ရွိပါတယ္။ “ျပည္သူ႔အသံ လႊတ္ေတာ္အသံ ျပည္သူ႔ဆႏၵ - လႊတ္ေတာ္ဆႏၵ၊ ျပည္သူတုိ႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ လႊတ္ေတာ္ ကေဖာ္ေဆာင္ရြက္” ဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္နဲ႔ “ ပုဒ္မ ၄၃၆ ျပင္ဆင္ေရး” ျပည္သူ႔ဆႏၵလက္မွတ္ ၅သန္းနီးပါးကို ဗိုလ္ေရႊမန္း လႊတ္ေတာ္က ေဘးခ်ိတ္ လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့တာ ပူပူေႏြးေႏြး အေတြ႔အႀကံဳပဲ မဟုတ္ပါလား။
အုပ္စိုးသူေတြဟာ “ဆႏၵျပပြဲေတြ” ကို လူထုေခ်မႈန္းေရးလက္နက္/လူထုေသြးခြဲေရးလက္နက္အျဖစ္ အသံုးခ်ဖုိ႔ ဘယ္တုန္းကမွ လက္မေႏွးခဲ့ၾကပါဘူး။ ဦးႏုရဲ႕ “ တာေတစေနသား” စာအုပ္ထဲက သမုိင္းျဖစ္ရပ္ကေလးတစ္ခုကို ေကာက္ႏုတ္တင္ျပပါရေစ။
“သခင္ႏု အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီးလို႔ ၁၅ မိနစ္ေလာက္အၾကာ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဦးေက်ာ္ၿငိမ္းေရာက္လာတယ္၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ဘာမွမေျပာရေသးခင္၊ ေဟ့ --- ေက်ာ္ၿငိမ္းေရ ၊ ေခြးမသားသတင္းစာေတြကို လူထုက ဆႏၵျပကုန္ၾကၿပီ၊ သတင္းစာေတြဘာေရးေရး၊ ငံုု႔ခံ တာမ်ိဳးေတာ့ ငါလည္းမႀကိဳက္ဘူး ၊တခါတခါ ဒီလိုဆႏၵထျပၾကတာမ်ိဳးကို ငါႀကိဳက္တယ္လို႔ သခင္ႏုက အားရဝမ္းသာနဲ႔ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း ကိုေျပာျပတယ္။ ”
“ကၽြန္ေတာ္ အျပခုိင္းလိုက္တာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္”
“ေအာ္---”
“ဆႏၵျပရံုတင္မကေသးဘူး၊ သတင္းစာတုိက္ေတြထဲကို ဝင္ၿပီးစက္ေတြကိုပါ ရုိက္ခ်ိဳးပစ္ဘုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ မွာလိုက္တယ္ ”
“ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဟာ သူ႔ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး အစီရင္ခံေနတာကို မယံုၾကည္ႏုိင္တဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ တမိနစ္ေလာက္ အံ့အားသင့္ၿပီး စုိက္ၾကည့္ေနတယ္ ”
“ ဘာ--- ကြ”
“ သတင္းစာတုိက္ေတြထဲကုိဝင္ၿပီး စက္ေတြကို ရုိက္ခ်ိဳးဘုိ႔ပါ ၊ ကၽြန္ေတာ္မွာလုိက္ပါတယ္။”
( တာေတစေနသား - စာမ်က္ႏွာ ၁၂၇ -၁၂၈ ကို ၾကည့္)
ဒီျဖစ္ရပ္က ျပည္တြင္းစစ္မျဖစ္ပြားမီ ၁၉၄၈ မတ္လ ၁၂ ရက္ေန႔က ျဖစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ သခင္သန္းထြန္းက သတင္းစာ တုိက္ေတြရုိက္ခ်ိဳးေနတဲ့လူရမ္းကားေတြကို “ လာဝ့ံလာစမ္း ဗားကရာေခ်ာက္ကို ဆုိရွယ္လစ္အရိုးနဲ႔ဖုိ႔ပစ္မယ္” ဆုိတဲ့ စကားဟာ ဒီျဖစ္ ရပ္ကို တုန္႔ျပန္ခဲ့တာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ျဖစ္ရပ္က ဖဆပလအစုိးရဝန္ႀကီးတစ္ပါးရဲ႕ “မက်င္စိန္ မီးခြက္မႈတ္” တဲ့ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။
