ေက်ာ္ေမာင္(တိုင္းတာေရး) - ဘယ္အခန္းမွာလဲ
(မိုးမခ) ေအာက္တိုဘာ ၁၁၊ ၂၀၁၆
အတန္းစဥ္တိုင္းတြင္ အခန္းခြဲေသာ စနစ္မ်ားကို ၾကံဳဖူးသမွ် ျပန္ေတြးၾကည့္မိသည္။ ငယ္စဥ္ကာလျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မမွတ္မိေသာအခ်က္မ်ားကို လူႀကီးမိဘမ်ားထံတြင္ ေမးျမန္းရသည္။ မူလတန္းေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းတြင္ သူငယ္တန္းမွ စတက္စဥ္တြင္ျဖစ္သည္။ ထိုေက်ာင္းတြင္ သူငယ္တန္းမ်ားကို အခန္းခြဲေသာ စနစ္သည္ ေက်ာင္းလာအပ္ေသာ မိဘအုပ္ထိန္းသူမ်ားေပၚတြင္ မူတည္ေလသည္။
သူငယ္တန္းတက္ေရာက္မည့္ကေလးအတြက္ သင့္ေလ်ာ္မည္ထင္ေသာ သူငယ္တန္းအတန္းပိုင္ကို မိဘမ်ားက ေရြးခ်ယ္ကာ ထိုအတန္းပိုင္ထံတြင္ ကေလးကို ေက်ာင္းအပ္ႏွံၾကေသာ စနစ္ျဖစ္သည္။ ထိုအခါ ပုံျပင္အေျပာေကာင္းသည္၊ အသင္အျပေကာင္းသည္၊ ကေလးေတြကို စိတ္ရွည္သည္းခံသည္ဟု နာမည္ႀကီးေသာ သူငယ္တန္းျပ ဆရာ ဆရာမ၏ စာသင္ခန္းတြင္ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား အျပည့္ျဖစ္ေလသည္။ ကေလးမ်ားကို ဆူေသာ၊ မာန္မဲႀကိမ္းေမာင္းေသာ၊ ရုိက္ေသာ၊ စိတ္မရွည္ေသာ ဆရာ ဆရာမ အတန္းမ်ားကား ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားနည္းေလသည္။
သူငယ္တန္းမွ ပထမတန္းသို႔ တက္ေသာအခါတြင္လဲ ထိုနည္းအတိုင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ႀကိဳက္ရာ အတန္းပိုင္ကို မိဘမ်ားက ေရြးခ်ယ္အပ္ႏွံခြင့္ရွိသည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္လဲ ဆိုင္ရာ အတန္းမ်ားမွ ဆရာ ဆရာမမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ အတန္းမွဴးမ်ား၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို လိုက္နာရသည္။ ၎မွာ စာသင္ခန္းတစ္ခန္းတြင္ တက္ေရာက္ႏိုင္သည့္ အေရအတြက္ထက္ေက်ာ္လြန္သည့္အခါ ေနရာလြတ္ရွိေသာ က်န္ႏွစ္သက္ရာ အတန္းပုိင္ထံတြင္ အပ္ႏွံရေသာ စနစ္ျဖစ္ေလသည္။ တခါတရံတြင္လဲ စိတ္ႀကိဳက္ေရြးခ်ယ္ခြင့္မေပးဘဲ ဆိုင္ရာအတန္းမွဴးမ်ား ေနရာခ်ေပးေသာ အခန္းတြင္ တက္ေရာက္ရသည္။
ဒုတိယတန္းေအာင္ၿပီးေနာက္ ထိုေက်ာင္းႏွင့္ ကံမဆုံျဖစ္ေတာ့ဘဲ တစ္ျခားေက်ာင္းသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေသာအခါတြင္ ေနာက္ထပ္ စနစ္တစ္မ်ိဳးကို ေလ့လာသိရွိခြင့္ရခဲ့သည္။
