ထြန္းဝင္းၿငိမ္း ● သခင္အုန္းျမင့္ ကုိကုိးကြၽန္း ပုိ႔ခံခဲ့ရစဥ္က (၂)
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၂၂၊ ၂၀၁၆
● ကြၽန္းေပၚက ေထာင္
ကြၽန္းမွာ ေကြၽးတဲ့အစားအေသာက္ကတကယ့္ကုိဆုိးတာဘဲဗ်။ ေရာက္ခါစ သုံးရက္ေလာက္က ဘာမွမပါဘဲ ေကြၽးတာ။ အဂၤါေန႔တရက္ပဲ ေလာက္တက္ေနတဲ့ ငါးေျခာက္ေကြၽးတယ္။ က်န္တဲ့ရက္ေတြမွာ ပုိးကုိက္ထားတဲ့ ခပ္ညံ့ညံ့ ပဲဟင္းခ်ဳိရယ္ ငါးပိစိမ္းစားတဇြန္းနဲ႔ လုံးတီး ဆန္ခ်က္ထားတဲ့ ထမင္းတပန္းကန္စာေလာက္ တပုံစံရတယ္။ ပုဒ္မငါးဆုိတာ အသား ရွစ္ေအာင္စရတယ္။ လၻက္ရည္ခ်ဳိ ေကာ္ဖီ ရတယ္။ ဆပ္ျပာ၊ အုန္းဆီ၊ ၾကက္ဥရတယ္။ အဲဒီအခြင့္အေရးေတြ ကြၽန္းမွာ ဘာမွမေပးဘဲ အကုန္ရုပ္သိမ္းပစ္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ စိတ္ဓါတ္က်ၿပီး စိတ္ဓါတ္ပ်က္ျပားသြားေအာင္ မေသရုံတမယ္ ေကြၽးထားတာဘဲ။ ေရာက္ခါစ ဘယ္မွမထြက္ရဘူး။ ေရခ်ဳိးေတာင္ မထြက္ရဘူး။ ေလး၊ ငါးရက္ေနမွ ေလးေယာက္ တတြဲ၊ သုံးေယာက္တတြဲ ထြက္ၿပီး ေရခ်ဳိးရတယ္။
ေနရတာက ေထာင္ဆိုေပမယ့္ ျပည္မမွာရွိတဲ့ေထာင္ေတြလုိ မဟုတ္ဘူး။ ေနထြက္ရာကိုဝဲ ဦးတည္ၿပီး အေရွ႕ေတာင္ခပ္ ယြန္းယြန္းကို မ်က္နွာမူထားတဲ့ စတုဂံပံုသ႑ာန္ သံဆူးၾကိဳးကာထားတဲ့ဝင္းထဲမွာ သစ္သားအေဆာက္အဦး ၁ဝ လံုးကို ၂ လံုးစီေဘးခ်င္းယွဥ္ၿပီး ေဆာက္ထားတာ။ စစ္တန္းလ်ား ဘားတုိက္ေတြနဲ႔ တူတယ္။
အဲဒီအေဆာက္အဦးေတြကို တေဆာင္စီခြဲၿပီး သံၾကိဳးေတြ ထပ္ၿပီး ကာထားေသးတယ္။ သံဆူးၾကိဳးဝင္းေတြက သိပ္မက်ယ္ပါ ဘူး။ အလ်ားေပ ၁ဝဝ အနံေပ ၇ဝ ေလာက္ရွိတာေပါ့။ အေဆာင္ေတြရဲ႕ ေဘးဘက္သံဆူးၾကိဳးေတြမွာ ဝင္းတံခါးၾကီးေတြ တစ္ခုစီထားျပီး တစ္ေဆာင္နဲ႔ တစ္ေဆာင္ ကူးဖုိ႔ အျမင့္ ၄ ေပ အက်ယ္ ၃ ေပေလာက္ရွိတဲ့ ငံု႔ေပါက္ ကေလးေတြ ေဖါက္ထား တယ္။ ဒါေပမဲ့ တံခါးေတြကို အျမဲတန္း ပိတ္ထားတာပဲ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရာက္စက အတြင္းသံဆူးၾကိဳးဝင္းပဲ ကာျပီးကာစရွိေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သံဆူးၾကိဳးအျမင့္တစ္ထပ္ ထပ္ၿပီးကာတယ္။ အျပင္သံဆူးၾကိဳးနဲ႔ အတြင္းသံဆူးၾကိဳးၾကားမွာ ေပ ၅ဝ ေလာက္ ၾကားအက်ယ္ခ်န္ၿပီး ကာထားတာ။ အတြင္းသံဆူးၾကိဳးက ၁၄ ေပေလာက္ ျမင့္မယ္။ အျပင္သံဆူးၾကိဳးက ၁၆ ေပေလာက္ ျမင့္တယ္။ အျပင္ဘက္မွာလည္း သံဆူးၾကိဳးေခြၾကီးေတြ အလိပ္လိုက္ ခ်ထားေသးတယ္။