ဒီျဖစ္ရပ္ဟာ ဒီမုိကေရစီရွိလွပါတယ္ဆုိတဲ့ “၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ” ေဘာင္ထဲမွာျဖစ္ခဲ့တာပါ။ အုပ္စိုးသူအစုိးရ ျပည္ထဲေရး ဝန္ႀကီးရဲ႕ ဒီမုိကေရစီကိုရိုက္ခ်ိဳးဖ်က္ဆီးတဲ့၊ ဖက္ဆစ္ဆန္တဲ့လုပ္ရပ္ကို ကုုိယ့္သိကၡာကုိယ္ယံုၾကည္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးပါတီ တစ္ရပ္က လာဝ့ံ လာစမ္းလုိ႔ေျပာတာဟာ ေျပာသင့္ေျပာထုိက္တယ္မဟုတ္လား။
ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီေခတ္နဲ႔ (မဆလ) ေခတ္မွာလည္း ခေပါင္း-ဒူးယား- အုန္းေတာႏွီးေႏွာပြဲ ဆိုတဲ့ ပြဲေတြကအစ - (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရေခတ္ ႀကံ့ဖြံ႔အသင္းရဲ႕ ေဘာလံုးကြင္းလူစုပြဲမ်ား အလယ္ - ႀကံ့ဖြ႔ံပါတီရဲ႕ ဒန္ေပါက္ထုပ္နဲ႔လူစုပြဲ၊ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ႀကိဳဆုိပြဲအဆံုး ျပည္သူေတြဟာ “ ႏုိင္ငံေရးေပၚတာ - စစ္ေရးေပၚတာ” အဆြဲခံခဲ့ၾကရတာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ အစုိးရက ႀကိဳးကုိင္စီမံတဲ့ “လူထု - ျပည္သူ” စသျဖင့္ တံဆိပ္ကပ္တဲ့ ရံုသြင္းပြဲႀကီးေတြ - လဟာျပင္ပြဲႀကီးေတြ ဟာ ႀကိဳးကုိင္တဲ့အစိုးရရဲ႕ အာေဘာ္ကို သူ႔လက္ကုိင္ဒုတ္က “ဒုိ႔လူေလးမ်ား ဆုိသေလ ” လုိ႔ တုိင္ေပးတာကို ေပၚတာအဆြဲခံရတဲ့ ျပည္သူေတြက လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းၿပီး “ေဝေလေလ” လုိ႔ ေအာ္ဟစ္ရတာျဖစ္ပါတယ္။
အုပ္စုိးသူေတြရဲ႕အလိုရမၼက္ေတြကို ျပည္သူေတြရဲ႕ကိုယ္ခႏၶာမွာ ျပည္သူေတြအလိုမတူ၊ မၾကည္ျဖဴဘဲ ျပည္သူ႔ဆႏၵပါဆုိၿပီး အတင္းအဓမၼသြတ္သြင္းတပ္ဆင္ခံရတာမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြကို (မဆလ) ေခတ္္နဲ႔ (နဝတ-နအဖ) ေခတ္ေတြမွာ ေအာ့ေက်ာလန္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ႀကံဳခဲ့ၾကားခဲ့ၾကရပါၿပီ။ “ျပည္သူ” ဆုိတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ခ်ိတ္ၿပီး ဖိႏွိပ္ - လုယက္ - လွည့္ျဖား - သတ္ျဖတ္တဲ့ေခတ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ “ဒုိ႔တာဝန္အေရး သံုးပါး” ဆုိၿပီး နာမည္ေျပာင္း ပါတယ္။ အႏွစ္သာရ ကေတာ့ မူလအတုိင္း မေျပာင္းမလဲ “ဖိႏွိပ္ - လုယက္ - လွည့္ျဖား - သတ္ျဖတ္” တာပါပဲ။
အစိုးရပုိင္သတင္းစာတစ္ေစာင္ျဖစ္တဲ့ “ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ”က ၾသဂုတ္လ ၃၀ ရက္ေန႔ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကေန “ ၆ ခရုိင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလူထုဆႏၵျပပြဲ” ကို ရြံ႔ပုပ္ေတြနဲ႔ ပက္ထားပါတယ္။
“၂၁ ရာစု ပင္လံု ႀကိဳဆုိေထာက္ခံပြဲ”ေတြကို အမႊမ္းတင္ၿပီး၊ “ ၆ ခရုိင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆႏၵျပပြဲ” ကို အသေရဖ်က္ထားပါတယ္။ ဒီလုပ္ရပ္နဲ႔တင္ပဲ အစိုးရပိုင္သတင္းစာရဲ႕ရပ္တည္ခ်က္ေပၚလြင္ေနပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ သမုိင္းျဖစ္ရပ္တစ္ခုျဖစ္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ “ ၆ ခရုိင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆႏၵျပပြဲ”အေပၚထားရွိတဲ့ အစုိးရပုိင္သတင္းစာရဲ႕ အာဃာတနဲ႔ မေက်ႏုိင္မခ်မ္းႏုိင္ျဖစ္မႈေပၚလြင္ေနပါတယ္။ ရြံ႔ပုပ္နဲ႔ ပက္တဲ့ သူရဲ႕လက္မွာ သဘာဝက်စြာပဲ ရြံ႕ပုပ္ေတြေပက်ံေနတာကို အားလံုးျမင္ႏုိင္ပါတယ္။
ဒီအာေဘာ္ကို အခ်က္ႏွစ္ခ်က္နဲ႔ တုန္႔ျပန္လုိက္ပါတယ္။
ပထမအခ်က္ “ ၆ ခရုိင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆႏၵျပပြဲ” ျပဳလုပ္ရတဲ့ အခိ်န္ကာလကိုျပန္ၾကည့္ပါ။
ဗိုလ္ေနဝင္းစစ္အုပ္စုက ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒကိုဖ်က္သိမ္းၿပီး၊အာဏာသိမ္းထားတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အုပ္စု ဘီလူးထြက္ ထြက္ေနခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ၇ ရက္ဇူလိုင္ ေက်ာင္းသားရာေက်ာ္သတ္ျဖတ္ပြဲနဲ႔ (တကသ) အေဆာက္အအံုကို ဒုိင္းနမိုက္နဲ႔ၿဖိဳခ်ထားတဲ့ ကာလျဖစ္ပါတယ္။ ဓား - ဓားျခင္း လွံလွံျခင္း ဗိုလ္ေတာင္းစိန္ေခၚေနတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလုိကာလဒီလိုအခ်ိန္မွာ “ ၆ ခရုိင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆႏၵျပပြဲ” ျဖစ္ေပးလာေအာင္ စည္းရံုးလႈပ္ရွားရတာ ဘယ္ေလာက္စြန္႔စားရမယ္ ဆုိတာ ေတြးၾကည့္စမ္းပါ။ “၂၁ ရာစု ပင္လံု ႀကိဳဆုိေထာက္ခံပြဲ”လုပ္သလို မလြယ္ဘူးဆုိတာ သမာသမတ္က်သူတုိင္းဆင္ျခင္း စဥ္းစား ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။
ဂ်ီသရီးနဲ႔စစ္ဖိနပ္ကို မမႈဘဲ “၂၁ ရာစု ပင္လံု ႀကိဳဆုိေထာက္ခံပြဲ” ကို ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတဲ့ ျပည္သူေတြနဲ႔ ဒီဆႏၵျပ ခ်ီတက္ပြဲျဖစ္ေျမာက္လာေအာင္ စည္းရံံုးခဲ့ၾကသူေတြကို ေလးေလးနက္နက္ အေလးျပဳစရာဘယ္ေလာက္ေကာင္းလွပါသလဲ။
