ေအာင္ေ၀း - န ရ သိ န္ လ ေ ရ ာ င္ ( သို ့မ ဟု တ္ ) ေ မ ာ င္ ေ လ း ေ အ ာ င္ တ မ္ း ခ် င္ း

ေခတ္ၿပိဳင္ေတြျဖစ္သည္။ ကဗ်ာမွာ သူက ေခတ္ၿပိဳင္အရင့္။ က်ေနာ္က ေခတ္ၿပိဳင္အႏုဟု ေျပာႏိုင္သည္။ (သူက ၁၉၆၈ မွာ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ေနၿပီ။ က်ေနာ္က ၁၉၈၂ က်မွ ကဗ်ာဆရာအျဖစ္ကိုရတာ)

ဆန္ ့က်င္တိုက္ခိုက္ေနၾကသည့္ ျပည္သူ ့ဒီမိုကေရစိေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုေတြထဲက၊ အေတာင္ပံတူတဲ့ငွက္ ေတြျဖစ္ၾကသည္။

ႀကိဳးတိုက္အခန္း သံတံခါးအျပင္ဘက္၊ ေလွကားအုတ္ခုံမွာထားတဲ့ ေသာက္ေရအိုးထဲက ေရကို ခြက္နဲ ့ခပ္ၿပီး လွမ္းပက္လိုက္ရင္၊ ကံေကာင္းရင္ အဲဒီေရအိုင္ကြက္ကြက္ကေလးထဲမွာ ေကာင္းကင္ေပၚကလျပည့္၀န္းကကိုယ့္ကို ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးနဲ ့ၾကည့္လို ့ျမွဴဆြယ္ေနတာ ျမင္ရပါလိမ့္မည္။ ကံေကာင္းရင္ေပါ ့။

ႏြယ္၊ ေမာင္စိမ္းနီ၊ သစၥာနီ … စသည္စသည္။ မိုးေ၀ကဗ်ာႏွင့္ ဗီယက္နမ္စစ္ဆန္ ့က်င္ေရး၊ တတိယကမၻာစစ္ တားဆီးေရး၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး။ ဒီတုန္းက မိုးေ၀ကဗ်ာသည္ ေခတ္ၿပိဳင္ျမန္မာကဗ်ာ၏ အဓိကပင္မေရစီး။ အယ္ဒီတာ- နတ္ႏြယ္။ ကဗ်ာအယ္ဒီတာ- ေမာင္ေလးေအာင္၊ ေမာင္သင္းခိုင္။

၀ါသနာတူသူ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ ဖေယာင္းလက္ေရး စာကူးစက္ကဗ်ာစာအုပ္ကေလးေတြထုတ္သည္။ ေက်ာင္းမွာ “ျမကၽြန္းညိဳ” နံရံကပ္စာေစာင္လုပ္သည္။ (က်ေနာ္တို ့ထ- ၃၊ ပုသိမ္မွာ ဧရာမကၽြန္းပင္ႀကီးတစ္ပင္ရွိသည္)

ေနမ်ိဳးေဇာ္က ကဗ်ာလည္းေရး၊ ပန္းခ်ီလည္းဆြဲသည္။ တင္ေအာင္သန္းက စာအုပ္စုသမား။ သူ ့ဆီမွာ မိုးေ၀မဂၢဇင္းေတြစုထားတာ အထပ္လိုက္ရွိသည္။ သန္ ့စင္ကေတာ့ အခ်ိန္ပိုင္းကဗ်ာပိုး၀င္သူျဖစ္သည္။

ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၊ ၾကည္ေအး၊ ျမသန္းတင့္ အတူဖတ္ခဲ့ၾက။ လူထုေဒၚအမာ၊ သိန္းေဖျမင့္၊ ပါရဂူ အတူဖတ္ခဲ့ၾက။ မိုးေ၀နဲ ့ရွဳမ၀က ကဗ်ာေတြ အတူဖတ္ခဲ့ၾက။

ေနမ်ိဳးေဇာ္ဆီမွာလား၊ တင္ေအာင္သန္းဆီမွာလား၊ မမွတ္မိေတာ့၊ ေမာင္သင္းခိုင္(ပါ) ၁၀ ဦး- ေတာ္လွန္ကဗ်ာ (၁၉၆၉) စာအုပ္ရွိသည္။

ငွက္မ်ား၊ (ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္တမ္းခ်င္းလို ့ဆိုတဲ့)ဒီဇင္ဘာ ၂၀ (သို ့မဟုတ္) ရဲေဘာ္သို ့တမ္းခ်င္း။ အထူးသျဖင့္ ေမာင္ေလးေအာင္၏ “နီနီဦး” ရင္ခုန္သံကဗ်ာေတြကို က်ေနာ္စြဲမက္တြယ္တာခဲ့သည္။ ၿပီးေတာ့ ရွိေသးသည္။