မီးဖိုအေဆာက္အဦးၾကီး ၂ ခုက ေထာင္ရဲ႕ ဘယ္ညာ ၂ ဘက္မွာ ရွိေနတာ။ တစ္ဖက္က ထမင္းစားခန္း၊ ေနာက္တစ္ဖက္က မီးဖိုခန္းေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘယ္ဘက္က မီးဖိုၾကီးကို ေထာင္က်မီးဖို၊ ထမင္းစားခန္းၾကီးကို ေထာင္မွဴးၾကီးရံုခန္း၊ ညာဘက္ အေနာက္ဘက္မီးဖိုၾကီးကို ပုဒ္မငါး မီးဖို၊ ထမင္းစားခန္းၾကီးကို ဆရာဝန္ေဆးေပးခန္းဆုိၿပီး ေျပာင္းလိုက္တယ္။ ေထာင္က ပင္လယ္ကမ္းစပ္နဲ႔ ကိုက္ ၁ဝဝ ေလာက္ ေဝးတယ္။ ေရမ်က္နွာျပင္ထက္ ေပ ၄ဝ၊ ၅ဝ ေလာက္ ျမင့္တဲ့ ေသာင္စပ္ေျမျပန္႔ေပၚမွာ ေဆာက္ထားေတာ့ ပင္လယ္ေရျပင္ကုိ မလွမ္းမကမ္းမွာ ျမင္ေနရတာေပါ့။
● တင္းၾကပ္တဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး
ေန႔တိုင္း ပဲေရလံုျပဳတ္နဲ႔ လံုးတီးဆန္ေပၚမွာ ငပိကေလးလက္တဆစ္ေလာက္ကို အာဟာရအျဖစ္ စားေနရတာဘဲ။ စားေရးေသာက္ေရးနဲ႔ ေဆးလိပ္ျပႆနာက ေန႔တုိင္း တိုက္ပြဲဝင္ေနရတာ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ေထာင္ဝင္းအတြင္းထဲက သဲေပၚမွာ ေပါက္ေနတဲ့ အရြက္နုကေလး ေတြကိုႏုတ္ ေရေဆးၿပီး တို႔စားၾကတာဘဲ။ ဘာပင္လဲ မေခၚတတ္ဖူး။ မံုလာပင္ေပါက္နဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္တူေတာ့ သဲမံုလာလုိ႔ နာမည္ေပး ထားၾကတာ။ ေဆးလိပ္အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ နားပူလြန္းလုိ႔ ေဆးရြက္ၾကီး သံုးပိႆာေလာက္ရတယ္။ အဲဒီေတာ့ အေတာ္ အဆင္ေျပ သြားတယ္။ စကၠဴဆုိလုိ႔ အတုိအစမက်န္ေအာင္ ဝါဒါေတြက သိမ္းပစ္လုိက္ေတာ့ လိပ္ေသာက္ဖုိ႔ စကၠဴမရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ေရခ်ိဳးသြားရင္း ေရတြင္းနားမွာ ေပါက္ေနတဲ့ သဖန္းရြက္ေတြ ကိုခူးျပီး သဲနဲ႔ဖိၿပီး လိပ္ေသာက္ရတာ။ အဲဒီ သစ္ရြက္ေတြကို ေထာင္မွဴးေတြ႔ရင္ သိမ္းၿပီး လႊင့္ပစ္တတ္ေသးတယ္။
