(မိုးမခ) ေအာက္တိုဘာ ၈၊ ၂၀၁၆
“Never speak ill of the dead” ခုခံေခ်ပပိုင္ခြင့္ မရွိေတာ့တဲ့ ေသသူတဦးတေယာက္ အေၾကာင္းကို မေကာင္းမေျပာသင့္ဘူး ဆိုတာဟာ အေရွ႕တိုင္းေကာ၊ အေနာက္တိုင္းမွာပါ လူ႕ယဥ္ေက်းမႈ အျဖစ္ လက္ခံက်င့္သံုးေလ့ ရွိတဲ့ လူ႔အေျခခံ က်င့္ဝတ္ တခုပါ။
“သမိုင္းကို ျပန္သံုးသပ္ရင္ ဘယ္သူ႔ အေပၚမွ အားနာလို႔ မရဘူး” ဆိုတာလည္း မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဝဖန္ခ်က္၊ သံုးသပ္ခ်က္က သမိုင္းဆိုင္ရာ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ဖို႔လိုပါတယ္။
“အရည္အခ်င္းက သာမန္ပါ”၊ “အနားျပာပါ” ဆိုတဲ့ အေျပာမ်ိဳးေတြကေတာ့ သမိုင္းတန္ဖိုးမဲ့သလို ဘက္မလိုက္တဲ့ တတိယ အစုအဖြဲ႕ရဲ႕ အကိုးအကား အခ်က္အလက္ အေထာက္အထားေတြလည္း ျပႏိုင္ဖို႔လိုပါတယ္။
အခု ထြက္လာတဲ့ ဦးဝင္းထိန္ ေရးတဲ့ “ဗိုလ္ႀကီး အုန္းေက်ာ္ျမင့္ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈ (ေကာင္းကင္သစ္ စာေပထုတ္၊ ၂၀၁၆ ေအာက္တိုဘာ၊ တန္ဖိုး ၃,၀၀၀ က်ပ္)” စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၂၂-၂၃၊ “အုန္းေက်ာ္ျမင့္ကို ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အကဲျဖတ္ခ်က္”ပါ အထက္မွာ စကားလံုး ေရးသားခ်က္ေတြကို ေခတ္ၿပိဳင္ထဲက မွန္၏၊ မွား၏ ျပန္လည္ သံုးသပ္ေဝဖန္တဲ့ စာေတြ ဖတ္ခ်င္မိပါတယ္။ စာအုပ္ပါ ဗိုလ္ႀကီးအုန္းေက်ာ္ျမင့္ကို ညႊန္းဆိုတဲ့ “ဗိုလ္က်တယ္၊ အႏိုင္က်င့္တယ္၊ ၾသဇာျပတယ္” စတဲ့ အက်င့္စရိုက္ကို ပံုေပၚေစတဲ့ စကားလံုးေတြ အတြက္လည္း ျပန္လည္ ေျဖရွင္းမယ့္သူ ေပၚလာႏိုင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
စာေရးသူ ဗိုလ္ႀကီးေဟာင္းလည္း ျဖစ္တဲ့ အမႈတြဲလည္း ျဖစ္တဲ့ ဦးဝင္းထိန္ဟာ ဗိုလ္ႀကီး အုန္းေက်ာ္ျမင့္ကို ဘာေၾကာင့္ အဲဒီလို မွတ္ခ်က္ ျပဳသလဲဆိုတာ စဥ္းစားစရာပါ။ အဲဒီေခတ္ မတူညီတဲ့ စစ္ေက်ာင္း ႏွစ္ခု ျဖစ္တဲ့ OTS, DSA စစ္ဗိုလ္အခ်င္းခ်င္း ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ အရင္းခံ ၿပီးမ်ား ေျပာသလား ေတြးခ်င့္စရာပါ။
အရပ္သား အျမင္နဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ လူငယ္ဘဝမွာ အထက္-ေအာက္ အမိန္႔ေပး စနစ္ ပံုစံသက္သက္မဟုတ္ဘဲ “တကၠ သီလ” ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္ၾကံစည္ျခင္း အက်င့္ကို ျပဳစုု ပ်ိဳးေထာင္ အေလ့အက်င့္ တည္ေဆာက္မႈ (စနစ္က ခြင့္ျပဳသေလာက္) တတ္စြမ္းသမွ် ေပးႏိုင္တဲ့ အရပ္သား ဆရာ၊ ဆရာမေတြ ရွိရာ အရပ္ေက်ာင္း တကၠသိုလ္ကို တက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဗိုလ္ႀကီး အုန္းေက်ာ္ျမင့္ကို ပို အမွတ္ေပးမိပါတယ္။