သူငယ္တန္းမွ ပထမတန္း၊ ထို႔ေနာက္ ဒုတိယတန္း၊ တတိယတန္း၊ စတုတၳတန္းအထိ စာသင္ႏွစ္ ငါးႏွစ္ဆက္တိုက္လုံး ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ တစ္တန္းၿပီး တစ္တန္းလိုက္ပါသြားကာ စာသင္ခန္းကို တာ၀န္ယူအုပ္ခ်ဳပ္ရင္း စာသင္ၾကားေပးေသာ အတန္းပိုင္သည္ စတုတၳတန္းအၿပီး ေနာက္တစ္ႏွစ္တြင္ သူငယ္တန္းသို႔ ျပန္ဆင္းကာ မူလတန္း ကေလးမ်ားႏွင့္ စာသင္ႏွစ္ကို ျပန္စရေသာ စနစ္ျဖစ္သည္။
ဆိုေသာအခါ ထိုစဥ္က ထိုထိုအတန္းမ်ားတြင္ ဘယ္အခန္းမွာလဲဟူေသာ ေမးခြန္းမွာ ေခတ္မစားေသးဟု ေျပာႏိုင္သည္။ ေမးခဲ့ပါလွ်င္လဲ အတန္းပိုင္ မည္သူဆိုသည္ကို သိခ်င္လိုေသာေၾကာင့္ ေမးျမန္းျခင္းသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
အလယ္တန္းေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းတြင္ ၾကံဳခဲ့ဖူးသည္မွာ ဤသို႔ျဖစ္သည္။ အလယ္တန္းေက်ာင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အ႒မတန္း (ရွစ္တန္း) သည္ ေက်ာင္းတြင္ အတန္းအႀကီးဆုံးျဖစ္သည္။ သတၱမတန္း (ခုနစ္တန္း) တြင္ A (ေအ) B (ဘီ) C (စီ) ဟူ၍ စာသင္ခန္း အခန္းသုံးခန္းရွိသည္။ ရွစ္တန္းတြင္ ေအ ဘီ ဟူ၍ ႏွစ္ခန္းသာ ထားသည္။ ရွစ္တန္း ေအ သည္ ခုနစ္တန္းစာေမးပြဲတြင္ အမွတ္ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ေအာင္ျမင္သူမ်ားအတြက္ ျဖစ္သည္။ ရွစ္တန္း ဘီ သည္ ခုနစ္တန္းမွ အမွတ္နည္းစြာျဖင့္ ေအာင္လာသူမ်ားႏွင့္ ရွစ္တန္းႏွစ္က်မ်ားအတြက္ျဖစ္သည္။
ထိုအခါတြင္ ဘယ္အတန္းေရာက္ၿပီလဲ၊ ရွစ္တန္းေရာက္ၿပီဟူေသာ အေမးအေျဖေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ ဘယ္အခန္းမွာလဲ ဟူသည္မွာ အေတာ္ပင္ ေရပန္းစားေသာ ေမးခြန္းျဖစ္ေလသည္။ ဘီ အခန္းမွာဟုဆိုလွ်င္ ေဟ့ စာႀကိဳးစားဦး၊ ဒီအတန္းေအာင္လို႔ အထက္တန္းေက်ာင္းသြားရင္ ကိုးတန္းမွာ ဟိုးေနာက္ဆုံးအခန္းေတြမွာ ထိုင္ေနရဦးမယ္ ဟူေသာ တိုက္တြန္းသံမ်ား ၾကားရေပလိမ့္မည္။
ရွစ္တန္းတြင္ ေအ ဘီ အခန္းခြဲေသာေၾကာင့္ ထုိေက်ာင္းရွိ ခုနစ္တန္းသည္ အလြန္အေရးပါသည္။ ရွစ္တန္း ေအ အခန္းတြင္ တက္ခြင့္ရသူသည္ ဘီ အခန္းတြင္ တက္ခြင့္ရသူထက္ ပိုမိုဂုဏ္ျမင့္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခုနစ္တန္းစာေမးပြဲေမးခြန္းမ်ားကို ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကိုယ္တုိင္ ေသခ်ာၾကပ္မတ္ေလသည္။ ခုနစ္တန္းေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားသည္လဲ ရွစ္တန္းတြင္ ေအ အခန္းရႏုိင္ေရးအတြက္ အၿပိဳင္အဆိုင္ ႀကိဳးစားၾကရသည္။