ေနထိုင္ေရး ၾကပ္တည္းမႈက ျပည္မအက်ဥ္းေထာင္ေတြထက္ အမ်ားႀကီးဆုိးတာေပါ့။ ဒီလုိေနေနရတဲ့အထဲ တခါတေလ သေဘၤာေတြ လာျပီး ျပန္ထြက္တဲ့အခါ အေဆာင္ေတြကို တစ္နာရီေလာက္ ပိတ္ထားေသးတယ္။ သေဘၤာထြက္သြားျပီးမွ ျပန္ဖြင့္တာ။ အဲဒီအခ်ိန္က ေႏြရာသီဆုိေတာ့ သေဘၤာေတြ စက္ေလွေတြ လာတဲ့အခါတိုင္း ရြာမလုိ႔ေခၚတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေနရာနဲ႔ ၇ မိုင္ေလာက္ေဝးတဲ့ ကြၽန္းရဲ႕ ေျမာက္ဖ်ားဘက္မွာ ဆိုက္ေလ့ရွိတယ္။ အဲဒီရြာမဘက္က သေဘၤာထြက္တာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကုိ ေထာင္ပိတ္ လူစစ္တာေတြ လုပ္ေသး တယ္။ ေန႔တိုင္းလည္း တလာစီတယ္။ အျပင္ေရခ်ိဳးသြားရင္း ေကာက္လာတဲ့ အုန္းမႈတ္ခြက္ပဲ့ေတြ ခရုခြံေတြကိုေတာင္ သိမ္းတတ္ ေသး တယ္။ အဲဒီခြက္ေတြ ခရုခြံေတြက တျခားသံုးဖုိ႔ မဟုတ္ဘူး။ ဟင္းထည့္စားဖုိ႔နဲ႔ ဟင္းခပ္ဖုိ႔ ဇြန္းလုပ္ဖုိ႔အတြက္ေပါ့။
ခ်ိဳးေရက လက္ယက္ရြံ႕တြင္းက ေရေတြခ်ဳိးရတာပဲ။ ေသာက္ေရကလည္း အဲဒီေရကိုပဲ စစ္ၿပီး ေသာက္ရတာ။ ဘယ္လိုပဲစစ္စစ္ ထံုးႏွစ္နဲ႔ မလြတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေသာက္ေနတဲ့ အဲဒီေရေတြကို ေရေႏြးက်ိဳၾကည့္လိုက္ရင္ ေအာက္ေျခမွာ ထံုးလက္ နွစ္လံုးေလာက္ တင္ေနတာပဲ။ ေရာက္ခါစက ကြၽန္ေတာ္တို႔ထားတဲ့ေထာင္နဲ႔ ပင္လယ္ျပင္အၾကားကြက္လပ္မွာ ေလယာဥ္ပ်ံ ကြင္း လုပ္ဖုိ႔ဆုိျပီး အဲဒီေနရာက အုန္းပင္ေတြကို ဘူဒိုဇာနဲ႔ ထိုးလွဲပစ္တယ္။ အုန္းပင္ ၇ဝဝ ေလာက္ရွိတယ္။ ကိုကိုးကြၽန္းမွာရွိတဲ့ အုန္းပင္ေတြက တစ္ပင္မွာ အလံုး ၃ဝဝ ေက်ာ္ ၄ဝဝ ေလာက္ သီးေတာ့ အုန္းသီး အလြန္ေပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဘူလ္ဒိုဇာေမာင္းတဲ့ တပ္သားက အုန္းသီးေတြတင္လာျပီး သံဆူးၾကိဳး ကေန ငတ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကုိ ေပးတာေတာင္ အေစာင့္ေထာင္ၾကပ္က ေပးခြင့္မျပဳဘဲ ဖမ္းၿပီး ရံုးတင္ေသးတယ္။
● ပထမကုိကုိးကြၽန္း ေရာက္ၾကသူမ်ား
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကြၽန္းမွာ ေနခဲ့ရတဲ့အေခါက္ကုိ ပထမကြၽန္းလုိ႔ေခၚၾကတယ္။ ဇင္ေယာ္ တထပ္သေဘၤာနဲ႔ ပုိ႔တဲ့ အဲဒီအေခါက္မွာ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ေလထီးဗုိလ္အုန္းေမာင္၊ လမ္းစဥ္သတင္းအယ္ဒီတာ ကုိေစာလြင္၊ ပမညတ သခင္ဗေမာင္၊ မုတၱမ သခင္ဗတင္၊ ပမညတ ကုိလွဝင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႕ ဗုိလ္ထြန္းစိန္၊ အလံနီ ကိုကုိေလးစတဲ့သူေတြ ၅၂ ေယက္ပါလာ တာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အျပင္ ဒုတိယအသုတ္နဲ႔ တတိယအသုတ္ ထပ္ေရာက္လာေသးတယ္။ ၁၉၅၉ ခု မတ္ ၁၉ မွာ ဒုတိယအသုတ္ေရာက္တယ္။ သခင္ေဖေဌး၊ ပမညတေတြနဲ႔ ပုဒ္မငါး ၅ဝ ေက်ာ္ေလာက္ ပါတယ္။ သခင္ေဖေဌးနဲ႔ ဟသၤာ တခရုိင္က ဗကသ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ ကုိေအာင္ခ်မ္း၊ ကုိေမာင္ေမာင္ႀကီး၊ ကုိေအာင္ထြန္း၊ ပီစီပီက ကုိဖုိးဆင့္အပါအဝင္ ပုဒ္မငါး အက်ဥ္းသား ၂ဝ ေက်ာ္ေလာက္ကုိ ဘုိကေလးၿမိဳ႕နယ္ထဲက ေဂၚတူးကြၽန္းအက်ဥ္းေထာင္ကေန ေခၚလာတာ။
တတိကအသုတ္က ၁၉၅၉ ခု ေမလ ဂ ရက္မွာ ေရာက္တာေပါ့။ ပုဒ္မငါး ၂၈ ေယာက္ပါတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အကုိ ဦးေအာင္သန္း ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ညီ ဖ်ာပုံဦးလွေသာင္း၊ သခင္ျမသန္း၊ သခင္ခင္ေဇာ္၊ ကုိခင္ေမာင္အုန္း၊ ကုိေဖေအာင္၊ ဆရာႀကီး သခင္ ကုိယ္ေတာ္မႈိင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႕က ဝတ္လုံကုိထြန္းတင္၊ ျမသန္းတင့္၊ ကုိတင္စုိး၊ ကုိသန္းေစာ၊ ဖုိးသာေဘးတုိ႔ ပါၾကတယ္။ သုံးသုတ္ေပါင္း ၁ဝဝ ေက်ာ္ ရွိတယ္။ ဒုတိယ ကုိကုိးကြၽန္းဆုိတာ ဗုိလ္ေနဝင္းအာဏာသိမ္းတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတက္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲပ်က္ေတာ့ အကုန္လုိက္ဖမ္းထားတဲ့ တုိင္းရင္းသားေတြ၊ ဗကသ၊ တကသ ေက်ာင္းသားေခါင္း ေဆာင္ေတြ၊ လက္ဝဲႏုိင္ငံေရးသမားေတြထဲက ၂၃ဝ ေက်ာ္ ကြၽန္းပုိ႔တဲ့ အေခါက္ကုိ ေျပာတာ။ သူတုိ႔က ၁၉၆၉ ကေန ၁၉၇၁ ထိ သုံးႏွစ္နီးပါးၾကာ ကြၽန္းမွာေနခဲ့ရတာ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ပထမ ကြၽန္းက တႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ေနခဲ့ရတာေပါ့။
● အစာငတ္ခံတိုက္ပြဲ
၁၉၅၉ ခု ဒီဇင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔မွာ အလံနီပါတီက သခင္ေဖေ႒းက တစ္ဦးခ်င္းအေနနဲ႔ အစာငတ္ခံတိုက္ပြဲ စတုိက္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြက လံုးဝလႊတ္ေပးေရး၊ ျပည္မေထာင္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေပးေရးနဲ႔ ပုဒ္မ ၅ အခြင့္အေရး အျပည့္အဝ ရရွိေရး၊ ရရွိထားတဲ့ အထူးတန္းအခြင့္အေရးမ်ား ရရွိေရးေတြေပါ့။