တခ်က္က စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးမွာ ႀကီးႏိုင္ငယ္ညွဥ္း လုပ္တတ္ဖို႔ ေမြးျမဴသင္ၾကားျခင္းကို စနစ္တက် ခံခဲ့ရတဲ့ စစ္တပ္နဲ႔ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းမွာ “ဗိုလ္မက်သူ၊ အႏိုင္မက်င့္တတ္သူ၊ အနည္းဆံုးအဆင့္ ၾသဇာ မျပသူ” စစ္ဗိုလ္ ရာထူး လက္ရွိ၊ လက္မဲ့ ဘယ္ေလာက္မ်ားေကာ ရွိႏိုင္မလဲ ေတြးမိပါတယ္။ အခုအခ်ိန္အထိ ျမင္ေနရတာကေတာ့ ေနရာတိုင္းမွာ ဗိုလ္က်ေနတဲ့ လက္ရွိစစ္ဗိုလ္ေတြ၊ စစ္ဗိုလ္ေဟာင္းေတြ၊ စစ္ဗိုလ္ျပဳတ္ေတြပါပဲ။ NLD ပါတီထဲမွာကိုပဲ ျမင္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ အနည္းဆံုး အဆင့္ ဗိုလ္က်တဲ့ စကားေတြ ေျပာတာ အျမဲ ၾကားရတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ - “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို တင္ျပၿပီး ရာထူးက ျဖဳတ္လိုက္တယ္” ဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳးဟာ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ရဲ႕ စကားလား၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ စကားလား ေဝဖန္ခ်င့္ခ်ိန္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။
ဗိုလ္ႀကီး အုန္းေက်ာ္ျမင့္ ၾကံစည္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းကို ျဖဳတ္ခ်လိုတဲ့ အမႈဟာ လက္ေတြ႕ပိုင္းနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ အႏွစ္သာရပိုင္း အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိေကာင္းရွိႏိုင္ေပမယ့္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အဓိက ျပႆနာ ဟာ မ-ဆ-လ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ေၾကာင့္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း အမွဴးျပဳတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား ကိုယ္က်ိဳးရွာမႈေၾကာင့္ ဆိုတဲ့ အေျခခံ သိျမင္မႈ၊ ေျမာ္ျမင္မႈကိုေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳရမွာ ျဖစ္တယ္လို႔လည္း ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္း ဆို မ်က္ေမႊးေထာ္ ေမာ္လို႔မၾကည့္ဝံ့တဲ့ ေခတ္မွာ လုပ္ၾကံ ျဖဳတ္ခ်ဖို႔ အထိ ၾကံစည္ဝံ့တဲ့ သတၱိဟာလည္း သူရဲေကာင္းေခၚထိုက္ပါတယ္။ ေရးသားၿပီးထဲက အဲဒီ ေခတ္ သမိုင္းနဲ႔ မွတ္တမ္းစာအုပ္ေတြမွာလည္း ဒီလိုပဲ သံုးသပ္ၾကပါတယ္။
ဗိုလ္ႀကီးအုန္းေက်ာ္ျမင့္လို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြနဲ႔ သူ႔ ျဖစ္စဥ္ထက္ ေစာတဲ့ ၁၉၆၀ ဆယ္စုႏွစ္ ေႏွာင္းပိုင္းမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ မ-ဆ-လ စစ္တပ္ရဲ႕ ကရင္လူထု အေပၚ ရက္ရက္စက္စက္ ျပဳမူ ပံုေတြကို သိျမင္ရလို႔ ဗိုလ္ေနဝင္းကို သတ္ျဖတ္ဖို႔ ၾကံစည္ခဲ့ဖူးတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ ေဒါက္တိုင္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိ ကရင္လူမ်ိဳး ဗိုလ္ႀကီး ေက်ာ္စြာျမင့္လို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဆန္႔က်င္ေရး သမိုင္းမွာ မွတ္တမ္းဝင္ အသိအမွတ္ျပဳရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါကို ဗိုလ္ႀကီးအုန္းေက်ာ္ျမင့္ အမႈတြဲနဲ႔ အတူ အေရးယူခံရတဲ့ စာေရးသူ ဗိုလ္ႀကီးေဟာင္း ဦးဝင္းထိန္က သူ႔ကုိ တပ္က စစ္ေဆးစဥ္ ဒီကိစၥကို သိလ်က္နဲ ဘာေၾကာင့္ သတင္းမပို႔သလဲ ေမးခြန္းကို “အုန္းေက်ာ္ျမင့္ ပါမွေတာ့ အျဖစ္ရွိမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္လို႔ သတင္းမပို႔တာ” (စာမ်က္ႏွာ ၂၉) ဆိုတဲ့ စာအုပ္ပါ ပံုေဖာ္မႈကေတာ့ အထင္ကရ မွတ္တိုင္ တခုကို ေသးသိမ္သြားေစပါတယ္။