ရွစ္တန္း ေအ ႏွင့္ ဘီ တြင္ ဘာသာရပ္သင္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားက မဲႏွိဳက္ကာ မဲက်သည့္အခန္းကို အတန္းပိုင္မ်ားအျဖစ္ တာ၀န္ယူရသည္။ ေအ အခန္းအတန္းပိုင္ျဖစ္လွ်င္ လူေတာ္မ်ားထိန္းေက်ာင္းရေသာ အတန္းပိုင္ျဖစ္သျဖင့္ ပိုမိုေတာ္လာေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးရသည္။ ဘီ အခန္းအတန္းပိုင္ျဖစ္သြားလွ်င္မူ ႏွစ္က်ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ စာညံ့ေသာ အတန္းတက္ စာသင္သားသစ္တို႔ သူေတာ္ေလြ႔ေလြ႔ျဖစ္မသြားေစေရး ၊ စာေမးပြဲေအာင္ျမင္ေရး၊ ေအာင္ခ်က္ရာခိုင္ႏွဳန္းျမင့္မားလာေရး၊ ဟိုဟိုဒီဒီ အာရုံမမ်ားေစေရး စသည္တို႔ကို ထိန္းေက်ာင္းျပဳျပင္ေပးရေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘီ အခန္းအတန္းပိုင္မွာ ေအ အခန္းအတန္းပိုင္ထက္ ပိုမိုပင္ပန္းသေယာင္ ရွိသည္။ လူဆိုးထိန္းျဖစ္ၿပီလားဟု ဘီ အခန္းအတန္းပိုင္ကို ဆရာ ဆရာမ အခ်င္းခ်င္း ေနာက္ေျပာင္ေျပာေလ့ရွိသည္။
ေအ အခန္းအတန္းပိုင္၏ အရည္အခ်င္းသည္ ရွစ္တန္း အတန္းတင္စာေမးပြဲတြင္ သူ၏ အတန္းသားမ်ားထဲမွ ဘာသာစုံဂုဏ္ထူးထြက္သူ မည္မွ်မ်ားသည္ နည္းသည္ေပၚတြင္ စကားေျပာသည္။ ဘီ အခန္း အတန္းပိုင္၏ အရည္အခ်င္းသည္ အတန္းတင္စာေမးပြဲတြင္ သူ၏ အခန္းမွ ရာခိုင္ႏွဳန္း အဘယ္မွ် ေအာင္ျမင္သည္ဟူေသာ အေပၚတြင္လဲေကာင္း၊ ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြားျခင္း ေက်ာင္းေျပးျခင္း ေဆးလိပ္ခိုးေသာက္ျခင္း စေသာ ျပႆနာမ်ား အဘယ္မွ်နည္းသြားသနည္းဟူေသာ အေပၚတြင္လဲေကာင္း အေျခတည္သည္။
စာေတာ္သူ ေအ အခန္းမွာတက္၊ စာညံ့သူ ဘီ အခန္းသြားဟူေသာ စနစ္ေဟာင္းကို တစ္ႏွစ္တြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာင္းလဲပစ္ေလသည္။ ဘီ အခန္းတြင္ စာေတာ္သူမ်ား၊ အရည္အခ်င္းအသင့္အတင့္ရွိသူမ်ားကို စာညံ့သူမ်ား၊ အတန္းစာကို စိတ္မ၀င္စားသူမ်ားႏွင့္ ေရာေႏွာထားလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ေက်ာင္းစဖြင့္၍ စာသင္ႏွစ္စတင္ေသာ ေန႔မွာပင္ ဘီ အခန္းအတန္းပိုင္အျဖစ္ တာ၀န္က်ေသာ ဆရာမက ဘီ အခန္းေရာက္ ထူးခၽြန္ပုဂၢိဳလ္ေလးမ်ားကို အခ်ိန္ယူကာ ရွင္းျပရေလသည္။ ယခင္ကဲ့သို႔ လူေတာ္ တစ္ခန္း၊ လူညံ့ တစ္ခန္း ခြဲမထားေတာ့ဘဲ ေပါင္းထားၾကည့္ေသာ စနစ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သို႔မွသာ စာမႀကိဳးစားခ်င္ေသာသူမ်ားသည္ စာႀကိဳးစားေသာသူမ်ားကို အနီးကပ္ေလ့လာ အတုယူခြင့္ရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ ခုနစ္တန္းတြင္ စာေတာ္ခဲ့သူမ်ားသည္ ယခုရွစ္တန္း ဘီသို႔ ေရာက္လာေသာ္လဲ ညံ့ေသာေၾကာင့္ ေရာက္လာျခင္းမဟုတ္ဘဲ စာညံ့သူမ်ားကို လက္တြဲေခၚရန္၊ ကူညီေပးရန္ ေရာက္လာၾကျခင္းျဖစ္သည္ဟု သေဘာထားေစလိုေၾကာင္း အတန္ၾကာ ေျပာရေဟာရေလသည္။
