ေမာင္ေမာင္စုိး ● ပထမအႀကိမ္ ၂၁ ရာစုပင္လုံညီလာခံအား သုံးသပ္ခ်က္ - အပိုင္း (၅)
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၆
● ပါဝင္သင့္ ပါဝင္ထိုက္သူမ်ား အစုအဖြဲ႕
၎အစုအဖြဲ႕သည္ UPDJC တြင္ပါဝင္ေသာ အစုအဖြဲ႕ ၃ ခုမွ အဆိုျပဳထားေသာပညာရွင္အစုအဖြဲ႕ဟု ဆိုရပါမည္။ ဦးကိုကို လႈိင္ကေတာ့ အေျပာင္းအလဲျမန္ဆန္လွ်င္ အႏၲရာယ္ရွိနိုင္သည္ဟု သတိေပးသြားသည္။ မေျပာင္းလဲႏိုင္လွ်င္လည္း ဆင္းရဲ တြင္းနက္ေနေသာ ျမန္မာျပည္အဖို႔ သူ႔သတိေပးခ်က္အရဆိုလွ်င္ ဆုပ္စူးစား႐ူး ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။ တကယ္ေတာ့ ျမန္ျမန္ ေျပာင္းခ်င္လည္း ေျပာင္းရန္ခက္ခဲေနဆဲျဖစ္သည္။
အဆိုပါအစုအဖြဲ႕တြင္ ပါဝင္သူမ်ားအားလုံးလိုလိုက ပညာရွင္႐ႈေဒါင့္မွ ခ်ဥ္းကပ္ေဆြးေႏြးၾကၿပီး ျဖစ္နိုင္ေခ်မ်ားကို ခ်ျပၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သမတရံုးမွတာဝန္ရွိသူတဦးျဖစ္သူ ဦးေဇာ္ေဌးသည္ ထိုအစုအဖြဲ႕တြင္ ပါဝင္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဦး ေဇာ္ေဌးသည္လည္း ပညာရွင္႐ႈေဒါင့္မွခ်ဥ္းကပ္၍ ဖက္ဒရယ္မူႏွင့္ပတ္၍ စဥ္စားဘြယ္ရာ အခ်က္အလက္မ်ားကိုသာ တင္ ျပသြားသည္ကိုေတြ႕ရသည္။
ခ်ဳပ္၍ဆိုရလ်င္ ပါဝင္သင့္ ပါဝင္ထိုက္သူမ်ား အစုအဖြဲ႕မွ နိုင္ငံေရးအရပ္ဖက္စစ္ဖက္ဆက္ဆံေရး စီးပြားေရးစသည့္ကဏၰ ေပါင္းစုံ ပညာရွင္အျမင္ျဖင့္ တက္ေရာက္သူမ်ား ထည့္သြင္းစဥ္းစားနိုင္ရန္တင္ျပျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုရပါမည္။
● လူထုအားခ် ျပျခင္း
၂၁ ရာစုပင္လုံ ညီလာခံအတြင္း အစုအဖြဲ႕အသီးသီးမွ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားအား 1/9/2016 မွစ၍ 3/9/2016 ထိ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွ တိုက္႐ိုက္ထုတ္လႊင့္ျပသနိုင္သည္။ ဤအခ်က္သည္ အလြန္ေကာင္းမြန္သည့္အခ်က္ျဖစ္ၿပီး ညီလာခံအတြင္းရွိတင္ျပၾကသည့္ အျမင္အမ်ဳိးမ်ဳိးအား လူထုကိုယ္တိုင္ ထိေတြ႕သိရွိျပီး စဥ္းစားဆုံးျဖတ္နိုင္ခြင့္ရွိသြားသည္။ ထို႔ျပင္ ညီလာခံတြင္းတင္ျပေသာစာတမ္းအားလုံးသည္လည္း တည္းျဖတ္ခံရျခင္းမရွိဘဲ လြတ္လပ္စြာ တင္ျပခြင့္ရသည့္ စာတမ္းမ်ားျဖစ္သည္။
၂၁ ရာစုပင္လုံ၏ ျမန္မာနိုင္ငံ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အမ်ဳိးသားတန္းတူေရးျပႆနာကို ေျဖရွင္းရန္အတြက္ ပြင့္လင္းျမင္သာမွဳ ရွိသည့္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္တရပ္ဟုဆိုရမည္။ ေညာင္ႏွစ္ပင္ညီလာခံႏွင့္ အေျခခံအားျဖင့္ ကြဲလြဲေသာအခ်က္လည္းျဖစ္သည္။
● အေျဖရွာျခင္း