သခင္ေဖေ႒းက ေထာင္ထဲမွာ ၁၁ နွစ္ေက်ာ္ ၾကာေအာင္ေနေနရတဲ့သူ။ ၁၉၄၉ ခုနွစ္ေလာက္က အဖမ္းခံရျပီး မတရားသင္း ပုဒ္မနဲ႔ ေထာင္ ၂ နွစ္ခ်ထားတာ။ ႏွစ္ေစ့ေတာ့ လႊတ္မေပးဘဲ ပုဒ္မ ၅ နဲ႔ ဆက္ၿပီးေတာ့ ခ်ဳပ္ထားတာ။ သူက ႏွိပ္စက္ခံရတဲ့ ဒဏ္ေတြေၾကာင့္ ေခါင္းနဲ႔ လည္ပင္းၾကီးေစာင္းၿပီး ေျခလက္ေတြ မသန္စြမ္းသူျဖစ္တယ္။ လမ္းသြားရင္ တုတ္ေကာက္နဲ႔ေထာက္ နားနားၿပီးသြားရတာ။ ေရခ်ိဳးတဲ့အခါ၊ ထမင္းစားတဲ့အခါ၊ ေနာက္ေဖးေနာက္ဖီသြားတဲ့အခါ လူတစ္ေယာက္အကူအညီ မပါဘဲ မျဖစ္နိုင္ဘူးေပါ့။
သူလို ဒုကၡသည္ၾကီးတစ္ေယာက္ကုိ နွစ္ရွည္လမ်ားလည္း ဖမ္းဆီးထားေသးတယ္။ ေဂၚတူကြၽန္းေထာင္ကေန ကိုကိုးကြၽန္း ေထာင္ ပုိ႔ၿပီးေတာ့လည္း ညွင္းပန္းထားေသးတယ္။ သည္းမခံနိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနရေတာ့ ထိပ္ဆုံးကေန တုိက္ပြဲဝင္ ေတာ့ တာေပါ့။ သခင္ေဖးေ႒းက ဒီဇင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔မွာ အစာငတ္ခံဆႏၵျပဖုိ႔ အာဏာပိုင္ေတြကို အေၾကာင္းၾကား လိုက္တာနဲ႔ သူတုိ႔လည္း ေတာ္ေတာ္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားၾကတာပဲ။ သခင္ေဖေ႒းအေနနဲ႔ တစ္ဦးခ်င္းဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ လုပ္တာျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔တုိက္ပြဲကုိ တျခားပါတီ အဖြဲ႕အစည္းေတြက ေထာက္ခံၾကပါတယ္။ ဝန္းရံေပးဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားၾကတယ္။
ဒီဇင္ဘာလ ၁၁ ရက္ေန႔မွာ မီးျပသေဘၤာနဲ႔ ဒုတိယေထာင္မင္းၾကီးဦးျငိ္မ္းလိႈင္ ဗဟိုလံုျခံဳေရးေကာင္စီက အထူးတာဝန္နဲ႔ ေစလႊတ္လို္က္တဲ့ ဗိုလ္ၾကီးလွေမာင္တို႔အျပင္ တျခား ဗိုလ္ ၃၊ ၄ ေယာက္ပါလာတယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ေထာင္ထဲကုိ လွည့္ပတ္ၾကည့္ျပီး သခင္ေဖေ႒းနဲ႔ သြားေတြ႔တယ္။ ေထာင္မင္းၾကီးနဲ႔ ဗိုလ္ၾကီးလွေမာင္တို႔က သခင္ေဖေ႒းကုိ သည္းခံၿပီး ေစာင့္ေပးပါ။ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို စာနွင့္ေရးၿပီး ေတာင္းဆိုကာ အစာငတ္ခံတိုက္ပြဲကိုရပ္လုိက္ေစခ်င္တယ္။ ေတာင္းဆို ခ်က္ေတြကို စဥ္းစားေပးပါမယ္ဆုိၿပီး ကတိျပဳဝန္ခံေျပာဆိုေတာ့ သခင္ေဖေ႒းက အဲဒီေန႔မွာပဲ အစာငတ္ခံတိုက္ပြဲကို ရပ္ေပး လိုက္တယ္။
