ေမာင္ေမာင္စိုး ● လြမ္းရစ္ေဝေသာ ေန႔မ်ား ညမ်ား ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ - အပိုင္း (၃၇)
(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၂၅၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၂၅၊ ၂၀၁၆
● ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္အား ဒုတိယံမၸိသိမ္းပိုက္ျခင္း
"ေဟ့လူ ေဟ့လူ"ဟူ၍ မိမိေနာက္က ခပ္ဆတ္ဆတ္ ခပ္အုပ္အုပ္ေခၚသံၾကားလိုက္ရသည္။ မိမိက ျပည္လမ္းႏွင့္ အင္းစိန္ လမ္းဆံုရာ ကမာရြတ္ရဲစခန္းေရွ့က လမ္းဓါတ္မီးတိုင္အလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ရပ္ၿပီး အင္းစိန္လမ္းဘက္ေမ်ွာ္ၾကည့္ေနသည္ျဖစ္ရာ ေနာက္ကေခၚသူက လမ္းဓါတ္မီး တိုင္အရိပ္ေအာက္က ေခၚေနသည္ျဖစ္၍ မည္သူမည္ဝါမွန္း မသဲကြဲေပ။ သုိ႔ႏွင့္ ေနာက္လွည့္၍ အရိပ္ေအာက္တိုးဝင္လိုက္မွ မိမိအားေခၚသူမွာ ကိုႀကီးျမင့္ျဖစ္မွန္းသိေတာ့သည္။
"အေျခအေနဘယ္လိုလဲဗ်"ဟူေသာသူ႔အေမးကို မိမိၾကံဳခ့ဲသေလာက္ သူ႔အားျပန္ရွင္းျပလိုက္ရသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေခါင္းတ ဆတ္ဆတ္ျငိမ့္၍ အေမွာင္ထုထဲ တိုးဝင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ တကၠသု္ိလ္ဆရာတေယာက္ျဖစ္ေနေသာ သူ႔အဖို႔ ေပၚေပၚ တင္တင္လႈပ္ရွားရန္မွာ ခဲယဥ္းေနမည္ျဖစ္သည္။
ထိုဓါတ္မီးတိုင္ေအာက္တြင္ မိမိအတန္ၾကာေစာင့္လိုက္ရသည္။ ည ၉ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွထင္သည္။ အင္းစိန္လမ္းမ ဘက္မွ ေႂကြးေၾကာ္ သံသ့ဲသ့ဲစတင္ၾကားရသည္။ သူတုိ႔လာေခ်ျပီ။ တေျဖးေျဖး ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားပို၍ ပို၍က်ယ္လာသည္။ လူအုပ္မ်ား အလံမ်ားကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။ ညေနက စက္မႈတကၠသုိလ္ ႀကိဳ႕ကုန္းဘက္ခ်ီတက္သြားၾကသည့္ သပိတ္ ေမွာက္ေက်ာင္းသားမ်ား ပင္မတကၠသုိလ္ဆီသုိ႔ ခ်ီတက္လာၾကေပျပီ။ သူတုိ႔ လွည္းတန္းထိပ္ေရာက္သည္ႏွင့္ မိမိလည္း သူ တုိ႔ႏွင့္ ျပန္လည္ပူးေပါင္းလိုက္ၿပီး ထိုလူတန္းႏွင့္ စီးေမွ်ာခ့ဲေတာ့သည္။
သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ တကၠသုိလ္ရိပ္သာလမ္းဘက္ကိုခ်ဳိးဝင္လိုက္ၿပီး အဓိပတိလမ္းမဝင္ေပါက္အတိုင္း မိန္းထဲသုိ႔ခ်ဳိးဝင္လိုက္ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ပင္းယ ပဲခူး စစ္ကိုင္းေဆာင္မ်ားဘက္သုိ႔ခ်ဳိးဝင္ၿပီး တေဆာင္ၿပီး တေဆာင္ေက်ာင္း သားမ်ားကို ဝင္ေခၚၾကၿပီးသကာလ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမဆီသုိ႔ ခ်ီတက္ၾကသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား အုပ္လိုက္ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ ခန္းမဆီသုိ႔ တက္လာသည္ေတြ႕ေတာ့ အတြင္းမွ အေစာင့္လုပ္သူလည္း ပ်ာကယာထ၍ ေသာ့ခတ္ထားေသာ ဘာဂ်ာတံခါး ကို ဖြင့္ေပးလိုက္သျဖင့္ မိမိတုိ႔လည္း ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမတြင္းသုိ႔ ဝင္ေရာက္နိုင္ခ့ဲေလေတာ့သည္။ သုိ႔ႏွင့္ ၁၉၇၄ ဒီဇင္ဘာ ဦးသန္႔အေရးေတာ္ပုံအၿပီး ၆ လအၾကာ ၁၉၇၄ အလုပ္သမားမ်ား ေသြးေျမက်ခ့ဲသည့္ ႏွစ္ပတ္လည္တြင္ မိမိတုိ႔သည္ ဘြဲ႕ႏွင္း သဘင္ခန္းမအား ဒုတိယအႀကိမ္ ျပန္လည္သိမ္းပိုက္၍ သပိတ္စခန္းဖြင့္နိုင္ခ့ဲသည္ဟု ဆိုရပါမည္။
ထိုညကက ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမ အေပၚထပ္တြင္ ျဖစ္သလိုအိပ္လိုက္သည္။ မနက္ ၆ နာရီေလာက္အိပ္ယာနိုးေတာ့ ဥပေဒ ေက်ာင္းသား ကိုျမင့္ေအး (ယခု ျပည္ ေရွ႕ေန) ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား အီကိုကင္တင္းဘက္ လဘက္ရည္ေသာက္ထြက္ခ့ဲသည္။ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမထဲ လူရွင္းေနသည္။ အခ်ဳိ႕ကလည္း အေဆာင္ျပန္အိပ္ၾကပုံရသည္။ အခ်ဳိ႕လည္း အိမ္ျပန္အိပ္ၾကပုံရ သည္။ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမတြင္းရွိသူမ်ားမွာလည္း အခ်ဳိ႕က ေအာက္စက္ခန္းထဲေရာက္သူေရာက္ ေထာင့္တေထာင့္တြင္ဝင္ ေကြးသူေကြးႏွင့္ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။
မိမိတုိ႔ လဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္၍ သိပ္မၾကာမွီ RIT မွ ကိုဝင္းစိန္ (ျပည္) ျပာရိျပာယာႏွင့္ေရာက္လာသည္။ သူလည္းအိပ္ယာ ထလာၿပီး ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမေရွ႕ကို ထြက္အလာအတြင္ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ခႏွင့္ ဆရာမ်ားႏွင့္ေတြ႕သည္။ ဆရာခတုိ႔ က ေက်ာင္းသားမ်ား သပိတ္လွန္ဘို႔ လာေဆြးေႏြးရာ ကိုဝင္းစိန္က သပိတ္ေကာ္မတီႏွင့္ မနက္ ၉ နာရီမွ ေဆြးေႏြးရန္ ဆရာခ တုိ႔အားေျပာလိုက္၍ ဆရာခတုိ႔ျပန္လွည့္ထြက္သြားသည္ဟုဆိုသည္။ ဆရာခထြက္သြားသည္ႏွင့္ ကိုဝင္းစိန္လည္း မိမိတုိ႔အပါ က်န္ေက်ာင္းသားမ်ားကို လိုက္ရွာျခင္းျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားမရွိသည့္ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမဝတြင္ ခပ္တည္ တည္ျဖင့္ သပိတ္မလွန္နိုင္ေၾကာင္းေျပာခ့ဲၿပီးေနာက္ ေက်ာင္းသားမ်ားျပန္လည္စုစည္းရန္ လူလိုက္စုျခင္းျဖစ္သည္။ သုိ႔ႏွင့္ မိမိတုိ႔လည္း ဆရာခတုိ႔ႏွင့္ ေဆြးေႏြးခ်ိန္အား ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမေရွ႕တြင္ ေရးကပ္လိုက္ၿပီး ေက်ာက္းသားမ်ားလိုက္စုစည္းၾကရေတာ့သည္။