ဤသုိ႔ညီလာခံတြင္ အစုအဖြဲ႕အသီးသီး၏ အျမင္မ်ားကို ပြင့္လင္းစြာတစုတေဝးတည္း ခ်ျပခြင့္ရျခင္းသည္ပင္ ျမန္မာနိုင္ငံေရး သမိုင္းတြင္ အဆင့္သစ္တခုကို တက္လွမ္းသည္ဟုဆိုရမည္။ အျမင္မတူ အယူအဆမတူဘဲ ႏိုင္ငံေရးအရ ကြာဟခ်က္ၾကီး မားေသာ အစုအဖြဲ႕မ်ားအားလုံး ညီလာခံခန္းမအတြင္းအတူတကြထိုင္၍ တဖက္သေဘာထားကို တဖက္က နားေထာင္ေန ျခင္းသည္ပင္ အဆင့္သစ္တခုျဖစ္ေပသည္။ ယခင္ကာလမ်ားက ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲဆိုသည္မ်ားမွာ တဖြဲ႕ခ်င္း ေဆြးေႏြး ခ့ဲၾကျပီး ယခုက့ဲသုိ႔ နိုင္ငံေရးျပႆနာကို ပြင့္လင္းစြာ ေဆြးေႏြးေျဖရွင္းမ်ဳိးလည္း မရွိၾကေပ။ သုိ႔ေသာ္ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀ နီးပါးကာ လအတြင္း ယုံၾကည္မႈ ပ်က္ျပားခ့ဲျခင္းႏွင့္ အဃာတမ်ား အမုန္းမ်ား ပ်က္ျပယ္ေအာင္ေတာ့ အခ်ိန္ယူရန္ လိုအပ္ေပမည္။
ထို႔သုိ႔ ညီလာခံတြင္ အစုအဖြဲ႕အသီးသီးမွ မိမိတို႔၏အျမင္မ်ားကိုညီလာခံတြင္ ေဖၚျပလိုက္ေသာအခါ အသီးသီး တုန္႔ျပန္မႈမ်ား ေဝဖန္ခ်က္မ်ားကို ၾကားသိရသည္။ မည္သည့္သေဘာထား လြန္သည္၊ မည္သည့္သေဘာထားက ျဖစ္နိုင္ေခ်မရွိ၊ မည္ သည့္သေဘာထားကေတာ့ ေပ်ာ့ေျပာင္းသည္ စသည္ျဖင့္ ေဝဖန္သုံးသပ္ၾကသည္။
၂၁ ရာစုပင္လုံတြင္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္က္ိုင္အဖြဲ႕မ်ား တိုင္းရင္းသား နိုင္ငံေရးပါတီမ်ားဘက္မွေတာင္းဆိုသည္မွာ အ လြန္ ျမင့္သည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ဤသုိ႔ျမင့္မားျခင္းသည္ အေၾကာင္းအခ်က္၂ ခုေပၚတြင္ အေျခခံပုံရသည္။ ပထမ အခ်က္ကေတာ့ အႏွစ္ႏွစ္အလလ ေျပာခြင့္မရခ့ဲသည္မ်ားကို ရွားရွားပါးပါး အခြင့္အေရးရခိုက္ ဖြင့္ဟအံထုတ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ တိုင္းရင္းသားတို႔၏အခြင့္အေရးမ်ားတင္ျပေတာင္းဆိုရာတြင္ ယခင္အေတြ႕အၾကံဳမ်ား ေနာက္ဆံုးတြင္ အစိုးရအာဏာပိုင္မ်ား၏ၾကိဳက္သလိုဆံုးျဖတ္ျခင္းမ်ဳိးကို ခံခ့ဲရေပါင္းမ်ားခ့ဲရာ ၁ က်ပ္ဖိုးေလာက္ေတာင္းမွ ၁၀ ျပားဖိုးရဖို႔မေသခ်ာလွဟူေသာ ခံစားခ်က္အေျခခံေပၚမွ တမင္ျမွင့္၍ ေတာင္းဆိုၾကျခင္းျခင္းျဖစ္သည္ဟု ယူဆရပါသည္။
မိမိအျမင္ကေတာ့ ၂၁ ရာစုပင္လုံညီလာခံတြင္ တူညီေသာ အေျဖတခု ရရွိရန္အတြက္ အစုအဖြဲ႕တခုခ်င္းကို ေဝဖန္သည္ထက္ အစုအဖြဲ႕အားလုံးတင္ျပခ်က္မ်ားထဲမွ တူညီေသာအခ်က္မ်ား ကြာဟမႈၾကီးမားေသာအခ်က္မ်ားကို ရွာေဖြသုံးသပ္၍ ဘုံသ ေဘာတူညီခ်က္ရရွိေအာင္ တဆင့္ျပီးတဆင့္ လွမ္းတက္သြားရန္ လိုအပ္သည္ဟု ယူဆပါသည္။
