လင္းငယ္ ● အိမ္အိုႀကီးရွင္
(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၂၅၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၂၅၊ ၂၀၁၆
ကၽြန္ေတာ္က အိမ္အိုႀကီးရဲ႕ပိုင္ရွင္ေပ့ါ။ အိမ္အိုႀကီးဆုိလို႔ ႐ုပ္ရွင္ကားေတြထဲကလို ျခံအက်ယ္ႀကီးထဲက ဟိန္းေနတဲ့ မည္း ေမွာင္ ေမွာင္အိမ္ႀကီးတလံုးေတာ့လည္းမဟုတ္ပါဘူး။ တိုက္ခန္းတြဲ အေဟာင္ႀကီးရဲ႕ အခန္းတခန္းမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ သုိ႔ ေသာ္လည္း လူေနတဲ့ေနရာျဖစ္တဲ့အတြက္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔မိသားစုေနတဲ့ ေနရာျဖစ္တဲ့အတြက္ အိမ္လုိ႔ပဲေခၚပါရေစ။ ပုိင္ရွင္ လို႔ေျပာရတာကလည္း ယာယီေနထုိင္ဖို႔ ကာလတိုအငွားနဲ႔ အိမ္ငွားအျဖစ္ေနထုိင္ရန္ ေရာက္ရွိေနတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုိင္ရွင္အစစ္ဆီက ေခတၱပုိင္ဆုိင္ခြင့္ရယူထားတဲ့ ယာယီပုိင္ရွင္ဆိုပါေတာ့။
ဒီအိမ္ကို စေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေနလို႔ထုိ္င္လုိ႔ျဖစ္ေအာင္ မနည္းျပဳျပင္ယူရပါတယ္။ အိမ္ႀကီးေဆာက္ခဲ့တာက ျပည္ေတာ္သာ စီမံကိန္းေခတ္ကဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ အစဥ္အဆက္ေနခဲ့ၾကတဲ့ ေရွ႕ကလူ ေတြလည္း ေနဖို႔သာအားသန္ခဲ့ၾကၿပီး မျပဳမျပင္ဘဲ ျဖစ္သလိုျဖတ္သန္းခဲ့တယ္ဆိုတာ အိမ္ရဲ႕ပကတိအေျခအေနကို တခ်က္ၾကည့္လုိက္႐ံုနဲ႔ သိသာတဲ့အသြင္မ်ဳိးပါ။ ၾကမ္းခင္းေတြကလည္း ေပါက္ၿပဲ၊ နံရံေတြမွာလည္း က်ည္ဆံရာေတြလို သံမိႈ႐ိုက္ခံထားတဲ့ဒဏ္ရာေတြဗလပြ၊ အထက္က မ်က္ႏွာက်က္ဆုိတာကေတာ့ အေရာင္ မရွိအဆင္းမရွိ က်ပ္ခိုးစြဲကာ မည္းေမွာင္ညစ္ေပေနပါတယ္။ ျပတင္းေပါက္ေတြက လည္း ဖြင့္ရတာေရာ မရတာေရာ အစံု။ အိပ္ခန္းေထာင့္မွာ ထုနဲ႔ထည္နဲ႔ရွိေနတဲ့ ျခအုံႀကီးကလည္း စားလို႔ဝါးလို႔ ေကာင္းခဲ့ပံုပဲ။ အရင္ဆံုး ျခအံုႀကီးကို အေျပာင္ရွင္းရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ျပတင္းၾကား၊ အႀကိဳအၾကားမွာေတာ့ ျခေတြက ေခါင္းျပဴ ၾကည့္ ေနၾကဆဲပါ။ ၾကမ္းခင္ေတြကို ေစ်းေပါေပါပန္းရံဆရာေခၚၿပီး ဖာေထးရပါတယ္။ တခါတည္း ပန္းရံဆရာကုိပဲ နံရံက သံမႈိ အေဟာင္းေတြႏုတ္ပစ္ကာ အဂၤေတဖို႔ မိတ္ကပ္လိမ္းေစရပါတယ္။ မ်က္ႏွာက်က္အတြက္ေတာ့ ေဆးလည္းသုတ္တတ္၊ သန္႔ရွင္းေရးလည္းလုပ္ႏုိင္တဲ့လူတေယာက္ငွားၿပီး သန္႔ေစေစကာ ေစ်းေပါေပါ ေဆးခပ္ပါးပါး သုတ္ေစရျပန္ပါတယ္။ အရာရာတိုင္းထြာရတဲ့အခုိက္အတန္႔မွာ ဆင္ဖုိးထက္ ခြၽန္းဖိုးႀကီးမွာလည္း စိုးထိတ္ရပါေသးတယ္။ ဒါေတြကို အိမ္ရွင္ကိုသြားေျပာ ေတာ့ ငွားတုန္းက မ်က္ျမင္ငွားခဲ့တာ မႀကိဳက္ရင္ မေနနဲ႔တဲ့။ ကုိယ္ကလည္း တျခားေရြးစရာေနရာမရွိေတာ့ သည္းခံေလာ့ ဆံုးမရျပန္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း႐ုပ္လံုးေပၚလာတဲ့အိမ္ေလးဟာ နည္းနည္းေတာ့ ေနခ်င္စဖြယ္ျဖစ္လာပါတယ္။ မၾကာခင္ကာလမွာ အိ္မ္ရဲ႕ဆည္းလည္းသံေလးေတြလည္း ေရာက္လာၾကာေတာ့ တကယ့္ကုိ သုခရိပ္ျမံဳေလးလို႔ စိတ္ကထင္လာမိပါတယ္။ အိမ္ေ႐ွ႕တံခါးေပၚမွာလည္း “ေအးရိပ္ၿငိမ္” ဆုိတဲ့ ဆိုင္းပုဒ္ေလးကို လက္ေရးေလးနဲ႔ ကိုယ္တုိင္ဖန္တီးခ်ိတ္ဆြဲထားလိုက္ ေတာ့ ၿပီးျပည့္စံုသြားတယ္လို႔ေတာင္ ျမင္မိသြားပါတယ္။
ဒါေပမဲ့လည္း ဇရာဟာ ဖံုးထားလို႔မရပါဘူး။ ေဟာင္းႏြမ္းျခင္းကို လိမ္လည္လို႔မရပါဘူး။ အေဟာင္းဟာ ေဆးသုတ္လိုက္႐ုံ အသစ္ျဖစ္မသြားပါဘူး။
အခ်ိန္ကာလ နည္းနည္းၾကာတဲ့အခါ ရွင္းလင္းသြားခဲ့ၿပီထင္ရတဲ့ျခေတြက ျပန္ေသာင္းက်န္းလာတာ စာအုပ္စင္ထဲအထိ ေရာက္ေနပါၿပီ။ ကိုယ့္ဘာသာ ထင္တလံုးနဲ႔ ဟုတ္ေနၿပီထင္ခဲ့တာ ျခစားထားတဲ့စာအုပ္ေတြ မနည္းမေနာ ထပ္မံဆံုး႐ံႈးလုိက္ ရျပန္ပါတယ္။ အိမ္ထဲက ျခေတြကုိႏုိင္ေအာင္ မႏွိမ္ႏုိ္င္ေသးခင္ နဂုိကမွ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ၿခံစည္း႐ုိုးကလည္း တျဖည္းျဖည္းၿပိဳပ်က္ လာကာ ေခြးတုိး ေၾကာင္ဝင္ ျဖစ္လာပါတယ္။ ေခတ္ကာလအေျခအေနအရ စိတ္ေတြ မလံုျခံဳေနရသည့္အထဲ ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ ရာကလည္း ႀကံခိုင္မႈမေကာင္းေနလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၿခံစည္း႐ိုးေလးရွိေသးတဲ့အတြက္ ဒုစ႐ုိက္သမားေတြေတာ့ နည္းနည္း ဟန္႔ေသးတာေပါ့။ ဒါနဲ႔ ရွိစုမဲ့စုေလးနဲ႔ ၿခံစည္း႐ုိးေလးကို ဝါးေလးေတြနဲ႔ယက္ေစကာ ကာဖို႔ျပင္ရျပန္ပါတယ္။ ၿခံ စည္း႐ိုး ေကာင္းသြားမယ္လုပ္ျပန္ေတာ့ ပင္မတံခါးေပါက္ႀကီးက အခ်ပ္လိုက္ ျပဳတ္ထြက္သြားပါတယ္။ အဲသည္ေတာ့မွ ေတာ္ေတာ္ကို လန္႔ဖ်ပ္မိသြားရပါတယ္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ အားကိုးတႀကီး ေသာ့ခေလာက္ႀကီး တရမ္းရမ္းခတ္ခဲ့ရတဲ့ တံ ခါးမႀကီးကိုယ္တုိင္က မခုိင္ပါလား။ မလံုပါလား။ ကုိယ့္ယံုၾကည္မႈနဲ႔ကုိယ္ လံုျခံဳသည္အထင္ႏွင့္ ေနခဲ့မိသည့္ကာလေတြကို ျပန္လည္ ဘုရားတ အံၾသရပါေတာ့တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လံုျခံဳတယ္ထင္ၿပီး ေနရတာလည္း (သူ႔ဘာသာ လံုၿခံဳမႈ ရွိရွိ မရွိရွိ) စိတ္ေတာ့ေအးေနတာပဲ။ ကံေကာင္းလို႔ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့လို႔သာေပ့ါ။
ဒီေတာ့လည္း တံခါးမႀကီးကိုလည္း အသစ္ျပင္ရမလား၊ အေဟာင္းကိုပဲ ခဏသံုးလို႔ရေအာင္ လုပ္ရမလား ေစာေၾကာေဝဖန္၊ ႀကံဖန္ရျပန္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သံုးလို႔ရေအာင္သာ ျပန္ ျပင္ျဖစ္လိုက္ပါတယ္။ ေအးေလ ငါေနရမွာက အခ်ိန္ကာလ တခုပဲ။ နည္းနည္းေတာ့လည္း ေနာက္လာမယ့္လူအတြက္ အားနာမိ တာေပါ့။ ခက္တာက ကိုယ့္မွာလည္း ကိုယ့္ဝမ္းနာနဲ႔ကိုယ္။
အိမ္ေဟာင္းႀကီးဟာ အေကာင္းဆုိတာ ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး ထင္ရေလာက္ေအာင္ သဲေသာင္ေတြ ေရမွာ ၿပိဳက်ပ်က္စီးသလို တအိအိတုိက္စားေနတယ္။ ေနာက္တစ္လႏွစ္လအၾကာ မိုးေတြ ရြာလာပါၿပီ။ မိုးဦးရဲ႕ ထံုးစံအတုိင္း ေလလည္း ပါလာပါတယ္။ ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ေဒသကလည္း မိုးမ်ားေသာ၊ ေလထန္ေသာ ရာသီ ဥတုႏွင့္။
