ႏုိင္၀င္းသီ ● သစ္ပင္တစ္ပင္ႏွင့္စကားစျမည္ (သေရာ္စာ)
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၆၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၆၊ ၂၀၁၆
ဇြန္လရဲ႕မိုးေရစက္မ်ားေတာ့မဟုတ္။ ၾသဂုတ္လ ေနာက္ဆုံးပတ္ရဲ႕ မိုးေရစက္မ်ား။ဖြဲဖြဲလြင့္လြင့္ျဖာက်ေနေသာ မိုးစက္ႏုမွ်င္မ်ားေအာက္၌ တစ္ေပခြဲခန္႔ရွည္မည့္ ငန္းျပားတစ္ေခ်ာင္းကို ကိုင္ၿပီး ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ႏွင့္ ကြၽႏု္ပ္ၾကည့္ေနမိ၏။ ရာသီဥတုအေနအထားမွာ အားကစားသမားမ်ား အႀကိဳက္ျဖစ္ေသာ္လည္း ကြၽႏု္ပ္မွာ မကစားႏိုင္ေသးဘဲ အလုပ္မ်ားေနပါ၏။
ေျမးျဖစ္သူ ေက်ာင္းသို႔ယူသြားမည့္ အပင္ေပါက္တစ္ပင္ကို မည္သည့္အပင္ႏႈတ္ေပးလွ်င္ ေကာင္းမလဲဟု စဥ္းစားေနရင္း ေခါင္းစားေနျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ ထိုငတိပညာရည္ႏို႔စို႔ေန ေသာ ေက်ာင္းေတာ္သာႀကီးမွာ သစ္ပင္စိုက္ပြဲၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲသဲက်င္းပျပဳလုပ္မည္ဟု မေန႔ကတည္း က ထုိငတိက ေျပာျပထားပါ၏။
ေက်ာင္းသားတေယာက္လွ်င္ အပင္ေပါက္တစ္ပင္စီ ယူေဆာင္လာရမည္ဟုလည္း ေျပာျပ ထားပါ၏။ ၿခံေထာင့္၌ေပါက္ေန ေသာ သရက္ပင္ေပါက္တစ္ပင္ကို အျမစ္ပါေအာင္ဆြဲႏႈတ္ၿပီးေတာ့ပဲ ေပးလိုက္ေတာ့မည္ဟု စိတ္ကို တုံးတုံးခ်လိုက္ပါ၏။ သရက္ပင္ေပါက္ကို ႏႈတ္ရန္ အလယ္ေလာက္မွ ဆုပ္ ကိုင္လိုက္ရုံႏွင့္ "ကြၽတ္ကြၽတ္.. ကြၽတ္ကြၽတ္"ဟူေသာစုတ္ထိုးသံကိုၾကားလိုက္ရေသာအခါကြၽႏု္ပ္မွာ အံ့အားသင့္ရပါေလ၏။ ဆက္လက္၍"လုပ္လိုက္ရင္ အရမ္းခ်ည္းပဲဗ်ာ ဒီမွာျဖင့္ နာလို႔ ေသေတာ့မယ္"ဟူေသာ အသံပါးပါး မွ်င္မွ်င္ေလးကို ၾကားရေသာအခါ ပိုလို႔ပင္ အံ့ၾသရ ပါေလ၏။ အဆန္းတကာ အဆန္းဆုံးမွာ ညည္းညဴၿပီး စကားေျပာေနသူမွာလူမဟုတ္ဘဲ ကြၽႏု္ပ္ဆြဲႏႈတ္ေနေသာ သရက္ပင္ေပါက္ ျဖစ္ေနျခင္းပင္ ျဖစ္ပါေလ၏။ ေတာ္ေတာ္အာရုံေနာက္စရာေကာင္းေသာ သရက္ပင္ ေပါက္ပင္ျဖစ္ပါေလ၏။
"သစ္ပင္ႏႈတ္တာမ်ားကြာ...ဘယ့္ႏွယ့္ေၾကာင့္ ဒီေလာက္ညည္းညဴေနရတာလဲ"
"နာလို႔ေအာ္ေနရတာေပါ့ဗ်၊ မနာဘဲနဲ႔ ဘယ္သူက ေအာ္မွာလဲ၊ ကဲ..ခင္ဗ်ားေခါင္းေပၚက ဆံပင္ေမြးေတြကို စုၿပီး ကြၽတ္ထြက္သြားေအာင္ ဆြဲႏႈတ္လိုက္ရင္ ခင္ဗ်ားဘယ့္ႏွယ့္ေနမလဲ"
"ဟ.....ရမလားကြ၊ နာလြန္းက်င္ လြန္းလု႔ိ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္လိုက္မွာေပါ့"