ေနာက္တခ်က္က စစ္သင္တန္းေက်ာင္းမွာ အေကာင္းဆံုးဆု ရခဲ့သူ တဦးျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ႀကီးအုန္းေက်ာ္ျမင့္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းကို ဦးဝင္းထိန္က “သာမန္ပါ၊ အနားျပာပါ” လြယ္လြယ္ ေကာက္ခ်က္ျပဳ ေရးျခင္းအတြက္ ဆက္စပ္ ေမးခြန္းတခုလည္းထုတ္ စရာရွိလာပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ စစ္ေက်ာင္းမွာ ထိပ္တန္းက ေအာင္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ႀကီးေဟာင္း ဝင္းထိန္က ေကာ သာမန္ အရည္အခ်င္း၊ အနားျပာရံုနဲ႔ စစ္တကၠသိုလ္မွာ ထိပ္တန္းအဆင့္ ယူႏိုင္ခဲ့သလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပါပဲ။
အခု ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈ စာအုပ္ေရးသူ ဗိုလ္ႀကီးေဟာင္း ဦးဝင္းထိန္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ျပန္ မွတ္ခ်က္ ျပဳရရင္လည္း အတိတ္က ျဖစ္ရပ္ေတြကို ေခတ္ၿပိဳင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလို သံုးသပ္ႏိုင္စြမ္း မရွိပါ။ အခု မ်က္ေမွာက္ ျမင္ေတြ႕ေနရတဲ့ NLD ပါတီ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းဝင္ တဦးျဖစ္တဲ့ ဦးဝင္းထိန္ ကိုပဲ ၾကည့္ၿပီး ေျပာရရင္ သူ႔ရဲ႕ အရည္အခ်င္းက ေမးခြန္းထုတ္စရာေတြ ရွိပါတယ္။ ယခု လက္ရွိပါတီ မွာ ယူထားတဲ့ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္၊ ေျပာေရးဆိုခြင့္ ရွိသူ (သေဘာျဖစ္ေနတဲ့) ရာထူးေတြနဲ႔ ထိုက္တန္ပါရဲ႕လား ေမးခြန္းေတြ အတြက္လည္း အျငင္းပြားဖြယ္ရာ ရွိေနတာ ျငင္းမရတဲ့ အခ်က္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ ဒီအတြက္လည္း အေထာက္အထား ျပစရာ ထူး မလိုလွဘူးလို႔လည္း ယူဆပါတယ္။ အားလံုးလည္း သိျမင္ေနရတဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁ ႏွစ္ အတြင္း ဦးဝင္းထိန္ရဲ႕ စာနယ္ဇင္း ေျဖၾကားခ်က္ စကားေတြက သက္ေသျပဳပါတယ္။ (စကားခ်ပ္ - အသံ အရုပ္၊ စာသား မွတ္တမ္းေတြ စာနယ္ဇင္း မီဒီယာ ပံုႏွိပ္၊ အြန္လိုင္း အစံုစံုမွာ ရွိပါတယ္။)
စစ္တပ္အသိုင္းအဝန္း၊ ႏိုင္ငံေရး အသိုင္းအဝန္း က ပုဂၢိဳလ္မ်ား အခု ဒီဘက္ေခတ္မွာ မွတ္တမ္းေတြ ေရးၾကတာ၊ ထြက္လာတာ ေကာင္းပါတယ္။ သုေတသန လုပ္ ေလ့လာစရာ ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းသေဘာ အျဖစ္ ႀကိဳဆိုရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထဲမွာ ႏိုင္ငံေရး အယူဝါဒ တိမ္းညႊတ္မႈ၊ ကိုယ္ရည္ေသြးမႈ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရးဘက္လိုက္မႈ၊ ခံစားခ်က္ေတြ ပါမွာလည္း ဓမၼတာပါပဲ။ ဒီအတြက္ ဒါေတြကို စစ္ထုတ္ ေဝဖန္ပိုင္းျခားတဲ့ ျပန္လွန္ ေမးခြန္းေထာက္ျပခ်က္ေတြနဲ႔ စာတမ္းေတြ၊ စာအုပ္ေတြသာ ကပ္လ်က္ မ်ားမ်ား ထြက္ႏိုင္ဖို႔သာ လိုပါတယ္။ ကိုယ္ေတြ႕ သိသူ၊ မီသူ ေခတ္ၿပိဳင္ ပုဂၢိဳလ္ ေတြရဲ႕ ေရးသားမႈ ဆိုရင္ ပို သမိုင္းတန္ဖိုး ရွိပါတယ္။