မိုးသည္းတဲ့ညေတြမွာဆုိ အိမ္ေခါင္းမိုးက ဂီတသံေတြ တေျဖာက္ေျဖာက္က်ေနတာ နားဆင္ရင္း၊ မိသားစုလိုက္ ေရခံပြဲမ်ား ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး က်င္းပရျပန္တယ္။ အညာက အဘုိးရဲ႕ဆံုးမစကားကိုသာ ေျပးျမင္ၾကား ေယာင္မိရင္း ေနာင္တရသလိုလို၊ အားငယ္စိတ္ပ်က္ရသလို ျဖစ္ရျပန္တာေပါ့။ မိုးနည္းလြန္းသည့္ အညာ ေဒသမွာက မိုးမဝင္ခင္ကတည္းကတိုင္ အိမ္ေခါင္မိုး ျပင္တန္ျပင္ၾကရတာ။ ကုိယ္ကေတာ့ မိုးတြင္းလယ္ ႀကီးေရာက္မွ အိမ္ေခါင္ျပင္ဖုိ႔ လံုးပမ္းရျပန္ေပါ့။ ဆိုးလုိက္သည့္ဘဝ။ ေခါင္းမလံုတဲ့ အိမ္အိုႀကီးထဲမွာ ျဖစ္သလို ေပကပ္ေနတာထက္စာရင္ ဒုကၡဆင္းရဲခံၿပီး အေခါင္အသစ္လဲရတာကမွ ေတာ္ေပ ဦးမယ္။ အေခါင္မလံုတဲ့အိမ္ ၾကမ္းေဆြးတယ္လို႔ ဆိုၾကတာကိုး။ ၾကမ္းေဆြးရင္ေတာ့ အကုန္ ေဆြးေတာ့တာပဲေလ။
အေခါင္လံုသြားျပန္ေတာ့ မာနေလးက နည္းနည္း ျပန္တက္လာျပန္ပါတယ္။ ႀကိဳက္တဲ့ ေလေတြ မိုးေတြ လာစမ္း။ ငါ့အိမ္ေလး က ခံႏုိင္ရည္ရွိၿပီးသား။ အနည္းဆံုး ဒီတမိုး ဒီတေလေတာ့ ၾကံ့ၾကံ့ခံႏုိင္ေနၿပီ။ ေဘးနားကအိမ္ေတြနဲ႔ပင္ စိတ္ထဲက မသိမသာ ၿပိဳင္မိေနေသး။ မင္းတို႔အိမ္ရွင္ေတြက သူေဌးေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါကြာ။ ငါတို႔က ဆင္းရဲေပမယ့္ အေခါင္းအသစ္ရၿပီဆုိေတာ့ ေနာက္ေနာင္ ေကာင္းဖုိ႔ပဲရွိေတာ့တာ။ ဒီလိုနဲ႔ ၾကာ႐ွည္လွေသာ၊ ၾကမ္းတမ္းေသာမိုးရာသီကို အံတုျဖတ္သန္းလာခဲ့တာ ရာ သီပင္ၾကည္လုိ႔ မုိုးကုန္ခါနီးပါၿပီ။ ေနလင္းလာေသာေန႔မ်ားမွာေတာ့ အိမ္ကေလးကိုမြမ္းမံဖို႔ သတိရျပန္တယ္။ မၾကာမီ ပြင့္ လင္းရာသီ ပြဲဆက္ေတြလာဦးမည္ကုိး။ ကုိယ့္အိမ္ေရွ႕ကြင္းျပင္မွာ ဒီဇင္ဘာညေတြကုိလည္း လေရာင္နဲ႔ ႏွင္းနဲ႔ မိတ္ေဆြ မ်ားနဲ႔ ျဖတ္သန္းခ်င္ေသးသည္ကိုး။
