တူေမာင္ညိဳ - ေသြးနဲ႔မီးခုိး တသြင္သြင္ တေငြ႔ေငြ႔ ဆက္လက္ စီးဆင္း ထြက္ေပၚေနမယ့္ ရခုိင္ျပည္နယ္
(မိုးမခ) ေအာက္တိုဘာ ၁၂၊ ၂၀၁၆
ေအာက္တုိဘာ ၉ ရက္ေန႔က ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္နဲ႔ ရေသ့ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္မွာ ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ျဖစ္စဥ္မ်ားရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အက်ိဳးစီးပြား ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေသြးထုိးလႈ႔ံေဆာ္သူ၊ ႀကိဳးကိုင္လႈပ္ရွားေနသူေတြရွိေနတာေတာ့ အမွန္ပါ ဘဲ။
ျပႆနာက ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္လဲ ၊ ႀကိဳးကုိင္လႈပ္ရွားေနသူ ဘယ္သူလဲ၊ ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းလဲ၊ ဆုိတာကိုေတာ့ အခုခ်ိန္အထိ အစိုးရတာဝန္ရွိသူေတြ တိတိက်က် ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆုိႏုိင္ျခင္းမရွိေသးတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ အရွင္ဖမ္းမိထားတယ္ဆုိတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ေတာ့ မေသ မေပ်ာက္တန္ရာ။
လံုၿခံဳေရးအင္အားဘက္ကေျပာရင္ အေရးႀကီးေနရာသတ္မွတ္ၿပီး၊ အမ်ားဆံုး အင္အားျဖည့္ေပးထားတဲ့ ျပည္နယ္ျဖစ္တယ္လို႔ ရဲခ်ဳပ္က ဆိုပါတယ္။ ဒီလိုျပည္နယ္အခုလို ပုိးစုိးပက္စက္ ျဖစ္ရတာဟာ ေသြးရိုးသားရိုးမွ ဟုတ္ပါရဲ႕လား။ ေသြးအသက္ေတြ ပက္ပက္ စက္စက္ စေတးၿပီး ဇာတ္ရွိန္ျမွင့္လိုက္ေလသလား။
အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ၊ မူးယစ္ေဆးဝါးသယ္ေဆာင္ေရာင္းဝယ္မႈ၊ အၾကမ္းဖက္သတ္ျဖတ္မႈ၊ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရးေသြးထုိးလႈံ႔ ေဆာ္မႈ စတဲ့ စတဲ့ ဒုစရုိက္မႈေပါင္းစံုဟာ အဖက္ဖက္က ဆင္းရဲနိမ့္က်လွတဲ့ ဗမာျပည္မွာ ဗုိလ္သန္းေရႊ စုိက္ခုိင္းတဲ့ ၾကက္ဆူပင္ေတြနဲ႔ အတူ နင္လားငါလား ႏုိင္ငံတနံတလ်ားမွာ ေပါက္ေရာက္ရွင္သန္ႀကီးထြားေနပါတယ္။ ဒါေတြႀကီးထြားေနမွလည္း ကာကြယ္ေရး၊ ျပည္ထဲ ေရး၊ နယ္စပ္ေရးကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ စစ္အုပ္စုအတြက္ အလုပ္ရွိေနမယ္မဟုတ္ပါလား။ စစ္အုပ္စုအဖုိ႔ “ငါ မရွိလို႔ မျဖစ္ဘူး/ ငါ မပါလို႔ မျဖစ္ဘူး ” ဆုိတဲ့ ေလာ့ဂ်စ္ကို လက္မေထာင္ၿပီးေျပာႏုိင္/ ျပႏုိင္ဖို႔ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြ လုိတယ္ မဟုတ္လား။ အကုန္လံုးေခ်မႈန္းပစ္ဖို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ အစြမ္းျပစရာ ဂြင္ေပ်ာက္သြားမွာေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ ရခုိင္ျပည္နယ္လို ဆင္းရဲမြဲေတလွတဲ့ ျပည္နယ္မွာေတာ့ “မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္” ရံုတင္မလား။ ထူးမျခားနား “ ဒုိ႔တာဝန္ အေရးသံုးပါး” ဇာတ္ကားျပမလား မ်က္စိမွတ္ၿပီးလက္ခုပ္တီးမယ့္ ပရိတ္သတ္အခိုင္အမာရွိေနတဲ့ အရပ္ျဖစ္ေနပံုပါပဲ။ ကိုးကန္႔ေလာက္ကိုင္ အေရးတုန္း ကေတာ့လည္း မရဲတရဲနဲ႔ တရုတ္ကို တံေတြးဆြတ္သလိုလို မထိတထိေျပာတယ္။ ေလာက္ကုိင္အေရးမွာ ေက်ာက္တုိင္ေတြ ေဖြးေဖြးလႈပ္သြားတယ္။ ေအာက္ေျခ စစ္ဗိုလ္ စစ္သားေတြ ေသလိုက္ေက်လိုက္တာ ေသာက္ေသာက္လဲပဲ။ ထိပ္ပုိင္း စစ္ဗိုလ္ေတြကေတာ့ ရာထူး ကုလားထုိင္ၿမဲေနဆဲ၊ ရာထူးေတြ တက္ေနဆဲ။ သားေတြ သမီးေတြရဲ႕ စီးပြားကုန္သြယ္ လုပ္ငန္းေတြကလည္း ေရႊတြဲလြဲေငြတြဲလြဲ။ ေအာက္ ေျခတပ္ဗိုလ္တပ္သားေတြရဲ႕က်န္ရစ္သူမိသားစုနဲ႔ မေသပဲက်န္သူေတြ ကေတာ့ မ်က္ရည္လည္ရြဲ၊ ဂ်ိဳင္းေထာက္တြဲလြဲ။
အခုလည္း စစ္ဆင္မႈစစ္ထိုးမႈ ရပ္ဆုိင္းေရး အဆိုသာ လႊတ္ေတာ္က မခ်မွတ္ႏုိင္ေသးတာ၊ ႏုိင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးမွာ ထိခိုက္ ဒဏ္ရာရခဲ့ၾကတဲ့ “တပ္မေတာ္သားေတြ” ကို ေဆးရံုသြားၿပီး လူနာေမး/ အားေပး သြားၾကရမယ္ဆုိတာမ်ိဳးေပၚလာရင္ေတာ့ ဗိုလ္ေရႊမန္း၊ ဗိုလ္ခင္ေအာင္ျမင့္တို႔လို လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ေတြျဖစ္တဲ့ ဦးဝင္းျမင့္နဲ႔ မန္းဝင္းခိုင္သန္းတို႔ စစ္ေဆးရံုေတြေပၚသြားၿပီး လူနာသတင္းေမး သြားၾကအံုးမွာလား မသိပါဘူး။ အရာရာဟာ “သင့္ျမတ္ေရး” ပဲေလ။
အစုိးရနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ဟာ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ “တပ္မေတာ္” လုပ္သမွ်ကို လက္မိႈင္ခ်ၿပီး ၾကည့္ေနရတဲ့ သေဘာလား။
ေအာက္တုိဘာ ၉ ရက္ေန႔ ျဖစ္စဥ္မ်ားကေန ေအာက္ပါ အခ်က္ ၆ ခ်က္ကို ထင္ျမင္စဥ္းစားမိေစပါတယ္။
ပထမဆံုး အခ်က္က ေမာင္ေတာနဲ႔ ရေသ့ေတာင္ဟာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္ က်ေရာက္သြားရတာပါပဲ။ ပုဒ္မ ၁၄၄ ထုတ္ ျပန္လုိက္ၿပီ။ ေမာင္ေတာနဲ႔ ဘူးသီးေတာင္မွာ စာသင္ေက်ာင္း ၃၉၀ ကို ရက္အကန္႔အသတ္မရွိ ပိတ္လိုက္ရၿပီ။ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ ကေန ရခုိင္ျပည္နယ္ တစ္ခုလုံး စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေအာက္ က်ေရာက္ မသြားႏုိင္ဘူးလို႔ ဘယ္သူ အာမခံႏုိင္မွာလဲ။ ဒီလို အလစ္အငုိက္ယူၿပီး စီးနင္း တုိက္ခုိက္မႈေတြ ရခိုင္ျပည္နယ္ရဲ႕ အျခားေဒသေတြမွာေရာ ျဖစ္မလာႏုိင္ဘူးလား။ ဒါဟာ “အေျခခံဥပေဒအရ” စစ္တပ္က အာဏာ သိမ္းနည္းပဲ။ ေဒသတစ္ခုခ်င္းကေန တႏုိင္ငံလံုးထိ ဥပေဒနဲ႔အညီ အာဏာသိမ္းႏုိင္ေအာင္ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” က ျပ႒ာန္းထားေပး တယ္။
ဒုတိယအခ်က္က လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး၊ မုန္းတီးမႈေတြအတြက္ ေသြးထိုးလႈ႔႔ံေဆာ္စရာ၊ ဆင္ေျခဆင္လက္ ရရွိသြားတာပါပဲ။
တတိယအခ်က္က “ရခိုင္ျပည္နယ္ လံုၿခံဳေရးဟာ ရဲတပ္ဖြဲ႔လက္ထဲ ထည့္ထားလို႔ ဘယ္လိုမွမျဖစ္နုိင္၊ စစ္တပ္ လက္ထဲအပ္ထား မွသာ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ေစႏုိင္မွာ ျဖစ္တယ္ ” ဆုိတဲ့ အာေဘာ္ကို ႏွပ္ေၾကာင္းေပး ဖန္တီးေစႏုိင္တယ္။
စတုတၱအခ်က္ စစ္တပ္က ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ မီးကုန္ယမ္းကုန္ တုိက္ခုိက္ေနမႈေတြနဲ႔ ထုိးစစ္တုိက္ခိုက္မႈ ရပ္စဲေရးေတာင္းဆိုမႈ ေတြကို အာရံုေျပာင္း၊ ပုဒ္မခ်ေပးႏုိင္ေစတယ္။
ပၪၥမ အခ်က္ “ ကိုဖီအာနန္ေကာ္မရွင္” ရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြကို ပုိမိုေႏွာင့္ေႏွးႀကံ့ၾကာသြားေစႏုိင္တယ္။
ဒီကေနေရွ႕ဆက္လုိက္ေတာ့ ဆ႒မအခ်က္က ရခုိင္ျပည္နယ္မွာ ေသြးနဲ႔မီးခုိးဟာ တသြင္သြင္၊ တေငြ႔ေငြ႔ ဆက္လက္ စီးဆင္း၊ ထြက္ေပၚေနအံုးမယ္ ဆုိတာကို ဒီျဖစ္စဥ္ေတြက အခိုင္အမာအခ်က္ျပေနပါတယ္။
နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ အတုိင္ပင္ခံဦးစီးတဲ့ သမၼတဦးထင္ေက်ာ္အစုိးရအဖို႔ ဦးနင္းပဲ့ေထာင္၊ အုိးေတာ္လုပ္ဖုတ္ရင္းက မက်က္ဆုိ တာလို အခက္အခဲေတြရင္ဆုိင္ၿပီးရင္း ရင္ဆုိင္ေတြ႔ေနရဦးမယ့္ သေဘာပါပဲ။
ဒီျဖစ္ရပ္ေတြအားလံုးရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္နဲ႔ ေနာက္ဆံုးလားရာက ဘယ္ကို ဦးတည္ေနသလဲဆုိေတာ့
“ တပ္မေတာ္မရွိလို႔ မျဖစ္ ဘူး”။
“တပ္မေတာ္ရဲ႕အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈအခန္းက႑”ကို ေလာေလာဆယ္ဖယ္ေပးဖို႔ဆုိတာ၊ “၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ ဖို႔ ဆုိတာေတြဟာ ေတြးေတာႀကံစည္ဖုိ႔ေတာင္ သင့္ေတာ္တဲ့အခ်ိန္အခါ မက်ေရာက္ေသးပါဘူး”
ဆုိတဲ့ ဆင္ေျခလိမ္ေတြကုိ ဘတ္စ္ကား ဒရုိင္ဘာ ကြမ္းတံေတြးေထြးခ်လိုက္သလို ခ်မွတ္ေပးဖို႔ ဦးတည္ေနပါတယ္။