သုိ႔ႏွင့္ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း အလွ်ဳိလွ်ဳိ ျပန္ထြက္လာၾကၿပီးေနာက္မနက္ ၉ နာရီခန္႔တြင္ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမတြင္ လူ အျပည့္ျပန္ျဖစ္သြားသည္။ဤတြင္ ဇြန္လ ၇ ရက္ေန႔ နံနက္ပိုင္းတြင္း သပိတ္ေကာ္မတီကို စတင္ဖြဲ႕စည္းၾကသည္။ တကယ္ ေတာ့ သပိတ္ေကာ္မတီကို ညကတည္းဖြဲ႕ၿပီးခ့ဲျပီျဖစ္ေသာ္လည္း ေက်ာင္းသားထုအစည္းအေဝးတြင္ ထပ္မံအားျဖည့္ဖြဲ႕စည္းၾကျခင္းျဖစ္သည္။
မွတ္မိသေလာက္ သပိတ္ေကာ္မတီတြင္ပါဝင္ၾကသူမ်ားမွာ ဆလိုင္းတင္ေမာင္ဦး ကိုေက်ာ္ေအာင္ (အီကို) ကိုျမင့္ေဆြ (စက္ မႈ တကၠသုိလ္) တုိ႔ပါဝင္ၾကသည္။ ေနာက္ထိုေန႔မနက္ ထပ္မံဖိတ္ေခၚခ်က္အရ ေဘဘီၾကည္ဝင္း (ဗိုလ္မွဴးႀကီးေဟာင္းၾကည္ဝင္း၏သမီး) ေနရီဗေဆြ ေနျခည္ဗေဆြ (ဖဆပလ ဦးဗေဆြ၏ သမီးမ်ား) ပါဝင္ၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ RASU မွ ကိုဟန္ ရွင္ဝင္းႏွင့္ အီကိုမွ နန္းခင္ေထြးျမင့္ နန္းရြက္ႏု နန္းလွသိန္းတုိ႔လည္း ပါလာၾကသည္။ အားလုံးစုံေအာင္ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့။ ၿပီးခ့ဲေသာ ၁၉၇၄ ဇြန္အလုပ္သမားသပိတ္ႏွင့္ ဦးသန္႔အေရးေတာ္ပုံက အင္အားသစ္မ်ား ထပ္မံေမြးဖြါးေပးလိုက္သက့ဲသုိ႔ တဖြဲ႕ႏွင့္တဖြဲ႕လည္းပို၍ ဆက္စပ္မိလာသည္။
ေကာ္မတီမ်ားဖြဲ႕ျခင္းႏွင့္အတူ တရားပြဲမ်ားလည္း ဆက္၍ေနသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား ေက်ာင္းသူမ်ား တစ္ေယာက္ၿပီး တေယာက္ တရားတက္ေဟာၾကသည္။ ရင္ထဲကခံစားခ်က္ကို ဖြင့္ဟၾကသည္။ လက္ခုတ္ၾသဘာသံမ်ား ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား ညံ၍ေနသည္။ သပိတ္ေကာ္မတီ၏ေတာင္းဆိုခ်က္ ၆ ခ်က္ ထြက္ေပၚလာသည္။
၁။ အဖမ္းခံေက်ာင္းသား ျပန္လႊတ္ေရး၊
၂။ အဖမ္းခံအလုပ္သမားမ်ားျပန္လႊတ္ေရး၊
၃။ ေက်ာင္းသားသမဂၢ တရားဝင္ဖြဲ႕စည္းခြင့္ရေရး၊
၄။ အလုပ္လက္မဲ့ျပသနာေျဖရွင္းေရး၊
၅။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းက်ဆင္းေရး၊
၆။ ဆႏၵျပေက်ာင္းသားမ်ားကို အေရးယူျခင္း ေက်ာင္းထုတ္ျခင္းမျပဳေရး စသည့္အခ်က္ ၆ ခ်က္ အဓိကပါဝင္သည္ဟု မွတ္ ဉာဏ္တြင္ ထင္က်န္ရစ္ပါသည္။
● သပိတ္ေကာ္မတီ၏ေၾကညာခ်က္မ်ား