ဒီေတာ့မွ တစခန္းထတာက စတိုခန္းပံုစံတျခမ္းပါသည့္ အိမ္ေရွ႕ကအဖီက ယုိင္နဲ႔နဲ႔ျဖစ္ေနတာႏွင့္ ဟုိေခါက္ သည္ေခါက္ လုပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အို ဘုရား ဘုရား မ်ားလိုက္တဲ့ျခေတြ။ ဘယ္အခ်ိန္ကေရာက္ၿပီး ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ပြဲေတာ္တည္ေနၾက သည္မသိ။ မိုးတတြင္းလုံး ရာသီဥတုက သူတို႔သေဘာက်ေလးဆုိေတာ့ စားေကာင္းေကာင္း စားေနခဲ့ၾကပံုပဲ။ အိမ္ထဲကေန ထြက္သြားၿပီထင္တဲ့ျခေတြက အိမ္ရဲ႕အဖ်ားအနားမွာ သြားစုကာ ဒုကၡေပးေနခဲ့သည္ပဲ။ တုိင္ေတြပင္ ေအာက္ေျခပင္ လြတ္သ လိုလိုျဖစ္ေနၿပီ။ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့။ ဒီအဖီေလးရွိေနလို႔သာ အဝတ္လွမ္း၊ ေန႔ခင္ဘက္ထုိင္စရာေလးရေနတာ။ ၿဖိဳခ်လိုက္ ရင္လည္း ျပန္ေဆာက္ ႏုိင္ဖို႔ကမလြယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့။ ဒီအိမ္အုိႀကီးပဲ ၿဖိဳခ်ပစ္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာမိျပန္တယ္။ ဒီတခု ျပဳလုိက္ ျပင္လိုက္ျပန္ရင္ ေနာက္ထပ္ ဘယ္နားက ခ်ဳိ႕ယြင္းလာဦးမွာပါလိမ့္။ စိုးရိမ္စိတ္က ေတာ္ေတာ္ကို ႀကီးလာျပန္ေရာ။
ငါတို႔အိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ႀကီး ငလ်င္ေတြဘာေတြမ်ား လႈပ္လိုက္ရင္ေတာ့ ဘုရား ဘုရား မေတြးရဲစရာဘဲ။ ထုတ္ေတြ ေယာက္ ေတြကလည္း အျမင္သာ ေတာင့္တင္းေနသေယာင္။ ဒီပံုစံအတုိင္းဆိုရင္ အထဲမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ျခစားေနပါလိမ့္။ အို မလြယ္ပါလား။ အိမ္အုိႀကီးရဲ႕ အရွင္ျဖစ္ရတာ။ ကုိယ္ျပဳျပင္ခ်င္သလို ျပဳ ျပင္စီမံဖို႔လည္းမလြယ္။ ဒီနားျပင္ေတာ့ ဟုိနားပ်က္။ ဟုိးနာလိုက္ျပင္ေတာ့ တေနရာက ၿပိဳ။ ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္တာကလည္း တခဏ။ ဒီလိုနဲ႔ ေနညိဳရေတာ့မွာလား။ အိမ္ႀကီးရွင္ရဲ႕ဒုကၡက မေသးပါလား။
ဘယ္သူမွ ဖြင့္မေျပာေပမယ့္ အိမ္သားေတြရဲ႕ ပူညံညံအသံေတြကလည္းအိမ္ႀကီးရွင္ကို စိတ္ဖိစီးေစျပန္ တယ္။ ဒီေလာက္ျပင္ ေနတာ မေကာင္းေသးဘူးလား။ ျမန္ျမန္ျပင္လိုက္ပါေတာ့လား။ ဒါေလး ျပင္ရတာ ဘာၾကာတာမွတ္လို႔။ သူ႔တုိ႔လိုခ်င္ေသာ၊ သူတို႔ေမွ်ာ္လင့္ေသာ သာယာလွပသည့္အိမ္အျဖစ္ ဘယ္ေတာ့ေရာက္ႏုိင္မယ္ဆုိတာ သူတို႔စိတ္မ႐ွည္ခ်င္ၾကေတာ့။ ယံု ၾကည္အားကိုးေသာ အေရာင္မ်ားျဖင့္ေတာ့ သူတို႔မ်က္လံုးမ်ားက စကားေျပာဆဲ။ ဒီအၾကည့္ေတြနဲ႔ပဲ အားႀကိဳးမာန္တက္ ႀကိဳးစားေနခဲ့ရ။ အိမ္အိုႀကီးကို ျပင္ႏုိင္ဖို႔က လမ္းမျမင္ေသး။