“ ၆ ခရုိင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး” ခ်ီတက္ဆႏၵျပပြဲႀကီးမွာ အဓိကပါဝင္ခဲ့ၾကသူေတြအမ်ားစုဟာ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေတြေပၚက ျပည္သူေတြ မဟုတ္ဘဲ ျပည္တြင္းစစ္ဒဏ္ကို တုိက္ရုိက္ခံၾကရတဲ့ ေက်းလက္ေနျပည္သူေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသူေတြအနက္ က်ေနာ္စိတ္ႏွလံုးမွာ ဖ်တ္ခနဲေပၚလာသူက ကြယ္လြန္သူ ျပည္သူ႔တိုးတက္ေရး ပါတီ (PPP) ဥကၠ႒ ဦးခင္ေမာင္ျမင့္ပါပဲ။ ဦးခင္ေမာင္ျမင့္ဟာ အဲဒီတုန္းက ပဲခူးစစ္ေၾကာင္းရဲ႕ စစ္ေၾကာင္းမွဴးအျဖစ္ေရွ႕တန္းက ခ်ီတက္ခဲ့သူပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲပ်က္ေတာ့ ဗိုလ္ေနဝင္းက ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို ကိုကိုးကၽြန္းကိုပို႔ပါတယ္။ အဲဒီလုိကၽြန္းပုိ႔ခံရသူေတြ အထဲမွာဦးခင္ေမာင္ျမင့္လည္းအပါအဝင္ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီးျဖစ္ေပၚလာေတာ့လည္း ဦးခင္ေမာင္ျမင့္ကို ေရွ႕တန္းမွာပဲ ေတြ႔ရပါတယ္။ ျပည္သူ႔အေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဒီမုိကေရစီအေရးေတြမွာ ဒီလုိပါဝင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့မႈေတြအေပၚအညွိဳးထားတဲ့ စစ္အုပ္စုဟာ ဦးခင္ေမာင္ျမင့္ကို ႏွစ္ရွည္ေထာင္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုညွင္းပန္းႏွိပ္စက္တဲ့ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ဦးခင္ေမာင္ျမင့္ အရြယ္မတုိင္ခင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ရပါတယ္။
ဦးခင္ေမာင္ျမင့္လို သူရဲေကာင္းေတြ၊ ျပည္သူေတြခင္းခဲ့တဲ့၊ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းေပၚမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တုိ႔ ဆက္လက္ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကတာပါ။
၂၁ ရာစု ပင္လံု ညီလာခံအဖြင့္မိန္႔ခြန္းထဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရည္ညြန္းခဲ့တဲ့ “ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ့ အႏႈိင္းမဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့မႈႀကီးကို မခံစားသြားရရွာတဲ့ ဒီေလာကႀကီးမွ ထြက္ခြာသြားၿပီျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံ ခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ေတြအေပၚ သစၥာေစာင့္သိျခင္း၊” ဆုိတဲ့ အထဲမွာ ႏုိင္ငံခ်စ္ပုဂၢိလ္ေတြ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုိလားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြထဲမွာ ဦးခင္ေမာင္ျမင့္ဟာ ေရွ႕ဆံုးတန္းမွာပါရွိေနပါလိမ့္မယ္။ သူတုိ႔အားလံုးအေပၚ သစၥာေစာင့္သိဖို႔လိုပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဒီမုိကေရစီလုပ္ရပ္ေတြကို ေသးသိမ္ေအာင္မလုပ္ဖို႔၊ သရုပ္ မဖ်က္ဖို႔လိုပါတယ္။ အစုိးရပုိင္ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာက သရုပ္ဖ်က္ေနတယ္၊ ေစာ္ကားေနပါတယ္။ ဒီအာေဘာ္၊ ဒီသေဘာထား ဒီရပ္တည္ခ်က္ဟာ ျပည္တြင္းစစ္လုိလားသူမ်ားရဲ႕အာေဘာ္ကို ပဲ့ပင္ထပ္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒုတိယတစ္ခ်က္က “ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕ ၆ခရိုင္ လူထုဆႏၵျပပြဲဆုိ သည္ကို က်င္းပခဲ့ၾကသည္။၎တုိ႔၏ ေႂကြးေၾကာ္ သံႏွင့္ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားမွာ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီညီညြတ္ေရးတပ္ေပါင္းစု (မဒညတ) ေတာင္းဆို ခ်က္မ်ားႏွင့္ထပ္တူျဖစ္ေနသည္” တဲ့။
ဒါအင္မတန္ ေကာင္းတဲ့ကိစၥပဲ။
ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြရဲ႕ေပၚလစီ၊လမ္းစဥ္ေတြ၊ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြဟာ လူထုလုိအပ္ခ်က္၊ လူထုဆႏၵကို ကုိုယ္စားျပဳဖုိ႔ လုိသလုိ၊ ကိုက္ညီဖုိ႔လည္း မုခ်လိုအပ္ပါတယ္။ ထပ္တူျဖစ္တယ္ဆုိတာ အင္မတန္ေကာင္းတဲ့ကိစၥပါပဲ။
ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ဒီမိုကေရစီအေရး၊ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရး စတဲ့ ဆႏၵေတြဟာ ျပည္သူ႔ ဆႏၵေတြပဲမဟုတ္ပါလား။ ဒီအခ်က္ေတြကို ႏုိင္ငံေရး ပါတီေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ၊ တုိင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ရပ္တည္ၾကရ မွာပါ။ ကိုယ္စားျပဳၾကရမွာပါ။ သူတုိ႔ခ်မွတ္တဲ့ ေပၚလစီေတြ၊ လမ္းစဥ္လုပ္ငန္းစဥ္ေတြဟာ ဒီလိုလူထုဆႏၵေတြနဲ႔ တစ္ထပ္တည္းက်ဖို႔ မုခ် လိုအပ္ပါတယ္။
လူထုဆႏၵကို ပစ္ပယ္တာ၊ လ်စ္လ်ဴရႈတာ၊ ဖ်က္ဆီးတာ၊ေခ်မႈန္းတာေတြကသာ အလြန္မေကာင္းတဲ့ ကိစၥေတြျဖစ္ပါတယ္။ အလြန္ဆုိးတဲ့ကိစၥေတြက လူထုဆႏၵကို ခုတုံးလုပ္အသံုးခ်တာနဲ႔ အုပ္စုိးသူရဲ႕စိတ္ဆႏၵကို ျပည္သူ႔ဆႏၵအျဖစ္ အတင္းအဓမၼလုပ္ထားတဲ့ ကိစၥ မ်ိဳးေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ဆိတ္ေခါင္းခ်ိတ္ၿပီး ေခြးသားေရာင္းတဲ့ အတုအေယာင္အလိမ္အညာေတြကိုေတာ့ ေဖာ္ထုတ္ဖြင့္ ခ်သြားၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ရွည္ၾကာခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္သမုိင္းမွာ ျပည္သူမ်ားရဲ႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆႏၵကို မ်က္ကြယ္ျပဳခဲ့တာ လွည့္စားအသံုးခ်ခဲ့သူဟာ အုပ္စိုးသူ အဆက္ဆက္နဲ႔စစ္အုပ္စုပဲျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာကို အထင္အရွားဆံုးေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆႏၵကို
ေသာင္းက်န္းသူ အျမစ္ျပတ္ေခ်မႈန္းေရး အျဖစ္ လွည့္စားအသံုးခ်ခဲ့တာကသာလွ်င္ အဆိုးဝါးဆံုး လိမ္ညာမႈ နဲ႔ အလြဲသံုးစားလုပ္မႈျဖစ္ပါတယ္။ လူထုက ဒီလုိလုပ္ရပ္မ်ိဳးေတြကို ရြံရွာမုန္းတီးၿပီး အလြန္စိတ္ပ်က္ပါတယ္။
ဥပမာအားျဖင့္ - ၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒကိုအဓမၼအတည္ျပဳခဲ့ၿပီး (၉၂ ဒသမ ၄၈) ရာခုိင္ႏႈန္းက ေထာက္ခံတယ္ဆုိတဲ့ လိမ္ညာ မႈနဲ႔ ကာခ်ဳပ္ ပါးစပ္ကေန ဆီမန္းမန္းသလိုေျပာေနတဲ့ “ျပည္သူ႔ဆႏၵနဲ႔အညီေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္း”ဆုိတဲ့ ဗလာစကား ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။
“၂၁ ရာစု ပင္လံုႀကိဳဆုိေထာက္ခံပြဲ” ကိုလည္း လမ္းမေပၚထြက္ၿပီး၊ ပန္းၿခံထဲစုေဝးၿပီး၊ ခ်ီတက္ၿပီး ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ၾကတာ မဟုတ္လား။
“၂၀၀၈ အေျခခံဥပဒ” ကို ေလးစားလုိက္နာပါ့မယ္လို႔ က်ိမ္းသစၥာဆုိၿပီးတဲ့ေနာက္ “လမ္းမေပၚဆႏၵျပတာေခတ္ကုန္သြားၿပီ” ဆုိ တဲ့ေလေပြရူးေဝ့လာပါေသးတယ္။အခုေတာ့ အရွိန္ကုန္သြားၿပီလို႔ထင္ရပါတယ္။ အဲဒီေလေပြရူးနဲ႔အတူ ေဝ့တက္လာတ့ဲ အမိႈက္သရုိက္ ေတြလည္း ကြမ္းတံေတြးေတြ စြန္းေပေနၿပီး အခုေတာ့ ေျမမွာဟုိတစဒီတစ ျပန္႔ႀကဲေနကာ ေနာက္တခါ ေလေပြရူးကို ေမွ်ာ္ေငးေစာင့္စား ေနၾကတယ္ ထင္ပါရဲ႕။
အုပ္စုိးသူေတြဘက္က ဖိႏွိပ္မႈ၊ မတရားမႈ ၊ မမွ်တမႈေတြရွိေနသမွ် အုပ္စိုးခံေတြဘက္က ဆႏၵျပမႈ၊ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မႈေတြဟာ ရွိၿမဲရွိေနမွာျဖစ္သလို၊ အုပ္စိုးခံေတြဘက္က ဒီလုိျပန္လည္ျပဳလုပ္တာဟာလည္း တရားမွ်တၿပီး၊ မွန္ကန္ၿမဲ မွန္ကန္ေနမွာျဖစ္ပါတယ္။
“၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” တည္ၿမဲေနသမွ် ဘယ္အစိုးရပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေနပါေစ ဆႏၵျပမႈေတြ၊ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မႈေတြဟာရွိၿမဲရွိေန အံုးမွာပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ရဲ႕အႏွစ္သာရဟာ ျပည္သူလထူထုအေပၚ စစ္အုပ္စုရဲ႕ အတိတ္၊ပစၥဳပၸန္၊အနာဂတ္ ဖိႏွိပ္မႈ၊ မတရားမႈ ၊ မမွ်တမႈ ေတြကို အကာအကြယ္ေပးထားတာေၾကာင့္ပါပဲ။
ညြန္း
အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္၊ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ (၃၀-၈-၂၀၁၆)
၂၁ ရာစုပင္လံုညီလာခံ ဖြင့္ပြဲအခမ္းအနား ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မိန္႔ခြန္း (၁-၉-၂၀၁၆) ေၾကးမံုသတင္းစာ
“တာေတစေနသား” - ဦးႏု (ျမန္မာဘာသာ) ၊ ပထမအႀကိမ္၊ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ၊ ဧရာဝတီစာေပတုိက္၊ နယူးေဒလီ၊ အိႏိၵယႏုိင္ငံ