သပိတ္ေကာ္မတီ၏ေၾကညာခ်က္မ်ားကို ထုတ္ေဝသည့္ေနရာကေတာ့ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမ ေျမေအာက္ထပ္ရွိ စာကူးစက္ မ်ားထားသည့္ အခန္းတြင္ျဖစ္သည္။ ထိုအခန္းထဲတြင္ ေၾကညာခ်က္ေပါင္းစုံကို အဓိကတာဝန္ယူထုတ္ေနၾကသူမ်ားကေတာ့ စက္မႈတကၠသုိလ္မွ ကိုျမင့္ေဆြ ကိုဦးလွေစာ ေခၚ ေမာင္ခိုင္ေအာင္ (စစ္ေတြ) ကိုေစာနိုင္ တိေမြးကုတကၠသုိလ္မွ ကိုေက်ာ္ ေဇာ RASU ဥပေဒအဓိကမွ ကိုေအာင္တင္သိန္း ကိုဦးသာေမာင္ ေနာက္RASU မွပင္ ကိုစိုးဝင္းႏွင့္ အထက္တန္းေက်ာင္းသားတစ္ဦးျဖစ္သူကိုဖိုးေခြးတုိ႔ကေတာ့ အျမဲပင္တိုင္လို ရွိၾကသည္။ ကိုျမင့္ေဆြကေတာ့ အေပၚက သပိတ္ေကာ္မတီႏွင့္ အျမဲဆက္စပ္ေနသည္။ အမ်ားစုက ရခိုင္ေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
ထိုထုတ္ျပန္ခ်က္မ်ား ေၾကညာခ်က္မ်ားကို ႐ိုက္ႏွိပ္ေနေသာ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုကေတာ့ လက္ဝဲအႏြယ္အမ်ားစုျဖစ္ၾက သည္။ လက္ဝဲႏြယ္အမ်ားစုဆိုေတာ့လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ CPB ဗဟိုေကာ္မတီ၏ သပိတ္တိုက္ပြဲေထာက္ခံသည့္ေၾကညာခ်က္အား ျပည္သူ႔အသံမွ တိုက္ရိုက္ထုတ္လႊင့္ခ်က္အား ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ထဲလႊင့္ေပးလိုက္ေသးသည္။ ပုံမွန္ကေတာ့ သပိတ္ ေကာ္မတီ၏ေၾကညာခ်က္မ်ားကို ႐ိုက္၍ ေဝငွသည္။ လြတ္လပ္စြာေျပာခြင့္ ဆိုခြင့္မရခ့ဲသည့္ ေခတ္ကာလအတြင္း လြတ္လပ္ စြာေျပာခြင့္ၾကံဳခ့ဲသည့္ အခ်ိန္ကာလေလးကို ေကာင္းစြာအသုံးခ်ခ့ဲၾကသည္။
ဇြန္လ ၇ ရက္ေန႔ညေနလား ၈ ရက္ေန႔ညေနလား ေကာင္းစြာေတာ့မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ထိုတညေန၌ မိမိတုိ႔ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ ေဘးခန္းမ၌ရွိေနခ်ိန္တြင္ ေခြၽးတလုံးလုံးႏွင့္ ကိုဦးလွေစာတစ္ေယာက္ စြပ္က်ယ္အက်ႌေလးနွင့္ ေျမတိုက္ခန္းကတက္လာရာ မိမိတုိ႔ႏွင့္ဆံုသည္။ သူႏွင့္မိမိတုိ႔ မရင္းႏွီးၾကေသးေသာ္လည္း မ်က္မွန္းကေတာ့ တမ္းမိေနျပီျဖစ္သည္။ သူတုိ႔ထုတ္ျပန္ေနေသာေၾကညာခ်က္မ်ားအရ မိမိတုိ႔ႏွင့္ လိုင္းတူေနသည္ဆိုသည္ကို သိထားၿပီးျဖစ္သက့ဲသုိ႔ သူ၏ညီ ကိုေအးေမာင္ဇံ ( ေဒါက္ တာေအးေမာင္ဇံ - ေျမာက္ဦး) မွာ အတန္းေဖၚျဖစ္၍ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ေတာ့ သိေနၾကျပီျဖစ္သည္။