ျပည္မမွာလည္း အိမ္ေစာင့္အစုိးရသက္တမ္းျပည့္ခါနီး ေနာက္အစုိးရကုိ အာဏာလႊဲရေတာ့မွာေတြနဲ႔ ကြၽန္းတုိက္ပြဲကုိ ဆက္ ၿပီး မႀကီးထြားေစခ်င္တာလည္းပါမွာေပါ့။ အဲဒီကာလကစၿပီး ေရဒီယုိနားေထာင္ခြင့္ေတြ ျပန္ရတယ္။ ကြၽန္းကုိ စေရာက္က တည္းက ရုပ္သိမ္းထားတဲ့ ပုဒ္မငါး အခြင့္အေရးေတြ ျပန္ေပးတယ္ဆိုၿပီး ေဆးလိပ္၊ နို႔ဆီစေသာပစၥည္းေတြ ထုတ္ေပးတယ္။ ဒီဇင္ဘာ ၁၅ ရက္ေန႔ေလာက္ က်ေတာ့ ပါလီမန္ဖ်က္သိမ္းလိုက္တဲ့သတင္းေတြ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပေပးေတာ့မယ္ဆုိတဲ့ ေၾကညာခ်က္ေတြကို ၾကားရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။
● ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ၿပီ ကြၽန္းဌာနီ
ဒီဇင္ဘာလ ၂၃ ရက္ေန႔ ညဘက္မွာ ကိုကိုးကြၽန္းမွ နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကုိ ဒီဇင္ဘာလ ၃၁ ရက္ေန႔အမီ ျပန္ေခၚ မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေရဒီယိုက ၾကားရတယ္။ အဲဒီေန႔ကစ သေဘၤာလာမည့္ရက္ကိုေမွ်ာ္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ ေပ်ာ္ၾက တာေပါ့။ ၈ ေဆာင္ဘက္က စာေရးဆရာျမသန္းတင့္၊ ကိုတင္စိုး၊ ဘိုးသာေတး၊ ကိုခင္ေမာင္အုန္းတို႔ လူသိုက္ေတြက ၿမိဳ႕မ ၿငိမ္းရဲ႕ ျပည္ေတာ္ဝင္သီခ်င္းကုိ သံျပိဳင္ဆိုေနၾကတာဘဲ။ အေစာင့္ဝါဒါမ်ားေတြလည္း ဘာမွမတတ္ႏုိင္ဘူး။ တံခါးေတြလည္း အလိုလိုပြင့္ေနျပီ။ ေထာင္ဝင္းထဲမွာရွိတဲ့ အုန္းပင္ေတြက အုန္းသီးေတြကိုလည္း ေထာင္မွဴးေတြအလစ္မွာ အေစာင့္ဝါဒါေတြ ေရွ႕မွာပဲ အကုန္တက္ခူးျပီး စားပစ္လုိက္ၾကတာ။
ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ရက္ မနက္ပုိင္းမွာ အထူးလႊတ္လိုက္တဲ့ သီဟသေဘၤာက ကိုကိုးကြၽန္း ၇ မိုင္ အက်ဥ္းေထာင္ကုိ ဆိုက္ကပ္လာ တယ္။ ညေန ၅ နာရီေလာက္မွာ ေထာင္က ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုး လူ ၁ဝဝ ကိုထုတ္ၿပီး သေဘၤာေပၚကုိ တင္ထားလုိက္တယ္။ ေနာက္ေန႔ နံနက္ ၆ နာရီခြဲေလာက္ ထြက္ျပီး ကြၽန္းေျမာက္ဖက္ဖ်ားေလယာဥ္ပ်ံကြင္းတည္ရွိတဲ့ ရြာမဘက္က တံတားေဆာက္ ဖုိ႔ တိုင္းတာေနၾကတဲ့ ဗမာ့ေရတပ္မေတာ္က အင္ဂ်င္နီယာေတြ တင္ေခၚခဲ့တာ။ မနက္ ၁ဝ နာရီေလာက္ ထြက္လာၿပီး ရန္ကုန္ကုိ ေနာက္တစ္ေန႔ ဒီဇင္ဘာ ၂၉ ရက္ေန႔ ေန႔တစ္နာရီမွာ ေရာက္တယ္။