သည္။ တင္ေအာင္သန္းက ေဆးတကၠသိုလ္အမွတ္မီေသာ္လည္း၊ မိဘ ONE F R C ျဖစ္ေနလို ့၊ သူ ပညာေရး တကၠသိုလ္မွာ အဂၤလိပ္စာေမဂ်ာယူသည္။ (ဘြဲ ့ရေတာ့ ဆရာလင္းေ၀ၿမိဳင္တို ့နဲ ့အတူ WORKING PEOPLE’S DAILY မွာ အယ္ဒီတာ၀င္လုပ္ေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ထိုင္၀မ္ကိုထြက္သြားၿပီး၊ အေမရိကမွာအေျခခ်သည္။ က်ေနာ္ မစ္ရွီဂန္ကိုေရာက္လာေတာ့၊ တင္ေအာင္သန္းက တက္ဆက္မွာ ကြယ္လြန္ႏွင့္ရွာပါၿပီ)

အထူးကုသမားေတာ္ႀကီးျဖစ္ေနတာၾကာၿပီလို ့သိရသည္) ေနမ်ိဳးေဇာ္ကေတာ့ က်ေနာ္ႏွင့္အတူ ပုသိမ္ေကာလိပ္ေရာက္သည္။ (၁၉၇၆ က်ေနာ္ ပုသိမ္ေကာလိပ္ မတ္လအေရးအခင္း၊ မိွဳင္းရာျပည့္အေရးအခင္းေတြနဲ ့ေထာင္ထဲေရာက္ေတာ့၊ သူ အျပင္မွာက်န္ရစ္ေနခဲ့သည္)

သလို၊ ကဗ်ာလက္ေသြးခြင့္ေတြလည္းရခဲ့ၾကသည္။ က်ေနာ္တို ့၅- ည ေက်ာင္းသားေတြထဲက စိုးထိုက္(ေနာင္ မွာ- စိုးအိမ္ျဖစ္လာ) ကဗ်ာေရးသည္။ ၀င္းျမင့္(ေနာင္မွာ- ေျမႏုျဖစ္လာ)ကဗ်ာေရးသည္။ ထြန္းေ၀(ေနာင္မွာ-ေ မာင္စိုးသစ္၊ ယခု- စိုးေနလင္း)ကဗ်ာေရးသည္။

မဟုတ္ပါ)စာအုပ္ဂယက္က၊ က်ေနာ္တို ့နရသိန္ႀကိဳးတိုက္နံရံေတြကိုပါ လာေရာက္ရိုက္ခတ္သည္။ ႏိူင္၀င္းေဆြ ၏ “ေရဆန္လမ္း” ကိုလည္း က်ေနာ္တို ့ဖတ္ၿပီး ေ၀ဖန္ခဲ့ၾကသည္။

ညိဳသစ္၊ သန္းအုန္း” အယ္ဒီတာအဖြဲ ့သစ္၏လက္ထဲေရာက္ေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို ့အိမ္ေတြက ေထာင္၀င္စာလာလွ်င္၊ အခါအားေလွ်ာ္စြာ မိုးေ၀မဂၢဇင္းေတြ ပါပါလာတတ္သည္။ က်ေနာ္တို ့မိုးေ၀ထဲက ကဗ်ာေတြကို ဖတ္ရသည္။ “တိုက္သုံးတိုက္ကစာ” ႀကိဳက္သည္။ ဒဂုန္တာရာ၏ “ပန္းႏုေရာင္ႏွစ္ကာလမ်ား” အခန္းဆက္ေဆာင္းပါး၊ လစဥ္ေစာင့္ဖတ္ရ။ က်ေနာ္က ေမာင္ေလးေအာင္ကဗ်ာေ တြပါလာရင္ ၾကည္ႏူးမဆုံး။ (ေနမ်ိဳးေဇာ္က အဲဒီမိုးေ၀မွာ ပန္းခ်ီေတြ၊ ကဗ်ာေတြေရးေနၿပီ) ထိုစဥ္က က်ေနာ္တို ့မွာ ေက်ာင္းသားစိတ္ဓာတ္၊ ခြပ္ေဒါင္းစိတ္ဓာတ္ျပည့္ျပည့္ႀကီးႏွင့္၊ မ ဆ လ စစ္ အစိုးရဆန္ ့က်င္ေရး၊ လက္၀ဲႏိုင္ငံေရးအေတြးအေခၚက ထက္သန္စူးရွေနၿပီး၊ စာေပအႏုပညာဟာ ႏိုင္ငံေရးရဲ  ့ လက္ေအာက္ခံျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အယူအဆကို လက္ခံနားလည္ ကိုင္စြဲထားၾကသည့္အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ (ထိုအယူ အဆကို ယခုအထိလည္း က်ေနာ္ မေျပာင္းမလဲ ခံယူထားဆဲျဖစ္ပါသည္)

အခန္းက်ဥ္းကေလးထဲမွာ တစ္ခန္းမရပ္။ လက္ထဲက မိုးေ၀မဂၢဇင္းကို က်ေနာ္ အသိမဲ့ ဟိုလွန္သည္လွန္လုပ္ရင္း၊ တစ္ေနရာမွာ ရဲေဘာ္ရင္းတစ္ေယာက္ကေရးထားတဲ့ အမွတ္တရေဆာင္းပါးထဲမွာ၊ ေမာင္ေလးေအာင္ လက္ေရးႏွင့္ သူမကြယ္လြန္ခင္ေရးခဲ့ေသာကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကိုေတြ ့လိုက္ရျပန္၏။ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္က- “ ခ်စ္သူတို ့၏အလွဆုံးေခတ္ဦးသို ့” တဲ့။