အေျခခံၾကည့္ျမင္ပုံအရဆိုလ်င္ အစိုးရႏွင့္ လႊတ္ေတာ္က စစ္ပြဲမ်ားကိုရပ္တန္႔ရန္လိုအပ္ျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရးရယူနိုင္မွ တိုင္းျပည္ဖြံ႕ၿဖိဳးတက္နိုင္မည္ဟုယူဆသည္။ စစ္ပြဲသည္မည္သူေၾကာင့္ စသည္ဟူသည့္ တရားခံမရွာခ့ဲေပ။ တပ္မေတာ္ဘက္ကေတာ့ ေဒသစြဲလူမ်ဳိးစြဲမ်ားေၾကာင့္ စစ္ပြဲမ်ားျဖစ္ပြားရသည္ဟုၾကည့္ျမင္ျပီး တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားဘက္ကေတာ့ ပင္လုံ ကတိကဝတ္မ်ားကို ျပည့္ဝစြာအေကာင္မေဖၚ၍ တိုင္းရင္းသားအခြင့္အေရးမ်ားမရ၍ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ရသည္ဟု ၾကည့္ျမင္သည္။ ဤအေျခခံၾကည့္ ျမင္ပုံကြာဟမႈကို ဦးစြာညိႇႏႈိင္းရန္လိုအပ္မည္။
ေနာက္တခ်က္အေနႏွင့္ အစိုးရလႊတ္ေတာ္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ား တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားက ဖက္ဒရယ္ျပည္ ေထာင္စုဟု သုံးႏႈန္း၍ ရည္မွန္းခ်က္ထားရွိၾကေသာ္လည္း တပ္မေတာ္အစုအဖြဲ႕မွ ၂၀၁၈ အေျခခံဥပေဒသည္ ဖက္ဒရယ္ အေျခခံမူမ်ားေပၚတြင္ ေရးဆြဲထားသည္ဟူသည့္အခ်က္တြင္ ရပ္ခံေနျခင္းသည္လည္း ညိႇႏႈိင္းရန္လိုအပ္သည့္ အခ်က္တခု ျဖစ္ေပသည္။
SSR /DDR ႏွင့္ပတ္သက္၍ တပ္မေတာ္က DDR လက္နက္ျဖဳတ္သိမ္းေရးကို ဦးစြာလုပ္ေဆာင္ရမည္ဟုရပ္ခံေနသည္။ ( DDR လုပ္ရန္လိုအပ္သည္ကို အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္ ဝန္ၾကီးတဦးျဖစ္သူ ဦးေက်ာ္တင့္ေဆြက လည္းထည့္သြင္းေျပာဆိုသြားပါသည္။) တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားကေတာ့ SSR အရင္လုပ္ေဆာင္ရန္လိုအပ္သည္။ ျပည္နယ္တပ္မ်ားဖြဲ႕စည္းရန္လိုသည္ဟုရပ္ခံၾကသည္။၎တို႔တပ္မ်ားကို ဖ်က္သိမ္း၍ လက္နက္အပ္မည့္ကိစၥအားလက္မခံႏိုင္ၾကေပ။
တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ား တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားကျပည္ေထာင္စုတပ္မေတာ္တခုတည္းရွိေရးကို လက္ခံေသာ္လည္း ထိုတပ္မေတာ္သည္ အရပ္သားအစိုးရကြပ္ကဲမႈေအာက္တြင္ ရွိရမည္ဆိုသည့္အခ်က္ကို ရပ္ခံၾကသည္။ တပ္မေတာ္အစု အဖြဲ႕မွ ျပည္ေထာင္စုတပ္မေတာ္ တခုတည္းရွိရမည္ဟု ရပ္ခံေသာ္လည္း အရပ္သားအစိုးရေအာက္တြင္ ထားရွိရမည္ဆို သည့္အခ်က္ကို ထည့္သြင္းေျပာဆိုျခင္းမရွိေပ။
ေနာက္လမည့္ကာလအတြင္း တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားအေနျဖင့္ ေနာင္လာမည့္အစည္းအေဝးဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားအ ရ DDR လက္နက္ျဖဳ တ္သိမ္းေရးအား သတ္မွတ္အခ်ိန္ဇယားအတိုင္း လုပ္ေဆာင္ရန္လိုအပ္သည္ဟု တပ္မေတာ္က ရပ္ခံ သည္။ ဒီမိုကေရစီရရွိျပီးျဖစ္၍ လႊတ္ေတာ္လမ္းေၾကာင္းမွ နိုင္ငံေရးျပသနာမ်ားကိုေျဖရွင္း လုပ္ေဆာင္ရန္ တပ္မေတာ္က ရပ္ခံသည္။ တိုင္းရင္းသားမ်ားဖက္ကလည္း နိုင္ငံေရးနယ္ပယ္တြင္ တပ္မေတာ္ပါဝင္ေနေသးျခင္း ဒီမိုကေရစီစနစ္အျပည့္ အဝမရေသးဟု ရပ္ခံၾကသည္။