"အဲဒီသေဘာမ်ဳိးပဲေပါ့ ကိုယ့္လူရာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔နာတတ္က်င္တတ္သလိုကြၽန္ေတာ္တု႔ိလည္း နာတတ္က်င္တတ္တာပဲေပါ့"
"ဟုတ္လို႔လားငါ့ေကာင္ရာ၊ ေမာင္ ရင္တု႔ိ သစ္ပင္ေတြဟာ ေမာင္ရင္ေျပာသလိုတကယ္ပဲ နာတတ္က်င္တတ္လို႔လားကြာ"
"ဟာဗ်ာ....ဒီလူ႔ႏွယ္..ေျပာရဆိုရတာ ေတာ္ေတာ္လက္ေပါက္ကပ္လွပါလား။
သစ္ပင္ေတြမွာလည္း အသက္ဓာတ္နဲ႔ဗ်၊ ဇီဝျဖစ္စဥ္နဲ႔ဗ်၊ ဒီ သေဘာသဘာဝေလးေတာင္ မသိဘူးလား ကိုယ့္လူရာ၊ အံ့ပါ့ဗ်ာ"
"ေအာင္မေလးကြာ ငါ့ေကာင္ရာ..မင့္ဟာက အေလ့က်ေပါက္ေနတဲ့ သရက္ပင္ေပါက္ မို႔လို႔သာ ေတာ္ေတာ့တယ္၊ ဥယ်ာဥ္ေတြ၊ ေတာ္ဝင္နန္းေတာ္ေတြထဲမွာမ်ား ေသခ်ာစိုက္ထား ပ်ဳိးထားတဲ့အပင္မ်ဳိးဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြေျပာေနမလဲမဆိုႏိုင္ဘူး"
"ကဲပါဗ်ာ...ခင္ဗ်ားအပိုေတြ ေလွ်ာက္ေျပာမေနပါနဲ႔ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ား အခုဘာလုပ္မွာလဲ၊ ကြၽန္ေတာ့္ကို ႏႈတ္မွာမို႔လား၊ ႏႈတ္ၿပီးရင္ သစ္ပင္စိုက္ပြဲေတာ္ဆိုၿပီး ခင္ဗ်ားတို႔စိုက္ၾကမွာမို႔လား"
"ဒါေပါ့ကြ၊ အခုလို မိုးေလးၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ က်ေနတဲ့ရာသီမ်ဳိးမွာ သစ္ပင္စိုက္ရမွာေပါ့ကြ"
"ရည္႐ြယ္ခ်က္ကေကာင္းသလိုလိုနဲ႔ လုပ္ပုံလုပ္နည္းကေတာ့ အေတာ့္ကိုလြဲေနတယ္ဗ် ကိုယ့္လူရ"
"ေအာင္မယ္...မင္းလို မေလာက္ေလးမေလာက္စား သရက္ပင္ေပါက္ကမ်ားကြာ..ႀကီးက်ယ္လို႔"
"အသက္လည္း မငယ္ေတာ့ပါဘူး ကိုယ့္လူရာ၊ ခုခ်ိန္ထိ ခင္ဗ်ားသေဘာမေပါက္ေသးတာ မ်ားအံ့ပ့ါဗ်ာ၊ ကဲဗ်ာ...ခင္ဗ်ား ကိုကြၽန္ေတာ္ေမးလိုက္မယ္၊ သစ္ပင္စိုက္ပြဲေတာ္ဆိုၿပီး ခင္ဗ်ားတို႔ တစ္ႏွစ္ တစ္ႏွစ္စုိက္ေနတဲ့သစ္ပင္ေတြထဲက ဘယ္ႏွစ္ပင္ မ်ား ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ရွင္တာ ခင္ဗ်ားေတြ႔ဖူးလဲ၊ ကဲ...ခင္ဗ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ေမးလိုက္ၿပီ"
"ဒါကေတာ့......အင္း....အင္း"
"ေျပာေလဗ်ာ၊ ဘယ္ႏွစ္ပင္မ်ားရွင္သလဲလို႔"
"ဒါက ဘယ္လိုေျပာရမလဲဆိုေတာ့ အင္း.....ဟိုနင္းေပါ့ကြာ"
"ဟိုနင္းဒီနင္းေတြေလွ်ာက္ေျပာၿပီး အရူးကြက္မနင္းပါနဲ႔ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ရွင္းေအာင္ေျပာလိုက္မယ္၊ တစ္ပင္မွ မရွင္ဘူးဗ်၊ ဟုတ္တယ္မို႔လား၊ စီမံခ်က္နဲ႔ သစ္ပင္စိုက္ဆိုလို႔သာ စိုက္လိုက္ၾကရတာေလ၊ စိုက္ၿပီးေတာ့လည္း ၿပီးသြားတာပဲမို႔လား၊ တခ်ဳိ႕အပင္ေလးေတြမ်ား မနက္စိုက္ ညေနေသပဲ၊ စိုက္ၿပီးလို႔ေလးငါးရက္ေလာက္ရွင္တဲ့အပင္ဆိုတာခပ္ရွားရွားရယ္"