မိမိတုိ႔ႏွင့္ေတြ႕ေတာ့ "လုပ္စမ္းပါဦးဗ်ာ ၊ စာကူးစက္ေတြ ကူရွာေပးၾကပါအုံး၊ စာကူးစက္ ဒလိမ့္တုံးေတြ ပါးသြားၿပီး စာလွိမ့္လို႔ မရေတာ့ဘူးဗ်"ဟုဆိုသည္။ စာရြက္ေရ မည္မွ် အားရပါးရလွိမ့္ထုတ္လိုက္ေတာ့မသိ။ သုိ႔ႏွင့္ မိမိႏွင့္ မိမိတုိ႔ေက်ာင္းမွ သူ ငယ္ခ်င္း ေလး/ငါးေယာက္လည္း စာကူးစက္ရွာရန္ နီးနီးနားနား ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ ခန္းမညာဘက္ေဘးရွိ စီးပြားေရးတကၠသုိလ္ဘက္သုိ႔ထြက္ခ့ဲၾကသည္။ စီးပြားေရးတကၠသုိလ္အေဆာက္အအုံမွ ပိတ္ထားေသာေသာ့မ်ားအား ရိုက္ခ်ဳိးၿပီး တခန္းဝင္ တခန္းထြက္ႏွင့္ ႐ံုးခန္းကိုလိုက္ရွာၾကရာ စာကူးစက္ သုံးလုံးခန္႔ရသည္။
စာကူးစက္မ်ားရွာရင္းေဖြရင္း မိမိတုိ႔လည္း ထိုစဥ္ အီက္ိုပါေမာကၡခ်ဳပ္ ေဒါက္တာေအးလႈိင္ ႐ံုးခန္းတြင္းသုိ႔ေရာက္သြားသည္။ ပါခ်ဳပ္၏ရံုးခန္းအတြင္းတြင္ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းသည္ကေတာ့ စာအုပ္အျပည့္စီထည့္ထားေသာ စာအုပ္ဘီဒိုမ်ားျဖစ္သည္။ မတ္ရဲ့ အရင္းက်မ္း အစြန္းထြက္တန္ဖိုးသေဘာတရား ႏွင့္ လီနင္၏ က်မ္းေပါင္းခ် ဳပ္ အတြဲေပါင္းမ်ားစြာ (အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ) ကို ေတြ႕ရသည္။ ဘီဒို၏အေပၚထပ္တြင္ လက္သီးဆုပ္ခန္႔ အဝိုင္းအရြယ္ခန္႔ရွိသည့္ လီနင္၏ေၾကး႐ုပ္ထြင္းထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ "ဒါေလးေတာ့ ယူခ့ဲရေအာင္ဗ်ာ"ဟုဆိုကာ မိမိႏွင့္ပါလာသည့္ ျမင့္သန္း (ပဲခူး) က အိတ္ထဲေကာက္ထည့္လာ ေသးသည္။
သုိ႔ႏွင့္ မိမိတုိ႔စာကူးစက္မ်ားကို တြန္းလွည္းကေလးတခုတြန္း၍ ျပန္လာရာ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမေရွ့အေရာက္တြင္ မိမိထက္အသက္လည္းႀကီးဗလလည္းေတာင့္သည့္တစ္ေယာက္က "ဘာလု္ိ႔ ဒုိ႔အီကိုက ပစၥည္းေတြယူရတာလဲ"ဟုဆိုကာ ဟန္႔တား သူတစ္ေယာက္ႏွင့္ ၾကံဳရျပန္ေသးသည္။ မိမိတုိ႔လည္း "ဒါတကၠသုိလ္ေပါင္းစုံ သပိတ္ေမွာက္ေနတာဗ် တကၠသုိလ္တခုထဲ ေမွာက္ေနတာမဟုတ္ဘူး၊ ဒီစက္ေတြက သပိတ္ေကာ္မတီသုံးဘို႔ဗ်"ဟု မိမိႏႈတ္လွန္ထိုးမွ ထိုသူလည္း ေနာက္ဆုတ္သြားပါ ေတာ့သည္။
ခက္သည္က တကၠသုိလ္ေပါင္းစုံကျဖစ္ၿပီး တေယာက္ႏွင့္တေယာက္သိရွိၾကျခင္းကလည္းမရွိေတာ့ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး သံသ ယျဖင့္ ၾကည့္ေနရသည္မွာလည္း တဒုကၡပင္ျဖစ္သည္။ ထိုသုိ႔ စစေတြ႕ခ်င္း ေတြ႕ပုံမလွခ့ဲေသာ္လည္း ေနာင္တြင္ေတာ့ ခင္ မင္ရင္းႏွီးသူမ်ားျဖစ္လာခ့ဲၾကပါသည္။ သူကေတာ့ အီကိုက ကိုတင္ဝင္း ေခၚ ဘိုဇင္ေကာ့ ျဖစ္သည္။ သူကား ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚ ေျမေအာက္အမႈတြဲတြင္ မိမိဖခင္ႏွင့္အတူ အဖမ္းခံခ့ဲရသူျဖစ္သည္။ ၁၉၈၈ အေရးအခင္းၿပီးေတာ့ CPB သုိ႔ ေရာက္လာသူလည္းျဖစ္သည္။ CPB သုိ႔ေရာက္ေတာ့ ကိုခ်စ္ေအာင္ဟု နာမည္ေျပာင္းခ့ဲသည္။ ၂ဝ၁၅ မတ္လ အတြင္းက ျဖိဳ ခြဲခံရသည့္ လက္ပတန္းေက်ာင္းသားသပိတ္ကာလက လုံထိန္းမ်ားက "မင္းလားကြ မာေနာ္"ေမး၍ အရိုက္ခံရသည့္ ေက်ာင္းသားေလးမာေနာ္၏ဖခင္လည္းျဖစ္သည္။ အေဖေရာသားပါ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္ၾကသည္ဟု ဆိုရပါမည္။