တပ္မေတာ္အစုအဖြဲ႕မွ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒတြင္ ဖက္ဒရယ္မူမ်ားပါဝင္သည္ဟုရပ္ခံသည္။ တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ား တိုင္း ရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားက ဖက္ဒရယ္အျပည့္အဝရရန္ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ရန္ သုိ႔တည္းမဟုတ္ အသစ္ ေရးဆြဲျပဌာန္းရန္လိုလားၾကသည္။ ယခင္အတိုက္အခံပါတီဘဝက ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံဥပေဒျပင္ဆင္ေရး ၄၃၆ ျပင္ေရးတို႔ အား လူထုအားစည္းရံုးလွဳံ့ေဆာ္ခ့ဲသည့္ NLD သည္ ယခု အစိုးရႏွင့္လႊတ္ေတာ္ကို ခ်ဳပ္ကိုင္နိုင္ၿပီးသကာလ ညီလာခံတြင္ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးအား တခြန္းတပါဒမွ် ေျပာဆိုျခင္းမရွိေပ။
တပ္မေတာ္က ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒတြင္ အေျခခံမူမ်ား ပါဝင္သည္ဟုရပ္ခံေနၾကခ်ိန္တြင္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ား တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားကလည္း ဖက္ဒရယ္ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးတင္ျပၾကသည္။ ထိုတင္ျပမႈမ်ားထဲမွ မည္သည့္တင္ျပခ်က္က ဖက္ဒ ရယ္ျဖစ္ျပီး မည္သည့္တင္ျပမႈက ကြန္ဖက္ဒရိတ္ျဖစ္သည္ကို အရင္ခြဲျခားရန္လိုသည္။ ထို႔အတူ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒပါ ပုဒ္ မ ၄၅၇ ခုတြင္ မည္သည့္ပုဒ္မက ဖက္ဒရယ္မူႏွင့္ မကိုက္ညီသနည္း ေထာက္ျပေဆြးေႏြးပါဟု လမ္းဖြင့္ေပးထားသည္ကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားရန္ လိုသည္။
ANP ပါတီ၏တင္ျပမႈသည္ ကြန္ဖက္ဒရိတ္ဆန္သည္ဟု ေဝဖန္သုံးသပ္ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ ANP ပါတီသည္ တင္ျပခ်က္သာ ျပဳလုပ္နိုင္သည့္ပါတီျဖစ္သည္။ ကြန္ဖက္ဒရိတ္ဆန္သည့္ စာတမ္းတင္ျပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရး တရားစီရင္ေရးႏွင့္ လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႕ထိမ္းခ်ဳပ္မႈကိုလက္ေတြ႕တြင္လည္း က်င့္သုံးေနသည္မွာ UWSA ႏွင့္ NDAA မိုင္းလားအဖြဲ႕တို႔ျဖစ္သည္ကို သတိျပဳရန္ လိုအပ္ေပမည္။