"အနည္းအက်ဥ္းေလာက္ေတာ့ ရွင္ရင္ ရွင္မွာပါကြာ၊ ဒီေလာက္ အမ်ားႀကီးစိုက္တဲ့ဟာ"
"မရွင္ပါဘူးကိုယ့္လူရာ၊ တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ မိုးၿဖိဳင္ၿဖိဳင္႐ြာတိုင္း ခင္ဗ်ားတို႔တၿမိဳ႕လုံးမွာ သစ္ပင္မ်ိဳးစုံကို ရာနဲ႔ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲသဲ စိုက္လာခဲ့ၾကတာပဲ၊ အကုန္ရွင္ဖို႔မေျပာနဲ႔၊ စိုက္ခဲ့သမွ်ရဲ႕ အပုံငါးဆယ္ပုံလု႔ိတစ္ပုံ ရွင္သြားရင္ေတာင္ ခင္ဗ်ားတို႔ၿမိဳ႕ေပၚ ေနေျပာက္တစ္ခ်က္ ထိုးမွာမဟုတ္ဘူး၊ ၿပီးေတာ့ ေဂဟစံနစ္ေကာင္းမြန္လာဖု႔ိကိုလည္း အဲဒီသစ္ပင္ေတြက အကူအပံ့ လုပ္ေပးဦးမွာ"
"ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ ေလွ်ာက္မေျပာပါနဲ႔ကြာ၊ မင္းထက္ငါနားလည္ပါတယ္"
"နားလည္တယ္သာေျပာတယ္၊ လုပ္လိုက္ရင္ တလြဲခ်ည္းပါပဲလားကိုယ့္လူရာ၊ေအးေလ ခင္ဗ်ားတို႔ဟာက စိုက္ခ်င္လြန္းလို႔ စိုက္လာခဲ့ရတာမွ မဟုတ္တာ၊ ရုံးခ်ဳပ္က ခိုင္းလို႔တို႔၊ အထက္ကစိုက္ခိုင္းလို႔တို႔၊ စီမံခ်က္ရိွလို႔တို႔ဆိုၿပီးတာဝန္အရစိုက္ေနရတာဆိုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ရွင္မလဲဗ်ာ"
"အထက္ကခိုင္းရင္ေတာ့ လုပ္ရတာေပါ့ကြ သူငယ္ခ်င္းရ၊ မလုပ္ရင္ဂိသြားမယ္ေလကြာ၊ မင္းကဝန္ထမ္းမဟုတ္ေတာ့ ဒါေတြေျပာလို႔လည္း နားလည္မွာမဟုတ္ပါဘူးကြာ"
"အဲဒီ အထက္ဆိုတာေတြက လည္းေဂါက္သီးေတြျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္ဗ်၊ မိုးေလး ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္႐ြာတာနဲ႔ သစ္ပင္ေတြ စိုက္ခိုင္းေတာ့ တာပဲ"
"သူတို႔ကိုလည္း သူတို႔အထက္ကစိုက္ခိုင္းလို႔ ေနမွာေပါ့ကြာ၊ အားအားယားယား ဘယ္သူက လာစိုက္ခ်င္မွာမို႔လို႔လဲ"
"အဲဒီ အထက္တို႔၊ ရုံးခ်ဳပ္တု႔ိဆိုတာကလည္း ရယ္စရာေတာ့ အေကာင္းသားဗ်ကိုယ္စိုက္ခဲ့တဲ့အပင္ေတြကို ေသသလား၊ ရွင္သလားလည္း သူတို႔ခမ်ာမသိရွာဘူး၊ သစ္ပင္ေတြ စိုက္ၾကၿပီဆိုရင္ တိုက္ပုံေတြတကားကား၊ ပုဝါေတြတယမ္းယမ္းနဲ႔ ေရွ႕ဆုံးက စိုက္ၾကေတာ့တာပဲ။ ဒီၾကားထဲ မိုး႐ြာခ်လိုက္ရင္ သူတို႔ကို ထီးေျပးမိုးေပးရေသးတယ္၊ အပင္ေပါက္ေတြေဘးမွာ ငုပ္တုတ္ ေမ့ေနတဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ေတြကေတာ့ အဲဒီလူႀကီး သစ္ပင္စစိုက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ ကိုယ့္ေရွ႕က အပင္ေလးကို ေျမႀကီးထဲကို ထိုးထည့္ေပါ့ဗ်ာ"