သူမရဲ႕အိမ္။ သူမအေမြဆက္ခံခဲ့ရသည့္ လူေပါင္း သန္းငါးဆယ္ေက်ာ္ေနထုိင္ရာ အိမ္အိုႀကီးကေရာ။ ဘယ္ပံုဘယ္နည္း ရွိပါလိမ့္။ ကုိယ့္အိမ္ေလး လူေလးငါးေယာက္စာ အိမ္ကေလးပင္လွ်င္ ျပင္ရျပဳရခက္လြန္းဘိ။ သူ႔မ ခဏတာ အိမ္ေထာင္ဦး စီးလုပ္ကိုင္ရသည့္ ႏွစ္ေျခာက္ဆယ္သက္တမ္းေက်ာ္ အိမ္အိုႀကီး၊ ျခေတြ ဘယ္ေလာက္ထိ စားေနၿပီလဲ။ ျပတင္းတံခါးေတြ ကလည္း မဖြင့္တာၾကာေတာ့ ဖြင့္ဖို႔လြယ္ပါ့မလား။ ရုပ္ျပတင္းေတြေရာ၊ လူေတြရဲ႕စိတ္ျပတင္းေတြေရာဟာ အံေသေနခဲ့တာ ၾကာေနၿပီကိုး။ အ႐ြယ္အုိအဘြားတေယာက္ရဲ႕ မာန္ႏွင့္ ျပဳလို႔ျပင္လို႔ ရပါ့မလား။ မိတဆိုး ဖတဆိုးေနခဲ့ရေတာ့ အေမရင္းရဲ႕ စကားကိုပင္ နားေထာင္ၾကပါ့မလား။ အားအင္ႀကီးမားတဲ့ သားဆိုးမ်ားကလည္း တဒုန္းဒုန္းတဒုိင္းဒုိင္းနဲ႔ ယုိင္နဲ႔နဲ႔အိမ္ေလး ၿပိဳသြားမလား ေအာက္ေမ့ရေလာက္ေအာင္ ေသာင္းၾကမ္းေနျပန္ေသး။ အေနာက္ဘက္ ၿခံစည္း႐ိုးကလည္း အေပါက္အၿပဲ ေတြႏွင့္ ေခြးေလေခြးလြင့္ေတြလည္း ဝင္ေရာက္ေသာင္းၾကမ္းၾကျပန္ပါတယ္။ ေျပာသာေျပာရသည္ အေ႐ွ႕ဘက္ ၿခံစည္း႐ိုး ကလည္း ဘယ္တုန္းကမွ မလံုခဲ့ေလေတာ့ အေခ်ာင္သမားေတြ အိမ္တြင္းပစၥည္းေတြ ခိုးထုတ္ရာ ျဖစ္ခဲ့ေသးတာ။ သန္းငါး ဆယ္ေက်ာ္သားသမီးမ်ားရဲ႕ မ်က္ဝန္းအိမ္ကလည္း ေမွ်ာ္လင့္ရလြန္းလို႔ အေရာင္ေတြပင္ ျပန္႔ပ်ယ္လုျဖစ္ေနၿပီ။ သူတို႔ေမွ်ာ္ လင့္သည့္ ပူဆာသည့္အရာေတြမရေတာ့ရင္ ခ်က္ခ်င္းပဲ အမယ္အုိႀကီးကို နင္ပဲငဆေျပာကာ ဆန္႔က်င္ခ်င္ေနၾကသလိုလို။ ကုိယ့္အိမ္အိုေလးတလံုးနဲ႔ နပမ္းလံုးေနရတာ၊ အမယ္အိုႀကီးနဲ႔ယွဥ္ရင္ ႏိႈင္းစရာပင္မျမင္။ ကုိယ့္ဘာသာအိမ္ႀကီးရွင္လုပ္ေန ရတာ ႐ွက္ေနမိေသး။ အိမ္ႀကီးရွင္ အမယ္အုိကို မကူခဲ့မိေလျခင္း။
လင္းငယ္
စာၿပီး - ၁၇ေအာက္တုိဘာ ၂၀၁၆၊ ေက်ာက္ျဖဴ။