အခု ဦးဝင္းထိန္ ေရး “ဗိုလ္ႀကီး အုန္းေက်ာ္ျမင့္ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈ”စာအုပ္မွာ ေယဘုယ် အမ်ားသိၿပီး ျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သူရတင္ဦး (အခု NLD နာယက) တေယာက္ ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ သားတပည့္ အေနအထားကေန လူထုနဲ႔ တပ္မေတာ္သားမ်ားရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကို (ဗိုလ္ေနဝင္းထက္) ပိုရလာလို႔ ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ မ်က္မုန္းက်ိဳးမႈ ခံလာၿပီး အျပစ္ရွာခံ ထိလာပံု၊ အလုပ္သမား အေရးအခင္းမွာ “ေနဝင္း-စန္းယု က်ဆံုးပါေစ” ေၾကြးေၾကာ္ၾကေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တင္ဦးကိုေတာ့ “က်န္းမာပါေစ” ဆုေတာင္းခံရပံု စတဲ့ ယခင္ သိၿပီး အေၾကာင္းအရာေတြကို ဖတ္ရပါတယ္။ (စကားခ်ပ္ - အဲဒီတုန္းက ႏိုင္ငံေတာ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ တာဝန္ယူထားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စိန္ဝင္းဟာလည္း အလုပ္သမားမ်ားရဲ႕ က်န္းမာပါေစ ဆုေတာင္းေမတၱာ ရတယ္လို႔ အျခား သမိုင္းမွတ္တမ္းမ်ားမွာ ဖတ္ဖူးပါတယ္၊ ဒီအေၾကာင္းကိုေတာ့ ဗိုလ္ႀကီးေဟာင္း ဝင္းထိန္ရဲ႕ စာအုပ္မွာ မေတြ႕ရပါဘူး။)
ဒါ့အျပင္ နည္းနည္းပို လူအမ်ား သိဖို႔ ခက္ခဲတဲ့ ဗိုလ္ႀကီးအုန္းေက်ာ္ျမင့္ တေယာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေက်ာ္ထင္ (ေနာင္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ျဖစ္ခဲ့သူ) ရဲ႕ ကိုယ္ေရးအရာရွိ ျဖစ္လာပံုကို အခု စာအုပ္ေရးသူ ဗိုလ္ႀကီးေဟာင္း ဦးဝင္းထိန္ အျမင္အရ အင္မတန္ေတာ္တဲ့ ဗိုလ္ႀကီးစိန္ေသာင္း လူမႈေရးျပႆနာ တခု ျဖစ္လာလို႔သာ ဗိုလ္ႀကီးအုန္းေက်ာ္ျမင့္ အဲဒီ ေနရာ ရလာတယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာဖတ္ရပါတယ္။ ဗိုလ္ႀကီးစိန္ေသာင္း သာ ျပႆနာ မတက္ရင္ ဒီလို ဗိုလ္ႀကီးအုန္းေက်ာ္ျမင့္ ေနရာမရဘူး၊ ဒါဆိုရင္ ဒီ ဗိုလ္ေနဝင္းကို လုပ္ၾကံဖို႔ကိုလည္း ၾကံစည္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳး ေရးထားတယ္လို႔ နားလည္မိပါတယ္။
ဒီစာအုပ္ကို သမိုင္းအျဖစ္အပ်က္တရပ္ကို ေလ့လာလိုသူ လူငယ္ တေယာက္အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ သမိုင္းအခ်က္အလက္ အသိ အသစ္ မရခဲ့ေပမယ့္ စာအုပ္ပါ စာေရးသူရဲ႕ အသံုးအႏႈန္းမ်ားကို ၾကည့္ၿပီး ျဖစ္ရပ္ပါ အဓိက ဇာတ္ေကာင္ ေရးခံရသူ ထက္ စာအုပ္ေရးသူရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထားကိုသာ ျမင္လိုက္ရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေခ်ပခြင့္ မရွိေတာ့ၿပီျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ႀကီးအုန္းေက်ာ္ျမင့္ဘက္က ျပန္္လည္ေခ်ပမယ့္ ထဲထဲဝင္ဝင္ သိမီ ေပါင္းသင္းသူမ်ားရဲ႕ အခ်က္အလက္ကို အေျခခံတဲ့ ေထာက္ျပေဝဖန္စာအုပ္မ်ား ေနာင္မွာ ေပၚလာရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ ထင္ျမင္ ယူဆမိေၾကာင္းပါ…။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
ေအာက္တုိဘာ ၇၊ ၂၀၁၆
(ဆက္သြယ္ရန္ႏွင့္ ျပန္လည္ ေဝဖန္ရန္ -- nyeinchanaye81@gmail.com)