"ေဟ့ေကာင္.....စကားကိုေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျပာပါကြ"
"ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာ မဟုတ္လု႔ိလား၊ ခင္ဗ်ားပဲ ဒီလုိပုံစံမ်ဳိးနဲ႔ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ စိုက္လာခဲ့ၿပီးၿပီမို႔လား"
"မင္းကိုငါေျပာခဲ့ၿပီးၿပီိေလ၊ စိုက္ဆိုရင္ စိုက္ရပါတယ္လို႔"
"သူ႔အရပ္နဲ႔သူ႔ဇာတ္ကေတာ့ ဟုတ္ေနတာပဲ၊ ေနပါဦးဗ်၊ ေမးစမ္းပါရေစဦး၊ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ အဲဒီအထက္ကလူေတြဆိုတာေဟ့...မႏွစ္က ေမာင္ရင္တို႔စိုက္ခဲ့တဲ့ သစ္ပင္ေတြထဲက ဘယ္ႏွစ္ပင္ ရွင္သလဲဆိုတာ ေမးတဲ့ျမန္းတဲ့လူ တေယာက္တေလမ်ား မရိွဘူးလား"
"ေတာ္ေတာ္ခြက်တဲ့ေကာင္ပါလားကြာ၊ သူတို႔မလဲ စိုက္ဆိုလို႔သာစိုက္ခိုင္းေနရတာေပါ့ကြာ၊ ရွင္တာတို႔ ေသတာတို႔ကို ဘယ္ သိၾကမွာလဲကြ၊ အဲဒီေတာ့ ေမာင္ရင့္ကို ကိုယ္ေျပာလိုက္မယ္။ ဘာမွေစာဒကတက္ဖို႔ မစဥ္း စားနဲ႔သူငယ္ခ်င္း၊ စိုက္ဆိုလို႔ရိွ ရင္စိုက္သာ စိုက္ပစ္လိုက္၊ ဟုတ္ၿပီလား"
"အံ့ပါရဲ႕ဗ်ာ၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စိုက္လာတဲ့ အပင္ေတြထဲမွာ ဘယ္ႏွစ္ပင္ရွင္သန္သလဲ။ ဘယ္ေလာက္ျဖစ္ထြန္းမႈရိွသလဲဆိုတာ တခါမွမစူးစမ္းဘဲနဲ႔ မိုး႐ြာတာနဲ႔ သစ္ပင္ေတြ စိုက္ၾကေဟ့ ဆိုၿပီးေဆာ္ၾသေနတာ ခင္ဗ်ားတို႔ဆီမွာပဲရိွမယ္ထင္ပါရဲ႕"
"ဟာကြာ....ဒီေကာင္ေတာ့ကြာ..ေဟ့ေကာင္..မင္းေတာ္မလား၊ မေတာ္ေသးဘူးလား"
"ဆင္ျခင္တုံတရားကင္းမဲ့တဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔လို ဦးေႏွာက္အဆံေခ်ာင္ေတြနဲ႔လည္း စကားမေျပာခ်င္ပါဘူးဗ်ာ၊ ငၿပိန္းႀကီးေတြ၊ တလုံးခ်ဳိင့္ႀကီးေတြ၊ ဝါးတားတား မႈန္တုန္တုန္ ေကာင္ႀကီးေတြ"
"ဟား ....ဒီေကာင္ကေတာ့......ေျပာေလကဲေလ ပါပဲလားကြာ"
ကြၽႏု္ပ္၏ ေဒါသကား အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ရိွသြားၿပီး ေရေႏြးကရားတအိုးကဲ့သို႔ ပြက္ပြက္ဆူသြားေလ၏။
အကယ္၍ သင္လမ္းႀကံဳမည္ဆိုပါက ကြၽႏ္ုပ္လို ဆယ္အိမ္မွဴးရာထူး အခိုင္အမာရိွေလသူပုဂၢိဳလ္တဦးကို ပမာမခန္႔ဆက္ဆံ သြားခဲ့ေလေသာ အဆိုပါ သရက္ပင္ေပါက္စနေလးအား အုတ္ခဲက်ဳိးႏွင့္ပဲ ထုခဲ့ေလသလား။
ဒါမွမဟုတ္ ပၪၥငါးပါးစလုံးပါသြားေအာင္ တပင္လုံးကိုပဲ ႏုတ္ႏုတ္စင္းခဲ့ေလသလား သိရိွရေအာင္ ကြၽႏု္ပ္၏ အိမ္ေဂဟာသို႔ ဝင္ေရာက္ ေမးျမန္းႏိုင္ပါေၾကာင္း။ ။
ႏိုင္ဝင္းသီ
၃၀ ၊ ၈ ၊ ၂၀၁၆
ေန႔လည္ ၁၁း၅၈
သန္လ်င္ၿမိဳ႕