● အင္းစိန္က ေနာက္ဆုံးေန႔ရက္မ်ား
ဒီေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကုိ အင္းစိန္ေထာင္ၾကီး ပို႔လုိက္တာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကိုကိုးကြၽန္းျပန္ေတြကုိ သီးျခားတိုက္ထဲ မွာ ထားတယ္။ သက္ဆိုင္ရာေတြရဲ႕ အထူးအမိန္႔အရ သီးျခားခြဲထားတာတဲ့။ အင္းစိန္ေထာင္ေရာက္ေတာ့ ေထာင္ဥပေဒ အတုိင္း ခံစားခြင့္ေတြ အတိအက်ရေတာ့ စားေသာက္ေနထုိင္ေရးက အဆင္ေျပပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့လႊတ္ေပးမယ္ဆုိတာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မသိဘူး။ ေနာက္တခု က ကိုကိုးကြၽန္းေထာင္ထက္ဆိုးဝါးတဲ့ ေဂၚတူကြၽန္းေထာင္ပို႔ပစ္မယ္ဆုိတာေတြနဲ႔လည္း ျခိမ္းေျခာက္တုန္းပဲ။ ေထာင္ထဲက ဆုိရုိး စကားတခုရွိတယ္။ ေထာင္ဆုိတာ အဝင္လြယ္သေလာက္ အထြက္ခက္သတဲ့။ သိပ္မွန္တာဘဲ။ ဖမ္းတုန္းက လြယ္လြယ္ေလး ထည့္လုိက္ တာဘဲ။ သူတုိ႔က လႊတ္ေပးဖုိ႔က်ေတာ့ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ စီစစ္လုိက္တာ။ ရုိက္ႏွက္၊ ၿခိမ္းေျခာက္၊ ႏုိင္ငံေရး အညြန္႔က်ဳိးေအာင္ ကတိဝန္ခံခ်က္ လက္မွတ္ေတြ ထုိးခုိင္း။ စိတ္ဓါတ္ေတြ မပ်က္ပ်က္ေအာင္ ေငြေၾကးေတြ၊ ရာထူးေတြ၊ အခြင့္အေရးေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြကုိ ဖ်က္ဆီးပစ္တယ္ဆုိတာ စစ္အုပ္စု ထုံးစံဘဲ။
၁၉၆ဝ ခု ဇန္နဝါရီ ၁၆ ရက္ေန႔မွာ တစ္သုတ္၊ မတ္လ ၃၁ ရက္ေန႔မွာ တစ္သုတ္ လႊတ္ေပးတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔မပါဘူး။ ကြၽန္ ေတာ္တို႔က လက္မွတ္လည္း မထုိးဘူး။ က်န္တာေတြလည္း မလုိက္ေလ်ာၾကေတာ့ ေနာက္ဆံုး ေမလ ၁၄ ရက္ေန႔ လႊတ္တဲ့ အသုတ္မွ ကြၽန္ေတာ္ရယ္ ကိုေစာလြင္၊ ကိုလွဝင္း၊ ကုိေအာင္ဘန္း၊ ကိုခင္ေမာင္အံုးတို႔ လြတ္လာေတာ့တာပါပဲ။
ထြန္းဝင္းၿငိမ္း
(၁၃-၉-၂ဝ၁၆)
သခင္အုန္းျမင့္ (၂၈-၄-၁၉၁၈ မွ ၁၇-၉-၂ဝ၁ဝ) ကြယ္လြန္ျခင္း ၆ ႏွစ္ေျမာက္ အမွတ္တရ ဂါရဝအျဖစ္ ေရးသားပါတယ္။