ထုိႏွစ္မွစ၍ ဘယ္အခန္းကလဲဟူေသာ ေမးခြန္းအား ယခင္ကကဲ့သို႔ ေအ အခန္းမွာ၊ ဘီ အခန္းမွာဟု တိုတိုတုတ္တုတ္ ေျဖဆိုရျခင္းအမွဳ တစ္ခန္းရပ္ကာ ေက်ာင္းတြင္ ေအ အခန္းမွ အေကာင္း၊ ဘီ အခန္းသည္ အဆိုးဟု သတ္မွတ္ထားျခင္း မရွိေတာ့ဘဲ စနစ္ေျပာင္းလိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေတာ္သူ ျဖစ္လွ်င္လဲ ဘီ အခန္းသို႔ ေရာက္ခ်င္ေရာက္သြားႏိုင္ေၾကာင္း၊ ထုိသို႔ ေရာက္သြားျခင္းမွာ ထုိအခန္းရွိ စာညံ့သူမ်ားကို တစ္နည္းတစ္ဖုံကူညီရန္ျဖစ္သျဖင့္ ေအ အခန္းေရာက္သြားေသာသူမ်ားထက္ ပိုမိုဂုဏ္ျမင့္ေၾကာင္း ရွင္းျပျခင္းမ်ား တိုးပြားလာေလသည္။
အလယ္တန္းတြင္ အျမင့္ဆုံးျဖစ္ေသာ အ႒မတန္းေအာင္ၿပီးေနာက္ အထက္တန္းေက်ာင္းသို႔ န၀မတန္း (ကိုးတန္း) အေနျဖင့္ တက္ေရာက္ၾကရသည္။ အထက္တန္းေက်ာင္းျဖစ္သည့္အတြက္ ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ အလယ္တန္းေက်ာင္းေပါင္းစုံမွ ကိုးတန္းလာတက္သူမ်ား၊ ေက်ာင္းတြင္ မူလရွိရင္းစြဲ ရွစ္တန္းမွ တက္လာသူမ်ား ရွိသျဖင့္ ကိုးတန္းတြင္ စာသင္ခန္းမ်ားကို ေျခာက္ခန္း ခုနစ္ခန္းမွ် ထားရသည္။ ထုိေက်ာင္းတြင္ ေအ အခန္း၊ ဘီ အခန္း ဟူေသာ အခန္းခြဲျခင္းကို ျပန္လည္ၾကံဳေတြ႔ရျပန္သည္။
စာေတာ္သူမ်ားကို ေအ မွစ၍ အခန္းအစဥ္အလိုက္ ေနရာခ်ရာတြင္ မွ်တမွဳရွိေစရန္ ေက်ာင္းတက္စ ပထမလအတြင္းမွာပင္ စာေမးပြဲတစ္ခု က်င္းပသည္။ ထိုစာေမးပြဲတြင္ ရရွိေသာ အမွတ္အနည္းအမ်ားအလိုက္ ေအ အခန္း၊ ဘီ အခန္း၊ စီ အခန္းဟူ၍ အခန္းတက္ အခန္းဆင္းျခင္း လုပ္ေဆာင္ၾကရသည္။ ထိုအခါတြင္ ပထမလအတြင္း စစ္ေမးေသာ စာေမးပြဲသည္ ေအ အခန္းတြင္ တက္ခ်င္သူမ်ားအတြက္ အလြန္အေရးႀကီးေလသည္။ စာေမးပြဲေျဖအၿပီး အမွတ္အနည္းအမ်ားအလိုက္ေပၚမူတည္ကာ မည္သူတို႔ မည္သည့္အခန္းတြင္ တက္ေရာက္ရမည္ဟု ေၾကျငာထားေသာ အခန္းစာရင္းထြက္ေသာေန႔သည္ ကိုးတန္းတြင္ အလုပ္အမ်ားဆုံးေန႔ျဖစ္သည္။
အေၾကာင္းမွာ ေက်ာင္းတက္စ ေအ အခန္းတြင္ စာသင္ရသူမ်ားသည္ အမွတ္အနည္းအမ်ားအလိုက္ျပန္စီရာတြင္ အမွတ္နည္းပါက ေအ အခန္းမွ က်ရာ တျခားအခန္းစီသုိ႔ အခန္းဆင္းရျခင္း၊ ေအ အခန္းသို႔ ၀င္ခြင့္ရသူမ်ား အားႀကိဳးမာန္တက္ ေျပာင္းလာျခင္း၊ ေအ အခန္း ဘီ အခန္းမ်ားသုိ႔ ေျပာင္းတက္ခြင့္ရေသာ္လဲ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ မခြဲႏိုင္မခြာရက္ျဖစ္ကာ စာအတူတူသင္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ လက္ရွိ အခန္း အတန္းပိုင္ကို အပူကပ္ျခင္း၊ ရွစ္တန္းအထိ တေလွ်ာက္လုံး စာဖက္တြင္ ထူးခၽြန္သူဟု သတ္မွတ္ခံရေသာ္လဲ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ပထမလပတ္စာေမးပြဲတြင္ အမွတ္နည္းသြားသူမ်ားအား မိဘအုပ္ထိန္းသူမ်ားမွ ျမည္တြန္ေတာက္တီးျခင္း စသည္တို႔ ၾကံဳရေသာေန႔၊ ၾကားရေသာေန႔ျဖစ္ေလသည္။
တခ်ိဳ႕ေသာ အတန္းပိုင္ ဆရာ၊ဆရာမမ်ားမွာလဲ သူတို႔အခန္းတြင္ စာေတာ္ေသာေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားကို အလိုရွိေသာေၾကာင့္ လက္ရွိအခန္းတြင္ ျပန္ရရန္ လိုလားၾကေလသည္။ ေနာက္ပိုင္းေျဖဆိုရေသာ လစဥ္စစ္စာေမးပြဲမ်ားတြင္ အေတာ္ဆုံးသူမ်ား စုစည္းထားေသာ အခန္းမ်ားရွိ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားရမွတ္ထက္ ေအာက္အခန္းမွာရွိေသာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ေယာက္၏ ရမွတ္က မ်ားသြားသည္ဆိုလွ်င္ ထိုအခ်က္သည္ ေအ အခန္းအဖို႔ တုန္လွဳပ္ေစေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ပထမလပတ္စာေမးပြဲမွ ရလဒ္ကို ယူ၍ အခန္းတက္ အခန္းဆင္းျပဳလုပ္ရေသာ စနစ္ကို ဖ်က္သိမ္းပစ္ၿပီး ေအာက္အတန္းမွ ရရွိလာေသာ အမွတ္ေပါင္းေပၚမူတည္၍အခန္းခြဲေသာစနစ္ကို ျပန္လည္က်င့္သုံးၾကေလသည္။
ျခြင္းခ်က္အေနျဖင့္ အတန္းတစ္တန္းစီသာ ရွိေသာေၾကာင့္ အတန္းမ်ားတြင္ အခန္းခြဲရန္မလိုေသာေက်ာင္းမ်ား၊ ဆရာ ဆရာမ မလုံေလာက္ေသာေၾကာင့္ ဆရာ ဆရာမတစ္ေယာက္တည္းကပင္ ဆိုင္းဝိုင္းရွိ ပတ္လုံးမ်ားကို ပတ္ခ်ာလည္တီးသကဲ့သို႔ အတန္းစုံ သင္ရေသာ ေက်ာင္းမ်ား ရွိေနေပေသးသည္။
ထိုသို႔ အတန္းစဥ္မ်ားတြင္ ေအ အခန္း ဘီ အခန္းဟူ၍ စာေတာ္သူမ်ား၊ စာညံ့သူမ်ားကို ခြဲျခားစာသင္ေစေသာစနစ္သည္ ေရႊျပည္ႀကီးတြင္သာမက ႏုိင္ငံတကာတြင္ က်င့္သုံးေနဆဲစနစ္ျဖစ္ေလသည္။ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ ျပဳလုပ္ၾကသနည္းဟု စုံစမ္းရာတြင္ ဆရာ ဆရာမမ်ားအေနျဖင့္ စာသင္ၾကားေရးတြင္ ဉာဏ္ရည္တူသူမ်ားကို တစ္စုစီထား၍ သင္ၾကားျခင္းက ပိုမိုထိေရာက္ေၾကာင္း၊ စာသင္သားတို႔အေနျဖင့္လဲ စာကို သူမ်ားထက္သာေအာင္ ႀကိဳးစားလိုစိတ္တိုးပြားေစႏုိင္ေၾကာင္း ဟူေသာ အေၾကာင္းႏွစ္ခ်က္ကို ရေလသည္။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ဘယ္အခန္းမွာလဲ ဟူေသာ ေမးခြန္းသည္ ယခုေခတ္တြင္ ယခင္ကထက္ ပို၍ပို၍ တြင္က်ယ္လာေနသေယာင္ ရွိေလေပေတာ့သတည္း။