ထို႔ျပင္ တပ္မေတာ္သားအစုအဖြဲ႕မွ ျပည္နယ္မ်ားအား ပထဝီနယ္ေျမေဒသေပၚ အေျခခံ၍ ဖြဲ႕စည္းရန္တင္ျပခ့ဲသည္။ ျပည္ ခိုင္ျဖိဳးပါတီမွ ဦးေအာင္ေသာင္း (ကြယ္လြန္) လည္း ဤအယူအဆ တင္ခ့ဲဘူးသည္။ ရွမ္းျပည္အစားေတာင္ၾကီးျပည္နယ္ ကခ်င္ျပည္နယ္အစား ျမစ္ၾကီးနားျပည္နယ္အျဖစ္ေျပာင္းလဲျပီး လူမ်ဳိးေရးျပႆနာကို ေျဖရွင္းရန္ရည္ရြယ္ခ့ဲသည္။ UNFC မွ ႏိုင္ဟံသာကလည္း တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစုံေနသည့္ တိုင္းျပည္ျဖစ္သျဖင့္ ျမန္မာႏွင့္ဗမာသည္လည္း အတူတူျဖစ္သျဖင့္ တိုင္းျပည္နာမည္ေျပာင္းရန္ တင္ျပေဆြးေႏြးခ့ဲသည္။ ထိုတင္ျပခ်က္ႏွစ္ခုသည္ ခ်ိတ္ဆက္ေနသည္ဟု ဆိုရမည္။
ခ်ဳပ္၍ဆိုရေသာ္ ခြဲထြက္ေရးမပါေသာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္မည္ဆိုသည့္ တူညီနိုင္သည့္ ဘုံသေဘာတူညီ ခ်က္မွအစျပဳ ၍တူညီသည့္အခ်က္မ်ားမွအစျပဳ၍ ကြာဟမႈ ႀကီးမားေသာ အခ်က္မ်ားကို ေျဖရွင္းရန္အတြက္ အေျဖရွာၾကရန္လိုသည္ဟ ုသုံးသပ္ရပါသည္။
● အၾကိမ္ၾကိမ္ညိႇိႏႈိင္းေဆြးေႏြးမႈမ်ား
နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ လိုအပ္သည္က ပါဝင္သည့္ဖက္အားလုံးစိတ္ရွည္ၾကရန္လိုသည္။ တဖက္သာနားခံသာေအာင္ ေျပာဆိုရန္လိုသက့ဲ့သုိုတဖက္သာ မ်က္ေစ့ခံသာေအာင္ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ၾကရန္ လုိအပ္ေပမည္။ ညိႇိႏႈိင္းေဆြးေႏြးၾကရင္းေနာက္ ဆံုးအခ်ိန္ၾကမွ သေဘာတူညီခ်က္ရသည္လည္းရွိသည္ကို ႏွလုံးသြင္း၍ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ညိႇႏႈိင္းေဆြးေႏြးၾကရန္ လိုအပ္ သည္။ ဤသုိ႔ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွကပ္၍ ဆံုးျဖတ္ခ်က္က်သြားေသာအခ်က္ ၃ ခုအား ၂၁ ရာစုပင္လုံညီလာခံေတြ႕ရသည္။
ပထမတခုမွာ 29/8/2016 ေန႔တြင္က်င္းပသည့္ UPDJC ပူးတြဲ အစည္းအေဝးတြင္ တိုင္းရင္းသာသလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားဖက္မွတက္ေရာက္သူမ်ားအား ရာထူးအေခၚအေဝၚမထည့္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ဂယက္ရိုက္မႈ အေတာ္ႀကီးသည္။ ညီလာခံ ဖြင့္ပြဲေန႔တြင္လည္းေကာင္း၊ စာတမ္းဖတ္သည့္ေန႔တြင္လည္းေကာင္း ထည့္သြင္းအသုံးမျပဳခဲ့ေပ။ 1/8/2016 ရက္ေန႔ စာ တမ္းတင္သြင္းခ်ိန္တြင္ RCSS မွ ဒုဗိုလ္မွဴးၾကီး စိုင္းငင္းက တန္းတူေရးႏွင့္ပတ္သက္ျပီးေျပာဆိုရင္း တိုင္းရင္းသားလက္ နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ရာထူးအဆင့္အတန္းထည့္သြင္းေခၚဆိုရန္ ေတာင္းဆိုခ့ဲသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ညီလာခံတတ္ိယရက္မွစ၍ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ရာထူးအေခၚအေဝၚထည့္သြင္းေခၚဆို သည္ကိုေတြ႕ရပါသည္။