ထိုညေနတြင္ ၾကည့္ျမင္တို္င္ဘက္သုိ႔ ခ်ီတက္ၾကသည္ဟုထင္သည္။ ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္ေက်ာ္ျပီဆိုေတာ့ အခ်ဳိ႕ျဖစ္ရပ္မ်ား ထင္ရွားဆဲျဖစ္ေပမဲ့အခ်ဳိ႕ ျဖစ္ရပ္မ်ားက မႈန္ဝါးစျပဳေလျပီ။ ထုံစံအတိုင္း ေက်ာင္းဝင္းထဲက ထြက္ခါစ လူရာဂဏန္းခန္႔သာ ရွိေပမဲ့ လမ္း၌ တေျဖးေျဖးလူမ်ားလာသည္။ အလံမ်ားကားတလြင့္လြင့္ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားကား ဟိန္းဟိန္းညံသည္။ လူအင္ အားမ်ားလာေလ စိတ္ဓါတ္က ပို၍ ပို၍ တက္ႂကြေလျဖစ္သည္။ ရပ္ကြက္တြင္းမွလူမ်ားကလည္း ေဘးမွထြက္၍ အားေပး ၾကသည္။ အခ်ဳိ႕က သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ အတူလိုက္ပါၾကသည္။ သုိ႔ႏွင့္လူက ပို၍ မ်ားမ်ားလာသည္။
လူတန္းထဲေမ်ာပါေနစဥ္ မိမိေဘးတြင္ရွိသည့္ ျမင့္သန္းက "လီနင္ ငါတုိ႔နဲ႔အတူရွိတယ္ကြ"ဟုေအာ္ေနသည္။ ေဒါက္တာ ေအးလႈိင္ရံုးခန္းထဲကယူခ့ဲေသာ လီနင္ေၾကးတံဆိပ္ကေလးက သူအိတ္ထဲတြင္ပါလာသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ သူအသံက လူ အုပ္၏ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားတြင္ ေရာေထြးေနသည္။ အျခားလူမ်ားၾကာစလည္း နားလည္နိုင္မည္မထင္ပါ။ မိမိတုိ႔အုပ္စုသာ သူေအာ္သည္ကို သေဘာက် ရီေမာေနၾကသည္။
အမွန္ပင္ ထိုညက လီနင္သည္ မိမိတုိ႔ႏွင့္အတူရွိခ့ဲသည္။ ျမင့္သန္းႏွင့္လည္း အတူရွိခ့ဲသည္။ ယခုအခါ မ်က္ေစ့အထူးကု ဆရာဝန္ႀကီးျဖစ္ေနေသာ ေဒါက္တာျမင့္သန္းႏွင့္ လီနင္အတူရွိေနေကာင္းမွ ရွိပါလိမ့္မည္။ သုိ႔ေသာ္ တခ်ိန္တခါက ၁၉၇၅ ဇြန္လ၏ ညတညတြင္ လီနင္သည္ သူႏွင့္အတူရွိခ့ဲသည္။ မိမိတုိ႔ႏွင့္အတူ အတူရွိခ့ဲဘူးပါသည္။
တံတားေအာက္တြင္ ေရမ်ားစီးဆင္းသြားခ့ဲေပၿပီ။ အခ်ိန္ကာလသည္ ကုန္လြန္ေက်ာ္လႊားသည္။ ေခတ္ကာလမ်ားသည္ ေျပာင္းလဲေရြ႕လ်ားေနသည္။ လူတုိ႔သည္လည္း ေျပာင္းလဲၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုတညသည္အမွတ္တရ ညတည ျဖစ္ခ့ဲပါ သည္။ ထိုညက မိမိတုိ႔သည္ ေဆး ၂ က ေက်ာင္းသားမ်ားအျဖစ္ အတူတကြရွိခ့ဲၾကပါသည္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္
Mg Mg Soe (ေမာင္ေမာင္စိုး)