အမွန္မွာ ရာထူးအေခၚအေဝၚ မေခၚလ်င္ေတာင္မွ "စိုင္းထူး"ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ "ဂြန္ေမာ္"ဟူ၍၎သုံးစြဲသည္မွာ ရိုင္းျပ သည္ကိုေတာ့ တာဝန္ရွိသူမ်ား သတိမူသင့္သည္။ ရွမ္းဘာသာျဖင့္ "စဝ္"ဟူေသာစကားသည္လည္းေကာင္း၊ ကခ်င္ဘာသာ ျဖင့္ "ဒူကဘာ""ဆလန္ကဘာ"ဆိုသည့္စကားသည္လည္းေကာင္း၊ အၾကီးအမွဴးဟူသည့္ အနက္ရသည္ျဖစ္ရာ "စဝ္စိုင္း ထူး"ဟူ၍လည္းေကာင္း "ဒူကဘာ ဆြန္လြတ္ ဂြန္ေမာ္"ဟူ၍လည္းေကာင္း ေရးသားေဖၚျပပါက ယဥ္ေက်းမႈရွိမည္ကို သတိ မူသင့္သည္။ ညီလာခံတတိယရက္မွစ၍ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ရာထူးအေခၚအေဝၚ ေဖၚျပသုံးစြဲခ့ဲျပီး အစိုးရသတင္း ရုပ္သံမ်ားမွလည္း ဆက္လက္ေဖၚျပေနေပရာ ျပႆနာတခု ေက်ာ္လႊားနိုင္ခ့ဲသည္ဟု ဆိုနိုင္ ပါသည္။
ထို႔အတူ 29/8/2016 ေန့ UPDJC ပူးတြဲေကာ္မတီအစည္းအေဝးတြင္ အဖြင့္ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာၾကားရန္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားအတြက္ ၁ ဦးသာ သတ္မွတ္ေပးခ့ဲသည္။ တိုင္္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားမွ ၂ ဦးသတ္ မွတ္ေပးရန္ NCA မထိုးသည့္ အဖြဲ႕မ်ားဘက္မွ ၁ ဦး၊ NCA လက္မွတ္ထိုးသည့္အဖြဲ႕မ်ားဘက္မွ ၁ ဦး၊ ေျပာၾကားခြင့္ ေတာင္း ဆ္ိုေသာ္လည္း သေဘာတူညီခ်က္မရရွိေပ။ ေနာက္ဆုံးညီလာခံမစမွီ နာရီပိုင္းအလို 30/8/2016 တြင္မွ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားဘက္မွ ၂ ဦး စကားေျပာရန္ သေဘာတူညီခ်က္ရရွိခ့ဲသည္။
ညီလာခံဖြင့္သည့္ေန႔ မြန္းလြဲပိုင္း၌ ညီလာခံတက္ေရာက္သူမ်ား လိုက္နာမည့္စည္းကမ္းမ်ား ဖတ္ၾကားရာတြင္ 1/9/2016 မွ 3/9/2016 ထိျပဳလုပ္မည့္ စာတမ္းမ်ားဖတ္ၾကားရာတြင္ အသံဖမ္းယူျခင္းမျပဳလုပ္ရန္ စည္းကမ္းမ်ားခ်မွတ္ထားခ့ဲသည္။ သုိ႔ ေသာ္ ထိုေန႔ညေနေစာင္းတြင္ ညီလာခံတြင္ တင္ျပေနေသာ စာတမ္းမ်ားအား တိုက္ရိုက္ထုတ္လႊင့္မည္ဟုေၾကညာ၍ မူလ သတ္မွတ္ခ်က္ကို ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွ အေျပာင္းအလဲ ျပဳလုပ္ခ့ဲသည္ကိုေတြ႕ရသည္။
သုိ႔ျဖစ္ရာ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈမ်ားတြင္ အၾကိမ္ၾကိမ္အထပ္ထပ္ျပဳလုပ္ရန္လိိုအပ္သည္ကိုေတြရျပီး အခ်ဳိ႕ေသာ ဆံုးျဖတ္မ်ား သည္ ညိႇိႏႈိင္းေဆြးေႏြးမႈရလဒ္အျဖစ္ ေနာက္ဆုံးမိနစ္ေရာက္မွ သေဘာတူညီခ်က္ ရနိုင္သည္ကို ႏွလုံးသြင္း ျပင္ဆင္ရန္ လို အပ္ေပမည္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္
Mg Mg Soe (ေမာင္ေမာင္စိုး)